Δ Υ Ο Ξ Ο Δ Ε Υ Ο Υ Μ Ε, Ε Ν Α Π Α Ρ Α Γ Ο Υ Μ Ε
Λοιπόν, τα είχαμε χύμα, τα βρήκαμε τώρα και τσουβαλάτα. Περί τίνος πρόκειται ; Περί του πετρελαίου, ενός προϊόντος που από τα βάθη και τα έγκατα της γής εξάγεται, και που αποτελεί για τρίτη φορά μέσα στα τελευταία τριάντα και κάτι χρόνια, το πολυζητήμένο πρόβλημα όχι μόνο των οικονομικά ισχυρών χωρών - που το έχουν απόλυτη ανάγκη - αλλά και πολλών από τις μή ισχυρές στον τομέα της οικονομίας χώρες του κόσμου..
Είχαν προηγηθεί άλλες δυό περιπτώσεις, που μεγάλη αναστάτωση προκάλεσε αυτό το καύσιμο στον κοσμο. Η πρώτη φορά ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 70, μέχρι τότε δεν είχε ποτέ παρουσιαστεί αυτό που ονομάστηκε τότε « πετρελαϊκή κρίση ». Για λόγους που δεν είναι απλοί, που δεν μπορούν εύκολα να εξηγηθούν, άρχισε να ανεβαίνει η τιμή του λεγόμενου « αργού » - δηλαδή όπως βγαίνει μέσα από τη γή - πετρελαίου, Ανέβαινε, ανέβαινε συνέχεια η τιμή του λεγόμενου « μαύρου χρυσού », και φαινόταν ότι σταματημό θα δεν είχε αυτή η ανηφόρα που είχε πάρει.
Δεν πέρασε όμως πολύς καιρός, ίσως και μήνες, και η τιμή άρχισε να πέφτει. Και όλο και έπεφτε, συνεχώς κατέβαινε η τιμή του αργού, μέχρι που έφτασε σε εξευτελιστρικά νούμερα, δεκαπέντε τοτινά δολλάρια το βαρέλι. Κα πέρασαν πολλά χρόνια, καμμιά δεκαπενταριά αν δεν κάνω λάθος - που μπορεί κα να κάνω - χωρίς να υπάρξει καμμιά άλλη τέτοια κατάσταση ανηφορικής πορείας. Μέχρι ένα χρονικά σημείο. Από το οποίο και ύστερα, άρχισε το ίδιο νταβατούρι με το καύσιμο αυτό, που από τα βάθη της γής βγαίνει, και τον κόσμο που έχει μεγάλη εξάρτηση από αυτό τον τρελλαίνει.
Και ξανάρχισε η ανηφόρα όπως και την πρώτη φορά, ανηφοριά που όλο και πήγαινε πιό ψηλά το μαύρο χρυσό, και αγκομαχητό είχε καταλάβει όλες τις χώρες, κυρίως τις βιομηχανικές. Τα ίδια Παντελή μου, τα ίδια Παντελάκη μου. Και αφού τράβηξε τα ίδια μονοπάτια και κατατρόμαξε τον πεπολιτισμένο κόσμο, άρχισε και πάλι να παίρνει την κάτω βόλτα, όπως είχε γίνει και την πρώτη φορά.
Κάτι μου λέει εδώ, ότι δεν ήσαν δυό οι φορές που έκανε αυτά τα τερπτίπια αυτό το καύσιμο, δεν μπορω όμως να συγκεντρωθώ για να θυμηθώ, ούτε και να ρωτήσω άλλους για να μην φανώ ακατατόπιστος περί το σημαντικό αυτό ζήτημα και με πάρουν στο « ψιλό ». Φαίνεται πάντως πιθανό, ότι κάποιο τέτοιο πράγμα έχει γίνει κάποια χρονική περίοδο, ανάμεσα στις δυό φάσεις που αναφέρθηκαν, η μετά τη δεύτερη φορά. Πάντως, αν έγινε και μιά τέτοια τρίτη κρίση, αυτή πρέπει να ήταν μικρής έντασης και διάρκειας.
Όπως δείχνουν πάντως τα πραγματα, αυτή τη φορά η κατάσταση δεν θα διορθωθεί τόσο εύκολα όπως τις προηγούμενες φορές. Αυτό βέβαια δεν ταιριάζει με την προϊστορία του φαινομένου, πάντοτε αναποδογύριζε η κατάσταση μετά από κάποιον καιρό. Το γιατί δεν μπορεί να ξαναγυρίσει η κατάσταση στα προηγούμενα επίπεδα και να έλθει και πάλι η ισορροπία, φαίνεται ότι οφείλεται σε έναν καινούργιο παράγοντα, που μόλις πριν από λίγες μέρες ήλθε στην επιφάνεια από τις ειδήσεις της τηλεόρασης.
Είναι γνωστό, ότι το πετρέλαιο που βρίσκεται στα βάθητα της γης, έχει καταχωνιαστει εκεί πριν από τριακόσια μέχρι πεντακόσια εκατομμύρια χρόνια. Από τόσο παλιά ; Μάλιστα, ίσως και από λίγο πιό κατοπινά, ας πούμε πριν από διακόσια εκατομμύρια χρόνια. Και πως βρέθηκε εκεί μέσα, πώς σχηματίστηκε, με ποιό τρόπο ; Την απάντηση τη δίνουν οι ειδικοί, που έχουν και τα αποδεικτικά στοιχεία γι αυτά που λένε. Και αποδεικνύουν ότι πριν από τα μιλιούνια αυτά των χρόνων, τους αιώνες και τα ζαμάνια, έχει εγκλωβιστεί εκεί, στα βάθη τα μεγάλα και σε πιό ρηχά ακόμα, και κάτω από το βυθό των θαλασσών και των ωκεανών αυτό το υγρό. Για το οποίο, τόσος θόρυβος γίνεται αυτό τον τελευταίο καιρό.
Πριν λοιπόν από τα εκατομμύρια αυτά χρόνια, τους αιώνες και τα ζαμάνια, πλήθος μέγα από μικροοργανισμούς - φυτικούς και ζωϊκούς - καταποντίστηκαν στα σωθικά της γής, στις πολλές αναταράξεις που πάθαινε τότε ο φλοιός του πλανήτη. Κάθε φορά λοιπόν που έσκαζε η επιφάνεια και σχηματιζόντουσαν τεράστιες χαράδρες, έπεφταν μεσα σ΄αυτές, τα μικρά και λίγο μεγαλύτερα πλάσματα που αναφέρθηκαν, ίσως και κάποια πιό μεγάλα. Όλα αυτά, διαλυόντουσαν με την πάροδο του χρόνου, και δημιουργούσαν έτσι ένα πλήθος από υδρογονάνθρακες. Που αποτελέσανε το υγρό αυτό - που σε περιπτώσεις γινόταν και σαν πέτρα κάτω από μεγάλη πίεση, και πάλι γινόταν ρευστό - που είναι το σημερινό αργό πετρέλαιο, που σε τόσους μπελάδες βάζει τους ανθρώπους.
Κάτι γνώριζαν γι αυτό το υγρό που έβγαινε κάποτε και μέχρι την επιφάνεια της γής και στην αρχαιότητα, και ειδικά στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Αλλά σε ποιούς σκοπούς το χρησιμοποιούσαν, δεν το ξέρω, πάντως δεν φαίνεται να είχε και κάποιες σπουδαίες εφαρμογές στα μέρη εκείνα τις τότε εποχές. Και μόλις το 1860, βρέθηκε μιά πολύ χρήσιμη εφαρμογή του υγρού αυτού, που μόλις ένα χρόνο πριν είχε καθαριστεί, και από το αργό πετρελαιο, είχε βγεί το λεγόμενο φωτιστικό πετρέλαιο. Το οποίο το έβαλαν μέσα στις λάμπες, που είναι γνωστές σαν γκαζόλαμπες. Και οι οποίες πήραν τη θέση που είχαν μέχρι τότε τα κεριά, οι λαμπάδες και τα δαδιά.
Επρεπε να φτάσουμε στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα και τις αρχές του εικοστού, για να βγάλουν από το αργό πετρέλαιο και τη βενζίνη, που την έβαλαν μέσα στις μηχανές των αυτοκινήτων. Που μέχρι τότε, τα περπατούσαν με πετροκάρβουνο, μάλιστα, επί μερικά χρόνια, αυτή ήταν η κινητήρια ύλη για τα πρώτα αυτοκίνητα, που έκαναν την εμφάνισή τους λίγο μετα από το 1880. Κι αφού βρέθηκε ο τρόπος χρήσης του πετρελαίου στις μηχανές των αυτοκινήτων, ακολούθησε μιά όσο πήγαινε μεγαλύτερη εφαρμογη σε κάθε είδους μηχανή. Ετσι, σιγά σιγά, όλα τα πράγματα που χρειαζοντουσαν κίνηση ή φωτισμό, μπήκαν στην υπόθεση πετρέλαιο, που όσο περνούσε ο καιρός, τόσο και η κατανάλωσή του μεγάλωνε.
Από την αρχή, δεν σκέφτηκαν οι χρήστες του το αν και πόσο θα διαρκέσει η χρήση του καινούργιου αυτού καυσίμου. Οχι ότι δεν τους ένοιαζε, απλά επειδή δεν ήξεραν σχεδόν τίποτε για το πόσα και ποιά ήσαν τα κοιτάσματα της ύλης αυτής. Κάποτε όμως άρχισαν να τα μελετάνε τα πράγματα, και φτάσανε σε κάποια συμπεράσματα. Που αρχικά έλεγαν ότι σε μέσα σε πενήντα - εκατό χρόνια, θα τέλειωνε οριστικά και αμετάκλητα το καύσιμο αυτό. Αλλά όσο περνούσε ο καιρός, βρίσκανε και καινούργια κοιτάσματα, κι έτσι παρατείνανε την προθεσμία αυτή, χωρίς να ξεχνάνε ότι κάποτε θα τέλειωνε τελικά.
Τώρα ξέρουμε πάνω κάτω, ποιές είναι οι πηγές, τα κοιτάσματα δηλαδή, που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εύκολα. Το « εύκολα », σημαίνει ότι είναι κοντά στην επιφάνεια της γής, το ότι είναι καλής ποιότητας το πετρέλαιο αυτό, και το ότι δεν είναι στα μεγάλα βάθη των ωκεανών, από τα οποία πολύ δύσκολα θα μπορούσε να βγεί, και τότε το κόστος παραγωγής του θα ήταν τεράστιο και τελείως ασύμφορο.
Ξέρουμε λοιπόν, ότι οι περιοχές όπου βρίσκεται το υγρό αυτό, είναι οι Ενωμένες Πολιτείες, η Βενεζουέλα, η Βόρεια Αφρική - Αλγερία και Λιβύη - η Νιγερία, η Ρωσία οι οι χώρες της Μέσης Ανατολής, Ιράκ, Σαουδική Αραβία, Ιράν. Η Ινδονησία, και σαν σκόρπια διαδήλωση, μερικές ακόμα περιοχές, Βόρεια θάλασσα, Κίνα και λοιπές.
Και νά τί μας είπαν αυτές τις μέρες, που άλλαξε εντελώε την κατάσταση. Είπαν λοιπόν οι ειδικοί - ίσως το είχαν πεί και νωρίτερα, αλλά δεν το είχαμε πάρει χαμπάρι - ότι στα δυό βαρέλια που καταναλίσκει ο άνθρωπος, βγάζει από τη γή μονάχα ένα βαρέλι. Το μισό δηλαδή από ότι ξοδεύει, το παράγει από τις πηγές που μπορεί να χρησιμοποιήσει. Δεν ήταν ευχάριστη αυτή η πληροφορία, αλλά έτσι φαίνεται ότι είναι τα πράγματα. Και αυτό το έλλειμμα, δεν είναι σαν το μόνιμο έλλειμμα που έχουν οι ελληνικές κυβερνήσεις στον προϋπολογισμό τους εδώ και πολλές δεκαετίες, είναι κατι εντελώς διαφορετικό, είναι πρόβλημα δυσεπίλυτο.
Και τί θα γίνει λοιπόν αν συνεχίζεται η μεγάλη κατανάλωση και μένει μειωμένη η παραγωγή ; Πρέπει να τονιστεί εδώ, ότι εκτός από τα κοιτάσματα με το καλής ποιότητας πετρέ-λαιο, υπάρχουν και πολλά κοιτάσματα σε όλο τον κόσμο, που το πετρέλαιο που περιέχουν, είναι δεύτερης και τρίτης διαλογής. Παραδείγματος χάριν, είναι γνωστό από πολλά χρόνια, ότι η περιοχή του ποταμού Ορενόκο στη Βενεζουέλα, έχει πολύ μεγάλα κοιτάσματα, που όμως είναι πολύ χαμηλής ποιότητας. Τέτοια φτωχής ποιότητας κοιτάσματα, υπάρχουν και σε πολλές άλλες περιοχές. Για να μπορούν να αξιοποιηθούν αυτά τα παρακατιανά πετρέλαια, πρέπει να δαπανηθούν πολύ περισσότερα χρήματα, να γίνει δηλαδή μεγάλη και ειδική επεξεργασία, για να μπορεί να γίνει το προϊόν κατάλληλο για χρήση. Πράγμα που κοστίζει πάρα πολύ, και συνεπώς θα ανεβάσει τήν τιμή αυτού του πετρελαίου αρκετά ψηλά.
Αλλά και αυτά τα κοιτάσματα, δεν μπορούν να θεωρούνται ανεξάντλητα, κάποια μέρα θα στεγνώσει η πηγή που τα βγάζει. Και τί γίνεται τότε, θα πληρώνουν οι άνθρωποι μιάς μακρινής εποχής - ας πούμε μετά από πενήντα ή ογδόντα χρόνια - το ελάχιστο πετρέλαιο σε πολύ τσουχτερές τιμές ; Οχι, δεν θα είχε κανένα νόημα αυτή η πολιτική, δεν μπορείς να εκμεταλλεύεσαι ένα προϊόν που κοντεύει να εξαντληθεί. Κάποια άλλη λύση θα πρέπει να υπάρξει, δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Και να έχουμε υπ΄όψιν, ότι μπορεί να τελειώσει η υπόθεση πετρέλαιο, ακόμα πιό νωρίτερα, καθώς η Κίνα και η Ινδία, χώρες που δεν κατανάλωναν πολύ πετρέλαιο, τώρα ζητούν πολλά εκατομμύρια βαρέλια κάθε μέρα.
Άλλες μορφές ενέργειας θα χρειαστούν, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Ποιές μπορεί να είναι αυτές οι άλλες μορφές ; Συζητείται συχνά αυτό το ζήτημα, όλοι έχουμε ακούσει κάποιες από αυτές τις προτάσεις που γίνονται. Και που είναι, η ηλιακή ενέργεια, το υδρογόνο που δεν έχει κι αυτό - όπως κι η ηλιακή ενέργεια - καθόλου κατάλοιπα τοξικά για την ατμόσφαιρα. Ανεμοηλεκτρική ενέργεια και ρεύμα από υδατοπτώσεις, είναι κι αυτές προτεινόμενες λύσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου