Κ Α Ν Ε Μ Ε Γ Ι Α Μ Ι Α Μ Ε Ρ Α Π Ρ Ω Θ Υ Π Ο Υ Ρ Γ Ο
Από τότε που υπάρχει αυτή η χώρα, ή τουλάχιστον από τότε που αποτέλεσε ένα κράτος, είχε μιά κυβέρνηση που - υποτίθεται - φρόντιζε για τη διοίκηση, για τους πολίτες της χώρας, για τις σχέσεις της με τις άλλες χώρες, για την εσωτερική της ασφάλεια, για την Εθνική οικονομία της και για όλα γενικά τα πράγματα που απασχολούν μιά κυβέρνηση που έχει χρέος να φροντίζει για τις υποθέσεις του κράτους και των πολιτών του.
Όλα αυτά βέβαια θεωρητικά, στην πράξη τα πράγματα ήσαν πάντοτε διαφορετικά ως τελείως αντίθετα. Αυτοί που αναδεικνύονται με την ψήφο του λαού, έχουν σαν πρώτιστο και κύριο μέλημά τους το ευ ζήν των εαυτών τους και αν περισεύει κάτι πέρα απ΄αυτό, τοτε μπορεί - αν διαθέτουν την ώρα και τη διάθεση - να « ενσκήψουν » και σε κανένα από τα προβλήματα που καθημερινά ταλαιπωρούν τη χώρα. Αλλά, σαν υπεύθυνοι άνθρωποι, αυτά για τα οποία πριν απ΄όλα θα φροντίσουν, είναι τα του οίκου των, έτσι δεν πρέπει να είναι ;
Η αδιαφορία με την οποία βλέπουν τα προβλήματα του συνόλου, δικαιολογείται - έτσι σκέπτονται, αλλά φυσικά δεν το λένε -από το γεγονός ότι γενικά το οποιοδήποτε πρόβλημα που ζητά επιτακτικά τη λύση του, προκαλεί πάντα πονοκέφαλο. Οσο κι αν προσπαθείς να αντιμετωπίσεις τους πονοκεφάλους με παυσίπονα, αυτοί υποχωρούν για λίγες ώρες και κατόπιν επανέρχονται. Λοιπόν, για ποιό λόγο ανακατεύτηκαν στην πολιτική, για να έχουν μήπως πονοκεφάλους και να χαλνούν την πολύτιμη υγεία τους ; Οχι βέβαια, δεν ανακατεύεται κάποιος με την πολιτική για να φθείρει ανεπανόρθωτα την υγεία του, αυτό θα ήταν και απαράδεκτο και τελείως παράλογο. Ισα ίσα, ο πολιτικός πρέπει να φυλάγει την υγεία του ως κόρην οφθαλμού, γιατί, τί θα γίνει αυτή η δύσμοιρη χώρα, όταν οι κυβερνώντες της δεν είναι καλά στην υγεία τους ; Μάλιστα, έχουν ιεράν υποχρέωσιν να μεταβαίνουν τακτικά στα μεγάλα ιατρικά κέντρα του εξωτερικού, προκειμένου να υποβάλονται σε λεπτομερείς και εξονυχιστικές εξετάσεις, με σκοπό να παίρνουν έγκαιρα τα μέτρα τους, πάντοτε για το καλό της χώρας που κυβερνούν.
Αυτά σκέπτονται - χωρίς βέβαια να τα λένε, κορόϊδα δεν είναι - οι πολιτικοί, όχι μόνο οι έχοντες την εξουσία του λύειν και δένειν, αλλά και οι απλοί βουλευτάδες που εκλέγονται κατόπιν σκληρών αγώνων και πολλών εξόδων, αντιμετωπίζοντας τους αδίστακτους αντιπάλους τους που έχουν σαν σκοπό να καταστρέψουν - οι άτιμοι - τη χώρα.
Αφού κάναμε αυτή τη μικρή εισαγωγή, μεταφερόμεθα στο συνοικιακό καφενείο της γειτονιάς, όπου είναι συγκεντρωμένοι όλοι οι χασομέρηδες της περιοχής και μαζύ τους και αρκετοί συνταξιούχοι που επιδίδονται στο ευγενές αγώνισμα της πρέφας, υπό τα άγρυπνα βλέμματα των θεατών. Όπως συμβαίνει σε κάθε Ελληνικό καφενείο, στην ημερήσια διάταξη βρίσκονται όλα τα καυτά θέματα που απασχολούν την επικαιρότητα, από την επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Μπαγκλαντές, μέχρι το πρόβλημα της αποκομιδής των σκουπιδιών, καθώς μάλιστα οι υπάλληλοι επί της καθαριότητας των δήμων, έχουν κηρύξει απεργία διαρκείας την οποία δεν εννοούν να λύσουν, ενώ γάτες, ποντικοί, σκύλοι και άλλα αδέσποτα ζώα, αναποδογυρίζουν τους κάδους για να βρουν κάτι φαγώσιμο, ευτυχώς που γίνονται κι αυτές οι απεργίες, τι θα έκαμναν αλλοιώς τα αδέσποτα που κανένας δεν ενδιαφέρεται γι αυτά τα απόκληρα της κοινωνίας.
Όπως γίνεται συνήθως, η συζήτηση επί των φλεγόντων θεμάτων που απασχολούν τη χώρα έχει ανάψει, πολλές απόψεις ακούγονται, πολλές διαφωνίες υπάρχουν, και τελικά ακούγεται και η κλασσική εδώ και εκατόν πενήντα χρόνια αναφώνηση « Για κάντε με για μιά μόνο μέρα πρωθυπουργό και θα δείτε πώς θα είναι αύριο κι όλας η Ελλάδα ».
Λοιπόν, κάντε τον βρε παιδιά πρωθυπουργό, έστω και για μιά μόνο μέρα, δεν σας ζητά τίποτε περισσότερο, τί αξία έχει μιά μόνο μέρα ; Το θέμα βέβαια έχει πολλές συνταγματικού τύπου δυσκολίες, πώς θα γίνει πρωθυπουργός, αφού όχι μόνο δεν έχει τη « δεδηλωμένη » της βουλής που είναι απαραίτητη για τον σχηματισμό κυβέρνησης, αλλά ούτε καν βουλευτής έχει εκλεγεί, ούτε καν πολιτευτής αποτυχών στις εκλογές δεν είναι. Αλλά τέλος πάντων, υπάρχει και η άλλη λύση που επανειλημμένα έχει εφαρμοστεί σ΄αυτή τη χώρα : Η λύση διά του στρατιωτικού πραξικοπήματος, που θα τον κάνει έστω και για μιά μέρα πρωθυπουργό, και τότε θα δούμε με ποιό μαγικό τρόπο και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, θα λύσει τα προβλήματα που επί αναρίθμητες δεκαετίες δεν έχουν λυθεί, και αναμένουν τον ανθρωπο που θα τα λύσει.
Αλλά προς χάριν του ιστορικού μας, άς τον αναγορεύσουμε κατά κάποιο μαγικό τρόπο πρωθυπουργό για τη μιά και μόνη μέρα που ζητά για να λύση τα από δεκαετιών προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα. Ξυπνά λοιπόν το πρωϊ, και ιδού, "είναι πρωθυπουργός " κατ΄ απονομήν », όπως λένε στο στρατό. Ξεκινά με την πρωθυπουργική λιμουζίνα και φτάνει με τη συνοδεία της προσωπικής φρουράς του - αυτή κι αν είναι το όνειρο του κάθε Ελληνα - στο πρωθυπουργικό γραφείο. Εκεί αρχίζουν να καταφθάνουν κατόπιν προσκλήσεως του οι υπουργοί της κυβέρνησης.
Πρώτος μπαίνει ο υπουργός των Οικονομικών και Εθνικής Οικονομίας. Ο νέος πρωθυπουργός μας τον ρωτά για το ύψος του δημόσιου χρέους που έχει η χώρα που, - όπως ξέρουμε όλοι - είναι t o p s e c r e t, κανένας δεν ξέρει πόσο ακριβώς ή κατά προσέγγιση είναι. Ο υπουργός του το λέει, και ο πρωθυπουργός μας μένει ξερός. ( Μεταξύ μας, εγώ ξέρω πόσο είναι περίπου, αλλά δεν θα σας το πώ για να μην πάθετε εγκεφαλικό και σας πάρω στο λαιμό μου ). Συζητούν και επί άλλων οικονομικών θεμάτων, ο πρωθυπουργός φαίνεται πολύ στενoχωρημένος και ο οικονομικός υπουργός αποχωρεί χωρίς να έχει λυθεί κανένα από τα ζητήματα της οικονομίας, έστω και κατ΄ελάχιστον.
Πριν μπή ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, ο κατ΄απονομήν πρωθυπουργός ανάβει ένα τσιγάρο, και σκεπτικός πολύ τραβά μιά δυό ρουφηξιές.« Πολύ δύσκολη αυτή η δουλειά » μονολογεί. « Μήπως όμως τα πράγματα είναι καλά στον τομέα της άμυνας ; Να δούμε τι θα μας πεί κι ο αρμόδιος υπουργός ». Ο υπουργός μπαίνει με τη σειρά του και κάθεται απέναντι απ΄τον πρωθυπουργό.
« Υπουργέ μου, θα σου κάνω μιά δυό ερωτήσεις. Πόσα αεροπλάνα σε κατάσταση πολεμικής ετοιμότητας διαθέτει αυτή τη στιγμή η χώρα ; » « Τετρακόσια είκοσι οκτώ κύριε πρωθυπουργέ ». « Και πόσα διαθέτει ο απειλητκός μας γείτονας, απ΄όσα έχουν μάθει οι μυστικές υπηρεσίες ; » « Χίλια διακόσια δέκα επτά, κύριε πρωθυπουργέ, μόνο που αυτές οι μυστικές υπηρεσίες δεν είναι καθόλου μυστικές, σας το λέω εμπιστευτικά, αν και το ξέρει όλος ο κόσμος ». « Ο γείτονας ξέρει τον αριθμό των αεροπλάνων μας ; ». « Και βέβαια τον ξέρει, καμμιά αμφιβολία γι αυτό, αυτοί τα ξέρουν καλύτερα κι από εμάς ».
Ο υπουργός άμυνας αναχωρεί, και μπαίνει ο υπουργός υγείας, αυτός είναι γιατρός, θα κατέχει καλά τα θέματα της υγείας, τις ελλείψεις και τα λοιπά. Κάθεται κι αυτός αντίκρυ απ΄ τον πρωθυπουργό. Αρχίζει μακρά ενημερωτική συζήτηση πάνω στα θέματα των νοσοκομείων, του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, τις ελλείψεις που υπάρχουν,τα χρήματα που θα χρειαστούν το επόμενο οικονομικό έτος. Ο υπουργός μας είναι ενήμερος όλων αυτών των λεπτομερειών, τόσα χρόνια μ΄αυτά ασχολείται.
Τα πράγματα και σ΄ αυτόν τον τομέα δεν είναι καλά, αυτά τα ήξερε ο πρωθυπουργός πριν αναλάβει τα καθήκοντά του. Πού σκοντάφτει η επίλυση των προβλημάτων της υγείας που δεν βρίσκουν τη λύση τους τόσες δεκαετίες ; » « Μα πού αλλού, στην έλλειψη χρημάτων, εκεί σκοντάφτει, δεν έχουμε διαθέσιμες πιστώσεις για την υγεία, αυτό είναι όλο ».
Ο πρωθυπουργός μας αρχίζει να καταλαβαίνει πολλά, μάλλον τα έχει καταλάβει όλα. Μπορεί να μην ξέρει το αρχαίο εκείνο « Δεί δέ χρημάτων, άνδρες Αθηναίοι », αλλά το καταλαβαίνει με το δικό του τρόπο. Εμαθε ότι χρωστάμε πολλά, πάρα πολλά, πολύ περισσότερα από τα πάρα πολλά, ότι είμαστε χρεωκοπημένοι αλλά δεν μας αφήνουν να χρεωκοπήσουμε επίσημα. Ότι αν δεν έχουμε τα φράγκα που χρειάζονται για να γιατρευτούν τα προβλήματα, όχι μιά μέρα, όχι εκατό μέρες, αλλά ούτε εκατό χρόνια πρωθυπουργός να είσαι, δεν φτάνουν για να κάνεις αυτά που νόμιζες πως μπορείς να κάνεις.
Αναρίθμητοι είναι οι Ελληνες που έχουν πεί αυτή τη φράση, και την έχουν πεί πολλές φορές, αλλά ποτέ δεν τους δόθηκε η ευκαιρία - όπως δόθηκε στον φανταστικό « πρωθυπουργό » μας -να αναλάβουν για μιά και μόνη μέρα τη διακυβέρνηση της χώρας στην πράξη, μόνο σε ασκήσεις επί χάρτου έχουν ασκήσει την μιάς ημέρας εξουσία τους. Αλλά, άλλο οι ασκήσεις επί χάρτου, και άλλο οι επί του πεδίου της μάχης επιχειρήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου