Π Α Ν Η Γ Υ Ρ Ι Κ Ε Σ Υ Π Ο Δ Ο Χ Ε Σ

Π  Α  Ν  Η  Γ  Υ  Ρ  Ι  Κ  Ε  Σ     Υ  Π  Ο  Δ  Ο  Χ  Ε  Σ



Εχουν περάσει από  τότε δέκα χρόνια. Ηταν η  τελευταία μέρα  του χίλια εννιακόσια ενενήντα εννιά, και σε λίγο πλησίαζαν τα μεσάνυχτα της μέρας εκείνης, της τελευταίας της χρονιάς. Λίγες ώρες  έμεναν για να  φτάσει η νύχτα εκείνη  στα μεσάνυχτα, κι αυτό στις έσχατες ανατολικές περιοχές του  πλανήτη, στα  νησιά του Ειρηνικού ωκεανού και  στην Αυστραλία. Και ώρα με την ώρα, θα γινόντουσαν μεσάνυχτα  διαδοχικά στις διπλανές  και παραδιπλανές περιοχές, μέχρις ότου φτάσουν και πάλι κοντά στην αρχική αλλαγή της ώρας και της ημέρας, πάλι εκεί κοντά στον Ειρηνικό ωκεανό.

Ολος ο κόσμος ήταν στο πόδι εκείνες τις ώρες, περιμένοντας - τι άραγε - την αλλαγή του χρόνου. Αλλά δεν ήταν αυτή η βασική αιτία της μεγάλης εκείνης αναταραχής  και αδημονίας, άλλαζε ταυτόχρονα και ο αιώνας. Από τον εικοστό θα περνούσε η υδρόγειος σφαίρα στον εικοστό πρώτο. Που ο κόσμος που δεν έχει πάρει όπως φαίνεται χαμπάρι το  τί συμβαίνει στον καϋμένο τον  πλανήτη μας, περίμενε  να έλθουν μεγάλες  αλλαγές και πολύ ευτυχισμένες μέρες στον καινούργιο αιώνα.

Οι άνθρωποι εκείνη τη νύχτα ξενύχτησαν  γεμάτοι προσμονή  για τον αιώνα που έμπαινε σε λίγο, σιγά σιγά  σε όλες  τις περιοχές, σε  κάθε μεσημβρινό  του πλανήτη. Και περίμενε με πολλές ετοιμασίες για να υποδεχτεί την αλλαγή αυτή. Είχαν ετοιμάσει βεγγαλικά, είχαν ετοιμάσει  βροχές από εκτοξέυσεις  πυροτεχνημάτων, και  πολλά άλλα  παρόμοια  εντυπωσιακά πράγματα. Με τις  ευχές στα χείλη, με  ελπίδες για κάτι  πολύ μεγάλο και  πολύ αίσιο που θα ερχότανε. Πάντοτε τέτοιος είναι ο κόσμος, περιμένει τα καλά  που πιστεύει ότι  θα έλθουν με κάποια αλλαγή, όχι  μόνο του έτους, όχι μόνο  του αιώνα, αλλά  γενικά για κάθε είδους αλλαγή, κυβερνητική μετά από νικηφόρες εκλογές και άλλα τέτοια πράγματα.

Βέβαια, η αλλαγή του χρόνου  είναι κάτι το  εντελώς συμβατικό. Εχουμε  βάλει εντελώς αυθαίρετα μιά ημερομηνία που δηλώνει αλλαγή  του έτους, αλλαγή του αιώνα, αλλά αυτά είναι κάτι εντελώς  τεχνητά. Θα μπορούσαμε να έχουμε σαν αλλαγή του έτους την πρώτη ημέρα του Σεπτεμβρίου  ή του Νοεμβρίου, ή  και τη δέκατη  όγδοη ημέρα του  Ιουνίου, εντελώς συμβατική είναι  μιά ημερομηνία που βάζουμε. Σε αρχαίες μάλιστα εποχές, η  αρχή του κάθε έτους, ήταν  συνήθως η  αρχή της άνοιξης, κάπου  στις αρχές  του Μάρτη. Και  αυτό θα ήταν πολύ πιό φυσικό, το αφύσικο  είναι να βάζεις αρχή του έτους τον Ιανουάριο, μέσα στο χειμώνα και όχι στην αρχή ή στο μέσον της άνοιξης.

Ας είναι όμως, έγινε  παραδεκτό σε  όλο τον κόσμο  να θεωρείται  σαν αρχή του έτους η πρώτη ημέρα  του Ιανουαρίου. Δεν υπάρχει  πουθενά άλλη ημερομηνία, ακόμα και στις Ισλαμικές χώρες όπου υπάρχει στο Κοράνι άλλη σειρά εποχών, οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών έχουν δεχτεί σαν αρχή της χρονιάς την  καθιερωμένη εδώ  και αιώνες πολλούς στην Ευρώπη ημέρα. Κι αυτό γίνεται για  να μην μπερδεύονται τα  πράγματα σε πολλών ειδών συναλλαγές και ανταλλαγές, και επικρατεί συγχυση μεγάλη σε πολλά πράγματα.

Εκείνη λοιπόν τη νύχτα - για να ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας - όλοι οι λαοί της υφηλίου ξενύχτησαν μπροστά  στις τηλεοπτικές οθόνες, καθώς  παρακολουθούσαν την αλλαγή του αιώνα από περιοχή σε περιοχή. Εβλεπαν τις εορταστικές εκδηλώσεις στην κάθε χώρα, τις εκτοξεύσεις  των  πυροτεχνημάτων  και τις άλλες  εκδηλώσεις  πανηγυρισμών. Και  χαρά μεγάλη παντού - ή σχεδόν παντού, υπάρχουν χώρες του πλανήτη στις οποίες φτώχεια και κακομοιριά δεν αφήνουν χώρο για πανηγυρισμούς, Υπάρχουν  και πάμπολλοι  άνθρωποι, που η δυστυχία τους είναι τόση, που καμμιά σημασία δεν δίνουν σε τέτοιου είδους εορτασμούς.

Εθιμα θα μου πείτε όλοι  μαζύ. Μάλιστα, έθιμα είναι όλα  αυτά, όπως και πλήθος από άλλα που κρατάμε  από χρόνια, από αιώνες και ζαμάνια ( ζεμάν, είναι αραμαϊκή και όχι τουρκική λέξη, που εκφράζει  τον χρόνο, ίσως και  τον αιώνα ). Αλλά αυτό που θα είχε σημασία, είναι να ξέραμε στ΄αλήθεια, τί θα  μπορούσε να μας  επιφυλάσσει ο καινούργιος χρόνος, ο καινούργιος αιώνας που  έρχεται. Θα μπορούσαμε όμως να  το ξέραμε ; Θα έλεγα ότι  αυτό είναι αδύνατο. Είναι όμως  αλήθεια και το  ξέρουμε όλοι - εκτός  από κάποιους που  δεν θέλουν να βλέπουν τα πράγματα  - ότι  πολλά, πάρα  πολλά πράγματα δεν πάνε καλά, καθόλου καλά. Α-κόμα και μερικά που για την ώρα φαίνονται να τα πάνε  καλά, δεν ξέρουμε αν θα συνεχίσουν και την επόμενη χρονιά, τον επόμενο αιώνα να πηγαίνουν το ίδιο καλά.

Είναι καλό να είναι κανείς αισιόδοξος, δεν χάνει τίποτε μ΄αυτό. Αλλά καλό να κρατά και λίγη « πισινή » κατά το κοινώς λεγόμενο. Αντί να αναμένουμε να έλθουν καλύτερα τα πράγματα, ίσως θα ήταν  καλύτερο να λέμε και  να ευχόμαστε  να μη μας έλθουν χειρότερα, όλα είναι μέσα στο  παιχνίδι πάντοτε. Προφήτες δεν μπορούμε να γίνουμε, μπορούμε να ελπίζουμε, αλλά να μην  πανηγυρίζουμε προκαταρκτικά  για πράγματα που είναι  άγνωστο αν θα έλθουν. Μακάρι να έλθουν, καλό είναι μην είμαστε αδικαιολόγητα απαισιόδοξοι, ούτε όμως υπεραισιόδοξοι και να ονειροβατούμε.