Δ Ο Υ Λ Ε Ι Α Δ Ε Ν Ε Ι Χ Α Μ Ε, Δ Ο Υ Λ Ε Ι Α Β Ρ Η Κ Α Μ Ε
Η πόλη μας είναι μικρή, άντε να έχει καμμιά πενηνταριά χιλιάδες κατοίκους, παραπάνω δεν φαίνεται να είναι, και δεν πρόκειται κατά τα φαινόμενα να μεγαλώσει πιό πολύ, τουλάχιστον στους κοντινούς προσεχείς καιρούς. Θέλεις η ανεργία που διώχνει πολλούς νέους στα μεγάλα κέντρα, θέλεις η χαμηλή γονιμότητα που έχουν οι συμπατριώτες μας όλης της χώρας, που είναι μάλλον η μικρότερη από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Κι αφού είναι τόσο μικρή η πολιτεία αυτή, είναι πολύ φυσικό να γνωρίζονται οι άνθρωποί της μεταξύ τους. Οχι ότι ξέρουμε όλους τους συμπολίτες μας, αυτό θα ήταν δυνατό μόνο σε ένα χωριό, αλλά πάντως « ξεραίνόμαστε » μεταξύ μας σε έναν αρκετά μεγάλο κύκλο γνωριμιών.
Ετσι λοιπόν, κυκλοφορώντας μέσα στους δρόμους και τα πεζοδρόμια, τα μαγαζιά και γενικά το κέντρο της πόλης, συναντάμε κάθε λίγα μέτρα κι έναν φίλο ή γνωστό μας. Γνωστόπου το όνομα του μπορεί να μην το ξέρουμε, ίσως δεν ξερουμε και τί δουλειά κάνει, αλλά μας έχει γίνει γνωστός με κάποιον τρόπο. Συμβαίνει να γνωρίζω ένα σωρό συμπολίτες, που το όνομά τους δεν ξέρω, τί δουλειά κάνουν επίσης δεν ξέρω, αλλά συζητώ μαζύ τους στην αγορά, στα πάρκα και όπου αλλού μπορεί να τους συναντώ. Και παράξενο πράγμα, μαθαίνω κάποια προσωπικά τους προβλήματα, ανάμεσα στα οποία τον πρώτο λόγο έχουν τα ζητήματα της υγείας τους.
Αναφέρεται συχνά, ότι ένας στους δέκα συμπατριώτες μας είναι διαβητικός. Δηλαδή κάπου ένα εκατομμύριο συνολικά, από τους οποίους - έτσι λένε κάποιοι αρμόδιοι - οι μισοί δεν ξέρουν ότι έχουν αυτήν την πάθηση. Που για να πούμε την αλήθεια, δεν είναι αληθινή πάθηση, είναι που σου λείπει η ποσότητα της ινσουλίνης που χρειάζεται ο οργανισμός σου για να λειτουργεί κανονικά και να μην προκαλούνται διάφορες καταστάσεις που είναι συνέπειες της έλλειψης αυτής. Και που μπορεί να δημιουργήσουν επιπρόσθετα προβλήματα στον καθένα που του λείπει η ορμόνη αυτή, η ινσουλίνη.
Συναντώ ας πούμε ένα γνωστό μου στο δρόμο. « Λοιπόν, πώς πάνε τα πράγματα ; », ρωτάω. « Δόξα τω Θεώ, καλά. Να σου πω όμως και για τα ιατρικά μου προβλήματα. Ξέρεις για το ζάχαρό μου, πάει καλά τελευταία. Εκείνη όμως η άτιμη η χοληστερίνη μου, δεν λέει να στρώσει. Προχτές που έκανα ένα τσεκ - απ, πόσο λές να ήτανε ; Διακόσια σαράντα πέντε, τόσο ψηλά ανέβηκε. Και τί λές να κάνω γι αυτήν ; ( Εδώ απευθύνεται στο γιατρό εννοείται ). Μπορείς να μου δώσεις καμμιά συμβουλή ; ».
Τί συμβουλή να δώσεις σε κάποιον που η χοληστερίνη του ανεβοκατεβαίνει μιά πάνω, μιά κάτω, χωρίς να ξέρεις γιατί το κάνει αυτό ; « Μά τί έγινε, χάλασες πάλι τη δίαιτά σου ; Δεν παίρνεις και το φάρμακο που σου έδωσε ο γιατρός σου για τη χοληστερίνη ; ». « Τη δίαιτα ; Αστα να πάνε, δεν καταφέρνω να την πάω καλά. Οσο για το φάρμακο που είπες, μάλιστα, το παίρνω ταχτικά. Υπάρχει τίποτε άλλο να κάνω ; ».
Αυτά για το σάκχαρο, που σχεδόν όλοι οι διαβητικοί το μετράνε μοναχοί τους με το γνωστό σακχαρόμετρο. Που βέβαια δεν είναι και πολύ ακριβείας, αλλά μήπως είναι και τόσο ακριβείας και τα επίσημα εργαστήρια ; Ολο και κάποια προς τα πάνω ή προς τα κάτω νούμερα λένε, ακρίβεια δεν περιμένουμε από τα βιοχημικά, έτσι μας λένε και οι αρμόδιοι ειδικοί. Πέντε πάνω, πέντε κάτω θα σου πούνε, αλλά δεν έχουν και μεγάλη σημασία αυτές οι μικροδιαφορές, έτσι σου λένε οι κατέχοντες τα πράγματα.
Και είναι μόνο το ζάχαρο, και η χοληστερίνη για τα οποία συζητούν οι κάποιας άλφα ηλικίας συμπολίτες μας ; Είναι και πολλά άλλα, σχετικά πάντα με τα προβλήματα της υγείας. « Πόση είναι η Χα - ντε - ελ σου αυτό τον καιρό ; Εμένα μου κατέβηκε πάλι, μου είπε ο γιατρός να περπατάω πέντε χιλιόμετρα τη μέρα και θα κατέβει. Εφτά περπατάω και δεν κατεβαίνει. Είναι και η Πι - ες - έϊ, έχω και τον προστάτη ξέρεις. ». « Πώς δεν το ξέρω, όλοι οι κάποιας ηλικίας έχουν ένα τέτοιο πρόβλημα, θα ήθελες να είσαι απροστάτευτος ; », κάνω και την πλάκα μου συχνά πάνω σ΄αυτό το ζήτημα.
Τελευταία μου έπεσε ο αιματοκρίτης, έπεσαν και η αιμοσφαιρίνη, και τα άλλα σχετικά. Αυτά σχετικά με τα δικά μου. Μπας και είναι από κανένα από τα φάρμακα που παίρνω ; Και έτσι γίνεται με όλους, όλο και ψάχνονται να βρούνε τί τους φταίει. Πότε είναι το ζάχαρο, πότε τα τριγλυκερίδια - κι αυτά είναι στο λογαριασμό, αν και δεν έχει αποδειχτεί το πού βλάπτει η αύξησή τους. Ακρη δεν έχει αυτή η υπόθεση.
Πριν από δυό δεκαετίες, ο κόσμος δεν σκότιζε το μυαλό του με αυτά τα πράγματα. Οι διαβητικοί δεν ήξεραν το διαβήτη τους, οι έχοντες υπερτροφία του προστάτη δεν είχαν ιδέα περί του πράγματος αυτού. Κάποιοι έκαμναν από καιρό σε καιρό τα τσεκάπια τους, αλλά μεγάλη συζήτηση δεν γινόταν πάνω σ΄αυτές τις ιστορίες. Τώρα θαρρείς και έγινε της μόδας, οι πάντες - σχεδόν - μ΄αυτά ασχολούνται. Πάντως, καλό είναι να φροντίζει κανείς για τα σχετικά με την υγεία του, έτσι δεν είναι ; Φύλαγε τα ρούχα σου για να ΄χεις τα μισά, έτσι λέει το λαϊκό γνωμικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου