Μ Ι Α Β Ο Λ Τ Α Σ Τ Η Ν Π Ο Λ Η

Μ  Ι  Α     Β  Ο  Λ  Τ  Α     Σ  Τ  Η  Ν     Π  Ο  Λ  Η



Είναι πρωϊ, έχει βγή ο ήλιος και άπλετο φως υπάρχει στα γύρω. Ετοιμάζομαι να βγώ έξω, και να κάνω έναν γύρο στην πόλη, όπως είναι η συνήθεια μου εδώ  και χρόνια. Κατεβαίνω τη σκάλα – δεν πολυχρησιμοποιώ ασσανσέρ, και δεν έχει και η οικοδομή κανένα τέτοιο – και ανοίγοντας  την εξώπορτα της  πολυκατοικίας, βρίσκομαι  στο  πεζοδρόμιο. Προχωρώ  προς το κέντρο της πόλης, αλλά  κάτι σαν  παράξενο βλέπω  μπροστά μου, σε λίγα μέτρα  εκεί κοντά. Απορία με καταλάμβάνει, και νομίζω ότι κάπου αλλού φαίνεταιι να βρίσκομαι, αντί στη γειτονιά μας.

Τι έχω δεί που με έκανε να νοιώσω κάπως αλλόκοτα ; Ιδού τι  είναι αυτό. Λίγα μέτρα πιό κάτω, βλέπω έναν άνθρωπο, που ενώ φορά ένα κοστούμι κανονικό, έχει πάνω στο κεφάλι του ένα αλλόκοτο καπέλλο. Για  την ακρίβεια, δεν πρόκειται για καπέλλο, είναι κάτι ανατολίτικο, σαν σαρίκι, σαν  τουρμπάνι ή κάτι  τέτοιο. Βρε τι γίνεται  εδώ, μας έρχονται  τώρα και τουρίστες από την Ανατολή ; Αυτό σκέφτομαι, και πλησιάζω να του μιλήσω, όχι βέβαια στη γλώσσα του – πού δεν ξέρω ποιά είναι βέβαια – αλλά στα αγγλικά, που όπως ξέρουμε, εδώ και αρκετές δεκαετίες, έχει καθιερωθεί σαν διεθνής γλώσσα σ΄όλον τον κόσμο.

Τον ρωτώ λοιπόν από ποιό μέρος, από ποιά χώρα είναι, και τί μου απαντά αυτός ο άνθρωπος ; « Μα από εδώ  είμαι, δεν είμαι  από άλλη χώρα. Σ΄αυτήν την πόλη μένω εδώ και κάμποσα χρόνια, έχω και οικογένεια εδω στην πόλη ». Είμαι τελείως μπερδεμένος με την απάντηση αυτή. Από  εδώ είναι, από  την πόλη  όπου ξέρουμε  ο ένας τον  άλλο σαν κάλπικες  δεκάρες ; Κάπου τα έχω μπερδέψει τα πράγματα φαίνεται.

Με τα λίγα και με τα πολλά, μου δίνει τις  απαραίτητες εξηγήσεις  λεπτομερώς. Η καταγωγή του είναι από το Πακιστάν, εδώ είχαν έλθει  οι γονείς του πριν  από καμμιά σαρανταριά χρόνια σαν πρόσφυγες, σαν μετανάστες, και έγιναν  κάτοικοι της χώρας, και έτσι βρίσκεται εδώ. Και προσθέτει, οτι χιλιάδες άλλοι Πακιστανοί, κατοικούν στην πόλη αυτή, στην οποία έχουν απομείνει  και λίγοι από  τους απογόνους των ντόπιων κατοίκων, από  την εποχή  που η πόλη αυτή ανήκε  στο ελληνικό κράτος. Και δεν είναι μονάχα αυτή η πόλη που κατοικείται από μετανάστες από το Πακιστάν κι από άλλες χώρες μάλιστα της νότιας Ασίας, είναι και όλη η άλλοτε χώρα που  ονομαζότανε Ελλάδα, γεμάτη από  μετανάστες. Εχουν βέβαια απομείνει και αρκετοί Ελληνες, που δεν ακολούθησαν  τους πολλούς, τα εκατομμύρια, που έφυγαν και έγιναν κι αυτοί μετανάστες στην Αμερική, στην Αυστραλία και σε άλλες χώρες.

- « Και ποιοί έχουν την  κυβέρνηση τώρα της χώρας, μιάς και έφυγαν οι πρισσότεροι ντόπιοι που είχαν προηγουμένως την εξουσία » ; Αυτό ρωτώ τον ευγενή Πακιστανό, που αποκρίνεται στην ερώτηση και λέει. « Είναι ένα σύστημα  διακυβέρνησης, που  εμείς το ονομάζουμε δημοκρατία, αλλά που είναι κάπως διαφορετική από  τις δυτικές. Πάντως, σε γενικές γραμμές οι διαφορές δεν είναι και τόσο  μεγάλες. Εχουμε  έναν πρόεδρο της  δημοκρατίας, όπως είναι και στο Πακιστάν, έχουμε  και πρωθυπουργό, όπως  επίσης είναι και  στο Πακιστάν, αλλά και όπως ήταν και εδώ προτού φύγουν στη μετανάστευση  οι Ελληνες. Απλά, η  νομοθεσία είναι διαφορετική, καταλαβαίνετε  ότι εδώ έχουμε τώρα ένα άλλο θρήσκευμα. Και το κράτος πρέπει να παίρνει υπ΄όψιν  του και κάποιους από  τους κανονισμούς τους  θρησκευτικούς που υπάρχουν και στο Πακιστάν, υπάρχουν και σε άλλες χώρες, που οι κάτοικοί  τους ανήκουν από θρησκευτική άποψη στο Ισλάμ, καταλαβαίνετε τι εννοώ ».

- « Γιατί έφυγε το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού  πληθυσμού και  πήγε σε μετανάστευση σε μακρυνές χωρες, γιατί  άφησαν τα σπίτια  και τις  περιουσίες τους  και έφυγαν απ΄τον τόπο τους » ; Του  κάνω αυτήν την ερώτηση. Και μου απαντά : « Πρώτα  πρώτα, ο  πληθυσμός της χώρας είχε κατέβει  πολύ, από δέκα  εκατομμύρια που ήταν πρωτύτερα, είχε κατέβει στα τεσσεράμισυ. Που δυσκολευόταν  να βρίσκεται στη χώρα με τα εξήμισυ εκατομύρια Ασιάτες μετανάστες αλλά  και Αφρικανούς, τους  ερχόταν δύσκολο  να είναι  μειοψηφία  μεσα  στη δική τους χώρα. Εκτός από  αυτό, ήσαν  και λόγοι  οικονομικοί, η χώρα δεν βρισκόταν σε καλή οικονομική  κατάσταση, υπήρχε και μεγάλη ανεργία, κυρίως στις νεαρές ηλικιες. Δυσκολία μεγάλη στις συντάξεις και άλλα παρόμοια  ζητήματα. Και  έκριναν καλύτερο να πάνε σε Αμερική και Αυστραλία, όπου είχαν και πολλούς συγγενείς από πρωτύτερα, Καταλάβατε ; »

- « Και μήπως μπορείτε να  μου πείτε  παρακαλώ », ρώτησα  τον άνθρωπο αυτόν, « πόσα τεμένη  έχει η πόλη αυτή, όπου  πηγαίνεται κάθε Παρασκευή για τα θρησκευτικά σας καθήκοντα ; ». « Μάλιστα, είναι οχτώ τεμένη που χρησιμοποιούμε, και νομιζω ότι  είχε και κάποια στα παλιά χρόνια της κατοχής από τος Τούρκους, που δεν υπάρχουν τώρα, εκτός από ένα που βρίσκεται εγκαταλειμμένο στο κέντρο της πόλης »

- « Υπάρχουν ακόμα  εδώ Ελληνες που δεν έχουν φύγει ακόμα από την πόλη ; », τον ρωτώ κατόπιν. « Μάλιστα, είναι καπου πεντακόσια άτομα, δεν ξέρω αν  κάποτε θελησουν να φύγουν κι αυτοί. Πάντως, περνούν καλά  με τις διευκολύνσεις  που τους γίνονται », μου αποκρίθηκε με προθυμία ο συνομιλητής μου. « Και μήπως υπάρχει καμμιά Χριστιανική εκκλησία ακόμα » ; Του έκανα αυτή την ερώτηση. « Μάλιστα, είναι μιά κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό, μπορείτε να πάτε να τη δείτε αν θέλετε ».

Εκείνη τη στιγμή, ακούστηκε από ένα μεγάφωνο  εκεί κοντά, η φωνή του Μουεζίνη, που καλούσε τους πιστούς να προσκυνήσουν. Κάποιοι  λιγοστοί που  βρισκόντουσαν  εκεί κοντά, γονάτισαν στα πεζοδρόμια, με σκυμμένο το κεφάλι και ακουμπισμένο στη γή μαζύ  με τα δυό τους χέρια, και στραμμένοι προς τα νοτιανατολικά, προς  τα εκεί που βρίσκεται η Μέκκα, έμειναν για λίγο  διάστημα σ΄αυτή τη θέση. Και  έπειτα, σηκώθηκαν όλοι  μαζύ. Το ίδιο προσκύνημα, είχε κάνει και ο συνομιλητής μου.

Και ακριβώς εκείνη τη στιγμή, ξύπνησα. Κοιμόμουν βαθειά, όταν έβλεπα αυτό το όνειρο. Λοιπόν, δεν πιστεύω και  τόσο πολύ στα  « προφητικά »  όνειρα, εσείς πιστεύετε ότι τα πράγματα  αυτά θα γίνουν αλήθειες μετά από καμιά σαρανταριά χρόνια ;