Κ Α Ι Π Α Λ Ι Π Ε Ρ Ι Τ Ρ Ε Λ Λ Α Σ

Κ   Α   Ι      Π   Α   Λ   Ι      Π   Ε   Ρ   Ι      Τ   Ρ   Ε   Λ   Λ   Α   Σ



Η ιστορία αυτή άρχισε  από μιά δυτική  χώρα, τη Βρεττανία. Δεν είναι  πάνω από δέκα ή δεκαπέντε χρόνια που άρχισε να γίνεται λόγος για τις  « τρελλές » αγελάδες, που  πάσχουν από τη νόσο των Κρώϋτσφελντ - Γιάκομπς. Αυτή είναι η επίσημη ονομασία της ασθένειας αυ-τής, μιά παραλλαγή  της οποίας παρουσιάζεται και  στους ανθρώπους. Βέβαια, δεν  πρόκειται για αλήθινή τρέλλα, είναι πάθηση νευρολογική που προκαλέι καταστροφή του εγκεφάλου.

Στην αρχή, λίγη  προσοχή δόθηκε  στην είδηση, δεν πάνε να τρελλαθούν οι εγγλέζικες αγελάδες, εμάς δεν μας καίγεται  καρφί. Τι λέει η γνωστή λαϊκή παροιμία ; « Σε ξένο πισινό, χίλιες ξυλιές ». Κι ο πισινός αυτός δεν  ήταν δικός μας, αλλοιώς θα  μας ένοιαζε  και μάλιστα πολύ. Ηταν όμως βρεττανικός, και ως εκ τούτου το ενδιαφερον που δείξαμε  ήταν ελάχιστο, αν όχι ανύπαρκτο.

Επρεπε όμως να  γνωρίζουμε τη βουλγαρική παροιμία - όλοι οι λαοί έχουν λαϊκές παροιμίες που είναι πάντα σοφές -που λέει :     « Oταν βλέπεις το γύφτο με την αρκούδα του στην αυλή του γείτονά σου, να ξέρεις ότι σε λίγο θα έλθει και στη  δική σου ». Τον καιρό  εκείνο της αρχής των γεγονότων, δεν βλέπαμε  κανένα  « γύφτο », και καμμιά αρκούδα. Χρειαστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια, για να τον δούμε. Κι αυτό έγινε, όταν παρουσιάστηκε η αρρώστεια αυτή σε μιά δεύτερη χώρα, ύστερα σε μιά τρίτη, τέταρτη, πέμπτη. Και τότε είδαμε  και το γύφτο και την αρκούδα του. Αλλά  σκεφτήκαμε ότι στη  δική μας την αυλή δεν θα ερχότανε, θα άλλαζε πορεία προς άλλες αυλές.

Ετσι σκέφτεται γενικά  ο άνθρωπος, τα άσχημα πράγματα είναι πάντοτε για τους άλλους, όχι για τον  εαυτό του. Και  χρειάστηκε  να παρουσιαστεί  ένα κρούσμα  αυτής της ασθένειας και στη χώρα  μας, για να δούμε  ότι άσχημα πράγματα συμβαίνουν και σ΄εμάς, ότι όσο κι αν θέλεις να αποφύγεις μιά κατάσταση δυσάρεστη, αυτή μπορεί να σου έλθει, αν είναι μέσα στο πρόγραμμα. Κι έτσι αποκτήσαμε και εμείς την επιδημία των  « τρελλών »  αγελάδων, που τελικά κατάφερε  να τρελλάνει και  εμάς τους ίδιους. Πανικός έπεσε  μεγάλος, και  άντε να πας στο χασάπη και  να ζητήσεις  να σου δώσει  κρέας από  μοσχάρι. Ακόμα και το  γάλα έγινε κι αυτό ύποπτο, εκεί έφτασε το ζήτημα.

Πριν από κάμποσους μήνες, πρόπερσι για την ακρίβεια, μέγας είχε εγερθεί θόρυβος με τα κοτόπουλα του Βελγίου, υπερφυσικά  κοτόπουλα που  είχαν κατακλύσει  τη μικρή σε έκταση χώρα αυτή της κεντρικής Ευρώπης και πιθανόν και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Θυμόμαστε ότι τα κοτόπουλα αυτά τα έτρεφαν με καμμένα λάδια, και το αποτέλεσμα αυτής της διατροφής, ήταν η  παραγωγή  μεγάλων  ποσοτήτων  διοξινών, ουσιών καρκινογόνων, σαν  κι αυτές που βρέθηκαν  στη βομβαρδισμένη  Γιουγκοσλαβία και  στο Κοσσυφοπέδιο. Ε, λοιπόν, και  στην περίπτωση των  « τρελλών » αγελάδων, συνέβη πάλι κάτι ανάλογο.

Είναι γνωστό και δεν το αγνοεί κανένας, ότι τα βοοειδή είναι  χορτοφάγα, από τον καιρό που παρουσιάστηκαν επί της επιφανείας της γής, πάντα έσπευδαν στα λειβάδια για να βρουν την τροφή τους. Αλλά δεν  ήξεραν ότι και άλλες τροφές μπορούν  να φάνε, και από χορτοφάγα να γίνουν κρεωφάγα. Και γιατί να γίνουν κρεωφάγα, μήπως τέλειωσε το χόρτο και έπρεπε να αντικασταθεί από  κρέας ; Κάθε άλλο, η  χώρα όπου  προτιμήθηκε να τρώνε κρεατάλευρα, είναι η Βρεττανία, η χώρα δηλαδή όπου υπάρχει το περισσότερο χόρτο στον πλανήτη, όπου κι αν γυρίσεις το βλέμμα, λειβάδια θα συναντήσεις, χόρτα ψηλά όσο το μπόϊ σου.

Αλλά γιατί να δίνουν  στις αγελάδες τους οι Εγγλέζοι τα κρεατάλευρα ; Για τον πολύ απλό λόγο ότι μ΄αυτές  τις τροφές, οι αγελάδες και τα μοσχάρια τους  μεγαλώνουν γρήγορα, όχι με τον αργό ρυθμό  της χορτοφαγίας, κερδίζουν πολλά κιλά - πάουντς στη Βρεττανία - και αφήνουν πολύ  κέρδος, είναι  βλέπετε και ο ανταγωνισμός στις τιμές του  κρεάτος που μπαίνει κι αυτός στη μέση. Δηλάδη, έγινε με  λίγα λόγια, ότι είχε γίνει και με τα κοτόπουλα του Βελγίου. Κι εκείνα τα ταϊζανε  με καμμένα λάδια και άλλες περίεργες τροφές, για να παχυνθούν γρήγορα, να πάρουν πολύ βάρος και να πουλιούνται σε τιμές ανταγωνιστικές.

Τώρα, θα μπορούσε να διερωτηθεί κανείς : Μήπως είναι τρελλοί οι άνθρωποι που δίνουν αυτές τις τροφές στα ζώα, και  όχι οι αγελάδες ; Φαίνεται ότι συμβαίνει το πρώτο, όλοι ακούμε στις ειδήσεις για πλήθος από ανθρώπους που έχουν  ψυχολογικά προβλήματα, και κατόπιν κάμνoυν φόνους και άλλες έκνομες πράξεις. Μάλιστα, αναφέρεται μερικές φορές, ότι πρωτύτερα αυτοί οι άνθρωποι είχαν νοσηλευτεί σε ψυχιατρικές κλινικές, οπότε πρέπει να συμπεράνουμε, ότι και οι γιατροί που  τους έδωσαν εξιτήρια και βγήκαν απ΄αυτές, δεν ήσαν και τόσο καλά στα μυαλά τους.

Το φαινόμενο της αύξησης των  ανθρώπων με τα  ψυχολογικά προβλήματα και τις ψυχοπάθειες, είναι κατά  πολύ συχνότερο  στις δυτικές κοινωνίες. Φαίνεται ότι στους φτωχούς λαούς, η καθημερινή αναζήτηση της ελάχιστης τροφής που χρειάζονται για  να επιβιώσουν, δεν τους αφήνει να προβληματίζονται και να αποκτούν έτσι τα  ψυχολογικά προβλήματα των ανθρώπων των  ανεπτυγμένων κοινωνιών. Πιθανόν  μάλιστα να υπεισέρχονται  και άλλοι λόγοι - πάντοτε σε σχέση με τις δυτικές χώρες - που όμως τους αγνοώ εντελώς.

Λέγεται ότι η τρέλλα δεν πηγαίνει στα βουνά. Αυτός που επενόησε αυτό το λαϊκό γνωμικό, δεν  είχε όπως  φαίνεται  καμμιά ιδέα  για τους τολμηρούς  μέχρι τρέλλας  ορειβάτες, που προσπαθούν με την τελευταία ικμάδα  των δυνάμεών τους, να κατακτήσουν μιά κορυφή ενός ψηλού βουνού, που κατά κατά κανόνα το έχουν  πατήσεις πάμπολλλοι άλλοι. Μπορεί λοιπόν να μην είναι απάτητο, αλλά γιατί βρε αδερφέ να μην το πατήσουμε κι εμείς, και να βγάλουμε και μερικές φωτογραφίες αναμνηστικές επάνω στην κορυφή αυτή ;

Υπάρχουν και πολλές άλλες μορφές τρέλλας, που συνήθως δεν τις δίνουν αυτή την ονομασία. Η τρέλλα που δέρνει  τους νεαρούς  που κατακλύζουν τους χώρους των συναυλιών ελαφράς μουσικής, είναι μία από αυτές τις τρέλλες. Οι ιστορίες αυτές, είχαν αρχίσει- όπως νομίζω - με τις συναυλίες των Μπητλς, πριν από  καμμιά τριανταπενταριά  χρόνια. Κοπέλλες που λιποθυμούσαν στη διάρκεια της συναυλίας, νεαροί  που τους ποδοπατούσαν άλλοι ακροατές των ίδιων ηλικιών, ήσαν συχνότατα φαινόμενα. Τα ίδια συνεχίζονται και σήμερα. Και το χειρότερο από  όλα αυτά της ιδιότυπης  αυτής τρέλλας, είναι  ότι στις συναυλίες  αυτές, το μόνο που δεν υπάρχει  είναι η μουσική, παλιότερα  τουλάχιστον  υπήρχε κάποια  μουσική. Και πιό παλιά, τους καιρούς που μεσουρανούσαν ο Φρανκ Σινάτρα, ο Ντην Μάρτιν, ο Μπιγκ Κρόσμπυ, τέτοιοι παραξυσμοί τρέλλας δεν  υπήρχαν, φαίνεται ότι η κατάσταση όσο πάει και γίνεται χειρότερη.

Δεν θα αναφερθούμε σε άλλες τρέλλες, αυτές οι λίγες μας φτάνουν. Η αφορμή γι αυτά που γράψαμε, ήταν οι τρελλές αγελάδες. Που όπως φαίνεται, δημιούργησαν ένα κλίμα εξαιρετικά δυσμενές ως προς  την αγορά  κρέατος από  βοοειδή. Τώρα, το  πρόβλημα  ίσως μετατοπιστεί και προς άλλες κατευθύνσεις. Στο αν μελλοντικά, η τρέλλα των αγελάδων, επεκταθεί και στα κατσίκια, τα πρόβατα, τα γουρούνια. Υπομονή και θα δούμε.