ΟΙ " Σ Κ Ο Τ Ε Ι Ν Ε Σ " Ε Ρ Γ Α Σ Ι Ε Σ

               Ο Ι     «  Σ Κ Ο Τ Ε Ι Ν Ε Σ  »    Ε Ρ Γ Α Σ Ι Ε Σ

        Πήγα στο δημοτικό σχολείο, κατόπιν στο Γυμνάσιο  και ύστερα στο Πανεπιστήμιο. Γιατί πήγα στο Πανεπιστήμιο ; Για να  σπουδάσω την ιατρική επιστήμη. Γιατί να σπουδάσω την ιατρική επιστήμη ; Για να ειδικευτώ  κατόπιν σε  μιά ιατρική  ειδικότητα. Γιατί  να ειδικευτώ σ΄ αυτή την ειδικότητα ; Για  να την ασκήσω      ε ν α ν τ ί ο ν  των ασθενών  μου, όπως έλεγε ο εκπληκτικός για το χιούμορ του  καθηγητής Μέρμηγκας. Δηλαδή, μ΄ άλλα λόγια, για να πίνω το αίμα των πελατών μου, όπως έκαμνε και ο κόμης Δράκουλας, ο ήρωας του Μπραμ Στόουκερ. Μάλιστα, γι αυτό έκανα όλους αυτούς τους κόπους.

Αυτά θα μπορούσαν  να πούνε μερικοί - ή αρκετοί - γιατροί, αν μιλούσε  δυνατά η σκέψη τους. ( Ευτυχώς που η σκέψη μας δεν ακούγεται, σκεφθείτε τι θα γινότανε  αν ήταν ηχητική η σκέψη μας για κάποιον  συνομιλητή μας  σχετικα με  το πρόσωπό του, θα άκουγε ο ανθρωπος φοβερά πράγματα  για το άτομό  του, και εμείς θα  τρεπόμασταν σε  άτακτη φυγή ακούγοντας τη σκέψη μας να  προσβάλει χυδαιότατα τον άνθρωπο που βρέθηκε μπροστά μας ). Αλλοι πάλι θεράποντες του Ασκληπιού, θα  μας έλεγαν - πάντα με την ομιλούσα σκέψη τους - ότι ξεκίνησαν με ευγενείς φιλοδοξίες να βοηθήσουν τους πάσχοντες  συνανθρωπους τους, αλλά στην πορεία, ειδαν ότι το χρήμα  είναι πολύ γλυκό και  δελεαστικό, έτσι ώστε τους ανάγκασε να ανακρούσουν πρύμναν και να στραφούν στην άγρια εκμετάλλευση των ατυχών ασθενών τους.

Με ποιούς τρόπους μπορεί ένας γιατρός να εκμεταλλευτεί τους ασθενείς του ; Νομίζω ότι εύκολα  μπορεί κανείς να  φανταστεί  διάφορα  σενάρια πάνω  στο ζήτημα  αυτό. Αν πάρουμε σαν παράδειγμα τον γιατρό που ασκεί ελεύθερο  επάγγελμα, υπάρχουν  δυό κυρίως τρόποι να το κάνει αυτό. Ο ένας είναι να  τραινάρει τη θεραπεία ή τουλάχιστον την παρακολούθηση της θεραπείας του ασθενούς του, χρεώνοντάς σ΄αυτόν ή στο ασφαλιστικό του ταμείο, πολλές επισκέψεις. Είναι μιά παλαιότατη μέθοδος, υπάρχει σχεδόν απ΄ την εποχή που βγήκαν οι λάσπες. Ο ασθενής - που φοβάται για την υγεία του - αναγκάζεται να υποβάλλεται σ΄αυτού του είδους την εξαντλητική παρακολούθηση, γιατί φοβάται να κάνει διαφορετικά, φοβάται επίσης να πάει σε άλλον  γιατρό, επειδή  ο καινούργιος δεν θα ξέρει  τίποτε σχεδόν από  αυτά που πέρασε, και επί πλέον, μπορεί να συνεχίσει κι αυτός το ίδιο τροπάριο με τον προηγούμενο, οπότε κλάφτα Χαράλαμπε.

Ο δεύτερος τρόπος με τον οποίο γίνεται εκμετάλλευση της κατάστασης, είναι η παραπομπή του ασθενούς  στο βιοχημικό και μικροβιολογικό εργαστήριο, στους υπέρηχους, τις αξονικές τομογραφίες, πράγματα  που συνήθως  δεν τα χρειάζονται οι  άρρωστοι. Οι γιατροί αυτοί, στελνουν τους  ασθενείς τους  στους συνεργαζόμενους εργαστηριακούς συναδέλφους τους, οι οποίοι τους δίνουν τα απαραίτητα ποσοστά επί των εισπράξεών τους, τό΄να χέρι νίβει τ΄άλλο, και τα δυό το πρόσωπο. Φυσικά, τα εισπραττόμενα ποσοστά, μπορεί να  βγαίνουν - σπανίως - από το πορτοφόλι του αρρώστου, αλλά κατά κανόνα από το πορτοφόλι του ασφαλιστικού του φορέα, που έτσι καταρρέει οικονομικά, και έτσι βλέπουμε τα διάφορα ταμεία να ετοιμάζονται να κατεβάσουν τα ρολλά τους.

Ένας άλλος τρόπος απόκτησης χρημάτων μέσω του επαγγέλματος αυτού, είναι η μονομερής σχεδόν αναγραφή φαρμάκων  μιάς και μόνης φαρμακευτικής  εταιρείας, η οποία εις αναγνώριση της ευγενούς αυτής πράξης, αποδίδει στο  γιατρό ικανό μερίδιο από τα ποσά που κέρδισε, υπό μορφή  ποσοστών  που έχουν  συμφωνηθεί εκ των  προτερων. Αυτή η  μέθοδος έχει προσπορίσει σε  αρκετούς ως  πολλούς γιατρους - ιδίως των  ασφαλιστικων ταμείων - μεγάλα μέχρι υπέρογκα κέρδη, όσο κι αν  αυτό φαίνεται στον  εξωτερικό παρατηρητή  απίστευτο, δεν ξέρετε τί μπορεί  να κάνει ο άνθρωπος  προκειμένου να κερδίσει χρήματα ; Το ξερετε βέβαια, δεν είστε από  άλλο πλανήτη, στον  δικό μας κόσμο ζείτε, έτσι  δεν είναι ; Και βέβαια, ξέρετε, ότι υπάρχουν και  μεγαλογιατροί και μεγαλοκλινικές, όπου οι ασθενείς πληρώνουν έξτρα, μέτρια ή μεγάλα ποσά που δεν προβλέπεται να καλυφθούν από τα ασφαλιστικά ταμεία τους.

Αυτά για μερικούς  από τους συνάδελφους γιατρούς, που τους πέρασα γενεές δεκατέσσερις και να με συγχωρούν  για τις αποκαλύψεις  που έκανα. Μην σας περάσει όμως απ΄το νού, ότι όλοι οι  θεράποντες  του Ασκληπιού  έχουν αυτή  τη νοοτροπία. Ένα  μεγάλο  πλήθος από αυτούς, δεν ανακατεύονται  καθόλου μ΄ αυτού του είδους  τις  « ρεμούλες  », πρέπει να το δηλώσω αυτό  ευθαρσώς. Σαν λαμπρό  παράδειγμα  μιάς τέτοιας  διαμετρικά  διαφορετικής νοοτροπίας, θα αναφέρω το εξής περιστατικό.

Ηταν μιά φορά κι έναν καιρό μιά ασθενής του γράφοντος, που  ο ίδιος την  παρέπεμψε σε μιά Πανεπιστημιακή  συνάδελφο και  παλιά φίλη του - μην βάζετε  πονηρές σκεψεις στο μυαλό σας, γιατί θα σας βάλω πιπέρι στο στόμα - με σκοπό να βάλει την  πιό ξεκαθαρισμένη διάγνωση και την πιό ενδεδειγμένη  θεραπεία. Η οικογένεια της μικρής ασθενούς, ήταν  και είναι πλούσια, αυτό είναι περισσότερο από σίγουρο, και το ήξερε και η αγαπητή παλιά Πανεπιστημιακή συνάδελφος. Η οποία  παρέλαβε την ασθενή, τής καθόρισε τη θεραπεία, και  ζήτησε να την πηγαίνουν  κάθε μήνα στο  ιατρείο της προς  παρακολόύθηση. Πράγματι, αυτό  έγινε. Και δεν  θα το πιστεψετε, μετά από την πρώτη εξέταση, δεν πήρε  ούτε μιά δραχμή  επί ολόκληρο το  έτος της παρακολούθησης, ενώ είχε  απόλυτο δικαίωμα να πληρώνεται κάθε μήνα μιά επίσκεψη, διότι έτσι προβλέπει και ο νόμος, αλλά και η ηθική  πλευρά του  επαγγέλματος. Αλλά δεν το έκανε, για να  μην νομισθεί ότι   ε π ί τ η δ ε ς  είχε  ζητήσει τη  μηνιαία παρακολούθηση, για λόγους καθαρά εισπρακτικούς.

Τα είπαμε για τους  γιατρούς χύμα και  τσουβαλάτα, καιρός να καταπιαστούμε και με κάποιους άλλους. Για τους δικηγόρους δεν μπορώ να μιλήσω με αξιοπιστία για τίποτε. Θυμάμαι βέβαια, ότι απ΄τα παιδικά μου χρόνια άκουγα ότι αν πέσεις σε χέρια δικηγόρων δεν γλυτώνεις με τίποτε. Τραιναρίσματα των  υποθεσεών  σου, αμοιβές  για καινούργιες  « παραστάσεις » ενώπιον των δικαστηρίων, πολλά  χαρτόσημα και λοιπά. Δεν ξέρω αν υπήρχαν πραγματικά αυτά τα πράγματα, αλλά ξέρω τη φύση του ανθρώπου. Το κέρδος είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των  περισσότερων - ιδίως της εποχής μας - ανθρώπων, αυτό  είναι πασίγνωστο. Με το σκεπτικό αυτό, θα μπορούσα να πώ, ότι και στο δικηγορικό επάγγελμα θα υπήρχαν και κάποιοι που έκαμναν κακή χρήση του. Αλλά πιστεύω, ότι αυτοί  πρέπει να ήσαν μιά μειονότητα, δεν μπορώ όμως να  προσδιορίσω το ποσοστό τους επί του συνόλου, γιατί όπως καταλαβαίνετε, είναι αδύνατο να έχει κανείς τα στοιχεία που χρειάζεται, και που κανένας μαθηματικός τύπος δεν μπορεί να του τα προσφέρει, ούτε καν οι στατιστικολόγοι.

Φύγαμε και απ΄τους δικηγόρους - τι θα γινόμασταν και χωρίς αυτούς, μιάς και έχουμε συνεχώς προβλήματα με τους γείτονες μας, κληρονομικά και άλλα τινά ; -και πάμε στην συμπαθέστατη κατά τα άλλα τάξη των υδραυλικών. ( Τα « άλλα » αφορούν βεβαίως τα εξωεπαγγελματικά τους, για τα  επαγγελματικά δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς  « συμπαθέστατους » μερικούς απ΄ αυτούς, κάτι  θα ξέρετε και σείς ). Λοιπόν, οι  υδραυλικοί είναι από τους τεχνικούς που ασκούν ένα από τα πιό « σκοτεινά » επαγγέλματα. Παρακάτω θα προσπαθήσω να εξηγήσω τι εννοώ με τον χαρακτηρισμό  « σκοτεινό »  επάγγελμα.

Οχι, δεν είναι, κάτι σχετικό με  « μαφιόζικες » ιστορίες, δεν εννοώ τίποτε τέτοιο. Οι μαφιόζοι είναι βέβαια  « σκοτεινοί » άνθρωποι, και σκοτεινές είναι και οι δουλειές και οι επιχειρήσεις τους. Οι μαφιόζικες  επιχειρήσεις, περιλαμβάνουν  ως γνωστόν, απαγωγές, λαθρεμπόριο, δολοφονίες, ληστείες και άλλες τέτοιες θεάρεστες πράξεις. Οχι, δεν εννοώ ότι και οι υδραυλικοί κάμνουν τέτοια  πράγματα, πρέπει να  λέμε και του στραβού  το δίκαιο, δεν  έχουν καμμιά απολύτως σχέση μ΄αυτές.

Η δουλειά του  υδραυλικού είναι  όπως ξέρουμε, να εγκαθιστά και  να επισκευάζει τα υδραυλικά συστήματα  μιάς κατοικίας ή  μιάς οποιασδήποτε  κτιριακής εγκατάστασης. Και όταν μεν πρόκειται για εγκατάσταση, η δουλειά του είναι σαφώς  « καθαρή », δεν έχει παρά να ακολουθήσει  το σχέδιο  της υδραυλικής  εγκατάστασης. Στο ζήτημα  αυτό, δεν  υπάρχει πολύς χώρος για  « ρεμούλα ». Αλλοιώτικα όμως εντελώς είναι τα πράγματα, όταν πρόκειται για κάποια επισκευαστική εργασία που καλείται να αναλάβει.

Ας πούμε λοιπόν, ότι μιά  υδραυλική βλάβη, μιά  διαρροή από κάποιο  αγνωστο στους μη ειδήμονες μέρος  γίνεται, και το  κτίριο γεμίζει με  νερά που  τρέχουν και  δε λέν να σταματήσουν. Καλείται λοιπόν  εσπευσμένως ο υδραυλικός  για να ανακαλύψει την  αιτία της βλάβης και να προβεί  στην αποκατάστασή  της. Οντως, καταφθάνει  κρατώντας μια τσάντα με τα εργαλεία του, με τα οποία και την αιτία θα ερευνήσει, και τη βλάβη θα διορθώσει.

Από τη στιγμή που  αναλαμβάνει δράση, είναι  περιττόν να  παρακολουθήσει κανείς το τί ακριβώς κάμνει, μόνο αυτός  ξέρει και κανένας άλλος. Ψάχνει από εδώ, ερευνά από εκεί, η ώρα περνά με την συστηματική έρευνα, και κάποτε σταματά να ψάχνει και αναγγέλει το πόρισμα στο οποίο  κατέληξε. Πρόκειται  για την τάδε  αιτία, που  προκαλεί τη  διαρροή. Και εντός ολίγου θα αρχίσει να μελετά  την επανόρθωση των  πραγμάτων. Και πράγματι, σε μιά ή δυό ή σπανίως σε περισσότερες ώρες, η βλάβη έχει διορθωθεί και ο τεχνικός ξαναβάζει τα εργαλεία στην τσάντα  του  και είναι  έτοιμος προς  αναχώρηση. Προηγουμένως  βέβαια, πρέπει να του καταβληθεί η αξία  της εργασίας που  έκανε, και που ανέρχεται  στο ποσό των τάδε δραχμών. Τις εισπράττει και αποχωρεί πλησίστιος.

Τώρα, ποιά ήταν η βλάβη, και ποιά η αμοιβή που έπρεπε να πάρει, αυτό κανένας δεν μπορεί να το ξέρει. Μπορεί να ήταν σοβαρή η βλάβη, και  άξια της αμοιβής που ζήτησε και πήρε. Μπορεί όμως η βλάβη να ήταν μικρή, και η αμοιβή που έλαβε να ήταν δυσαναλόγως μεγάλη. Υπάρχει κανένας τρόπος να ελεγχθεί ποιό από τα δύο ενδεχόμενα είναι το σωστό ; Οχι ασφαλώς, πρέπει να επαφιέμεθα  στην εντιμότητά του, και στου  λόγου το αληθές που μας είπε ο ίδιος. « Σκοτεινή » λοιπόν υπόθεση η εργασία του υδραυλικού, έτσι δείχνουν τα πράγματα.

Θα αναφέρω ξανά εδώ - το έχω αναφέρει και σε άλλη  περίπτωση - το ανέκδοτο που είδα στην τηλεόραση υπό μορφήν  « σκετς », πριν από αρκετά χρόνια. Ενας γιατρός διαπιστώνει ότι μιά βρύση του σπιτιού του στάζει. Καλεί τον υδραυλικό, ο οποίος έρχεται αμέσως - αυτό κι αν είναι απίστευτο - και  σε δυό, τρία λεπτά επισκευάζει τη βρύση. Ο γιατρός ρωτά για την αμοιβή του, και ο  υδραυλικός του  ζητά έξι  χιλιάδες  δραχμές. Λέει ο γιατρός : « Μά δεν είναι πολλά ; Ούτε και εγώ που είμαι γιατρός, δεν παίρνω τόσα για μιά επίσκεψη ». Και ο υδραυλικός : « Και εγώ δεν έπαιρνα τόσα, όταν εξασκούσα το επάγγελμα του γιατρού ».

Ένα άλλο τεχνικό  επάγγελμα που μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως κάπως  « σκοτεινό », είναι του ηλεκτρολόγου. Όμως, πρέπει να  είμαστε δίκαιοι. Ο ηλεκτρολόγος καλείται να κάνει μιά εργασία, της οποίας  τη φύση και  τις λεπτομέρειες, τις γνωρίζουμε αρκετά. Η περίπτωση να κάνει μιά φτηνοδουλειά και να αμειφθεί γι αυτήν πολύ  περισότερο από το νόμιμο, είναι  εξαιρετικά  απίθανη ως  ανύπαρκτη. Γι αυτό, προτιμώ  να μην  θεωρώ αυτή  τη δουλειά σαν « σκοτεινή », νομίζω ότι θα ήταν άδικος ο χαρακτηρισμός αυτός.

Εντελώς αντίθετη είναι  η κατάσταση με τους  τεχνικούς και  επισκευαστές  ραδιοφώνων, μαγνητοφώνων, τηλεοράσεων και βίντεο. Ολες αυτές οι κατασκευές και οι επισκευές τους, είναι απόλυτα  « σκοτεινές » υποθέσεις. Από τον  πρώτο καιρό που  εμφανίστηκαν τα ραδιόφωνα, τους επισκευαστές  τεχνικούς τους  ο κόσμος  τους έβλεπε με μεγάλη καχυποψία. Ένα ραδιόφωνο πάθαινε μιά  βλαβη, με  αποτελεσμα να γίνεται  βουβό. Το πήγαιναν  στον  « μάστορα », αυτός το κρατούσε  κάμποσες μέρες  στο εργαστήρι  του - όσο πολλές  ημέρες, τόσο πιό σημαντικές φαντάζουν οι  βλάβες του - και κατόπιν το παρέδιδαν στον κάτοχό τους, ζητώντας και τη σχετική και όχι πάντοτε μεγάλη αμοιβή τους. Τώρα, τι είχε πάθει στο εσωτερικό του το ραδιόφωνο, αυτό αποτελούσε πάντα ένα αδιαπέραστο μυστήριο. Ο πελάτης πλήρωνε - καλή ή κακή τη πίστη -το ζητηθέν ποσόν, και ώχετο απιών, κρατώντας υπό μάλης το ραδιόφωνό του. Ελέγετο τότε γιά κάποιους τεχνικούς των ραδιοφώνων - ίσως με  κάποια δόση κακεντρέχειας, ίσως διότι το πίστευαν - ότι οι τεχνίτες αφαιρούσαν  κάποιες λάμπες  από το ραδιόφωνο - τότε τα ραδιόφωνα  λειτουργούσαν με  λαμπτήρες - και τις  αντικαθιστούσαν με  άλλες φθαρμένες. Δεν ξέρω αν αυτά περιείχαν κάποια αλήθεια, αλλά οι Γάλλοι λένε ότι δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά. Μπορεί πολύ λίγοι να το έκαμναν αυτό, πάντως οι περισσότεροι  νομίζω ότι δεν θα ήθελαν να παρανομήσουν μ΄ αυτό τον τρόπο, γιατί  « ο κλέφτης και ο ψεύτης, τον πρώτο χρόνο χαίρονται ».

Στη σημερινή εποχή, όταν έχει μιά βλάβη η τηλεοπτική σου συσκευή, την πηγαίνεις σε έναν ηλεκτρονικό τεχνικό, και αυτός σου την επισκευάζει. Το ίδιο  πρόβλημα υπάρχει και εδώ, όπως ήταν και  στην εποχή των  ραδιοφώνων. Δεν έχεις την παραμικρή  ιδέα του τί συμβαίνει μέσα στη συσκευή αυτή, πρέπει να πιστέψεις στα λόγια και τις εξηγήσεις που θα σου δώσει ο τεχνικός. Η όλη υπόθεση έγκειται στην εντιμότητα του τεχνικού. Και οφείλω να ομολογήσω, ότι έχω βρεί τεχνικούς που  είναι έντιμοι και  ειλικρινείς, και σου λένε ότι η βλάβη είναι ασήμαντη και η επισκευή  της δεν θα κοστίσει παρά ελάχιστα χρηματα, αυτή είναι μιά καλή απόδειξη της  εντιμότητάς  τους, ιδίως  αν αυτό επαναλαμβάνεται  αρκετά συχνά. Και  τότε, όταν σου λέει ότι υπάρχει μιά  σοβαρή βλάβη, έχεις κάθε λόγο να τον  πιστέψεις, καθώς έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη σου.

Τα ίδια ισχύουν και στις βλαβες των άλλων ηλεκτρονικών συσκευών, μαγνητοφώνων και βίντεο. Απαξ και απέκτησες την εμπιστοσύνη στον τεχνικό σου, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα όσον αφορά την αλήθεια των λεγομένων του. Όπως βλέπετε, το παν σε έναν άνθρωπο που η δουλειά του είναι εκ προοιμίου  « σκοτεινή », είναι  να αποκτήσει την  εμπιστοσύνη των πελατών του, που μάλιστα θα γίνουν  σε ελάχιστο χρονικό  διάστημα  οι καλύτεροι διαφημιστές του.

Μιά πολύ σκοτεινή  « εργασία », είναι αυτή που κάμνει το ταξίμετρο ορισμένων Αθηναίων οδηγών ταξί. Μεταχειρίζονται ένα είδος  « τηλεκοντρόλ », και με τον τρόπο αυτό κάμνουν το ταξίμετρο να τρέχει με την μεγίστη  επιθυμητή ταχυτητα, γράφοντας σωρηδόν τις δραχμές. Συνήθως αυτό το  « κόλπο » το  κάμνουν στους  ξένους τουρίστες που κατεβαίνουν στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, και για να τους πάνε μέχρι το κέντρο  της Αθήνας, του  «ξαφρίζουνε » καμμιά  τριανταριά  χιλιάρικα. Εκτός απ΄ την περίπτωση  αυτή, χρησιμοποιούν  το  « κόλπο » αυτό και σε άλλες  περιπτώσεις, σχεδόν πάντοτε σε βάρος τουριστών. Το πράγμα έχει δυσφημήσει άσχημα τους οδηγούς ταξί της Αθήνας, που καταγγέλουν συχνά την τελείως απαράδεκτη αυτή συμπεριφορά  των συναδέλφων  τους. Ο κύριος  ένοχος όμως αυτής της απάτης, είναι το ίδιο το ελληνικό κράτος, που  δεν αφαιρεί οριστικά την άδεια των οδηγών αυτών, που πρέπει να αναζητήσουν άλλη εργασία, όπου να επιδείξουν το αναμφισβήτητο ταλέντο τους.

Εννοείται, ότι οι ξένοι τουρίστες - οι  περισσότεροι τουλάχιστον - δεν τρώνε κουτόχορτο. Αντιλαμβάνονται τι  γίνεται με τους διαβολομετρητές  αυτούς, που γράφουν δραχμές με τις οποίες θα έπρεπε να  διατρέξουν δέκα φορές  μεγαλύτερες απόστάσεις. Λογικό  είναι, όταν επιστρέψουν στις πατρίδες τους, να κάνουν τα κολακευτικά σχόλια που  θα πρέπει να περιμένουμε, για τα ιδιότυπα  ελληνικά ταξίμετρα. Και να  κάνουν και τα σχετικά  σχόλια, για ένα άλλο μυστηριώδες φαινόμενο  που παρατηρούν  στα παραθαλάσσια εστιατόρια  όπου πηγαίνουν να γευματίσουν και να δειπνήσουν, και  ακούν τους σερβιτόρους  να εκφωνούν με δυνατή φωνή, πότε  τον ήχο  « Ξού », και πότε  τον ήχο  « Έψιλον ». Και καθώς  οι τουρίστες - όπως όλοι οι άνθρωποι - είναι περίεργοι  για το τί γίνεται, μαθαίνουν κάποτε ότι το « Ξού » σημαίνει  « Ξένος », δηλονότι  « τουρίστας », ενώ το  « Έψιλον » σημαίνει Ελληνας. Και ότι η διαφορά ανα-μεσα στα δύο  αυτά εκφωνούμενα, είναι στο μέγεθος  των μερίδων  του φαγητού, που για μεν τους  « Ξούδες » είναι μικρότερες του κανονικού - ώστε να μην χορτάσουν οι τουρίστες και να αναγκαστούν να παραγγείλουν και άλλη μερίδα - ενώ για  τους « Εψιλονήδες » - συγχωρήστε με για τους  ανορθόδοξους ορισμούς  που χρησιμοποιώ, αλλά δεν βρήκα κανέναν άλλο προσφορώτερο - σημαίνει λοιπόν  γιά τους άλλους, ότι οι μερίδες τους θα είναι κανονικές στην ποσότητα, έτσι ώστε να χορτάσουν και να μην έχουν ανάγκη να παραγγείλουν συμπληρωματική μερίδα. Είναι κι αυτή  μιά κάπως  « σκοτεινή » δουλειά, που εύκολα όμως φωτίζεται από τους έχοντας τους οφθαλμούς ανοικτούς.

Είπαμε για τους  τεχνικούς διαφόρων  ειδικοτήτων. Θα  μπορούσαμε να  αναφέρουμε και άλλους τεχνικούς, όπως λόγου τους μηχανικούς αυτοκινήτων και τους τεχνικούς πάσης μηχανής, που και  πολύπλοκη για  τον αδαή είναι, και μυστήριο  καλύπτει τις βλάβες της και συνεπώς και τις επισκευές της. Και βέβαια, όπως αναφέρθηκε ήδη, οι πλείστοι από τους τεχνικούς πάσης ειδικότητας, είναι εντιμοι στη δουλειά  τους. Αλλά όπως ξέρουμε, το τυρί δεν το έφαγε ένας συγκεκριμένος ποντικός, αλλά το έφαγαν γενικώς οι ποντικοί.