Ε Γ Κ Λ Η Μ Α Τ Α Π Α Θ Ο Υ Σ

Ε  Γ  Κ  Λ  Η  Μ  Α  Τ  Α      Π  Α  Θ  Ο  Υ  Σ



Δεν θα το πίστευε κανείς, αλλά συμβαίνει και στις μέρες μας. Σε μιά εποχή που χαρακτηρίζεται από την ύλη, το  αλύπητο κυνήγι  του χρήματος, τον έντονο ανταγωνισμό για την επιβίωση, τη δίψα για την απόκτηση πραγμάτων που θεωρούνται ότι είναι τα σπουδαιότερα στη ζωή  αυτή, δεν θα πίστευε λοιπόν κανένας, ότι ακόμα υπάρχουν κατάλοιπα ενός παρελθόντος γεμάτου από  συναισθηματισμό. Και όμως. Πολύ  συχνά, σχεδόν κάθε  βδομάδα, ακούμε στα δελτία ειδήσεων  από το ραδιόφωνο ή  την τηλεόραση, και  διαβάζουμε στις  εφημερίδες, για εγκλήματα που έχουν σαν μοναδικό κίνητρο το πάθος, το ερωτικό πάθος.

Ενα τελευταίο παράδειγμα που είχαμε πριν από έναν μήνα περίπου. Νεαρός ηλικίας εξήντα και πλέον  ετών, πήρε μιά  μέρα ένα περίστροφο - μπορεί  να ήταν και πιστόλι - και πηγαίνοντας λίαν πρωϊαν  στο μαγαζί που  διατηρούσε μιά κυρία  ηλικίας αρκετά κάτω  από τα πενήντα, συνάντησε  την εν λόγω κυρία, και  άδειασε επάνω της  όλες τις σφαίρες που υπήρχαν στο όπλο του. Η γυναίκα  εξέπνευσε αμέσως, δεν  μπορείς να κυκλοφορείς  στους δρόμους έχοντας μέσα σου ένα μάτσο από σφαίρες, όπως ο αλήστου μνήμης εκείνος Ρασπούτιν.

Ο νεαρός που εκτέλεσε  το έγκλημα αυτό, συνελήφθη - χτές άκουσα  από την τηλεόραση το ρήμα  « συλλήφθηκε », φαίνεται ότι  έτσι το λέει η καινούργια γραμματική - και όταν οι αστυνομικοί τον ρώτησαν γιατί  σκότωσε τη  γυναίκα αυτή, έδωσε τις  απαραίτητες εξηγήσεις.

Η γυναίκα και ο δράστης  ζούσαν μαζύ επί κάποια χρόνια.( Προφανώς δεν μπορούσαν να νομιμοποιήσαουν τη σχέση τους λόγω δυσκολιας στο να πάρουν διαζύγιο από προηγούμενο γάμο ). Αλλά πριν από μερικούς μήνες, η γυναίκα αυτή, τον είχε εγκαταλείψει. Ο λογος που τον εγκατέλειψε, ήταν ένας πολύ συχνός σε τέτοιες περιπτώσεις. Ο νεαρός των  εξήντα και πλέον ετών, ήταν πολύ νευρικός, πολύ οξύθυμος, και της έκαμνε το βίο  αβίωτο. Μάζεψε λοιπόν τα μπογαλάκια της και  πήρε δρόμο χωρίς  επιστροφή. Ο νεαρός εξεμάνη, την παρακάλεσε να επιστρέψει, αυτή αρνήθηκε παρά  τις απειλές κατά της ζωής  της, και τότε ο νευρικός εραστής έχασε τον έλεγχο, και έκανε αυτό που έκανε.

Νομίζει κανείς όταν ακούει τέτοιες ιστορίες, ότι βρίσκεται σε κάποιες  παλιές εποχές. Οταν ο έρωτας ήταν στην πρώτη γραμμή  των ενδιαφερόντων  των ανθρώπων, όταν οι τροβαδούροι του Μεσαίωνα έλεγαν τις μπαλλάντες τους  με θέματα συχνά  ή συνήθως, τον έρωτα. Όταν οι Σταυροφόροι έφευγαν για τις σταυροφορίες, αφού προηγουμένως φορούσαν στις γυναίκες ή  στις κοπέλλες  τους, ειδικές  ζώνες, για να τις αποτρέψουν  από να τους προδώσουν κατά το διάστημα της μακράς απουσίας τους.

Λοιπόν, παρά τις τεράστιες αλλαγές που υπάρχουν στη σημερινή εποχή σε σχέση με εκείνες των παλιών εποχών, φαίνεται ότι μερικά πράγματα  παραμένουν όπως ήσαν και τότε, ότι δεν έχουν αλλάξει  μερικές συμπεριφορές, ειδικά  στις ανθρώπινες  σχέσεις που σχετίζονται με τον έρωτα. Ότι ο έρωτας, το συναίσθημα που αναπτύσσεται σε άτομα των δύο φύλων, παραμένει σε μεγάλο  βαθμό στα ίδια παλιά εκείνα πλαίσια. Ότι η ζήλεια είναι  πάντοτε ένα πάθος που  δεν έχει  εξαφανιστεί, ότι  παραμένει ίσως  όπως ήταν από  τους πρώτους καιρούς που φάνηκε ο άνθρωπος στη γή αυτή.

Εχοντας σαν ξεκίνημα την  περίπτωση του νεαρού  εξηντάχρονου της  ιστορίας που αναφέρθηκε, θα  μπορούσαμε να κάνουμε λίγες  παρατηρήσεις πάνω  στα θέματα του ερωτα των κάπως περασμένων σε ηλικία ανθρώπων, που θα εξακολουθούμε να τους ονομάζουμε  « νεαρούς », μιάς και έχουν  συναισθήματα που χαρακτηρίζουν  πολλούς νεώτερούς τους. Λοιπόν, ένας άντρας κάποιας  άλφα περασμένης  ηλικίας, βρίσκει μια γυναίκα μικρότερης ή και της ίδιας περίπου ηλικίας με αυτόν, και πέφτει στα δίχτυα του έρωτα, που όπως ξέρουμε, « χρόνια δεν κοιτά », όπως  λέει και το  παλιό εκείνο  τραγούδι, που  κι αυτό στηρίζεται στη λαϊκή σοφία. Και πέφτει με τα  μούτρα σ΄αυτή την συναισθηματική σχέση, και να τον ξεκολλήσεις από αυτή, δεν γίνεται με κανένα τρόπο.

Υπάρχει μιά πολύ σημαντική διαφορά ανάμεσα στους αληθινά νεαρούς, και σ΄αυτούς που πρέπει να τους βάζουμε μέσα  σε εισαγωγικά. Ο νεαρός που  εγκαταλείπεται ασπλάχνως από τη γυναίκα που αγαπά σφοδρά, έχει τη δυνατότητα να  προσπαθήσει να  την ξεχάσει. Και να αναζητήσει την παρηγοριά σε μιά καινούργια αγκαλιά, ο κόσμος είναι γεμάτος από γυναίκες πάσης ηλικίας  και  παντός  χρώματος, και γενικά  όταν ψάξεις θα  βρείς αυτό που ζητάς, που θα αντικαταστήσει αυτό  που σου  έφυγε. Γιατί, όπως  έλεγε  το ρεμπέτικο  τραγουδάκι της δεκαετίας του 1950 :

Σ΄ ά φ η σ ε   τ ο   κ ο ρ ί τ σ ι   σ ο υ,

κ α ι   τ ο  ΄β α λ ε ς   μ α ρ ά ζ ι.

Ο σ ο   κ ι   α ν   τ η ν   α γ ά π α γ ε ς,

τ ώ ρ α   ν α   μ η  -

τ ώ ρ α   ν α   μ η   σ ε   ν ο ι ά ζ ε ι.

Μ η ν   κ ά ν ε ι ς   έ τ σ ι   φ ί λ ε   μ ο υ,

τ ώ ρ α   γ ι α   μ ι ά   γ υ ν α ί κ α,

τ ο   μ ο ν α σ τ ή ρ ι   ν α  ΄ν α ι   κ α λ ά,

κ α ι   θ α  ΄β ρ ε ι ς   ά - κ α ι

θ ά ΄β ρ ε ι ς   ά λ λ ε ς   δ έ κ α.

Δεν ξέρω για ποιό λόγο αναφέρεται το  « μοναστήρι » σ΄αυτή την περίπτωση, δεν είναι τα γυναικεία μοναστήρια τα κατάλληλα μέρη για να βρείς όχι μιά, αλλά άλλες δέκα γυναίκες. Εκεί θα βρείς μονάχα  καλόγριες, που βέβαια  δεν σου κάνουν  καθόλου γι αυτή  την υπόθεση, δεν θα βρείς καμμιά παρηγοριά για το ντέρτι που σε φαρμακώνει. Προφανώς, άλλη πρέπει να είναι η σημασία της λέξης  « μοναστήρι », που όμως την αγνοώ εντελώς.

Αυτή η σύσταση που έκαμνε ο στιχουργός στον νεαρό που τον παράτησε σύξυλο και στα κρύα του λουτρού το κορίτσι του, μπορεί να είναι σοφή γι αυτές τις μικρές ηλικίες. Αλλά δεν μπορεί να φανεί καθόλου  χρήσιμη σε άντρες κάπως  παρωχημένης ηλικίας. Ενας άντρας που εγκαταλείπεται από  τη γυναίκα σε μιά  ηλικία αρκετά μεγάλη - ας πούμε μεταξύ πενήντα και εβδομήντα χρονών - δεν πρόκειται να περάσει από εκεί και πέρα καθόλου καλά. Να πάει στο  « μοναστήρι », όπου  θα βρεί  τις άλλες  δέκα, είναι  κάτι που δεν  γίνεται. Φυσικά, μπορεί να βρεί μιά γυναίκα που να  ταιριάζει στη δική του  ηλικία, ακόμα και μιά  νεαρή, αλλά αυτές οι γυναίκες θα έλθουν με  έναν μόνο σκοπό : Nα τραγανίσουν την περιουσία του και να κληρονομήσουν τη σύνταξή του, ψέμματα είναι ; Να ζητήσει ο άνθρωπος αυτός στοργή και συμπάθεια από μιά γυναίκα που δεν  την ήξερε μέχρι τα  χτές, είναι μάταιο. Και τον έρωτα που είχε ο ηλικιωμένος προς τη γυναίκα που τον εγκατέλειψε, αυτόν πού θα τον δεί ;

Ερωτα είπες ; Μα είναι αυτά λόγια ενός λογικού ανθρώπου ; Να έχει έρωτα ένας υπερήλικας προς την επίσης ηλικιωμένη γυναίκα  του ; Ε, λοιπόν, όσο κι αν  αυτό φαίνεται ανόητο από πρώτη στιγμή, συμβαίνει να υπάρχει, αν και όχι και τόσο συχνά. Αλλά ένας μακροχρόνιος δεσμός που έχει περάσει  από σαράντα κύματα, ένας αληθινός έρωτας, - το τονίζω,  « αληθινός » - δεν σβύνει με το πέρασμα  μερικών ή πολλών  δεκαετιών, αυτό έχει περατηρηθεί σε πολλές περιπτώσεις. Και μπορεί  να είναι πολύ  συχνότερος από ότι το φανταζόμαστε. Και το πιό απίθανο. Ο λεγόμενος  « γεροντικός » έρωτας, μπορεί  να γίνει πιό δυνατός, πιό φλογερός από ότι ήταν στα προηγούμενα χρόνια, και πάντα εννοούμε προς την ίδια γυναίκα.

Όταν λοιπόν  ο άντρας αυτός, εγκαταλείπεται  για διάφορους  λόγους από το  « κορίτσι » του ( που είναι πολλών  δεκάδων Μαϊων ), έρχεται σε μιά  κατάσταση τέτοια, που  μπορεί να τον οδηγήσει σε  μαρασμό - αυτό  είναι πολύ συνηθισμένο - σε απελπισία  και σε κατάθλιψη, τα έχουμε δεί αυτά τα πράγματα ξανά και ξανά.

Η ίδια κατάθλιψη έχει παρατηρηθεί και σε άντρες που χώρισαν σε μιά μέση ηλικία, ή που έχασαν τη  γυναίκα τους  από φυσικά  αίτια, που τους την  πήρε ο θάνατος. Μελαγχολία, ζωή χωρίς νόημα, αυτά είναι τα συναισθήματα που έχουν ύστερα  από οποιοδήποτε χωρισμό. Δεν είναι καθόλου καλό να μένει  ο άντρας μόνος, αυτά λένε οι ψυχολόγοι, και πρέπει να τους πιστέψουμε, ξέρουν πολλά πάνω σ΄αυτά τα ζητήματα, και τα μάτια τους έχουν δεί πολλά.

Και οι μεν οι άντρες παρουσιάζουν αυτή τη θλιβερή κατάσταση που περιγράψαμε. Αντίθετα, η γυναίκα που μένει μόνη - για διάφορους πάλι λόγους - δύσκολα πέφτει σε κατάθλιψη, έχει πιό σταθερά θεμέλια, είναι πιό πρακτική και δεν κλείνεται κατά κανόνα  στον εαυτό της. Εχει και πιό ρεαλιστική  θεώρηση των πραγμάτων, αντίθετα με τον άντρα. Και έτσι, αποφεύγει τις ταλαιπωρίες που υφίσταται ο άντρας σε τέτοιες περιστάσεις.

Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στον άντρα που τον εγκατέλειψε η γυναίκα του, που τον άφησε στα κρύα του λουτρού  να κλαίει τη μοίρα του. ( Για την οποία μοίρα, ίσως  ο ίδιος να έπαιξε τον πιό καθοριστικό ρόλο ). Ο άνθρωπος  είναι πελαγωμένος, αλλά και μπορεί να είναι και εξαγριωμένος, αυτό εξαρτάται  από το χαρακτήρα του. Αν είναι από αυτούς που είναι ευέξαπτοι, αν νοιώθει τον εαυτό του εξευτελισμένο από μιά γυναίκα, τότε αρπάζει όποιο όπλο είναι κοντά του - πιστόλι ή μαχαίρι - και σπεύδει να τιμωρήσει, ή να φοβερίσει την άτιμη που τον εγκατέλειψε, και τότε μπορούν να συμβούν πολύ, μα πάρα πολύ άσχημα πράγματα.