ΜΑΛΛΟΝ ΑΚΟΥΣΑ ΛΑΘΟΣ

Μ  Α  Λ  Λ  Ο  Ν     Α  Κ  Ο  Υ  Σ  Α     Λ  Α  Θ  Ο  Σ



Ακούστηκε πριν από μερικες μόνο μέρες ένα πρωϊνό από την τηλεόραση, και δεν ήταν βέβαια πρωταπριλιά. Δέκα γυναίκες στην πρωτεύουσα, οργανωμένες σε μια συμμορία – έτσι ας την πούμε – όρμησαν σε έναν δρόμο απόκεντρο επάνω σε έναν άντρα. Και τον λήστεψαν. Επανάληψη της  είδησης αυτής  δεν άκουσα, ίσως  επρόκειτο για  τηλεοπτική  φάρσα, ίσως παρερμηνεύτηκε ένα γεγονός που κάπως έμοιαζε με αυτήν την ιστορία. Ομως το πράγμα, αληθινό ή ψεύτικο, με έβαλε σε σκέψεις. Αραγε θα  έλθει και μιά τέτοια  εποχή, κάτω μάλιστα από τις γνωστές  οικονομικές  συνθήκες, που  θα δούμε και  τέτοια πράγματα  να συμβαίνουν στη χώρα μας ;

Πρώτα από όλα, θα πρέπει να έχουμε υπ΄όψιν μας, ότι το λεγόμενο « ασθενές » φύλο, δεν έχει την τάση προς βιαιότητες γενικά. Μην περιμένετε να δείτε ποτέ  γυναίκες να χτυπιούνται - ή να μαλλιοτραβιούνται – στους δρόμους  ή σε εξωτερικούς  γενικά χώρους, δεν το συνηθίζουν καθόλου αυτό. Το να μετέχουν  σε μιά συμμορία επίσης, δεν  το επιθυμούν και τόσο, αν και σαν εσωτερικά ή βοηθητικά μέλη τέτοιων ομάδων, συμβαίνει να εμφανίζονται κάποτε, όχι πάντως κι αυτό  συχνά. Και τον καιρό που οι συμμορίες είχαν έντονη παρουσία και δράση στις Πολιτείες τη δεκαετία κυρίως του τριάντα, ελάχιστες ήσαν οι  γυναίκες που είχαν συμμετοχή σ΄αυτές, και αν αυτό γινόταν κάποτε, η δράση τους ήταν στις παρυφές των συμμοριών.

Βέβαια, στις φυλακές βλέπουμε να υπάρχουν και γυναικεία τμήματα, όπου βρίσκονται έγκλειστες γυναίκες, τιμωρημένες  από τη Δικαιοσύνη για  διάφορα παραπτώματα, συνήθως μικρού ή μεσαίου μεγέθους. Αλλά και για σκληρά εγκλήματα – πάθους, οικονομικής  φύσεως και άλλα – βρίσκονται έγκλειστες μέσα σε  φυλακές, και με βαρειές  ποινές. Αλλά όταν συγκρίνει κανείς τα τμήματα των γυναικείων φυλακών σε μέγεθος με τα τμήματα  των ανδρικών, θα δεί ότι ένα ασήμαντο τμήμα των φυλακών – ούτε  το ένα εικοστό  ας πούμε – δεν ανήκει στις γυναίκες. Κι αυτό αποδεικνύει περίτρανα, ότι οι γυναίκες διστάζουν πολύ να διαπράξουν μιά παράνομη πράξη, σε αντίθεση προς  τους άντρες, που συχνότατα δεν διστάζουν καθόλου να διαπράξουν παρανομίες, από μικροαδικήματα, μέχρι σκληρά εγκλήματα.

Αυτά κάτω από κανονικές κοινωνικές συνθήκες. Αλλά αυτή την εποχή της μεγάλης οικονομικής κρίσης και της επερχόμενης μεγάλης φτώχειας σε μεγάλα κομμάτια  του πληθυσμού, ίσως τα πράγματα να πάρουν μιά άλλη τροπή, κι αυτά που τα θεωρούσαμε πρωτύτερα απίθανα ως αδύνατα, να  γίνουν πραγματικότητα, μιά  πολύ σκληρή  πραγματικότητα. Η μεγάλη φτώχεια, είναι ένας πολύ κακός σύμβουλος, αυτό δεν χρειάζεται  αποδείξεις. Σε εξωθεί  να κάνεις πράγματα που ούτε κατά διάνοια δεν τα  είχες  ποτέ υπ΄όψιν  σου. Είσαι  άνεργος - ή άνεργη - και δεν έχεις ούτε το φτωχικό επίδομα ανεργίας, δεν έχεις άντρα να σε προστατέψει και έχεις και μικρά παιδιά που πρέπει να τα στηρίξεις. Και τότε, τί μπορείς να σκεφτείς ; Κλοπές, ληστείες και άλλα παρόμοια.

Πήρε λοιπόν την απόφαση η γυναίκα για την οποία μιλάμε ; Την πρώτη φορά θα διστάσει να προχωρήσει στην αρπαγή και τη  ληστεία. Από εκεί και πέρα, όλα που θα επακολουθήσουν, θα είναι πολύ  ευκολότερα, η αρχή  είναι το ήμισυ του  παντός, Και κάμνοντας  βήματα προς τα εμπρός, θα μαθαίνει όλο και καινούργια  πράγματα, καινούργιους τρόπους να εκτελεί αυτά που ποτέ δεν είχε βάλει στο μυαλό της. Και από μέσα της θα λέει, ότι πάντοτε ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Εχω  μεγάλες υποχρεώσεις, έχω μεγάλες ανάγκες, λοιπόν τη λύση θα τη βρώ που ποτέ δεν την είχα σκεφτεί.

Και τότε, αυτά που θα ακούμε στις τηλεοράσεις, δεν θα είναι πιά φάρσες τηλεοπτικές, θα είναι πραγματικότητα. Για την οποία δεν  θα απορούμε καθόλου, η σκληρή καθημερινότητα, θα σε  προσγειώσει στα  πράγματα. Και  θα δούμε, ότι  πράγματα που  δεν τα φανταζόμασταν ποτέ, να γίνονται τώρα μπροστά στα μάτια μας.