Θ Α Ε Χ Ο Υ Μ Ε Ο Δ Ο Μ Α Χ Ι Ε Σ ;
Έναν καιρό κι ένα ζαμάνι, ήμουνα – δεν το πιστεύω σχεδόν κι εγώ τώρα – μόλις δεκατριών χρόνων. Και έπεσε τότε στα χέρια μου, ένα από τα πιό διάσημα μυθιστορήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, οι περίφημοι « Αθλιοι » - « L e s m i s e r a b l e s » - του Βϊκτωρα Ουγκώ, ( που κάποιος που έπαιρνε μέρος σε διαγωνισμό γνώσεων στην τηλεόραση, ονόμασε - έτσι λέει μία φήμη, δεν το άκουσα ο ίδιος - « Βίκτωρας ο μουγγός », καθώς καποιος που ήθελε να τον βοηθήσει, του ψιθύρισε το όνομα « Βίκτωρας Ουγκώ ). Και εκεί, διάβασα για το επαναστατικό κίνημα που έγινε στο Παρίσι επί βασιλείας του Λουδοβίκου Φίλιππου το χίλια οχτακόσια τριάντα δύο. Στην περιγραφή αυτή, υπήρχε εκτεταμμένη αναφορά στις οδομαχίες που έγιναν σε λίγους δρόμους του Παρισιού, και όπου είχαν παρουσία μερικά πρόσωπα του μυθιστορήματος αυτού, όπως ο Μάριος Πομμερσύ, ο αστυνομος Ιαβέρης, ο πρωταγωνιστής του μυθιστορήματος J e a n V a l j e a n –ο γνωστός με το ελληνικό Γιάννης Αγιάννης - και ο μικρός αλητάκος – χαμίνι στην ελληνική του απόδοση άπό το γαλλικό g a m i n – Γαβριάς.
Οδομαχίες είχαν γίνει και σε μία προηγούμενη στάση πριν από δυό χρόνια στο Παρίσι, και τότε ήταν βασιλιάς ένας άλλος Λουδοβίκος, κι αυτός ήταν ο δέκατος όγδοος. Άλλες οδομαχίες δεν θυμάμαι σε παλιές εποχές, αν και είναι πολύ πιθανό ότι είχαν γίνει, φαντάζομαι στις μέρες της Παρισινής Κομμούνας, καμμιά τριανταριά περίπου χρόνια, πριν μπή ο εικοστός αιώνας. Κι ακόμα, ενδεχομένως στη ρωσική επανάσταση του χίλια εννιακόσια δεκαεπτά, όταν το μαρξιστικό προλεταριάτο, έκανε τη γνωστή Οχτωβριανή επανάσταση – τέλη του Οχτώβρη με το παλιό ημερολόγιο.
Αυτό που θα θυμούνται πολύ οι σημερινοί και οι παλιοί, είναι και η κοινωνική έκρηξη που έγινε στην Αργεντινή πριν από καμμιά δεκαριά και κάτι παραπάνω χρόνια. Όταν η χώρα αυτή, που ήταν πριν τον πολεμο στην όγδοη θέση στον κόσμο από πλευράς οικονομικής, και έπεσε – για ευνόητους λόγους – στην ογδοηκοστή τρίτη θέση μετά τον δεύτερο παγκόσμο πόλεμο. Και σε μιά περίοδο μεγάλης οικονομικής κρίσης, σαν κι αυτήν που περνά σήμερα η χώρα μας, κλήθηκε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το γνωστό πιό πολύ σαν Δου – Νου – Του, για να ξελασπώσει την Αργεντινή.
Και αντί να την ξελασπώσει το καλό σου το Ταμείο, κατάφερε να την φουσκώσει με άφθονες λάσπες, που έφτασαν μέχρι το λαιμό της και κόντεψαν να την πνίξουν. Πήρε μέτρα, πολλά μετρα. Κατάφερε το εν λόγω Ταμείο, να επιβάλει στην Αργεντίνικη κυβέρνηση να βάλει σκληρούς φόρους, κυρίως πάνω στις χαμηλές τάξεις, καθώς, όπως ξέρουμε, οι υψηλές τάξεις δεν μπορούν να πιεσθούν σε κανένα μέρος του κόσμου. Και έτσι, ο κόσμος της Αργεντινής, της χώρας που φημίζεται σε παγκόσμια κλίμακα για το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ-μπωλλ της, της αθλητικής αυτής χώρας, κόντευε να πάθει ασφυξία με όλα αυτά που του έγιναν. Και δεν μπόρεσε να το αντέξει το πράγμα.
Ηταν πρωϊνές ώρες, και οι κάτοικοι του Μπουένος ΄Αϋρες, ξεχύθήκαν στους δρόμους πεινασμένοι, όχι για να χορέψουν το αγαπημένο τους τάνγκο, αλλά για να κάνουν εισβολή. Και πού να κάνουν την εισβολή τους αυτή ; Στα καταστήματα τροφίμων, στα σουπερμάρκετς δηλαδή. Τρέχει ο λαός, τρέχει και η αστυνομία ξοπίσω του. Μπαίνουν οι άνθρωποι του πεινασμένου λαού στα σουπερμάρκετς, αρπάζουν ότι βρούν μπροστά τους και βγαίνουν έξω για να μπούνε άλλοι. Κι από πίσω, νά΄ σου και η αστυνομία, που έρχεται να επιβάλει την τάξη. Και αρχίζουν σφοδρές οδομαχίες ανάμεσα στο λαό και την αστυνομία και το στρατό, που ήλθε κι αυτός σε επικουρία της αστυνομίας. Αποτέλεσμα : Εκατόν πενήντα θύματα από τους ανθρώπους του λαού, που δεν ήταν οπλισμένοι για να μπορέσουν να αντέξουν στην έφοδο.
Οδομαχίες μεγάλες, που θύμιζαν πολύ τις οδομαχίες του χίλια οχτακόσια τριάντα δύο του Παρισιού. Και που γίνονται και σε χώρες εκτός Ευρώπης για διάφορους λόγους, έγιναν προσφατα και στην Ταϋλάνδη. Και τώρα με την οικονομική κίριση που θα δημιουργήσει πλήθος από πεινασμένους ανθρώπους σε πολλές χώρες, δεν αποκλείεται να τις δούμε και σε άλλες περιοχές του κόσμου. Ακόμα και της Ευρώπης, ακόμα και στους δρόμους της χώρας μας, αν και το απευχόμαστε αυτό εκ βάθους καρδίας. Αλλά κανείς δεν μπορεί να παριστανει τον προφήτη, έτσι δεν είναι ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου