Η Δ Ο Ξ Α Κ Α Ι Τ Ο Α Ι Σ Χ Ο Σ Τ Η Σ Ε Υ Ρ Ω Π Η Σ
Σε μιά ένδοξη χώρα κατοικούμε, αυτή που έβγαλε τους μεγάλους καλλιτέχνες, φιλόσοφους, ποιητές, θεατρικούς συγγραφείς, ιστορικούς, πολέμαρχους και τους μεγάλους κατακτητές της Ασίας, μάλιστα, σε μιά τέτοια χώρα κατοικούμε. Και θα έπρεπε κανονικά να είμαστε περήφανοι γι αυτό. Αλλά δεν είμαστε. Τί συνέβη λοιπόν και έχουμε ένα τέτοιο λαμπρό παρελθόν, και ένα τόσο άσχημο παρόν ; Ποιός μας έχει ματιάσει και φτάσαμε σε μιά κατάσταση, όπου όλοι οι Ευρωπαίοι - τουλάχιστον της Ευρωπαϊκής ένωσης, αλλά και άλλοι - να μας οικτίρουν και να μας ελεεινολογούν ;
Δεν συνέβη τίποτε απολύτως, δεν μας έχει ματιάσει κανένας. Απλώς, μέσα από τα πολλά χρόνια που πέρασαν από την αρχαία εποχή, πολύ νερό κύλησε κάτω από τη γέφυρα. Και μέσα στα πολλά αυτά χρόνια, πολλές ήσαν οι επιδράσεις που δεχτήκαμε από άλλους λαούς, και ιδιαίτερα από τους φίλους και γείτονές μας, στα τετρακόσια και πλέον χρόνια που μας είχαν κάτω από τον έλεγχό τους. Και μέσα στους τέσσερις αυτούς αιώνες, βρήκαμε τον καιρό να αντιγράψουμε πολλά από τα συνήθεια τους. Και δεν ήσαν μόνο αυτοί οι γείτονες, ήσαν και οι άλλοι γείτονες από τα δυτικά μας, οι Βενετσιάνοι και οι άλλοι της Ιταλικής χερσόνησου, που μας έμαθαν πολλά. Με την κατοχή πολλών νησιών για πολλά χρόνια., αλλά και με τις ναυτιλιακές και εμπορικές επαφές που διατηρήσαμε επί αιώνες. Κι οπως ξέρουμε, είναι κι αυτοί, άσσοι στις κομπίνες, και οι ιδρυτές της Μάφια. ( Το είπαμε και το ξαναλέμε, ο τόνος πέφτει στην πρόπαραλήγουσα, όχι στην παραλήγουσα « Μαφία » ).
Μπαξίς λέγεται στα τουρκικά, το φιλοδώρημα για παρασχεθείσα υπηρεσία, μιά καθ΄όλα νόμιμη ανταπόδοση μιάς υπηρεσίας που μας δόθηκε. Όμως, όπως ξέρουμε, συχνά οι λέξεις παίρνουν με τον καιρό και άλλες σημασίες. Ετσι, το μπαξίσι έγινε από φιλοδώρημα, ένα είδος δωροδοκίας, που δεν είναι μεν απαιτητή από τον « μπαξιζόμενο », είναι όμως αναγκαία για τον « μπαξίζοντα ». Με τον τρόπο αυτό, σου ανοίγονται εύκολα πόρτες που αλλοιώς θα ήταν δύσκολο να τις παραβιάσεις. Και ευκολίες που δεν σου δίνονται χωρίς το « φιλοδώρημα » αυτό, δίνονται πολύ εύκολα με τη χορήγησή του.
Αυτό ήταν ένα από τα πολλά πράγματα που μάθαμε όλα εκείνα τα χρόνια. Ένα άλλο σημαντικό πράγμα που μάθαμε τότε, ήταν και το ρουσφέτι, αυτό που χρησιμοποιήθηκε σε μεγάλη κλίμακα, τόσο κατά τη διάρκεια των τεσσάρων αιώνων κατοχής, όσο και κατόπιν. Τί σημαίνει ο όρος « ρουσφέτι » ; Σε πρώτη και πρωτότυπη ανάγνωση, την παροχή από έναν κυβερνητικό - και σήμερα κομματικό - αξιωματούχο, προς έναν φίλο του κόμματος που βρίσκεται στην εξουσία, αλλά και που μπορεί να βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Το γιατί γίνεται αυτή η παροχή - διορισμός και άλλες υπηρεσίες - είναι κατανοητό και για τον πλέον καθυστερημένο στο μυαλό, πόσο περισσότερο στους έξυπνους συμπατριώτες μας.
Με τα λίγα και με τα πολλά, γίναμε με τον καιρό, πολύ αποτελεσματικοί απατεώνες, τόσο καλοί, που φτάσαμε και ξεπεράσαμε και τους Ιταλούς δασκάλους της τέχνης αυτής. Υπάρχει στη λαϊκή γαλλική γλώσσα, μιά ερμηνεία της λέξης « g r e q u e », δηλαδή « Ελληνας », που σημαίνει : Aπατεωνίσκος, χαρτοκλέφτης, ματσαράγκας και διάφορα άλλα παρόμοια. Στην έκδοση του γαλλικού εγκυκλοπαιδικού λεξικού « L a r o u s s e » του 1908, είχαν περάσει στο λεξικό αυτό κι αυτές οι δευτερεύουσες έννοιες. Κι αυτό, επειδή, ο γαλλικός λαός χρησιμοποιούσε τον όρο « Ελληνας » και με αυτές τις έννοιες, φανταστείτε κατάντημα που είχαμε φτάσει. Και παρά τις έντονες διαμαρτυρίες της τότε Ελληνικής κυβέρνησης, κατέστη αδύνατο να απαλειφθούν οι έννοιες αυτές από το λεξικό.
Επειδή η απάτη δεν είναι προνόμιο καμμιάς φυλής, παντού υπάρχουν οι απατεώνες και οι χαρτοκλέφτες του γαλλικού λεξικού, θα αφήσουμε αυτόν τον χαρακτηρισμό κατά μέρος, αν και δεν παραβλέπουμε τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έχει ο Ελληνας στον τομέα αυτό. Και θα έλθουμε αμέσως σε μερικά σύγχρονα και επίκαιρα πράγματα, που βάζουν τους Ελληνες και τη χώρα τους, σε μιά κατάσταση που δεν θα θέλαμε να τη χαρακτηρίσουμε αξιοζήλευτη. Πρόκειται για κάποιες θέσεις που κατέχει η χώρα μας σε μερικούς τομείς, σε σχέση με τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες. Ιδιαίτερα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως είναι σήμερα με τα δεκαπέντε μέλη, και θα είναι του χρόνου εικοσιπέντε. Πρόκειται για επίσημες διαπιστώσεις που έχουν γίνει από αρμόδια ευρωπαϊκά όργανα.
Αυτοί οι κακοήθεις Ευρωπαίοι, κατηγορούν την Ελλάδα ότι είναι πρώτη στα θέματα διαφθοράς του δημόσιου βίου. Λένε ότι υπάρχει έντονο στοιχείο διαφθοράς σε πολλές από τις δημόσιες υπηρεσίες, πράγμα που το αποκρούουν μετά βδελυγμίας οι εδώ αρμόδιοι, δεν είναι δυνατό λένε να είναι τέτοια η κατάσταση στη χώρα μας. Υπάρχουν - λένε - κάποιοι λίγοι, που εργάζονται στο δημόσιο τομέα, που λειτουργούν κατά τρόπο ανέντιμο, οι μεγάλη όμως πλειοψηφία των δημόσιων λειτουργών, είναι αφοσιωμένοι στα καθήκοντά τους με ευσυνειδησία. Δηλαδή - λένε οι αρμόδιοι - πρόκειται περί καθαρών συκοφαντιών.
Οι Ευρωπαίοι έκαναν και μερικές άλλες διαπιστώσεις, πολύ δυσμενείς για τη χώρα μας. Διαπιστώσανε - έτσι λένε - ότι είμαστε οι πρώτοι στην Ευρώπη στο εμπόριο της λευκής σάρκας. Μα δεν καταλαβαίνουν οι άνθρωποι, ότι τα κορίτσια έρχονται εδώ, επειδή τους πέφτει πιό σύντομος ο δρόμος ; Ρουμάνες, Βουλγάρες, Ουκρανές, Ρωσίδες, είναι πιό εύκολο να κατέβουν προς τα νότια - όπου και το κλίμα είναι καλύτερο, και η χώρα πιό όμορφη - παρά να πάνε, ας πούμε, στη Δανία, στην Ολλανδία, στη Γαλλία και στη μακρυνή Ισπανία. Βέβαια, οι ημέτεροι διαθέτουν και καλά οργανωμένα κυκλώματα εμπορίας αυτού του « προϊόντος », επομένως και η διακίνηση του εμπορεύματος προς τη χώρα μας και στη συνέχεια προς τις άλλες χώρες της Ευρώπης, να γίνεται πολύ πιό μεθοδικά από ότι θα την έκαμναν οι αμαθείς περί τα τοιαύτα Ευρωπαίοι.
Μας είπαν ακόμη, ότι οι πόλεις μας είναι πολύ βρώμικες, ότι μ΄αυτό τον τρόπο μολύνουμε το περιβάλλλον. Ότι οι δρόμοι των πόλεών μας, είναι γεμάτοι από σκουπίδια, και ότι ο καθένας Ελληνας πολίτης, ρίχνει ότι έχει στα χέρια του - πακέτα τσιγάρων και άλλα άχρηστα - καταμεσίς του δρόμου. Και λοιπόν, γιατί ανακατεύονται σε ζητήματα αυστηρως προσωπικά, έτσι μας αρέσει, έτσι κανουμε. Δεν θέλουμε κεχαγιά πάνω στο κεφάλι μας. Να μας αφήσουν στην ησυχία μας, αυτό θέλουμε από αυτούς. Μήπως εμείς τους μπαίνουμε ποτέ στο ρουθούνι για κάποια πράγματα που αυτοί κάμνουν και που δεν μας αρέσουν καθόλου ; Αφού λοιπόν δεν τους ενοχλούμε εμείς, γιατί να μας κάνουν αυτοί μιά τοσο σκληρή και βάρβαρη κριτική για τους δρόμους μας που τους βλέπουν βρώμικους ;
Ένα άλλο που μας καταμαρτυρούν, είναι ότι είμαστε η πιό ακριβή χώρα από όλες τις άλ-λες της Ευρωπαίκής Ενωσης. Ότι τα οπωρολαχανικά μας που πουλιούνται στις αγορές μας, ακόμα και στις λαϊκές, είναι πολύ ακριβώτερα απ΄ότι στις άλλες χώρες. Ότι το εμφιαλωμένο νερό το πουλάμε σε μιά τιμή, σαν να επρόκειτο για σαμπάνια. Ότι γενικά το κόστος ζωής είναι πολύ υψηλό, πολύ πιό ψηλό απ΄όλες τις χώρες της Ευρώπης. Και λοιπόν ; Γούστο και καπέλλο μας είναι, αν δεν τους αρέσει, ας μην έρχονται να μας επισκεφθούν. Και θα βάλουμε τη σκούπα μας να κλαίει.
Είστε πολύ φτωχοί - μας λένε - οι πιό φτωχοί στην Ευρώπη των δεκαπέντε ( και των αυριανών άλλων δέκα, σύνολο εικοσιπέντε ). Δεν είστε σε θέση να βγήτε στην αγορά, ούτε και στη λαϊκή, και να γεμίσετε τις τσάντες σας με όλα τα υπάρχοντα αγαθά. Μάλιστα, το ξέρουμε αυτό πολύ καλά. Αλλά πρέπει κι αυτοί να ξέρουν, ότι όσο πιό λιτοδίαιτος είναι ένας λαός, τόσο περισσότερα χρόνια ζούνε οι άνθρωποί του, τόσο μεγαλύτερο είναι το προσδόκιμο της ζωής των ανθρώπων του. Λίγο είναι αυτό το πράγμα ;
Μας λένε και άλλα πολλά. Ότι η ατμόσφαιρα των πόλεών μας είναι πάρα πολύ μολυσμένη, ότι χρησιμοποιούμε πολύ το « οχτωκίνητό » μας στις μετακινήσεις μας και δεν αίρνουμε τα λαμπρά μέσα μαζικής μεταφοράς. Αλλά πώς θα πάρετε - λένε - αυτά τα μέσα, όταν ουσιαστικά δεν τα έχετε ; Πού είναι οι πολλές γραμμές του υπόγειου μετρό, που μόλις κάνατε τα πρώτα χιλιόμετρα και σε μιά μονάχα πόλη, πανηγυρίζετε σαν νεόπλουτοι. Ενώ έπρεπε να τα έχετε - και μάλιστα σε μήκος δεκάδων χιλιομέτρων - εδώ και πολλές δεκαετίες. Και που τις έχετε αυτές τις δυό γραμμές, τί βλέπουμε ; Πάλι με τα οχτωκίνητά σας κυκλοφορείτε, σας έχει γίνει πάθος, εξάρτηση, τοξικομανία αυτό το πράγμα και να απεξαρτηθείτε δεν μπορείτε. Αποτέλεσμα ; Βρώμικη και η ατμόσφαιρά σας. Μπορεί να το πήρα κάπως χιουμοριστικά το ζήτημα, αλλά ασφαλώς είναι ιστορίες που δεν σηκώνουν και πολύ χιούμορ. Ότι έχουμε τα μαύρα χάλια μας, το ξέρουμε όλοι εμείς που κατοικούμε σ΄αυτή τη γωνιά της Ευρώπης. Και διόρθωση της κατάστασης αυτής δεν βλέπουμε στο βάθος του τούννελ. Και φαίνεται, ότι έτσι θα συνεχιστεί αυτή η εικόνα που δίνουμε προς τα έξω, αλλά που την καταλαβαίνουμε πολύ καλά και εκ των ένδον. Κι αυτά που αναφέρθηκαν, είναι πολύ λίγα σε σχέση μ΄αυτά που στην πραγματικότητα υπάρχουν.
Αλλά ένας λαός δεν μπορεί να έχει μόνο αρνητικά, πρέπει να έχει και τα θετικά.του σημεία. Και λοιπόν, ο Ελληνας έχει τέτοια, και μάλιστα που δεν τα έχουν οι λοιποί Ευρωπαίοι φίλοι μας. Είναι πονόψυχος, αυτό είναι πασίγνωστο. Νοιώθει αληθινή συμπάθεια προς τους αδικημένους, συντρεχει στις ανάγκες των φτωχών ( που είναι και πολλοί ). Κι όταν δεί έναν άνθρωπο πεσμένο στο δρόμο, δεν θα προσπεράσει αδιάφορα, όπως κάνουν οι περισσότεροι Ευρωπαίοι. Αυτά τα έχει ο Ελληνας, και μάλιστα με το παραπάνω.
Ο Μπλαίζ Πασκάλ, είχε πεί πριν από τέσσερις αιώνες το γνωστό γνωμικό του : « Ο ανθρωπος είναι η δόξα και το αίσχος του σύμπαντος ». Θα μπορούσε ( αν ζούσε στη σημερινή εποχή ),να αλλάξει τις λέξεις « άνθρωπος » και « σύμπαν », με το « Ελληνας » και « Ευρώπη ». Και να πεί, παραλλάσοντας τη ρήση του, « ο Ελληνας είναι η δόξα και το αίσχος της Ευρώπης ». Θα είχε άδικο ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου