M I A I Σ T O Ρ I K H Η Μ Ε Ρ Ο Μ Η Ν Ι Α
Δεν πρόκειται για την εικοστή πέμπτη του Μαρτίου, επίσημη μέρα της κήρυξης της επανάστασης του 1821 - η ανεπίσημη έναρξη της επανάστασης, είχε γίνει ως γνωστόν δυό μέρες νωρίτερα, όταν οι Μανιάτες κατέλαβαν την Καλαμάτα. Ούτε για την εικοστή όγδοη του Οκτωβρίου, επέτειο του Ελληνοϊταλικού πολέμου. Αλλά δεν πρόκειται ούτε για την πρώτη του Ιουλίου, τη μέρα της απελευθέρωσης της Δράμας. Ακομα, δεν πρόκειται για την 4η Ιουλίου, την εθνική γιορτή των Ενωμένων Πολιτειών. Ούτε για την 14η του Ιουλίου, ημέρα της Γαλλικής επανάστασης, τότε που καταλήφθηκε η Βαστίλλη, και είπαν οι επαναστάτες ότι απελευθέρωσαν ένα σωρό πολιτικούς κρατούμενους, ενώ είχαν βρεθεί μέσα στη Βαστίλλη, μόνο επτά ανθρωποι, οι έξι φυλακισμένοι για παραβάσεις του κοινού ποινικού δικαίου, ο έβδομος ψυχοπαθής. Δεν πρόκειται για καμμιά από αυτές τις ιστορικές ημερομηνίες, ούτε για άλλες παρόμοιες άλλων χωρών, που ούτε τις ξέρουμε, ούτε μας ενδιαφέρουν. Πρόκειται για την όγδοη του Ιουνίου του τρέχοντος έτους, του 2000 μ.Χ. γι αυτήν πρόκειται.
Και τί λοιπόν έγινε αυτή τη μέρα, ποιό κοσμοϊστορικό γεγονός και σε ποιό μέρος έλαβε αυτό χώραν. Και πώς δεν το πήραμε χαμπάρι αυτό το γεγονός, μήπως έγινε σε κάποια μακρυνή χώρα ; Μήπως έγινε κάπου ένα μεγάλο επαναστατικό κίνημα ; Μήπως ανακαλύφθηκε κανένα σπουδαίο φάρμακο που θα θεραπεύσει ανίατες ασθένειες, μιά μεγάλη ανακάλυψη της επιστήμης ; Μήπως μας επισκέφθηκαν εξωγήϊνα όντα και μας έφεραν τις σπουδαίες επιστημονικές γνώσεις τους ; Οχι, τίποτε από όλα αυτά και από πολλά άλλα που θα μπορούσαν να έχουν συμβεί αυτή τη μέρα.
Και ιδού περί τίνος πρόκειται. ( Δεν πρέπει να κάνεις τον αναγνώστη σου να αδημονεί, άλλωστε μπορεί να βαρεθεί τις μακροσκελείς εισαγωγές, και να παρατήσει αγανακτισμένος την ανάγνωση των κειμένων σου ). Κάθε μέρα, ή τουλάχιστον πολύ συχνά, ακούμε στα δελτία των ειδήσεων, ότι στην τάδε Τράπεζα έγινε ληστεία από έναν ή δύο και σπανίως τρεις « τραπεζοληστές », που υπό την απειλή περιστρόφων, άρπαξαν τέσσερα ή πέντε ή περισσότερα εκατομμύρια, και επιβάντες μοτοσυκλέττας μεγάλου ή μικρότερου κυβισμού, εξαφανίστηκαν στα γύρω στενά, ενώ οι αστυνομικοι τούς ψάχνουν επί ώρες, αλλά - ως συνήθως - δεν κατάφέρνουν να τους βρούν. Καθότι οι άνθρωποι που κάμνουν τις ληστείες αυτές, ενεργούν βάσει συγκεκριμένου σχεδίου που προβλέπει και τον τρόπο διαφυγής τους, ενώ οι αστυνομικοί -που δεν ξέρουν τίποτε απ΄ το σχέδιο αυτό - άδικα τρέχουν στα πέριξ της Τράπεζας. Οι αξιότιμοι ληστές έχουν γίνει λαγοί, και όσο κι αν τους κυνηγούν, αυτοί έχουν γίνει άφαντοι.
Οι ιστορίες αυτές των ληστειών, έχουν γίνει τόσο συνηθισμένες, τόσο καθημερινές, ώστε δεν δίνει κανένας ιδιαίτερη σημασία στην αναγγελία τους, εκτός κι αν πέσουν και τίποτε πυροβολισμοί, ή όπως έγινε προχθές, όταν σκόνταψε στο πεζοδρόμιο μοναχικός ληστής, και έσπευσαν παρατυχόντες ή κάποιος φύλακας της Τράπεζας, και ο ληστής συνελήφθη αδόξως. Όταν ένα γεγονός γίνεται πολύ συχνά, παύει να παρουσιάζει ενδιαφέρον, όπως λέμε δεν « πουλάει » πιά.
Οι ληστείες των Τραπεζών δεν γίνονται ως γνωστόν μόνο στα δυό μεγάλα κέντρα της χώρας, πάρα πολλές Τράπεζες επαρχιακών πολέων - ακόμα και πολύ μικρών - έχουν γίνει επανειλημμένως στόχος των λεγόμενων « αδίστακτων » ληστών. ( Μεταξύ μας, αυτός ο χαρακτηρισμός τους ως « αδίστακτων », μου φαίνεται τελείως άστοχος, μου φαίνεται ότι γίνεται μάλλον για λόγους εντυπωσιασμού των ακροατών. Δεν είναι δά και τόσο ριψοκίνδυνη ενέργεια το να ληστέψεις μιά Τράπεζα, το άντίθετο θα έλεγα μάλιστα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να διστάζει κανείς να προβεί σ΄ αυτήν την πράξη. Είναι κάτι το πολύ εύκολο να μπουκάρεις σε οποιαδήποτε Τράπεζα, και να αναχωρήσεις αποκομίζοντας και κάποια λεία, μικρή η μεγάλη ).
Αλλά μεγάλο ήταν το μαράζι που είχα όλο αυτό τον καιρό που γινόντουσαν και εξακολουθούν να γίνονται αυτές οι ληστείες. Κανένας από τους λαμπρούς αυτούς ανθρώπους, δεν είχε καταδεχτεί ποτέ να « επισκεφθεί » κάποια από τις Τράπεζες της πόλης μας. Το πράγμα το θεωρούσα σχεδόν προσβλητικό, να ληστεύουν ένα σωρό επαρχιακές Τράπεζες, αλλά να « σνομπάρουν » κατά τρόπο μάλλον περιφρονητικό, τα ευαγή αυτά ιδρύματα που διαθέτει και η δική μας πόλη, που μάλιστα χαρακτηρίζεται στις προεκλογικές συγκεντρώσεις σαν « ιστορική », ενώ ο λαός της πόλης παίρνει από τους αρχηγούς των κομμάτων - κατά τις προεκλογι κές ομιλίες τους - τον χαρακτηρισμό του « ηρωϊκού ». ( Αυτό το « ηρωϊκέ λαέ της Δράμας », που λέγεται και σε όλες τις πόλεις τις οποίες επισκέπτονται οι πολιτικοί αρχηγοί, δεν μπόρεσα ποτέ να το καταλάβω, τί το ηρωϊκό έχουν οι κάτοικοι των πόλεων άραγε ; ).
Λοιπόν, το παράπονό μου ήταν, ότι καμμιά εισβολή σε τοπικό υποκατάστημα Τράπεζας, δεν είχε αποτολμηθεί ποτέ μέχρι τώρα. Αλλά πάντα περίμενα ότι κάποια μέρα θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί επί τέλους και εδώ, αυτό που γινόταν συνεχώς και αδιαλείπτως σε άλλα μέρη της χώρας. Και ιδού, έφτασε κι αυτή η μέρα, και αξιώθηκε και η Δράμα να συμπεριληφθεί στο λαμπρό κατάλογο των πόλεων που είχαν να επιδείξουν μιά τέτοια ένδοξη σελίδα στη μακραίωνη ιστορία τους. Και αυτή η λαμπρή σελίδα, γράφτηκε την ιστορική ημερομηνία της όγδoης του Ιουνίου του σωτήριου έτους 2.000 μ.Χ.
Ξημέρωσε λοιπόν η ημέρα εκείνη, κατά την οποία το όνειρό μου θα έπαιρνε σάρκα και οστά. Ηταν ένα γλυκό πρωϊνό του Ιουνίου, όχι πολύ ζεστό, όπως συμβαίνει άλλωστε συνήθως τις πρώτες μέρες του μήνα αυτού. Θα ήταν περίπου η ώρα έντεκα παρά τέταρτο, συγκρατείστε και την ιστορική αυτή ώρα, που θα την αναφέρουν με υπερηφάνεια οι μελλοντικές γενιές των Δραμινών. Τίποτε δεν προεδίκαζε το εξαιρετικό γεγονός που επρόκειτο να λάβει χώραν μέσα σε ελάχιστα λεπτά. Η κίνηση στην οδό Εθνικής Άμυνας, στο ύψος του Δημοτικού κήπου, ήταν αρκετά μεγάλη εκείνη την ώρα, όσο και να πείς, κέντρο της πόλης είναι, δεν μπορεί να μην έχει κάποια σημαντική κίνηση. Μάλιστα, την ώρα εκείνη - έτσι λένε οι πληροφορίες μου - γινόταν και μιά πολιτική συγκέντρωση, ακριβώς στο χώρο του Δημοτικού κήπου.
Λοιπόν,ακριβώς απέναντι από τον Δημοτικό κήπο, βρίσκεται το υποκατάστημα της Αγροτικής Τράπεζας, αυτής δηλαδή που δίνει δάνεια στους αγρότες για να αναπτύξουν τις γεωργικές καλλιέργειές τους. Την ώρα που προαναφέρθηκε, έντεκα παρά τέταρτο, ένας κύριος μπήκε στην Τράπεζα. Ηταν καλοντυμένος, και φορούσε ένα καπέλλο του οποίου το μπορ έκρυβε ένα μεγάλο μέρος του προσώπου του, πράγμα που δεν έχει και τόση σημασία, και ο γράφων φορά κάποτε το καπέλλο του με τον ίδιο τρόπο, ιδίως όταν έχει κόντρα τον ήλιο.
Ο κύριος αυτός, προχώρησε με σταθερό βήμα προς το ταμείο της Τράπεζας, έβγαλε ένα περίστροφο, το έδειξε στην ταμία, και της είπε με ήρεμη και χαμηλή φωνή - τόσο χαμηλή, ώστε κανένας άλλος δεν την άκουσε - να του δώσει έξι εκατομμύρια δραχμές. ( Προς το παρόν οι ληστές θα ζητούν δραχμές, αλλά μετά από ένα χρόνο, θα ζητούν Ευρώ, αυτό το ξέρετε ήδη ). Η ταμίας ήταν πανικόβλητη - και δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί, μιά ληστεία ήταν και τίποτε παραπάνω, έπρεπε μάλιστα να αισθάνεται ενθουσιασμένη - και του έβαλε στην τσάντα όλο το ποσόν που είχε διαθέσιμο εκείνη τη στιγμή, που αργότερα διαπιστώθηκε ότι ήταν περισσότερο από τα έξι εκατομμύρια που της είχε ζητήσει ο ευγενής άγνωστος με το μισοσκεπασμένο πρόσωπο, ήταν περίπου οκτώ εκατομμύρια. Ο ληστής δεν κάθησε να μετρήσει τα χρήματα, αν τα μετρούσε ίσως να επέστρεφε τα παραπάνω δυό εκατομμυρια, δεν είχε ζητήσει αυτό το ποσόν. Αλλά όπως είναι φυσικό, κανένας ληστής δεν κάθεται μπροστά στο ταμείο να μετρήσει αυτά που του δίνουν, δεν θα ήταν καθόλου λογικό αυτό και θα δημιουργούσε μεγάλη καθυστέρηση και διαμαρτυρίες από μέρους των πελατών της Τράπεζας που περίμεναν στην ουρά.
Όπως αναφέρθηκε, κανένας δεν αντιλήφθηκε τίποτε από τα διαδραματισθεντα, ούτε και ο διευθυντής του Υποκαταστήματος, αλλά ούτε και κάποιος από τους πελάτες που ίσως βρισκόντουσαν εκείνη την ώρα στην Τράπεζα, ούτε και κανείς άλλος υπάλληλος. Ετσι, ο κύριος με το καπέλλο προχώρησε το ίδιο ήρεμα προς την έξοδο όπως είχε έλθει, και βγήκε στο πεζοδρόμιο. Δεν τον περίμενε εκεί καμμιά μοτοσυκλέττα μεγάλου ή μικρού κυβισμόυ, ούτε αυτοκίνητο, έτσι λένε οι πληροφορίες που μου έδωσαν. Και όπως φαίνεται, έφυγε αξιοπρεπώς με τα πόδια, χωρίς να εξαφανιστεί δρομαίως στα γύρω στενά, επωφελούμενος μάλλον από την πολιτική συγκέντρωση που γινόταν στο Δημοτικό κήπο. Η εικόνα του αγνώστου βρέθηκε βιντεοσκοπημένη από την κάμερα που διαθέτει το Υποκατάστημα της Τράπεζας, αλλά λόγω του χαμηλωμένου μπορ του καπέλλου, δεν διακρίνονται τα χαρακτηριστικά του προσώπου του.
Υστερα από όλα αυτά τα κοσμοϊστορικά γεγονότα που ελαβαν χώραν στην πόλη μας, νομίζω ότι θα πρέπει να τιμάται αυτή η μέρα κάθε χρόνο, πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό γεγονός στην ιστορία της πόλης μας. Και προτείνω, να εορτάζεται η όγδοη του Ιουνίου, με παρελάσεις στρατού και σχολείων, και άλλων ειδών εκδηλώσεις. Δεν είναι δυνατόν να αφήσουμε να ξεχαστεί η ημέρα αυτή επ΄ουδενί λόγω, θα ήταν σχεδόν μιά πράξη εθνικής προδοσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου