Τι μας λέει αυτός ; Τηλεοπτικός σταθμός και στον Ξηροπόταμο ; Ωρισμένως δεν είμα-στε καλά. Και πότε έγινε αυτό το καταπληκτικό πράγμα και δεν πήραμε χαμπάρι ; Ασφαλώς θα αστειέυεται, υπάρχουν στη Δράμα ένας σωρός από τηλεοπτικούς πομπούς, τί μας χρειάζεται άλλος ένας, και μάλιστα στον Ξηροπόταμο ;
Δεν πρόκειται γι αστείο. Ο σταθμός αυτός μπορεί να μην υπάρχει τώρα, όμως μιά εποχή, ούτε πολύ κοντινή, ούτε πολύ μακρινή, ήταν ο πρώτος πομπός τηλεόρασης, ίσως σε ολόκληρη την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη.
Θα πάμε πίσω κάπου εικοσιεπτά χρόνια, γύρω στο 1971. Ο κόσμος της Δράμας μαθαίνει ότι όσοι έχουν δέκτη τηλεόρασης, μπορούν να παρακολουθήσουν τον μοναδικό τότε πομπό του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης. Εχει, λένε, τοποθετηθεί από γνωστό ραδιοτεχνίτη της πόλης μας, ένας αναμεταδότης που παίρνει σήμα από τον πομπό του Πηλίου, κάπου 250 χιλιόμετρα μακρυά σε ευθεία γραμμή - και με κάποιον ενισχυτή, γιατί το σήμα δεν μπορεί να έλθει από τόσο μακρυά - μεταδίδει στ΄ αλήθεια το πρόγραμμα.
Καλά θα κάνουμε να ρωτήσουμε μήπως κανένας έχει πάρει δέκτη τηλεόρασης και αυτός θα μας πεί τι γίνεται, κι αν πράγματι έρχεται εικόνα και ήχος, έ, τότε θα δούμε αν θα πάρουμε κι εμείς.
Ρωτάμε και μαθαίνουμε : Οντως, υπάρχει αυτός ο πομπός, και μάλιστα εκπέμπει σχετικά καλά, κάτι χιονάκια βέβαια υπάρχουν στην εικόνα,αλλά τι να γίνει ; Απ΄ τ΄ολότελα, καλή κι η Παναγιώταινα. Και πόσο στοιχίζει μιά συσκευή τηλεόρασης ; Ε, δεν είναι και τόσο φτηνή, περίπου δέκα χιλιάρικα μαζύ με την κεραία και την τοποθέτηση.( Εδώ που τα λέμε, δέκα χιλιάδες για μιά ασπρόμαυρη τηλεόραση - κάπου επτακόσιες πενήντα χιλιάδες σημερινές δραχμές - δεν είναι και λίγες, σήμερα με το ένα πέμπτο του ποσού αυτού, αγοράζεις μιά καλή έγχρωμη τηλεόραση ).
Λίγος είναι ο κόσμος που αγοράζει συσκευή στην αρχή. Αλλά αν η ζήλεια ήταν ψώρα, θα κολλούσε όλ΄η χώρα. Σε μικρό διάστημα, οι αγοραστές γίνονται όλο και περισσότεροι, γίνονται πολλοί. Αλλωστε, όλες οι καινοτομίες, όλα τα καινούργια πράγματα, έτσι μπαίνουν στην κυκλοφορία, βλέπει ο άνθρωπος τον γείτονά του- η κυρία την γειτόνισσα - και ντρέπονται μήπως και μείνουν καθυστερημένοι. Ετσι έγινε λίγο αργότερα και με τα αυτοκίνητα. « Η γειτόνισσα με έχει πρήξει το σηκώτι με το να μου λέει συνεχώς, πού πήγανε με το αμάξι τους και έφαγαν, ποιές εκδρομές έκαναν, τι ωραία πέρασαν. Θα σκάσω μ΄αυτήν την γυναίκα. Λοιπόν, πρέπει κάτι να κάνεις και σύ, μας έχει κάνει ρεζίλι, θα πάρεις και σύ αμάξι, και για να της μπώ στη μύτη για όσα τράβηξα μ΄αυτήν, θα κυττάξεις να πάρεις ένα πιό καλό αμάξι, πιό ακριβό, πιό λουσάτο, για να την κάνω να σκάσει απ΄ το κακό της ». Λοιπόν, δεν είναι καθόλου υπερβολικά αυτά, έτσι περίπου έγιναν τα πράγματα με τα αυτοκίνητα, έτσι έγιναν και με τις τηλεοράσεις, και έτσι θα γίνεται με κάθε τι το καινούργιο.
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στον σταθμό μας του Ξηροποτάμου. Μεταδίδει καθημερινώς - εκτός από κάποιες φορές που παθαίνει βλάβη, και τρέχει ο ιδιοκτήτης και συντηρητής της να την επισκευάσει. Αρχίζει από το απόγευμα, τότε δεν έπαιζε η Ε.Ι.Ρ.Τ. άλλες ώρες εκτός από τις απογευματινές και βραδυνές, που άρχιζαν στις πεντέμισυ, για να κλείσει το πρόγραμμα στις δώδεκα και τέταρτο περίπου, μετά το δελτίο ειδήσεων του μεσονυχτίου.
Ανοίγομε μιά παρένθεση. Οι πρώτες δοκιμαστικές εκπομπές της Ε.Ι.Ρ.Τ. έγιναν το 1967. Η αίθουσα εκπομπών ήταν κάτι σαν τις αντίστοιχες των σημερινών επαρχιακών πομπών, ίσως ούτε τέτοια. Πέρασαν κάπου δυό χρόνια για να αρχίσει κανονική παραγωγή του προγράμματος.
Και τι λέτε να έπαιζε τότε ; Θυμάμαι αρκετά πράγματα. Δυό αμερικανικές σειρές αυτο-τελών επεισοδίων δέσποζαν στο πρόγραμμα, από πενήντα λεπτά η κάθε μιά. Η « Μπονάντζα », σειρά που παιζόταν στην Αμερική επί δώδεκα χρόνια συνεχώς, ήταν η μία από αυτές. Οι ιστορίες της σειράς αυτής ελάμβαναν χώραν στο Σίλβερ Σίτυ - ή μάλλον σε μιά φάρμα κάπως μακρυά απ΄ την πόλη. Το σκηνικό και τα σενάρια ήσαν τύπου ταινίας Γουέστερν, και πρέπει να ομολογηθεί ότι ήσαν πάρα πολύ καλά, ασυγκρίτως καλύτερα από τα σήμερον προβαλλόμενα. Η σειρά αυτή αγαπήθηκε πολύ από τους Δραμινούς, και υποθέτω κι από όλους τους Ελληνες.
Η δεύτερη σειρά ήταν αστυνομική. Χαβάη 5 - 0, αυτός ήταν ο τίτλος της. Όλα τα επεισόδια, που ήσαν κι αυτά αυτοτελή, γινόντουσαν είτε στη Χονολολού, είτε σε κάποιο άλλο από τα νησιά Χαβάη. Πιστεύω, ότι και σήμερα αν παιχτεί, πάλι θα συγκεντρώσει το ενδιαφέρον του κοινού. Ηταν κι αυτή πολύ φροντισμένη, και καθώς ήταν γυρισμένη στην εξωτική Χαβάη, πρόσφερε και άλλο θέαμα, που μόνο οι τουρίστες μπορούν να το έχουν. Και βέβαια, τουρισμό στη Χαβάη, και μάλιστα επί εβδομαδιαίας βάσεως, δεν μπορεί και ένας πλούσιος να κάνει.
Μιά σειρά παρωδιακών κάπως Γουέστερν, ήταν και η « Αγρια δύση »-« The wild,wild West. Υπήρξαν και άλλες σειρές μικρότερης σημασίας.Όμως,και ταινίες παιζόντουσαν στην
μικρή οθόνη, και βέβαια και οι έγχρωμες έβγαιναν ασπρόμαυρες, άλλωστε και οι σειρές που προαναφέρθηκαν ήσαν έγχρωμες αλλά τις βλέπαμε κι αυτές ασπρόμαυρες.
Κάποτε φτάσαμε και στο πρώτο ελληνικό σήριαλ. Ηταν « Ο παράξενος ταξειδιώτης », που σκηνοθετούσε ο Κώστας Κουτσομύτης, που ήθελε σε κάθε σκηνή του να προκαλεί σασπένς, αλλά η ιστορία ήταν τόσο μπερδεμένη και τόσο ασύνδετη - όπως γίνεται στις περισσότερες Ελληνικές σειρές, όπου ο σεναριογράφος γράφει το επεισόδιο μιάς μέρας, και αύριο βλέπουμε τι εξέλιξη θα της δώσουμε. Η σειρα αυτή δεν τελείωσε ποτέ, άγνωστο για ποιό λόγο,μπορεί να υποθέσει κανείς ότι θέλει Πάντως, το μυστήριο του παράξενου ταξειδιώτη δε λύθηκε τελικά ποτέ.
( Και μιά προσθήκη. Σήμερα, 10 Νοεμβρίου του 2.000, συνάντησα στην πλατεία, παλιό και αγαπητό φίλο μαζύ με τη σύζυγό του, του οποίου το όνομα για εύλογους λόγους δεν θα αποκαλύψω - μόνο τα αρχικά του που είναι Λ.Δ. - που μου διηγήθηκε μιά πολύ νόστιμη όσο και απίθανη ιστοριούλα. Ο φίλος ήταν ίσως ο πρώτος που αγόρασε δέκτη στη Δράμα, μιά S c h a u b - L o r e n z, και ήταν μανιώδης « τηλεορασάκιας », αν μπορώ να μεταχειριστώ αυτό τον αδόκιμο όρο. Μιά παγερή νύχτα του Ιανουαρίου του 1972 - έτσι το τοποθετώ - επειδή δεν μπορούσε να « πιάσει » το ασθενές σήμα του πομπού, ανέβηκε υπό δριμύ ψύχος και κάτω από έντονη χιονόπτωση στην ταράτσα, μαζύ με τον μικρό γιό του που κρατούσε ομπρέλλα για το χιόνι, και έστριψε την κεραία, που είχε « παραστρατήσει » εξ αιτίας του ανέμου. Ηταν η ρωμαντική εποχή της τηλεόρασης ! )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου