Π Ω Σ Ν Α Χ Α Σ Ε Τ Ε Γ Ρ Η Γ Ο Ρ Α Χ Ρ Η Μ Α Τ Α
Άκουσα χτες έναν οικονομικό αναλυτή στην τηλεόραση, να λέει μιά φράση που μάλλον είναι απόφθεγμα που είναι σε άλλους γνωστό, αλλά σε μένα ήταν ολωσδιόλου άγνωστο. Είπε λοιπόν ο άνθρωπος, με αφορμή το ρίσκο που παρουσιάζουν ορισμένες κινήσεις στο χρηματιστήριο, ότι υπάρχουν τρεις τρόποι για να χάσει κανείς γρήγορα χρήματα. Και τους απαρίθμησε και τους τρείς : Ο ένας - και πιό γρήγορος - είπε, είναι η ρουλέττα. Ο δεύτερος - και ο πιό γλυκός - είναι οι γυναίκες. Και ο τρίτος, ο πιο χαζός - όπως τον χαρακτήρισε - είναι το χρηματιστήριο.
Έχετε καμμιά αντίρρηση ως προς τα λεχθέντα αυτά ; Μήπως πιστεύετε ότι υπάρχουν άλλοι, προσφορότεροι τρόποι για να χάσετε γρήγορα τα λεφτά που με τόσο κόπο και άγχος απόκτήσατε ; Προσωπικά δεν έχω καμμιά εναλλακτική άποψη πάνω στο θέμα αυτό, νομίζω ότι ο οικονομολόγος μας έθεσε σωστά το ζήτημα. Ποιός άλλος τρόπος θα μπορούσε να υπάρξει, πιό κατάλληλος και πρόσφορος για το σκοπό αυτό ; Δεν βλέπω κανέναν. Ετσι, θα προσπαθήσω να βυθοσκοπήσω τους τρεις αυτούς τρόπους γρήγορης απώλειας χρημάτων, όσο μπορώ καλύτερα και πιό εμπεριστατωμένα.
Σχετικά με τη ρουλέττα, έγινε σε άλλη περίπτωση εκτενής αναφορά σε ότι αφορά το παιχνίδι αυτό και την « εξαρτησιογόνο » ιδιότητά του. Τα τελευταία χρόνια, την βλέπουμε στημένη σε πολλές περιοχές της χώρας μας, ενώ πριν από λίγα χρόνια, υπήρχε μόνο μία στην Αθήνα, στο « Μονπαρνές » της Πάρνηθας, όπου πήγαιναν οι μανιώδεις οπαδοί της για να αφήσουν εκεί τους οβολούς τους. ( Όταν μιλάμε για οβολούς και επί το λαϊκότερον για « όβολα », πρέπει να εννοούμε βεβαίως εκατομμύρια, ο οβολός της αρχαιότητας ήταν νόμισμα πολύ μικρής αξίας ).
Αυτή η μπίλλια που στριφογυρίζει πάνω στο στρογγυλό δίσκο, φαίνεται ότι ασκεί ένα είδος μαγείας, μιά γοητεία πάνω στους καθήμενους γύρω από το τραπέζι όπου είναι τοποθετημένη. Άπαξ και σε πιάσει μέσα στα πλοκάμια της αυτή η σύγχρονη Μέδουσα, σε παραλύει εντελώς, σου φεύγει η κρίση και η λογική, και υποτάσσεσαι στην μαγνητική επιρροή της, έτσι τουλάχιστον βλέπεις να αναφέρονται τα πράγματα στον « Παίκτη » του Φιόντορ Ντοστογιέφσκυ. Και ενώ απ΄τα πριν έχεις ακούσει πολλά γι αυτήν την παγίδα που στήνεται επιδέξια, και στην οποια πέφτουν όσοι την έχουν γνωρίσει, πηγαίνεις και σύ, με όλες τις βεβαιότητες που εχεις γι αυτήν, και πέφτεις στα αδηφάγα σαγόνια της. Ακριβώς όπως πέφτει θύμα της ταραντούλας - της επιλεγόμενης « μαύρης χήρας » - ο « συζυγός » της, παρ΄ όλο που ξέρει ότι αμέσως μετά τη « γνωριμία » του με την αξιέραστον σύζυγόν του, αυτή θα τον χάψει μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα.
Η ταχύτητα με την οποία σου απομυζά το μεδούλι σου αυτή η απατηλή γόησσα, είναι συνήθως μεγάλη. Στην αρχή, παίζεις για να περάσεις δήθεν κάπως την ώρα σου, να κυλήσει ο καιρός της ανίας σου. Εξ άλλου, πάντα υπάρχει μιά σημαντική δόση περιέργειας γι αυτό το είδος του τυχερού παιχνιδιού, και κάθε μορφή περιέργειας μας ελκύει, ασκεί ένα είδος μαγνητικής επιρροής να γνωρίσουμε κάθε τι το άγνωστο σε μας, αυτό που έχουμε ακούσει τόσες και τόσες φορές. Και λέμε βέβαια, ότι εμείς είμαστε δυνατοί χαρακτήρες, ότι δεν παρασυρόμαστε από τέτοια πράγματα, ότι έχουμε μεγάλη δύναμη αντίστασης και άλλα τέτοια κουραφέξαλα. Ακριβώς όπως συμβαίνει και με την ηρωϊνη, που την δοκιμάζουν για δούνε τι τελοσπάντων είναι αυτό το πράγμα, εγώ δεν είμαι κορόϊδο να πιαστώ σ΄ αυτήν και να γίνω τοξικομανής, απλώς θα την δοκιμάσω και θα λέω κατόπιν ότι έκανα χρήση της και όμως την άφησα να πάει στο καλό. Αλλά αυτή δεν πάει στο καλό, σε παρασύρει στο κακό, έτσι είναι τα πράγματα αυτού του κόσμου, τα καλά δεν σε ελκύουν, μόνο τα κακά σε κάνουν σκλάβο τους, κι από την σκλαβιά τους αυτή δεν μπορείς να ελευθερωθείς με καμμιά κυβέρνηση.
Αυτός λοιπόν είναι ο πιό γρήγορος τρόπος για να χάσει κανείς τα χρήματά του, να μείνει δηλαδή πανί με πανί, να πουλήσει το σπίτι του και το μαγαζί του, αν δεν απαγκιστρωθεί έγκαιρα από τη θανατερή αγκαλιά της στρογγυλής αυτής γόησσας. Δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε παραπέρα με το θέμα αυτό, όλοι το κατέχουν καλά, κι ο πιό καθυστερημένος γνωρίζει με τί έχει να κάνει. Και οι μεν καθυστερημένοι, οι πτωχοί τω πνεύματι, την αποφεύγουν και για έναν πρόσθετο λόγο, επειδή σαν πτωχοί τω πνεύματι, συμβαίνει να είναι και πτωχοί στο βαλάντιο. Αλλά οι πλούσιοι τω πνεύματι - που συχνά έχουν και τα χρήματα - αυτοί είναι που πέφτουν θύματά της. Κλείσαμε το κεφάλαιο της ρουλέττας, ας πάμε τώρα γι άλλα.
Υπάρχει « γλυκός » τρόπος με τον οποίο να χάνεις τα χρήματα που με τόσο κόπο έχεις κερδίσει ; Ο άνθρωπος που ανέφερε τους τρεις τρόπους απώλειας χρημάτων, λέει ότι υπάρχει. Και είναι να τα χάσεις εξ αιτίας των γυναικών ή έστω μιάς γυναίκας.( Αν και μεταξύ μας, συνήθως αυτοί που χάνουν χρήματα απ΄αυτόν τον λόγο, τα χάνουν εξ αιτίας πολλών γυναικών, όσο πολλές είναι οι γυναίκες, τόσο γρηγορώτερα θα αδειάσει το πορτοφόλι σου, οι μετοχές σου, γενικά όλα τα εισοδήματά σου. Και τότε θα δείς προς μεγάλη σου θλίψη ότι άπαξ και έχασες και το τελευταίο Ευρώ σου -μεταχείριζομαι το Ευρώ πριν το δούμε ακόμα, γιατί θέλουμε δεν θέλουμε, θα έλθει κι αυτό - μόλις λοιπόν το χάσεις, οι γυναίκες που έτρεχαν ξοπίσω σου θα φύγουν από κοντά σου με την ταχύτητα του φωτός ).
Αλλά έτσι είναι οι άντρες. Ενώ μπορεί να είναι εξαιρετικά φιλάργυροι στις συνηθισμένες πρακτικές τους, είναι έτοιμοι να τα δώσουν όλα όταν φανεί στο προσκήνιο η γυναίκα, τότε γίνονται σπάταλοι μέχρι υπερβολής. Σε μιά ελληνική ταινία, το « Ένα βότσαλο στη λίμνη », μας παρουσιάζεται ανάγλυφα και σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια αυτή η μεταβολή. Ενας άντρας ( Βασίλης Λογοθετίδης ) εξαιρετικά τσιγγούνης, μετατρέπεται σε αχαλίνωτο σπάταλο, με την παρουσία μιάς γυναίκας. Το πράγμα έχει τη βαθειά σημασία του. Ο άντρας είναι ο συσσωρεύων τα χρήματα, η γυναίκα είναι αυτή που τα καταναλώνει. Αλλά χαλάλι της, για ποιό άλλο λόγο θα μπορούσε ένας σφιχτοχέρης να γίνει τόσο πολύ απλοχέρης ; Μάλιστα, χωρίς τη γυναίκα, ποιά αξία μπορεί να έχει το χρήμα ; Για ποιό λόγο οι άντρες παλεύουν να μαζεύουν χρήματα - τις περισσότερες φορές - παρά για να τα διαθέτουν για χάρη της γυναίκας ; Και πολύ σας παρακαλώ να μου πείτε, ποιά θα ήταν η εμφάνιση του πλανήτη μας, αν έλειπε η γυναίκα, αν μπορούσαν οι άντρες να αναπαράγονται με τη μέθοδο της κλωνοποίησης και να μην υπάρχουν καθόλου γυναίκες ; Και ιδού τι λέει το παλιό αρχοντορεμπέτικο προς επίρρωσιν του συλλογισμού αυτού :
Λ έ ν ε π ω ς ε ί ν α ι ο ι γ υ ν α ί κ ε ς π ο ν η ρ έ ς,
τ ο ν κ ά θ ε ά ν τ ρ α π ω ς τ ο ν θ έ λ ο υ ν ν α ΄ν α ι θ ύ μ α.
Μ α τ ό ΄χ ω π ε ί κ α ι θ α τ ο π ώ π ο λ λ έ ς φ ο ρ έ ς,
χ ω ρ ί ς γ υ ν α ί κ α σ τ η ζ ω ή δ ε ν κ ά ν ω β ή μ α.
Ετσι είναι λοιπόν. Με τις γυναίκες το χρήμα φεύγει γρήγορα και πίσω δεν γυρίζει. Αλλά τί να κάνουμε ; Είναι πραγματικά « γλυκός » αυτός ο τρόπος με τον οποίο χάνεις τα χρήματα, έτσι δεν είναι ;
Μπορούμε να βρούμε κανέναν άλλο γλυκό τρόπο με τον οποίο να χάσουμε χρήματα ; Μήπως το χαρτοπαίγνιο ; Ασφαλώς όχι, ο χαρτοπαίκτης χάνει τα χρήματά του γεμάτος με άγχος, δεν είναι καθόλου γλυκός αυτός ο τρόπος. Το ίδιο ισχύει για όλα τα τυχερά παιχνίδια, όπως ο ιππόδρομος, οι κυνοδρομίες - που δεν υπάρχουν στη χώρα μας - και τα σχετικά. Και έτσι, μας έμειναν μόνο οι γυναίκες. Και δεν θέλουμε άλλους τρόπους, μας αρκεί αυτός.
Μας είπε ο άνθρωπος για το χρηματιστήριο. Ότι είναι ο πιό « χαζός » τρόπος για να χάσεις τα λεφτά σου. Λίγο πολύ, όλοι μάθαμε πώς λειτουργεί το Χρηματιστήριο, το έμαθαν πολύ καλύτερα οι « εγκλωβισμένοι » που παλεύουν να απεγκλωβιστούν και δεν ξέρουν αν αυτό θα το καταφέρουν ποτέ. Από την εποχή μάλιστα του « εγκλωβισμού » αυτού, οι άνθρωποι δείχνουν πολύ « κουμπωμένοι » όταν ακούν τη λέξη « χρηματιστήριο », βλέπετε, όταν καεί κανείς απ΄το κουρκούτι, φυσά και το γιαούρτι.
Ξέρετε βέβαια όλοι ότι υπάρχει ένα παιχνίδι που παίζεται με την τράπουλα και ονομάζεται « πόκερ ». Το παιχνίδι αυτό - σε αντίθεση με όλα τα άλλα παιχνίδια, είτε με τράπουλα παιζόμενα, ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο - δεν έχει καμμιά τεχνική. Αυτός που κερδίζει, δεν χρειάζεται να γνωρίζει τίποτε άλλο παρά τους στοιχειώδεις κανόνες του παιχνιδιού, που θα τους μάθει σε μισή ώρα, όχι παραπάνω. Από εκεί και πέρα, θα πρέπει να αποκτήσει μιά πείρα που δεν σχετίζεται διόλου με κάποιο τεχνικό σύστημα, και η πείρα αυτή αφορά την εξαπάτηση των συμπαικτών του. Μάλιστα, αυτό είναι το μοναδικό παιχνίδι στο οποίο πρέπει να εξαπατάς τους άλλους και να αποφεύγεις να σε εξαπατούν. Δεν έχει απολύτως καμμιά αξία το αν έχεις « γερό » χαρτί στα χέρια σου, δεν μπορείς να περιμένεις να κερδίσεις μόνο απ΄ αυτό. Πρέπει - επαναλαμβάνω - να εξαπατήσεις τους συμπαίκτες σου, μιά ανήθικη δηλαδή ολωσδιόλου διαδικασία.
Ε, λοιπόν, το πόκερ είναι όμοιο, ή τουλάχιστον σχετικό με το χρηματιστήριο. Κι αυτό είναι ένα παιχνίδι - χωρίς τραπουλόχαρτα - στο οποίο αυτός που θα εξαπατήσει τους άλλους, θα είναι ο κερδισμένος. Οι εξαπατώμενοι θα είναι οι χαμένοι απ΄αυτό το παιχνίδι. Δεν χρειάζεται να απαριθμήσει κανείς τους τρόπους με τον οποίους « στήνονται » αυτές οι απάτες, όλοι γνωρίζουν κάποια πράγματα πάνω στις μεθόδους αυτές. Ετσι, δικαίως θεωρείται το « παίξιμο » στο χρηματιστήριο, σαν ο πιό « χαζός » τρόπος να χάσεις τα χρήματά σου. Όβερ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου