Ο Τ Α Ν Λ Υ Ω Σ Ο Υ Ν Ο Ι Π Α Γ Ο Ι
Αυτή η υπόθεση επαναλαμβάνεται κατά πολύ αραιά διαστήματα. Εκεί που επικρατεί το συνηθισμένο κλίμα στο Βόρειο κυρίως ημισφαίριο της γής, αρχίζει να πέφτει σιγά σιγά η θερμοκρασία - τους λόγος δεν τους ξέρω, έχουν διατυπωθεί διάφορες υποθέσεις και θεωρίες - και αρχίζουν να σχηματίζονται με βραδύ ρυθμό βέβαια, τεράστιοι όγκοι από πάγους, σε περιοχές που πρωτύτερα και επί χιλιάδες χρόνια ήσαν με σχετικά ήπιο κλίμα, ή εν πάση περιπτώσει όχι ιδιαίτερα ψυχρό. Οι πάγοι αυτοί που μπορεί να γίνουν ολόκληρα βουνά, μερικές φορές ύψους δύο και τριών χιλιάδων μέτρων καθώς ο ένας σχηματίζεται πάνω στον άλλο, ονομάζονται παγετώνες. ( Είναι σαν τους παγετώνες που και σήμερα σχηματίζονται πάνω σε πολύ ψηλά βουνά, όπως οι Αλπεις και τα Ιμαλαϊα, όπου οι θερμοκρασίες είναι πολύ χαμηλές, ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες ). Οι πάγοι αυτοί κατεβαίνουν μέχρι την κεντρική Ευρώπη, και ανάλογα και στις άλλες ηπείρους του Βόρειου ημισφαίριου, για το Νότιο ημισφαίριο δεν έχω πληροφορίες, αλλά μάλλον θα πρέπει και σ΄αυτό να υπάρχουν κάποια όμοια φαινόμενα, ίσως περιορισμένα. Η κατάσταση αυτή διαρκεί επί πολλά χρόνια, και ονομάζεται « παγετωνική περίοδος ». Το φαινόμενο αυτό των παγετωνικών περιόδων, φαίνεται ότι πρωτοεμφανίστηκε πριν από περίπου ένα εκατομμύρια χρόνια. Και επαναλαμβάνεται κατά άτακτα χρονικά διαστήματα, υπολογίζεται ότι έχουν γίνει δεκατρείς τέτοιες παγετωνικές περίοδοι.
Στο διάστημα μιάς παγετωνικής περιόδου, τα νερά του Βόρειου Ατλαντικού, παγώνουν μέχρι το ύψος της Νέας Υόρκης, και ο πάγος που καλύπτει τον ωκεανό, μπορεί να φτάσει το πάχος των τριακοσίων μέτρων. Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος, είναι να κατέβει πολύ η στάθμη των θαλασσών για όσο διάστημα θα κρατήσει η παγετωνική περίοδος. Στο διάστημα αυτό, όλα τα έμψυχα όντα, μαζεύονται στις περιοχές που έχουν συνήθως εύκρατα κλίματα, αλλά και σ΄αυτά η μέση θερμοκρασία πέφτει στους έξι βαθμούς πάνω από το μηδέν.
Η παγετωνική περίοδος τελειώνει κάποτε, ο ήλιος αρχίζει πάλι να ζεσταίνει, και σιγά σιγά, τα πράγματα επανέρχονται στο κανονικό. ( Φαίνεται, ότι η τελευταία παγετωνική περίοδος, έληξε πριν από δέκα ή δώδεκα χιλιάδες χρόνια, και οι επιστήμονες λένε ότι δεν θα έλθει άλλη, αυτή ήταν η τελευταία ). Με τη λήξη της παγετωνικής περιόδου, οι πάγοι με το τεράστιο πάχος, αρχίζουν να λυώνουν, και το νερό που προκύπτει, φουσκώνει πάλι τη θάλασσα κατά το ίδιο ύψος που είχε κατέβει την παγετωνική περίοδο, και πλημμυρίζουν όλα τα χαμηλά σημεία της γής.
Καινούργια παγετωνική περίοδος λοιπόν δεν θα ξανάρθει, καλό αυτό για κείνους που είναι ευαίσθητοι στο κρύο και δεν ανέχονται χαμηλές θερμοκρασίες. Αλλά αν δεν θα έχουμε σχηματισμό πάγων, φαίνεται ότι σε όχι πολύ μακρυνό καιρό, θα έχουμε το ακριβώς αντίθετο : Το λυώσιμο τεράστιων ποσοτήτων πάγων, όχι μόνο στο Βόρειο ημισφαίριο, αλλά και στο Νότιο, και μάλλον με τα ίδια αποτελέσματα που είχαμε στο τέλος κάθε παγετωνικών περιόδων, το πλημμύρισμα των χαμηλών περιοχών της ξηράς. Το πώς θα συμβεί αυτό το φαινόμενο, θα προσπαθήσουμε να το εξηγήσουμε αμέσως.
Εδώ και διακόσια περίπου χρόνια, απ΄την αρχή της βιομηχανικής επανάστασης, οι άνθρωποι άρχισαν να καίνε διάφορες ουσίες, που μπορούσαν με την καύση τους να αποδώσουν ενέργεια. Στην αρχή ήταν ο λιθάνθρακας, το πετροκάρβουνο. Όταν καίγεται το πετροκάρβουνο, παράγονται διάφορα αέρια, οξείδια του άνθρακα, ( διοξείδιο, μονοξείδιο ), κι ακόμα και μερικά άλλα σε μικρότερες ποσότητες. Αυτά τα αέρια, μένουν εν μέρει στην ατμόσφαιρα, ενώ το διοξείδιο του άνθρακα απορροφάται από τα δέντρα, και διασπάται πάλι σε άνθρακα και οξυγόνο. Ετσι, αποφεύγεται η μόλυνση της ατμόσφαιρας από μονίμως αδιάσπαστα αέρια.
Από τα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, πριν από εκατόν είκοσι χρόνια δηλαδή, άρχισαν να χρησιμοποιούνται για παραγωγή ενέργειας και τα προϊόντα του πετρελαίου. Αυτά όμως τα καύσιμα, προκαλούν βαρειά και μόνιμη μόλυνση της ατμόσφαιρας, καθώς τα αέρια που παράγονται, ( διοξείδιο του αζώτου, διοξείδιο του θείου και άλλα τινά ), δεν διασπώνται και παραμένουν στα χαμηλά στρώματα της ατμόσφαιρας. Στις πρώτες δεκαετίες, κανένας δεν έδινε σημασία στο ζήτημα αυτό, αλλωστε και η κατανάλωση πετρελαιοειδών ήταν μάλλον περιορισμένη.
Από τη δεκαετία του 1930 όμως, άρχισε να αυξάνεται αλματωδώς ο αριθμός των αυτοκινήτων, αλλά και των εργοστασιακών μονάδων και των πάσης φύσεως μηχανών εσωτερικής και εξωτερικής καύσης. Η ατμόσφαιρα σιγά αλλά σταθερά, άρχισε να επιβαρύνεται με τεράστιες ποσότητες αερίων, αυτών που αναφέρθηκαν πιό πάνω. Και όσο προχωρούσαν τα χρόνια, τόσο και περισσότερη γινόταν η επιβάρυνση. Και κάποια στιγμή, μας ανακοίνωσαν οι ειδικοί, ότι γρήγορα θα μπαίναμε σε μιά καινούργια περίοδο, στην οποία θα εμφανιζόταν το « φαινόμενο του θερμοκηπίου ».
Τι είναι τελοσπάντων αυτό το φαινόμενο του θερμοκηπίου, που πολύ ακούμε γι αυτό, αλλά λίγα μας λένε περί τίνος ακριβώς πρόκειται ; Η ατμόσφαιρα - λένε οι ειδικοί - θα ζεσταθεί τόσο πολύ, ώστε σε κάποια κοντινή ή κάπως μακρυνή εποχή, θα αρχίσουν να λυώνουν - με βραδύ αλλά σταθερό ρυθμό - οι πάγοι που καλύπτουν τους πόλους, αλλά και τα χιόνια που βρίσκονται σκορπισμένα πάνω στα ψηλά βουνά, σε όλη την επιφάνεια της γής. Όλα αυτά, θα γίνουν νερό, και το νερό αυτό θα γεμίσει τους ποταμούς, τις λίμνες, αλλά και πιό πολύ τις θάλασσες και τους ωκεανούς. Και θα γίνει αυτό που γινότανε στη λήξη κάθε παγετωνικής περιόδου, θα υψωθεί η στάθμη του νερού σ΄όλόκληρη τη θάλασσα, κατά δέκα ως δώδεκα μέτρα, μάλιστα, αυτό προβλέπουν ότι θα γίνει, δεν μπορούμε πιά να το αποφύγουμε. Και δεν μπορούμε να το αποφύγουμε, επειδή τα αέρια αυτά που έμειναν στην ατμόσφαιρα, μπλοκάρουν την θερμότητα που παίρνουμε απ΄τον ήλιο, και δεν την αφήνουν να επιστρέψει στο διάστημα.
Πολύ ωραία πηγαίνουν τα πράγματα, μπορούμε να χειροκροτήσουμε όλοι μαζύ εν χορώ αυτές τις θαυμάσιες εξελίξεις, που μας τις φέρνουν τα πετρέλαια, τα πετροκάρβουνα και άλλα τινά. Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, αλλά οι χειμώνες τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, δεν είναι αληθινοί χειμώνες. Θυμάμαι ότι πριν από το 1970, οι χειμερινές θερμοκρασίες στη Νορβηγία ήσαν κάπου στους τριάντα μέχρι σαράντα βαθμούς κάτω από το μηδέν. Η χειμωνιάτικη Μόσχα, είχε θερμοκρασίες γύρω στους τριανταπέντε βαθμούς κάτω απ΄το μηδέν. Τι γίνεται τώρα ; Η Νορβηγία έχει θερμοκρασίες γύρω στους εικοσιπέντε βαθμούς, η Μόσχα μόλις πιάνει τους δεκαπέντε ή είκοσι βαθμούς κάτω από το μηδέν. Στα παλιά χρόνια, η Κεντρική Ευρώπη - όπως μου ανέφεραν Ελληνες εργαζόμενοι στη Γερμανία -είχε θερμοκρασίες της τάξης των τριάντα βαθμών, και κάθε χρόνο στο Νευροκόπι, ο υδράργυρος κατέβαινε στους εικοσιπέντε με τριανταπέντε βαθμούς, κρύο δηλαδή αφόρητο. Μάλιστα, το ρεκόρ στο Νευροκόπι - έτσι λέγεται - ήταν σαρανταδύο βαθμοί.
Αν κάνουμε συγκρίσεις με τις τωρινές θερμοκρασίες, θα δούμε ότι έχουν ανέβει, έχουν ανέβει πολύ. Δεκαπέντε, είκοσι βαθμούς πιό πάνω απ΄ όσο ήσαν στις προηγούμενες εποχές. Τώρα, θα ρωτήσετε ίσως : Μήπως και σε προηγούμενους καιρούς, σε προηγούμενους αιώνες, είχε παρατηρηθεί κάτι ανάλογο ; Λοιπόν, όχι, πάντοτε οι χειμώνες ήσαν αληθινοί χειμώνες, πότε πολύ βαρείς, πότε κάπως ελαφρότεροι, αλλά πάντως χειμώνες.
Τι θα γίνει όταν σηκωθούν τα νερά πάνω από τα δεκα ή τα δώδεκα μέτρα ; Πόσες εκτάσεις θα καλυφθούν από τα νερά ; Ομολογώ ότι είναι αδύνατο να υπολογίσω το ποιές περιοχές και σε ποιά έκταση θα καλυφθούν από τα νερά. Ο καθένας μπορεί να κάνει κάποιες σκέψεις, ή αν θέλει, να μην σκέφτεται καθόλου το ζήτημα και στενοχωριέται.
Υ.Γ. Σχετικά πρόσφατα, μας ανακοίνωσαν επίσημα οι Φυσικοί της ατμόσφαιρας, ότι γύρω στο έτος 2035, ο καιρός στην Νότια Βαλκανική, δηλαδή στην Ελλάδα και στις περιοχές της Μεσογείου, θα είναι όπως είναι τώρα οι καιρικές συνθήκες της Βόρειας Σαχάρας. Αμάν και τι θα γίνει τότε με τους κατοίκους της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Νότιας Γαλλίας, της Κεν-τρικής και Νότιας Ιταλίας, και φυσικά και της Ελλάδας και των άλλων περιοχών που βρίσκονται στο περίπου της ίδιας περιοχής, Τουρκίας, Λιβάνου, Συρίας και των λοιπών τριγύρω περιοχών. Και είπαν ακόμα, οι Φυσικοί της ατμόσφαιρας, ότι η Σουηδία θα έχει την εποχή εκείνη, το κλίμα που υπάρχει τώρα στην περιοχή της Μεσόγειου θάλασσας. Τα πάνω κάτω δηλαδή, και όλοι ξέρουμε, γιατί θα γίνουν αυτές οι αλλαγές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου