N I H I L F I T S I N E C A U S A

N  I  H  I  L     F  I  T     S  I  N  E     C  A  U  S  A



Εχω ένα ραντεβού  με έναν φυσιοθεραπευτή, που είναι κανονισμένο για τις πέντε και μισή το απόγευμα. Όπως ξέρουμε, σ΄αυτή τη  δουλειά - όπως  και σε  πολλές  άλλες - κλείνεται ραντεβού, κι αυτό  γίνεται για δυό  κυρίως λόγους. Ο ένας  είναι για να έχει μιά  τάξη  ο στην περίπτωσή μας  φυσιοθεραπευτής, για  να υπάρχει  μιά  σειρά σ΄ αυτούς που  θα  εξυπηρετηθούν. Και ο άλλος, είναι να  αποφεύγεται  χωρίς λόγο  η αναμονή μέχρι  να έλθει η σειρά του καθενός που θα εξυπηρετηθεί.

Εχω όμως αργήσει  να ξεκινήσω  για το ραντεβού  μου αυτό. ( Σημειωτεον ότι πρόκειται για μιά αληθινή ιστορία που έγινε  πριν από πολλά χρόνια ). Και λοιπόν, βιάζομαι να κατέβω τη σκάλα - δεν έχουμε ασσανσέρ - και τί συμβαίνει  τότε ; Παραπατάω σ΄ένα  σκαλοπάτι, και να΄σου που κατρακυλώ -ή μάλλον ίπταμαι σαν ελικόπτερο -έξι ή επτά σκαλοπάτια, και προσγιώνομαι ανωμάλως στο κατώφλι του πιό κάτω ορόφου. Θα είχα χτυπήσει και το κεφάλι μου στον τοίχο, αλλά κάποια  ενστικτώδης - έτσι  ας την  πούμε - κίνηση, φέρνει ασυναίσθητα τα χέρια μου μπροστά απ΄το κεφάλι, κι έτσι αποφεύγω το τρακάρισμα με δύναμη  του κεφαλιού στον τοίχο. Που μπορούσε να έχει πολύ άσχημες συνέπειες εξ αιτίας της ταχύτητας με την οποία προσγειώθηκα.

Άλλο όμως  πράγμα έχει  συμβεί με  την προσγείωση  αυτή. Όπως  αντιλαμβάνομαι αμέσως, έχω σπάσει  το πόδι μου σε  μέρος που επί του  παρόντος μου  είναι άγνωστο, θα το μάθουμε στο νοσοκομείο, όπου με μεταφέρει το προστρέξαν γρήγορα νοσοκομειακό αυτοκίνητο, το γνωστό με το όνομα ασθενοφόρο. Που δεν μεταφέρει μονάχα ασθενείς, αλλά και τραυματίες.

Υπάρχει μιά όμορφη κοιλάδα που χωρίζει την Θεσσαλία από τη Μακεδονία. Είναι η κοιλάδα των Τεμπών, και μέσα  από μιά στενωσιά  της κοιλάδας  αυτής, υπάρχει το  πέρασμα, ο δρόμος που ενώνει την κεντρική χώρα  με τη βόρεια. Μέσα  από τη στενωσιά  αυτή που είναι πολύ λίγων μέτρων  πλάτους, περνούν  καθημερινά και  σχεδόν κάθε λεπτό  της ώρας και πιό συχνά ακόμα, όλα τα μεταφορικά μέσα που πηγαίνουν από το νότο στο βορρά και τανάπαλιν, κι αυτό γίνεται εδώ και πάμπολλες δεκαετίες.

Αλλά ο  δρόμος είναι  πολύ στενός, δεν  υπάρχει τρόπος να  γίνει πιό φαρδύς, και τα τροχοφόρα με μεγάλη δυσκολία περνούν μέσα απ΄αυτόν τον δρόμο. Και παίρνεται μιά μέρα η απόφαση να γίνει  παράκαμψη  του δρόμου  αυτού, να περνάνε τα αυτοκίνητα μέσα  από ένα τούννελ και να βγαίνουν  με ευκολία στην απέναντι  μεριά. Αρχίζει λοιπόν να κατασκευάζεται το τούννελ, και βαρειά μηχανήματα είναι αυτά  που κάνουν τη  διάνοιξη. Αλλά το έδαφος είναι πολύ χαλαρό  στη σύστασή του, πέφτουν  βράχια από καιρό σε καιρό από τα πλάγια με-σα στο δρόμο. Και επειδή  η σήραγγα που  κατασκευάζεται, είναι πολύ κοντά στο δρόμο, κάποια στιγμή γκρεμίζονται μεγάλα βράχια μέσα στο δρόμο και κλέινει η δίοδος. Και ο αρχιμηχανικός που τρέχει να δεί τι γίνεται εκεί, πέφτει θύμα ενός βράχου και χάνει τη ζωή του.

Στο αυτοκίνητο που τρέχει μέσα στη νύχτα με μεγάλη ταχύτητα στο σκοτεινό δρόμο, βρίσκονται καθισμένοι τέσσερις άνθρωποι. Είναι  λίγο πριν το ξημέρωμα, και οι επιβάτες του αμαξιού, έχουν βγεί  πριν από λίγη ώρα μέσα από μιά ταβέρνα. Τι κάνει  κόσμος μέσα στις ταβέρνες ; Πίνει διάφορα ποτά οινοπνευματώδη, από  τα ελαφρά  κρασιά, μέχρι  τα δυνατά ουϊσκι. Και λοιπόν, ενώ τρέχουν αμέριμνοι σε μεγάλο  κέφι μέσα στη νυχτιά, κάπου γίνεται ένα στραβοτιμόνιασμα. Και  το αμάξι  βρίσκεται  άσχημα  τρακαρισμένο  και αναποδογυρισμένο στην άκρη του δρόμου. Είναι μιά σκηνή που την βλέπουν κάποιοι συχνά, και την ακούνε επίσης συχνά οι βλέποντες τις τηλεοπτικές οθόνες.

Η γή είναι  ένας μικρούτσικος  πλανήτης σε  ένα ηλιακό  σύστημα, και γυρίζει γύρω από τον ήλιο, το κεντρικό  αστέρι του συστήματος, σε τριακόσιες εξήντα πέντε μέρες, λίγα λεπτά και κάποια δευτερόλεπτα κάθε χρόνο. Και  επίσης, γυρίζει γύρω από  τον εαυτό της, μέσα σε τριάντα μέρες και κάποια λεπτά της ώρας  και κάποια  δευτερόλεπτα. Κι όλα αυτά, γίνονται εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια. Γιατί τόση ακρίβεια στις κινήσεις της αυτές, υπάρχει κανένας νόμος που την  υποχρεώνει επί ποινή φυλάκισης, να κάμνει αυτές τις κινήσεις συνεχώς και αδιαλείπτως ;

Εχω πολύ συχνούς  και αρκετά έντονους  πονοκεφάλους  εδώ και πολύν καιρό. ( Πρόκειται και εδώ  επίσης για μιά προσωπική  μου ιστορία ). Δεν δίνω σημασία, πόνοι είναι και περνούν με κάποια παυσίπονα. Βρίσκομαι όμως μιά μέρα στο εργαστήριο ενός ακτινολόγου, και μεταξύ άλλων, του  αναφέρω και τα  σχετικά με το  πρόβλημα των  πονοκεφάλων. Γιατί φίλε γιατρέ να έχω τέτοιο πρόβλημα, μήπως έχεις καμμιά ιδέα για το τί μπορεί να ευθύνεται γι αυτήν την ιστορία ;

« Να κάνουμε μιά ακτινογραφία της αυχενικής μοίρας  της σπονδυλικής  στήλης », είναι η απάντηση του ακτινολόγου. ( Δεν υπήρχαν τότε υπερηχογραφήματα και πολλά άλλα της σημερινής εποχής ). Γίνεται λοιπόν η ακτινογραφία, και τι δείχνει ; Ανάμεσα στον δεύτερο και τον τρίτο  αυχενικό σπόνδυλο,  και ανάμεσα  στον πέμπτο  και τον έκτο, τα   μεσοσπονδύλια διαστήματα που  είναι  χόνδροι, έχουν  « φαγωθεί ». Ιδού λοιπόν  η αιτία των πονοκεφάλων, πιέζονται τα νεύρα  που βγαίνουν από  τα μεσοσπονδύλια διαστήματα, και  να ΄σου οι πόνοι στο κεφάλι.

Ετος 1912. Από το λιμάνι του Σαουθάμπτον, ξεκινά  το μεγαλύτερο  πλοίο - υπερωκεάνιο που έχει κασκευαστεί ποτέ, ο « Τιτανικός ». Είναι το παρθενικό του ταξείδι, θα διασχίσει τον Ατλαντικό  και θα  φτάσει στο λιμάνι  της Νέας Υόρκης. Λίγες  μέρες ύστερα, πλησιάζοντας  τις αμερικανικές ακτές, συναντάται με ένα παγόβουνο που κατεβαίνει από τη Νέα Γή κοντά στα  παράλια, και ειδοποιείται ο πλοίαρχος για  την προσέγγιση  αυτή στο φυσικό αυτό εμπόδιο. « Μη δίνεται  σημασία, το πλοίο  αυτό είναι αβύθιστο », είναι η απάντηση του καπετάνιου. Όμως, σε λίγη ώρα, προσκρούει ο  « Τιτανικός » στο παγόβουνο. Και σε λίγη ώρα το πανίσχυρο υπερωκεάνειο βυθίζεται στα παγωμένα νερά του βόρειου Ατλαντικού. Ετσι, στα καλά καθούμενα, βούλιαξε το καράβι ;

Οι αρχαίοι Ελληνες φιλόσοφοι  και επιστήμονες, μιλούσαν  για το  « αίτιον  και το αιτιατόν », το αποτέλέσμα  δηλαδή ανάμεσα  στην αιτία  και το  αποτέλεσμα. Οι Λατίνοι, το είπαν λίγο διαφορετικά, όπως είναι στην επικεφαλίδα  του χρονικού. Που σημαίνει - μεταφερόμενο στην παλιά  γλώσσα, την  καθαρεύουσα - : « Ουδέν  συμβαίνει, άνευ αιτίας ». Τίποτε, απολύτως τίποτε, δεν μπορεί να συμβεί, χωρίς να το έχει προκαλέσει μιά αιτία, που μπορεί να είναι επακόλουθο  μιάς προηγούμενης  αιτίας. Μ΄άλλα  λόγια, αυτό που αποκαλούμε  « τύχη », ουσιαστικά δεν υπάρχει, ακόμα και  στις ζαριές στο τάβλι και  στις κληρώσεις του Τζόκερ. Όλα όσα συμβαίνουν, έχουν να κάνουν με κάποιες προηγηθείσες αιτίες, αυτό θέλει να πεί.

Όταν λοιπόν έπεσα από τη σκάλα και απογειώθηκα σαν ελικόπτερο και έπεσα κάτω, ήταν απλά μία  στιγμή απροσεξίας. Το  ίδιο συνέβει  και με τις άλλες περιπτώσεις που αναφέρθηκαν, και γενικά σε όλα τα γεγονότα, ακόμα και της ιστορίας. Μ΄αλλα λόγια, τίποτε απολύτως δεν γίνεται στα  « κουτουρού ».