Ο Υ΄ Π Τ Ω Χ Ε Υ Σ Ε Ι Σ !
Μπορεί να συμβεί στον καθένα από εμάς αυτή η περίπτωση. Και σε πολλούς ίσως έχει συμβεί στο παρελθόν και μάλλον θα συμβεί και στο μέλλον. Εχεις κάποια στιγμή ανάγκη από ρευστό χρήμα, για διάφορους κάθε φορά λόγους. Να πάρεις ένα δάνειο στεγαστικό, να πάρεις εμπορικό δάνειο, ή για οποιαδήποτε άλλη ανάγκη. Και τί κάνεις τότε ; Θα πάς στο γείτονά σου, και να του ζητήσεις να σου δώσει το απαιτούμενο για την περίπτωσή εκείνη ποσόν ; Θα πάς σε έναν στενό συγγενή σου και θα το ζητήσεις ; Δεν είναι και τόσο πιθανό ότι θα σου το δώσουν, είτε διότι δεν διαθέτουν ένα τόσο μεγάλο ποσόν, είτε γιατί το προορίζουν για κάποιο δικό τους σκοπό, είτε επειδή απλά δεν θέλουν να ρισκάρουν κάτι τέτοιο.
Τι θα κάνεις λοιπόν τότε ; Πολύ απλά, θα πάς σε ένα υποκατάστημα μιάς Τράπεζας, και θα ζητήσεις από εκεί να σου δώσουν αυτά που χρειάζεσαι. Θα σου δώσουν λοιπόν το δάνειο που ζητάς, αφού προηγουμένως σου ζητήσουν να τους δηλώσεις υπεύθυνα, ποιά είναι τα περιουσιακά σου στοιχεία, και θα εξετάσουν και άλλες παραμέτρους ακομα, προκειμένου να εξασφαλιστούν όσο μπορούν για το ότι θα μπορέσεις να τους επιστρέψεις το ζητούμενο ποσόν, με τα επί πλέον ποσά που θα προέρχονται από τον εν τω μεταξύ τοκισμό του ποσού που σου δανείσανε. Κι αφού γίνουν όλα αυτά, σου δίνουν τα φράγκα, τα παίρνεις και αναχωρείς.
Περνάει ο καιρός, το ποσόν που έχεις δανειστεί από την Τράπεζα δεν μπόρεσες να το επιστρέψεις, ίσως έχεις δώσει μερικές δόσεις, αλλά το δάνειο παραμένει και περιμένει να το εξωφλήσεις, να δώσεις το ποσόν που έχεις δανειστεί. Και τελικά, τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά, και φτάνει κάποια στιγμή, που βλέποντας η Τράπεζα ότι αδυνατείς να πληρώσεις το χρεός σου, σε προειδοποιεί ότι σε ένα ορισμένο διάστημα, πρέπει να σπεύσεις να πληρώσεις τα δανεικά. Κι αν δεν το κανεις αυτό, σε προειδοποιεί ότι θα προσφύγει στη δικαιοσύνη, προκειμένου να εισπράξει με όποιο τρόπο αποφασίσει το δικαστήριο, ότι πρέπει να πληρώσεις τα οφειλόμενα.
Και λοιπόν, δεν μπόρεσες να είσαι συνεπής με τις υποχρεώσεις σου στην τράπεζα, έμεινες ρέστος στα οφειλόμενα, και βέβαια, φτάνει κάποτε η στιγμή να λάβει και η τράπεζα αυτή τα κάποια μέτρα που προβλέπονται από τη νομοθεσία. Και το σχετικό μέρος της νομοθεσίας, ονομάζεται « πτωχευτικό δίκαιο », και που θα αναλάβει την υπόθεση αυτή να της δώσει αυτά που ο σχετικός νόμος αναφέρεται σ΄αυτές τις υποθέσεις. Και αυτό βέβαια θα γίνει, αφού προηγουμένως η τράπεζα σού προσφέρει μιά ακόμη ευκαιρία, να κάνεις κάποιο ειδος διακανονισμού του χρέους σου, δεν είναι κουτοί οι τραπεζίτες να προσφύγουν στη δικαιοσύνη, αν δεν εξαντλήσουν και τις τελευταίες πιθανότητες εξεύρεσης μιάς λύσης, που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα και των δύο πλευρών, τα δικά της απ΄τη μία μεριά, και τα δικά σου από την άλλη.
Εννοείται, ότι πριν γίνουν όλα αυτά, έχεις πάρει και σύ κάποια επιπρόσθετα μέτρα για να μην φτάσει η υπόθεση στη δικαιοσύνη. Εχεις πάει σε μιά αλλη τραπεζα, και έχεις πάρει άλλο δάνειο, με το οποίο προσπάθησες να εξωφλήσεις τις υποχεώσεις σου προς την πρώτη τράπεζα. Άλλά αυτό μάλλον θα χειροτερέψει την κατασταση, θα πρέπει να δινεις και στην καινούργια τράπεζα τις δόσεις του καινούργιου δανείου, που κι αυτές δεν μπόρεσες να τις δώσεις. Και έτσι, φτανουμε πάλι στην ίδια κατάσταση
Και τί γίνεται τελικά ; Το δικαστήριο σε κηρύττει σε κατάσταση πτώχευσης. Αν έχεις περιουσιακά στοιχεία, σου τα κατάσχει προς όφελος εκείνων που σε δανείσανε, τουτέστιν προς την τράπεζα ή τις τράπεζες. Αν πάλι δεν έχει τίποτε για να σου κατασχέσουν, τότε σου απαγορεύεται από εκεί και ύστερα, να ασκήσεις το επάγγελμα – του εμπόρου ας πούμε – και στην περίπτωση αυτή, μόνο σε θέση υπαλλήλου μπορείς να εργαστείς από εκεί και πέρα. Αυτή είναι η όλη υπόθεση που προβλέπεται από το πτωχευτικό δίκαιο.
Αυτή είναι ή όλη διαδικασία της πτώχευσης. Που πρέπει να την αποφεύγεις όσο μπορείς. Όχι επειδή υπάρχει κάποια εντολή σαν και έκείνες που πήρε ο Μωϋσής στο βουνό Σινά, που δεν ήσαν βέβαια έντεκα – ή δώδεκα με την χιουμοριστική εκείνη εντολή « ού μπλέξεις », που χρησιμοποιείται σε πολλές περιπτώσεις – αλλά επειδή δεν είναι καθόλου φρόνιμο να σε κηρύξουν σε κατάσταση πτώχευσης ή χρεωκοπίας, που είναι έννοιες σχεδόν ταυτόσημες.
Αυτήν την κατάσταση πτώχευσης ή χρεωκοπίας – το « χρεοκοπία » με όμικρον, είναι με την καινούργια ελληνική γλώσσα – την πλησίασε πάρα πολύ η δική μας χώρα, με την ευκαιρία του δεύτερου κραχ που συνέβη τα τελευταία ογδόντα χρόνια στον κόσμο. Τι είχε γίνει ώστε να φτάσουμε στα πρόθυρα της χρεωκοπίας και δεν το είχαμε πάρει χαμπάρι τόσα χρόνια, και μας το ανακοινώσανε λίγους μήνες μετα την έκρηξη του κραχ αυτού ; Γιατί μας τα κρύβανε τα πράγματα επί δεκαετίες αρκετές οι αρμόδιοι πολιτικοί – που όμως ξέρουμε ότι είναι οι πρωταθλητές της ψευτιάς – αλλά και οι καθ΄όλα έγκριτοι οικονομολόγοι της χώρας, που δεν φαίνεται να είχαν κάποιο συμφέρον να σκεπάζουν την αλήθεια ;
Δεν μπορώ να δώσω κάποια ικανοποιητική ερμηνεία στο φαινόμενο αυτό. Εκείνο πάντως που καταλάβαμε όλοι ανεξαιρέτως, είναι ότι χρωστούσαμε τεράστια σε αναλογία πληθυσμού, δάνεια που είχαν πάρει όλες οι κυβερνήσεις τις τελευταίες δεκαετίες. Δάνεια, που ήθελαν οι ξένες τράπεζες να πληρώνουμε του τόκους τους. Και για να πληρώνεις αυτούς τους τόκους, έπρεπε να παίρνεις καινούργιο δάνειο, κι έπειτα άλλο, κι άλλο, κι άλλο. Μέχρι που έφτασαν τα βερεσέδια να είναι τόσο πολλά, που οι τράπεζες αυτές δεν έδιναν πιά δάνεια, παρά μόνο με πολύ υψηλά και αφόρητα επιτόκια. Που δεν μπορούσαμε βέβαια να τα πάρουμε, γίνεται να παίρνεις δάνειο με επιτόκιο οχτώ και δέκα τοις εκατό ;
Και τότε φωνάξαμε με στεντόρεια κραυγή : « Σώστε μας, βυθιζόμαστε ! ». Και έτρεξαν επιτροχάδην κάποιοι φίλοι και γνωστοί, που με το παρατσούκλι «τροϊκα », αναλάβανε να μας βγάλουν απ΄τη βουτιά που κάμναμε στη θάλασσα, και μας εμπόδισαν να πνιγούμε. Ας είναι καλά τα παιδιά αυτά, θα τους χρωστούμε αιώνια ευγνωμοσύνη γι αυτή την πράξη που έκαναν ( με το αζημίωτο βέβαια ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου