Υ Ψ Η Λ Ε Σ Τ Ε Χ Ν Ο Λ Ο Γ Ι Ε Σ
Eτσι δεν τον λένε τον αιώνα μας, αιώνα της τεχνολογίας ; Πρόοδος καταπληκτική σε πολλούς τομείς, όλοι συμφωνούν σ΄αυτό το σημείο. Κι αφού υπάρχει πρόοδος σε όλα σχεδόν τα επίπεδα της γνώσης, μπήκε και σ΄έναν τομέα, που πολύ μεγάλη είναι η σημασία του. Πρόκειται για το σχεδιασμό και την εκτύπωση των χαρτονομισμάτων, με όλες τις σύγχρονες βελτιώσεις και τις τεχνικές που δεν υπήρχαν άλλοτε και υπάρχουν τώρα.
Ας αρχίσουμε το « χρονικό » μας , προσπαθώντας να δούμε τί είναι το νόμισμα και τί το χαρτονόμισμα. Βέβαια, είναι σχεδόν αδύνατο να αναφερθούμε σε κάποια θέματα που αφορούν τις νομισματικές θεωρίες, είναι μιά πολύ πολύπλοκη ιστορία. Αλλωστε δεν είναι αυτός ο σκοπός μας. Αυτά που μας ενδιαφέρουν, είναι τα σχετικά με το τί είναι το παλιό μεταλλικό νόμισμα και τί αντιπροσωπεύει το καινούργιο χαρτονόμισμα, και ιδίως το τελευταίο.
Όπως ξέρουμε, τα πρώτα χρήματα έκαναν την εμφάνισή τους την εποχή που ανακαλύφθηκαν τα μέταλλα, πρώτα ο χαλκός και έπειτα το ασήμι και ο χρυσός. Στα μέρη όπου βρέθηκε αρχικά ο χαλκός, το μέταλλο αυτό χρησίμεψε σαν ανταλλακτική αξία, σαν νόμισμα δηλαδή. Είχε μικρή αξία, μπακίρι είναι, τί αξία μπορεί να έχει ; Και βέβαια, δεν ήταν κομμένο σε νομίσματα, απλώς ήταν κομμάτια του μετάλλου αυτού, που χωρίς ζυγαριές υπολογίζανε πά-νω κάτω το πόσο αξίζανε, κι αν πέσουμε λίγο έξω δεν μας νοιάζει. Μιά φορά, αυτό βρέθηκε να αντικαταστήσει τις παλιού τύπου συναλλαγές, που η αγγλική γλώσσα τις ονιομάζει b a r t e r s y s t e m, που είναι οι ανταλλαγές προϊόντων, σου δινω πατάτες, μου δίνεις κολοκύθια. ( Η λέξη b a r t e r , έχει την προέλευση της στο γαλλικό όρο b a r a t e r , που σημαίνει « ανταλλαγή » ). Μ΄αυτό τον τρόπο άρχισαν να κυκλοφορούν τα νομίσματα.
Το μπακίρι ήταν ευτελές μέταλλο, ήλθε όμως το ασήμι να γίνει το νόμισμα με την μεγάλη αξία, τα λεγόμενα στην αρχαιότητα « αργύρια ». ( Για είκοσι τέτοια, πούλησαν τον Ιωσήφ οι αδελφοί του στους Μαδιανίτες εμπόρους που πήγαιναν στην Αίγυπτο. Για τριάντα αργύρια « πρόδωσε » ο Ιούδας ο Ισκαριώτης το Χριστό, στην πραγματικότητα ήθελε να τον παραδώσει χωρίς φράγκα για να τον αναγκάσει να εκδηλωθεί εναντίον των Ρωμαίων, και προσποιήθηκε ότι το έκανε για τα αργύρια. Που τα πέταξε ύστερα στο Ναό, και όπως μας λέει ο Ματθαίος, ρίψας τα αργύρια εις τον Ναόν, ανεχώρησεν, και απελθών απήγξατο ).
Μέχρι το 780 περίπου έτος π.Χ, χαλκός και ασήμι χρησιμοποιόντουσαν σαν κομμάτια από μέταλλα, ίσως στο μεταξύ να είχαν εφευρεθεί και κάποιου είδους ζυγαριές. Μετά τη χρονολογία αυτή, πρώτα στην Αίγυπτο, και κατόπιν στις γειτονικές χώρες, τη Μέση Ανατολή και την Ελλάδα, άρχισαν να κόβονται τα πρώτα αληθινά νομίσματα. Αρκετά στρογγυλά, με κάποιες εγχαράξεις επάνω τους. Με το μπακίρι και το ασήμι γινόντουσαν από τότε οι συναλλαγές, μέχρι που κάποτε, πριν από λίγους αιώνες, άρχισε να χρησιμοποιείται και ο χρυσός, που μέχρι τότε χρησίμευε μόνο για την κατασκευή κοσμημάτων.
Αυτά τα μεταλλικά νομίσματα, κυκλοφορούσαν σε όλες τις πολιτισμένες περιοχές της Μέσης Ανατολής, της Αιγύπτου και της Ελλάδας. Η δραχμή λ.χ. γινόταν δεκτή σε όλη την Μέση Ανατολή, και τα Μεσανατολικά νομίσματα, όπως το Παλαστινικό σέκελ που το χρησιμοποιούσαν και οι Εβραίοι ( και είναι και το σημερινό όνομα του νομίσματός τους στο κράτος του Ισραήλ ), γινόντουσαν δεκτά στις κοντινές χώρες. Αρκούσε να δείξεις ότι ήταν ασήμι το νόμισμά σου, για να το δεχτούν, άσχετα από τη χωρα προέλευσής του. Αυτό που είχε τη σημασία, ήταν το βάρος του ασημιού, όλα τα νομίσματα έπαιρναν το όνομα που είχε το βάρος τους. Εννοείται ότι υπήρχαν ήδη ζυγαριές κάποιας ακρίβειας.
Ολο αυτό το σύστημα με τα μεταλλικά νομίσματα, κράτησε μέχρι το 1914, ως τότε, μόνο χάλκινα, ασημένια και χρυσά νομίσματα κυκλοφορούσαν στις πολιτισμένες χώρες. Τα χάλκινα είχαν διάφορα ονόματα, ανάλογα με την αξία τους, όπως είναι τα μονόλεπτα, τα δίλεπτα και τα πεντάλεπτα του Ευρώ σήμερα. Τα ασημένια, είχαν κι αυτά τις διαβαθμίσεις τους, ανάλογα με το βάρος του νομίσματος. Τέλος, τα χρυσά, ήσαν λίρες, χρυσά γαλλικά φράγκα και ανάλογα ονόματα είχαν και στις άλλες χώρες. Και αυτά τα χρυσά νομίσματα, είχαν διαφορές στο βάρος τους, άλλη ήταν η αξία ενός γαλλικού χρυσού, κι άλλη η αξία ενός ισπανικού για παράδειγμα.
Οσο κυκλοφορούσαν αυτά τα μεταλλικά νομίσματα, η αληθινή τους αξία παρέμενε πάντοτε σχεδόν η ίδια, ήταν ανάλογη με την αξία του μετάλλου από το οποίο ήσαν φτιαγμένα. Δεν ήταν όπως τα μετέπειτα χαρτονομίσματα, που είχαν και έχουν άλλη αξία τη μιά εποχή, και άλλη την άλλη. Όταν πρωτοβγήκαν τα χαρτονομίσματα, η αξία τους υπολογιζόταν σε σύγκριση με το χρυσό που υπήρχε στο θησαυροφυλάκιο της κρατικής τραπεζας που τα εξέδιδε, ή της υπό κρατικό έλεγχο τραπεζας. Επρεπε δηλαδή το χαρτονόμισμα να έχει αντίκρυσμα σε χρυσό, άλλωστε δεν ήταν χρήμα αυτό το ίδιο, απλώς ήταν ένα γραμμάτιο, το οποίο μπορούσες να το πάς στην τράπεζα και να ζητήσεις να σου δώσουν το αντίστοιχο χρυσάφι. Γι αυτό, είχε απ΄έξω την επιγραφή : « Πληρωτέον επί τη εμφανίσει ». Δηλαδή, έπρεπε - θεωρητικά βέβαια - να σου ανταλλάξουν το χαρτονόμισμα με χρυσό, μόλις το παρουσίαζες. Αυτή η εκτίμηση ήταν για τους πρώτους καιρούς.
Τα πρώτα χαρτονομίσματα - όπως αναφέρθηκε, και όπως το διάβασα στην εγκυκλοπαίδεια - παρουσιάστηκαν το 1914, δηλαδή εντελώς πρόσφατα. Δεν πέρασαν πολλές δεκαετίες, και αντί για αντίκρυσμα σε χρυσό, άρχισαν να υπολογίζονται άλλες παράμετροι της οικονομίας, όπως το ακαθάριστο εθνικό εισόδημα, το ισοζύγιο διεθνών συναλλαγών, τα ελλείματα του προϋπολογισμού, το δημόσιο χρέος και άλλα τέτοια. Σήμερα, ο χρυσός της τράπεζας που εκδίδει τα χαρτονομίσματα, έπαυσε πιά να έχει την παλιά σημασία του.
Τους καιρούς που το χρήμα κυκλοφορούσε σε μεταλλικά νομίσματα, είναι φανερό ότι παραχάραξη του νομίσματος δεν ήταν μιά εύκολη υπόθεση, οι άνθρωποι μπορούσαν εύκολα να αναγνωρίσουν αν ένα μεταλλικό νόμισμα ήταν αληθινό ή κίβδηλο. Απόπειρες για παραχάραξη και δημιουργία ψεύτικων νομισμάτων, γινόταν κάποτε, μόνο με το χρυσό, δηλαδή με τις λίρες, τα γαλλικα χρυσά φράγκα ( Ναπολεόνια κ.λ.π. ) και άλλα τέτοια χρυσά νομίσματα μεγάλης αξίας. Στην ελληνική ταινία « Η κάλπικη λίρα », βλέπουμε μιά τέτοια απόπειρα παραχάραξης, που όμως δεν στέφθηκε από επιτυχία, οι άνθρωποι αναγνώριζαν το πλαστό νόμισμα και μόνο από τον κρότο που έκαμνε όταν το έρριχναν στο τραπέζι. Οσο για τις ιταλικές λίρες Αγγλίας, αυτές δεν ήσαν ψεύτικες, είχαν τη σωστή ποσότητα χρυσού, αλλά εθεωρούντο σαν « δεύτερης » διαλογής αλλά αναγνωρισμένες, σχετικά μικρότερης πάντως αξίας. Δεν ήσαν προϊόν αληθινής παραχάραξης.
Η κατάσταση άλλαξε όταν το μέταλλο αντικαταστάθηκε από το χαρτί. Τους πρώτους καιρούς, δεν έγινε δυνατό να γίνει αντιγραφή των χαρτονομισμάτων, τα οποία είχαν ορισμένα χαρακτηριστικά που οι τότε παραχαράκτες δεν μπορούσαν να τα αντιγράψουν. Αλλά ο ανθρωπος είναι πολυμήχανος όταν πρόκειται να κερδίσει χρήματα. Δεν πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα - δεν ξέρω πόσο ακριβώς - και τα πρώτα πλαστά χαρτονομίσματα έκαναν την εμφάνισή τους στις προηγμένες χώρες του κόσμου. Δολλάρια και άλλα χαρτονομίσματα, βγήκαν στην κυκλοφορία, αλλά η αναγνώρισή τους σαν πλαστών ήταν εύκολη. Αυτό που δεν ήταν καθόλου εύκολο, ήταν να βρουν ποιοί τα είχαν δημιουργήσει. Γιατί αυτό ; Επειδή τα έβγαζαν λίγα λίγα στην αγορά, και δεν μπορούσες να βρείς ποιός τα πέρασε στην κυκλοφορία.
Από που ξεκινήσαμε για να ανακινήσουμε το θέμα των παραχαράξεων ; Μα είναι ολοφάνερο, από την πρόσφατη εμφάνιση πλήθους χαρτονομισμάτων που κυκλοφορούν στις ευρωπαϊκές - και ίσως όχι μόνο - αγορές. Τα χαρτονομίσματα αυτά, είναι ως γνωστόν τα Ευρώ, αυτά που εκτόπισαν από την κυκλοφορία παλιά και « ιστορικά » νομίσματα, όπως το γαλ-λικό φράγκο, το γερμανικό μάρκο, το ισπανικό πέσο, την πολύ πιό ιστορική δραχμή και άλλα ευρωπαϊκά νομίσματα. Και πρωτύτερα, είχαν έλθει πληροφορίες για την ύπαρξη οργανωμένου παραχαρακτικού κυκλώματος, αλλά δεν βλέπαμε τους « καρπούς » του στη χώρα μας. Οι πληροφορίες έλεγαν ότι το κύκλωμα αυτό - μπορεί να υπήρχαν και άλλα - είχε έδρα τη Βουλγαρία και μάλιστα την πρωτεύουσα Σόφια. Οι πληροφορίες έλεγαν επίσης, ότι οι παραχαράκτες του κυκλώματος αυτού, είχαν γνώσεις πολύ υψηλής τεχνολογίας.
Ενας μικροπανικός δημιουργήθηκε αυτές τις μέρες, όταν ανακοινώθηκε επίσημα ή ανεπίσημα, ότι σίγουροι τρόποι αναγνώρισης των πλαστών χαρτονομισμάτων δεν υπάρχουν, παρά μόνο σε μεγάλες κεντρικές τραπεζες, και ότι τα μηχανήματα που κυκλοφορούν στην αγορά, δεν είναι σε θέση πάντοτε να αναγνωρίσουν την πλαστότητα. Δόθηκαν τότε άλλα στοιχεία, βάσει των οποίων ο απλός πολίτης θα μπορούσε να αναγνωρίσει ( ή έστω να υποψιαστεί ) την πλαστότητα ενός Ευρώ. Διάφορα χαρακτηριστικά που έχει επάνω του το χαρτονόμισμα αναφέθηκαν, και ο καθένας μπορεί να τα ψάξει. Πάντως, φαίνεται ότι οι υψηλής τεχνολογίας κάτοχοι των παραχαρακτικών εργαστηρίων, είναι σε θέση να αντιγράψουν σχεδόν όλα τα σχετικά στοιχεία. Εσχάτως, ακούστηκε ότι ένα μικρό καφετί ακανόνιστο ορθογώνιο « παραθυράκι » που υπάρχει στα Ευρώ, τραχύ χαρτί που μπορείς με το νύχι να το ψάξεις, είναι γνώρισμα της γνησιότητας του νομίσματος, που δεν μπορούν - επί του παρόντος - να το αντιγράψουν οι σπουδαίοι αυτοί καλλιτέχνες..
Οι κάθε φύσεως απατεώνες είναι και πολύ έξυπνοι και πολύ τολμηροί στις επιχειρήσεις τους. Εξαιρετικά εφευρετικοί, έχουν σήμερα εξοπλιστεί και με τα τελευταία επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, μόλις δημιουργείται μιά καινούργια τεχνολογία, σπέυδουν να την οικειοποιηθούν, είτε σπουδάζοντας οι ίδιοι, είτε έχοντας τη βοήθεια των κάποιων ειδικών, που έχουν κι αυτοί μέσα τους το μικρόβιο της εξαπάτησης, και επί του προκειμένου της παραχάραξης χαρτονομισμάτων. Ας το έχουμε υπ ΄ όψιν μας, οι σύγχρονοι απατεώνες είναι σαϊνια στις τεχνικές, και πλήρως εφοδιασμένοι με ότι σύγχρονο υπάρχει.
Πρόσφατα, μας προέκυψε και ένα καινούργιο φρούτο στον τομέα της εξαπάτησης. Πρόκειται για μιά γνωστή σε όλους μας ιστορία. Όταν περνάμε έξω από μιά τράπεζα, βλέπουμε συχνά ή σχεδόν πάντοτε, κάποιους ανθρώπους να περιμένουν σε κανονική σειρά, για να βάλουν στη σχετική υποδοχή του μηχανήματος που υπάρχει έξω από την τράπεζα, μιά κάρτα εφοδιασμένη με τα προσωπικά στοιχεία τους, και κατόποιν να περιμένουν να βγάλει η θυρίδα τα όσα χρήματα έχουν ζητήσει από την τράπεζα. Πρόκειται για μιά σχετικά καινούργια διευκόλυνση που κάμνουν οι τράπεζες στους πελάτες τους, για να μην περιμένουν μπροστά στα γκισέ του υποκαταστήματος. Τεχνολογία καινούργια και εδώ.
Συμβαίνει λοιπόν τελευταίως και το εξής. Πηγαίνει ο πελάτης της τράπεζας στη θυρίδα αυτή, και βλέπει με μεγάλη του έκπληξη, ότι αρκετά ή πολλά από τα χρήματα που είχε κατάτεθειμένα στον τραπεζικό του λογαριασμό, έχουν κάνει φτερά. Απορεί λοιπόν, και πηγαίνει μέσα στην τράπεζα να μάθει το πώς έγινε αυτό το πράγμα. Και εκεί τον πληροφορούν ότι έχουν γίνει αναλήψεις από το λογαριασμό του, μήπως τις εκανες εσύ ο ίδιος και το έχεις ξεχάσει στο αναμεταξύ ;
Οχι, δεν έχει κάνει αναλήψεις αυτός ο ίδιος, θυμάται πολύ καλά το υπόλοιπο του τραπεζικού λογαριασμό του από την προηγούμενη φορά που είχε πάρει χρήματα, όχι, δεν έχει κάνει καμμιά ανάληψη. Και πού βρίσκεται η λύση του αινίγματος αυτού ; Λοιπόν, η τεχνολογία και πάλι, αλλά τώρα στον ύψιστο της βαθμό. Ασύλληπτη η επινοητικότητα των ανθρώπων, όταν θέλουν να αρπάξουν ότι ανήκει στους άλλους, που αυτοί οι άλλοι το κέρδισαν με τον ιδρώτα του προσώπου τους, ή έστω και με κάπως « ανορθόδοξα » μέσα.
Το μάθαμε το κόλπο που μεταχειρίζονται, και που δείχνει το πόσο σπουδαιοι είναι στον τομέα τους αυτοί οι κατεργάρηδες. Μιά μικροσκοπική βιντεοκάμερα - μεγάλη εφέυρεση αυτή - που την κατασκευάσανε οι ίδιοι τους ή κάποιοι άλλοι για λογαριασμό τους, τοποθετείται ακριβώς πάνω από τη σχισμή στην οποία μπαίνει η κάρτα. Η κάμερα αυτή - που είναι εξαιρετικά δύσκολο να την πάρεις χαμπάρι - γράφει σε βιντεοταινία - μικροσκοπική κι αυτή - όλα τα στοιχεία του πελάτη της τράπεζας, ονοματεπώνυμο, διεύθυνση κατοικίας, κωδικό αριθμό που είναι απαραίτητος γιατί χωρίς αυτόν δεν μπορείς να πάρεις φράγκα από το μηχάνημα. Και ότι άλλο μπορεί να είναι χρήσιμο στους τύπους αυτούς τους πανέξυπνους.
Αφού λοιπόν στήσουν όλη αυτή τη « φάμπρικα », οι αξιότιμοι αυτοί κύριοι ( που μπορεί να είναι και κυρίες, οι γυναίκες έχουν φτάσει σε όλα τους άντρες, και μάλιστα και σε μερικά τους έχουν ξεπεράσει ), ξεκινούν σαν καλά παιδιά, και έχοντας « μοντάρει » μιά πλαστή κάρτα με τα στοιχεία που υπέκλεψαν με το μικροσκοπικό τους μηχάνημα, πηγαίνουν στη θυρίδα και ζητούν να πάρουν τον κόπο της εργασίας τους. Δηλαδή τα φράγκα που αντιπροσωπεύει η κάρτα που αντέγραψαν με τόση μαεστρία. Και είναι ολοφάνερο, ότι τα παιδιά αυτά, αξίζουν το « ψωμί » που βγάζουν μ΄αυτόν τον τρόπο.
Πριν λίγες μέρες, ακούστηκε και ιδώθηκε από τα ειδησεογραφικά δελτία της τηλεόρασης, και το εξής καταπληκτικό. Ηταν μεσάνυχτα - και λίγο παραπέρα, ίσως γύρω στις δύο με τρεις η ώρα - κι ενώ όλη η φύση ησύχαζε, κάποιοι νυχτερινοί επισκέπτες, μπήκαν σ΄ένα διαμέρισμα του πρώτου ορόφου πολυκατοικίας, περνώντας απ΄ το μπαλκόνι. Βρήκαν ανοιχτή τη μπαλκονόπορτα ( κι αν ήταν κλειστή θα την άνοιγαν, δουλειά πανεύκολη άλλωστε ), και εισέδυσαν στο σπίτι. Οι άνθρωποι του σπιτιού είχαν πέσει για ύπνο, και οι επισκέπτες άρχισαν να ψάχνουν με την ησυχία τους, προσέχοντας βέβαια να μην κάνουν κανένα θόρυβο. Και αποχώρησαν μετά από λίγο, παίρνοντας μαζύ τους όχι χρήματα, όχι την τηλεόραση ή το βίντεο, αλλά τις τραπεζικές κάρτες που ανακάλυψαν, και για τις οποίες άλλωστε είχαν έλθει.
Το πρωϊ, οι ένοικοι αντελήφθησαν την κλοπή, και είδαν ότι αυτά που έλειπαν, ήσαν μόνο οι κάρτες. Πήγαν αμέσως στην τράπεζα, και εκεί ανακάλυψαν ότι στις τέσσερις τα χαράματα, πολύ πριν ο ήλιος φέξει, οι νυχτερινοί επισκέπτες ειχαν προσέλθει στη θυρίδα και είχαν αφαιρέσει μεγάλα ποσά, ίσως όλα όσα υπήρχαν στο λογαριασμό τους. Και γιατί πήγαν παρακαλώ στις τέσσερις το πρωϊ για να τα πάρουν και όχι λίγο αργότερα ; Φυσικά για να προλάβουν τους κατόχους των καρτών, που ήξεραν ότι πρωϊ πρωϊ θα πήγαιναν στην τράπεζα να καταγγείλουν την κλοπή. Και η επιχείρηση τους στέφθηκε έτσι με απόλυτη επιτυχία.
Σε ποιά συμπεράσματα πρέπει να οδηγηθούμε ύστερα από όλα αυτά ; Στο ότι όσο γρήγορα αναπτύσσεται η τεχνολογία, άλλο τόσο γρήγορα κι ακόμα γρηγορότερα, μεγαλώνει και η τεχνολογικά οργανωμένη απάτη. Προσοχή λοιπόν συμπολίτες και πολίτες όλης της χώρας. Προσέχετε και έχετε τα μάτια σας δεκατέσσερα στα ζητήματα που συνδέονται με τεχνολογικά τερτίπια. Προσοχή μεγάλη στις τραπεζικές κάρτες. Προσοχή ακόμα και στις ίδιες τις τράπεζες, το λέω αυτό για πολλοστή φορά με την ευκαιρία αυτή. Οχι στις τράπεζες, μην μπαίνετε καθόλου σ΄αυτές. Εκτός κι αν είναι να τις ληστέψετε. Που θα ήταν μιά πολύ καλή επιχείρηση στους δύσκολους οικονομικά καιρούς που περνούν όλοι αυτή την εποχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου