Ο Σ Α Ε Ρ Θ Ο Υ Ν Κ Ι Ο Σ Α Π Α Ν Ε
Ο άνθρωπος από τις Περουβιανές Ανδεις που έζησε εκατόν εξήντα οκτώ χρόνια, ήταν ένας ονομαζόμενος Περέϊρα, δεν μπορώ να θυμηθώ το μικρό του όνομα. Απίστευτο θα πεί όποιος το ακούει, έτσι δεν είναι ; Ούτε εκατό, ούτε εκατόν είκοσι, έχουμε ακούσει κάμποσους να πηγαίνουν σ΄αυτές τις ηλικίες. Ούτε και τα εκατόν σαράντα που ζούσαν έναν καιρό κάποιοι στον ορεινό Καύκασο, που παντρευόντουσαν στα σαράντα τους χρόνια, και κατέβαιναν από τα βουνά για να « γνωρίζουν » - με τη Βιβλική έννοια βέβαια - τις γυναίκες τους, μιά φορά μονάχα το μήνα. Μιά Πατριαρχικού τύπου ζωή δηλαδή. Αλλά εκατό εξήντα οχτώ χρόνια ; Πάρα πολλά, αν δεν λογαριάσουμε τον Κινέζο, που οι συμπατριώτες του έλεγαν ότι έζησε διακόσια τριάντα δυό χρόνια, που βέβαια φαίνεται ότι ήταν παραμύθι.
Τί λέει ο νόμος του Μέτσνικωφ σχετικά με τον κανονικό μέσο όρο ζωής που πρέπει να έχει ο άνθρωπος αλλά δεν τον έχει ; Τα εκατόν είκοσι πέντε χρόνια, όχι περισσότερα. Φυσικά, κάποιες εξαιρέσεις του κανόνα μπορούν να υπάρχουν, σε όλους γενικά τους κανόνες υπάρχουν εξαιρέσεις. Παράδειγμα τα εκατόν εξήντα οχτώ χρόνια του Περέϊρα ή τα εκατόν σαράντα ορισμένων Καυκάσιων, αλλά ο γενικός κανόνας είναι αυτός που λεέι ο νόμος αυτός, που ισχύει για όλα τα θηλαστικά. Και που τον βρίσκεις πολύ εύκολα, είναι εφτά φορές ο χρόνος της πλήρους ανάπτυξης του θηλαστικού.
Αλλά μπορεί να τα λέει αυτά ο νόμος του Μέτσνικωφ, στην πραγματικότητα όμως άλλα βλέπουμε. Τέσσερις, πέντε και έξ δεκαετίες πιό κάτω από τα προβλεπόμενα χρόνια, αυτά εί ναι που ζούνε οι άνθρωποι, έστω κι αν έχει ανέβει τα τελευταία χρόνια το προσδόκιμο ζωής κατά μερικά χρόνια. Με τη βοήθεια βέβαια της ιατρικής επιστήμης, που είναι ίσως η μόνη επιστήμη που μόνο βοηθά και ποτέ δεν βλάπτει. Αλλά βέβαια, δεν είναι εύκολο να ανεβάσει τον μέσο όρο στα εκατόν είκοσι χρόνια, αυτό είναι σχεδόν βέβαιο.
Τί λοιπόν εμποδίζει - με τις προοπτικές βέβαια της επιστήμης - να πηγαίνουν σε πολύ μεγάλες ηλικίες οι άνθρωποι ; Εχουμε αναφερθεί κι άλλες δυό τρεις φορές στο θέμα αυτό και από διάφορες σκοπιές μάλιστα. Μπορούμε όμως να το ξαναδιαπραγματευτούμε και πάλι, τοποθετώντας το ζήτημα πάνω σε μιά άλλη βάση.
Λοιπόν, ο κάθε άνθρωπος, έχει και το δικό του χαρακτήρα, ο ένας είναι αυτό που λέμε « νευρικός », ο άλλος είναι το ακριβώς αντίθετο, είναι ο « ήρεμος ». Είναι ο ευσυγκίνητος, αλλά είναι και ο παγερός στις αντιδράσεις του. Αυτός που δεν αντέχει καθόλου σε πιέσεις από οποιαδήποτε αιτία, αλλά και εκείνος που μπορεί να αντέξει σε δύσκολες καταστάσεις. Είναι ο ατάραχος σε κάθε ανώμαλη περίσταση, και το αντίθετό του, αυτός που τα « χάνει » με το παραμικρό. Είναι αυτός που όλα τα παίρνει κατάκαρδα, είναι και εκείνος που δεν επηρεάζεται από κάποια δυσάρεστα γεγονότα που του συμβαίνουν. Είναι ο δυνατός, είναι και ο αδύνατος, υπάρχει ο τολμηρός, υπάρχει και ο δειλός, ο ένας είναι ατρόμητος, ο άλλος φοβιτσιάρης. Πλήθος από διαφορετικές αντιδράσεις, που βγαίνουν μέσα από τον χαρακτήρα του καθενός ανθρώπου.
Όλα αυτά, συμβαίνουν μόνο στον άνθρωπο, δεν θα δείς λιοντάρι φοβιτσιάρικο και λιοντάρι θαρραλέο. Ούτε λύκο τολμηρό στις ενέργειές του, και λύκο εντελώς άτολμο, όλοι είναι λύκοι, και όλοι συμπεριφέρονται με τον ίδιο και απαράλλαχτο τρόπο. Το ίδιο συμβαίνει και με όλα τα πλάσματα που κυκλοφορούν πάνω στη γή, χωρίς καμμιά εξαίρεση.
Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, θα μπορούσαμε - χωρίς να είμαστε ειδικοί και αλάνθαστοι - να τα αποδώσουμε στο Ντι - Εν - Έϊ του καθενός ανθρώπου. Δεν φαίνεται ότι ένας άνθρωπος γίνεται « νευρικός », ευέξαπτος, κατά τη διάρκεια της ζωής του, δέιχνει ότι έτσι είναι φτιαγμένος. Δεν γίνεται κανένας δειλός - όπως ο γράφων - πρέπει να « το έχει η κούτρα του να κατεβάζει ψείρες », όπως λεει η λαϊκή ρήση. Μπορεί κάποιες από αυτές τις ιδιότητες που αναφέρθηκαν, να αποκτώνται ή να ενισχύονται με επίκτητη διαδικασία, αλλά συνήθως ο καθένας είναι « φτιαγμένος » από τη λεγόμενη « φύση » του, έτσι το λέγαμε άλλοτε, προτού μάθουμε τα σχετικά με το Ντι - Εν - Έϊ.
Λοιπόν, χωρίς να παραβλέπουμε και άλλους προδιαθεσικούς παράγοντες, νομίζω ότι πρέπει να παραδεχτούμε ότι άνθρωπος που είναι αγχώδης, που εύκολα πανικοβάλλεται, που δεν αντέχει σε θλίψεις, όπως απώλειες προσφιλών προσώπων, δεν έχει πολλές πιθανότητες να φτάσει σε μιά πολύ μεγάλη ηλικία, τον τσακιζουν όλα αυτά που είπαμε, και όλα αυτά έχουν και την επίδρασή τους στο θέμα της μακροζωϊας.
Οι περισσοτεροι άνθρωποι, ανήκουν στην κατηγορία που έχει αυτές τις δυσμενείς προϋποθέσεις για μακροβιότητα. Ποιοί λοιπόν είναι εκείνοι που έχουν προσδοκία για να πλησιάσουν τα προβλεπόμενα από τον νόμο του Μέτσνικωφ ; Αυτοί που έχουν τις ακριβώς αντίθετες συμπεριφορές από αυτές που αναφέρθηκαν σαν κακές, αυτοί είναι που εχουν περισσότερες πιθανότητες να φτάσουν σε βαθειά γεράματα. Είναι οι άνθρωποι που είναι εντελώς αδιά-φοροι για τα τεκταινόμενα γύρω από αυτούς. Που είναι αδιάφοροι για τον διπλανό τους, που δεν τους νοιάζει αν θα βρέξει ή θα χιονίσει κατά το κοινώς λεγόμενο. Που αδιαφορούν αν θα γίνει σεισμός καταστροφικός, είναι αυτοί που τους αρέσει πανω απ΄όλα το πώς θα περάσουν καλύτερα και τίποτε άλλο.
Ακόμα, είναι οι άνθρωποι που δεν βασανιζονται για να αποκτήσουν πλούτο, τους φτάνουν αυτά που έχουν, αρκεί μ΄αυτά να περνάνε καλά. Μπορεί και να ενδιαφέρονται για το τί συμβαίνει τριγύρω τους, να συμπονούν τους άλλους, αλλά να μην το βάζουν και τόσο μαράζι αν κάτι στον διπλανό τους δεν πάει καλά. Και στο θέμα της εργασίας. Είναι οι άνθρωποι που δεν τους αρέσει ο καταναγκασμός στην εργασία, είναι γνωστό το πόσο φθείρει τον άνθρωπο η καταπίεση που δέχεται στη δουλειά του, ιδίως αν αυτή δεν του είναι και τόσο αρεστή. Καλά περνάνε αυτοί που ασχολούνται επαγγελματικά με τις καλές τέχνες, ζωγραφική, γλυπτική, μουσική, όχι για να κερδίσουν τα πολλά φράγκα, αλλά για να έχουν τη δουλειά σαν διασκέδαση. Και είναι γνωστή η μακροζωϊα τέτοιων ανθρώπων της τέχνης.
Αλλη κατηγορία ανθρώπων που έχουν προδιαγραφές για μακροημέρευση, είναι οι φιλοσοφούντες τα εγκόσμια. Αυτοί που λένε σε κάθε περίσταση, έστω και δύσκολη για τους εαυτούς τους « και λοιπον, ότι βρέξει, ας κατεβάσει, δεν θα σκάσουμε κιόλας με τις αναποδιές που μου έρχονται ». Είναι κατά κάποιο τρόπο, αυτοί οι φιλοσοφούντες τα εγκόσμια, που δεν παίρνουν τίποτε στα σοβαρά, που θεωρούν τα συμβαίνοντα σαν μιά ματαιότητα.Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, όλο και θα εχουμε δεί κάποιους από αυτούς στον περίγυρό μας.
Εννοείται ότι σε άνθρώπους αυτών των τύπων, δεν τους ταιριάζει η δημιουργία μιάς οικογένειας. Που έχει συχνά πολλούς μπελάδες, αρρώστειες, σπουδές και διάφορα άλλα. Κι αν παρασυρθούν σε μιά μικρή ηλικία και προχωρήσουν στο σχηματισμό οικογένειας, έρχεται κάποια στιγμή που το διαλύουν το μαγαζί, και τέτοιες περιπτώσεις έχουν όλοι λίγο πολύ δεί. Για έναν « μπον βιβέρ », ένα « καλοπερασάκια », υπάρχει μόνο η δική του καλοπέραση, τα υπόλοιπα έρχονται σε δεύτερη μοίρα.
Ολα αυτά είναι προϋποθέσεις για να φτάσει κανείς σε μιά αρκετά μεγάλη ηλικία. Φυσικά, δεν αρκούν μόνο αυτά. Δεν μπορείς να περιμένεις μακροβιότητα, όταν καπνίζεις σαν φουγάρο υπερωκεάνειου, όχι, δεν γίνεται αυτό. Δεν πρέπει να περιμένεις να γεράσεις - και σε καλή κατάσταση βέβαια - αν δεν τηρείς τις απαραίτητες φροντίδες για την υγεία σου. Αν πίνεις δυνατά αλκοολούχα ποτά και συχνά μάλιστα. Και κάποια άλλα που τα ξέρεις βέβαια. Και μην ξεχνάς, ότι πρέπει να το έχεις και στο ριζικό σου, έτσι το έλεγαν σε παλιές εποχές, Τώρα το λένε Ντι - Εν - Έϊ, πρέπει να το έχεις γραμμένο εκεί, στο γενετικό σου κώδικα. Και υπάρχουν και πολλά άλλα απρόβλεπτα, που αν μπορέσεις να τα ξεπεράσεις, θα πλησιάσεις αρκετά στην επαλήθευση του νόμου του Μέτσνικωφ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου