Π Ε Ρ Ι M A K Ρ O B I O T H T Α Σ
Πάνω στην επιφάνεια αυτού του έρμου πλανήτη, που εμείς τον ονομάζουμε Γή, οι Γάλλοι τον λένε T e r r e, οι Ιταλοί T e r r a, oι Ισπανοί Τ i e r r a, οι Αγγλόφωνοι Ε a r t h, οι Εβραίοι Έρετς, οι Σλάβοι Σβέτα και όλοι γενικά του δίνουν ένα δικό τους όνομα, ζούνε εκατοντάδες χιλιάδες φυτικά και ζωϊκά είδη, από τα μικρόβια και τα πρωτόζωα, μέχρι τους ελέφαντες και τις φάλαινες. Άλλα απ΄ αυτά τα έμψυχα όντα ζούνε στη θάλασσα, άλλα στην ξηρά, άλλα σε λίμνες και άλλα σε ποτάμια, παντού θα τα βρείς, ακόμα και σε ερήμους μεγάλες, όπως η Σαχάρα.
Τώρα, θα μπορούσε να διερωτηθεί κανείς : Γιατί να υπάρχει ένας τόσο μεγάλος αριθμός φυτών και ζώων, δεν θα επαρκούσε μιά χιλιάδα μονάχα, ήταν ανάγκη να υπάρχουν τόσο πολλά είδη, που ούτε οι ίδιοι οι βιολόγοι, οι ζωολόγοι, οι βοτανολόγοι και άλλοι σχετικοί, δεν τα ξέρουν όλα ; Μάλιστα, πολύ εύστοχη η ερώτηση αυτή, μόνο που αδυνατώ να δώσω μιά απάντηση, αλλά ούτε και κανείς άλλος - έτσι νομίζω - μπορεί να απαντήσει. Γεγονός πάντως είναι, ότι όλες αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδες - ή ίσως και εκατομμύρια - ειδών, ζούν και βασιλεύουν και την Άρτα κυριεύουν, και όχι μόνο την Άρτα, αλλά και ολόκληρη τη γή, τόσο την ξηρά, όσο και τις θάλασσες και τους ωκεανούς.
Ο τίτλος του « χρονικού » ( δεν ξέρω ποιό άλλο όνομα να του δώσω, πάντως όλα υπάγονται κατά κάποιο τρόπο στο χρόνο, έτσι δεν είναι ; ), αναφέρεται στη μακροβιότητα, και βέβαια αυτή η μακροβιότητα αναφέρεται στα έμβια όντα, για την ανόργανη ύλη τέτοιο ζήτημα δεν υφίσταται, ο όρος « μακροβιότητα » περιέχει την ρίζα « βιο », που συνδέεται μόνο με τα έμβια όντα. Ο μακρός ( ή και ο βραχύς ) βίος, είναι το θέμα που βρήκα να έχει κάποιο ενδιαφέρον, έτσι ώστε να δαπανήσω λίγη απ΄την φαιά ουσία που υποτίθεται ότι διαθέτω.
Ας αρχίσουμε πρώτα απ΄τα φυτά. Τα πιό αρχέγονα απ΄ αυτά, και τα πρώτα που φαίνεται ότι έκαναν την εμφάνισή τους επάνω στη γή είναι τα μικρόβια που είναι φυτικά είδη - τα πρωτόζωα είναι ζωϊκά και όχι φυτικά είδη - και όλοι οι βιολόγοι υποστηρίζουν με θέρμη τη θεωρίατης εξέλιξης που λέει ότι υπήρξαν οι πρώτες μορφές ζωής στον πλανήτη αυτό. Λοιπόν, αυτά τα μονοκύτταρα φυτικά και τα ζωικά πρωτόζωα, είναι τα μόνα αθάνατα πλάσματα που υπάρχουν. Πώς είπες, αθάνατα ; Μά υπάρχουν οργανισμοί ζωντανοί που είναι αιώνιοι ; Μάλιστα, υπάρχουν. Και πώς γίνεται αυτό το μοναδικό στη φύση πράγμα ; Απλούστατα, ο πολλαπλασιασμός αυτών των μονοκύτταρων, γίνεται με διχοτόμηση του πυρήνα και του πρωτοπλάσματος, και έτσι το πρωτόζωο ή το μικρόβιο, χωρίζονται σε δυό απογόνους, οι οποίοι με τη σειρά τους πάλι χωρίζονται σε δυό, και αυτό συνεχίζεται αενάως κατά γεωμετρική πρόοδο.
Δεν ξέρω πολλά πράγματα για τη διάρκεια ζωής τα μικρών φυτών, και δεν ξέρω πού μπορώ να βρώ τις σχετικές μ΄αυτά πληροφορίες. Ολοι όμως ξέρουμε κάτι για τα δέντρα, ξέρουμε λ.χ. ότι τα πλατάνια είναι αιωνόβια, μπορεί να ξεπερνούν τα εκατό χρόνια. Αλλά τα εκατό ή τα διακόσια χρόνια, δεν είναι τίποτε μπροστά στα πέντε χιλιάδες χρόνια ζωής που έχουν οι σεκόϊες και τα βαοβάβ.
Όλα τα υπόλοιπα όντα, έχουν μιά περίοδο ζωής που είναι ορισμένη - μέσα σε κάποια στενά πλαίσια - για το κάθε είδος. Τα πιό βραχύβια, είναι τα « εφημερόπτερα », τα οποία είναι ατελώς ανεπτυγμένα έντομα, που η διάρκεια ζωής τους είναι λίγες ώρες ή δυό -τρεις μέρες το περισσότερο, ίσα ίσα για να προλάβουν να συμπληρώσουν τη διαδικασία της αναπαραγωγής τους. Αλλά και άλλα έντομα είναι ολιγόβια, όχι όμως τόσης μικρής διάρκειας ζωής, πάνε μιά ή και περισσότερες βδομάδες.
Τα πουλιά γενικά έχουν συγκριτικά πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής. Για παράδειγμα, τα οικοδίαιτα καναρίνια, φτάνουν κάτω από ευνοϊκές συνθήκες και με καλή περιποίηση, τα δεκατρία ή και λίγο παραπάνω χρόνια. Αλλα πουλιά ζούνε πολύ περισσότερο, και υπάρχουν και μερικά είδη που έχουν μακρότατη διάρκεια ζωής, όπως το κοράκι που ζεί γύρω στα εκατό χρόνια - εξ ού και ο όρος « κορακοζώητος », που λέγεται για κάποιον που ζεί πάρα πολλά χρόνια - και ακόμα περισσότερο, μερικά είδη παπαγάλων που φτάνουν ενδεχομένως τα εκατό πενήντα χρόνια κι ακόμα περισσότερο.
Τα ερπετά ήσαν τα κυρίαρχα ζώα στην ξηρά επί μεγάλο διάστημα. Υπολογίζεται ότι έκαναν την εμφάνιση τους πριν από 265 - 270 εκατομμύρια χρόνια, αρκετά μάλιστα από αυτά είχαν τεράστιες διαστάσεις. Ησαν τα γνωστά τοις πάσι « δεινοσαύρια », μερικά από τα οποία έφταναν σε μήκος τα είκοσι μέτρα, ένα μάλιστα από αυτά είχε το απίστευτο μήκος των τριάντα μέτρων. Αν το έβλεπες με τα μάτια σου, θα πάθαινες εγκεφαλικό απ΄ το φόβο σου, τόσο φοβερή ήταν η εμφάνισή του, όχι ότι και τα εικοσάμετρα ή τα δεκάμετρα, σου δημιουργούσαν μιά πολύ χαρούμενη διάθεση όταν τα έβλεπες. Γι αυτά τα θηριώδη πλασματα, δεν έχω την παραμικρή ιδέα για τη διάρκεια της ζωής τους, άλλωστε, όπως θα το έχετε υποψιαστεί, δεν ήμουν παρών την εποχή εκείνη, έτσι ώστε να έχω μιά πιό συγκεκριμμένη ιδέα των πραγμάτων. Όπως λέει μιά καινοφανής θεωρία, τα γιγάντια αυτά πλάσματα, εξαφανίστηκαν σε χρόνο μηδέν πριν από εκατόν πενήντα εκατομμύρια χρόνια, όταν η γή συγκρούστηκε με ένα αρκετά μεγάλο ουράνιο σώμα, πράγμα που δεν το πιστεύω καθόλου, νομίζω ότι η παλιά θεωρία μιάς μεγάλης παγετωνικής περιόδου, τα στέρησε από τις τεράστιες ποσότητες τροφής που χρειαζόντουσαν επί ημερήσιας βάσης, και έτσι τίναξαν τα πέταλα και γλυτώσαμε από αυτά.
Εμειναν όμως πολλά άλλα ερπετά με μικρότερες διαστάσεις, τα περισσότερα της ξηράς και λίγα της θάλασσας. Φαίνεται ότι τα ζώα αυτά είναι μάλλον μακρόβια, δεν ξέρω τίποτε για τις σαύρες, τα Ιγκουάνα, τους Δράκους των νησιών Κόμοντο του Ινδικού ωκεανού, ούτε για τους κροκόδειλους, αλλιγάτορες, καϋμάν και φίδια, αλλά όλοι ξέρουμε ότι οι θαλάσσιες χελώνες ζούνε εκατόν πενήντα μέχρι διακόσια πενήντα χρόνια. Τώρα, γιατί να ζούνε τόσο πολλά χρόνια, ενώ ο άνθρωπος που είναι το αριστούργημα της πλάσης δεν μπορεί να φτάσει ούτε τα μισά, αυτό είναι μυστήριο. Θα μου πείτε ίσως, ότι οι χελώνες δεν στεναχωριούνται από τίποτε, δεν έχουν οικονομικά προβλήματα, δεν έχουν οικονομικές εφορίες που να τις ταλαιπωρούν με τα ραβασάκια τους, και επί πλέον, δεν μπορεί κανένα θαλάσσιο ζώο να τις απειλήσει, καθώς έχουν σκληρότατο όστρακο και έχουν βάρος διακοσίων πενήντα περίπου κιλών, ποιός μπορεί να φάει ένα τέτοιο ζώο, να το καταπιεί μαζύ με το όστρακό του ; Βέβαια, εφορία και άλλα προβλήματα δεν έχουν και τα ζώα, και όμως δεν είναι καθόλου μακρόβια, άρα δεν είναι υπεύθυνη η εφορία για το βραχύβιο των ζώων, ίσως όμως να συμβάλει στην μικρή διάρκεια ζωής των ανθρώπων με τις αφόρητες πιέσεις της, που μπορούν να φτάσουν και μέχρι κατάσχεσης των σπιτιών τους.
Θα πούμε τώρα μερικά πράγματα για τα θηλαστικά. Αντίθετα από ότι θα περίμενε κανείς, αυτά ζούνε λιγότερο από πολλά ερπετά και πουλιά. Θα αναφέρω μερικά από αυτά, που τις ηλικίες τους τις ξεσήκωσα - όπως συνήθως - από την εγκυκλοπαίδεια. Λοιπόν, το λιοντάρι, η φάλαινα, η τίγρις, η λεοπάρδαλις, ο πάνθηρας και τα άλλα μεγάλα αιλουροειδή, ζούνε 25 μεχρι 30 χρόνια. Ο χιμπαντζής και ο ουρανγκοτάνγκος 25 χρόνια, οι μικροί πίθηκοι αρκετά λιγότερο, ενώ ο γορίλλας ίσως περνά τα τριάντα χρόνια, τόσο λίγο ζούνε τα ξαδέρφια μας οι πίθηκοι.
Για τον άνθρωπο, τα πράγματα είναι λίγο ή πολύ γνωστά. Ζεί περίπου ογδόντα χρόνια, λιγότερο ή περισσότερο. Η πιό μεγάλη εξακριβωμένη ηλικία που έχει διαπιστωθεί, είναι του Περουβιανού Περέϊρα, που έζησε εκατόν εξήντα οκτώ χρόνια στις ορεινές περιοχές του Περού, κυρίως στις Ανδεις. Σε μιά ορεινή περιοχή του Καυκάσου - μάλλον περιορισμένη - ζούσαν μέχρις εσχάτων, μέχρι τα εκατόν σαράντα χρόνια, τα εκατόν είκοσι τα έφταναν αρκετοί. Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, οι Κινέζοι - έτσι λέει μιά ανεπιβεβαίωτη πληροφορία - ανακοίνωσαν ότι είχε πεθάνει ένας Κινέζος σε ηλικία διακοσίων τριάντα δύο χρονών. Η ίδια μή διασταυρωμένη πληροφορία έλεγε, ότι κάποιο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο ερεύνησε την περίπτωση αυτή, και διαπίστωσε ότι ο εν λόγω Κινέζος είχε ζήσει « μόνο » εκατόν ενενήντα επτά χρόνια, χάθηκε πάνω στο άνθος της ηλικίας του ο άνθρωπος, όχι στα βαθειά του γεράματα, όπως υποστηρίζανε οι συμπατριώτες του.
Στα πρώτα κεφάλαια του Βιβλίου της Γένεσης της Παλαιάς Διαθήκης, αναφέρονται μερικοί άνθρωποι που είχαν ζήσει - κατά το κείμενο - πάρα πολλά χρόνια, πολλούς αιώνες, με μακροβιώτερο τον Μεθούσαλα, ( στα ελληνικά Μαθουσάλα ), που πήγε μέχρι τα εννιακόσια εξήντα οκτώ χρόνια. Αλλά όπως πιστεύεται σήμερα από μεγάλο αριθμό ερευνητών των Βιβλικών κειμένων, τα πρώτα έντεκα κεφάλαια του Βιβλίου της Γένεσης προστέθηκαν αρκετούς αιώνες ύστερα στο κείμενο, από πηγές της Σουμεριακής μυθολογίας, συνεπώς τα νούμερα αυτά δεν θα έπρεπε ίσως να λαμβάνονται υπ΄όψιν. Επίσης, όλα σχεδόν τα ονόματα των πρώτων αυτών μακροβιότατων ανθρώπων, είναι Εβραϊκά, και κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι πρώτοι άνθρωποι ήσαν Εβραίοι. Τέλος, η Σουμεριακή μυθολογία, αναφέρει ηλικίες Σουμερίων βασιλιάδων που ήσαν χιλιάδων ετών. Τελευταίος τέτοιος βασιλιάς ήταν ο ( εξελληνισμένο όνομα ) Ξίσουθρος, που έζησε εξήντα χιλιάδες χρόνια, και όπως αναφέρει το Σουμεριακό κείμενο, αμέσως μετά τον θάνατο του Ξίσουθρου, έγινε ο Βιβλικός κατακλυσμός.
Η παλαιοντολογία έχει ανακαλύψει αρκετούς σκελετούς ανθρώπων Νεάντερνταλ και Κρομανιόν, και τις περισσότερες φορές η ηλικία στην οποία υπολογίστηκε ότι έφθασαν, ήταν γύρω στα πενήντα χρόνια. Αυτό είναι λογικό, αν σκεφτούμε τις δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος, τους σκληρούς χειμώνες, τη δυσκολία ανεύρεσης της τροφής και του νερού, τις ασθένειες και διάφορα άλλα που δεν μου είναι γνωστά. Τα ξέρουν οι παλαιοντολόγοι, και βέβαια, δεν έχω σπουδάσει Παλαιοντολογία, τι να πρωτοπροφτάσει να σπουδάσει κανείς, η γνώση είναι τεράστια, είναι αχανής.
Εσχάτως, η ιατρική επιστήμη υπόσχεται μέσω της μελέτης του γονιδιακού υλικού και της εξουδετέρωσης πολλών ασθενειών με τη μελέτη αυτή, ότι θα παρατείνει τη ζωή μέχρι τα εκατόν είκοσι ή και περισσότερα χρόνια, θα βγαίνουν στη σύνταξη οι άνθρωποι στα εκατό χρόνια τους, κι όσο για τους άνεργους, θα αναγκάζονται να περιμένουν καμμιά πενηνταριά χρόνια μέχρι να αδειάσει κάποια θέση εργασίας γιά να την καταλάβουν, και να εργαστούν σ΄αυτήν μέχρι τα εκατό είκοσι τους χρόνια. Αλλά, όσα κι αν υπόσχεται η ιατρική, δεν μπορεί να προσφέρει τα μυθολογικά εννιακόσια χρόνια των Πατριαρχών, πολύ λιγότερο τα εξήντα χιλιάδες χρόνια του Ξίσουθρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου