Η Δ Ι Α Φ Θ Ο Ρ Α Σ Τ Ο Ζ Ε Ν Ι Θ Τ Η Σ

      Η     Δ  Ι  Α  Φ  Θ  Ο  Ρ  Α     Σ  Τ  Ο     Ζ  Ε  Ν  Ι  Θ     Τ  Η  Σ

Ητανε στραβό το κλίμα, το έφαγε και η κατσίκα. Υπήρχε από παλιές εποχές η άποψη, ότι ο άνθρωπος είναι το λαμπερό  αστέρι του πλανήτη αυτού, η  δόξα του σύμπαντος, όπως έλεγε και ο Μπλαίζ Πασκάλ, που  όμως πρόσθετε, ότι ταυτόχρονα είναι και το  αίσχος του σύμπαντος. Το ότι έιναι το λαμπρό άστρο και μόνο αυτό, το πίστευαν κάποιοι  ιδεολόγοι της δεκάρας. Που από ψυχολογία της ανθρώπινης ύπαρξης, είχαν  μαύρα μεσάνυχτα, νυχτες Σαγκάης όπως έλεγε ο εξελληνισμένος  τίτλος της παλιάς  ταινίας του  αμερικανικού  κινηματογράφου. Ετσι το πίστευαν αυτοί, άλλα όμως δίδασκε η ιστορία μέσα από το πέρασμα των αιώνων που  έδει-χνε την πραγματική όψη των πραγμάτων.

Μέχρι πάντως πριν από έξι χιλιάδες χρόνια, μέχρι  δηλαδή που  δημιουργήθηκε το πρώτο χρήμα από χαλκό και λίγο αργότερα από ασήμι, δεν μπορούμε να ξέρουμε τίποτε για το ποιόν και την συμπεριφορά  των άνθρώπων. Ηταν όμως  μόνο το χρήμα που μπορούσε να προκαλέσει τη διαφθορά στον άνθρωπο, και να μην τον κάνει να γίνεται δόλιος και από άλλες αιτίες ; Από προσωπικές αντιπαραθέσεις, από άνομες διεκδικήσεις πραγμάτων  που δεν μπορούμε να φανταστούμε την ουσία  τους ; Δεν είναι πάντως δυνατό να ξερουμε πράγματα που δεν τα είδαμε, δεν τα  διαβάσαμε, δεν  μεταδόθηκαν  μέσω προφορικής παράδοσης. Γι αυτό, θα    περιοριστούμε  να σκεφτούμε  για πράγματα που  έγιναν μετά την  ανακάλυψη του χρήματος, αλλά και που συνέπεσαν και με την ανακάλυψη της γραφής, που άρχισε να αποτυπώνει πράξεις και δράσεις των ανθρώπων των πρόσφατων πριν από έξι χιλιάδες χρόνια και κατόπιν εποχών.

Όταν μελετά κανείς  την παγκόσμια  ιστορία, βρίσκει σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη αυτού – όπου έχουν καταγραφεί βέβαια – φοβερά και  τρομερά πράγματα. Που αφορούν συμπεριφορές  ανθρώπων, που  σε κάμνουν  να ντρέπεσαι  που είσαι  ένας άνθρωπος και εσύ. Δολοπλοκίες, δολοφονίες, προδοσίες, μπαγαποντιές πάσης φύσεως, τρομοκρατία από βασιλιάδες προς τους λαούς τους, καταπιέσεις λαών από υψηλά ιστάμενους σε πολλές χώρες, καταδίκες αθώων από  σκοπιμότητες. Αυτά είναι τα ελάχιστα που αναφέρονται εδώ σαν παραδείγματα της κακοποιού φύσης γενικά των ανθρώπων, όταν κυρίως βρίσκονται σε θέση ισχύος απένατι στους αδύνατους.

Και να ήσαν μονάχα αυτά ; Θηριωδίες – να με συγχωρούν τα θηρία που ενεργούν μόνο με το ένστικτό τους - από  στρατηλάτες που  κατέσφαζαν δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Από άλλους που με βάση τα εθνικιστικά τους αισθήματα, έκαμναν τα ίδια πράγματα σε βάρος άλλων ανθρώπων. Από άλλους που πιστεύοντας στην ανωτερώτητα της φυλής τους, εξόντωναν μυριάδες αλλόφυλους, Και σαν επιστέγασμα όλων αυτών, τα εκατομμύρια θύματα θηριωδίας – να με συγχωρούν και  πάλι τα θηρία – που μπήκαν μεσα  στους θαλάμους αερίων από ένα αγριότατο φυλετικό μίσος, έτσι για να φανεί ότι δεν άξιζαν να ζούνε πάνω στη γή.

Και ξαναγυρίζουμε  πάλi στο  χρήμα. Ένα  σατανικό πράγμα, που  ανακαλύφτηκε  για να διευκολυνει τις συναλλαγές ανάμεσα  στους ανθρώπους και να  καταργήσει το παλαιολιθικής και νεολίθικής εποχής  b a r t e r   s y s t e m, το χρήμα  που ήλθε να  κάνει τις εμπορικές συναλλαγές, και   σχετικά γρηγορα  άρχισε να διαφθείρει  τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Που κι αυτό από μέσο συναλλαγών, έγινε το μέσον αγοράς των συνειδήσεων, που η δύναμή του, όλο και αυξανότανε. Ετσι  που έφτασε στις ημέρες μας να  αγοράζει και  να πουλά  ανθρώπινες υ-πάρξεις. Και που αυτόν τον καιρό, δημιούργησε σειρά από εκρήξεις στη δική μας χώρα.

Αυτά που έρχονται σχεδόν καθημερινά στο φώς της δημοσίότητας, δεν  είναι τίποτε άλλο από μιά σειρά – που θαρρείς πως είναι ατέλειωτη - από οικονομικά  σκάνδαλα. Και άλλα από αυτά, είναι χορηγίες ξένων, ενός μόνο ξένου οργανισμού, που από πολλά χρόνια και εδω, έχει ρίξει πολύ δηλητήριο στην ελληνική κοινωνία. Και αυτό που πρέπει κυρίως να βλέπουμε, δεν είναι ο χορηγός  των μεγάλων  ή μικρότερων  ποσών, αλλά  αυτός που τα  αποδέχεται. Αυτός που τα δίνει, απλά κάνει τη δουλειά του, το συμφέρον της εταιρείας που αντιπροσωπεύει, του παραγέλλει να αγοράζει τις – ανυπαρκτες βέβαια – συνειδήσεις των δωροδοκούμενων. Αυτός όμως που τα παίρνει τα όβολα, για να εξυπηρετήσει τον εαυτό του και μόνο το κάνει, αδιαφορώντας τελείως για το ότι η προσφορά που  αποδέχεται, ζημιώνει  καταστροφικά τη χώρα της οποίας θέλει να λέει ότι έιναι κάτοικος και μέλος της κοινωνίας της.

Πολλοί φαίνεται ότι είναι ανακατεμένοι σε τέτοιου είδους ιστορίες, και είναι σχεδόν όλοι τους, εκλεγμένοι  από τους  ανθρώπους του  λαού της  χώρας, εκλεγμένοι  να εξυπηρετούν το συμφέρον της χώρας και όχι  να καταχρώνται με αυτόν τον ανόσιο τρόπο τη θέση που τους έδωσαν οι εκλογείς  τους. Ο κόσμος που τα  ακούει αυτά, φρίττει και με το δίκηο του. Αυτή είναι η μιά πλευρά του ζητήματος, η απέχθεια των ανθρώπων του λαού προς τους προδότες.

Από την άλλλη μεριά, βάζουμε το παρακάτω ερώτημα : Αν κάποιοι από αυτούς που αγανακτούν για τις απαράδεκτες - και προδοτικές - ενέργειες των καταχρώμενων της εξουσίας ατόμων, βρισκόντουσαν  οι ίδιοι στη θεση των προδοτών αυτών, άραγε θα μπορούσαν να αντισταθούν στις  δωροδοκίες και τις πάσης  φύσεως παροχές επί ζημία  της χώρας τους, η μήπως θα υποκύπτανε και αυτοί ; Γιατί, εξω από  το χορό, πολλά τραγούδια λέμε, τί γίνεται όμως όταν είμαστε και οι ίδιοι μέσα στον χορό ;

Να αναφερθεί εδώ ένα απόσπασμα από το βιβλίο  του Πολύβιου Δημητρακόπουλου, που έχει τον τίτλο  « Η Σιδηρά Διαθήκη ».και που γράφτηκε πριν από  εκατό χρόνια. Ο συγγραφέας περιδιαβάζει  τον κόσμο με  την καθοδήγηση  ενός γιγάντιου  « Φάσματος », που του δίνει ερμηνείες για τις διάφορες  συμπεριφορές των  ανθρώπων. Και κάποια στιγμή, γίνεται μάρτυρας μιάς σκηνής. Ενας  άνθρωπος, έχει βάλει  από κάτω του  έναν άλλο  άνθρωπο, και απειλεί να τον σκοτώσει  με το μαχαίρι  που κρατά στο  χέρι του, ενώ  ο από  κάτω, τον παρακαλεί να τον λυπηθεί, έχει γυναίκα και παιδιά, και να τον αφήσει να ζήσει.

Ο συγγραφέας, λυπάται το  υποψήφιο θύμα, και παρακαλεί  το  « Φάσμα », να κάνει κάτι για να γλυτώσει  το υποψήφιο  θύμα. Και τότε  το  « Φάσμα » του λέι : « Κοίταξε  τώρα τί θα κάνω ». Και  αναποδογυρίζει  την κατάσταση  με κάποιο μαγικό  τρόπο. Φέρνει τον από κάτω επάνω, και κατεβάζει  τον επάνω στη  θέση που ήταν  προηγουμένως το υποψήφιο  θύμα. Και τώρα, γίνεται το αντίθετο. Ο από κάτω παρακαλά τον από πάνω του να του χαρίσει τη ζωή, έχει γυναίκα και παιδιά. Αλλά ο καινούργιος  από πάνω που ήταν προηγουμένως από κάτω, είναι ανένδοτος, θέλει να σκοτώσει τον άλλο.

Και τότε το  « Φάσμα » λέει στον συγγραφέα : Είδες τί εγινε, ότι ήταν πρωτύτερα, ξαναγίνεται μόλις τους έφερα σε άλλη θέση. Καταλαβαίνει  κανείς την έννοια του λόγου αυτού, και το πώς σκέφτεται κανείς, αναλογα με τη θέση που βρίσκεται.