Μ Ε Χ Ρ Ι Π Ο Τ Ε Θ Α Π Α Ε Ι Η Κ Ρ Ι Σ Η ;
Τα πάντα ρεί, είχε πεί ο μεγάλος φιλόσοφος, ο Ηράκλειτος από την Ιωνία της Μικράς Ασίας, κάπου στο τετρακόσια πενήντα - αν δεν πέφτω έξω, πράγμα που συχνά γίνεται - εννοώντας βέβαια, ότι τα πάντα μεταβάλλονται, τίποτε δεν μένει όπως είνει αναλλοίωτο και « όλα ρέουν », κατά πιστή μετάφραση του λόγου του. Αυτά είχε πεί, αλλά δεν ήξερε ο συμπατριώτης μου αυτός, ότι εκτός από τα « πάντα μεταβάλλονται », υπάρχει και το « τα πάντα επανέρχονται ». Κι αυτό « τα πάντα επανέρχονται », επαληθεύτηκε με την επανάληψη εκείνου του πολύ άσχημου για την Ευρώπη και την υπόλοιπη - λιγότερο γι αυτήν - ανθρωπότητα εκεί νου του κραχ, ή C r u s h αν προτιμάτε τον αγγλικό όρο, που είχε ξεσπάσει τη μαύρη εκείνη Παρασκευή στο χρηματιστήριο της Γουώλλ Στρητ πριν από εικοσιεννιά χρόνια, και επαναλήφθηκε πριν από ενάμισυ χρόνο, πάλι στο ίδιο χρηματιστήριο.
Δεν θα ασχοληθούμε με τις πολλές επιπτώσεις που έχει η κρίση αυτή στις διάφορες χώρες του κόσμου, δεν ξέρουμε λεπτομέρειες για το πώς πηγαίνουν τα οικονομικά στην καθεμιά χώρα του κόσμου, ούτε και λέμε ότι ξέρουμε και πολλά πράγματα για την οικονομία και τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει σε κάθε μιά χώρα του πολιτισμένου κόσμου ένα κραχ. Οπου υπάρχουν χρηματιστήρια, αυτά τα βδελυρά ιδρύματα που προκαλούν τις αναστατώσεις στις οικονομίες των χωρών, πότε ανεβαίνοντας και πότε κατρακυλώντας, Πράγμα που έγινεν και στο δικό μας στη Σοφοκλέους, όπου πολλοί συμπατριώτες μας, δεν αποδείχτηκαν καθόλου σοφοί.
Θα περιοριστούμε λοιπόν μονάχα στη δική μας χώρα, όπου τα πράγματα πήγαν πάρα πολύ άσχημα. Όχι ότι ήσαν και πολύ καλά και πριν από το κραχ, όχι, δεν ήσαν καθόλου καλά και από τα πριν. Όταν μιά πολύ φτωχή χώρα, είναι υπερχρεωμένη σε ποσά παγκόσμιων ρεκόρ - τηρουμένων και των αναλογιών και της παραγωγικότητας της χώρας – και τα ποσά που χρωστά στις ξένες τράπεζες, σε κάνουν να τραβάς τα μαλλιά σου μέχρι να τα ξερριζώσεις, καταλαβαίνεις πολύ καλά το τί μπορεί να υποφέρει αυτή η χώρα μέσα σε μιά τόσο μεγάλη κρίση.
Όταν χρωστάς εκατοντάδες δισεκατομμύρια Ευρώ - τρία για την ακρίβεια αυτή τη στιγμή - και πρέπει να πληρώνεις κάθε χρόνο ένα κάρρο δισεκατομμύρια για τόκους στις τράπεζες του εξωτερικού, να μεγαλώνεις κάθε χρόνο αυτό το χρέoς και να ξαναδανείζεσαι πενήντα δισεκατομύρια κάθε χρόνο για τόκους και έξοδα του δημόσιου τομέα. Οταν μ΄αυτό τον ρυθμό, φτάσεις σύντομα τα εξακόσια δισεκατομμύρια και δεν θα μπορείς να πληρώνεις πιά τόκους, πού θα πάει το πράγμα ; Θα πάει στο φαλλιμέντο, όσο κι αν δεν μας αρέσει αυτή η κατάσταση. Και λοιπόν, μπορούμε να αποφύγουμε αυτό το κανόνι μέσα στη βαθειά αυτή κρίση ;
Ακούμε τους οικονομολόγους να συζητούν επί ώρες και να ξανασυζητουν τα ίδια πράγματα, και απορούμε για το αν υπάρχει πουθενά φώς στο τούννελ. Αλλά αυτό το φως δεν φαίνεται καθόλου με τις αναλύσεις που γίνονται κάθε μέρα και κάθε ώρα. Και το εξόχως περίεργο στην όλη αυτή υπόθεση, είναι ότι η μικρούλα Ελλαδίτσα, έχει φέρει τα πάνω κάτω σε όλες τις οικονομίες της Ευρώπης, που τρέμουν από την κατάρρευση μιάς και μόνης χώρας, που θα συμπαρασύρει και άλλες αρκετές στο γκρεμό, όπου με γρήγορες δρασκελιές πηγαίνει να πέσει. Και κατά πως φαίνεται, θα την ακολουθήσουν στο βάραθρο αυτό και κάποιες άλλες χώρες που βρίσκονται επί ξύλου κρεμάμενες. Πράγμα που δεν το ξέραμε εμείς, το ήξεραν όμως οι άμεσα ενδιαφερόμενοι. Και βγήκε στην επιφάνεια, χάρις σε μας και μόνο.
Ακόμα και το ίδιο το νόμισμα της Ευρωζώνης, το Ευρώ, μπήκε σε μεγάλο κινδυνο αυτόν τον καιρό, εξ αιτίας της οικονομικής κατάρρευσης της δικής μας χώρας. Μόνο αυτό μας έλειπε, να γκρεμίσουμε και το νόμισμα της Ευρώπης εξ αιτίας του δικού μας μπατιρήματος. Μα ποιά σχέση μπορεί να έχει η οικονομίκή δυπραγία μιάς μικρούτσικης χώρας στο κοινό νόμισμα μιάς ομάδας κρατών με τεράστια οικονομική δύναμη, που είναι αληθινοί κολοσσοί της οικονομίας ; Ιδού η απορία που δεν μπόρεσα τη λύση της να ανακαλύψω.
Είπαμε ότι το πράγμα πηγαίνει προς χρεωκοπία. Μάλιστα, αυτό μας λένε ότι τελικά θα γίνει, αλλά από την άλλη μεριά μας λένε επίσης, ότι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, θα φροντίσουν ένα τέτοια άσχημο πράγμα να μην το αφήσουν να γίνει. Επειδή θα είναι ένα ισχυρό ηθικό πλήγμα στην ήπειρο στην οποία ανήκομε και εμείς – ανήκομεν εις την Ευρώπη, έτσι δεν είναι ; - και θα πληγεί το γόητρο ολόκληρης της ηπείρου. Σωστή αυτή η άποψη, αλλά το πώς θα γίνει αυτό, δεν μας το λένε. Θα μας δίνουν οι ευρωπαϊκές τραπεζες αβέρτα χρήματα για να μην βουλιάξουμε και δυσφημιστεί η ήπειρος ; Κάπως τραβηγμένο, και πολύ μάλιστα, φαίνεται αυτό το πράγμα, έτσι δεν είναι ;
Το σκέφτηκα πολύ και τελικά το βρήκα. Θα γίνουμε μιά οικονομική υπερδύναμη με τη δική μας προσπάθεια. Θα κατασκευάζουμε αυτοκίνητα, αεροπλάνα με ταχύτητα διπλάσια από εκείνη του ήχου. Θα κατασκευάζουμε υποβρύχια και τανκς που θα τα πουλάμε στους άλλους, σε πολύ ευνοίκές τιμές, έτσι ώστε να γίνουμε ασυναγώνιστοι. Μα θα πεί κανείς, τα δικά μας θα πάρουν και όχι τα αμερικανικά, τα γερμανικά και άλλα πιό παραγωγικών χωρών ;
Μάλιστα, μπορούμε να τους ξεπεράσουμε όλους αυτούς σε πωλήσεις, και το μυστικό το ξέρουμε καλά. Θα τους δίνουμε τις γνωστές σε μας « μίζες », θα τους δωροδωκούμε, και με αυτόν τον τρόπο, θα εκτοπίσουμε όλους τους ανταγωνιστές μας. Αυτή την δουλειά, μας την έμαθαν άλλοι, γιατί να μην την χρησιμοποιήσουμε κι εμείς. Ξέρω τι θα πείτε τώρα. Ο άνθρωπος αυτός τρελλάθηκε εντελώς. Και λοιπόν, από τρελλό και μεθυσμένο μαθαίνεις την αλήθεια. Και αν το λέγω αυτό ολωσδιόλου χιουμοριστικά, σε τί μπορεί να βλάψει αυτό ; Αλλωστε, όλοι μας ξέρουμε πολύ καλά, ότι βαρειά τρέλλα βαραίνει επάνω στους ώμους, μας εδώ και πολλούς αιώνες. Επομένως, τρελλοί είμαστε, ποιός μπορεί λοιπόν να κρίνει έναν τρελλό ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου