ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ;

         E  Π  I  Σ  T  H  M  Ο  Ν  Ι  Κ  Η     Φ  Α  Ν  Τ  Α  Σ  Ι  Α  ;     

        Ηταν κάποτε ένας Γάλλος  συγγραφέας, που πολλά  πράγματα που δεν υπήρχαν στην εποχή του, ή υπήρχαν σε εμβρυϊκή  κατάσταση, πρόβλεψε  ότι θα γίνουν  στο μέλλον.  Ηταν ο Ζυλ Βερν, γνωστός  σε όλους για  το μεγάλο  ταλέντο που  είχε να βλέπει  πολύ μπροστά από τον καιρό του. Μετά από  λίγες δεκαετίες, παρουσιάστηκε  ένας Αγγλος, ο Χέρμπερτ Τζωρτζ Ουέλλς, που έκανε κι αυτός διάφορες προβλέψεις για το μέλλον, και άλλες απ΄αυτές πραγματοποιήθηκαν, άλλες  όμως είναι  αδύνατο να γίνουν πραγματικότητα. Υστερα απ΄αυτούς, ήλθαν κι άλλοι, κι ο καθενας τους  έκανε προβλέψεις που  μπορεί να επαληθευτούν, ή να μην επαληθευτούν στο μέλλον.

Οι προβλέψεις που έκαναν  αυτοί οι μυθιστοριογράφοι της επιστημονικής φαντασίας, είναι τελειως ασήμαντες, συγκρινόμενες μ΄αυτές που  θα έκαμναν  αν ζούσαν και έγραφαν την εποχή αυτή, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Τα αεροπλάνα, τα υποβρύχια, ο τηλέγραφος, ο κινηματογράφος και άλλα  παρόμοια, δεν θα έπιαναν καθόλου μπάζα μπροστά σ΄αυτά που έρχονται στο άμεσο μέλλον, που μπορούμε  να πούμε ότι  ήλθαν κι όλας. Αρχίσαμε ήδη να τα βλέπουμε, και όσο πηγαίνει θα βλέπουμε πολύ περισσότερα. Και θα είναι όλα τους, από φοβερά μέχρι τρομερά, ασύλληπτα να τα φανταστούμε πριν λίγα μόνο χρόνια.

Σαν σύγχρονοι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, θα διατυπώσουμε λίγα σενάρια για τη σημερινή και  την αυριανή εποχή. Μπορεί να μην  είμαστε ειδικοί στα  θέματα αυτά, όμως η σημερινή κατάσταση  είναι τέτοια, που εύκολα μπορεί να μας κάνει συγγραφείς τέτοιου είδους λογοτεχνίας. Και  αυτοί που  θα μας  διαβάζουν, λίγες  αμφιβολίες  θα έχουν  γι αυτά τα μελλούμενα που θα περιγράφουμε, χωρίς να είμαστε προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης.

Και ιδου ένα πολύ πρόχειρο  σενάριο επιστημονικής  φαντασίας. Είναι  βράδυ, οι δρόμοι της μεγαλούπολης φωτιζονται από πολλά φώτα  καταστημάτων και  διαφημίσεων, καθώς και τα φώτα των  αυτοκινήτων που  πηγαινοέρχονται  ακατάπαυστα  προς όλες τις κατευθύνσεις. Μέσα σ΄αυτή την  μισοσκότεινη και  μισοφωτισμένη από τα  τεχνήτα φώτα  ατμόσφαιρα, κάποιος άνθρωπος εντελώς  συνηθισμένος, μπαίνει σε ένα στενό σοκκακι της πόλης, αφού προχωρεί κάμποσο  δρόμο μέσα  σ΄αυτό, αφήνει σε  μιά σκοτενή  γωνιά  ένα μικρό  κιβώτιο που κουβαλά μαζύ  του. Σκύβει  επάνω του, και  αφού κάτι  φαίνεται  να τακτοποιεί, συνεχίζει το δρόμο του, επιστρέφοντας στη φαρδυά λεωφόρο με τη μεγάλη κίνηση.

Τί έχει μέσα στο μικρό κιβώτιο αυτό, που το ακούμπησε στη σκοτεινή εκείνη γωνιά του δρομίσκου ; Πολύ απλά, μερικά  τρισεκατομμύρια  βακίλλους του  άνθρακα, αυτούς περιείχε το μικρό κιβώτιο. Που αφού  περάσουν μερικά λεπτά  της ώρας, χρόνος αρκετός για να φύγει μακρυά και να φτάσει  ο άνθρωπός μας στον προορισμό του, μιά  μικρή, μιά ανεπαίσθητη έκρηξη θα κάνει  το κιβώτιο με το  μέσα σε μιά φιάλη  περιεχόμενό του, να  ανοίξει. Και να πεταχτούν, να  διασκορπιστούν  σ΄όλο τον γύρω  χώρο, μερικά  τρισεκατομμύρια  βάκιλλοι του ανθρακα, αυτοί που υπήρχαν μέσα στη  συσκευασία  αυτή. Που θα  τους εισπνεύσουν πολλοί άνθρωποι, όχι μόνο οι διαβάτες από το σοκκάκι, αλλά και οι οδοιπορούντες και επωχούμενοι των αυτοκινήτων τους στη διπλανή λεωφόρο. Αλλά και σε άλλους πιό μακρυνούς δρόμους.

Η περιγραφή αυτή, είναι ένα απλό αλλά και αφελές δείγμα αυτού που πολλοί περιμένουν αυτούς τους καιρούς : Toυ  λεγόμενου  « βιολογικού  πολέμου ». Ασφαλώς και δεν πρόκειται να γίνει μ΄αυτό τον τρόπο, υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι που θα καταστήσουν την επιχείρηση αυτή πολύ πιό  αποτελεσματική. Που  θα την  οργανώσουν και  θα την εκτελέσουν πολλοί άνθρωποι, ολόκληρη ομάδα ειδικά εκπαιδευμένων σ΄αυτού  του είδους τις επιχειρήσεις. Στην προκειμένη μάλιστα  περίπτωση, έπρεπε να  αναφερθεί ότι με έναν κούκο δεν έρχεται η άνοιξη, με μιά φιάλη  βακίλλων άνθρακα  δεν έρχεται  επιδημία. Είκοσι, τριάντα τέτοιες μικροεκρήξεις, θα  μπορούσαν να δημιουργήσουν κάποιο πρόβλημα. Την προσβολή  από πνευμονικό ανθρακα πολλών ανθρώπων, εκατοντάδων ή και χιλιάδων ανθρώπων.

Ας φανταστούμε λοιπόν  μερικούς άλλους  τρόπους ενέργειας σ΄αυτόν τον βιολογικό πόλεμο. Θεωρήθηκε ότι ο άνθρακας είναι το πιό αποτελεσματικό  όπλο στον βιολογικό πόλεμο. Και αναζητουνται και  οι πιό αποτελεσματικοί τρόποι που θα χρησιμοποιηθούν για την εκμετάλλευση αυτού  του μικροβιακού  όπλου. Ρίψεις από αεροπλάνα ; Αρκετά ως πολύ δύσκολο να επιτραπούν απογειώσεις  αεροπλάνων από  αεροδρόμια επίσημα, αν προηγούμενα δεν ψαχτούν λεπτομερώς. Ρίψη  οβίδων από  κάποιο κρυφό  μέρος, οβίδων που  όταν σκάζουν, απελευθερώνουν τόννους από μικρόβια ; Αυτό θα μπορούσε να γίνει, ένα κανόνι μπορεί να κρυφτεί μέσα σε ένα δάσος και άντε να το βρείς. Και άλλοι τρόποι θα βρεθούν, ο άνθρωπος είναι εξαιρετικά επινοητικός όταν θελει να προκαλέσει καταστροφή.

Μπορεί ο βιολογικός  πόλεμος με τους τρόπους  που περιγράψαμε ή  με άλλους τρόπους, να μην είναι τόσο  αποτελεσματικός, υπάρχει  όμως και ο  χημικός  πόλεμος. Υπάρχει πλήθος μέγα από χημικές ουσίες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν, και το αποτέλεσμα να είναι άμεσο και τρομακτικό. Ενώ με τον άνθρακα, μπορείς να κάνεις μιά εντατική θεραπεία με αντιβιοτικά και να αποφύγεις τη μετάβαση στας  αιωνίους μονάς, δεν μπορείς να  κάνεις κάτι με τα ακαριαίως δρώντα χημικά  αέρια, χρόνος δεν σου  δίνεται για να αποτρέψεις τα καταστρεπτικά αποτελέσματα. Ας περιγράψουμε και εδώ μιά υποθετική περίπτωση, σαν κι εκείνη των Ιαπωνικών επιθέσεων με δηλητηριωδη αέρια στο μετρό του Τόκυο πριν από αρκετά χρόνια.

Κόσμος πολύς, χιλιάδες πολλές, συνωθούνται μπροστά στα ταμεία του Μετρό, περιμένοντας την επόμενη  αμαξοστοιχία να  φτάσει στο σταθμό, να επιβιβαστούν ωθούντες και ωθούμενοι στα βαγόνια, και να λάβουν  την άγουσαν  προς τις δουλειές  τους. Μπαίνουν μέσα και κάθονται, όχι  όλοι, υπάρχουν  και πολλοί  όρθιοι, κρεμασμένοι από  τις λαβές που υπάρχουν στο βαγόνι. Ανάμεσα  στους επιβάτες του  βαγονιού, βρίσκεται και ο δράστης. Ο οποίος βγάζει από μιά εσωτερική κρυψώνα του παλτού του, ένα μπουκαλάκι με αέριο ασφυξιογόνο, και το αφήνει να  ξεχυθεί στην  ατμόσφαιρα του  πανταχόθεν κλειστού  βαγονιού, Το αέριο είναι φοβερά γρήγορο στη  δράση του, και μέσα  σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, οι επιβάτες του βαγονιού βρίσκονται ξαπλωμένοι  πάνω στα καθίσματα τους και στο εδαφος του βαγονιού. Κανένας δεν προφταίνει να κάνει την  παραμικρή κίνηση και  να διαφύγει. Ο δράστης, κρατώντας στη μύτη του ένα μαντήλι, καταφέρνει να ανοίξει την πόρτα του βαγονιού και να φύγει.

Βλέπουμε έναν άλλο να μπαίνει στην  αίθουσα ενός θεάτρου, και να κάθεται σε μιά θέση στην πρώτη σειρά, κοντά  στην πόρτα. Τα φώτα  σβύνουν, και η  παράσταση αρχίζει. Επαναλαμβάνεται και εδώ η ίδια ιστορία, ο άνθρωπός μας  βγάζει ένα γυάλινο  μπουκαλάκι, αφήνει να τρέξει το υγρό περιεχόμενο του - που εξαερώνεται αμέσως - και ο  ίδιος γλυστρά έξω από την πόρτα που την κλείνει πίσω του. Σε δευτερόλεπτα κι εδώ, οι κοντινοί στη θέση από όπου εκτοξεύτηκε το  δηλητηρίο  άνθρωποι, είναι τέζα, ξαπλωμένοι  και ακίνητοι στις πολυθρόνες τους. Ισως κανένας μέσα στην αίθουσα δεν έχει καταλάβει ακόμα τί έχει συμβεί.

Η ίδια επίθεση με τοξικά και με ταχύ τρόπο δρώντα δηλητηριώδη  αέρια, μπορεί να γίνει και σε αίθουσες  συναυλιών, σε κλειστά  στάδια με χιλιάδες θεατές - όπου θα χρειαστούν βέβαια μεγάλες ποσότητες δηλητηριωδών αερίων - σε μουσικά κέντρα, ακόμα  και σε αίθουσες κοινοβουλίων. Ολοι οι κλειστοί χώροι, μπορούν να γίνουν στόχοι τέτοιων επιθέσεων. Και αν υποτεθεί ότι μπορούν να υπάρξουν αντίδοτα στα φαρμακερά αυτά  αέρια, θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να  εφαρμοστούν επί τόπου και με μεγάλη  ταχύτητα σε όλα  συγχρόνως τα θύματα της επίθεσης. Και μάλλον απίθανο θα είναι να μπορέσουν αυτά τα  μέτρα να βοηθήσουν αποτελεσματικά σε μιά τέτοια κατάσταση.

Τα χτυπήματα αυτά  εναντίον αγνώστων  και εντελώς αθώων  ανθρώπων, χαρακτηρίζονζονται πάντοτε  σαν τρομοκρατικά. Εκτός όμως από αυτά  τα τυφλά και  μάλλον άσκοπα από πρώτη ματιά χτυπήματα, υπάρχουν και τρομοκρατικά χτυπήματα  που έχουν συγκεκριμένους στόχους, όπως στρατιωτικούς, πολιτικούς  και άλλους τέτοιους  σχετικούς, και  όχι ολωσδιόλου  « κουτουρού », για να χρησιμοποιήσουμε μιά λαϊκή ορολογία.

Βρισκόμαστε αυτόν  τον καιρό,  στην αρχή  ενός καινούργιου τύπου πολέμου, όπου γνωστός είναι μόνο ο ένας από τους δυό αντιπάλους, αυτός που υφίσταται την τρομοκρατική επίθεση. Αυτός που την εκτελεί, είναι εντελώς αθέατος, με κανένα τρόπο  δεν μπορείς να ξέρεις πού οργανώνει τις επιθέσεις του, από πού θα ξεκινήσει για να τις  εκτελέσει, ποιοί θα είναι οι στόχοι του, ποιά μέσα  θα χρησιμοποιήσει για να εξαπολύσει τα χτυπήματά του. Αδύνατο να γίνει οποιαδήποτε πρόβλεψη σχετική με την  εξέλιξη και  την κατάληξη  αυτού του πολέμου. Στον οποίο, δεν  αποκλείεται να  δούμε και τη  χρήση πυρηνικών  όπλων μικρού βεληνεκούς, των λεγόμενων  « τακτικών » πυρηνικών, και περιορισμένης ακτίνας δράσης.

Οι σημερινοί τρομοκράτες, δεν έχουν πολλή σχέση με τους παλιάς  εποχής τρομοκράτες. Πρόκειται για ομάδες - μικρές,μεγάλες ή και  πολύ μεγάλες - που  χαρακτηρίζονται από έναν υπερβάλλοντα φανατισμό. Που μπορεί να είναι ενός θρησκευτικού - ή μάλλον παραθρησκευτικού - χαρακτήρα, ή να ξεκινουν από αυτονομιστικές θέσεις  των μελών των ομάδων αυτών. Υπάρχει πάντως διάχυτη η  εντύπωση, ότι  πολλά άσχημα πράγματα μας επιφυλάσσει το μέλλον, και φαίνεται ότι αυτή η εντύπωση θα μεταφραστεί και σε αληθινά γεγονότα.

Λοιπόν, όλα αυτά που  αναφέρθηκαν, είναι  επιστημονική  φαντασία ; Είναι  κάτι σαν τα μυθιστορήμτα του Βερν, του Ουέλλς και  των άλλων παρόμοιας λογοτεχνικής τάσης συγγραφέων ; Οχι, κανένας  δεν το πιστεύει  αυτό, η ιστορία  αυτή βρίσκεται  ήδη μπροστά μας. Και καλούμαστε να την δούμε με καθαρό μάτι στα χρόνια που έρχονται.