Ν Ε Ο Υ Τ Υ Π Ο Υ Κ Υ Β Ε Ρ Ν Η Σ Ε Ι Σ
Εγινε πιά ολοφάνερο και δύσκολα να πείσεις τον άλλον περί του αντιθέτου. Και ποιό εί-ναι αυτό το « ολοφάνερο » λοιπόν, που υποτίθεται ότι το ξέρουν όλοι οι κάτοικοι της χώρας μας – γιατί περί αυτής πρόκειται μόνο – και πρέπει να αναφερθεί ; Λοιπόν, το ολοφάνερο αυτό, είναι ότι οι Ελληνες πολίτες αυτούς τους καιρούς, ειδικά εδώ και πολύ λίγο καρό, έπαψαν να εχουν την παραμικρή εμπιστοσύνη τους στους πολιτικούς που διαφεντεύουν τη χώρα. Ελάχιστοι είναι αυτοί που τους πιστεύουν σ΄αυτά που λένε, και επί του παρόντος, απλά τους ανέχονται. Αλλά για πόσο καιρό άραγε ;
Η αλήθεια είναι – για να είμαστε αντικειμενικοί οσο μπορούμε – ότι τα τελευταία τριάντα χρόνια, όλα έχουν αλλάξει αναφορικά με την ποιότητα των Ελληνων πολιτικών. Και ευνοιοκρατία επικρατεί όταν κυβερνούν, και πάρα πολλες ύποπτες ιστορίες φαίνονται στον ορίζοντα. Αρκετοί από τους κατώτερης θέσης πολιτικούς, αλλά μερικές φορές και από της ανώτερης, φαίνεται ότι δωροδοκούνται και υποκύπτουν στο δέλεαρ του χρήματος. Τόσο από έξω από τη χώρα παράγοντες, όσο και τους εντός.
Πολλοί ή τουλάχιστον αρκετοί από τους πολιτικούς, έχουν πλουτίσει, ύστερα από όχι και πολύ μεγάλη θητεία στην πολιτική. Το πράγμα είναι εντελώς αφύσικο, αν το παραβάλουμε με αυτά που συμβαίνουν στις ευρωπαϊκές χώρες και ιδίως στις Πολιτείες, όπου η κατάχρηση εξουσίας για ιδιοτελές όφελος, είναι κάτι που σχεδόν ποτέ ή πολύ σπάνια εμφανίζεται. Όπως ήταν και με τους δικούς μας πολιτικούς πριν από πενήντα και πλέον χρόνια, στα οποία, κανέ-νας δεν σκεφτόταν ποτέ να αγγίξει δημόσιο χρήμα, ούτε να χρηματισθεί από εξωγενείς παράγοντες για να διευκολύνει τις δουλειές τους. Γνωστό και πασίγνωστο άλλωστε, έιναι και το γενικά παραδεκτό, ότι οι πολιτικοί έμπαιναν στην πολιτική από πλούσια « τζάκια », και όταν αποσυρόντουσαν απ΄αυτήν, ήσαν συνήθως φτωχότεροι ή μερικές φορές και αληθινά φτωχοί.
Το επικρατούν κλίμα το σχετικό με τους πολιτικούς, οδηγεί τους πολίτες σε πολλές υποψίες, ότι όλοι οι πολιτευόμενοι είναι ύποπτοι. Βέβαια,στην πραγματικότητα, η άποψη αυτή δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν σωστή, αλλά όπως έχουν γίνει τα πράγματα, ο λαός πιστεύει με ανάστροφο όμως τρόπο, το γνωστό – αλλά αναποδογυρισμένο – νομικό ρητό : « Ολοι οι πολιτικόί είναι ένοχοι μέχρις αποδέιξεως του εναντίου ». Και μπορεί αυτό το νομικό θέσφατο να λέει ότι μπροστά στο δικαστήριο, ότι « ο καθενας είναι αθώος μέχρις αποδείξεως του έναντίου », αλλα οι Ελληνες πολίτες θεωρούν αυτό το θέσφατο αναφορικά με τους πολιτικους, σαν εσφαλμένο, και έτσι αναποδογυρίζει τα πράγματα. Και είναι γνωστό το λαϊκό ρητό που λέει ότι « το τυρί το έφαγαν οι ποντικοί », όχι ένας συγκεκριμμένος ποντικός.
Η αλήθεια είναι, ότι τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει την κατάσταση. Θα συνεχίσει έτσι η κατάσταση, εκλογές θα γίνονται κατά τακτά – ή και άτακτα μερικές φορές – διαστήματα, κυβερνήσεις θα βγαίνουν, έστω και με μεγάλη απόχή των ψηφοφόρων. Που κάποτε μπορεί να φτάσουν το πενήντα τοις εκατό, όπως συμβαίνει τακτικά στις Πολτείες, όχι βέβαια επειδή θε-ωρούν οι Αμερικανοί τους πολιτικούς, ύποπτους για παράνομες δραστηριότητες, αλλά απλά, επείδή δεν τους ενδιαφέρει ποιός θα είναι ο εκάστοτε πρόεδρος του κράτους. Όμως, σε μιά χώρα σαν τη δική μας, μιά αποχή της τάξης, όχι του πενήντα, αλλά του σαράντα τοις εκατό, θα σημαίνει χωρίς καμμιά αμφιβολία, ότι το πολιτικό΄σύστημα θεωρείται ολωσδίόλου αναξι-όπιστο. Οπότε, και η κυβέρνηση που θα προκύπτει από τις εκλογές αυτές, θα θεωρείται εύλογα ότι δεν αντιπροσωπεύει το λαό.
Όπως όμως φαίνεται, έτσι θα εξακολουθήσουν να πηγαίνουν τα πράγματα. Οι κάτοικοι της χώρας, θα προσέρχονται στις κάλπες, οπόταν θα προκηρύσσονται εκλογές, βουλευτικές, ευροεκλογές κσι περιφερειακές τύπου Καλλικράτη. Και η κατάσταση παρ΄όλες τις πομπώδεις διακυρήξεις, θα παραμένει η ίδια. Όχι επειδή αυτοί που κάνουν τις διακηρύξεις για μιά καινούργια μορφή ευρωπαϊκού κράτους, θέλουν να εξαπατήσουν το λαό, όχι δεν πρόκειται γι αυτό. Στ΄αλήθεια, κάποιοι πολιτικοί, θέλουν όντως να αλλάξουν τα πράγματα, το θέλουν με όλη τους την ψυχή. Αλλά άλλο αυτό, και άλλο να αλλάξεις τον Ελληνα. Που δεν αλλάζει με κανέναν τρόπο, αυτός είναι εδώ και αιώνες, αυτός θα μείνει και στο διηνεκές.
Με μεγάλη τώρα δόση φαντασίας, και με σχέδια επί χάρτου που δεν μπορούν ούτε πρόκειται ποτέ να πραγματοποιηθούν, μπορούμε να προτείνουμε μιά ή δυό λύσεις για να αλλά- ξει το πολιτικό κλίμα. Ξέρω ότι οι προτάσεις που θα κάνω είναι εντελώς ανεδαφικές, όπως α-νεδαφικές θα ήσαν και οι προτάσεις οποιουδήποτε άλλου φαντασιόπληκτου, αλλά, λόγος να γίνεται. Θα κάνω λοιπόν τις προτάσεις μου, κι ας τις πάρει ο άνεμος.
Η πρώτη πρόταση λοιπόν, φαίνεται από πρώτη όψη αρκετά λογική,αν και δεν εφαρμόζεται πουθενά στον κόσμο. Ποιά είναι η πρόταση για μιά κυβέρνηση που δεν θα μοιάζει καθόλου με τις κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις που μας ταλαιπώρησαν επί δεκαετίες, και μας έφε-αν στο χείλος του γκρεμού στον οποίο παρά τρίχα να πέσουμε μέσα ; Και που ακόμα δεν ξέρουμε αν θα γλυτώσουμε το πέσιμο σ΄αυτό, καθως στεκόμαστε – και θα στεκόμαστε ίσως για κάμποσο καιρό ακόμα – εκεί στο χείλος του γκρεμού αυτού.
Και να τί λέει η πρόταση αυτή. Κατά πρώτο λόγο, επιβάλλεται αλλάγή ορισμένων άρθρων του Συντάγματος, μεταξύ των οποίων θα είναι και η – προσωρινή έστω – κατάργηση των πο-λιτικών κομματων για το καλό του τόπου. Και ποιοί θα κυβερνούν λοιπόν τη χώρα ; Πολύ απλά, μόνο τεχνοκράτες, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και τοποθετπησεων. Θα είναι καθηγητές των Πανεπιστημίων πολλών ειδικοτήτων, ο καθένας θα έχει τιο υπουργείο στο ο-ποίο είναι κατάλληλος και γενικά αποδεκτός. Το ίδιο θα συμβαίνει και με τους υφυπουργούς, που κι αυτοί θα είναι τεχνοκράτες, επίσης Πανεπιστημιακοί. Αυτά ως προς την κεντρική διοίκηση, τη κεντρική κυβέρνηση της χώρας.
Πάμε τώρα στην περιφερειακή διοίκηση, τους νομάρχες, τους δημάρχους, τους περιφερι-άρχες. Ανάλογα προσόντα, κάπως πιό χαμηλά από τους Πανεπιστημιακούς καθηγητές, θα απαιτούνται κι από αυτούς. Δεν μπαίνω εδώ σε πολλές λεπτομέρειες,, αυτές τις λεπτομέρειες θα τις καθορίζει η κεντρική κυβέρνηση, δεν είναι ανάγκη να διορίσουμε τους πάντες που θα αποτελέσουν τη διοίκηση του κράτους, Και μιλάμε για διευθυντές διαφόρων υπηρεσιών της περιφέρειας, διευθυντές των οικονομικών εφοριών για παράδειγμα.
Αραγε θα μπορέσει να αποδώσει αυτό το κυβερνητικό σχήμα στην διακυβέρνηση της χώρας ; Θα λέγαμε - θεωρητικά πάντοτε - ότι ναι, τί καλύτερο μπορεί να έχει μιά κυβέρνηση, που θα εχει τους απόλυτα ειδικούς σε κάθε τομέα ; Για κάθε πρόβλημα που θα ανακύπτει, θα υπάρχει και ο κατάλληλος ειδικός στον τομέα αυτό, που θα κληθεί να το αντιμετωπίσει. Και μάλιστα, χωρίς να έχει τις γνωστές αντιπαραθέσεις που έχουν τα κόμματα που είναι στην εξουσία με τα κόμματα της μείζονος αντιπολίτευσης, καθώς τέτοια αντιπολίτευση δεν θα επιτρέπεται από το Σύνταγμα που θα πρέπει να ακολουθείται από όλους χωρίς εξαίρεση.
Όλα όμως αυτά, είναι επί καθαρά θεωρητικού επιπέδου. Κατά πρώτο λόγο, τέτοια μεταβολή στο Σύνταγμα, δεν πρόκειτα να ψηφιστεί από κανένα κόμμα πολιτικό, δεν είναι κορόϊδα τα κόμματα να παρατήσουν τις δραστηριότητές τους – που προφανως τους αποφέρουν και κάποιες « λοβιτούρες », και να τα αποστερήσουν και από τον κυρίαρχο ρόλο που παίζουν – έ-στω και καταστροφικό – στην διακυβέρνηση της χώρας τους. Όλα λοιπόν αυτά, είναι όνειρα θερινής νυκτός, οπότε τα παρατάμε και τα αφήνουμε στην ησυχία τους.
Οπότε πηγαίνουμε στην έσχατη λύση, με την οποία θα μας κοροίδέψουν όποιοι την ακούνε. Αλλά ας την πούμε, σάμπως πρόκειται να πραγματοποιηθεί ; Όχι βέβαια, τέτοια τρελλά πράγματα σαν κι αυτό που θα πώ, θα απορριφθεί παμψηφεί μετά πολλών επαίνων. Λοιπόν, προτείνω να αναλάβει επί μονίμου βασεως την διακυβέρνηση της χώρας το Διεθνές Νομισ-ματικό Ταμείο, αυτό που διαφεντεύει εδώ και λίγο καιρό το ελληνικό κράτος με θαυμαστά αποτελέσματα. Πρόταση είναι κι αυτή, και νομίζω μάλιστα ότι καλύτερα ια πηγαίναμε με αυτό το Δου Νου Του στις επόμενες δεκαετίες, παρά με μιά κυβέρνηση αποτελούμενη από Ελληνες πολιτικούς. Ξέρω βέβαια ότι κανένας δεν θα δεχτεί αυτή την πρόταση, αλλά την κάμ-νω όμως, γνωρίζοντας βέβαια για το αποτέλεσμα που θα έχει η πρόταση αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου