Ε Π Ι Σ Τ Η Μ Ο Ν Ι Κ Η Δ Ι Α Λ Ε Ξ Η
Περνώντας μέσα από κεντρικό δρόμο της πόλης μας, βλέπω έξω από ένα σινεμά, μιά α- νακοίνωση που είναι τοιχοκολλημένη έξω απ΄αυτό, που διαβάζω τί γράφει πάνω της : « Διάλεξη του καθηγητή της υγιεινής Χ. Φ. του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Σχετική με τις τελευταίες εξελίξεις στον τομέα της διαιτολογίας ». Κάποιος καθηγητής που το όνομά του μου είναι εντελώς άγνωστο, κάμνει στους συμπολίτες μου μιά διάλεξη σχετική όπως φαίνεται με διαιτητικά θέματα. Επειδή πρόκειται για πράγματα που μου κινούν το ενδιαφέρον, αποφασίζω να μπώ στην αίθουσα, άλλωστε δεν πρόκειται περί θεάματος για το οποίο πρέπει να πληρώσεις εισιτήριο, έτσι δεν είναι ;
Τη στιγμή που μπαίνω και κάθομαι σε ένα κάθισμα της αίθουσας, βγαίνει και ο ομιλητής στο πρόσθιο μέρος της σκηνής της αίθουσας, και σε λίγο - αφού βήξει λιγάκι κατά τη συνήθεια που υπάρχει σε μερικούς ομιλητές - αρχίζει τη διάλεξή του. Θα παραθέσω εν συντομία τις απόψεις του, με τη σειρά που τις αναφέρει στο κοινό και όπως βέβαια τις θυμάμαι.
Το πρώτο πράγμα που ακούω, είναι μιά μικρή εισαγωγή σ΄αυτά που πρόκειται να αναφερθεί. Λέει λοιπόν με την έναρξη της ομιλίας του τα παρακάτω εξαιρετικά ενδιαφέροντα μεν αλλά και πολύ αντίθετα από αυτά που ξέραμε μέχρι τώρα από όλες τις πλευρές, διατολόγους, παθολόγους και λοιπούς σχετιζόμενους με τα θέματα της υγιεινής και της πρόληψης διαφόρων ασθενειών που προσβάλουν τον άνθρωπο. Και στη συνέχεια, αναπτύσσει μιά μιά τις απόψεις του και τις συμβουλές που δίνει στους ακροατές του.
- « Πρέπει να ξέρετε, ότι υπάρχει μιά σειρά από εφαρμοζόμενες τακτικές στον τομέα της διαιτολογίας που είναι κατά βάσιν εσφαλμένες. Αρχίζω με τις διατροφικές συμβουλές, που δίνονταν μεχρι τώρα για να προληφθούν ορισμένες ασθένειες. Σας έλεγαν λόγου χάριν να αποφεύγετε τις τροφές που περιέχουν λιπαρές ουσίες. Εδώ θα σταθώ κάθετα αντίθετος. Θα σας πώ ευθέως, ότι πρέπει να τρώτε όσο μπορείτε περισσότερα λιπαρά, αυτή είναι η μοντέρνα άποψη πάνω σ΄αυτό το ζήτημα. Τρώτε κρέας που έχει πολύ λίπος, αυτό θα σας δώσει μεγάλη αφ΄ενός ευεξία, και αφ΄ετέρου, θα συντείνει στην αύξηση του προσδόκιμου της ζωής σας. Που όπως ξέρουμε από τις εργασίες του Ουκρανού Μέτσνικωφ που γι αυτές πήρε και βραβείο Νομπέλ ιατρικής αρχές του εικοστού αιώνα, το μέσο προσδόκιμο της ζωής του ανθρώπου - όπως και όλων των θηλαστικών - είναι εφτά φορές τα χρόνια της πλήρους ανάπτυξής του, που συμπληρώνεται όπως ξέρουμε όλοι στα δεκαοχτώ του χρόνια. Και επομένως το προσδόκιμο της ζωής του ανθρώπου, είναι κατά μέσον όρο εκατόν εικοσιπέντε χρόνια.
Το δεύτερο που θα αναφέρω, βρίσκεται σε κάτι που οι γιατροί συνιστούν σε ένα πλήθος από τους ασθενείς τους. Τους λένε ότι βάδισμα μερικών χιλιομέτρων κάθε μέρα - καιρού επιτρέποντος βέβαια - είναι πολύ ωφέλιμο για το καρδιαγγειακό συστημα, βοηθά όμως και σε πολλές άλλες καταστάσεις σαν προληπτικό μέσο. Ε, λοιπόν, η άποψή μου οπως την εδραίωσα πάνω σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, είναι ότι δεν πρέπει καθόλου να κινείσθε, η κίνηση προκαλεί μεγάλη βλάβη και στο νευρομυϊκό συστημα, αλλά και σε πολλές άλλες λειτουργίες του οργανισμού, κουράζει υπέρμετρα την καρδιά και γενικά βλάπτει πάντοτε και ποτέ δεν ωφελεί. Θα πρέπει λοιπόν να καταργήσετε εντελώς το βάδισμα, μόνο με τροχοφόρα οχήματα πρέπει να κινείσθε. Το μόνο που μπορεί να σας επιτρέπεται, είναι η μετάβαση από το όχημα που σας μετέφερε μέχρι το ασσανσέρ με βάδισμα. Μονάχα αυτό.
Πολύ περίεργα αυτά που μας λέει », αυτή είναι η πρώτη μου αντίδραση. Επί δεκαετίες τώρα, ξέραμε, ότι πολύ καλό κάνει η πορεία τεσσάρων ή και πέντε χιλιομέτρων την ημέρα με μέτριο ή κανονικό βάδισμα, αυτό μας έλεγαν παθολόγοι και καρδιολόγοι. Φαίνεται όμως, ότι έκαμναν λάθος οι άνθρωποι, αυτά άκουγαν, αυτά μας έλεγαν. Το ίδιο και για τα λιπαρά που μας τα απαγόρευαν εντελώς.
Συνεχίζει ο ομιλητής τις παραινέσεις του : « Και τώρα, τα αναφορικά με το κάπνισμα. Πολύς ντόρος γίνεται από δεκαετίες τώρα για το τσιγάρο. Πολλά μας λένε για αυτού του είδους την ευχαρίστηση που νοιώθουν οι καπνιστές κάθε ώρα και κάθε λεπτό της ώρας. Και τί μας λένε λοιπόν ; Ότι τάχατες ο καπνός του τσιγάρου βλάπτει πάρα πολύ στους πνεύμονες και στα αιμοφόρα αγγεία. Ότι δήθεν προκαλεί συχνά καρκίνο των βρόγχων του πνεύμονα και άλλες τέτοιες ιστορίες. Ότι επίσης, βλάπτει τα αιμοφόρα αγγεία, προκαλώντας στένωση των αγγείων - ειδικά των στεφανιαίων της καρδιάς - και επομένως και εμφράγματα. Λοιπόν, ουδέν ψευδέστερον αυτών. Τίποτε απολύτως δεν προκαλείται από την εισπνοή του καπνού, είμαι απόλυτα βέβαιος γι αυτό. Αντίθετα, θεωρώ ότι μεγάλο όφελος έχει ο καπνιστής από το τσιγάρο. Του φέρνει μεγάλη ευεξία, τον κάνει να απαλλάσεται από το άγχος της δουλειάς και της καθημερινότητας. Και όσον αφορά τα αγγεία, αυτά λειτουργούν πολύ καλύτερα υπό την επίδραση της νικοτίνης, να είστε βέβαιοι γι αυτό. Η σύστασή μου λοιπόν για το κάπνισμα, είναι : Πολλά τσιγάρα την ημέρα, τουλάχιστον τρία πακέτα το εικοσιτετράωρο.
- « Κάπως παράξενα είναι αυτά τα πράγματα που λέγονται », σκέφτομαι ενώ ακούω τις δηλώσεις του αυτές. « Πολύ περίεργα πράγματα μας λέει, κανένας ποτέ δεν αποτόλμησε να εκφέρει τέτοιου είδους συμπεράσματα σε αυτά τα πολυσυζητημένα από πάρα πολλά χρόνια ζητήματα. Κάτι πρωτότυπα πράγματα μας λέει ο άνθρωπος αυτός ». Ο οποίος συνεχίζει τις προτροπές του με τις παρακάτω παραινέσεις.
- « Θα πούμε τώρα μερικά πράγματα για τη χρήση των οινοπνευματωδών ποτών. Εχουν κατηγορηθεί πολύ αυτά τα ποτά, ιδίως τα λέγόμενα ισχυρά. Αυτά που έχουν μεγάλη ποσότητες οινοπνεύματος μέσα τους. Μας έλεγαν οι γιατροί μέχρι και πρόσφατα το γνωστό « ένα ποτηράκι κρασί είναι πολύ ωφελιμο. Τα δυό είναι ανεκτά, το τρίτο καλύτερα να το αποφεύγουμε. Και όσο για τα ισχυρά σε πυκνότητα οινοπνεύματος, αυτά τα είχαν εντελώς υπό διωγμό.
Λοιπόν η δική μου γνώμη διαφέρες ριζικά από αυτές που διατυπώνουν οι λαμπροί κατά τα άλλα συνάδελφοι. Πιστεύω ακράδαντα, ότι τα ποτά που έχουν την καλύτερη ευνοϊκή επίδραση στην υγεία, είναι αυτά που περιέχουν πολύ μεγαλες ποσότητες οινοπνεύματος. Μιλώ για τη βότκα, το ουϊσκι, το ρούμι, την τεκίλα και τα άλλα που περιέχουν πολύ αλκοόλ στη σύνθεσή τους. Σας διαβεβαιώ ότι αυτά είναι που είναι τα πολύ ωφέλιμα για τον οργανισμό, και θέλω να το πιστέψετε αυτό.
Θα πώ και μερικά πράγματα και για κάτι που είναι πολύ παρεξηγημένο. Πρόκειται για τον αέρα που αναπνέουμε. Μας λένε ότι ο καθαρός αέρας είναι που ωφελεί πολύ στην υγεία, ο αέρας των βουνών κυρίως. Ε, λοιπόν, θα σας το πώ και ας θεωρηθεί επαναστατικό.
Πολλά λέγονται για την μολυσμένη ατμόσφαιρα γενικά, και ειδικά για τον αέρα που αν-πνέουμε μέσα στις πόλεις. Με τα πολλά καυσαέρια που εκπέμπουν τα αυτοκίνητα, και που θεωρούνται πολύ κακά για την αναπνοή. Λοιπόν, έχω να σας ανακοινώσω, ότι βάσει των μελετών που έκανα εδώ και πολύ καιρό, βρήκα ότι αυτά τα αέρια που εκπέμπονται από τα αυτοκίνητα, θα πρέπει να θεωρούνται σαν κάτι εξαιρετικό για την αναπνοή και γενικά για την υγεία των ανθρώπων. Γι αυτό, η σύστασή μου είναι η παρακάτω : Να βάζετε σε λειτουργία τη μηχανή του αυτοκινήτου σας - εν στάσει βέβαια για να μην αρχίσει και περπατάει ανεξέλεγκτο στους δρόμους. Βάζετε πίσω απ΄την εξάτμιση του αυτοκινήτου ένα σκαμνάκι, και κάθεστε πάνω σ΄αυτό. Και ενώ η μηχανή δουλεύει στο φούλ, εσείς με βαθιές εισπνοές των αερίων που βγαίνουν από το σωλήνα της εξάτμισης, εισπνέετε βαθειά τα εξαιρετκά υγιεινά αέρια που βγαίνουν από το πίσω μέρος του αμαξιού. Το όφελος που θα έχετε από αυτού του είδους τις εισπνοές, θα είναι πολύ μεγάλο ».
Αυτά έλεγε ο ειδικός υγιεινολόγος και ακούγαμε όλοι με κατάπληξη. Αλλά εκείνη τη στιγμή, ξύπνησα από τον βαθύ ύπνο στον οποίο είχα πέσει χωρίς να το καταλάβω. Ονειρο ήταν λοιπόν όλη αυτή η ιστορία. Κρίμα, ήταν τόσο ωραία η διάλεξη αυτή, που θα ήθελα να ήσαν όλα αληθινά αυτά που έλεγε ο έγκριτος εκείνος επιστήμονας. Είχα άδικο που τον έκρινα τόσο αυστηρά, ίσως πολλά από αυτά που έλεγε, ήσαν πάρα πολύ χρήσιμα για την υγεία των ανθρώπων, όσο κι αν ήσαν αντίθετα από τα συνήθως λεγόμενα από τους αρμόδιους ειδικούς.
Και λέω να αρχίσω να εφαρμόζω όλες αυτές τις καινούργιες υποδείξεις που μας έκανε, άσχετα αν όλα αυτά ειπώθηκαν μέσα σε ένα όνειρο. Από πού πρέπει να αρχίσω ; Ας πόυμε από την τροφή. Μου αρέσανε πάντοτε τα λιπαρά, αλλά υπήρχε ρητή εντολή από τους γιατρούς που συμβουλεύμουνα, ότι πρέπει να τα αποφεύγω πάση θυσία. Τώρα, πρέπει να τα βάλω στο καθημερινό διαιτολόγιο. Σε τί ποσότητες ; Μα σημαντικές, δεν υπάρχει αμφιβολία γι αυτό, έτσι μας τα είπε - εν ονείρω βέβαια, - ο ειδικός.
Το τσιγάρο θα πρέπει να το ξαναρχίσω, κάπνιζα πριν από δεκαετίες, αλλά το είχα κόψει. Τρία πακέτα την μέρα και έχουν ακριβείνει μάλιστα πολύ τώρα. Τα ποτά ; Θα αρχίσω με το το ουϊσκι, θα το βάλω μπρος αμέσως όπως και τα καυσαέρια. Επιμονή και θα πετύχω.
Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012
Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011
ΒΡΕ ΠΟΥ ΠΑΜΕ, ΠΟΥ ΠΑΜΕ !
Β Ρ Ε Π Ο Υ Π Α Μ Ε, Π Ο Υ Π Α Μ Ε !
Αν ρωτούσες κάποιον πριν από δυό χρόνια το πώς βλέπει τα πράγμαα για το κοντινό μέλλον, δίναι γνωστό τοις πάσι ότι θα έλεγε ότι καλά είναι τα πράγματα, ότι μπορεί και να βελτιωθούν, ότι σε κάθε περίπτωσι, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανησυχεί κανείς για το μέλλον, το κοντινό όπως είπαμε. Μιάς και το απώτερο, το μακρυνό μέλλον, είναι αδύνατο να προδικάσουμε το πώς θα εξελιχθεί, κανένας δεν μπορεί να παριστάνει τον προφήτη τις σημερινές μέρες, τους τωρινούς καιρούς.
Αυτά πριν από τα δυό χρόνια που είπαμε. Όμως, τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα περιμένουμε, κι όπως είπε ο Ηράκλειτος πριν από δυόμισυ περίπου χιλιάδες χρόνια στην αρχαία Ιωνία, « τα πάντα ρεί », τα παντα αλλάζουν. Βέβαια, το πότε θα αλλάξουν, το πόσο θα αλλάξουν, αυτά δεν μπορεί να τα προβλέψει κανένας στις περισσότερες των πρςρπτωσεων, άδηλα φαίνονται τα τα πράγματα όταν θέλει να κάνει κανείς προβλέψεις για το άμεσο μέλλον.
Ησαν λοιπόν ήσαν σχετικά καλά τα πράγματα. Κι αυτά τα καλά, έπαψαν εν μία νυκτί - που δεν ήταν όμως νύχτα στην πραγματικότητα αλλά ημέρα - και τα πράγματα πήραν μία εντελώς αντίστροφη πορεία. Κι αυτό έγινε για όλον σχεδόν τον ταλαιπωρημένο από τις ανεπανόρθωτες βλάβες που του κάναμε, εξαιρουμένων μικρών περιοχών του, που κι αυτές μεν χτυπήθηκαν ξαφνικά, όμως με λιγότερη ένταση. Και μέσα σ΄όλα αυτά, το πιό μεγαλο χτύπημα σ΄ολόκληρο τον κόσμο, το δέχτηκε η ιστορική μας χώρα, το διαμάντι κάποτε του παγκόσμιου πολιτισμού, και το κατακάθι του σημερινού κόσμου. Το γιατί, το ξέρουμε βέβαια, δεν βλάφτει όμως να πούμε και λίγα λόγια γ αυτό, μιάς και μας δίνεται η ευκαιρία.
Λοιπόν, επί δεκαετίες ολόκληρες, χτίζαμε παλάτια πάνω στην άμμο, που όπως ήταν φυσικό, κάποιαμέρα, με το πρωτο φύσημα του αέρα, θα γκρεμιζόντουσαν και θα κατέρρεαν εν ριπή οφθαλμού, μέχρι δηλαδή να πείς κίμηνο. Και αυτό το φύσημα του αέρα, έγινε μιά μέρα, κι αυτή η μέρα ήταν όπως είπαμε, πριν από ενάμισυ χρόνο περίπου. Και ότι νομίζαμε ότι χτίζαμε με μεγάλη επιμέλεια – που δεν ήταν βέβαια επιμέλεια, αλλά επιπολαιότητα – σωριάστηκε και μας άφησε στα κρύα του λουτρού. Πράγμα που έπρεπε να το περιμένουμε, αλλά δεν το περιμέναμε καθόλου, μέσα στην παντελή έλλειψη πρόνοιας, μιάς και έπρεπε να ξέρουμε τι είδους πύργους φτιάχναμε όλον αυτό τον καιρό των τριάντα, τριανταπέντε χρόνων.
H χώρα αυτή που λέγεται Ελλάδα ( που θα ήταν ίσως προτιμώτερο να τη λέμε με ένα παρατσούκλι που μου ήλθε μιά μέρα στο νού, τη « Φακελλάδα » - για τους γνωστούς σε όλους λόγους ), από τα παμπάλαια χρόνια, από την αρχαιότητα ακόμα στην οποία δεν ήταν ένα ενιαίο κρατικό οικοδόμημα, ήταν η χώρα με τις περισσότερες γκάφες στην ιστορία της. Βέβαια, όλες οι χώρες του κόσμου και όλοι οι λαοί τους, κάμνουν γκάφες, αυτό είναι απόλυτα φυσικό, αλλά εδώ πρόκειται για πραγματικό ρεκόρ στις γκάφες. Οποιος δεν το πιστευει αυτό, ας πάρει μιά καλή ιστορία της χώρας και του έθνους της, ας πούμε του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου, κι ας τη διαβάσει. Και θα δεί σε ποιά σφάλματα έπεσε όλο αυτό το διάστημα των τεσσάρων περίπου χιλιάδων χρόνων, από την εποχή που κατέβηκαν από την Κεντρική Ευρώπη οι πρώτοι Ελληνες, οι Αχαιοί. Και θα δεί και θα θαυμάσει τις γκάφες για τις οποίες θα έπρεπε να πάρει κάποιο βραβείο, που όμως δεν υπάρχει για τέτοιου είδους υποθέσεις.
Ας αφήσουμε όμως εκείνες τις πάμπολλες παλιές ιστορίες, κι ας έλθουμε στην πρόσφατη ιστορία που κατάντησε τη χώρα περίγελω του κόσμου με τα απερίγραπτα χάλια της. Και ας δεί από κοντά ο συμπατριώτης μας - μόλις πριν από λίγες δεκαετίες όπως είπαμε, άρχισε το νταβατούρι αυτό - και μελετώντας τα γεγονότα, μπορεί να καταλάβει το πώς έγινε αυτή η μεγάλη κατρακύλα.
Ητανε που ήτανε στραβό το κλήμα, το έφαγε και η κατσίκα, έτσι πρέπει να αρχίσει κανείς τη μελέτη του όλου αυτού φαινομένου. Και το έφαγε η κατσίκα, περίπου καμμιά τριανταριά χρόνια νωρίτερα, το έφαγε μέχρι τη ρίζα του και δεν απόμεινε τίποτε απ΄αυτό. Αλλά κι αν δεν το έτρωγε η κατσίκα, τι να το κάνεις το στραβό το κλήμα ; Μαζύ μ΄αυτό, όλα κατόπιν θα σου πάνε στραβά. Και μπορεί να μην ήλθαν αμέσως τα στραβά, αλλά όπως ξέρουμε, πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. Κι όταν φαγώθηκε το κοτσανι μίαν των ημερών, φάνηκε η ουρά, το κοτσάνι που είχε απομείνει, και που δεν μπορούσε να φαγωθεί κι αυτό.
Αρχισε λοιπόν η πρόσφατη ιστορία που μας πήγε σιγά σιγά σιγά προς το γκρεμό. Πρωτύτερα, ήσαν κάποιοι συνταγματάρχες που μίαν των ημερών, μάζεψαν τα τσουμπλέκια τους και παράτησαν την εξουσία, που την πήραν στα χέρια τους πολιτικοί. « Ανήκομεν εις την Δύσιν », αυτό μας έλεγαν και εμείς που ξέραμε καλά το που ανήκομεν, κάναμε που τους πιστέψαμε. Σιγά που ανήκομεν εις την Δύσιν, εδώ και χιλιάδες χρόνια ανήκομεν εις την Ανατολήν, μας είχε και υπό το ζυγό της και επί τετρακόσια χρόνια, έτσι δεν είναι ; Και σ΄αυτά τα τετρακόσια χρόνια, μάθαμε πολλά από τους Ανατολίτες, ψέμμα είναι αυτό ;
Εφυγαν λοιπόν οι στρατοκράτες, και αρχίσαμε να παριστάνουμε τους Ευρωπαίους της Δύσης. Αντιγραφή όμως λάθος, όταν δεν είσαι γνήσιος δυτικός, φυσικό είναι ότι θα τα κάνεις μούσκεμα στην αντιγραφή. Και αυτό κάναμε στην εντέλεια. Δεν ξέραμε ότι οι δυτικοί είναι πολύ προσεκτικοί σ΄αυτά που ξοδεύουνε, αγοράζουν τόσα, όσα πρόκειται να καταναλώσουνε. Εμείς όμως είμαστε απλοχέρηδες, πετάμε όσα περισσέψανε στα σκουπίδια, όχι, θα κάνουμε και τσιγκουνιές, αυτό μας έλειπε τώρα που γίναμε Ευρωπαίοι.
Από την εποχή που είμασταν κάτω από την κυριαρχία των ανατολικών, είχαμε μάθει ένα κόλπο που οι χαζοί Ευρωπαίοι δεν το ξέρανε καθόλου, τα βερεσέδια. Που όταν είχαμε να τα ξεπληρώσουμε, τα δίναμε σ΄εκείνους που μας τα είχαν δώσει, όταν όμως δεν είχαμε να τα επιστρέψουμε, τους βάζαμε « τόνγκα », κατά τη λαϊκή έκφραση. Και λοιπόν, και σαν γίναμε Ευρωπαίοι, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε το ίδιο βιολί με τα βερεσέδια, που μας τα έδιναν, ποιοί άλλοι ; Οι τραπεζίτες της Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου.
Αλλά τα πράγματα δεν τράβηξαν το δρόμο που περιμέναμε. Και μίαν των ημερών – κι αυτό συνέβηκε πριν από τον ενάμισυ χρόνο που είπαμε – μας είπανε οι άτιμοι αυτοί οι τραπεζίτες, ότι άλλα βερεσέδια δεν έχει, ότι πρέπει να πληρώσουμε, να αρχίσουμε να πληρώνουμε τα φράγκα που όλο και παίρναμε πρωτύτερα, κι ότι πάνω σ΄αυτά τα βερεσέδια που ειχαμε πάρει, δεν χωρούσε η « τόνγκα » που περιμέναμε, ότι έπρεπε μάλιστα να δίνουμε συνεχώς και αδειαλείπτως και τους τόκους γι αυτά που μας είχαν δώσει επί τόσες δεκαετίες.
« Τόκους είπατε ; », ρώτήσαμε τότε. « Μάλιστα, σε κάθε εκατοστάρι που παίρνετε, μπαίνει κάθε χρόνο και ένα τάλληρο, σε δυό χρόνια ένα δεκάρικο, σε δέκα χρόνα ένα πενηντάρικο και σε είκοσι χρόνα γίνονται δυό εκατοστάρικα, διπλάσια από αυτά που πήρατε. Και που τώρα έχουν γίνει τρεις φορές από αυτά που πήρατε δανεικά και νομίσατε ότι θα ήσαν και αγύριστα ».
Αυτά μας είπαν οι άτιμοι αυτοί άνθρωποι. Και προσθέσανε, ότι άλλα φράγκα δεν πρόκειται να μας δώσουν, αν δεν αρχίσουμε να δίνουμε στα γρήγορα τα δανεικά και τους τόκους μαζύ, αλλοιώς δεν έχει δεκάρα τσακιστή να πάρουμε. Κι όταν τους είπαμε ότι είμαστε άφραγκοι, πανί με πανί, τότε τί μας είπαν οι άτιμοι αυτοί τραπεζίτες ; Να πάμε και να ζητήσουμε βοήθεια από κάποιους που ξέρουν να τη δίνουν, και που την έχουν δώσει και σε αρκετούς άλλους πρωτύτερα.
Πήγαμε λοιπόν εκόντες άκοντες σ΄αυτούς που μας είπανε οι τραπεζίτες, και τους ζητήσαμε να μας βοηθήσουνε. « Μάλιστα, θα σας δώσουμε τη βοήθεια μας αμέσως μέχρι να πείτε κίμηνο», μας είπαν οι άνθρωποι αυτοί με μεγάλη προθυμία. Και συνέχισαν : « Μονάχα που θα σας ζητήσουμε μερικά πράγματα, που πρέπει να τα κάνετε από την πρώτη αρχή μέχρι το τέλος της βοήθειας που θα σας δίνουμε ». Και τότε ρωτήσαμε ποια ήσαν αυτά που έπρεπε να κάνουμε για να εξασφαλίσουμε τη συνδρομή τους. « Λοιπόν, θα αρχίσετε να σφίγγετε λίγο λίγο το ζωνάρι σας », μας αποκρίθηκαν οι άνθρωποι.
« Πόσες τρύπες θα πρέπει να το σφίξουμε λοιπόν ; », ρωτήσαμε τότε, « μιά τρύπα ας πούμε ; ». « Όχι μιά μονάχα », μας αποκρίθηκαν, « τρεις τρύπες θα το σφίξετε, και θα δούμε κατόπιν ». Τι να κάνουμε, ακολουθήσαμε την εντολή τους, πιστεύοντας ότι δεν θα χρειαζόντουσαν πολλές ακόμα, άντε να πούμε μία ή δυό το πολύ ακόμα τρύπες. Και έτσι προχώρησε το πράγμα και μας έδωσαν κάμποσα φράγκα στη συνέχεια.
Λίγος καιρός πέρασε κατόπιν, και χρειάστηκε να πάρουμε κι άλλα χρήματα. Και μας είπαν τότε οι καλοί αυτοί άνθρωποι : « Θα σας δώσουμε κάμποσα ακόμα φράγκα, θα κάνετε όμως μιά τρύπα ακόμα. Και κατόπιν βλέποντας και κάνοντας θα προχωρήσουμε ». Τι να κάνουμε ; Όπως μας είπαν, αυτό κάναμε κι εμείς, μιά τρύπα στο ζωνάρι μας ακόμα. Και μας έδωσαν κάμποσα ακόμα χρήματα και προχωρήσαμε μ΄αυτόν τον τρόπο παραπέρα.
H αλήθεια ήταν ότι μας πονούσε πολύ η μέση με τόσο σφίξιμο που κάναμε. Αλλά δεν γινότανε κι αλλοιώς, η ανάγκη σε κάνει να υποφέρεις πολλά πράγματα. Και κάναμε υπομονή. Και κάποια στιγμή που χρειαστήκαμε τη συνέχεια της βοήθειας, ζητήσαμε να προχωρήσουμε την υπόθεση. Και τότε μας αποκρίθηκαν και μας είπαν ότι θα έπρεπε να κάνουμε κι αλλες δυό τρύπες στο ζωνάρι, « δεν είναι τίποτε το δύσκολο, έχετε συνηθίσει τώρα », μας είπαν. Τι να κάνουμε ; Κάναμε και τις άλλες δυό τρύπες που μας ζητήσανε, και τότε αμέσως μας δώσανε αυτά που χρειαζόμασταν.
Αυτά έγιναν μέχρι τα τώρα από την πρώτη αρχή που αρχίσαμε το καινούργιο αυτό βερεσέδι, και μ΄αυτόν τον τρόπο προχωράμε τώρα. Το τι θα μας ζητήσουνε ακόμα, είναι εντελώς άγνωστο. Πονάμε βέβαια πολύ, αλλά υπομονή, λέμε ότι κάποια στιγμή, θα τελειώσει όλη αυτή η ιστορία. Ετσι δεν είναι ;
Αυτά για την ώρα με τους φίλους αυτούς, τους καλούς μας ανθρώπους. Που είναι όλοι κι κι όλοι τρεις μονάχα, ο ένας μάλιστα λένε ότι ονομάζεται και « διεθνής », δεν ξέρω για ποιό άραγε λόγο. Και λένε ότι κι αλλοι πολλοί τον χρειαστήκανε αυτόν τον λεγόμενο « διεθνή », κι ότι τα πήγε καλά και στις άλλες περιπτώσεις. Ιδωμεν λοιπόν.
Αν ρωτούσες κάποιον πριν από δυό χρόνια το πώς βλέπει τα πράγμαα για το κοντινό μέλλον, δίναι γνωστό τοις πάσι ότι θα έλεγε ότι καλά είναι τα πράγματα, ότι μπορεί και να βελτιωθούν, ότι σε κάθε περίπτωσι, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανησυχεί κανείς για το μέλλον, το κοντινό όπως είπαμε. Μιάς και το απώτερο, το μακρυνό μέλλον, είναι αδύνατο να προδικάσουμε το πώς θα εξελιχθεί, κανένας δεν μπορεί να παριστάνει τον προφήτη τις σημερινές μέρες, τους τωρινούς καιρούς.
Αυτά πριν από τα δυό χρόνια που είπαμε. Όμως, τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα περιμένουμε, κι όπως είπε ο Ηράκλειτος πριν από δυόμισυ περίπου χιλιάδες χρόνια στην αρχαία Ιωνία, « τα πάντα ρεί », τα παντα αλλάζουν. Βέβαια, το πότε θα αλλάξουν, το πόσο θα αλλάξουν, αυτά δεν μπορεί να τα προβλέψει κανένας στις περισσότερες των πρςρπτωσεων, άδηλα φαίνονται τα τα πράγματα όταν θέλει να κάνει κανείς προβλέψεις για το άμεσο μέλλον.
Ησαν λοιπόν ήσαν σχετικά καλά τα πράγματα. Κι αυτά τα καλά, έπαψαν εν μία νυκτί - που δεν ήταν όμως νύχτα στην πραγματικότητα αλλά ημέρα - και τα πράγματα πήραν μία εντελώς αντίστροφη πορεία. Κι αυτό έγινε για όλον σχεδόν τον ταλαιπωρημένο από τις ανεπανόρθωτες βλάβες που του κάναμε, εξαιρουμένων μικρών περιοχών του, που κι αυτές μεν χτυπήθηκαν ξαφνικά, όμως με λιγότερη ένταση. Και μέσα σ΄όλα αυτά, το πιό μεγαλο χτύπημα σ΄ολόκληρο τον κόσμο, το δέχτηκε η ιστορική μας χώρα, το διαμάντι κάποτε του παγκόσμιου πολιτισμού, και το κατακάθι του σημερινού κόσμου. Το γιατί, το ξέρουμε βέβαια, δεν βλάφτει όμως να πούμε και λίγα λόγια γ αυτό, μιάς και μας δίνεται η ευκαιρία.
Λοιπόν, επί δεκαετίες ολόκληρες, χτίζαμε παλάτια πάνω στην άμμο, που όπως ήταν φυσικό, κάποιαμέρα, με το πρωτο φύσημα του αέρα, θα γκρεμιζόντουσαν και θα κατέρρεαν εν ριπή οφθαλμού, μέχρι δηλαδή να πείς κίμηνο. Και αυτό το φύσημα του αέρα, έγινε μιά μέρα, κι αυτή η μέρα ήταν όπως είπαμε, πριν από ενάμισυ χρόνο περίπου. Και ότι νομίζαμε ότι χτίζαμε με μεγάλη επιμέλεια – που δεν ήταν βέβαια επιμέλεια, αλλά επιπολαιότητα – σωριάστηκε και μας άφησε στα κρύα του λουτρού. Πράγμα που έπρεπε να το περιμένουμε, αλλά δεν το περιμέναμε καθόλου, μέσα στην παντελή έλλειψη πρόνοιας, μιάς και έπρεπε να ξέρουμε τι είδους πύργους φτιάχναμε όλον αυτό τον καιρό των τριάντα, τριανταπέντε χρόνων.
H χώρα αυτή που λέγεται Ελλάδα ( που θα ήταν ίσως προτιμώτερο να τη λέμε με ένα παρατσούκλι που μου ήλθε μιά μέρα στο νού, τη « Φακελλάδα » - για τους γνωστούς σε όλους λόγους ), από τα παμπάλαια χρόνια, από την αρχαιότητα ακόμα στην οποία δεν ήταν ένα ενιαίο κρατικό οικοδόμημα, ήταν η χώρα με τις περισσότερες γκάφες στην ιστορία της. Βέβαια, όλες οι χώρες του κόσμου και όλοι οι λαοί τους, κάμνουν γκάφες, αυτό είναι απόλυτα φυσικό, αλλά εδώ πρόκειται για πραγματικό ρεκόρ στις γκάφες. Οποιος δεν το πιστευει αυτό, ας πάρει μιά καλή ιστορία της χώρας και του έθνους της, ας πούμε του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου, κι ας τη διαβάσει. Και θα δεί σε ποιά σφάλματα έπεσε όλο αυτό το διάστημα των τεσσάρων περίπου χιλιάδων χρόνων, από την εποχή που κατέβηκαν από την Κεντρική Ευρώπη οι πρώτοι Ελληνες, οι Αχαιοί. Και θα δεί και θα θαυμάσει τις γκάφες για τις οποίες θα έπρεπε να πάρει κάποιο βραβείο, που όμως δεν υπάρχει για τέτοιου είδους υποθέσεις.
Ας αφήσουμε όμως εκείνες τις πάμπολλες παλιές ιστορίες, κι ας έλθουμε στην πρόσφατη ιστορία που κατάντησε τη χώρα περίγελω του κόσμου με τα απερίγραπτα χάλια της. Και ας δεί από κοντά ο συμπατριώτης μας - μόλις πριν από λίγες δεκαετίες όπως είπαμε, άρχισε το νταβατούρι αυτό - και μελετώντας τα γεγονότα, μπορεί να καταλάβει το πώς έγινε αυτή η μεγάλη κατρακύλα.
Ητανε που ήτανε στραβό το κλήμα, το έφαγε και η κατσίκα, έτσι πρέπει να αρχίσει κανείς τη μελέτη του όλου αυτού φαινομένου. Και το έφαγε η κατσίκα, περίπου καμμιά τριανταριά χρόνια νωρίτερα, το έφαγε μέχρι τη ρίζα του και δεν απόμεινε τίποτε απ΄αυτό. Αλλά κι αν δεν το έτρωγε η κατσίκα, τι να το κάνεις το στραβό το κλήμα ; Μαζύ μ΄αυτό, όλα κατόπιν θα σου πάνε στραβά. Και μπορεί να μην ήλθαν αμέσως τα στραβά, αλλά όπως ξέρουμε, πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. Κι όταν φαγώθηκε το κοτσανι μίαν των ημερών, φάνηκε η ουρά, το κοτσάνι που είχε απομείνει, και που δεν μπορούσε να φαγωθεί κι αυτό.
Αρχισε λοιπόν η πρόσφατη ιστορία που μας πήγε σιγά σιγά σιγά προς το γκρεμό. Πρωτύτερα, ήσαν κάποιοι συνταγματάρχες που μίαν των ημερών, μάζεψαν τα τσουμπλέκια τους και παράτησαν την εξουσία, που την πήραν στα χέρια τους πολιτικοί. « Ανήκομεν εις την Δύσιν », αυτό μας έλεγαν και εμείς που ξέραμε καλά το που ανήκομεν, κάναμε που τους πιστέψαμε. Σιγά που ανήκομεν εις την Δύσιν, εδώ και χιλιάδες χρόνια ανήκομεν εις την Ανατολήν, μας είχε και υπό το ζυγό της και επί τετρακόσια χρόνια, έτσι δεν είναι ; Και σ΄αυτά τα τετρακόσια χρόνια, μάθαμε πολλά από τους Ανατολίτες, ψέμμα είναι αυτό ;
Εφυγαν λοιπόν οι στρατοκράτες, και αρχίσαμε να παριστάνουμε τους Ευρωπαίους της Δύσης. Αντιγραφή όμως λάθος, όταν δεν είσαι γνήσιος δυτικός, φυσικό είναι ότι θα τα κάνεις μούσκεμα στην αντιγραφή. Και αυτό κάναμε στην εντέλεια. Δεν ξέραμε ότι οι δυτικοί είναι πολύ προσεκτικοί σ΄αυτά που ξοδεύουνε, αγοράζουν τόσα, όσα πρόκειται να καταναλώσουνε. Εμείς όμως είμαστε απλοχέρηδες, πετάμε όσα περισσέψανε στα σκουπίδια, όχι, θα κάνουμε και τσιγκουνιές, αυτό μας έλειπε τώρα που γίναμε Ευρωπαίοι.
Από την εποχή που είμασταν κάτω από την κυριαρχία των ανατολικών, είχαμε μάθει ένα κόλπο που οι χαζοί Ευρωπαίοι δεν το ξέρανε καθόλου, τα βερεσέδια. Που όταν είχαμε να τα ξεπληρώσουμε, τα δίναμε σ΄εκείνους που μας τα είχαν δώσει, όταν όμως δεν είχαμε να τα επιστρέψουμε, τους βάζαμε « τόνγκα », κατά τη λαϊκή έκφραση. Και λοιπόν, και σαν γίναμε Ευρωπαίοι, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε το ίδιο βιολί με τα βερεσέδια, που μας τα έδιναν, ποιοί άλλοι ; Οι τραπεζίτες της Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου.
Αλλά τα πράγματα δεν τράβηξαν το δρόμο που περιμέναμε. Και μίαν των ημερών – κι αυτό συνέβηκε πριν από τον ενάμισυ χρόνο που είπαμε – μας είπανε οι άτιμοι αυτοί οι τραπεζίτες, ότι άλλα βερεσέδια δεν έχει, ότι πρέπει να πληρώσουμε, να αρχίσουμε να πληρώνουμε τα φράγκα που όλο και παίρναμε πρωτύτερα, κι ότι πάνω σ΄αυτά τα βερεσέδια που ειχαμε πάρει, δεν χωρούσε η « τόνγκα » που περιμέναμε, ότι έπρεπε μάλιστα να δίνουμε συνεχώς και αδειαλείπτως και τους τόκους γι αυτά που μας είχαν δώσει επί τόσες δεκαετίες.
« Τόκους είπατε ; », ρώτήσαμε τότε. « Μάλιστα, σε κάθε εκατοστάρι που παίρνετε, μπαίνει κάθε χρόνο και ένα τάλληρο, σε δυό χρόνια ένα δεκάρικο, σε δέκα χρόνα ένα πενηντάρικο και σε είκοσι χρόνα γίνονται δυό εκατοστάρικα, διπλάσια από αυτά που πήρατε. Και που τώρα έχουν γίνει τρεις φορές από αυτά που πήρατε δανεικά και νομίσατε ότι θα ήσαν και αγύριστα ».
Αυτά μας είπαν οι άτιμοι αυτοί άνθρωποι. Και προσθέσανε, ότι άλλα φράγκα δεν πρόκειται να μας δώσουν, αν δεν αρχίσουμε να δίνουμε στα γρήγορα τα δανεικά και τους τόκους μαζύ, αλλοιώς δεν έχει δεκάρα τσακιστή να πάρουμε. Κι όταν τους είπαμε ότι είμαστε άφραγκοι, πανί με πανί, τότε τί μας είπαν οι άτιμοι αυτοί τραπεζίτες ; Να πάμε και να ζητήσουμε βοήθεια από κάποιους που ξέρουν να τη δίνουν, και που την έχουν δώσει και σε αρκετούς άλλους πρωτύτερα.
Πήγαμε λοιπόν εκόντες άκοντες σ΄αυτούς που μας είπανε οι τραπεζίτες, και τους ζητήσαμε να μας βοηθήσουνε. « Μάλιστα, θα σας δώσουμε τη βοήθεια μας αμέσως μέχρι να πείτε κίμηνο», μας είπαν οι άνθρωποι αυτοί με μεγάλη προθυμία. Και συνέχισαν : « Μονάχα που θα σας ζητήσουμε μερικά πράγματα, που πρέπει να τα κάνετε από την πρώτη αρχή μέχρι το τέλος της βοήθειας που θα σας δίνουμε ». Και τότε ρωτήσαμε ποια ήσαν αυτά που έπρεπε να κάνουμε για να εξασφαλίσουμε τη συνδρομή τους. « Λοιπόν, θα αρχίσετε να σφίγγετε λίγο λίγο το ζωνάρι σας », μας αποκρίθηκαν οι άνθρωποι.
« Πόσες τρύπες θα πρέπει να το σφίξουμε λοιπόν ; », ρωτήσαμε τότε, « μιά τρύπα ας πούμε ; ». « Όχι μιά μονάχα », μας αποκρίθηκαν, « τρεις τρύπες θα το σφίξετε, και θα δούμε κατόπιν ». Τι να κάνουμε, ακολουθήσαμε την εντολή τους, πιστεύοντας ότι δεν θα χρειαζόντουσαν πολλές ακόμα, άντε να πούμε μία ή δυό το πολύ ακόμα τρύπες. Και έτσι προχώρησε το πράγμα και μας έδωσαν κάμποσα φράγκα στη συνέχεια.
Λίγος καιρός πέρασε κατόπιν, και χρειάστηκε να πάρουμε κι άλλα χρήματα. Και μας είπαν τότε οι καλοί αυτοί άνθρωποι : « Θα σας δώσουμε κάμποσα ακόμα φράγκα, θα κάνετε όμως μιά τρύπα ακόμα. Και κατόπιν βλέποντας και κάνοντας θα προχωρήσουμε ». Τι να κάνουμε ; Όπως μας είπαν, αυτό κάναμε κι εμείς, μιά τρύπα στο ζωνάρι μας ακόμα. Και μας έδωσαν κάμποσα ακόμα χρήματα και προχωρήσαμε μ΄αυτόν τον τρόπο παραπέρα.
H αλήθεια ήταν ότι μας πονούσε πολύ η μέση με τόσο σφίξιμο που κάναμε. Αλλά δεν γινότανε κι αλλοιώς, η ανάγκη σε κάνει να υποφέρεις πολλά πράγματα. Και κάναμε υπομονή. Και κάποια στιγμή που χρειαστήκαμε τη συνέχεια της βοήθειας, ζητήσαμε να προχωρήσουμε την υπόθεση. Και τότε μας αποκρίθηκαν και μας είπαν ότι θα έπρεπε να κάνουμε κι αλλες δυό τρύπες στο ζωνάρι, « δεν είναι τίποτε το δύσκολο, έχετε συνηθίσει τώρα », μας είπαν. Τι να κάνουμε ; Κάναμε και τις άλλες δυό τρύπες που μας ζητήσανε, και τότε αμέσως μας δώσανε αυτά που χρειαζόμασταν.
Αυτά έγιναν μέχρι τα τώρα από την πρώτη αρχή που αρχίσαμε το καινούργιο αυτό βερεσέδι, και μ΄αυτόν τον τρόπο προχωράμε τώρα. Το τι θα μας ζητήσουνε ακόμα, είναι εντελώς άγνωστο. Πονάμε βέβαια πολύ, αλλά υπομονή, λέμε ότι κάποια στιγμή, θα τελειώσει όλη αυτή η ιστορία. Ετσι δεν είναι ;
Αυτά για την ώρα με τους φίλους αυτούς, τους καλούς μας ανθρώπους. Που είναι όλοι κι κι όλοι τρεις μονάχα, ο ένας μάλιστα λένε ότι ονομάζεται και « διεθνής », δεν ξέρω για ποιό άραγε λόγο. Και λένε ότι κι αλλοι πολλοί τον χρειαστήκανε αυτόν τον λεγόμενο « διεθνή », κι ότι τα πήγε καλά και στις άλλες περιπτώσεις. Ιδωμεν λοιπόν.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ " ΣΑΜΣΑΡΑ "
Λ Ι Γ Α Λ Ο Γ Ι Α Γ Ι Α T H « Σ A M Σ A΄ Ρ A »
Η ιστορία των λεγόμενων Ινδοευρωπαίων ( ή Ινδογερμανών ), χάνεται στο βάθος των αιώνων. Πόσα πράγματα ξέρουμε για τις φυλετικές ομάδες που συγκροτούσαν αυτή την ομοεθνία που μιλούσε διάφορα ιδιώματα και διαλέκτους μιάς και μοναδικής γλώσσας ; Οχι και πολλά. Μέχρι σχετικά πρόσφατα, πριν από πενήντα χρόνια ας πούμε, πιστεύαμε ότι οι Ινδοευρωπαϊκοί λαοί ήσαν εγκατεστημένοι στη κεντρική Ασία, κάπου στο υψίπεδο του Παμίρ ή στο Τουρκεστάν. Η θεωρία αυτή εγκαταλείφθηκε τελικά, και ο χώρος όπου έμεναν οι ινδοευρωπαϊκές φυλές, τοποθετείται τώρα στην κεντρική Ευρώπη, στις Ρωσικές στέππες και την Ουκρανία. Μήπως είχαν έλθει εκεί από κάπου αλλού ; Δεν υπάρχουν πουθενά ενδείξεις για κάτι τέτοιο. Αυτό που θεωρείται βέβαιο, είναι ότι Ινδοευρωπαίοι ήσαν μειονότητες αριστοκρατικές στην Ευρώπη, ανάμεσα σε άλλες ντόπιες επίσης φυλές.
Τώρα, πώς έγινε και μερικές ομάδες από αυτές τις φυλές και υποφυλές, ξεκίνησαν και κατέβηκαν στην Περσία, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και κυρίως στην Ινδία, δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Και πότε έγιναν όλα αυτά τα πράγματα ; Για τους Ελληνες και τους Λατίνους της Ιταλικής χερσονήσου, ξέρουμε ότι κατέβηκαν από την κεντρική Ευρώπη μετά από το έτος 2.000 π.Χ. και κατόπιν, και όχι όλοι μαζύ, αλλά κατά κύματα. Λ.χ., οι πρώτοι Ελληνες που κατέβηκαν στην Ελλάδα, ήσαν οι Αχαιοί, οι τελευταίοι οι Μακεδόνες. Πολλοί έμειναν στην κεντρική Ευρώπη, όπως οι Κελτικές και οι Γερμανικές φυλές, και οι Ίβηρες της Ισπανίας. Αλλοι – οι Σκανδιναβοί - πήγαν πιο βόρεια. Αλλά ένα σημαντικό τμήμα από την ομοεθνία αυτή, οι Πέρσες, οι Αφγανοί, και οι Ινδοί, προχώρησαν προς τα ανατολικά, οι Πέρσες κατεβαίνοντας από τα ανατολικά της Κασπίας θάλασσας, οι Ινδοί ίσως από λίγο βορειότερα και ανατολικότερα, από τα νότια της Σιβηρίας.
Είναι πιθανό, ότι οι φυλές αυτές, είχαν πολλούς και διάφορους μικρούς « θεούς », αλλά ο πραγματικός Θεός τους φαίνεται να ήταν ο μεγάλος δημιουργός των πάντων. Οι Ινδοί - που φαίνεται ότι πήγαν στην Ινδία ανάμεσα στο 3.000 και το 2.500 έτος π.Χ., ονόμαζαν τον Θεό, κάπως σαν « D e o s o ή ( κατά κάποιους άλλους ), Ν τ ι ό ς π ί τ ε ρ. Το Λατινικό D e u s, προέρχεται από την ίδια ρίζα, όπως και το ελληνικό Ζ ε ύ ς π α τ ή ρ ( όλων των θεών και ανθρώπων ), που στη γενική γίνεται Διός, που πάλι είναι η ακριβής μεταφορά του D e u s. H αγγλική έκφραση G o d και η γερμανική G o t t, δεν ξέρω από πού προέκυψαν, το ίδιο και η σλαβική B o g.
Αφήνουμε κατά μέρος τώρα τους άλλους Ευρωπαίους, και πηγαίνουμε στους Ινδούς. Οι μελαψοί αυτοί άνθρωποι - που όταν χωρίστηκαν απ΄τους άλλους δεν ήσαν μελαψοί, αλλά έγιναν κατόπιν εξ αιτίας κλιματολογικών συνθηκών - διέπλασαν σταδιακά μιά θρησκεία, στην οποία ως γνωστόν, εκτός από το πλήθος των μικρών « θεών », υπάρχουν ο Βράχμα, ο Σίβα και ο Βισνού. Ο καθένας από αυτούς συμβολίζει και κάτι. Ο Σίβα για παράδειγμα, είναι ο θεός της καταστροφής, που όμως μεταβάλλεται κατόπιν σε δημιουργία. Αυτό δηλώνει την καταστροφή της γεωργικής βλάστησης και παραγωγής το φθινόπωρο, και την αναγέννησή της την άνοιξη. Το πράγμα είναι φυσικό, σε πολλούς λαούς η γή έπαιζε σημαντικό ρόλο στον όλο θρησκευτικό κύκλο, μάλιστα είχε σαν θεότητα θηλυκό όνομα σε αρκετές γλώσσες.
Το ιερό βιβλίο του Ινδουϊσμού - δηλαδή της Ινδικής θρησκείας - είναι οι Βέδες, συλλογή πολύ μεγάλη από ποιήματα, που επί αιώνες μεταφέρθηκαν από γενιά σε γενιά με την προφορική παράδοση, και περίπου στο 1.000 έτος π.Χ., πέρασε και στον γραπτό λόγο. Ο Ινδουϊσμός, και μετά την « δημοσίευση » των Βέδα, αλλαζε συνεχώς με την προσθήκη νέων ιδεών, και κάτω από την επίδραση του Ινδουϊστικού ιερατείου, των Βραχμάνων. Και μέσα από όλη αυτή την εξελικτική διαδικασία, προέκυψε και η ιδέα της μετενσάρκωσης, που στην αρχαία Ινδική γλώσσα, την Σανσκρίτ, ονομάζεται « Σαμσάρα ». Ο όρος αυτός δηλώνει « μετενσάρκωση », και όχι « μετεμψύχωση », όπως μερικοί την ονομάζουν.
Τί εννοούν με τον όρο αυτό, τη Σαμσάρα - τη μετενσάρκωση - οι Ινδουϊστές και το δόγμα τους ; Με λίγα λόγια τα εξής : Όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει, η ψυχή του ( οι Ινδοί έχουν έντονη την αντίληψη περί ψυχής ), περνά μετά από ένα χρονικό διάστημα - δεν ορίζεται πόσο ακριβώς -στη φοβερή Ινδουϊστική κόλαση με τα μαρτύρια που βρίσκει εκεί, και κατόπιν μπαίνει σε ένα νεογέννητο βρέφος, ένα βρέφος που υποτίθεται ότι δεν έχει δική του ψυχή, και περιμένει να του έλθει μιά τέτοια από έναν άνθρωπο που έχει πεθάνει νωρίτερα.
Γιατί γίνεται αυτό ; Επειδή ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος, έχει κάνει πολλές αμαρτίες, πολλές κακές πράξεις στη ζωή του, πρέπει να τιμωρηθεί γι αυτές του τις αμαρτίες. ( Και για την αμαρτία - που δεν γίνεται όμως στα μάτια του Θεού - έχουν βαθειά ριζωμένη πεποίθηση οι Ινδουϊστές ). Το σύνολο των κακών πράξεων που έχει κάνει, ονομάζεται « κάρμα », και αυτό το κάρμα πρέπει να το ξεχρεώσει σε μιά επόμενη ζωή.
Αλλά και στην επόμενη ζωή, καινούργιες κακές πράξεις προστίθενται στο ήδη φορτωμένο κάρμα του. Πρέπει λοιπόν να προχωρήσει και σε μιά επόμενη ζωή, μήπως και ελλατωθούν οι αμαρτίες του και ελαφρυνθεί το κάρμα του. Αλλά ενώ σβύνονται μερικές παλιές αμαρτίες, προστίθενται πολλές καινούργιες, και το άθροισμα γίνεται μεγαλύτερο. Πρέπει να ξαναρχίσει και πάλι απ΄την αρχή. Πόσο καιρό θα κρατήσει αυτή η σειρά των διαδοχικών επανενσαρκώσεων ; Κάπου διάβασα, ότι μπορεί να πάει η υπόθεση μέχρι τα δύο εκατομμύρια χρόνια, τεράστιο χρονικό διάστημα. Αλλού πάλι διαβάζω, ότι αυτός ο φαύλος κύκλος δεν μπορεί να σπάσει καθόλου, η και αν σπάσει, αυτό θα γίνει μετά από άπειρο χρόνο. Βράστα και φασκοκουκούλωστα δηλαδή.
Αυτή είναι η Σαμσάρα. Μιά αιώνια καταδίκη, που μάλιστα προκαλείται αυτομάτως, δεν είναι απαίτηση και καταναγκασμός από κάποια εξωτερική δύναμη, ενεργεί από μόνη της, πράγμα εντελώς παράξενο και αδικαιολόγητο, ένα είδος « αυτοτιμωρίας » όπως φαίνεται. Παλαβά πράγματα δηλαδή, που δεν τα συναντάμε σε κανένα άλλο λαό, σε καμμιά άλλη θρησκευτική παράδοση. Αυτή η αέναη αυτοτιμωρία με τις συνεχείς επαναλήψεις, θυμίζει κάπως το λιθάρι του Σίσυφου της αρχαίαε ελληνικής μυθολογίας. Το λιθάρι που το ανέβαζε ο Σίσυφος με τεράστιο κόπο προς τα πάνω, κι όταν έφτανε στην κορυφή της ανηφοριάς, γλυστρούσε και έπεφτε κάτω, κι ο Σίσυφος έπρεπε να ξαναρχίσει το ανέβασμα, για να γίνουν πάλι τα ίδια χωρίς καμμιά διακοπή. Αυτού του Σισύφιου είδους τιμωρία είναι η Σαμσάρα.
Γύρω στο 500 π.Χ. έτος, ένας Ινδός πρίγκηπας, ο Γκαουτάμα Σιντχάρτα, ο επονομασθείς αργότερα Βούδδας, δηλαδή « φωτισμένος », αηδιασμένος από το Ινδουϊστικό ιερατείο των Βραχμάνων, ίδρυσε μιά δική του κοσμοθεωρία ( δεν θα έπρεπε να της δώσουμε το όνομα θρησκεία, καθώς δεν περιέχει κανενός είδους θεότητα ). Η καινούργια αυτή φιλοσοφία - έτσι πρέπει να τη θεωρούμε - δεν έπιασε καθόλου στην Ινδία, βρήκε όμως πρόσφορο έδαφος σε άλλες χώρες της ανατολικής Ασίας, την Κίνα, την Ιαπωνία, την Ταϋλάνδη, την Κορέα, το Βιετνάμ, το Λάος και την Καμπότζη, και σε μερικές ακόμα περιοχές. Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με το δόγμα αυτό, μόνο θα πούμε ότι παραδόξως, κράτησε από τον Ινδουϊσμό τη Σαμσάρα, χωρίς μάλιστα καμμιά σπουδαία διαφοροποίηση.
Υπάρχουν και κάποιοι Δυτικοί - πιθανώς Ινδουϊστές ή Βουδδιστές και αυτοί - που πιστεύουν στην μετενσάρκωση, στην Ινδική Σαμσάρα. Ενας από αυτούς, ένας αμερικανός, έγραψε ένα βιβλίο στο οποίο περιέχονται είκοσι περιπτώσεις ανθρώπων που θυμούνται μιά προηγούμενη ζωή τους, όχι περισσότερες όμως από μιά. Κατά το πλείστον, οι άνθρωποι αυτοί λένε ότι ήσαν κάποια αξιόλογα πρόσωπα στην προηγουμενη ζωή τους, αξιωματούχοι ή κάποιο σημαντικό πρόσωπο, δεν λέει κανένας ότι ήταν κατώτατης στάθμης άνθρωπος. Δεν ήταν εργάτης, αγρότης, κλέφτης, εγκληματίας και άλλα σχετικά. Οπωσδήποτε, πρέπει να έχουμε υπ΄όψιν, ότι οι Ινδουϊστές υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος δεν θυμάται τίποτε απολύτως από κάποια προηγούμενη ζωή του. Τώρα, το πώς θυμούνται αυτοί, είναι μάλλον αντίθετο από τη θεωρία της μετενσάρκωσης.
Αλλά και αν σκεφτούμε με την κοινή λογική, θα λέγαμε ότι είκοσι περιπτώσεις σε δισεκατομμύρια ανθρώπων που θα έπρεπε να θυμούνται προηγούμενες ζωές τους, είναι στατιστικά μηδενικό ποσοστό. Αν υπήρχε αλήθεια στον ισχυρισμό του αμερικανού συγγραφέα, θα έπρεπε αναρίθμητοι άνθρωποι να θυμούνται κάτι από τα παλιά. Αλλά δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, όπως άλλωστε υποστηρίζει και η Ινδουϊστική θεωρία.
Μιά άλλη ερμηνεία που ακούστηκε για τους ανθρώπους που θυμούνται κάτι από προηγούμενη ζωή, είναι ότι πρόκειται ίσως για μεταβίβαση γονιδιακής μνήμης, μέσω του γνωστού μας D.N.A. Μάλλον πρόκειται για μιά αυθαίρετη ερμηνεία, έτσι δείχνουν τα πράγματα.
Βρήκαμε τώρα τον φορέα της κληρονομικότητας, κοιτάζουμε να του φορτώσουμε ότι δεν ξέρουμε, και ότι δεν μπορούμε να το εξηγήσουμε με κάποιους άλλους τρόπους. Το πράγμα αυτό μπορεί να καταντήσει μόδα, όπως έχει γίνει και με άλλα παρόμοια πράγματα. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να γίνουμε όσο πιό σοβαροί γίνεται.
Η ιστορία των λεγόμενων Ινδοευρωπαίων ( ή Ινδογερμανών ), χάνεται στο βάθος των αιώνων. Πόσα πράγματα ξέρουμε για τις φυλετικές ομάδες που συγκροτούσαν αυτή την ομοεθνία που μιλούσε διάφορα ιδιώματα και διαλέκτους μιάς και μοναδικής γλώσσας ; Οχι και πολλά. Μέχρι σχετικά πρόσφατα, πριν από πενήντα χρόνια ας πούμε, πιστεύαμε ότι οι Ινδοευρωπαϊκοί λαοί ήσαν εγκατεστημένοι στη κεντρική Ασία, κάπου στο υψίπεδο του Παμίρ ή στο Τουρκεστάν. Η θεωρία αυτή εγκαταλείφθηκε τελικά, και ο χώρος όπου έμεναν οι ινδοευρωπαϊκές φυλές, τοποθετείται τώρα στην κεντρική Ευρώπη, στις Ρωσικές στέππες και την Ουκρανία. Μήπως είχαν έλθει εκεί από κάπου αλλού ; Δεν υπάρχουν πουθενά ενδείξεις για κάτι τέτοιο. Αυτό που θεωρείται βέβαιο, είναι ότι Ινδοευρωπαίοι ήσαν μειονότητες αριστοκρατικές στην Ευρώπη, ανάμεσα σε άλλες ντόπιες επίσης φυλές.
Τώρα, πώς έγινε και μερικές ομάδες από αυτές τις φυλές και υποφυλές, ξεκίνησαν και κατέβηκαν στην Περσία, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και κυρίως στην Ινδία, δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Και πότε έγιναν όλα αυτά τα πράγματα ; Για τους Ελληνες και τους Λατίνους της Ιταλικής χερσονήσου, ξέρουμε ότι κατέβηκαν από την κεντρική Ευρώπη μετά από το έτος 2.000 π.Χ. και κατόπιν, και όχι όλοι μαζύ, αλλά κατά κύματα. Λ.χ., οι πρώτοι Ελληνες που κατέβηκαν στην Ελλάδα, ήσαν οι Αχαιοί, οι τελευταίοι οι Μακεδόνες. Πολλοί έμειναν στην κεντρική Ευρώπη, όπως οι Κελτικές και οι Γερμανικές φυλές, και οι Ίβηρες της Ισπανίας. Αλλοι – οι Σκανδιναβοί - πήγαν πιο βόρεια. Αλλά ένα σημαντικό τμήμα από την ομοεθνία αυτή, οι Πέρσες, οι Αφγανοί, και οι Ινδοί, προχώρησαν προς τα ανατολικά, οι Πέρσες κατεβαίνοντας από τα ανατολικά της Κασπίας θάλασσας, οι Ινδοί ίσως από λίγο βορειότερα και ανατολικότερα, από τα νότια της Σιβηρίας.
Είναι πιθανό, ότι οι φυλές αυτές, είχαν πολλούς και διάφορους μικρούς « θεούς », αλλά ο πραγματικός Θεός τους φαίνεται να ήταν ο μεγάλος δημιουργός των πάντων. Οι Ινδοί - που φαίνεται ότι πήγαν στην Ινδία ανάμεσα στο 3.000 και το 2.500 έτος π.Χ., ονόμαζαν τον Θεό, κάπως σαν « D e o s o ή ( κατά κάποιους άλλους ), Ν τ ι ό ς π ί τ ε ρ. Το Λατινικό D e u s, προέρχεται από την ίδια ρίζα, όπως και το ελληνικό Ζ ε ύ ς π α τ ή ρ ( όλων των θεών και ανθρώπων ), που στη γενική γίνεται Διός, που πάλι είναι η ακριβής μεταφορά του D e u s. H αγγλική έκφραση G o d και η γερμανική G o t t, δεν ξέρω από πού προέκυψαν, το ίδιο και η σλαβική B o g.
Αφήνουμε κατά μέρος τώρα τους άλλους Ευρωπαίους, και πηγαίνουμε στους Ινδούς. Οι μελαψοί αυτοί άνθρωποι - που όταν χωρίστηκαν απ΄τους άλλους δεν ήσαν μελαψοί, αλλά έγιναν κατόπιν εξ αιτίας κλιματολογικών συνθηκών - διέπλασαν σταδιακά μιά θρησκεία, στην οποία ως γνωστόν, εκτός από το πλήθος των μικρών « θεών », υπάρχουν ο Βράχμα, ο Σίβα και ο Βισνού. Ο καθένας από αυτούς συμβολίζει και κάτι. Ο Σίβα για παράδειγμα, είναι ο θεός της καταστροφής, που όμως μεταβάλλεται κατόπιν σε δημιουργία. Αυτό δηλώνει την καταστροφή της γεωργικής βλάστησης και παραγωγής το φθινόπωρο, και την αναγέννησή της την άνοιξη. Το πράγμα είναι φυσικό, σε πολλούς λαούς η γή έπαιζε σημαντικό ρόλο στον όλο θρησκευτικό κύκλο, μάλιστα είχε σαν θεότητα θηλυκό όνομα σε αρκετές γλώσσες.
Το ιερό βιβλίο του Ινδουϊσμού - δηλαδή της Ινδικής θρησκείας - είναι οι Βέδες, συλλογή πολύ μεγάλη από ποιήματα, που επί αιώνες μεταφέρθηκαν από γενιά σε γενιά με την προφορική παράδοση, και περίπου στο 1.000 έτος π.Χ., πέρασε και στον γραπτό λόγο. Ο Ινδουϊσμός, και μετά την « δημοσίευση » των Βέδα, αλλαζε συνεχώς με την προσθήκη νέων ιδεών, και κάτω από την επίδραση του Ινδουϊστικού ιερατείου, των Βραχμάνων. Και μέσα από όλη αυτή την εξελικτική διαδικασία, προέκυψε και η ιδέα της μετενσάρκωσης, που στην αρχαία Ινδική γλώσσα, την Σανσκρίτ, ονομάζεται « Σαμσάρα ». Ο όρος αυτός δηλώνει « μετενσάρκωση », και όχι « μετεμψύχωση », όπως μερικοί την ονομάζουν.
Τί εννοούν με τον όρο αυτό, τη Σαμσάρα - τη μετενσάρκωση - οι Ινδουϊστές και το δόγμα τους ; Με λίγα λόγια τα εξής : Όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει, η ψυχή του ( οι Ινδοί έχουν έντονη την αντίληψη περί ψυχής ), περνά μετά από ένα χρονικό διάστημα - δεν ορίζεται πόσο ακριβώς -στη φοβερή Ινδουϊστική κόλαση με τα μαρτύρια που βρίσκει εκεί, και κατόπιν μπαίνει σε ένα νεογέννητο βρέφος, ένα βρέφος που υποτίθεται ότι δεν έχει δική του ψυχή, και περιμένει να του έλθει μιά τέτοια από έναν άνθρωπο που έχει πεθάνει νωρίτερα.
Γιατί γίνεται αυτό ; Επειδή ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος, έχει κάνει πολλές αμαρτίες, πολλές κακές πράξεις στη ζωή του, πρέπει να τιμωρηθεί γι αυτές του τις αμαρτίες. ( Και για την αμαρτία - που δεν γίνεται όμως στα μάτια του Θεού - έχουν βαθειά ριζωμένη πεποίθηση οι Ινδουϊστές ). Το σύνολο των κακών πράξεων που έχει κάνει, ονομάζεται « κάρμα », και αυτό το κάρμα πρέπει να το ξεχρεώσει σε μιά επόμενη ζωή.
Αλλά και στην επόμενη ζωή, καινούργιες κακές πράξεις προστίθενται στο ήδη φορτωμένο κάρμα του. Πρέπει λοιπόν να προχωρήσει και σε μιά επόμενη ζωή, μήπως και ελλατωθούν οι αμαρτίες του και ελαφρυνθεί το κάρμα του. Αλλά ενώ σβύνονται μερικές παλιές αμαρτίες, προστίθενται πολλές καινούργιες, και το άθροισμα γίνεται μεγαλύτερο. Πρέπει να ξαναρχίσει και πάλι απ΄την αρχή. Πόσο καιρό θα κρατήσει αυτή η σειρά των διαδοχικών επανενσαρκώσεων ; Κάπου διάβασα, ότι μπορεί να πάει η υπόθεση μέχρι τα δύο εκατομμύρια χρόνια, τεράστιο χρονικό διάστημα. Αλλού πάλι διαβάζω, ότι αυτός ο φαύλος κύκλος δεν μπορεί να σπάσει καθόλου, η και αν σπάσει, αυτό θα γίνει μετά από άπειρο χρόνο. Βράστα και φασκοκουκούλωστα δηλαδή.
Αυτή είναι η Σαμσάρα. Μιά αιώνια καταδίκη, που μάλιστα προκαλείται αυτομάτως, δεν είναι απαίτηση και καταναγκασμός από κάποια εξωτερική δύναμη, ενεργεί από μόνη της, πράγμα εντελώς παράξενο και αδικαιολόγητο, ένα είδος « αυτοτιμωρίας » όπως φαίνεται. Παλαβά πράγματα δηλαδή, που δεν τα συναντάμε σε κανένα άλλο λαό, σε καμμιά άλλη θρησκευτική παράδοση. Αυτή η αέναη αυτοτιμωρία με τις συνεχείς επαναλήψεις, θυμίζει κάπως το λιθάρι του Σίσυφου της αρχαίαε ελληνικής μυθολογίας. Το λιθάρι που το ανέβαζε ο Σίσυφος με τεράστιο κόπο προς τα πάνω, κι όταν έφτανε στην κορυφή της ανηφοριάς, γλυστρούσε και έπεφτε κάτω, κι ο Σίσυφος έπρεπε να ξαναρχίσει το ανέβασμα, για να γίνουν πάλι τα ίδια χωρίς καμμιά διακοπή. Αυτού του Σισύφιου είδους τιμωρία είναι η Σαμσάρα.
Γύρω στο 500 π.Χ. έτος, ένας Ινδός πρίγκηπας, ο Γκαουτάμα Σιντχάρτα, ο επονομασθείς αργότερα Βούδδας, δηλαδή « φωτισμένος », αηδιασμένος από το Ινδουϊστικό ιερατείο των Βραχμάνων, ίδρυσε μιά δική του κοσμοθεωρία ( δεν θα έπρεπε να της δώσουμε το όνομα θρησκεία, καθώς δεν περιέχει κανενός είδους θεότητα ). Η καινούργια αυτή φιλοσοφία - έτσι πρέπει να τη θεωρούμε - δεν έπιασε καθόλου στην Ινδία, βρήκε όμως πρόσφορο έδαφος σε άλλες χώρες της ανατολικής Ασίας, την Κίνα, την Ιαπωνία, την Ταϋλάνδη, την Κορέα, το Βιετνάμ, το Λάος και την Καμπότζη, και σε μερικές ακόμα περιοχές. Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με το δόγμα αυτό, μόνο θα πούμε ότι παραδόξως, κράτησε από τον Ινδουϊσμό τη Σαμσάρα, χωρίς μάλιστα καμμιά σπουδαία διαφοροποίηση.
Υπάρχουν και κάποιοι Δυτικοί - πιθανώς Ινδουϊστές ή Βουδδιστές και αυτοί - που πιστεύουν στην μετενσάρκωση, στην Ινδική Σαμσάρα. Ενας από αυτούς, ένας αμερικανός, έγραψε ένα βιβλίο στο οποίο περιέχονται είκοσι περιπτώσεις ανθρώπων που θυμούνται μιά προηγούμενη ζωή τους, όχι περισσότερες όμως από μιά. Κατά το πλείστον, οι άνθρωποι αυτοί λένε ότι ήσαν κάποια αξιόλογα πρόσωπα στην προηγουμενη ζωή τους, αξιωματούχοι ή κάποιο σημαντικό πρόσωπο, δεν λέει κανένας ότι ήταν κατώτατης στάθμης άνθρωπος. Δεν ήταν εργάτης, αγρότης, κλέφτης, εγκληματίας και άλλα σχετικά. Οπωσδήποτε, πρέπει να έχουμε υπ΄όψιν, ότι οι Ινδουϊστές υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος δεν θυμάται τίποτε απολύτως από κάποια προηγούμενη ζωή του. Τώρα, το πώς θυμούνται αυτοί, είναι μάλλον αντίθετο από τη θεωρία της μετενσάρκωσης.
Αλλά και αν σκεφτούμε με την κοινή λογική, θα λέγαμε ότι είκοσι περιπτώσεις σε δισεκατομμύρια ανθρώπων που θα έπρεπε να θυμούνται προηγούμενες ζωές τους, είναι στατιστικά μηδενικό ποσοστό. Αν υπήρχε αλήθεια στον ισχυρισμό του αμερικανού συγγραφέα, θα έπρεπε αναρίθμητοι άνθρωποι να θυμούνται κάτι από τα παλιά. Αλλά δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, όπως άλλωστε υποστηρίζει και η Ινδουϊστική θεωρία.
Μιά άλλη ερμηνεία που ακούστηκε για τους ανθρώπους που θυμούνται κάτι από προηγούμενη ζωή, είναι ότι πρόκειται ίσως για μεταβίβαση γονιδιακής μνήμης, μέσω του γνωστού μας D.N.A. Μάλλον πρόκειται για μιά αυθαίρετη ερμηνεία, έτσι δείχνουν τα πράγματα.
Βρήκαμε τώρα τον φορέα της κληρονομικότητας, κοιτάζουμε να του φορτώσουμε ότι δεν ξέρουμε, και ότι δεν μπορούμε να το εξηγήσουμε με κάποιους άλλους τρόπους. Το πράγμα αυτό μπορεί να καταντήσει μόδα, όπως έχει γίνει και με άλλα παρόμοια πράγματα. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να γίνουμε όσο πιό σοβαροί γίνεται.
Π Α Λ Α Β Ο Σ Ο Κ Α Ι Ρ Ο Σ ;
Π Α Λ Α Β Ο Σ Ο Κ Α Ι Ρ Ο Σ ;
Τα έχουμε πεί κι άλλες φορές, κοντεύουμε να γίνουμε κουραστικοί ( αν δεν γίναμε κι όλας, πράγμα που πολύ φοβάμαι ότι έγινε ). Λοιπόν, θα τα ξαναπούμε, κι ας γινόμαστε βαρετοί. Και νά τί θα πούμε. Επί χιλιάδες χρόνια, όσο καιρό μας τα λένε από τους καιρούς που πρωτοεμφανίστηκε η γραφή, είχαμε πάντα μιά κάπως ισορροπημένη εναλλαγή των εποχών του χρόνου, υπήρχε η άνοιξη, υπήρχε το καλοκαίρι, το φθινόπωρο και ο χειμώνας. Όλα αυτά στα δικά μας κλίματα, και λίγο πολύ και στις περισσότερες περιοχές του πλανήτη, εξαιρουμένων βέβαια των περιοχών γύρω από τον ισημερινό, όπου σημαντική αλλαγή των εποχών δεν μπορούσε για ευνόητους λόγους να παρατηρείται. Όλα αυτά μέχρι πριν από μερικά, όχι και τόσο πολλά, χρόνια.
Και μέσα σε μικρό διάστημα, λίγων χρόνων ή ελάχιστων δεκαετιών, όλα γύρισαν ανάποδα, πάνε και οι εποχές, πάνε και οι συνηθισμένες θερμοκρασίες για την κάθε εποχή, άλλα αντ΄άλλων βλέπουμε να γίνονται σήμερα, και το πράγμα όλο και συνεχίζει να πηγαίνει μ΄αυτό τον τρόπο. Και δεν ξέρουμε καθόλου, προς τα πού θα πάνε αυτές οι καιρικές ιστορίες στα προσεχή χρόνια, στις επόμενες δεκαετίες. Τόσο πολύ έχουμε ζαλιστεί από τα κλωθογυρίσματα που βλέπουμε να γίνονται στα καιρικά φαινόμενα αυτούς τους καιρούς.
Τα έχουν χάσει και οι μετεωρολόγοι, αυτό το διαπιστώνει κανείς από τις συνεχείς διαψεύσεις των προβλέψεων των μετεωρολογικών υπηρεσιών, που υποτίθεται ότι προκύπτουν από εξελιγμένες επιστημονικές μεθόδους, δορυφόρους και τα τοιαύτα. Αλλά αν οι μετεωρολόγοι δεν ξέρουν πώς να δικαιολογήσουυν τα αδικαιολόγητα, υπάρχουν κάποιοι άλλοι επιστήμονες που έχουν βρεί αυτούς τους καιρούς την εξήγηση των φαινομένων. Και αυτοί είναι οι λεγόμενοι Φυσικοί της ατμόσφαιρας, μιά ειδικότητα που δεν την ξέραμε καθόλου - που ίσως δεν υπήρχε καν - και που τη μάθαμε εδώ και λίγο καιρό.
Τα πράγματα άρχισαν περίπου πριν από καμμιά τριανταριά χρόνια, και στην αρχή δεν έδωσε κανένας σημασία. Βλέπαμε ότι οι χειμώνες - ο ένας μετά τον άλλο - ήσαν τώρα πολύ μαλακοί σε σχέση με τα παλιότερα χρόνια. Τα χιόνια άρχισαν να λιγοστεύουν, κάποτε δεν τα βλέπαμε καθόλου ολόληρο το χειμώνα. Οι θερμοκρασίες ήσαν πιό ψηλές, ίσως με μικρή διαφορά, αλλά πάντως φανερά ψηλότερες από πριν. Είπαμε ότι επρόκειτο για ένα παροδικό φαινόμενο, κι ότι τα πράγματα θα ξαναγύριζαν στις παλιές συνθήκες.
Και πράγματικά, ήλθε η ώρα και η στιγμή που ήλθαν στη μνήμη μας τα παλιά. Αυτό έγινε πριν από δυό χρόνια. Ενας βαρύς - όχι σαν τους παλιούς βέβαια - χειμώνας, ενέσκηψε στις αρχές του Δεκεμβρίου, και κράτησε μέχρι που βγήκε ο Ιανουάριος, χωρίς να παρουσιαστούν μάλιστα οι γνωστές « Αλκυονίδες ημέρες ». Αλλά όπως φαίνεται, η περίπτωση αυτή ήταν ένα « ξεθύμασμα » της ατμοσφαιρας ύστερα από δεκαετίες, και όπως δείχνουν τα πράγματα, ένας τέτοιος χειμώνας, θα κάνει δεκαετίες για να ξαναφανεί. Και θα περνάμε τους χειμώνες γλυκά και μαλακά, κάμνοντας μάλιστα και σημαντική οικονομία στα καύσιμα, κάτι είναι κι αυτό με τις περίεργες διακυμάνσεις της τιμής του πετρελαίου, έτσι δεν είναι ;
Αν είχαμε τις τις τελευταίες δεκαετίες, αυτούς τους ηπιώτατους χειμώνες, μας βρήκε και κάτι άλλο που πολύ σπάνια το βλέπαμε στα παλιά χρόνια. Το καλοπκαίρι του 1987, κατά μήνα Ιούλιο, ένα κύμα καύσωνα σαρωσε την Βαλκανική χερσόνησο. Βέβαια, τόσο υψηλές θερμοκρασίες της τάξης των 47 και 48 βαθμών, τις βλέπαμε και στα παλιά χρόνια, μόνο που κρατούσαν μιά - δυό μέρες μονάχα. Αλλά αυτή τη φορά, το πράγμα κράτησε μιά ολόκληρη βδομάδα. Και την πληρώσαμε πολύ ακριβά αυτή τη βδομάδα. Μόνο στην πρωτεύουσα, στην οποία είναι γνωστό ότι σημειώνονται πολύ ψηλές θερμοκρασίες, είχαμε τρεις χιλιάδες θύματα από θερμοπληξία, από αδιαφορία των κρατικών υπηρεσιών, από αδιαφορία των γειτόνων προς τους απομονωμένους ηλικιωμένους ανθρώπους. Σε μιά εποχή που κανένας δεν γνωρίζει ποιός είναι ο διπλανός του, ο γείτονάς του, και τί καπνό φουμάρει, τί προβλήματα αντιμετωπίζει. Από το καλοκαιρι εκείνο το φοβερό, μάθαμε να αντιμετωπίζουμε παρόμοιες καταστάσεις, τα παθήματα γίνονται συχνά μαθήματα.
Αλλού δεν τα ήξεραν αυτά, κι αν τα άκουσαν στις ειδήσεις, καμμιά σημασία δεν έδωσαν, εδώ καίγεται το σπίτι του διπλανού μας και δεν μας καίγεται καρφί, θα δώσουμε λοιπόν σημασία στη ζέστη που πλάκωσε στη Βαλκανική χερσόνησο ; Όμως, μιά βουλγαρική παροιμία - που την έχουμε αναφέρει πολλές φορές - λέει : « Όταν δείς το γύφτο με την αρκούδα του στην αυλή του γείτονά σου, να ξέρεις ότι σε λίγο θα βρίσκεται και στη δική σου αυλή ». Και πραγματικά, κάποιοι που δεν πρόσεξαν το γύφτο με την αρκούδα του στη αυλή του γείτονά τους - εδώ στα Βαλκάνια - τον είδαν να έρχεται μετά από μερικά χρόνια και στη δική τους αυλή.
Αυτό έγινε το καλοκαίρι που πέρασε. Πράγματα εκπληκτικά έγιναν στην Κεντρική, αλλά και στη Βόρεια Ευρώπη, που κανένας δεν τα είχε ματαδεί ποτέ του. Ούτε και τα βιβλία είχαν τίποτε σχετικές αναφορές τις τελευταίες δυό χιλιετίες. Ζέστη μεγάλη, πάρα πολύ μεγάλη. Το θερμόμετρο ανέβαινε, κι όλο ανέβαινε και σταματημό δεν είχε. Κεντρική Ευρώπη με σαρανταέναν και σαρανταδυό βαθμούς, λίγο πιό νότια στους σαρανταέξι και σαραντα οκτώ. Πήγαν να τρελλαθούν οι άνθρωποι. Κάψα φοβερή, που εκεί συνδυάζεται και με πολλή υγρασία, και η οποία δείχνει να είναι η θερμοκρασία άλλους δέκα βαθμούς παραπάνω. Αυτά έγιναν, και κράτησαν και πολλές μέρες, δέκα και παραπάνω.
Τα αποτελέσματα ήσαν καταστροφικά. Μόνο στη Γαλλία, δεκατρεις χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από θερμοπληξία και απότομη χειροτέρεψη χρόνιων ασθενειών που προϋπήρχαν. Ανθρωποι κατά το πλείστον ηλικιωμένοι, των οποίων τα παιδιά τους σηκώθηκαν και πήγαν διακοπές για να ξεφύγουν απ΄τη μεγάλη ζέστη. Κι όσο για τους γονιούς, έ, λοιπόν, γέροι κι άρρωστοι είναι, ας πάνε στον αγύριστο, θα μας αφήσουν και τις περιουσίες τους, έτσι δεν έιναι ρε παιδιά ; Μάλιστα, αυτά τα πράγματα έγιναν. Υστερα απ όλα αυτά, παραιτήθηκε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Υγείας. Ο υπουργός όμως - που δεν είχε λάβει κανένα μέτρο για την αντιμετώπιση της κατάστασης ( και πού να φανταστεί ο άνθρωπος μιά τέτοια κατάσταση ; ) έμεινε ακλόνητος στη θέση του, δεν είμαστε κορόϊδα να χάσουμε το υπουργηλίκι και τα πολλά Ευρώ που μας φέρνει ; Οσο για την πρόληψη της κατάστασης, ο υπουργός είχε ξεχάσει να ενημερωθεί από χρόνια τους Φυσικούς της ατμόσφαιρας που αναφέραμε παραπάνω, αν τους είχε συμβουλευτεί, αλλοιώς ίσως θα ήσαν τα πράγματα.
Μαζύ με τις ψηλές θερμοκρασίες, όπως θυμάστε πολύ καλά, άναψαν τεράστιες πυρκαγιές σ΄ολόκληρη την περιοχή που αναφέραμε. Πυρκαγιές που κρατησαν βδομάδες, και έκαψαν ότι ήταν για κάψιμο. Και τούτο πρωτοφανές και πρωτάκουστο ήταν. Επεσαν να τις σβύσουν χιλιάδες πυροσβέστες και εκατοντάδες πυροσβεστικά αεροπλάνα, αλλά αυτές το χαβά τους. Και έσβυσαν όταν δεν είχαν τίποτε άλλο να κάψουν. Ηταν επόμενο, όταν έχουν ξεραθεί τα δάση, μιά μονάχα σπίθα είναι αρκετή για να βάλει μπουρλότο, το ξέρουμε εμείς καλά αυτό από τις δικές μας πυρκαγιές, που γίνονται - εκούσια ή ακούσια - όταν έχουν ξεραθεί τα δέντρα το καλοκαίρι, και ρίξουμε ένα αποτσίγαρο στα ξερά χόρτα.
Πέρασαν κι οι πυρκαγιές, τίποτε δεν κρατά αιωνίως σ΄αυτό τον κόσμο.Ομως άλλα πράγματα έκαναν την εμφάνισή τους αμέσως μετά. Πλημμύρες από τις ακατάσχετες βροχές, που ανάγκασαν τους ανθρωπους να μεταχειρίζονται βάρκες για να κυκλοφορούν στους δρόμους. Νερό με το τσουβάλι να δούν τα μάτια σου, και πώς να σταματήσεις αυτού του είδους τις καταστάσεις ; Θα περιμένεις να σταματήσουν από μόνες τους, δεν μπορούν να συνεχίζονται βέβαια επ΄ άπειρον. Και έτσι έγινε. Και μαζύ με τις πλημμύρες, σταμάτησαν και οι δυνατοί αέρηδες που ξερρίζωναν στέγες και δέντρα, σταμάτησαν όλα.
Δεν είναι μόνο αυτές οι ανωμαλίες οι σχετικές με τις καιρικές συνθήκες. Και σε άλλα μέρη του κόσμου, συμβαίνουν επίσης κάποια παρόμοια ή κάπως διαφορετικά, αλλά ανώμαλα φαινόμενα, που κάνουν τους ανθρώπους να απορούν. Και λένε κάποιοι, βλέποντας τα πράγματα αυτά : Μήπως παλάβωσε ο καιρός, μήπως τρελλάθηκε η ατμόσφαιρα και μας κάνει τέτοια τερτίπια ; Ποτέ δεν είχαμε τέτοια φαινόμενα, γιατί να τα έχουμε τώρα ;
Και αν έχει παλαβώσει ο καιρός, ποιός άραγε τον έκανε να τρελλαθεί ; Λοιπόν, όλοι ξέρουμε την αιτία, δεν χρειάζεται και πολλή φιλοσοφία για να καταλάβουμε. Ο άνθρωπος, αυτός που δεν έχει μυαλό, αυτός τρέλλανε την ατμόσφαιρα, αυτός παλάβωσε τον καιρό. Ηθελε την πρόοδο, τη γρήγορη πρόοδο, και την κατάφερε. Και μαζύ με την πρόοδο - όπως συμβαίνει και σε άλλα πράγματα - έπρεπε να πληρώσει και το τίμημά της. Και αυτό το τίμημα, ήταν αυτό το πλήθος των ανωμαλιών που βλέπουμε πολύ συχνά αυτούς τους καιρούς. Είναι γνωστό, δεν μπορείς να έχεις και την πίττα σωστή, και το σκύλο χορτάτο.
Είχαμε αναφέρει τους Φυσικούς της ατμόσφαιρας, χωρίς να ασχοληθούμε παραπέρα με αυτούς. Ηλθε τώρα η ώρα να τους ξαναφέρουμε στην επιφάνεια, και να δούμε τί θα μπορούσαν να μας πούνε γι αυτή την κατάσταση. Λοιπόν, γνωρίζω δυό απ΄αυτούς, που βρίσκονται και διδάσκουν στα ελληνικά πανεπιστήμια, καθώς είναι και καθηγητές στην ειδικότητα αυτή. Είναι ο κύριος Ρ. που διδάσκει στο πανεπιστήμιο της Θράκης, και ο κύριος Ζ. που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Τον πρώτο, τον Ρ. τον είχα ακούσει από ραδιοφώνου πρόπερσι, τον καιρό του σφοδρού εκείνου χειμώνα. Τί έλεγε ο αξιότιμος αυτός επιστήμονας την εποχή εκείνη ; Με λίγα λόγια, ότι οι παλιές κλιματολογικές συνθήκες που ξέραμε, έχουν φύγει ανεπιστρεπτί, ότι δεν θα τις ξαναβλέπαμε στο μέλλον. Και ότι μόνο ακραία καιρικά φαινόμενα θα εμφανίζονται από εδώ και πέρα, εκεί που είχαμε βροχές θα έχουμε ξηρασία, εκεί που είχαμε κρύο θα έχουμε ζέστη, και γενικά ότι ανάποδο μπορεί να γίνει. Ελεγε μάλιστα, ότι η κατάσταση δεν μπορεί να διορθωθεί πιά, ότι έγινε, έγινε.
Την εποχή εκείνη, ο έτερος των ειδικών, ο Ζ. του πανεπιστημίου της Αθήνας, ήταν κάπως πιό ελαστικός ως προς τη μονιμότητα των φαινομένων, έλεγε - αν θυμάμαι καλά - ότι κάτι μπορεί να γίνει και να βελτιωθεί η κατάσταση, ότι οι ψηλές θερμοκρασίες μπορεί να μετριασθούν και άλλα παρόμοια. Αυτά τω καιρώ εκείνω. Με τα τωρινά φαινόμενα της κεντρικής Ευρώπης, τον είδα πολύ σκεπτικιστή, δεν πολυπιστεύει ότι κάτι θα μπορούσε να γίνει για να αναστραφεί ή έστω να μην χειροτερέψει η κατάσταση. Προφανώς, καινούργια δεδομένα είχαν εμφανιστεί, που προκάλεσαν αναθεώρηση της στασης του. Τελικά, φαίνεται ότι οι Φυσικοί της ατμόσφαιρας, συμφωνούν στα ίδια συμπεράσματα.
Λοιπόν, αυτοί που τρέλλαναν τον καιρό, είναι οι άνθρωποι, γι αυτό δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία. Όπως όμως ξέρουμε, για τους τρελλούς υπάρχουν ειδικοί γιατροί, οι ψυχίατροι, που αναλαμβάνουν να θεραπεύσουν την ψυχοπάθειά τους. Χρησιμοποιούν φάρμακα για κάθε είδος τρέλλας, ενώ σε παλιότερα χρόνια χρησιμοποιούσαν και ηλεκτροσόκ. Και έχουν σημαντικό αποτέλεσμα στις θεραπείες που εφαρμοζουν. Για την τρέλλα που έχει η ατμόσφαιρα ( και συνεπώς και ο καιρός ), υπάρχουν επίσης οι κατάλληλοι ψυχίατροι. Είναι οι Φυσικοί της ατμόσφαιρας που αναφέραμε. Μόνο που πρέπει να τους φωνάξεις να εφαρμόσουν τις θεραπείες τους, ενόσω είναι νωρίς, σε μιά πρώτη φάση. Όταν προχωρήσει η ψυχοπάθεια, δεν μπορούν πιά να κάνουν τίποτε, ούτε καν ανακουφιστική θεραπεία.
Στην περίπτωση της ατμοσφαιρικής ψυχοπάθειας για την οποία γίνεται εδώ λόγος, τους γιατρούς αυτούς δεν τους ειδοποίησαν εγκαίρως, πέρασαν πολλες δεκαετίες για να τους θυμηθούν, παρ΄όλο που εκείνοι τα έλεγαν τα πράγματα με το όνομά τους από αρκετό καιρό νωρίτερα. Τώρα που τους συμβουλευονται - και πάλι όχι στο βαθμό που πρέπει - η κατάσταση είναι πιά εκτός ελέγχου. Ακόμα κι αν υπήρχαν ειδικά ψυχιατρεία για την ατμόσφαιρα, δεν θα μπορούσε να γίνει τίποτε. Αυτά έπρεπε να γίνουν νωρίς, πολύ νωρίς. Τί λένε οι παροιμίες ; Κάλλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε. Και των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Και στην προκειμένη περίπτωση, ξέχασαν ολωσδιόλου να μαγειρέψουν. Τώρα είναι αργά για δάκρυα, Ηλέκτρα.
Υ. Γ. Εδώ και αρκετό καιρό, μιά καινούργια πρόβλεψη έρχεται από τους Φυσικούς της ατμό-σφαιρας, που καθόλου καλά μαντάτα μας φέρνει. Τι μας λένε λοιπόν, οι ειδικοί αυτόί περί των καιρικών φαινομένων, και ποιές είναι οι προβλέψεις που κάμνουν ; Λοιπόν, ούτε λίγο, ούτε πολύ, μας λένε καθαρά και ξάστερα, ότι μετά από εικοσιπέντε χρόνια, δηλαδή γύρω στο δύο χιλιάδες τριανταπέντε - κατά προσέγγιση βέβαια – οι περιοχές της νότιας Ευρώπης, δη-λαδή Τουρκία, Ελάδα, Ιταλία, Νότια Γαλλία και Ιβηρική χερσόνησος ( Ισπανία και Πορτογα- λία ), θα έχουν το κλίμα της βόρειας Σαχάρας. Δηλαδή, θα πρέπει να κάμνουν οι άνθρωποι την εποχή εκείνη – αν θα παραμεινουν στις περιοχές αυτές βεβαια και δεν φύγουν κάπου στα βορεινα - να βρούνε μπόλικες καμήλες τις εποχές εκείνες, και από όαση σε όαση, να ταξει-δεύουν από όαση σε όαση. Είναι έτσι τα πράγματα ; Αυτά θα μας φέρει το γνωστο και μη ε-ξαιρεταίο « θερμοκήπιο » λοιπόν ; Ιδωμεν. Δηλαδή θα διύνε οι ΄άνθρωποι που θα βρίσκονται σ΄εκείνες τις εποχές στα μέρη αυτά, το αληθινό κλίμα της Βόρειας Σαχάρας, αν στ΄αλήθεια επαληθευτούν αυτές οι προβλέψεις ων Φυσικών της ατμόσφαιρας ;
Τα έχουμε πεί κι άλλες φορές, κοντεύουμε να γίνουμε κουραστικοί ( αν δεν γίναμε κι όλας, πράγμα που πολύ φοβάμαι ότι έγινε ). Λοιπόν, θα τα ξαναπούμε, κι ας γινόμαστε βαρετοί. Και νά τί θα πούμε. Επί χιλιάδες χρόνια, όσο καιρό μας τα λένε από τους καιρούς που πρωτοεμφανίστηκε η γραφή, είχαμε πάντα μιά κάπως ισορροπημένη εναλλαγή των εποχών του χρόνου, υπήρχε η άνοιξη, υπήρχε το καλοκαίρι, το φθινόπωρο και ο χειμώνας. Όλα αυτά στα δικά μας κλίματα, και λίγο πολύ και στις περισσότερες περιοχές του πλανήτη, εξαιρουμένων βέβαια των περιοχών γύρω από τον ισημερινό, όπου σημαντική αλλαγή των εποχών δεν μπορούσε για ευνόητους λόγους να παρατηρείται. Όλα αυτά μέχρι πριν από μερικά, όχι και τόσο πολλά, χρόνια.
Και μέσα σε μικρό διάστημα, λίγων χρόνων ή ελάχιστων δεκαετιών, όλα γύρισαν ανάποδα, πάνε και οι εποχές, πάνε και οι συνηθισμένες θερμοκρασίες για την κάθε εποχή, άλλα αντ΄άλλων βλέπουμε να γίνονται σήμερα, και το πράγμα όλο και συνεχίζει να πηγαίνει μ΄αυτό τον τρόπο. Και δεν ξέρουμε καθόλου, προς τα πού θα πάνε αυτές οι καιρικές ιστορίες στα προσεχή χρόνια, στις επόμενες δεκαετίες. Τόσο πολύ έχουμε ζαλιστεί από τα κλωθογυρίσματα που βλέπουμε να γίνονται στα καιρικά φαινόμενα αυτούς τους καιρούς.
Τα έχουν χάσει και οι μετεωρολόγοι, αυτό το διαπιστώνει κανείς από τις συνεχείς διαψεύσεις των προβλέψεων των μετεωρολογικών υπηρεσιών, που υποτίθεται ότι προκύπτουν από εξελιγμένες επιστημονικές μεθόδους, δορυφόρους και τα τοιαύτα. Αλλά αν οι μετεωρολόγοι δεν ξέρουν πώς να δικαιολογήσουυν τα αδικαιολόγητα, υπάρχουν κάποιοι άλλοι επιστήμονες που έχουν βρεί αυτούς τους καιρούς την εξήγηση των φαινομένων. Και αυτοί είναι οι λεγόμενοι Φυσικοί της ατμόσφαιρας, μιά ειδικότητα που δεν την ξέραμε καθόλου - που ίσως δεν υπήρχε καν - και που τη μάθαμε εδώ και λίγο καιρό.
Τα πράγματα άρχισαν περίπου πριν από καμμιά τριανταριά χρόνια, και στην αρχή δεν έδωσε κανένας σημασία. Βλέπαμε ότι οι χειμώνες - ο ένας μετά τον άλλο - ήσαν τώρα πολύ μαλακοί σε σχέση με τα παλιότερα χρόνια. Τα χιόνια άρχισαν να λιγοστεύουν, κάποτε δεν τα βλέπαμε καθόλου ολόληρο το χειμώνα. Οι θερμοκρασίες ήσαν πιό ψηλές, ίσως με μικρή διαφορά, αλλά πάντως φανερά ψηλότερες από πριν. Είπαμε ότι επρόκειτο για ένα παροδικό φαινόμενο, κι ότι τα πράγματα θα ξαναγύριζαν στις παλιές συνθήκες.
Και πράγματικά, ήλθε η ώρα και η στιγμή που ήλθαν στη μνήμη μας τα παλιά. Αυτό έγινε πριν από δυό χρόνια. Ενας βαρύς - όχι σαν τους παλιούς βέβαια - χειμώνας, ενέσκηψε στις αρχές του Δεκεμβρίου, και κράτησε μέχρι που βγήκε ο Ιανουάριος, χωρίς να παρουσιαστούν μάλιστα οι γνωστές « Αλκυονίδες ημέρες ». Αλλά όπως φαίνεται, η περίπτωση αυτή ήταν ένα « ξεθύμασμα » της ατμοσφαιρας ύστερα από δεκαετίες, και όπως δείχνουν τα πράγματα, ένας τέτοιος χειμώνας, θα κάνει δεκαετίες για να ξαναφανεί. Και θα περνάμε τους χειμώνες γλυκά και μαλακά, κάμνοντας μάλιστα και σημαντική οικονομία στα καύσιμα, κάτι είναι κι αυτό με τις περίεργες διακυμάνσεις της τιμής του πετρελαίου, έτσι δεν είναι ;
Αν είχαμε τις τις τελευταίες δεκαετίες, αυτούς τους ηπιώτατους χειμώνες, μας βρήκε και κάτι άλλο που πολύ σπάνια το βλέπαμε στα παλιά χρόνια. Το καλοπκαίρι του 1987, κατά μήνα Ιούλιο, ένα κύμα καύσωνα σαρωσε την Βαλκανική χερσόνησο. Βέβαια, τόσο υψηλές θερμοκρασίες της τάξης των 47 και 48 βαθμών, τις βλέπαμε και στα παλιά χρόνια, μόνο που κρατούσαν μιά - δυό μέρες μονάχα. Αλλά αυτή τη φορά, το πράγμα κράτησε μιά ολόκληρη βδομάδα. Και την πληρώσαμε πολύ ακριβά αυτή τη βδομάδα. Μόνο στην πρωτεύουσα, στην οποία είναι γνωστό ότι σημειώνονται πολύ ψηλές θερμοκρασίες, είχαμε τρεις χιλιάδες θύματα από θερμοπληξία, από αδιαφορία των κρατικών υπηρεσιών, από αδιαφορία των γειτόνων προς τους απομονωμένους ηλικιωμένους ανθρώπους. Σε μιά εποχή που κανένας δεν γνωρίζει ποιός είναι ο διπλανός του, ο γείτονάς του, και τί καπνό φουμάρει, τί προβλήματα αντιμετωπίζει. Από το καλοκαιρι εκείνο το φοβερό, μάθαμε να αντιμετωπίζουμε παρόμοιες καταστάσεις, τα παθήματα γίνονται συχνά μαθήματα.
Αλλού δεν τα ήξεραν αυτά, κι αν τα άκουσαν στις ειδήσεις, καμμιά σημασία δεν έδωσαν, εδώ καίγεται το σπίτι του διπλανού μας και δεν μας καίγεται καρφί, θα δώσουμε λοιπόν σημασία στη ζέστη που πλάκωσε στη Βαλκανική χερσόνησο ; Όμως, μιά βουλγαρική παροιμία - που την έχουμε αναφέρει πολλές φορές - λέει : « Όταν δείς το γύφτο με την αρκούδα του στην αυλή του γείτονά σου, να ξέρεις ότι σε λίγο θα βρίσκεται και στη δική σου αυλή ». Και πραγματικά, κάποιοι που δεν πρόσεξαν το γύφτο με την αρκούδα του στη αυλή του γείτονά τους - εδώ στα Βαλκάνια - τον είδαν να έρχεται μετά από μερικά χρόνια και στη δική τους αυλή.
Αυτό έγινε το καλοκαίρι που πέρασε. Πράγματα εκπληκτικά έγιναν στην Κεντρική, αλλά και στη Βόρεια Ευρώπη, που κανένας δεν τα είχε ματαδεί ποτέ του. Ούτε και τα βιβλία είχαν τίποτε σχετικές αναφορές τις τελευταίες δυό χιλιετίες. Ζέστη μεγάλη, πάρα πολύ μεγάλη. Το θερμόμετρο ανέβαινε, κι όλο ανέβαινε και σταματημό δεν είχε. Κεντρική Ευρώπη με σαρανταέναν και σαρανταδυό βαθμούς, λίγο πιό νότια στους σαρανταέξι και σαραντα οκτώ. Πήγαν να τρελλαθούν οι άνθρωποι. Κάψα φοβερή, που εκεί συνδυάζεται και με πολλή υγρασία, και η οποία δείχνει να είναι η θερμοκρασία άλλους δέκα βαθμούς παραπάνω. Αυτά έγιναν, και κράτησαν και πολλές μέρες, δέκα και παραπάνω.
Τα αποτελέσματα ήσαν καταστροφικά. Μόνο στη Γαλλία, δεκατρεις χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από θερμοπληξία και απότομη χειροτέρεψη χρόνιων ασθενειών που προϋπήρχαν. Ανθρωποι κατά το πλείστον ηλικιωμένοι, των οποίων τα παιδιά τους σηκώθηκαν και πήγαν διακοπές για να ξεφύγουν απ΄τη μεγάλη ζέστη. Κι όσο για τους γονιούς, έ, λοιπόν, γέροι κι άρρωστοι είναι, ας πάνε στον αγύριστο, θα μας αφήσουν και τις περιουσίες τους, έτσι δεν έιναι ρε παιδιά ; Μάλιστα, αυτά τα πράγματα έγιναν. Υστερα απ όλα αυτά, παραιτήθηκε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Υγείας. Ο υπουργός όμως - που δεν είχε λάβει κανένα μέτρο για την αντιμετώπιση της κατάστασης ( και πού να φανταστεί ο άνθρωπος μιά τέτοια κατάσταση ; ) έμεινε ακλόνητος στη θέση του, δεν είμαστε κορόϊδα να χάσουμε το υπουργηλίκι και τα πολλά Ευρώ που μας φέρνει ; Οσο για την πρόληψη της κατάστασης, ο υπουργός είχε ξεχάσει να ενημερωθεί από χρόνια τους Φυσικούς της ατμόσφαιρας που αναφέραμε παραπάνω, αν τους είχε συμβουλευτεί, αλλοιώς ίσως θα ήσαν τα πράγματα.
Μαζύ με τις ψηλές θερμοκρασίες, όπως θυμάστε πολύ καλά, άναψαν τεράστιες πυρκαγιές σ΄ολόκληρη την περιοχή που αναφέραμε. Πυρκαγιές που κρατησαν βδομάδες, και έκαψαν ότι ήταν για κάψιμο. Και τούτο πρωτοφανές και πρωτάκουστο ήταν. Επεσαν να τις σβύσουν χιλιάδες πυροσβέστες και εκατοντάδες πυροσβεστικά αεροπλάνα, αλλά αυτές το χαβά τους. Και έσβυσαν όταν δεν είχαν τίποτε άλλο να κάψουν. Ηταν επόμενο, όταν έχουν ξεραθεί τα δάση, μιά μονάχα σπίθα είναι αρκετή για να βάλει μπουρλότο, το ξέρουμε εμείς καλά αυτό από τις δικές μας πυρκαγιές, που γίνονται - εκούσια ή ακούσια - όταν έχουν ξεραθεί τα δέντρα το καλοκαίρι, και ρίξουμε ένα αποτσίγαρο στα ξερά χόρτα.
Πέρασαν κι οι πυρκαγιές, τίποτε δεν κρατά αιωνίως σ΄αυτό τον κόσμο.Ομως άλλα πράγματα έκαναν την εμφάνισή τους αμέσως μετά. Πλημμύρες από τις ακατάσχετες βροχές, που ανάγκασαν τους ανθρωπους να μεταχειρίζονται βάρκες για να κυκλοφορούν στους δρόμους. Νερό με το τσουβάλι να δούν τα μάτια σου, και πώς να σταματήσεις αυτού του είδους τις καταστάσεις ; Θα περιμένεις να σταματήσουν από μόνες τους, δεν μπορούν να συνεχίζονται βέβαια επ΄ άπειρον. Και έτσι έγινε. Και μαζύ με τις πλημμύρες, σταμάτησαν και οι δυνατοί αέρηδες που ξερρίζωναν στέγες και δέντρα, σταμάτησαν όλα.
Δεν είναι μόνο αυτές οι ανωμαλίες οι σχετικές με τις καιρικές συνθήκες. Και σε άλλα μέρη του κόσμου, συμβαίνουν επίσης κάποια παρόμοια ή κάπως διαφορετικά, αλλά ανώμαλα φαινόμενα, που κάνουν τους ανθρώπους να απορούν. Και λένε κάποιοι, βλέποντας τα πράγματα αυτά : Μήπως παλάβωσε ο καιρός, μήπως τρελλάθηκε η ατμόσφαιρα και μας κάνει τέτοια τερτίπια ; Ποτέ δεν είχαμε τέτοια φαινόμενα, γιατί να τα έχουμε τώρα ;
Και αν έχει παλαβώσει ο καιρός, ποιός άραγε τον έκανε να τρελλαθεί ; Λοιπόν, όλοι ξέρουμε την αιτία, δεν χρειάζεται και πολλή φιλοσοφία για να καταλάβουμε. Ο άνθρωπος, αυτός που δεν έχει μυαλό, αυτός τρέλλανε την ατμόσφαιρα, αυτός παλάβωσε τον καιρό. Ηθελε την πρόοδο, τη γρήγορη πρόοδο, και την κατάφερε. Και μαζύ με την πρόοδο - όπως συμβαίνει και σε άλλα πράγματα - έπρεπε να πληρώσει και το τίμημά της. Και αυτό το τίμημα, ήταν αυτό το πλήθος των ανωμαλιών που βλέπουμε πολύ συχνά αυτούς τους καιρούς. Είναι γνωστό, δεν μπορείς να έχεις και την πίττα σωστή, και το σκύλο χορτάτο.
Είχαμε αναφέρει τους Φυσικούς της ατμόσφαιρας, χωρίς να ασχοληθούμε παραπέρα με αυτούς. Ηλθε τώρα η ώρα να τους ξαναφέρουμε στην επιφάνεια, και να δούμε τί θα μπορούσαν να μας πούνε γι αυτή την κατάσταση. Λοιπόν, γνωρίζω δυό απ΄αυτούς, που βρίσκονται και διδάσκουν στα ελληνικά πανεπιστήμια, καθώς είναι και καθηγητές στην ειδικότητα αυτή. Είναι ο κύριος Ρ. που διδάσκει στο πανεπιστήμιο της Θράκης, και ο κύριος Ζ. που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Τον πρώτο, τον Ρ. τον είχα ακούσει από ραδιοφώνου πρόπερσι, τον καιρό του σφοδρού εκείνου χειμώνα. Τί έλεγε ο αξιότιμος αυτός επιστήμονας την εποχή εκείνη ; Με λίγα λόγια, ότι οι παλιές κλιματολογικές συνθήκες που ξέραμε, έχουν φύγει ανεπιστρεπτί, ότι δεν θα τις ξαναβλέπαμε στο μέλλον. Και ότι μόνο ακραία καιρικά φαινόμενα θα εμφανίζονται από εδώ και πέρα, εκεί που είχαμε βροχές θα έχουμε ξηρασία, εκεί που είχαμε κρύο θα έχουμε ζέστη, και γενικά ότι ανάποδο μπορεί να γίνει. Ελεγε μάλιστα, ότι η κατάσταση δεν μπορεί να διορθωθεί πιά, ότι έγινε, έγινε.
Την εποχή εκείνη, ο έτερος των ειδικών, ο Ζ. του πανεπιστημίου της Αθήνας, ήταν κάπως πιό ελαστικός ως προς τη μονιμότητα των φαινομένων, έλεγε - αν θυμάμαι καλά - ότι κάτι μπορεί να γίνει και να βελτιωθεί η κατάσταση, ότι οι ψηλές θερμοκρασίες μπορεί να μετριασθούν και άλλα παρόμοια. Αυτά τω καιρώ εκείνω. Με τα τωρινά φαινόμενα της κεντρικής Ευρώπης, τον είδα πολύ σκεπτικιστή, δεν πολυπιστεύει ότι κάτι θα μπορούσε να γίνει για να αναστραφεί ή έστω να μην χειροτερέψει η κατάσταση. Προφανώς, καινούργια δεδομένα είχαν εμφανιστεί, που προκάλεσαν αναθεώρηση της στασης του. Τελικά, φαίνεται ότι οι Φυσικοί της ατμόσφαιρας, συμφωνούν στα ίδια συμπεράσματα.
Λοιπόν, αυτοί που τρέλλαναν τον καιρό, είναι οι άνθρωποι, γι αυτό δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία. Όπως όμως ξέρουμε, για τους τρελλούς υπάρχουν ειδικοί γιατροί, οι ψυχίατροι, που αναλαμβάνουν να θεραπεύσουν την ψυχοπάθειά τους. Χρησιμοποιούν φάρμακα για κάθε είδος τρέλλας, ενώ σε παλιότερα χρόνια χρησιμοποιούσαν και ηλεκτροσόκ. Και έχουν σημαντικό αποτέλεσμα στις θεραπείες που εφαρμοζουν. Για την τρέλλα που έχει η ατμόσφαιρα ( και συνεπώς και ο καιρός ), υπάρχουν επίσης οι κατάλληλοι ψυχίατροι. Είναι οι Φυσικοί της ατμόσφαιρας που αναφέραμε. Μόνο που πρέπει να τους φωνάξεις να εφαρμόσουν τις θεραπείες τους, ενόσω είναι νωρίς, σε μιά πρώτη φάση. Όταν προχωρήσει η ψυχοπάθεια, δεν μπορούν πιά να κάνουν τίποτε, ούτε καν ανακουφιστική θεραπεία.
Στην περίπτωση της ατμοσφαιρικής ψυχοπάθειας για την οποία γίνεται εδώ λόγος, τους γιατρούς αυτούς δεν τους ειδοποίησαν εγκαίρως, πέρασαν πολλες δεκαετίες για να τους θυμηθούν, παρ΄όλο που εκείνοι τα έλεγαν τα πράγματα με το όνομά τους από αρκετό καιρό νωρίτερα. Τώρα που τους συμβουλευονται - και πάλι όχι στο βαθμό που πρέπει - η κατάσταση είναι πιά εκτός ελέγχου. Ακόμα κι αν υπήρχαν ειδικά ψυχιατρεία για την ατμόσφαιρα, δεν θα μπορούσε να γίνει τίποτε. Αυτά έπρεπε να γίνουν νωρίς, πολύ νωρίς. Τί λένε οι παροιμίες ; Κάλλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε. Και των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Και στην προκειμένη περίπτωση, ξέχασαν ολωσδιόλου να μαγειρέψουν. Τώρα είναι αργά για δάκρυα, Ηλέκτρα.
Υ. Γ. Εδώ και αρκετό καιρό, μιά καινούργια πρόβλεψη έρχεται από τους Φυσικούς της ατμό-σφαιρας, που καθόλου καλά μαντάτα μας φέρνει. Τι μας λένε λοιπόν, οι ειδικοί αυτόί περί των καιρικών φαινομένων, και ποιές είναι οι προβλέψεις που κάμνουν ; Λοιπόν, ούτε λίγο, ούτε πολύ, μας λένε καθαρά και ξάστερα, ότι μετά από εικοσιπέντε χρόνια, δηλαδή γύρω στο δύο χιλιάδες τριανταπέντε - κατά προσέγγιση βέβαια – οι περιοχές της νότιας Ευρώπης, δη-λαδή Τουρκία, Ελάδα, Ιταλία, Νότια Γαλλία και Ιβηρική χερσόνησος ( Ισπανία και Πορτογα- λία ), θα έχουν το κλίμα της βόρειας Σαχάρας. Δηλαδή, θα πρέπει να κάμνουν οι άνθρωποι την εποχή εκείνη – αν θα παραμεινουν στις περιοχές αυτές βεβαια και δεν φύγουν κάπου στα βορεινα - να βρούνε μπόλικες καμήλες τις εποχές εκείνες, και από όαση σε όαση, να ταξει-δεύουν από όαση σε όαση. Είναι έτσι τα πράγματα ; Αυτά θα μας φέρει το γνωστο και μη ε-ξαιρεταίο « θερμοκήπιο » λοιπόν ; Ιδωμεν. Δηλαδή θα διύνε οι ΄άνθρωποι που θα βρίσκονται σ΄εκείνες τις εποχές στα μέρη αυτά, το αληθινό κλίμα της Βόρειας Σαχάρας, αν στ΄αλήθεια επαληθευτούν αυτές οι προβλέψεις ων Φυσικών της ατμόσφαιρας ;
Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011
ΟΙ " Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Ι Τ Η Σ Ν Υ Χ Τ Α Σ "
Ο Ι « Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Ι Τ Η Σ Ν Υ Χ Τ Α Σ »
Δεν μπορούμε να ξέρουμε το πότε άρχισαν οι άνθρωποι να τραγουδούν, αλλά ίσως αυτό να συνέβη πολύ πριν από την αρχή της ιστορικής περιόδου, βαθειά πίσω στους προϊστορικούς χρόνους, ίσως και στη νεολιθική ή ακόμα πιό νωρίς, στην παλαιολιθική εποχή. Αυτό που ξέρουμε σίγουρα, είναι ότι τέσσερις τουλάχιστον χιλιάδες χρόνια πριν, οι άνθρωποι έλεγαν θρησκευτικά τραγούδια, ας πούμε ψαλμούς, τόσο στη Μέση Ανατολή, όσο και στην Ινδία και πιθανώτατα και σε άλλες περιοχές. Αν τραγουδούσαν κι από ακόμα πιό παλιά, δεν έχουμε καμμιά γνώση γι αυτή τους την συνήθεια, μάς λείπουν ολότελα τα οποιαδήποτε στοιχεία..
Με το πέρασμα των αιώνων, αναπτύχθηκε σε όλες σχεδόν τις περιοχές του κόσμου, αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε « παραδοσιακό » τραγούδι, ανάλογο προς την παραδοσιακή μουσική. Στον Ευρωπαϊκό Μεσαίωνα, ακούμε τους τροβαδούρους να τραγουδούν μπαλλάντες, ίσως τα πρώτα « ελαφρά » τραγούδια. Και όσο προχωρούν οι εποχές, σιγά σιγά, διαμορφώνεται το ελαφρό τραγούδι, ξεκινώντας μάλλον από τις παραδοσιακές του μορφές. Και φτάνουμε στους τελευταίους αιώνες, όπου οι άνθρωποι - τουλάχιστον στην Ευρώπη - τραγουδούν σε διάφορους δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους. Αλλά αυτό γίνεται υπό ερασιτεχνική συνήθως μορφή, αν και σε περιπτώσεις, οι « τραγουδιστές » έχουν γίνει επαγγελματίες και αμείβονται για την τέρψη που παρέχουν στους ακροατές τους.
Και φτάνουμε αισίως στον εικοστό αιώνα, στον οποίο το ελαφρό τραγούδι και οι τραγουδιστές που το λένε, γίνονται καθαρά επαγγελματικά, διαπλάσσονται ειδικοί χώροι, όπου πηγαίνεις για να ακούσεις να τραγουδούν αλλά και για να χορέψεις, καθώς τα τραγούδια αυτά γράφονται πάνω σε ορισμένους ρυθμούς που αλλάζουν από εποχή σε εποχή. Στις αρχές αυτών των εξελίξεων, οι αμοιβές των τραγουδιστών είναι χαμηλές, αλλά με το πέρασμα των χρόνων, όσο πάνε και μεγαλώνουν. Και φτάνουμε στις τελευταίες λίγες δεκαετίες, μέσα στον εικοστό αιώνα, που αυτές οι αμοιβές φτάνουν σε περιπτώσεις σε μεγάλα ύψη, κάποτε σε αστρονομικά ποσά.
Τα κέντρα στα οποία λαμβάνουν χώραν αυτά τα μουσικά και χορευτικά γεγονότα, έχουν διάφορα ονόματα, ανάλογα με τη χώρα, γενικά πάντως θα μπορούσαμε να τα δώσουμε τον όρο « μουσικοχορευτικά κέντρα », και μ΄ αυτόν να κλείσουμε με το θέμα της ορολογίας τους. Όταν όμως μιλάμε για τη σύγχρονη Ελλάδα, τα κέντρα αυτά λέγονται τώρα « μαγαζιά », όχι βέβαια με την έννοια του εμπορικού καταστήματος. Και δεν λέμε « πάω στα μαγαζιά » όταν ξεκινάμε για μιά νυχτερινή έξοδο, αυτό το λέμε όταν πάμε να ψωνίσουμε στην αγορά.
Αυτά τα « μαγαζιά », από πρώτη αρχή, πριν από πολλές δεκαετίες, άρχιζαν τη λειτουργία τους τη νύχτα και την τερμάτιζαν αργά, μέχρι πολύ αργά, τις λεγόμενες « μικρές ώρες ». ( Αυτό το « πολύ αργά », έγινε τους τελευταίους καιρούς, πρωτύτερα η λήξη της λειτουργίας τους δεν πηγαινε τόσο μακρυά, οι πελάτες μαζεύανε τα μπογαλάκια τους πριν τα μεσάνυχτα ή λίγο μετά, βλέπετε, τότε και το απόγευμα του Σαββάτου ήταν εργάσιμη ημέρα, έπρεπε να συμμαζεύονται οι άνθρωποι για το έγκαιρο ξεκίνημα της επόμενης ημέρας ).
Από πολύ καιρό πριν, τα « μαγαζιά » αυτά, είχαν στην υπηρεσία τους και έναν σωματώδη άντρα, για να επιβάλλει την τάξη, όταν κάποτε ή και συχνά, ερχόντουσαν στα χέρια μεθυσμένοι ή καυγατζήδες πελάτες, και απειλούσαν να τα κάνουν λίμπα στο μαγαζί. Αυτούς τους μεγαλόσωμους άντρες, τους βλέπουμε και στις παλιές ελληνικές ταινίες, να επεμβαίνουν όταν υπάρχει διατάραξη της τάξης. Αυτό που δεν ξέρω, είναι το ποιό όνομα έδιναν τότε σ΄αυτούς τους φύλακες της δημόσιας τάξης, ή της τάξης μέσα στο νυχτερινό αυτό μαγαζί. Πάντως, τις τωρινές εποχές, οι ιδιωτικοί αυτοί « φρουροί της τάξης » των μαγαζιών αυτών, έχουν τα ονόματα « γορίλλες », « μπράβοι », και « φουσκωτοί ». Το « γορίλλες » τους αποδίδεται λόγω της εμφάνισής τους, το « φουσκωτοί » επειδή έχουν μεγάλα και φουσκωμένα στήθη και πλάτες - απαραίτητα όλα αυτά για να επιβάλλονται με την εμφάνισή τους - ενώ το « μπράβοι », είναι παλιά ονομασία που δίνονταν σε « νταήδες » που χρησιμοποιούσαν οι πολιτικοί - κυρίως σε βουλευτικές εκλογές - για γνωστούς λόγους.
Αλλά τον τελευταίο καιρό, ακούμε πολύ συχνά για « προστάτες » καταστημάτων, αυτούς που έχουν τη γενική ονομασία « άνθρωποι της νύχτας », προφανώς επειδή και η « δουλειά » τους είναι νυχτερινή, αλλά κυρίως επειδή ασχολούνται με « σκοτεινές » υποθέσεις, και είναι γνωστό ότι το σκοτάδι είναι από αιώνες, σχεδόν συνώνυμο με κακοποιές δυνάμεις, τις δυνάμεις του σκότους, έτσι τις αναφέρουν και οι θρησκείες, κυρίως ο Χριστιανισμός και ο Ζωροαστρισμός.
Το τι σημαίνει ο όρος « προστάτες » των καταστημάτων, το ξέρουν όλοι, είναι οι άνθρωποι που ζητούν από τους ιδιοκτήτες των νυχτερινών κέντρων διασκέδασης - όπου άφθονο κυλά το χρήμα - να τους δίνουν σημαντικά ποσά από τις εισπράξεις τους, για να « προστατεύουν » τα μαγαζιά τους από άλλους επίδοξους προστάτες, αλλά κυρίως από τους ίδιους. Αναγκάζουν τους μαγαζάτορες αυτούς να πληρώνουν, για να μην τους κάμνουν οι ίδιοι εισβολές στα μαγαζιά τους και τα καίνε, ή να προκαλούν πάσης άλλης φύσεως καταστροφές. Οι ιδιοκτήτες, φοβούμενοι για τις περιουσίες τους και για τη ζωή τους - αστεία με τα ζητήματα αυτά δεν γίνονται - αναγκάζονται να πληρώνουν γενναίους μηνιαίους μισθούς σ΄αυτούς τους αυτοαποκαλούμενους « προστάτες », που είναι προέκταση του παλιού « γορίλλα », αλλά σε πιό « τελειοποιημένη » μορφή και οργάνωση. Φαίνεται όμως, ότι εκτός από τα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης τα οποία αναλαμβάνουν υπό την « προστασία » τους, και άλλες δουλειές - επίσης « νυχτερινού » χαρακτήρα - αναλαμβάνουν οι σκοτεινοί αυτοί άνθρωποι, όπως διακίνηση ναρκωτικών, δουλεμπόριο « λευκής σάρκας » - μιά δουλειά που εσχάτως αποδίδει τεράστια ποσά χρημάτων, και άλλα τινά που δεν τα ξέρω. Οι άνθρωποι της νύχτας, έχουν επίσης και το προσωνύμιο « νονοί της νύχτας ». Όνομα που τους το έχουν δώσει ξεκινώντας από τους « νονούς » της Ιταλικής Μάφια, κυρίως του αμερικανικού κλάδου της.
Οι εκβιαζόμενοι μαγαζάτορες, φοβούνται να προσφύγουν στην αστυνομία, ξέρουν ότι οι « προστάτες » είναι αδίστακτοι, αλλά ίσως να φοβούνται και ορισμένους αστυνομικούς που εμπλέκονται κι αυτοί στα ίδια αυτά κυκλώματα « προστασίας », κι αντί οι επίορκοι αυτοί αστυνομικοί να προστατεύουν τους μαγαζάτορες από τους « προστάτες », αντίθετα « προστατεύουν » τους ίδιους τους προστάτες, εκεί καταντήσαμε τώρα. Στην αρχή, κάποιοι τόλμησαν να απευθυνθούν στις αστυνομικές αρχές - δεν είχαν μάθει ακόμα τι σημαίνει « προστάτης » - αλλά τα αποτελέσματα ήσαν εξαιρετικά άσχημα γι αυτούς, πυρπόληση των μαγαζιών τους, επιδρομές και καταστροφές και τα παρόμοια. Ετσι, παραιτήθηκαν εντελώς από τις προσφυγές στις αστυνομικές αρχές.
Κάθε μιά συμμορία προστατών, αναλαμβάνει την προστασία μιάς περιοχής ή ορισμένων μαγαζιών, είναι το ίδιο « σύστημα » που επικρατούσε και στις Ενωμένες Πολιτείες την εποχή της ποτοαπαγόρευσης και των μεγάλων συμμοριών, ιδίως του Σικάγου. Η συμμορία δεν επιτρέπει σε άλλες συμμορίες να εισβάλλουν στο χώρο που αυτές κατέχουν. Και συνήθως, το δικαίωμα αυτό γίνεται σεβαστό. Αλλά όχι πάντα, κάποια ομάδα που νοιώθει ότι διαθέτει καλύτερο εφοδιασμό, περισσότερο αποφασισμένους άντρες που θέλουν να υπερασπιστούν τις δικές τους Θερμοπύλες, επιμένει να αλώσει τα φρούρια των εγκατεστημένων σ΄αυτά. Και τότε ξεσπά - όπως γινότανε και στις Πολιτείες - άγριος πόλεμος μεταξύ των δύο αυτών παρατάξεων.
Λοιπόν, ένας τέτοιος πόλεμος, φαίνεται - ή μάλλον είναι απόλυτα βέβαιο - ότι έχει ξεσπάσει και στην όμορφη χώρα μας όπου ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα, αλλά ανθούν και πολλά άλλα οπωροφόρα δέντρα, όπως το οργανωμένο εδώ και καιρό έγκλημα, με τις συμμορίες του, τους αδίστακτους εκτελεστές του, τους πληρωμένους επί παραγγελία δολοφόνους, που αναλαμβάνουν με κάποιο γραπτό ή συνήθως άγραφο συμβόλαιο, να δολοφονήσουν έναν εχθρό σου, ενώ εσύ θα έχεις ατράνταχτο άλλοθι, παραθερίζοντας εκείνες τις ημέρες στη Χαβάη.
Και γιατί μας προέκυψε τώρα αυτό το οργανωμένο έγκλημα, που περιλαμβάνει και τους αξιοσέβαστους κατά τα άλλα, « ανθρώπους της νύχτας » ; Για ποιό λόγο δεν είχαμε αυτού του είδους τις θεάρεστες απασχολήσεις και εργασίες πρωτύτερα, και μας φανερώθηκαν τελευταίως, για ποιό λόγο κάναμε τόσο μεγάλη πρόοδο μέσα σε τόσο μικρό διάστημα ; Τι μεσολάβησε ώστε να μας προκύψει αυτή η νέα κατάσταση, στην οποία δεν ήμασταν καθόλου συνηθισμένοι, και δυσκολευόμαστε πολύ να τη συνηθίσουμε ; Ιδού μερικά ερωτήματα, στα οποία καλούμεθα σαν ειδικοί εγκληματολόγοι που είμαστε, να δώσουμε απαντήσεις.
Αρχίζουμε λοιπόν. Οργανωμένα και τεράστια συμφέροντα δεν υπήρχαν ποτέ στην περιοχή μας, συνεπώς δεν μπορούσε να υπάρξει και οργανωμένο έγκλημα. Όταν δεν υπάρχει τίποτε να κλέψεις, δεν μπορείς να γίνεις κλέφτης. Όταν δεν υπάρχουν Ρωσίδες που θέλουν να έλθουν στη χώρα σου για να ασκήσουν ένα έντιμο ή μή έντιμο επάγγελμα, δεν μπορείς να κάνεις « εμπόριο λευκής σάρκας ». Όταν δεν υπάρχουν τοξικομανείς, δεν μπορείς να κάνεις εμπόριο ναρκωτικών, θα πετάξεις στον αέρα τα λεφτά σου. Όταν δεν υπάρχουν νυχτερινά κέντρα με τζίρο εκατοντάδων εκατομμυρίων, δεν μπορείς να γίνεις προστάτης τέτοιων κέντρων. Για να υπάρχει ένα αποτέλεσμα - λεει η Φυσική αλλά και η Λογική - πρέπει να προηγηθεί η αιτία, η γνωστή σχέση αιτίου και αιτιατού. Νομίζω λοιπόν ότι βάλαμε τα πράγματα στη θέση τους, όποιος διαφωνεί ας καταθέσει τη διαφωνία του, και θα την συζητήσουμε με όση καλή θέληση μπορούμε να διαθέσουμε.
Νυχτερινά κέντρα υπήρχαν από πολλές δεκαετίες στην πρωτεύουσα, και μικρά στις επαρχιακές πόλεις. Αλλά ο τζίρος τους ήταν μάλλον μικρός, οι καλλιτέχνες έπαιρναν σχετικά ή και απόλυτα, μικρό μεροκάματο, έτσι δεν υπήρχε λόγος να παρουσιαστούν οι « προστάτες » αυτών των κέντρων. Τί να πάρεις από εκείνον που δεν έχει να σου δώσει ; Ψίχουλα βέβαια, ο άνθρωπος με το ζόρι βγάζει τα έξοδά του, μπορεί να σε γεμίζει με εκατομμύρια κάθε μήνα για την « προστασία » που του παρέχεις ; Τι κέρδιζαν στα παλιά χρόνια οι κολοσσοί του τραγουδιού - πανευρωπαϊκής κλάσης - όπως ο Νίκος Γούναρης, η Σοφία Βέμπο ; Αστεία ποσά. Και γιατί τόσο λίγα ; Θα σας απαντήσω ευθέως και με προσωπικη εμπειρία του πράγματος. Πήγαινα στην πρωτεύουσα πριν πολλά χρόνια, και καθώς είμαι από μικρή ηλικία φίλος των μουσικών θεαμάτων, πήγαινα σε νυχτερινά κέντρα για να ακούσω τις διάσημες για τις εποχές εκείνες φωνές, και επίσης να ακούσω και τις μεγάλες ορχήστρες της εποχής, που τώρα δεν μπορούμε ούτε στον ύπνο μας να τις φανταστούμε. Και πόσα ξόδευα για να καθήσω τρεις ώρες και να απολαύσω το μουσικό πρόγραμμα ; Την αξία ενός γλυκού ή ενός ποτού, κι αυτήν σε πολύ λογική τιμή. Τί να βγάλει το κέντρο απ΄αυτά τα λίγα, όσο πολλοί κι αν είναι οι πελάτες του ; Ψιλοπράγματα. Και γιατί να οργανωθεί συμμορία προστασίας του κέντρου, όταν ξέρουν πόσες είναι οι εισπράξεις του ; Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος.
Είχαμε τοξικομανείς τα παλιά χρόνια ; Και εννοώ « παλιά », τα πριν από τριάντα χρόνια, όχι πιό παλιά. Υπήρχαν κάποιοι, λιγοστοί καταναλωτές ινδικής κάνναβης, του χασίς δηλαδή, αλλά το προϊόν αυτό εφύετο - σε μικρές τότε ποσότητες - και στη χώρα μας. Ηταν πολύ φτηνό και προσιτό, ήταν και πολύ εύκολο να το προμηθευτείς. Και εδώ που τα λέμε μεταξύ μας, το καϋμένο το χασίς, είναι δύσκολο να το κατατάξεις στα ναρκωτικά, μάλιστα στα παλιά χρόνια, εθεωρείτο από τα βιβλία της Φαρμακολογίας σαν φάρμακο που βελτίωνε τα συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον και άλλων νευρολογικών παθήσεων. Το να γίνει κανείς έμπορος του χασίς, ούτε και σαν φευγαλέα σκέψη δεν θα του περνούσε απ΄ το νού, τι να βγάλει από τους ελάχιστους καταναλωτές που δεν περίσσευαν ποτέ ; Και πόσα χρήματα θα μπορούσαν να του δώσουν, και γιατί να του τα δώσουν, όταν μπορούσαν να το καλλιεργούν στους κήπους, στα χωράφια, ακόμα και στις γλάστρες τους ;
Τι γίνεται τώρα ; Υπάρχει τεράστιο εμπόριο διαφόρων ουσιών, που τα καταναλώνουν νεαρά άτομα, που δεν έχουν εργασία, δεν έχουν ιδανικά, δεν έχουν πίστη σε τίποτε και σε κανέναν, και το μόνο που έχουν είναι ένα τεράστιο κενό μέσα τους, που θέλουν να το γεμίσουν με κάτι. Και το κάτι αυτό, βρίσκεται στον κόσμο των ονείρων, και βέβαια υπάρχουν και οι προμηθευτές αυτού του ονείρου. Αν δεν υπήρχε κάποια σημαντική ζήτηση, δεν θα ασχολείτο κανένας με το εμπόριο των ναρκωτικών, τι θα έκαμναν αν δεν είχαν πελατεία, θα καθόντουσαν να λύνουν σταυρόλεξα ; Και αφού υπάρχει αυτό το παράνομο εμπόριο και υπάρχουν και παράνομοι έμποροί του, καλά κάμνουν και ενώνουν τις δυνάμεις τους, συγκροτούν συμμορίες και μάχονται για τα συμφέροντά τους, θα ήσαν κορόϊδα αν δεν το έκαμναν. Και όταν πρόκειται για τζίρους εκατοντάδων δισεκατομμυρίων, αποκτούν μ΄αυτά τεράστια δύναμη, που μπορεί να εξαγοράσει τους πάντες, ακόμα και υπουργούς και πρωθυπουργούς, ψέμματα ;
Αλλά, ας ξαναγυρίσουμε στους « ανθρώπους της νύχτας », στους οποίους θα μπορούσαμε να περιλάβουμε ίσως και τους εμπόρους των ναρκωτικών, αν και αυτοί είναι μάλλον « άνθρωποι της ημέρας ». Αυτοί οι άνθρωποι της νύχτας, άρχισαν εδώ και λίγο καιρό να προβαίνουν σε « ξεκαθαρίσματα λογαριασμών », όπως χαρακτηρίζουν η αστυνομία και τα ΜΜΕ, τις εγκληματικές πράξεις που κάμνουν οι μεν προς τους δε, όταν νομίζουν ότι πατούν στα χωράφια τους. Ακριβώς δηλαδή, αυτό που γινότανε τις δεκαετίες του 20 και του 30 στις Πολιτείες και κυρίως στο Σικάγο. Και μετά τη δολοφονία ενός μέλους της μιάς συμμορίας, επακολουθεί αντεκδίκηση από μέρους της άλλης συμμορίας, και με αυτό τον τρόπο αναπτύσσεται ένα είδος βεντέττας, τα έχουμε δεί αυτά στα δελτία ειδήσεων.
Τα κέντρα για τα οποία έγινε λόγος, είναι κυρίως τα λεγόμενα « σκυλάδικα ». Ο όρος αυτός είναι τελείως ατυχής, είναι γνωστό ότι οι σκύλοι δεν συχνάζουν σε τέτοιου είδους καταγώγια, και εξ αλλου, αν πήγαιναν σ΄ αυτά μιά φορά, θα έφευγαν πάραυτα εξ αιτίας της κακίστης μουσικής που παίζεται και τραγουδιέται εκεί. Και πρέπει να ξέρουμε, ότι πολλά ζώα, έχουν πολύ καλύτερη αντίληψη της μουσικής από πολλούς ανθρώπους. Παράδειγμα τα αηδόνια και τα καναρίνια, των οποίων τα τραγούδια είναι αξεπέραστα. Αλλά και σε πειράματα που έγιναν σε Ολλανδέζικες αγελάδες, φάνηκε ότι οι αγελάδες που άκουγαν άσχημη μουσική, όπως λ.χ. ρόκ, παρουσίαζαν μεγάλη ελάττωση του γάλακτος που παρήγαγαν, έπεφταν από τα είκοσι λίτρα στα τέσερα και λιγότερα. Αντίθετα, όταν άκουγαν μελωδική μουσική, είτε ελαφρά, είτε κλασσική, ανέβαζαν την παραγωγή τους, ή τουλάχιστον την κρατούσαν σταθερή.
Οι άνθρωποι της νύχτας, ήσαν τα πρώτα χρόνια συγκεντρωμένοι στην πρωτεύουσα. Αλλά εδώ και αρκετό καιρό, αποφάσισαν να εκσυχρονιστούν - είναι η μοντέρνα λέξη του συρμού, φοριέται εσχάτως πολύ - και αποφάσισαν να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους και στην επαρχία. Ετσι, βλέπουμε και ακούμε στα δελτία ειδήσεων, για εμπρησμούς που τους κάνουν μέλη της μιάς συμμορίας εναντίον μιάς άλλης. Και στη συνέχεια, άρχισαν και στις επαρχιακές πόλεις δολοφονίες για « ξεκαθάρισμα λογαριασμών ». Και βέβαια, αφού και στις επαρχιακές πόλεις υπάρχουν « σκυλάδικα », θα υπάρχουν και « προστάτες », και εφ΄όσον υπάρχει και « λευκή » σάρκα, θα γίνεται και το εμπόριό της. Και αυτά μεταφέρθηκαν τώρα και στις επαρχίες, που δεν μπορούσαν να μείνουν πίσω στην πρόοδο, γιατί το κέντρο να έχει όλα τα προνόμια και η επαρχία τίποτε ;
Υπάρχει και κάτι πολύ καλό σε όλες αυτές τις υποθέσεις, το έχουμε πεί και άλλη φορά. Καθώς υπάρχει ανάγκη μεγάλη για « γορίλλες », « μπράβους » και « φουσκωτούς », όλοι όσοι έχουν τα κατάλληλα σωματικά προσόντα, μπορούν να καταταγούν σ΄αυτές τις ομάδες. Και με αυτόν τον τρόπο, θα μειωθεί - έστω και σε μικρό βαθμό - και η ανεργία.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε το πότε άρχισαν οι άνθρωποι να τραγουδούν, αλλά ίσως αυτό να συνέβη πολύ πριν από την αρχή της ιστορικής περιόδου, βαθειά πίσω στους προϊστορικούς χρόνους, ίσως και στη νεολιθική ή ακόμα πιό νωρίς, στην παλαιολιθική εποχή. Αυτό που ξέρουμε σίγουρα, είναι ότι τέσσερις τουλάχιστον χιλιάδες χρόνια πριν, οι άνθρωποι έλεγαν θρησκευτικά τραγούδια, ας πούμε ψαλμούς, τόσο στη Μέση Ανατολή, όσο και στην Ινδία και πιθανώτατα και σε άλλες περιοχές. Αν τραγουδούσαν κι από ακόμα πιό παλιά, δεν έχουμε καμμιά γνώση γι αυτή τους την συνήθεια, μάς λείπουν ολότελα τα οποιαδήποτε στοιχεία..
Με το πέρασμα των αιώνων, αναπτύχθηκε σε όλες σχεδόν τις περιοχές του κόσμου, αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε « παραδοσιακό » τραγούδι, ανάλογο προς την παραδοσιακή μουσική. Στον Ευρωπαϊκό Μεσαίωνα, ακούμε τους τροβαδούρους να τραγουδούν μπαλλάντες, ίσως τα πρώτα « ελαφρά » τραγούδια. Και όσο προχωρούν οι εποχές, σιγά σιγά, διαμορφώνεται το ελαφρό τραγούδι, ξεκινώντας μάλλον από τις παραδοσιακές του μορφές. Και φτάνουμε στους τελευταίους αιώνες, όπου οι άνθρωποι - τουλάχιστον στην Ευρώπη - τραγουδούν σε διάφορους δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους. Αλλά αυτό γίνεται υπό ερασιτεχνική συνήθως μορφή, αν και σε περιπτώσεις, οι « τραγουδιστές » έχουν γίνει επαγγελματίες και αμείβονται για την τέρψη που παρέχουν στους ακροατές τους.
Και φτάνουμε αισίως στον εικοστό αιώνα, στον οποίο το ελαφρό τραγούδι και οι τραγουδιστές που το λένε, γίνονται καθαρά επαγγελματικά, διαπλάσσονται ειδικοί χώροι, όπου πηγαίνεις για να ακούσεις να τραγουδούν αλλά και για να χορέψεις, καθώς τα τραγούδια αυτά γράφονται πάνω σε ορισμένους ρυθμούς που αλλάζουν από εποχή σε εποχή. Στις αρχές αυτών των εξελίξεων, οι αμοιβές των τραγουδιστών είναι χαμηλές, αλλά με το πέρασμα των χρόνων, όσο πάνε και μεγαλώνουν. Και φτάνουμε στις τελευταίες λίγες δεκαετίες, μέσα στον εικοστό αιώνα, που αυτές οι αμοιβές φτάνουν σε περιπτώσεις σε μεγάλα ύψη, κάποτε σε αστρονομικά ποσά.
Τα κέντρα στα οποία λαμβάνουν χώραν αυτά τα μουσικά και χορευτικά γεγονότα, έχουν διάφορα ονόματα, ανάλογα με τη χώρα, γενικά πάντως θα μπορούσαμε να τα δώσουμε τον όρο « μουσικοχορευτικά κέντρα », και μ΄ αυτόν να κλείσουμε με το θέμα της ορολογίας τους. Όταν όμως μιλάμε για τη σύγχρονη Ελλάδα, τα κέντρα αυτά λέγονται τώρα « μαγαζιά », όχι βέβαια με την έννοια του εμπορικού καταστήματος. Και δεν λέμε « πάω στα μαγαζιά » όταν ξεκινάμε για μιά νυχτερινή έξοδο, αυτό το λέμε όταν πάμε να ψωνίσουμε στην αγορά.
Αυτά τα « μαγαζιά », από πρώτη αρχή, πριν από πολλές δεκαετίες, άρχιζαν τη λειτουργία τους τη νύχτα και την τερμάτιζαν αργά, μέχρι πολύ αργά, τις λεγόμενες « μικρές ώρες ». ( Αυτό το « πολύ αργά », έγινε τους τελευταίους καιρούς, πρωτύτερα η λήξη της λειτουργίας τους δεν πηγαινε τόσο μακρυά, οι πελάτες μαζεύανε τα μπογαλάκια τους πριν τα μεσάνυχτα ή λίγο μετά, βλέπετε, τότε και το απόγευμα του Σαββάτου ήταν εργάσιμη ημέρα, έπρεπε να συμμαζεύονται οι άνθρωποι για το έγκαιρο ξεκίνημα της επόμενης ημέρας ).
Από πολύ καιρό πριν, τα « μαγαζιά » αυτά, είχαν στην υπηρεσία τους και έναν σωματώδη άντρα, για να επιβάλλει την τάξη, όταν κάποτε ή και συχνά, ερχόντουσαν στα χέρια μεθυσμένοι ή καυγατζήδες πελάτες, και απειλούσαν να τα κάνουν λίμπα στο μαγαζί. Αυτούς τους μεγαλόσωμους άντρες, τους βλέπουμε και στις παλιές ελληνικές ταινίες, να επεμβαίνουν όταν υπάρχει διατάραξη της τάξης. Αυτό που δεν ξέρω, είναι το ποιό όνομα έδιναν τότε σ΄αυτούς τους φύλακες της δημόσιας τάξης, ή της τάξης μέσα στο νυχτερινό αυτό μαγαζί. Πάντως, τις τωρινές εποχές, οι ιδιωτικοί αυτοί « φρουροί της τάξης » των μαγαζιών αυτών, έχουν τα ονόματα « γορίλλες », « μπράβοι », και « φουσκωτοί ». Το « γορίλλες » τους αποδίδεται λόγω της εμφάνισής τους, το « φουσκωτοί » επειδή έχουν μεγάλα και φουσκωμένα στήθη και πλάτες - απαραίτητα όλα αυτά για να επιβάλλονται με την εμφάνισή τους - ενώ το « μπράβοι », είναι παλιά ονομασία που δίνονταν σε « νταήδες » που χρησιμοποιούσαν οι πολιτικοί - κυρίως σε βουλευτικές εκλογές - για γνωστούς λόγους.
Αλλά τον τελευταίο καιρό, ακούμε πολύ συχνά για « προστάτες » καταστημάτων, αυτούς που έχουν τη γενική ονομασία « άνθρωποι της νύχτας », προφανώς επειδή και η « δουλειά » τους είναι νυχτερινή, αλλά κυρίως επειδή ασχολούνται με « σκοτεινές » υποθέσεις, και είναι γνωστό ότι το σκοτάδι είναι από αιώνες, σχεδόν συνώνυμο με κακοποιές δυνάμεις, τις δυνάμεις του σκότους, έτσι τις αναφέρουν και οι θρησκείες, κυρίως ο Χριστιανισμός και ο Ζωροαστρισμός.
Το τι σημαίνει ο όρος « προστάτες » των καταστημάτων, το ξέρουν όλοι, είναι οι άνθρωποι που ζητούν από τους ιδιοκτήτες των νυχτερινών κέντρων διασκέδασης - όπου άφθονο κυλά το χρήμα - να τους δίνουν σημαντικά ποσά από τις εισπράξεις τους, για να « προστατεύουν » τα μαγαζιά τους από άλλους επίδοξους προστάτες, αλλά κυρίως από τους ίδιους. Αναγκάζουν τους μαγαζάτορες αυτούς να πληρώνουν, για να μην τους κάμνουν οι ίδιοι εισβολές στα μαγαζιά τους και τα καίνε, ή να προκαλούν πάσης άλλης φύσεως καταστροφές. Οι ιδιοκτήτες, φοβούμενοι για τις περιουσίες τους και για τη ζωή τους - αστεία με τα ζητήματα αυτά δεν γίνονται - αναγκάζονται να πληρώνουν γενναίους μηνιαίους μισθούς σ΄αυτούς τους αυτοαποκαλούμενους « προστάτες », που είναι προέκταση του παλιού « γορίλλα », αλλά σε πιό « τελειοποιημένη » μορφή και οργάνωση. Φαίνεται όμως, ότι εκτός από τα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης τα οποία αναλαμβάνουν υπό την « προστασία » τους, και άλλες δουλειές - επίσης « νυχτερινού » χαρακτήρα - αναλαμβάνουν οι σκοτεινοί αυτοί άνθρωποι, όπως διακίνηση ναρκωτικών, δουλεμπόριο « λευκής σάρκας » - μιά δουλειά που εσχάτως αποδίδει τεράστια ποσά χρημάτων, και άλλα τινά που δεν τα ξέρω. Οι άνθρωποι της νύχτας, έχουν επίσης και το προσωνύμιο « νονοί της νύχτας ». Όνομα που τους το έχουν δώσει ξεκινώντας από τους « νονούς » της Ιταλικής Μάφια, κυρίως του αμερικανικού κλάδου της.
Οι εκβιαζόμενοι μαγαζάτορες, φοβούνται να προσφύγουν στην αστυνομία, ξέρουν ότι οι « προστάτες » είναι αδίστακτοι, αλλά ίσως να φοβούνται και ορισμένους αστυνομικούς που εμπλέκονται κι αυτοί στα ίδια αυτά κυκλώματα « προστασίας », κι αντί οι επίορκοι αυτοί αστυνομικοί να προστατεύουν τους μαγαζάτορες από τους « προστάτες », αντίθετα « προστατεύουν » τους ίδιους τους προστάτες, εκεί καταντήσαμε τώρα. Στην αρχή, κάποιοι τόλμησαν να απευθυνθούν στις αστυνομικές αρχές - δεν είχαν μάθει ακόμα τι σημαίνει « προστάτης » - αλλά τα αποτελέσματα ήσαν εξαιρετικά άσχημα γι αυτούς, πυρπόληση των μαγαζιών τους, επιδρομές και καταστροφές και τα παρόμοια. Ετσι, παραιτήθηκαν εντελώς από τις προσφυγές στις αστυνομικές αρχές.
Κάθε μιά συμμορία προστατών, αναλαμβάνει την προστασία μιάς περιοχής ή ορισμένων μαγαζιών, είναι το ίδιο « σύστημα » που επικρατούσε και στις Ενωμένες Πολιτείες την εποχή της ποτοαπαγόρευσης και των μεγάλων συμμοριών, ιδίως του Σικάγου. Η συμμορία δεν επιτρέπει σε άλλες συμμορίες να εισβάλλουν στο χώρο που αυτές κατέχουν. Και συνήθως, το δικαίωμα αυτό γίνεται σεβαστό. Αλλά όχι πάντα, κάποια ομάδα που νοιώθει ότι διαθέτει καλύτερο εφοδιασμό, περισσότερο αποφασισμένους άντρες που θέλουν να υπερασπιστούν τις δικές τους Θερμοπύλες, επιμένει να αλώσει τα φρούρια των εγκατεστημένων σ΄αυτά. Και τότε ξεσπά - όπως γινότανε και στις Πολιτείες - άγριος πόλεμος μεταξύ των δύο αυτών παρατάξεων.
Λοιπόν, ένας τέτοιος πόλεμος, φαίνεται - ή μάλλον είναι απόλυτα βέβαιο - ότι έχει ξεσπάσει και στην όμορφη χώρα μας όπου ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα, αλλά ανθούν και πολλά άλλα οπωροφόρα δέντρα, όπως το οργανωμένο εδώ και καιρό έγκλημα, με τις συμμορίες του, τους αδίστακτους εκτελεστές του, τους πληρωμένους επί παραγγελία δολοφόνους, που αναλαμβάνουν με κάποιο γραπτό ή συνήθως άγραφο συμβόλαιο, να δολοφονήσουν έναν εχθρό σου, ενώ εσύ θα έχεις ατράνταχτο άλλοθι, παραθερίζοντας εκείνες τις ημέρες στη Χαβάη.
Και γιατί μας προέκυψε τώρα αυτό το οργανωμένο έγκλημα, που περιλαμβάνει και τους αξιοσέβαστους κατά τα άλλα, « ανθρώπους της νύχτας » ; Για ποιό λόγο δεν είχαμε αυτού του είδους τις θεάρεστες απασχολήσεις και εργασίες πρωτύτερα, και μας φανερώθηκαν τελευταίως, για ποιό λόγο κάναμε τόσο μεγάλη πρόοδο μέσα σε τόσο μικρό διάστημα ; Τι μεσολάβησε ώστε να μας προκύψει αυτή η νέα κατάσταση, στην οποία δεν ήμασταν καθόλου συνηθισμένοι, και δυσκολευόμαστε πολύ να τη συνηθίσουμε ; Ιδού μερικά ερωτήματα, στα οποία καλούμεθα σαν ειδικοί εγκληματολόγοι που είμαστε, να δώσουμε απαντήσεις.
Αρχίζουμε λοιπόν. Οργανωμένα και τεράστια συμφέροντα δεν υπήρχαν ποτέ στην περιοχή μας, συνεπώς δεν μπορούσε να υπάρξει και οργανωμένο έγκλημα. Όταν δεν υπάρχει τίποτε να κλέψεις, δεν μπορείς να γίνεις κλέφτης. Όταν δεν υπάρχουν Ρωσίδες που θέλουν να έλθουν στη χώρα σου για να ασκήσουν ένα έντιμο ή μή έντιμο επάγγελμα, δεν μπορείς να κάνεις « εμπόριο λευκής σάρκας ». Όταν δεν υπάρχουν τοξικομανείς, δεν μπορείς να κάνεις εμπόριο ναρκωτικών, θα πετάξεις στον αέρα τα λεφτά σου. Όταν δεν υπάρχουν νυχτερινά κέντρα με τζίρο εκατοντάδων εκατομμυρίων, δεν μπορείς να γίνεις προστάτης τέτοιων κέντρων. Για να υπάρχει ένα αποτέλεσμα - λεει η Φυσική αλλά και η Λογική - πρέπει να προηγηθεί η αιτία, η γνωστή σχέση αιτίου και αιτιατού. Νομίζω λοιπόν ότι βάλαμε τα πράγματα στη θέση τους, όποιος διαφωνεί ας καταθέσει τη διαφωνία του, και θα την συζητήσουμε με όση καλή θέληση μπορούμε να διαθέσουμε.
Νυχτερινά κέντρα υπήρχαν από πολλές δεκαετίες στην πρωτεύουσα, και μικρά στις επαρχιακές πόλεις. Αλλά ο τζίρος τους ήταν μάλλον μικρός, οι καλλιτέχνες έπαιρναν σχετικά ή και απόλυτα, μικρό μεροκάματο, έτσι δεν υπήρχε λόγος να παρουσιαστούν οι « προστάτες » αυτών των κέντρων. Τί να πάρεις από εκείνον που δεν έχει να σου δώσει ; Ψίχουλα βέβαια, ο άνθρωπος με το ζόρι βγάζει τα έξοδά του, μπορεί να σε γεμίζει με εκατομμύρια κάθε μήνα για την « προστασία » που του παρέχεις ; Τι κέρδιζαν στα παλιά χρόνια οι κολοσσοί του τραγουδιού - πανευρωπαϊκής κλάσης - όπως ο Νίκος Γούναρης, η Σοφία Βέμπο ; Αστεία ποσά. Και γιατί τόσο λίγα ; Θα σας απαντήσω ευθέως και με προσωπικη εμπειρία του πράγματος. Πήγαινα στην πρωτεύουσα πριν πολλά χρόνια, και καθώς είμαι από μικρή ηλικία φίλος των μουσικών θεαμάτων, πήγαινα σε νυχτερινά κέντρα για να ακούσω τις διάσημες για τις εποχές εκείνες φωνές, και επίσης να ακούσω και τις μεγάλες ορχήστρες της εποχής, που τώρα δεν μπορούμε ούτε στον ύπνο μας να τις φανταστούμε. Και πόσα ξόδευα για να καθήσω τρεις ώρες και να απολαύσω το μουσικό πρόγραμμα ; Την αξία ενός γλυκού ή ενός ποτού, κι αυτήν σε πολύ λογική τιμή. Τί να βγάλει το κέντρο απ΄αυτά τα λίγα, όσο πολλοί κι αν είναι οι πελάτες του ; Ψιλοπράγματα. Και γιατί να οργανωθεί συμμορία προστασίας του κέντρου, όταν ξέρουν πόσες είναι οι εισπράξεις του ; Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος.
Είχαμε τοξικομανείς τα παλιά χρόνια ; Και εννοώ « παλιά », τα πριν από τριάντα χρόνια, όχι πιό παλιά. Υπήρχαν κάποιοι, λιγοστοί καταναλωτές ινδικής κάνναβης, του χασίς δηλαδή, αλλά το προϊόν αυτό εφύετο - σε μικρές τότε ποσότητες - και στη χώρα μας. Ηταν πολύ φτηνό και προσιτό, ήταν και πολύ εύκολο να το προμηθευτείς. Και εδώ που τα λέμε μεταξύ μας, το καϋμένο το χασίς, είναι δύσκολο να το κατατάξεις στα ναρκωτικά, μάλιστα στα παλιά χρόνια, εθεωρείτο από τα βιβλία της Φαρμακολογίας σαν φάρμακο που βελτίωνε τα συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον και άλλων νευρολογικών παθήσεων. Το να γίνει κανείς έμπορος του χασίς, ούτε και σαν φευγαλέα σκέψη δεν θα του περνούσε απ΄ το νού, τι να βγάλει από τους ελάχιστους καταναλωτές που δεν περίσσευαν ποτέ ; Και πόσα χρήματα θα μπορούσαν να του δώσουν, και γιατί να του τα δώσουν, όταν μπορούσαν να το καλλιεργούν στους κήπους, στα χωράφια, ακόμα και στις γλάστρες τους ;
Τι γίνεται τώρα ; Υπάρχει τεράστιο εμπόριο διαφόρων ουσιών, που τα καταναλώνουν νεαρά άτομα, που δεν έχουν εργασία, δεν έχουν ιδανικά, δεν έχουν πίστη σε τίποτε και σε κανέναν, και το μόνο που έχουν είναι ένα τεράστιο κενό μέσα τους, που θέλουν να το γεμίσουν με κάτι. Και το κάτι αυτό, βρίσκεται στον κόσμο των ονείρων, και βέβαια υπάρχουν και οι προμηθευτές αυτού του ονείρου. Αν δεν υπήρχε κάποια σημαντική ζήτηση, δεν θα ασχολείτο κανένας με το εμπόριο των ναρκωτικών, τι θα έκαμναν αν δεν είχαν πελατεία, θα καθόντουσαν να λύνουν σταυρόλεξα ; Και αφού υπάρχει αυτό το παράνομο εμπόριο και υπάρχουν και παράνομοι έμποροί του, καλά κάμνουν και ενώνουν τις δυνάμεις τους, συγκροτούν συμμορίες και μάχονται για τα συμφέροντά τους, θα ήσαν κορόϊδα αν δεν το έκαμναν. Και όταν πρόκειται για τζίρους εκατοντάδων δισεκατομμυρίων, αποκτούν μ΄αυτά τεράστια δύναμη, που μπορεί να εξαγοράσει τους πάντες, ακόμα και υπουργούς και πρωθυπουργούς, ψέμματα ;
Αλλά, ας ξαναγυρίσουμε στους « ανθρώπους της νύχτας », στους οποίους θα μπορούσαμε να περιλάβουμε ίσως και τους εμπόρους των ναρκωτικών, αν και αυτοί είναι μάλλον « άνθρωποι της ημέρας ». Αυτοί οι άνθρωποι της νύχτας, άρχισαν εδώ και λίγο καιρό να προβαίνουν σε « ξεκαθαρίσματα λογαριασμών », όπως χαρακτηρίζουν η αστυνομία και τα ΜΜΕ, τις εγκληματικές πράξεις που κάμνουν οι μεν προς τους δε, όταν νομίζουν ότι πατούν στα χωράφια τους. Ακριβώς δηλαδή, αυτό που γινότανε τις δεκαετίες του 20 και του 30 στις Πολιτείες και κυρίως στο Σικάγο. Και μετά τη δολοφονία ενός μέλους της μιάς συμμορίας, επακολουθεί αντεκδίκηση από μέρους της άλλης συμμορίας, και με αυτό τον τρόπο αναπτύσσεται ένα είδος βεντέττας, τα έχουμε δεί αυτά στα δελτία ειδήσεων.
Τα κέντρα για τα οποία έγινε λόγος, είναι κυρίως τα λεγόμενα « σκυλάδικα ». Ο όρος αυτός είναι τελείως ατυχής, είναι γνωστό ότι οι σκύλοι δεν συχνάζουν σε τέτοιου είδους καταγώγια, και εξ αλλου, αν πήγαιναν σ΄ αυτά μιά φορά, θα έφευγαν πάραυτα εξ αιτίας της κακίστης μουσικής που παίζεται και τραγουδιέται εκεί. Και πρέπει να ξέρουμε, ότι πολλά ζώα, έχουν πολύ καλύτερη αντίληψη της μουσικής από πολλούς ανθρώπους. Παράδειγμα τα αηδόνια και τα καναρίνια, των οποίων τα τραγούδια είναι αξεπέραστα. Αλλά και σε πειράματα που έγιναν σε Ολλανδέζικες αγελάδες, φάνηκε ότι οι αγελάδες που άκουγαν άσχημη μουσική, όπως λ.χ. ρόκ, παρουσίαζαν μεγάλη ελάττωση του γάλακτος που παρήγαγαν, έπεφταν από τα είκοσι λίτρα στα τέσερα και λιγότερα. Αντίθετα, όταν άκουγαν μελωδική μουσική, είτε ελαφρά, είτε κλασσική, ανέβαζαν την παραγωγή τους, ή τουλάχιστον την κρατούσαν σταθερή.
Οι άνθρωποι της νύχτας, ήσαν τα πρώτα χρόνια συγκεντρωμένοι στην πρωτεύουσα. Αλλά εδώ και αρκετό καιρό, αποφάσισαν να εκσυχρονιστούν - είναι η μοντέρνα λέξη του συρμού, φοριέται εσχάτως πολύ - και αποφάσισαν να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους και στην επαρχία. Ετσι, βλέπουμε και ακούμε στα δελτία ειδήσεων, για εμπρησμούς που τους κάνουν μέλη της μιάς συμμορίας εναντίον μιάς άλλης. Και στη συνέχεια, άρχισαν και στις επαρχιακές πόλεις δολοφονίες για « ξεκαθάρισμα λογαριασμών ». Και βέβαια, αφού και στις επαρχιακές πόλεις υπάρχουν « σκυλάδικα », θα υπάρχουν και « προστάτες », και εφ΄όσον υπάρχει και « λευκή » σάρκα, θα γίνεται και το εμπόριό της. Και αυτά μεταφέρθηκαν τώρα και στις επαρχίες, που δεν μπορούσαν να μείνουν πίσω στην πρόοδο, γιατί το κέντρο να έχει όλα τα προνόμια και η επαρχία τίποτε ;
Υπάρχει και κάτι πολύ καλό σε όλες αυτές τις υποθέσεις, το έχουμε πεί και άλλη φορά. Καθώς υπάρχει ανάγκη μεγάλη για « γορίλλες », « μπράβους » και « φουσκωτούς », όλοι όσοι έχουν τα κατάλληλα σωματικά προσόντα, μπορούν να καταταγούν σ΄αυτές τις ομάδες. Και με αυτόν τον τρόπο, θα μειωθεί - έστω και σε μικρό βαθμό - και η ανεργία.
O " Ξ Ε Ν Ο Δ Ο Χ Ο Σ "
Ο « Ξ Ε Ν Ο Δ Ο Χ Ο Σ »
« Νά ποιός είναι ο σκοπός μου, τα σχέδιά μου. Θα ανοίξω μιά επιχείρηση που θα κάμνει μεταφορές εμπορευμάτων σε μικρές και μεγάλες αποστάσεις, αργότερα μάλιστα και σε χώρες του εξωτερικού. Μέσα σε λίγα χρόνια, θα συγκεντρώσω ένα αρκετό κεφάλαιο, και μ΄αυτό θα απλωθώ ακόμα περισσότερο, θα προσλάβω περισσότερο προσωπικό και θα σταθεροποιήσω τη δουλειά μου ». Κάπως έτσι οι άνθρωποι κάμνουν τους σχεδιασμούς και τα προγράμματά τους, υπολογίζοντας ακόμα και τις παραμικρές λεπτομέρειες. Σήμερα μάλιστα, την εποχή του « προγραμματισμού », τίποτε δεν αφήνεται στην τύχη, όλα μελετώνται εμπεριστατωμένα, έτσι ώστε να μην βρεθούμε ποτέ ενώπιόν απρόβλεπτων καταστάσεων.
Βέβαια, είναι καλό και φρόνιμο να κάμνουμε τους σχεδιασμούς μας, αλλοιώς δεν θα προχωρούσε τίποτε. Ο αγρότης φροντίζει να οργώσει στον κατάλληλο καιρό το χωράφι του, αν δεν το οργώσει στον κατάλληλο καιρό, αργότερα δεν θα μπορεί να το κάνει, και αν μπορέσει, θα έχει περάσει η εποχή της σποράς, και με τη σειρά τους θα εκτοπισθούν οι περίοδοι της ωρίμανσης και της συγκομιδής και πάει λέγοντας. Όλα λοιπόν πρέπει να γίνουν με την καθιερωμένη σειρά και τον κατάλληλο χρόνο για κάθε καλλιέργεια για να υπάρξει αποτέλεσμα, αλλοιώς όλα θα αποβούν επί ματαίω.
Ο έμπορος πρέπει να παρακολουθεί τα αποθέματά του στο κάθε εμπόρευμά του, έτσι ώστε όταν κάποιο απ΄ αυτά πλησιάζει να εξαντληθεί, να κάνει καινούργια παραγγελία και να ανανεώσει τα αποθέματά του, αλλοιώς θα αναγκαστεί να λέει στους πελάτες του ότι το είδος που ζητούν έχει εξαντληθεί, δεν έχει παραγγείλει άλλες ποσότητες. Και τότε οι πελάτες θα πάνε σε άλλον έμπορο, και μην τον ξαναείδατε τον Παναή.
Οι μαθητές και οι φοιτητές ανώτερων σχολών, ξέρουν ότι μετά από κάποιο διάστημα θα έλθει ο καιρός των εξετάσεων, και απ΄αυτές θα κριθεί αν θα προχωρήσουν κανονικά οι σπουδές τους και δεν θα παραμείνουν πίσω ή και στάσιμοι. Η ανάγκη το φέρνει να στρωθούν στο διάβασμα, στη μελέτη των μαθημάτων, για να είναι έτοιμοι να υποστούν τη δοκιμασία των εξετάσεων. Ετσι, είναι και εδώ αναγκαίος ο προγραμματισμός, αν τα φορτώσουν στον κόκορα, η αποτυχία είναι επί θύραις. ( Και μεταξύ μας και να μην κοινολογηθεί παρακαλώ πουθενά, ο γράφων ήταν υπόδειγμα - προς αποφυγήν βέβαια - μαθητή και φοιτητή, που ούτε προγραμματισμό, ούτε αρκετή μελέτη έκαμνε, με αποτέλεσμα να αποτυγχάνει ενίοτε στις εξετάσεις ).
Τα ίδια ισχύουν και σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, είτε επαγγελματικές, είτε άλλου είδους, όπως λ.χ. στα ζητήματα της υγείας. Πρέπει να προγραμματίζεται ένα θεραπευτικό σχήμα ή μιά εγχείρηση, και να μην παραπέμπονται τα σημαντικά ζητήματα της υγείας στας ελληνικάς καλένδας.
Όλα αυτά είναι ανάγκη να γίνονται ύστερα από κάποιο προγραμματισμό, για να έχουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε. Αλλά υπάρχει - όπως το λεει και η λαϊκή ρήση - και ο « ξενοδόχος ». Δεν ξέρω από πού ξεκίνησε αυτή η παροιμία, και ποιόν ακριβώς εννοεί σαν ξενοδόχο. Μιά « Θεολογική » ερμηνεία του λαϊκού ρητού, θα μπορούσε να θεωρήσει σαν « ξενοδόχο » τον Θεό - ή τον Αλλάχ για τους Μουσουλμάνους - που έχει τα δικά του σχέδια, που ενδεχομένως δεν συμπίπτουν με τα δικά μας, και που ανατρέπουν αυτά που εμείς σχεδιάζουμε χωρίς να λογαριάζουμε τον « ξενοδόχο ». Και ενώ έχουμε σχεδιάσει ως την παραμικρή λεπτομέρεια όλες τις παραμέτρους, μας έρχεται κάτι εντελώς απρόοπτο, που ανατρέπει όλους αυτούς τους σχεδιασμούς που με μεγάλη επιμέλεια κάναμε. Το απρόοπτο αυτό μπορεί να είναι οποιασδήποτε φύσεως, δεν είναι του παρόντος να αραδιάσουμε όλα τα πιθανά ενδεχόμενα, ο καθένας καταλαβαίνει πάνω κάτω ποιά μπορεί να είναι αυτά.
Για άλλους, η Θεολογική ερμηνεία δεν έχει καμμιά σχέση με τις ανατροπές των σχεδιαζομένων, είτε διότι δεν πιστεύουν στην ύπαρξη μιάς ανώτερης δημιουργικής δύναμης, είτε διότι πιστεύουν - μαζύ με τον Μπαρούχ Σπινόζα - ότι η δύναμη αυτή έχει κατασκευάσει τον κόσμο και τον άφησε να λειτουργεί όπως Αυτός εθέσπισε, χωρίς όμως να ενδιαφέρεται για το τί γίνεται σ΄αυτόν τον κόσμο. Εχει τώρα άλλες ασχολίες, παίζει λ.χ. τάβλι ή πόκερ, ή κάμνει ότιδήποτε άλλο του αρέσει ή απλώς αναπαύεται, μάλιστα, αυτά υποστηρίζει ο μεγάλος Εβραίος φιλόσοφος που εγκατέλειψε τον Θεό των Εβραίων, θεωρώντας ότι αυτός ο Θεός είχε εγκαταλείψει προ πολλού τον κόσμο που ο ίδιος δημιούργησε.
Μιά άλλη μερίδα μεγάλη των ανθρώπων, πιστεύουν ότι όλα αυτά τα περί « ξενοδόχου », δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μόνο ζητήματα « τύχης », αυτό που άλλοι το ονομάζουν « συμπτώσεις ». Προγραμματίζεις - λένε αυτοί, και είναι σεβαστή η γνώμη τους, αλλά από πολλούς όχι αποδεκτή - και μετά τους προγραμματισμούς σου, μεσολαβούν απρόβλεπτες συμπτώσεις ή παιχνίδια της τύχης, και όλα ανατρέπονται εν ριπή οφθαλμού. Και να αποφύγεις αυτές τις συμπτώσεις, είναι πάλι θέμα άλλων συμπτώσεων. Οι άνθρωποι αυτοί είναι « φαταλιστές », το « κισμέτ » των ανατολικών λαών, είναι το κυρίαρχο στοιχείο που κυβερνά τους ανθρώπους.
Οι Ινδουϊστές και οι Βουδδιστές, έχουν άλλη γνώμη. Εχεις κακό κάρμα - λένε - και πρέπει να πληρώσεις όλες τις κακές πράξεις με τις οποίες είναι φορτωμένο το κάρμα σου. Τι είναι αυτό το « κάρμα » που κυβερνά τους ανθρώπους ; Είναι το σύνολο των πράξεών που έκανες στις προηγούμενες ζωές σου σε συνδυασμό με τα αποτελέσματά τους, που καλείσαι να τις « εξωφλήσεις » σιγά σιγά σ΄αυτή τη ζωή και στις επόμενες που θα σου έλθουν, θέλεις δεν θέλεις. Κι αν στις επόμενες ζωές σου, κάνεις κι άλλες κακές πράξεις, κι αυτές θα φορτωθούν στο κάρμα σου και πάει λέγοντας, ίσως δεν θα μπορέσεις να τα εξωφλήσεις όλα αυτά ποτέ των ποτών.
Όλα αυτά συνιστούν τον « ξενοδόχο » της ελληνικής λαϊκής ρήσης, που σίγουρα θα υπάρχει υπό παραπλήσια μορφή και σε άλλες γλώσσες. Είτε ο « ξενοδόχος » είναι η Ανώτερη Δύναμη που καθορίζει την εξέλιξη των πραγμάτων, ατομικών και γενικών, είτε είναι το σύνολο των συμπτώσεων, ή η τύχη, ή το « κισμέτ » ή το « κάρμα » του καθενός, το γεγονός είναι ότι άλλα είναι αυτά που σχεδιάζουμε να κάνουμε, και κάποτε άλλα μας προκύπτουν. Είναι δηλαδή αυτό που λένε οι επιτελείς του στρατού, « ασκήσεις επί χάρτου ».
« Νά ποιός είναι ο σκοπός μου, τα σχέδιά μου. Θα ανοίξω μιά επιχείρηση που θα κάμνει μεταφορές εμπορευμάτων σε μικρές και μεγάλες αποστάσεις, αργότερα μάλιστα και σε χώρες του εξωτερικού. Μέσα σε λίγα χρόνια, θα συγκεντρώσω ένα αρκετό κεφάλαιο, και μ΄αυτό θα απλωθώ ακόμα περισσότερο, θα προσλάβω περισσότερο προσωπικό και θα σταθεροποιήσω τη δουλειά μου ». Κάπως έτσι οι άνθρωποι κάμνουν τους σχεδιασμούς και τα προγράμματά τους, υπολογίζοντας ακόμα και τις παραμικρές λεπτομέρειες. Σήμερα μάλιστα, την εποχή του « προγραμματισμού », τίποτε δεν αφήνεται στην τύχη, όλα μελετώνται εμπεριστατωμένα, έτσι ώστε να μην βρεθούμε ποτέ ενώπιόν απρόβλεπτων καταστάσεων.
Βέβαια, είναι καλό και φρόνιμο να κάμνουμε τους σχεδιασμούς μας, αλλοιώς δεν θα προχωρούσε τίποτε. Ο αγρότης φροντίζει να οργώσει στον κατάλληλο καιρό το χωράφι του, αν δεν το οργώσει στον κατάλληλο καιρό, αργότερα δεν θα μπορεί να το κάνει, και αν μπορέσει, θα έχει περάσει η εποχή της σποράς, και με τη σειρά τους θα εκτοπισθούν οι περίοδοι της ωρίμανσης και της συγκομιδής και πάει λέγοντας. Όλα λοιπόν πρέπει να γίνουν με την καθιερωμένη σειρά και τον κατάλληλο χρόνο για κάθε καλλιέργεια για να υπάρξει αποτέλεσμα, αλλοιώς όλα θα αποβούν επί ματαίω.
Ο έμπορος πρέπει να παρακολουθεί τα αποθέματά του στο κάθε εμπόρευμά του, έτσι ώστε όταν κάποιο απ΄ αυτά πλησιάζει να εξαντληθεί, να κάνει καινούργια παραγγελία και να ανανεώσει τα αποθέματά του, αλλοιώς θα αναγκαστεί να λέει στους πελάτες του ότι το είδος που ζητούν έχει εξαντληθεί, δεν έχει παραγγείλει άλλες ποσότητες. Και τότε οι πελάτες θα πάνε σε άλλον έμπορο, και μην τον ξαναείδατε τον Παναή.
Οι μαθητές και οι φοιτητές ανώτερων σχολών, ξέρουν ότι μετά από κάποιο διάστημα θα έλθει ο καιρός των εξετάσεων, και απ΄αυτές θα κριθεί αν θα προχωρήσουν κανονικά οι σπουδές τους και δεν θα παραμείνουν πίσω ή και στάσιμοι. Η ανάγκη το φέρνει να στρωθούν στο διάβασμα, στη μελέτη των μαθημάτων, για να είναι έτοιμοι να υποστούν τη δοκιμασία των εξετάσεων. Ετσι, είναι και εδώ αναγκαίος ο προγραμματισμός, αν τα φορτώσουν στον κόκορα, η αποτυχία είναι επί θύραις. ( Και μεταξύ μας και να μην κοινολογηθεί παρακαλώ πουθενά, ο γράφων ήταν υπόδειγμα - προς αποφυγήν βέβαια - μαθητή και φοιτητή, που ούτε προγραμματισμό, ούτε αρκετή μελέτη έκαμνε, με αποτέλεσμα να αποτυγχάνει ενίοτε στις εξετάσεις ).
Τα ίδια ισχύουν και σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, είτε επαγγελματικές, είτε άλλου είδους, όπως λ.χ. στα ζητήματα της υγείας. Πρέπει να προγραμματίζεται ένα θεραπευτικό σχήμα ή μιά εγχείρηση, και να μην παραπέμπονται τα σημαντικά ζητήματα της υγείας στας ελληνικάς καλένδας.
Όλα αυτά είναι ανάγκη να γίνονται ύστερα από κάποιο προγραμματισμό, για να έχουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε. Αλλά υπάρχει - όπως το λεει και η λαϊκή ρήση - και ο « ξενοδόχος ». Δεν ξέρω από πού ξεκίνησε αυτή η παροιμία, και ποιόν ακριβώς εννοεί σαν ξενοδόχο. Μιά « Θεολογική » ερμηνεία του λαϊκού ρητού, θα μπορούσε να θεωρήσει σαν « ξενοδόχο » τον Θεό - ή τον Αλλάχ για τους Μουσουλμάνους - που έχει τα δικά του σχέδια, που ενδεχομένως δεν συμπίπτουν με τα δικά μας, και που ανατρέπουν αυτά που εμείς σχεδιάζουμε χωρίς να λογαριάζουμε τον « ξενοδόχο ». Και ενώ έχουμε σχεδιάσει ως την παραμικρή λεπτομέρεια όλες τις παραμέτρους, μας έρχεται κάτι εντελώς απρόοπτο, που ανατρέπει όλους αυτούς τους σχεδιασμούς που με μεγάλη επιμέλεια κάναμε. Το απρόοπτο αυτό μπορεί να είναι οποιασδήποτε φύσεως, δεν είναι του παρόντος να αραδιάσουμε όλα τα πιθανά ενδεχόμενα, ο καθένας καταλαβαίνει πάνω κάτω ποιά μπορεί να είναι αυτά.
Για άλλους, η Θεολογική ερμηνεία δεν έχει καμμιά σχέση με τις ανατροπές των σχεδιαζομένων, είτε διότι δεν πιστεύουν στην ύπαρξη μιάς ανώτερης δημιουργικής δύναμης, είτε διότι πιστεύουν - μαζύ με τον Μπαρούχ Σπινόζα - ότι η δύναμη αυτή έχει κατασκευάσει τον κόσμο και τον άφησε να λειτουργεί όπως Αυτός εθέσπισε, χωρίς όμως να ενδιαφέρεται για το τί γίνεται σ΄αυτόν τον κόσμο. Εχει τώρα άλλες ασχολίες, παίζει λ.χ. τάβλι ή πόκερ, ή κάμνει ότιδήποτε άλλο του αρέσει ή απλώς αναπαύεται, μάλιστα, αυτά υποστηρίζει ο μεγάλος Εβραίος φιλόσοφος που εγκατέλειψε τον Θεό των Εβραίων, θεωρώντας ότι αυτός ο Θεός είχε εγκαταλείψει προ πολλού τον κόσμο που ο ίδιος δημιούργησε.
Μιά άλλη μερίδα μεγάλη των ανθρώπων, πιστεύουν ότι όλα αυτά τα περί « ξενοδόχου », δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μόνο ζητήματα « τύχης », αυτό που άλλοι το ονομάζουν « συμπτώσεις ». Προγραμματίζεις - λένε αυτοί, και είναι σεβαστή η γνώμη τους, αλλά από πολλούς όχι αποδεκτή - και μετά τους προγραμματισμούς σου, μεσολαβούν απρόβλεπτες συμπτώσεις ή παιχνίδια της τύχης, και όλα ανατρέπονται εν ριπή οφθαλμού. Και να αποφύγεις αυτές τις συμπτώσεις, είναι πάλι θέμα άλλων συμπτώσεων. Οι άνθρωποι αυτοί είναι « φαταλιστές », το « κισμέτ » των ανατολικών λαών, είναι το κυρίαρχο στοιχείο που κυβερνά τους ανθρώπους.
Οι Ινδουϊστές και οι Βουδδιστές, έχουν άλλη γνώμη. Εχεις κακό κάρμα - λένε - και πρέπει να πληρώσεις όλες τις κακές πράξεις με τις οποίες είναι φορτωμένο το κάρμα σου. Τι είναι αυτό το « κάρμα » που κυβερνά τους ανθρώπους ; Είναι το σύνολο των πράξεών που έκανες στις προηγούμενες ζωές σου σε συνδυασμό με τα αποτελέσματά τους, που καλείσαι να τις « εξωφλήσεις » σιγά σιγά σ΄αυτή τη ζωή και στις επόμενες που θα σου έλθουν, θέλεις δεν θέλεις. Κι αν στις επόμενες ζωές σου, κάνεις κι άλλες κακές πράξεις, κι αυτές θα φορτωθούν στο κάρμα σου και πάει λέγοντας, ίσως δεν θα μπορέσεις να τα εξωφλήσεις όλα αυτά ποτέ των ποτών.
Όλα αυτά συνιστούν τον « ξενοδόχο » της ελληνικής λαϊκής ρήσης, που σίγουρα θα υπάρχει υπό παραπλήσια μορφή και σε άλλες γλώσσες. Είτε ο « ξενοδόχος » είναι η Ανώτερη Δύναμη που καθορίζει την εξέλιξη των πραγμάτων, ατομικών και γενικών, είτε είναι το σύνολο των συμπτώσεων, ή η τύχη, ή το « κισμέτ » ή το « κάρμα » του καθενός, το γεγονός είναι ότι άλλα είναι αυτά που σχεδιάζουμε να κάνουμε, και κάποτε άλλα μας προκύπτουν. Είναι δηλαδή αυτό που λένε οι επιτελείς του στρατού, « ασκήσεις επί χάρτου ».
ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΤΟΥ 090 - 222 - 444
Ο Ι Π Ρ Ο Φ Η Τ Ε Σ Τ Ο Υ 0 9 0 - 2 2 2 - 4 4 4
Βλέπετε συχνά τηλεόραση, έτσι δεν είναι ; Και βλέπετε - χωρίς μάλλον να το θέλετε - και τις διαφημίσεις που κάθε τόσο, σε κάθε διακοπή του προγράμματος, εμφανίζονται στην τηλεοπτική οθόνη. Διαφημίσεις που αναφέρονται σε πολλά πράγματα, αυτοκίνητα, απορρυπαντικά, τρόφιμα, οδοντόβουρτσες και πλήθος άλλων προϊόντων. Και ανάμεσα σ΄όλες αυτές, βλέπετε πολύ συχνότερα απ΄τις άλλες, και τις γνωστές διαφημίσεις που σας λένε ότι αν θέλετε να γνωρίσετε ανθρώπους για συντροφιά ή και για άλλα τινά, να πάρετε το νούμερο που αρχίζει πάντοτε με το 090, και έπονται άλλα έξι νούμερα.
Στα ίδια νούμερα με το 090 και τους έξι άλλους αριθμούς, εμφανίζονται και πολλές διαφημίσεις που συστήνουν στους τηλεακροατές, να μάθουν τα « μελλούμενά » τους, την τύχη τους, τις προβλέψεις για τις εργασίες τους, την πορεία της υγείας τους, τις συναισθηματικές τους υποθέσεις και ότιδήποτε άλλο που τους απασχολεί.
Πρόκειται όπως ξέρετε, για τα μέντιουμς, τους μάγους, τις χαρτορρίχτρες των χαρτιών Ταρώ, τους πολυποίκιλους αστρολόγους και τους πάσης φύσεως αγύρτες, οι οποίοι υπό την ανοχή των αρχών, εξαπατούν τους εύπιστους και αφελείς, από τους οποίους είναι γεμάτος ο κόσμος. Οι άνθρωποι αυτοί, σας καλούν να ρωτήσετε για τα ζητήματα που σας απασχολούν - και ποιός δεν έχει κάποια ζητήματα που να τον απασχολούν ; - και αναλαμβάνουν να σας δώσουν υπεύθυνες απαντήσεις, με τις οποίες θα λυθούν αυθωρεί και παραχρήμα όλα τα προβλήματά σας, βλέπετε πόσο καλοί άνθρωποι υπάρχουν σ΄ αυτόν τον κόσμο ; Μερικοί μάλιστα απ΄αυτούς, υποστηρίζουν με θέρμη, ότι μπορούν να προβλέψουν αποτελέσματα βουλευτικών εκλογών ένα χρόνο πριν να γίνουν, να προβλέψουν δολοφονίες προέδρων και πρωθυπουργών και διάφορες φυσικές καταστροφές.
Λοιπόν, τα λύσαμε όλα τα ζητήματα που μας ταλαιπωρούν, τόσο τα προσωπικά, όσο και τα γενικώτερα. Μπορούμε να μάθουμε αν ο σύζυγος ή η σύζυγός μας, νυχτοπερπατάει, τρόπος του λέγειν βέβαια, τα περπατήματα αυτού του είδους γίνονται όπως ξέρουμε στη διάρκεια της ημέρας. Μπορούμε να μάθουμε αν θα γίνει σεισμός, σε ποιό μέρος ακριβώς και πόσο μεγάλος θα είναι, και να φροντίσουμε να φύγουμε απ΄ το σπίτι, γιατί να περιμένουμε από τους αιωνίως διαφωνούντες σεισμολόγους να μας διαφωτίσουν πάνω στο πολύ σοβαρό αυτό ζήτημα ; Μπορούμε να μάθουμε αν θα γίνουν μεγάλες πλημμύρες και σε ποιά μέρη, έτσι ώστε οι δήμαρχοι των απειλούμενων περιοχών, να κάνουν εν τάχει τα αντιπλημμυρικά έργα που χρειάζονται. Μπορούμε να μάθουμε αν και πότε θα εκδηλωθεί ένας τυφώνας και να λάβουμε τα μέτρα μας. Μπορούμε να μάθουμε - εφ΄ όσον αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να βλέπουν το μέλλον - αν θα γίνει αυτές τις μέρες, κάποιο αεροπορικό δυστύχημα και σε ποιό ακριβώς δρομολόγιο, έτσι ώστε να μην γίνει καθόλου αυτό το δρομολόγιο, και να υποστεί το αεροσκάφος λεπτομερέστατο έλεγχο. Και πολλά άλλα.
Αυτά περίπου μας λένε οι « προφήτες » αυτοί, οι « τηλεπροφήτες », που μπροστά τους δεν πιάνουν χαρτωσιά οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Είπαμε για τις δυνατότητες προβλέψε-ων που μερικοί από αυτούς υπόσχονται να δώσουν. Ας πούμε ότι είστε στην σεβαστή ηλικία των ογδονταπέντε ετών. ( Βέβαια, δεν έχετε ούτε τα μισά απ΄αυτά τα χρόνια, το βάλαμε αυτό τελείως υποθετικά ). Και όντας σ΄αυτή την ηλικία, σας συμβουλεύουν - είτε προσωπικά με το τηλέφωνο που σας δίνουν, είτε με το ωροσκόπιό σας - ότι για να πάνε ευνοϊκά οι συναισθηματικές σας σχέσεις, οι ερωτικές δηλαδή ασχολίες σας, θα πρέπει να φροντίσετε για τούτο και για κείνο, και τότε όλα θα πάνε μέλι γάλα. Μπράβο τους, και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι διάσημοι καλλιτέχνες - ηθοποιοί, ζωγράφοι και γλύπτες - έχουν ερωτικές περιπέτειες στην ηλικία αυτή, γιατί να υστερήσετε εσείς οι ογδονταπεντάρηδες - που δεν έχετε όπως είπαμε αυτή την ηλικία -που είστε πάνω στο άνθος της ηλικίας σας ;
Και για τον άνθρωπο που βρίσκεται στη φυλακή με ισόβια δεσμά - ο βλάκας έκανε ληστεία μετά φόνου - του λένε ότι θα κάνει ενδιαφέροντα τουριστικά ταξείδια λόγω της μεγάλης οικονομικής ευχέρειας που έχει, έτσι τουλάχιστον λέει το ωροσκόπιό του. Για τον συνταξιούχο των εκατό πενήντα χιλιάδων δραχμών -τετρακοσίων Ευρώ, για να είμαστε μέσα στα πράγματα - του λέει ότι οι επιχειρήσεις του θα πάνε καλά, αρκεί να φροντίσει μερικές λεπτομέρειες στη δουλειά του. Για τον μικροσυνταξιούχο αυτά ; Μάλιστα, μπορεί να του πέσει το μοναδικό εξάρι του Τζόκερ, μήπως δεν γίνονται και τέτοια πράγματα ;
Λοιπόν, νά τι πρέπει να κάνουμε για να αξιοποιήσουμε τις τεράστιες δυνατότητες που έχουν αυτοί οι « τηλεπροφήτες », και να μην πάνε στράφι τα χαρίσματα τους. Πρώτα πρώτα, να διώξουμε τους σεισμολόγους από τα σεισμολογικά ινστιτούτα τους, δεν έχουν καμμιά δουλειά σ΄αυτά, μιάς και δεν μπορούν να προβλέψουν τους σεισμούς, θα τους πληρώνουμε μισθούς για να πηγαίνουν στα κανάλια και να δίνουν τηλεοπτικές μονομαχίες ; Οχι, θα φέρουμε τους τηλεοπτικούς προφήτες που βλέπουν όλα τα μελλούμενα να γίνουν, αυτοί είναι οι αληθινοί σεισμολόγοι.
Ακόμα, μερικοί από αυτούς, θα πιάσουν δουλειά στα αεροδρόμια. Οχι για να επιθεωρούν τα αεροπλάνα και να τα επισκευάζουν, δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κάνουν αυτό, άλλωστε αυτή είναι δουλειά των τεχνικών. Η δική τους δουλειά θα είναι να προβλέπουν τα αεροπορικά ατυχήματα, έτσι ώστε - όπως αναφέρθηκε πιό πάνω - να ματαιώνονται τα δρομολόγια αυτά. Και κατόπιν, οι τεχνικοί θα εξετάζουν καταλεπτώς το αεροπλάνο, και θα το επισκευάζουν αν έχει κάποιο πρόβλημα συντήρησης. Αλλά και χωρίς τις επισκευές, το αεροπλάνο δεν θα πέσει σε άλλη πτήση, είναι θέμα ανθρώπινου σφάλματος - απροσεξία, επιπολαιότητα και τα παρόμοια - που γίνεται συνήθως αιτία αεροπορικού δυστυχήματος.
Ακούμε στις ειδήσεις για εγκλήματα, που οι δράστες τους παραμένουν άγνωστοι, και φυσικά ασύλληπτοι. Τί να σου κάνει και η αστυνομία με τον τόσο φόρτο που έχει στην πλάτη της ; Οι κακοποιοί είναι πολλοί, οι αστυνομικοί λίγοι, άσε που μερικοί τα « πιάνουν » και δεν κάνουν τη δουλειά τους. Λοιπόν, θα εγκαταστήσουμε στα αστυνομικά τμήματα, ή στις εγκληματολογικές υπηρεσίες των πόλεων, μερικούς από τους εν λόγω προφήτες, και αυτοί, με τη διορατικότητα που τους διακρίνει, θα βρίσκουν τους ενόχους, έστω και αν δεν έχουν κανένα απολύτως στοιχείο στα χέρια τους.
Θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ακόμα σε πολλές άλλες υπηρεσίες, έτσι για να αξιοποιηθεί το ταλέντο τους, αυτή η ικανότητα που έχουν να βλέπουν αυτά που οι κοινοί άνθρωποι δεν μπορούν να δούνε. Και δεν θα χρειάζεται να κάμνουν πιά την άχαρη δουλειά να συμβουλεύουν τους ανθρώπους, που πληρώνοντας ένα τηλεφώνημα, τους απασχολούν με τα προβλήματά τους. Θα έχουν όλο τον καιρό να απασχοληθούν σε κάτι που θα ωφελεί ολόκληρη την κοινωνία και όχι μεμονωμένα άτομα.
Εκείνο που δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω, είναι το πώς γίνεται να μην μπορούν αυτοί οι « μάγοι », να προβλέψουν τα αποτελέσματα των ποδοσφαιρικών αγώνων που περιλαμβάνει το Προ - πο, και με τον τρόπο αυτό, να αποκτήσουν τεράστιες περιουσίες, που θα τους απαλλάξουν από τον κόπο να εργάζονται. Γιατί, κακά τα ψέμματα, όλοι θέλουν να περνούν όμορφα, χωρίς όμως να είναι αναγκασμένοι να εργάζονται, αυτή είναι η γνώμη μου.
Φυσικά, αν τους ρωτήσετε αν μπορούν να προβλέψουν όλα όσα αναφέραμε, θα σας πούν ότι αυτό δεν γίνεται, είναι πέρα από οποιαδήποτε ανθρώπινη δυνατότητα. Αλλά τότε, γιατί να μας λένε ότι κάνουν προβλέψεις για το μέλλον, αφού δεν μπορούν να προβλέψουν τίποτε ; Επειδή αυτό που θέλουν, είναι να βρίσκουν κορόϊδα και να μαζεύουν τα φράγκα τους.
Βλέπετε συχνά τηλεόραση, έτσι δεν είναι ; Και βλέπετε - χωρίς μάλλον να το θέλετε - και τις διαφημίσεις που κάθε τόσο, σε κάθε διακοπή του προγράμματος, εμφανίζονται στην τηλεοπτική οθόνη. Διαφημίσεις που αναφέρονται σε πολλά πράγματα, αυτοκίνητα, απορρυπαντικά, τρόφιμα, οδοντόβουρτσες και πλήθος άλλων προϊόντων. Και ανάμεσα σ΄όλες αυτές, βλέπετε πολύ συχνότερα απ΄τις άλλες, και τις γνωστές διαφημίσεις που σας λένε ότι αν θέλετε να γνωρίσετε ανθρώπους για συντροφιά ή και για άλλα τινά, να πάρετε το νούμερο που αρχίζει πάντοτε με το 090, και έπονται άλλα έξι νούμερα.
Στα ίδια νούμερα με το 090 και τους έξι άλλους αριθμούς, εμφανίζονται και πολλές διαφημίσεις που συστήνουν στους τηλεακροατές, να μάθουν τα « μελλούμενά » τους, την τύχη τους, τις προβλέψεις για τις εργασίες τους, την πορεία της υγείας τους, τις συναισθηματικές τους υποθέσεις και ότιδήποτε άλλο που τους απασχολεί.
Πρόκειται όπως ξέρετε, για τα μέντιουμς, τους μάγους, τις χαρτορρίχτρες των χαρτιών Ταρώ, τους πολυποίκιλους αστρολόγους και τους πάσης φύσεως αγύρτες, οι οποίοι υπό την ανοχή των αρχών, εξαπατούν τους εύπιστους και αφελείς, από τους οποίους είναι γεμάτος ο κόσμος. Οι άνθρωποι αυτοί, σας καλούν να ρωτήσετε για τα ζητήματα που σας απασχολούν - και ποιός δεν έχει κάποια ζητήματα που να τον απασχολούν ; - και αναλαμβάνουν να σας δώσουν υπεύθυνες απαντήσεις, με τις οποίες θα λυθούν αυθωρεί και παραχρήμα όλα τα προβλήματά σας, βλέπετε πόσο καλοί άνθρωποι υπάρχουν σ΄ αυτόν τον κόσμο ; Μερικοί μάλιστα απ΄αυτούς, υποστηρίζουν με θέρμη, ότι μπορούν να προβλέψουν αποτελέσματα βουλευτικών εκλογών ένα χρόνο πριν να γίνουν, να προβλέψουν δολοφονίες προέδρων και πρωθυπουργών και διάφορες φυσικές καταστροφές.
Λοιπόν, τα λύσαμε όλα τα ζητήματα που μας ταλαιπωρούν, τόσο τα προσωπικά, όσο και τα γενικώτερα. Μπορούμε να μάθουμε αν ο σύζυγος ή η σύζυγός μας, νυχτοπερπατάει, τρόπος του λέγειν βέβαια, τα περπατήματα αυτού του είδους γίνονται όπως ξέρουμε στη διάρκεια της ημέρας. Μπορούμε να μάθουμε αν θα γίνει σεισμός, σε ποιό μέρος ακριβώς και πόσο μεγάλος θα είναι, και να φροντίσουμε να φύγουμε απ΄ το σπίτι, γιατί να περιμένουμε από τους αιωνίως διαφωνούντες σεισμολόγους να μας διαφωτίσουν πάνω στο πολύ σοβαρό αυτό ζήτημα ; Μπορούμε να μάθουμε αν θα γίνουν μεγάλες πλημμύρες και σε ποιά μέρη, έτσι ώστε οι δήμαρχοι των απειλούμενων περιοχών, να κάνουν εν τάχει τα αντιπλημμυρικά έργα που χρειάζονται. Μπορούμε να μάθουμε αν και πότε θα εκδηλωθεί ένας τυφώνας και να λάβουμε τα μέτρα μας. Μπορούμε να μάθουμε - εφ΄ όσον αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να βλέπουν το μέλλον - αν θα γίνει αυτές τις μέρες, κάποιο αεροπορικό δυστύχημα και σε ποιό ακριβώς δρομολόγιο, έτσι ώστε να μην γίνει καθόλου αυτό το δρομολόγιο, και να υποστεί το αεροσκάφος λεπτομερέστατο έλεγχο. Και πολλά άλλα.
Αυτά περίπου μας λένε οι « προφήτες » αυτοί, οι « τηλεπροφήτες », που μπροστά τους δεν πιάνουν χαρτωσιά οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Είπαμε για τις δυνατότητες προβλέψε-ων που μερικοί από αυτούς υπόσχονται να δώσουν. Ας πούμε ότι είστε στην σεβαστή ηλικία των ογδονταπέντε ετών. ( Βέβαια, δεν έχετε ούτε τα μισά απ΄αυτά τα χρόνια, το βάλαμε αυτό τελείως υποθετικά ). Και όντας σ΄αυτή την ηλικία, σας συμβουλεύουν - είτε προσωπικά με το τηλέφωνο που σας δίνουν, είτε με το ωροσκόπιό σας - ότι για να πάνε ευνοϊκά οι συναισθηματικές σας σχέσεις, οι ερωτικές δηλαδή ασχολίες σας, θα πρέπει να φροντίσετε για τούτο και για κείνο, και τότε όλα θα πάνε μέλι γάλα. Μπράβο τους, και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι διάσημοι καλλιτέχνες - ηθοποιοί, ζωγράφοι και γλύπτες - έχουν ερωτικές περιπέτειες στην ηλικία αυτή, γιατί να υστερήσετε εσείς οι ογδονταπεντάρηδες - που δεν έχετε όπως είπαμε αυτή την ηλικία -που είστε πάνω στο άνθος της ηλικίας σας ;
Και για τον άνθρωπο που βρίσκεται στη φυλακή με ισόβια δεσμά - ο βλάκας έκανε ληστεία μετά φόνου - του λένε ότι θα κάνει ενδιαφέροντα τουριστικά ταξείδια λόγω της μεγάλης οικονομικής ευχέρειας που έχει, έτσι τουλάχιστον λέει το ωροσκόπιό του. Για τον συνταξιούχο των εκατό πενήντα χιλιάδων δραχμών -τετρακοσίων Ευρώ, για να είμαστε μέσα στα πράγματα - του λέει ότι οι επιχειρήσεις του θα πάνε καλά, αρκεί να φροντίσει μερικές λεπτομέρειες στη δουλειά του. Για τον μικροσυνταξιούχο αυτά ; Μάλιστα, μπορεί να του πέσει το μοναδικό εξάρι του Τζόκερ, μήπως δεν γίνονται και τέτοια πράγματα ;
Λοιπόν, νά τι πρέπει να κάνουμε για να αξιοποιήσουμε τις τεράστιες δυνατότητες που έχουν αυτοί οι « τηλεπροφήτες », και να μην πάνε στράφι τα χαρίσματα τους. Πρώτα πρώτα, να διώξουμε τους σεισμολόγους από τα σεισμολογικά ινστιτούτα τους, δεν έχουν καμμιά δουλειά σ΄αυτά, μιάς και δεν μπορούν να προβλέψουν τους σεισμούς, θα τους πληρώνουμε μισθούς για να πηγαίνουν στα κανάλια και να δίνουν τηλεοπτικές μονομαχίες ; Οχι, θα φέρουμε τους τηλεοπτικούς προφήτες που βλέπουν όλα τα μελλούμενα να γίνουν, αυτοί είναι οι αληθινοί σεισμολόγοι.
Ακόμα, μερικοί από αυτούς, θα πιάσουν δουλειά στα αεροδρόμια. Οχι για να επιθεωρούν τα αεροπλάνα και να τα επισκευάζουν, δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κάνουν αυτό, άλλωστε αυτή είναι δουλειά των τεχνικών. Η δική τους δουλειά θα είναι να προβλέπουν τα αεροπορικά ατυχήματα, έτσι ώστε - όπως αναφέρθηκε πιό πάνω - να ματαιώνονται τα δρομολόγια αυτά. Και κατόπιν, οι τεχνικοί θα εξετάζουν καταλεπτώς το αεροπλάνο, και θα το επισκευάζουν αν έχει κάποιο πρόβλημα συντήρησης. Αλλά και χωρίς τις επισκευές, το αεροπλάνο δεν θα πέσει σε άλλη πτήση, είναι θέμα ανθρώπινου σφάλματος - απροσεξία, επιπολαιότητα και τα παρόμοια - που γίνεται συνήθως αιτία αεροπορικού δυστυχήματος.
Ακούμε στις ειδήσεις για εγκλήματα, που οι δράστες τους παραμένουν άγνωστοι, και φυσικά ασύλληπτοι. Τί να σου κάνει και η αστυνομία με τον τόσο φόρτο που έχει στην πλάτη της ; Οι κακοποιοί είναι πολλοί, οι αστυνομικοί λίγοι, άσε που μερικοί τα « πιάνουν » και δεν κάνουν τη δουλειά τους. Λοιπόν, θα εγκαταστήσουμε στα αστυνομικά τμήματα, ή στις εγκληματολογικές υπηρεσίες των πόλεων, μερικούς από τους εν λόγω προφήτες, και αυτοί, με τη διορατικότητα που τους διακρίνει, θα βρίσκουν τους ενόχους, έστω και αν δεν έχουν κανένα απολύτως στοιχείο στα χέρια τους.
Θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ακόμα σε πολλές άλλες υπηρεσίες, έτσι για να αξιοποιηθεί το ταλέντο τους, αυτή η ικανότητα που έχουν να βλέπουν αυτά που οι κοινοί άνθρωποι δεν μπορούν να δούνε. Και δεν θα χρειάζεται να κάμνουν πιά την άχαρη δουλειά να συμβουλεύουν τους ανθρώπους, που πληρώνοντας ένα τηλεφώνημα, τους απασχολούν με τα προβλήματά τους. Θα έχουν όλο τον καιρό να απασχοληθούν σε κάτι που θα ωφελεί ολόκληρη την κοινωνία και όχι μεμονωμένα άτομα.
Εκείνο που δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω, είναι το πώς γίνεται να μην μπορούν αυτοί οι « μάγοι », να προβλέψουν τα αποτελέσματα των ποδοσφαιρικών αγώνων που περιλαμβάνει το Προ - πο, και με τον τρόπο αυτό, να αποκτήσουν τεράστιες περιουσίες, που θα τους απαλλάξουν από τον κόπο να εργάζονται. Γιατί, κακά τα ψέμματα, όλοι θέλουν να περνούν όμορφα, χωρίς όμως να είναι αναγκασμένοι να εργάζονται, αυτή είναι η γνώμη μου.
Φυσικά, αν τους ρωτήσετε αν μπορούν να προβλέψουν όλα όσα αναφέραμε, θα σας πούν ότι αυτό δεν γίνεται, είναι πέρα από οποιαδήποτε ανθρώπινη δυνατότητα. Αλλά τότε, γιατί να μας λένε ότι κάνουν προβλέψεις για το μέλλον, αφού δεν μπορούν να προβλέψουν τίποτε ; Επειδή αυτό που θέλουν, είναι να βρίσκουν κορόϊδα και να μαζεύουν τα φράγκα τους.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)