Ε Ν Α Δ Υ Σ Τ Υ Χ Ι Σ Μ Ε Ν Ο Π Λ Α Σ Μ Α
Ζούμε όλοι μας μέσα σ΄έναν κόσμο, μέσα στον οποίο ζούνε επίσης και πλήθος από άλλα όντα, φυτά και ζώα. Δεν θα ασχοληθούμε καθόλου επί του παρόντος με τα φυτά, ίσως να πούμε κάτι γι αυτά αργότερα. Οσο για τα ζώα, εκατοντάδες χιλιάδες είδη απ΄αυτά, υπάρχουν πάνω στον πλανήτη αυτό, αν υπολογίσουμε και τις ποικιλίες που έχουν πολλά είδη. Αρχίζοντας από τα μικροσκοπικά, που όπως το λέει και η λέξη τα βλέπουμε μόνο με το μικροσκόπιο, είναι τα πρωτόζωα, κυρίως οι μονοκύτταρες αμοιβάδες. Που ειρήσθω εν παρώδω, είναι και τα μόνα « αθάνατα » πλάσματα, δεν πεθαίνουν ποτέ τους. Καθώς ο πολλαπλασιασμός τους γίνεται ως γνωστόν με διχοτόμηση. Δηλαδή, η μιά αμοιβάδα χωρίζεται στα δύο, οι δυό χωρίζονται στα τέσερα, και αυτή η ιστορία πηγαίνει στο διηνεκές. Συνεπώς, και μετά από χιλιάδες χρόνια, υπάρχουν οι αμοιβάδες που είναι αποτέλεσμα χιλιάδων και εκατομμυρίων διχοτομήσεων, καμμιά τους όμως δεν σβύνεται απ΄το χάρτη κατά το κοινώς λεγόμενο.
Αυτά για τα πρωτόζωα, που είναι τα αντίστοιχα με τα φυτικά μονοκύτταρα, τα μικρόβια. Από εκεί και ύστερα, τα άλλα ζωϊκά όντα, έχουν πλήθος από κύτταρα, χιλιάδες και εκατομμύρια. Από τις πιό ατελείς μορφές, προς τις πιό πολύπλοκες. Είναι γενικά αποδεκτό, ότι όλα τα ζωϊκά είδη, άρχισαν να εμφανίζονται στο θαλάσσιο νερό, και επί εκατομμύρια χρόνια, έμειναν μέσα σ΄αυτό. Τα πρώτα ζώα που φάνηκαν στη στεριά, ήσαν τα ερπετά, που περπατούσαν πάνω στην επιφάνειά της και κολυμπούσαν μέσα στα ποτάμια και τις λίμνες. Ησαν και τα τεράστια ερπετά, τα γνωστά μας δεινοσαύρια, ζώα όντως τεράστια συχνά, με μέγεθος που έφτανε τα τριάντα μέτρα, όπως αυτό που βρέθηκε πριν λίγες δεκαετίες στην Αργεντινή.
Σε μιά επόμενη φάση, φάνηκαν κάποια όντα που πετούσαν στον αέρα, όμως δεν ήσαν τα πουλιά που γνωρίζουμε σήμερα, ήσαν απλούστατα ιπτάμενα ερπετά, όπως ο πτεροδάκτυλος και ο αρχαιοπτέρυγας. Σε επόμενες φάσεις, φάνηκαν και αληθινά πουλιά - που ίσως να είχαν κάποια σχέση με τα ιπτάμενα ερπετά, δεν έχει αποδειχτεί όμως κάτι τέτοιο - και τέλος φάνηκαν και τα θηλαστικά, αυτά μετά την εξαφάνιση των δεινόσαυρων πριν από εκατόν πενήντα περίπου εκατομμύρια χρονια. Τελευταίο πλάσμα που φάνηκε στην επιφάνεια του πλανήτη, ήταν αυτό το δίποδο, ο άνθρωπος, και δεν περιμένει κανένας να εμφανιστεί άλλο, αυτό ήταν το τελικό προϊόν της δημιουργίας.
Πριν λίγες δεκαετίες, ένας παλαιοντολόγος ονόματι Λήκυ - μάλλον Αμερικανός - βρήκε κάποiα κόκκαλα στα σύνορα Αιθιoπίας και Κένυας, που τα συναρμολόγησε και βρήκε ότι πρέπει να ανήκαν σε κάποιο ζώο, που ενδεχομένως μπορούσε να περπατά και όρθιο σε δυό πόδια. Το ονόμασε Αυστραλοπίθηκο ( το όνομα δεν σημαίνει ότι είναι Αυστραλός, αλλά νότιος, από το λατινικό a u s t r a l i s ), και υπολόγισε ότι το ανάστημά του ήταν περίπου στο ένα μέτρο και είκοσι εκατοστά, και επίσης υπολόγισε ότι πρέπει να ζούσε εκεί πρίν από δυό εκατομμύρια επτακόσιες χιλιάδες χρόνια. Τέτοια ευρήματα δεν βρέθηκαν πουθενά άλλού, φαίνεται ότι ο υποτιθέμενος Αυστραλοπίθηκος ήταν ένα νεκρόληκτο είδος, δηλαδη που εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει συγγενείς απογόνους
Στην οροσειρά του΄Ατλαντα της Αλγερίας, βουνό πολύ ψηλό, βρέθηκαν οστά ενός όντος, που το ονόμασαν πιθηκάνθρωπο του Ατλαντα, και δυό τρία κάπως παρόμοια σκελετικά ευρήματα, ανακαλύφτηκαν στην Ιάβα της Ινδονησίας και ένα στη Βόρεια Κίνα. Που κι αυτά πήραν τα ανόματα πιθηκάνθρωποι της Ιάβας και του Πεκίνου. Υπολογίστηκε, ότι κι αυτά τα ευρήματα, είχαν χρονολόγηση περίπου την ίδια με του πιθηκάνθρωπου του Ατλαντα. Είναι σχεδόν αδύνατο να αποδειχτεί, αν αυτοί οι πιθηκάνθρωποι, έχουν κάποια σχέση με το σημερινό ανθρωπο. Υπάρχει και ένα θεωρητικό είδος, ο h o m o e r e c t u s, δηλαδή ο άνθρωπος ο όρθιος, που όμως απομεινάρια του, δεν βρέθηκαν πουθενά, αυτό έχω υπ΄όψιν μου.
Και ερχόμαστε στον κανονικό άνθρωπο, αυτόν που λατινιστί ονομάζεται h o m o s a p i e n s, και στα ελληνικά είναι γνωστός με το όνομα « άνθρωπος ο έμφρων », ή « άνθρωπος ο σοφός ». Ο πρώτος τέτοιος άνθρωπος, είναι σχεδόν ίδιος με το σημερινό, και είναι ο πασίγνωστος άνθρωποςσ του Νεάντερταλ. Ηταν κάπως χαμηλού αναστήματος, καπου στα 1.55 με 1.60, δεν θα μπορούσε να παίξει δηλαδή μπάσκετμπωλ ή τερματοφύλακας σε ποδοσφαιρικό σύλλογο, λόγω του μικρού του αναστήματος. ( Παρεκτός βέβαια, αν τα καλάθια δεν ήσαν στα 3.05 ύψος, και ανάλογα χαμηλή και η εστία του τερματος στο ποδόσφαιρο ). Και ενώ πριν από πολλές δεκαετίες, εθεωρείτο αυτός ο άνθρωπος χαμηλής διανοητικής ικανότητας, οι πρόσφατες έρευνες έδειξαν, ότι ήταν το ίδιο έξυπνος με τους σημερινούς ανθρώπους, μπορούσε να γίνει και ένας Αϊνστάϊν.
Πότε εμφανίστηκε πάνω στη φλούδα αυτού του πλανήτη ο άνθρωπος του Νεάντερταλ ; Μερικοί λένε ότι έκανε την εμφάνιση του πριν από εκατό χιλιάδες χρόνια, τα ευρήματα όμως που έχουν βρεί σε σπήλαια, δεν είναι πιό παλιά από τα πενήντα χιλιάδες χρόνια. Σε σπήλαια, είπαμε ; Μάλιστα κατοικούσε μέσα σε σπηλιές, στην Νότια Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή, σ΄αυτές τις περιοχές βρέθηκαν τα σκελετικά ίχνη του. Τα σπήλαια αυτά, όπως ξέρουμε, είναι ζεστά τή χειμωνιάτικη περίοδο, αλλά μάλλον δροσερά το καλοκαίρι, ίσως και κρύα. Οποιος πάει στο κοντινό σπήλαιο του Αγγίτη, θα το διαπιστώσει αυτό. Αν βέβαια έμεναν στα βάθη του σπηλαίου και σε αρκετό βάθος από την επιφάνεια της γής, μάλλον θα τα έβρισκαν κα-ταλληλα για όλες τις εποχές του χρόνου, ειδικά στα εύκρατα κλίματα.
Φαίνεται, ότι ο άνθρωπος αυτός, ήταν ολιγόβιος. Σύμφωνα με το νόμο του Μέτσνικωφ ( θα πούμε παρακάτω γι αυτό το νόμο ), θα έπρεπε να ζεί κάπου εκατόν και πλέον χρόνια. Όμως, δεν φαίνεται να περνούσε τα πενήντα ή κάπως περισσότερα. Ποιές μπορεί να ήσαν οι αιτίες που περιόριζαν το χρόνο επιβίωσής του ; Δεν μπορούμε να τις ξέρουμε εκ του ασφαλούς, μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Ένας πολύ σημαντικός λόγος, ίσως ήταν η πολύ τραχειά και κοπιαστική ζωή που έκαμνε, οι αντίξοες καιρικές συνθήκες, το ότι δεν εύρισκε συχνά την κατάλληλη τροφή, δεν είχε γιατρούς και νοσοκομεία, όπου να παίρνει τα αντιβιωτικά του και να κάμνει τις εγχειρήσεις του. Και άλλοι διάφοροι λόγοι, που μόνο να τους εικάσουμε μπορούμε.
Πριν περίπου τριάντα χιλιάδες χρόνια, ένας άλλος τύπος του ανθρώπου του έμφρονος, έκανε την εμφάνισή του στην Ευρώπη, ήταν ο λεγόμενος άνθρωπος του Κρο - Μανιόν. Η ονομασία αυτή, δόθηκε στον τύπο αυτό του ανθρώπου, επειδή στην περιοχή της Γαλλίας με αυτό το όνομα, βρέθηκαν πριν από εκατον σαράντα περίπου χρόνια, οστικά κατάλοιπα που ανήκαν σ΄αυτόν τον τύπο. Ηταν άνθρωπος ψηλός και όχι στο ανάστημα των Νεαντερτάλιων, ήταν λευκού τύπου - έτσι φάνηκε στους παλαιοντολόγους - και υπάρχουν και σήμερα ακόμα λιγοστοί απόγονοί του σε μικρές περιοχές της Δυτικής Ευρώπης και μερικών νησιών.
Λίγο πριν ή μετά από τον Κρο - Μανιόν, υπήρξαν και άλλοι τύποι του ανθρώπου του έμφρονος, όπως λόγου χάριν ο άνθρωπος της Χαϊδελβέργης. Παραλλαγές των τύπων αυτών, είναι όπως φαίνεται, οι κάτοικοι της Αιθιοπίας, της Μέσης Ανατολής, και πιθανώς και της Βόρειας και της Κεντρικής Αφρικής ( που αργότερα πήραν το γνωστό μαύρο χρώμα, την πλατειά μύτη και τα παχειά χείλη, που ήσαν αποτέλεσμα του κλίματος στο οποίο ζούν τα τελευταία δεκαπέντε με είκοσι χιλιάδες χρόνια ). Οσο για τους Νεαντερτάλιους, δεν φαίνεται ότι εξαφανίστηκαν, μάλλον ανακατεύτηκαν με τους Κρο - μανιόν, συμπεθερέψανε δηλαδή μ΄αυτους, δημιουργώντας μίγματα άλλων φυλών
Οι γνωστοί μας Ευρωπαίοι, είναι οι κατοικούντες την ευρωπαϊκή ήπειρο, και οι Ιρανοί, Ινδοί- το εβδομήντα τοις εκατό από αυτούς - Αφγανοί, Πακιστανοί. Οσο για τους κίτρινους, Κινέζους, Γιαπωνέζους, Ινδονήσιους, Φιλιππινέζους, Μογγόλους, Τάταρους, Αμερικανούς Ινδιάνους και υπόλοιπους κίτρινους, δεν έχω ιδέα από πού ξεκίνησαν, δεν έχω κάποια πληροφορία έγκυρη. Το από πού προέκυψαν οι κίτρινοι και γενικά οι Ασιάτες, δεν μπορεσα να το μάθω.
Αφήσουμε τώρα τις διάφορες φυλές, για να επιστρέψουμε στον Ουκρανό Νομπελίστα της Βιολογίας, τον Μέτσνικωφ και το νόμο του. Τί λέει αυτός ο νόμος ; Ότι όλα τα θηλαστικά ανεξαιρέτως - και μάλλον και τα ερπετά και τα πουλιά - ζούνε επτά φορές το χρόνο της ανάπτυξής τους. Αν ένας σκύλος λόγου χάριν, συμπληρώνει τη σωματική του ανάπτυξη - μήκος, ύψος κ.λ.π. - σε δυό χρόνια, ο μέσος όρος ζωής του είναι δεκατέσσερα χρόνια, λίγο πάνω, λίγο κάτω. Σύμφωνα λοιπόν μ΄αυτόν το νόμο, ο άνθρωπος που συμπληρώνει την ανάπτυξή του σε δεκαεφτά ή δεκαοχτώ χρόνια, πρέπει να έχει μέσο όρο ζωής τα εκατόν είκοσι περίπου χρόνια, λίγο πάνω, λίγο κάτω.
Εξήμισυ δισεκατομμυρια είναι σήμερα οι άνθρωποι που κατοικούν στον πλανήτη, και αλλοι μεν από αυτούς είναι πλούσιοι - οι λίγοι βέβαια - άλλοι περνάνε κουτσα στραβά, και οι πολλοί, οι πάρα πολλοί είναι οι φτωχοί και οι πολύ φτωχοί, οι άποροι. Το ερώτημα που μπαίνει τώρα, είναι : Πόσοι από αυτούς τους πλούσιους, τους φτωχούς και του ενδιάμεσους, μπορούν να ισχυριστούν ότι είναι αληθινά ευτυχίσμένοι ; Ότι δεν έχουν πολλές στενοχώριες, θλίψεις, καθημερινές πιέσεις από τα διάφορα προβλήματα που τους ταλαιπωρούν ; Ότι περνάνε αμέριμνοι τα χρόνια της ζωής τους σ΄αυτόν τον κόσμο ;
Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον, να γινόταν μιά παγκόσμιας εμβέλειας δημοσκόπηση, με αυτά τα ερωτήματα, θα είχαν πολύ μεγάλη σημασία τα αποτελέσματα μιάς τέτοιας έρευνας. Αλλά και χωρίς να έχει γίνει μιά τέτοια δημοσκόπηση, η προσωπική μου γνώμη - που έχει βέβαια και κάποια ερείσματα από αυτά που βλέπουν τα μάτια μας στον περίγυρό μας - είναι ότι γενικά οι άνθρωποι, με λίγες εξαιρέσεις κάποιων « καλοπερασάκηδων », αυτών που στα γαλλικά τους ονομάζουν b o n v i v e r, είναι από μέτρια ως πολύ δυστυχισμένοι. Αν όχι συνεχώς, πάντως σε πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα, ότι λίγος είναι ο καιρός γενικά, στον οποίο έχουν κάποια ψήγματα ευτυχισμένης ζωής.
Ποιά είναι τα πράγματα και τα γεγονότα, που τους κάνουν λίγο ή πολύ δυστυχισμένους ; Να αναφέρουμε μερικά μόνο και ενδεικτικά από αυτά. Οι προσωπικές σκοτούρες, τα οικογενειακά προβληματα, η απώλεια προσφιλών προσώπων, άσχημες συναισθηματικές καταστάσεις. Προβλήματα της δουλειάς ( δεν εννοώ βέβαια τη δημοσιοϋπαλλική εργασία ), οικονομικές δυσκολίες σε μεγάλα χρονικά διαστήματα, πιεστικές συνθήκες στην πάσης φύσεως εργασία. Σκληρή προετοιμασία πολλών χρόνων στα σχολεία, εξετάσεις και άγχος κατά τη διάρκεια αυτών για το φόβο της αποτυχίας. Και ακόμα, η οικονομική εφορία, είναι κι αυτή ένας σημαντικός πιεστικός παράγοντας.
Υπάρχουν και άλλα που δεν μου έρχονται στο νού, ο καθένας μπορεί να ανακαλύψει κάποια. Και ύστερα από όλα αυτά, σας ερωτώ : « Είναι δυνατόν να επαληθευτεί στον άνθρωπο, μ΄όλα τα καλά που μπορεί να έχει, με τα πολλά χρήματα και την ακίνητη και κινητή περιουσία - και ειδικότερα στον Δυτικό άνθρωπο - είναι δυνατόν να επαληθευτεί ο νόμος του Μέτσνικωφ, που επαληθεύεται όμως σε όλα τα ζώα, και εν προκειμένω στα θηλαστικά ; ». Ξέρω ότι θα απαντήσετε ότι όχι, δεν μπορεί να πετύχει ο άνθρωπος την εφαρμογή του νόμου αυτού. Στα ζώα μάλιστα, είναι πανεύκολο, δεν έχουν καμμιά από τις σκοτούρες αυτές. Και ενώ όλα αυτά τα πλάσματα, μπορούμε να πούμε ότι είναι ευτυχισμένα, σε πλήρη αντίθεση μ΄αυτά, ο άνθρωπος ακολουθεί άλλη εντελώς πορεία.
Τί μάς λέει ο φιλος του Ιώβ, ο Ελιφάζ από τη Θαιμάν ( Κεφ. 5 - στίχος 7 ) ;
« Μ α ο ά ν θ ρ ω π ο ς γ ε ν ν ι έ τ α ι
τ η λ ύ π η γ ι α ν α ν ο ι ώ θ ε ι,
ό π ω ς τ α α ε τ ό π ο υ λ α.,
ψ η λ ά γ ι α ν α π ε τ ο ύ ν ε »
Μπορεί κανένας να αμφισβητήσει την αλήθεια αυτών των λόγων, που γράφτηκαν πριν από εικοσιπέντε πάνω - κάτω αιώνες ; Ιδού το ερώτημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου