Π Ω Σ Ε Γ Ι Ν Ε Τ Ο Π Α Τ Α Τ Ρ Α Κ ;
Το να είναι κανείς έξυπνος, θεωρείται ότι είναι καλό πράγμα, ενώ το να είσαι κουτός, κάπως χαμηλής διανοητικής ικανότητας δηλαδή, θεωρείται αντιθέτως μειονέκτημα σοβαρό. Το να είσαι πάλι πολύ έξυπνος, θεωρείται ακόμη καλύτερο. Αλλά το να είσαι πανέξυπνος, στην κορυφή δηλαδή στην ιεραρχία της εξυπνάδας, μπορεί να είναι καλύτερο από τις δυό προηγούμενες περιπτώσεις, όμως σε κάμνει μερικές φορές να πέφτεις σε ανόητες γκάφες, κάτι που φαινομενικά δεν φαίνεται να έχει κάποια εξηγηση, αλλά όμως έχει. Ο υπερέξυπνος που υπερέχει όλων των άλλων, κινδυνεύει να παρασυρθεί σε πράξεις πολύ τολμηρές, καθώς νομίζει ότι όλα τα έχει προβλέψει, ότι είναι αδύνατο να κάνει και το παραμικρό λάθος, που όμως τον οδηγεί από υπερβολική εκτίμηση στη μεγάλη εξυπνάδα του, να κάνει τα μεγαλύτερα λάθη. Ενώ, αυτά που ένας μετρίως κουτός δεν θα τα έκαμνε ποτέ του. Και εκεί ακριβώς είναι το μεγάλο μειονέκτημα του σούπερεξυπνου.
Γενικώς ειπείν, οι τραπεζίτες – δηλαδή εννοώ τους μεγαλοτραπεζίτες, αυτούς που έχουν υπο την κατοχή τους τις τραπεζες – θεωρούνται ότι είναι πάρα πολύ έξυπνοι άνθρωποι, από πού έχουν το Ι.Q. τους, δηλαδή το διανοητικό τους πηλίκον, to Ιntellectual quality, ανάμεσα στα εκατόν σαράντα και εκατόν πενήντα. Και υποτίθεται ότι με την κορυφαία αυτή εξυπνάδα τους, είναι φύσει αδύνατον να κάνουν λάθος, το παραμικρό και ασήμαντο λάθος. Μάλιστα, δεν μπορούν να κάνουν ποτέ τους λάθος.
Αλλά τι είπαμε λιγο πιό πάνω ; Ότι ίσα ίσα αυτοί οι υπερέξυπνοι είναι επιρρεπείς στα πολύ μεγάλα λάθη, επειδή πιστεύουν ότι όντας αλάνθαστοι, πέφτουν κατάμουτρα σε πολύ χοντρές γκάφες. Να φέρουμε ένα τρανό παράδειγμα : Η εκστρατεία του Ναπολέοντα Βοναπάρτη στη Ρωσία το χίλια οκτακόσια δώδεκα, που σήμανε – παρά την επακόλουθη επιστροφή του από το νησί Ελβα, αλλά και την ακόλουθη ήττα στο Βατερλώ – το τέλος της επιβλητικής κυριαρχίας του στην Ευρώπη. Αποτέλεσμα της υπεραισιοδοξίας του με την υπερβολική εξυπνάδα του, ότι θα κυρίευε τη Μόσχα εν ριπή οφθαλμού.
Κάτι ανάλογο, στο οικονομικό όμως πεδίο, έγινε και μία μέρα του χίλια εννιακόσια εικοσι εννιά στο χρηματιστήριο της ΝέαςΥόρκης της Γουώλλ Στρητ, το οικονομικό κέντρο του κόσμου. Μπόμπα πολλών μεγατόννων, έσκασε τη μέρα εκείνη, τη λεγόμενη από τότε « Μαύρη Παρασκευή », στο χρηματιστήριο αυτό, και αστραπιαία η έκρηξη αυτή, απλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Ηταν το αποτέλεσμα κάποιων υπερέξυπνων ανθρώπων, που έκαναν το μεγάλο, το πολύ μεγαλο λάθος εκείνη τη μέρα.
Επί εφτά και οχτώ χρόνια, όλο το οικονομικό σύστημα σε όλες σχεδόν τις χώρες – εκτός από τη Σοβιετική Ενωση – υπέφερε αλλού πολύ, αλλού κάπως λιγότερο και αλλού αρκετά. Μας έπιασε και εδώ το κραχ της εποχής εκείνης, και είδαμε και πάθαμε να βγούμε τότε από την οικονομική κρίση που χτύπησε και τη φτωχή από οικονομική άποψη χώρα μας. Και βγήκαμε τότε από την κρίση, χωρίς την ενίσχυση κανενός, και βέβαια και χωρίς την επέμβαση του Δυο – Νου – Του, που δεν υπήχε τότε, ιδρύθηκε το χίλια εννιακόσια σαράντα οχτώ.
Πέρασαν από τότε καμμιά ογδονταριά χρόνια, και στο διάστημα αυτό, έγιναν κάποιες ανωμαλίες στο παγκόσμιο χρηματιστηριακό σύστημα, που κάποιες στραβοξυλιές τις προκαλέσανε. Μικρή ήταν η ζημιά, και τα πράγματα πέρασαν απαρατήρητα. Μέχρι που φτάσαμε στο καινούργιο κραχ, την καινούργια μπόμπα που έσκασε κι αυτή στο ίδιο μέρος, στην Γουώλλ στρητ της Νέας Υόρκης. Τί είχαν κάνει ξανά οι πανέξυπνοι αυτοί για τους οποίους έγινε πιό πάνω λόγος ; Κάτι βρήκαν πάλι που τους φάνηκε πολύ προσοδοφόρο, κι ας μην ξεχνάμε ότι οι πολύ έξυπνοι, το χρήμα είναι αυτό που κυνηγάνε αδιάκοπα.
Το λοιπόν, ανακαλυψαν οι τύποι αυτοί που ήσαν σε δυό διαφορετικές τράπεζες, ότι ένα τεράστιο πλήθος από κατοίκους των Πολιτειών, δεν είχαν δικό τους σπίτι, νοικιάζανε σε ξένα σπίτια, και έφευγαν από το ένα που νοίκιαζαν, και πήγαιναν σε άλλο κι από εκεί σε άλλο και ούτω καθεξής. Και είπανε οι πολύ έξυπνοι: « Γιατί ρε δεν τους δίνουμε δάνεια να αγοράσουν δικά τους σπίτια και να κερδίσουν και οι τράπεζες τα δάνεια και τους τόκους ; »
Ετσι το έκαναν το πράγμα, αλλά ξέχασαν πάνω στη βράση τους, να ρωτήσουν να μάθουν αν οι δανειζόμενοι θα είχαν τον τρόπο να ξεπληρώσουν τα δάνεια αυτά. Αν είχαν δουλειά που τους έδινε τα χρήματα που χρειαζόντουσαν ή μήπως ήσαν άνεργοι και αλητεύανε στους δρόμους και τα σοκκάκια. Και καθώς οι δανειζόμενοι σε πολύ μεγάλη αναλογία, δεν κατάφερναν να πληρώνουν τα χρωστούμενα, και δεν είχαν και οι τράπεζες τίποτε να πάρουν από αυτούς, τα βρόντηξαν οι τράπεζες και βαρέσανε κανόνι.
Και αυτοί μεν των δύο μεγάλων τραπεζών, αυτά εκτίμησαν και αυτά έπραξαν, αλλά κατά κακή συγκυρία, έτυχε αυτές οι τράπεζες να έχουν απλωμένα τα πλοκάμια τους σε μέγα πλήθος τραπεζών σε πολλές αν όχι σε όλες τις χώρες του κόσμου. Και με τη μπόμπα που έφερε την πτώχευση αυτών των δυό κολοσσών της παγκόσμιας οικονομίας, προκάλεσαν και την κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας. Που σχετίζεται άμεσα με την κίνηση των χρηματιστηρίων ολόκληρου του κόσμου. Και έτσι, η πολύ μεγάλη εξυπνάδα τους, προκάλεσε και την παγκόσμια έκρηξη, το δεύτερο σε ογδόντα χρόνια κραχ στην οικουμένη.
Υστερα από τα ανωτέρω εκτεθέντα, αρχίζω να σκέφτομαι και να λέω, ότι είναι προτιμώτερος ένας μέτριος βλάκας, από έναν υπερβολικά έξυπνο άνθρωπο. Που τα μυαλά του, είναι πάνω από τα μαλλιά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου