ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ, ΞΕΚΟΥΜΠΙΣΤΗΤΕ

T  O  Y Ρ I Σ T  E Σ, Ξ E  K  O  Y  M Π I Σ T  H  T  E   !

Ας πάμε κάμποσες  δεκαετίες πίσω. Κάμποσες είπα ; Όχι, για την ακρίβεια  πολλές. Είναι εποχές κατά τις οποίες η λέξη « τουρισμός », είναι σχεδόν  άγνωστη, όχι μόνο  στη χώρα μας, αλλά και γενικά σ΄όλοκληρο τον κόσμο. Βέβαια, όταν ερχότανε οι καλοκαιρινοί μήνες με την πολλή ζέστη, κάποιοι – λιγοστοί στη χώρα μας – πήγαιναν να περάσουν δυό μήνες  ή και λίγο παραπάνω, σε κανένα κοντινό χωριό της περιοχής τους, όχι μακρυά από την πρωτεύουσα του νομού. Και σπανιώτερα, να πάνε σε  κάποιο κοντινό νησί, αν βέβαια υπήρχε κανένα τέτοιο εκεί στη γειτονιά  τους. Όπου θα έμεναν για κάμποσο καιρό, εβδομάδες ή και πάνω από  μήνα, όχι βέβαια σε  ξενοδοχείο – που  μάλλον δεν  υπήρχε – αλλά  σε ενοικιαζόμενα  δωμάτια. Και χωρίς να τρώνε σε εστιατόρια, που άλλωστε στα περισσότερα νησιά δεν υπήρχαν τότε.
Περνούν τα χρόνια, περνούν. Και  όπως λέει ο μεγάλος Ιωνας φιλόσσοφος, ο Ηράκλειτος, « τα πάντα ρεί », τα  πάντα δηλαδή  αλλάζουν, ρέουν. Και  άλλαξαν σταδιακά  με την πάροδο των χρόνων και των δεκαετιών. Και από χρόνο σε χρόνο, άρχισε και συνεχώς μεγάλωνε η καλοκαιρινή κυρίως μετακίνηση των ανθρώπων, με πρώτους  τους Ευρωπαίους, μιά μετακίνηση που οδηγούσε σε άλλες χώρες, σε χώρες που παρουσίαζαν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Από πλευράς αφ΄ενός ευχάριστης διαμονής  σε παραλίες και  νησιά, αφ΄ετέρουν σε χώρες που παρουσίαζαν αλλου  είδους ενδιαφέροντα, όπως λόγου χάριν πολιτιστικά, αρχαιολογικά, ιστορικά και άλλα διαφόρου φύσεως.

Χρόνο με το χρόνο λοπόν και με ρυθμό επιταχυνόμενο, η καινούργια συνήθεια απλώθηκε σε πολλές χώρες του κόσμου. Και κυρίως σ΄αυτές, που είχαν και ανθρώπους με κάποιες οικονονομικές δυνατότητες, δεν μπορείς  να πάς σε ξένη  γή και ξένα μέρη, χωρίς να έχεις το πορτοφόλι σου γεμάτο. Και με  αυτό το σκεπτικό, οι  φτωχοί που υπάρχουν σε  όλες τις χώρες, ακόμα και τις λεγόμενες  πλούσιες, δεν είχαν  καμμιά δυνατότητα να κάνουν τουριστικές εξορμήσεις σε μακρυνές περιοχές, ούτε και σε κοντινές ακόμα.

Η χώρα η δική μας, έχει πολλά πλεονεκτήματα σ΄αυτόν τον τομέα τον καινούργιο, τον τουριστικό. Και  τα περισσότερα  από αυτά, συνίστανται στα πάμπολλα νησιά που γεμίζουν τις θαλασσες που περιτριγυρίζουν την ηπειρωτική χώρα. Ειδικά το Αιγαίο πέλαγος, μιά θάλασσα που είναι γεμάτη από αναρίθμητα νησιά και νησάκια, που  δεν είναι τίποτε άλλο, από τις κορυφές του εδάφους, που δημιουργήθηκαν από τις αλλεπάλληλες  ανυψώσεις και καταβυθίσεις που έγιναν σε πολύ πρώϊμες περιόδους της διαμόρφωσης  της επιφάνειας του πλανήτη. Νησιά που περιτριγυρίζονται  απο θάλασσες με  αμμουδιές, κατάλληλες για τους τουρίστες που προέρχονται από περιοχές που στερούνται τέτοιας μορφολογίας του εδάφους τους.

Όπως λέγεται συχνά, ο τουρισμός είναι η πρώτη – και  μάλλον η μοναδική – βιομηχανία που διαθέτει η χώρα. Εκατομμύρια από  ξένους τουρίστες, αλλά  και ντόπιους, πλημμυρίζουν το Αιγαίο κατά πρώτο λόγο, και το Ιόνιο πέλαγος  κατά δεύτερο κάθε  χρόνο. Από νωρίς, από τον Απρίλιο, μέχρι  αργά, τον Σεπτέμβριο. Και  οι οποίοι  τουρίστες, και  ιδίως οι  ξένοι, αφήνουν πολύ  συνάλλαγμα στη  χώρα, που  δεν θα  μπορούσε να  το κερδίσει   με κανέναν  άλλο τρόπο, καθώς δεν  διαθέτει βιομηχανίες  τέτοιες, που να  εξάγουν πολλά  προϊόντα στο εξωτερικό, και να φέρνουν κάποια σχετική ισορροπία στο εμπορικό ισοζύγιο πληρωμών, όπως ονομάζεται αυτού του είδους η ισορροπία μεταξύ εισαγωγών και εξαγωγών.

Θα πρέπει να τονιστεί εδώ, ότι οι κάτοικοι των νησιών και γενικά των τουριστικών περιοχών της χώρας μας, είναι συχνά κακοί  οικοδεσπότες των  τουριστών. Από  χρόνια  πριν, ήταν γνωστή η εκμετάλλευση  tων ξένων στα  εστιατόρια των  τουριστικών περιοχών. Επαιρνε παραγγελία από τους πελάτες ο σερβιτόρος, και ανάλογα με την προέλευση του πελάτη, φώναζε τα γνωστά « ξου »  και « έψιλον ». Που  σημαίνουν  το μεν  πρώτο « ξένος », και  το δέυτερο « Ελληνας », και  σήμαινε βέβαια, ότι το  πιάτο του  « ξου », θα είχε μικρότερη ποσότητα φαγητού, αίσχος και ντροπή δηλαδή. Αυτό το απλό παράδειγμα, αρκεί για να δειχτεί η  συμπεριφορά των ντόπιων προς τους ξένους.

Αυτόν τον καιρό, υπάρχει  η παγκόσμια οικονομική κρίση, και ανάγκη πάσα να διατηρηθεί η τουριστική κίνηση της χώρας σε τέτοιους δύσκολους καιρούς. Τι γίνεται όμως ; Κάποιοι κομματικοί αλήτες – έτσι  πρέπει να τους  ονομάζουμε – εμποδίζουν την προσέλευση των ξένων τουριστών στη χώρα. Και το πώς θα έπρεπε  να αντιμετωπιστεί αυτή  η  πρωτοφανής στα παγκόσμια χρονικά  συμπεριφορά ; Πολύ  απλά, με μερικές υδροφόρες της πυροσβεστικής υπηρεσίας, που θα έκαμναν ένα καλό κατάβρεγμα στους τύπους αυτούς. Που θα τους έδινε και μιά δόση δροσιάς στις ζεστές μέρες του καλοκαιριού.