Ο " ΣΩΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ο     «  Σ  Ω  Τ  Η  Ρ  Α  Σ  »     Τ  Ο  Υ     Κ  Ο  Σ  Μ  Ο  Υ



Πριν από μερικές εβδομάδες, προσγειώθηκε με επιτυχία - υστερα από μιά ασχημη και με τραγικές συνέπειες προηγούμενη  προσπάθεια - ένα  διαστημικό λεωφορείο, που κι αυτό είχε αμέσως μετά την εκτόξευσή του κάποιο σοβαρό πρόβλημα. Που  διορθώθηκε  από τους ανθρώπους του πληρώματος, ενώ  ήταν έξω στο  διάστημα. Και  γύρισαν όλοι  τους στη  γή με πολλή συγκίνηση, που  ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. Κάτω από τα χειροκροτήμα-τα του πλήθους, τους πανηγυρισμούς και τη χαρά των στενών συγγενών των μελών του πληρώματος, που εν παρόδω, αρχηγό της όλης αποστολής είχε μιά γυναίκα.

Αλλά κάποιες  αφηγήσεις  για το τί  είδαν από εκεί ψηλά, τις ώρες  που κατέβαιναν στον πλανήτη τους, έκαναν μεγάλη εντύπωση  σ΄αυτούς που  άκουσαν τα  λεγόμενά τους. Αφηγήσεις που αφορούσαν  τον πλανήτη  που είχαν  αφήσει πίσω  τους στην  αναχώρησή τους, και στον οποίο είχαν γυρίσει λίγες ώρες  νωρίτερα. Τον δικό  τους και το δικό μας πλανήτη, που όλοι μας θέλουμε να βρίσκεται σε μιά καλή, αν όχι άριστη κατάσταση.

Τί ήσαν λοιπόν αυτά που είδαν από τα φινιστρίνια του  διαστημικού οχήματος οι επιβάτες του, που τους έκαναν τόσο άσχημη εντύπωση ; Τα αναφέρανε καταλεπτώς στους δημοσιογράφους στις συνεντεύξεις τύπου που  έδωσαν μετά την προσγείωσή τους. Και αυτά που είδαν, ήταν άσχημα, πολύ άσχημα, είδαν με λίγα λόγια, μιά μισοκατεστραμμένη γή, ένα θέαμα αποκαρδιωτικό στ΄αλήθεια. Τα διαλυμένα  παντελώς  δάση, την  άσχημη όψη  της ατμόσφαιρας, τους ξερότοπους και  διάφορα άλλα  πράγματα, που δεν τα θυμάμαι με λεπτομέρειες. Όμως, η όλη περιγραφή που έκαναν, έμοιαζε σαν  σύνολο να είναι ένα σχεδόν εφιαλτικό όνειρο, τόσο άσχημα τα είδαν τα πράγματα.

Σε πόσο διάστημα  έγιναν όλες  αυτές οι  καταστροφικές  αλλαγές στη  γή ; Πρέπει να το παραδεχτούμε, όλα  αυτά  έχουν γίνει  μέσα σε  ελάχιστο χρονικό  διάστημα. Αρχίζοντας από τις αρχές του  εικοστού αιώνα, και προχωρώντας σιγά σιγά προς  τα τέλη του ίδιου αιώνα και στις αρχές του εικοστού πρώτου. Του αιώνα που τον περίμεναν με  πολύ διαφορετικό μάτι οι άνθρωποι των τελευταίων  γενιών, μιάν εποχή  που θα έδειχνε καινούργιους ορίζοντες να ξανοίγονται για την ανθρωπότητα,

Τα πράγματα είχαν αρχίσει και λίγο πιό νωρίς, από  τις εποχές που  οι άνθρωποι άρχισαν να καίνε το κάρβουνο που κρύβεται μέσα στη γή, κάτω από το έδαφός της και σε μικρά ή μεγαλύτερα βάθη. Που όταν καίγεται, βγάζει κάποια πολύ άσχημα αέρια, που ανεβαίνουν ψηλά στην ατμόσφαιρα  και την μολύνουν  πάρα πολύ. Κι αυτή η κατάσταση, που είχε αρχίσει στις αρχές του δέκατου ένατου  αιώνα ή και κάπως  νωρίτερα σε περιορισμένες περιοχές του κόσμου, ξαπλώθηκε με ταχύτητα σε μεγάλα τμήματα του πλανήτη.

Προς τα τέλη  του ίδιου - δέκατου  ένατου - αιώνα, βρήκαμε  και άλλο δηλητήριο για την ατμόσφαιρα και γενικά για το  περιβάλλον. Ηταν  το πετρέλαιο, βαθειά  χωμένο κι αυτό στα έγκατα της γής. Που στην αρχή το είχαν για να φωτίζονται με  τις γκαζόλαμπες, και χωρίς να κάμνουν κάποια  ζημιά με την  τόσο μικρή  κατανάλωση. Αλλά που  ύστερα, μπήκε  μέσα σε μηχανές, μηχανές  πάσης φύσεως, άλλες από αυτές που περπατάνε, άλλες που γυρίζουν ιμάντες, κι αυτοί οι ιμάντες βάζουν σε λειτουργία μηχανές ακίνητες.

Και με όλα τούτα, μπήκαμε στον εικοστό  αιώνα. Και συνεχίσαμε  να καίμε σε τεράστιες ποσότητες και το κάρβουνο, το παλιό καύσιμο, και το πετρέλαιο, το καινούργιο και πιό μεγάλης κατανάλωσης υγρό. Που του αλλάξαμε γρήγορα τα φώτα, το κάναμε βενζίνη, και μ΄αυτή την βενζίνη, κινήσαμε κι άλλα πράγματα εκτός από  τους ιμάντες. Κινήσαμε ρόδες, που ήσαν κάτω από οχήματα, κι αυτά τα οχήματα, γέμισαν ολόκληρη την επιφάνεια του πλανήτη, δισεκατομμύρια απ΄αυτά. Που απ΄το πίσω μέρος τους, έβγαζαν πολλούς καπνούς.

Αυτά τα ολίγα σχετικά με την ατμόσφαιρα και τα δηλητήρια που της στέλνουμε καθημερινά και επί εικοσιτετραώρου  βάσης. Αυτά όμως είναι τα μόνα που μας φοβίζουν για το μέλλον ; Δεν είναι μόνο αυτά, αν κι αυτά από μόνα τους θα έπρεπε να μας τρομοκρατήσουν. Αλλά γι αυτά, θα μπορούσαν  έστω και την τελευταία στιγμή, να γίνει κάτι. Οχι ότι θα αντιστρεφόταν η κατάσταση, όχι αυτό. Η ατμόσφαιρα  καταστράφηκε μέχρις ενός  σημείου, μπορεί όμως να σταματήσει η ολοκληρωτική  καταστροφή της με  τη λήψη έγκαιρων μέτρων. Κι όταν μιλάμε για  « έγκαιρα », εννοούμε  αμέσως τώρα, οχι μετά πέντε ή δέκα χρόνια. Η καταστροφή είναι τόσο ραγδαία, ώστε αναβολή και για ένα μήνα ακόμα, θα ήταν ολωσδιόλου άπρεπη.

Δεν είναι λοιπόν μονάχα  η ατμόσφαιρα, δυστυχώς ένα  πλήθος από άλλα πράγματα κάνουν το μέλλον να φαίνεται  οριστικά  και τελεσίδικα  ζοφερό. Μπά, θα πεί όποιος διαβάζει αυτές τις γραμμές, τί θέλει τώρα αυτός να μας πεί, να μας τρομοκρατήσει όλους μας ; Μήπως ξέρει τάχατες περισσότερα  από αυτά που  ξέρουν οι ειδικοί πάνω σ΄αυτά τα θέματα, και μας κάνει τον καμπόσο ; Αυτό θα πεί όποιος τα διαβάζει αυτά. Και νομίζω ότι θα βλέπει με κάπως πιό αισιόδοξο μάτι τα όσα θα  έλθουν στο κεφάλι  μας από εδώ  και πέρα. Κάποιοι μάλιστα ίσως και να ειρωνευτούν  αυτές τις απόψεις  που τρομοκρατούν. Θα τις περιγελάσουν, όπως το έκαναν αυτό και πολλοί άλλοι στο παρελθόν για άλλα ζητήματα.

Όπως κι αν πρόκειται να σκεφτούν οι άλλοι, θα προχωρήσω στις απόψεις μου, δημοκρατία έχουμε - ή νομίζουμε  ότι έχουμε - και ο καθένας μπορεί  να εκφέρει τις γνώμες του ελεύθερα. Κι αυτοί που τις ακούνε, μπορούν πολύ καλά να τις απορρίψουν σαν απαράδεκτες. Να τις ρίξουν στον κάλαθο των  αχρήστων. Αλλοι όμως, ίσως τις λάβουν κάπως υπ όψιν τους, ο κάθε άνθρωπος έχει  τον δικό του τρόπο σκέψης. Ομως, γνωστές είναι οι παροιμίες  « στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό », και « γελά καλά, όποιος γελάει τελευταίος ». Αν και εδώ, σε περίπτωση που πανε τα πράγματα στραβά, δεν θα πρόκειται καθόλου για ιστορία για γέλια.

Λοιπόν, είπα ότι θα  προχωρήσω, και προχωρώ  στα επίμαχα - όπως  τα θεωρώ - θέματα, που πολύ γρήγορα, πολύ  πιό γρήγορα  από ότι  μας λένε, θα ταράξουν πολύ  την ησυχία μας. Οχι ίσως τη δική μας ησυχία, ή  των ανθρώπων  αυτής της γενιάς, αλλά της επόμενης και της μεθεπόμενης, καθώς  « αγάλι  αγάλι, γίνεται  η αγουρίδα μέλι », έτσι με  παροιμίες και λαϊκές εκφράσεις και ρητά λέω να το πάμε το πράγμα.

Εν πρώτοις, μερικά πράγματα για το επίμαχο  κι αυτό θέμα  της αύξησης του πληθυσμού της γής. Εξήμισυ  δισεκατομμύρια είναι ο τωρινός πληθυσμός, και το πολύ μεγάλο μέρος αυτού του  πληθυσμού, βρίσκεται σε  υποανάπτυκτες  περιοχές, άρα  πεινάνε εκεί  οι άνθρωποι. Και πεινάνε πολύ, κάπου οκτακόσια εκατομμύρια δεν έχουν και το λίγο ψωμάκι που χρειάζεται ο άνθρωπος για να  επιβιώσει.΄Αλλα  δυό δισεκατομμύρια  πάνω κάτω - ακριβές νούμερο δεν μπορεί να έχει κανείς - είναι  στερημένοι, πολύ στερημένοι από πολλά χρειαζούμενα. Ετσι είναι τώρα η κατάσταση.

Πόσοι άνθρωποι θα  κατοικούνε άραγε  τη γή μετά από καμμιά  σαρανταριά  χρόνια ; Οι στατιστικολόγοι - που είναι οι  αρμόδιοι πάνω  σε τέτοιου είδους  θέματα - τους υπολογίζουν κάπου στα δέκα με δώδεκα δισεκατομμύρια. Ισως να είναι και κάπως  περισσότεροι, κανείς  δεν μπορεί να είναι πολύ βέβαιος για μελλούμενα νούμερα. Και το λοιπόν, θα έχουν να φάνε αυτά τα δισεκατομμύρια, όταν δεν έχουν τα σημερινά  εξήμισυ ; Κι όταν  γίνουν αισίως - μετα από τρεις, τέσσερις δεκαετίες - δεκαπέντε  δις ; Τί γίνεται τότε ; Θα το ρίξουν και πάλι στην ανθρωποφαγία, όπως  έκαμναν μέχρι πριν  ενάμισυ αιώνα  οι Αφρικανοί και οι κάτοικοι  των νησιών του Ειρηνικού ;

Το πιό σίγουρο και όχι μόνο πιθανό σενάριο, μας λέει ότι πλήθος αμέτρητο από τους πάμφτωχους αυτούς, θα έλθει  στις χώρες που  έχουν και τώρα  να τρώνε, θα έχουν και τότε. Θα είναι οι  οικονομικοί  πρόσφυγες, που μόνο  αυτή τη διέξοδο  μπορούν να  έχουν. Να πάρουν δηλαδή των ομματιών τους και να εγκαταλείψουν ομαδόν τις πατρίδες τους, που να τους ταϊσει θα είναι παντάπασιν  αδύνατο. Και θα έλθουν με  κάθε μέσο, με  καράβια, με αυτοκίνητα, με τα πόδια, στην  Ευρώπη, στην  ανατολική και  προοδευμένη Ασία, στην Αμερική - βόρεια, κεντρική και νότια - και στην Αυστραλία. Μόνο στην Ανταρκτική, στο νότιο πόλο δεν θα θελήσουν να πάνε, δεν υπάρχει καθόλου τροφή εκεί. Και κάνει και πολύ κρύο.

Τα εκατοντάδες εκατομμύρια στην αρχή, και τα δισεκατομμύρια στη συνέχεια αυτών των ανθρώπων, θα  άλλαξουν - είναι μάλλον βέβαιο αυτό - τις ισορροπίες που υπάρχουν από χιλιετίες στις χώρες της Ευρώπης, και σε  αιώνες τις καταστάσεις  που υπάρχουν σε άλλες περιοχές και ηπείρους. Με αργό ρυθμό  αρχικά, με  επιταχυνόμενο  αργότερα. Και τότε, θα μπεί το ερώτημα. Θα μπορέσει  ο κόσμος να θρέψει  όλους αυτούς τους πρόσφυγες ; Μπορούμε κι από τώρα να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό. Οχι, δεν θα μπορεί, όσο κι αν προσπαθήσει.

Βλέπουμε και τώρα την κατάρρευση σιγά σιγά των οικονομιών της Δύσης. Ολο και μεγαλύτερα προβλήματα αντιμετωπίζουν, όχι  μόνο οι από τα  παλιά αδύναμες οικονομικά χώρες, αλλά και οι τέως ευημερούσες. Μεγάλες οικονομικές δυναμεις, βρίσκονται από τώρα κι όλας σε οικονομικά  αδιέξοδα. Η ανεργία - που οφείλεται  σε ένα πλήθος από παράγοντες - καλπάζει και  δεν λέει να  υποχωρήσει, παρά τις όποιες προσπάθειες που  υποτίθεται  ότι γίνονται. Και το πώς θα είναι η κατάσταση μετά από μιά δυό  δεκαετίες, μπορεί να το φανταστεί ο καθένας. Και τότε θα φανεί το μέγεθος του προβλήματος σε όλη του την έκταση.

Στο μεταξύ, από τώρα κι όλας, βλέπουμε τις ανωμαλίες που  φέρνει η μέχρι τώρα κάπως περιορισμένη  μετανάστευση. Επί  εβδομάδες πριν  από δυό  δεκαετίες, ήταν  η Βρεττανία σε μεγάλο αναβρασμό. Βρέθηκε  μιά λύση τότε, αλλά ο αριθμός των προσφύγων ήταν τότε σχετικά μικρός. Τη χρονιά που διανύομε, η  ιστορία  επαναλήφθηκε, αλλά  με πολύ  μεγαλύτερη ένταση και έκταση  στη Γαλλία. Οι  τηλεοράσεις σ΄όλο  τον κόσμο, ήσαν  συνέχεια μέσα στα γεγονότα. Που κι αυτά συνέβησαν στη σημερινή εποχή, στην οποία ο αριθμός των οικονομικών προσφύγων είναι  ακόμα πολύ  μικρός. Πολύ μικρός  σε σχέση με  αυτόν που θα υπάρχει μετά από τα σαράντα ή εξήντα χρόνια από τη σημερινή εποχή.

Μετά από μιά τέτοια μαζική και χωρίς ίσως προηγούμενο μετακίνηση ανθρωπων από χώρες σε άλλες χώρες και από  ηπείρους σε άλλες ηπείρους, είναι αφάνταστα δύσκολο να υπάρξει αφομοίωση των προσφύγων αυτών στις καινούργιες συνθήκες. Πολύ περισσότερο, καθώς οι φθίνοντες  ευρωπαϊκοί  και γενικά δυτικοί πληθυσμοί, θα αποτελούν τότε μειοψηφίες. Και μειοψηφίες που απορροφούν τις πλειοψηφίες, δεν  ακούστηκε ποτέ ότι  έγινε. Μ΄άλλα λόγια, οι μετανάστες που αναμένεται να έλθουν  από τις φτωχές χώρες, θα  είναι κατά κάποιο τρόπο οι σημαντικοί παράγοντες στις καινούργιες πατρίδες τους.

« Πας μετά Χριστόν προφήτης, γάϊδαρος εστί ». Όλα αυτά τα περί μεταναστών που θα γίνουν πλειοψηφίες, μπορεί τελικά να αποδειχτούν  σαπουνόφουσκες, και ο γράφων αποτυχημένος προφήτης του  τύπου που αναφέρει  η λαϊκή ρήση. Αλλά και αν δεν φτάσει η κατάσταη στο  σημείο να  γίνει μεγάλο  πρόβλημα  η είσοδος  πολύ μεγάλου  όγκου  μεταναστών, οι προοπτικές για τον κόσμο αυτό, δεν φαίνεται να είναι καθόλου ευοίωνες, με την καταστροφή του περιβάλλοντος, την αύξηση  της θερμοκρασίας, τη μεγάλη  μεταβολή του κλίματος με τα ανώμαλα καιρικά φαινόμενα, τυφώνες και τα παρόμοια, αλλοίωση των προϊόντων της γής με τη χρήση πολλών φυτοφαρμάκων και άλλων παραγόντων. Αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη, που μπορεί κι αυτή να είναι λαθεμένη, πρέπει να το ομολογήσω αυτό.

Πάντως, η πιθανότητα συσσώρευσης άλυτων προβλημάτων με οποιεσδήποτε αιτίες, είναι μεγάλη. Οι κυβερνήσεις της εποχής εκείνης που δεν είναι καθόλου  μακρινή, θα προσπαθούν να επιλύσουν τα πολύ δύσκολα για επίλυση προβλήματα που θα προκύψουν. Πιό πολύ τα οικονομικά, αλλά και  άλλα που δεν  μπορώ να τα  φανταστώ, τόσο  πολύ τρέχουν  οι εξελίξεις τους τελευταίους καιρούς που δεν μπορεί να προβλεφτεί τίποτε με κάποια σιγουριά.

Και τότε, είναι αρκετά πιθανό μετά από μιά σειρά από αποτυχημένες προσπάθειες να σταματήσει η αποσταθεροποίηση  που μάλλον  πρέπει να  αναμένεται, να  αναδυθεί  από κάποιο μυστικό μηχανισμό - έτσι το  βλέπω το πράγμα - ένας άνθρωπος με σχεδόν υπερφυσικές ικανότητες. Που θα προωθηθεί από ορισμένους κύκλους, για να « σώσει »  έναν κόσμο που παραπαίει. Θα του δοθούν δικαιώματα μεγάλα για τη διαχείριση των κρίσεων, και είναι πιθανό - πάντα κατά την  προβληματική  μου  « προφητικότητα », να έχει  σημαντικές  επιτυχίες στις αρχές της διακυβέρνησης του κόσμου από αυτόν. Το πότε ακριβώς  θα γίνουν αυτά τα κατά  φαντασίαν γεγονότα, και το πότε θα κάνει την εμφάνισή  του αυτός  ο νέος  « Μεσσίας », δεν μπορώ να τα προσδιορίσω. Είναι φυσικό  ότι οι ψευδοπροφήτες σαν και μένα, έχουν περιορισμένες δυνατότητες  να κάνουν πολλές  προβλέψεις. Που τελικά, μπορεί να αποδειχτεί ότι ήσαν  απλώς  σαπουνόφουσκες. Αλλά που μπορεί και να γίνουν  πραγματικότητα, τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί εντελώς μ΄αυτά τα  ανώμαλα που βλέπουμε αυτούς τους καιρούς.

Θα πεί τώρα κάποιος : « Mα κάπου τα έχω ακούσει αυτά τα  πραγματα, τα έχω διαβάσει. Κάποιος τα έχει  πεί νομίζω πριν  από πολλούς αιώνες, μα δεν  θυμάμαι ποιός, ίσως από αυτή την πηγή μας ξεκινώντας να  τα ξεφουρνίζει αυτός ο τύπος. Και θα ψάχνει να ανακαλύψει αν τα είπε αυτός ο Κάποιος, και πότε έγινε αυτή η πρόβλεψη. Τί λέτε, έχουν ειπωθεί αυτές οι ιστορίες ποτέ και από ποιόν ;