ΑΠΟΦΘΕΥΓΜΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ Α Π Ο Φ Θ Ε Γ Μ Α Π Ο Υ Α Ν Τ Ι Σ Τ Ρ Ε Φ Ε Τ Α Ι Οι Ιρλανδοί είναι άνθρωποι που ανήκουν στην κελτική υποφυλή, μιά από τις ευρωπαϊκές υποφυλές, και κατοικούν - πού αλλού ; - στην Ιρλανδία. Πήγαν στο νησί αυτό πριν από πολ-λούς αιώνες, δεν ξέρω πόσους ακριβώς, και εγκαταστάθηκαν σ΄ολόκληρο το νησί. Ένα μι-κρό μέρος του οποίου στο βόρειο άκρο του, ανήκει ακόμα στο βρεττανικό στέμμα, είναι το γνωστό Ώλστερ. Πρωτεύουσα του οποίου είναι το Μπελφάστ, πόλη στην οποια γίνονται συχ- νά οδομαχίες και τρομοκρατικές επιθέσεις από τον γνωστό και μη εξαιρεταίο I.R.A. Αυτοί οι Ιρλανδοί, ήσαν επί οκτακόσια περίπου χρόνια, υπό την κατοχή των Εγγλέζων και των Σκωτσέζων, από το 1150 περίπου, μέχρι το 1919, οπότε και δημιουργήθηκε το ελεύ-θερο κράτος της Ιρλανδίας, πιό γνωστό με το όνομα Έϋρε. Από όλη αυτή την κατοχή των οκ-τακοσίων χρόνων, έμεινε μιά έντονη αντιπάθεια από τους Ιρλανδούς προς τους Αγγλους, τους οποίους κοροϊδεύουν για τα ελαττώματά τους - που όντως έχουν - ενώ οι Αγγλοι συμ-παθούν ιδιαίτερα τους Ιρλανδούς. Που έχουν βγάλει πολλούς λογοτέχνες και συγγραφείς, η-θοποιούς και άλλους των γραμάτων, που εκαναν καρριέρα στην Αγγλία και λιγότερο στη χώ-ρα τους. Ενας από τους πιό διάσημους από αυτούς τους σημαντικούς Ιρλανδούς στγγραφείς, είναι και ο Οσκαρ Φίνγκαλ Ο΄Φλάερτυ Ουϊλλς Ουάϊλντ, πολύ κοντό όνομα, έτσι δεν είναι ; Ο Ουάϊλντ - δεν μπορούμε πάντα να αναφέρουμε το πλήρες όνομά του - από μικρός έδει-ξε το ταλεντο του στην ποίηση και τη λογοτεχνία. Εδειξε όμως και μιά αδυναμία ανθρώπινη, ήταν έντονα θηλυπρεπής, και κάποια εποχή έγινε g a y, όπως λέγεται στα αγγλικά ο ομοφυ-λόφιλος. Ο γνωστός τύπος που δεν αγαπά τις γυναίκες αλλά τους άντρες. Και τέτοιοι υπάρ-χουν πολλοί σ΄όλο τον κόσμο, υπολογίστηκε κατά μεγάλη προσέγγιση ότι αποτελούν το δύο τοις εκατό του ανδρικού πληθυσμού, το υπόλοιπο ενενήντα οκτώ τοις εκατό, είναι κανονικοί άντρες. Που αγαπούν - άλλος λίγο, άλλος πολύ - τις γυναίκες. Ο Ουάϊλντ γεννήθηκε το 1856 στην Ιρλανδία, και πέθανε το 1900 στο Παρίσι. Εγραψε πλήθος από διηγήματα, μυθιστορήματα, ποιητικές συλλογές, αλλά αυτά που τον έκαναν ευ-ρύτερα γνωστό, ήσαν τα θεατρικά του έργα, στα οποία δείχνει το καυστικό πνεύμα, το χιού-μορ, τα « στραβά » των Εγγλέζων ( που τα έπαιζε στο Λονδίνο και τα έβλεπαν οι « σατιρι-ζόμενοι « αντίπαλοί » του ). Ανάμεσα σ΄αυτά, είναι τα πιό γνωστά, « Σαλώμη ». « Η βεντά-λια της λαίδης Γουίντερμίαρ », « Η σημασία του είναι κανείς σοβαρός ». « Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέϋ », στο οποίο ο ομοφυλόφιλος ήρωας του έργου δεν γερνά ποτέ, αλλά το πορ-τραίτο του, γερνά συνεχώς. Το 1895, ήταν μιά χρονιά πολύ άσχημη για τον Ιρλανδό συγγραφέα. Τον κατηγόρησε κάποιος Λονδρέζος της ανώτερης τάξης, ότι παρέσυρε το γιό του σε ομοφυλικές πράξεις, και υπέβαλε και μήνυση εναντίον του, καθώς οι πράξεις αυτές εθεωρούντο τότε ποινικά κολάσι-μες. Ο Ουάϊλντ έκανε κι αυτός μήνυση στον μηνύσαντα για συκοφαντική δυσφήμιση, και το δικαστήριο καταδίκασε τον συγγραφέα σε δυό χρόνων καταναγκαστικά έργα στη φυλακή. Βγήκε μετά δυό χρόνια, το 1897 και πήγε στο Παρίσι, όπου αρρώστησε και πέθανε. Πιό πολύ από τα πάσης φύσεως έργα του Ουάϊλντ, είναι γνωστά τα αποφθέγματά του, που όπως φαίνεται, είναι βγαλμένα μέσα από τα θεατρικά του έργα. Χαρακτηρίζονται από μιά παράξενη διάθεση, ειρωνική και χιουμοριστική που είναι εντελώς προσωπική του. Θα α-ναφέρω με την ευκαιρία μερικά που είναι άλλωστε και πολύ γνωστά. « Δεν αναβάλλω ποτέ για αύριο, ότι μπορώ να κάνω μεθαύριο ». « Σε όλα μπορώ να αν- τισταθώ, εκτός από τον πειρασμό ». « Ο καλύτερος τρόπος για να αντισταθείτε στον πειρα-σμό, είναι να υποκύψετε σ΄αυτόν ». « Τί είναι ο κυνικός ; Ενας που ξέρει την τιμή των πάν-των, και την αξία του τίποτε ». « Πείρα είναι η ονομασία που δίνουν οι άνθρωποι στα σφάλ-ματά τους ». « Ο Μπέρναρντ Σω δεν έχει ούτε έναν εχθρό στον κόσμο, και κανένας από τους φίλους δεν τον συμπαθεί ». Και τώρα στο προκείμενο. Που είναι ένα από τα αποφθέγματά του κι αυτό. Και λέει τα παρακάτω : « Ολες οι γυναίκες πρέπει να παντρεύονται, κανένας όμως άντρας ». Εδώ να ση-μειωθεί, ότι ο Ουάϊλντ είχε παντρευτεί μιά Ιρλανδή που από μικρή ηλικία γνωριζόντουσαν, είχε μαλιστα και ένα ή δυό παιδιά μαζύ της. Και μάλιστα την αγαπούσε πολύ όπως φαίνεται, παράξενος τύπος αυτός ο Ιρλανδός. Που διατύπωσε το απόφθεγμα που αναφέθηκε. Ότι πρέ-πει να παντρεύονται όλες οι γυναίκες, όλες ανεξαιρέτως, αλλά κανένας απολύτως άντρας. Πράγμα που φαίνεται εντελώς παράδοξο βέβαια. Μάλιστα, πρέπει να παντρεύονται όλες οι γυναίκες, αυτή ήταν η άποψη - χιουμοριστική βέβαια - του Ιρλανδού. Αλλά που είχε αρκετή βάση την εποχή εκείνη, είχε και πολλή λογική. Οι γυναίκας του τέλους του δέκατου ένατου αιωνα δεν εργαζόντουσαν, πολύ αργότερα μπή-καν ουσιαστικά στην αγορά εργασίας. Το να παντρευτούν λοιπόν, ήταν η καλύτερη λύση, άσχετα με το σκεπτικό του Ουάϊλντ που δεν το γνωρίζω. Οι γυναίκες λοιπόν ήσαν κατά κά-ποιο τρόπο, υποχρεωμένες να μπούνε στη διαδικασία του γάμου, αν έμεναν στο « ράφι » κα-τά το κοινώς λεγόμενο, γινόντουσαν βάρος στα άλλα μέλη της οικογένειάς τους για όλη τους τη ζωή, πράγμα που τις δημιουργουσε σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα. Κανένας όμως άντρας, σύμφωνα με τον Ιρλανδό συγγραφέα. Και λοιπόν, με ποιούς θα παντρευόντουσαν οι γυναίκες ; Δεν θα πρέπει να ζητάμε την απάντηση από τον συγγραφέα, που άλλωστε νομίζω ότι δεν την έδωσε. Να παντρεύονται γυναίκα με γυναίκα, όπως γίνεται σε μερικές « προοδευτικές » ευρωπαϊκές χώρες, στις οποίες επιτρέπεται γάμος μεταξύ ομο-φυλόφιλων, συνεπώς και μεταξύ λεσβιαζουσών γυναικών ; Προφανώς δεν εννοούσε - έτσι φαντάζομαι - αυτή τη λύση ο Οσκαρ Ουάϊλντ, παρά την « ανωμαλία » που είχε ο ίδιος. Αν αυτό ήταν να γίνει, τότε δεν θα έμενε ούτε ένας άνθρωπος στον κόσμο μετά από εκατό χρόνια. Δεν μπορούν βέβαια οι λεσβιάζουσες να κάνουν παιδιά, αυτό μόνο με τις σημερινές συνθήκες και τις τεχνικές της επιστήμης θα μπορούσε να γίνει με τη μέθοδο της κλωνοποίησης. Αλλά σε πολύ μικρή κλίμακα βέβαια, αυτού του είδους οι ε-πεμβάσεις είναι δύσκολες, και σπάνια έχουν κάποιο μόνιμο και καλό αποτέλεσμα. Και τα παιδιά που έρχονται στον κοσμο μ΄αυτή τη μέθοδο, γρήγορα γερνάνε, ξεκινάνε από την ηλι-κία της μητέρας που υποβλήθκε σ΄αυτή τη διαδικασία. Ομολογώ ότι δεν μπορώ να καταλάβω από πού ξεκίνησε ο Ουάϊλντ για να διατυπώσει αυ-τό το χιουμοριστικό του απόφθεγμα. Όπως και να το περιεργαστώ το θέμα, δεν φτάνω σε κα-νένα αποτέλεσμα. Και προτιμώ να το πάρω σαν απλό χιούμορ, απ΄αυτά που έκαμνε πολύ συ-χνά ο Ιρλανδός συγγραφέας, ξεκινώντας από κάποια δική του σκέψη.

Α Π Ο Φ Θ Ε Γ Μ Α    Π Ο Υ    Α Ν Τ Ι Σ Τ Ρ Ε Φ Ε Τ Α Ι



Οι Ιρλανδοί είναι άνθρωποι που ανήκουν στην κελτική υποφυλή, μιά από τις ευρωπαϊκές υποφυλές, και  κατοικούν - πού αλλού ; - στην Ιρλανδία. Πήγαν  στο νησί αυτό πριν από πολλούς αιώνες, δεν  ξέρω πόσους  ακριβώς, και  εγκαταστάθηκαν  σ΄ολόκληρο το νησί. Ένα μικρό μέρος του οποίου  στο βόρειο  άκρο του, ανήκει ακόμα στο βρεττανικό  στέμμα, είναι το γνωστό Ώλστερ. Πρωτεύουσα του οποίου είναι το Μπελφάστ, πόλη στην οποια γίνονται συχνά οδομαχίες και τρομοκρατικές επιθέσεις από τον γνωστό και μη εξαιρεταίο I.R.A.

Αυτοί οι  Ιρλανδοί, ήσαν επί  οκτακόσια περίπου  χρόνια, υπό την  κατοχή των Εγγλέζων και των Σκωτσέζων, από  το 1150 περίπου, μέχρι το 1919, οπότε και δημιουργήθηκε το ελεύθερο κράτος της Ιρλανδίας, πιό γνωστό με το όνομα Έϋρε. Από όλη αυτή την κατοχή των οκτακοσίων  χρόνων, έμεινε  μιά έντονη  αντιπάθεια  από τους  Ιρλανδούς προς  τους Αγγλους, τους οποίους  κοροϊδεύουν για  τα ελαττώματά  τους - που όντως έχουν - ενώ  οι Αγγλοι συμπαθούν ιδιαίτερα τους Ιρλανδούς. Που έχουν  βγάλει πολλούς λογοτέχνες και συγγραφείς, ηθοποιούς και άλλους των γραμάτων, που εκαναν καρριέρα στην Αγγλία και λιγότερο στη χώρα τους. Ενας από τους πιό διάσημους  από αυτούς τους  σημαντικούς Ιρλανδούς στγγραφείς, είναι και ο Οσκαρ Φίνγκαλ  Ο΄Φλάερτυ Ουϊλλς Ουάϊλντ, πολύ κοντό όνομα, έτσι δεν είναι ;

Ο Ουάϊλντ - δεν μπορούμε πάντα να αναφέρουμε το πλήρες όνομά του - από μικρός έδειξε το ταλεντο του στην ποίηση και τη λογοτεχνία. Εδειξε όμως και μιά αδυναμία ανθρώπινη, ήταν έντονα θηλυπρεπής, και  κάποια εποχή έγινε  g a y, όπως λέγεται  στα αγγλικά ο ομοφυλόφιλος. Ο γνωστός τύπος που δεν αγαπά τις  γυναίκες αλλά τους  άντρες. Και τέτοιοι υπάρχουν πολλοί σ΄όλο τον κόσμο, υπολογίστηκε κατά μεγάλη προσέγγιση ότι αποτελούν το δύο τοις εκατό του ανδρικού πληθυσμού, το υπόλοιπο ενενήντα οκτώ  τοις εκατό, είναι κανονικοί άντρες. Που αγαπούν - άλλος λίγο, άλλος πολύ - τις γυναίκες.

Ο Ουάϊλντ  γεννήθηκε  το 1856 στην Ιρλανδία, και πέθανε  το 1900 στο  Παρίσι. Εγραψε πλήθος από διηγήματα, μυθιστορήματα, ποιητικές  συλλογές, αλλά  αυτά που τον έκαναν ευρύτερα γνωστό, ήσαν  τα θεατρικά του  έργα, στα οποία δείχνει το καυστικό πνεύμα, το χιούμορ, τα  « στραβά » των Εγγλέζων ( που τα έπαιζε στο Λονδίνο και τα έβλεπαν οι  « σατιριζόμενοι « αντίπαλοί » του ). Ανάμεσα σ΄αυτά, είναι τα πιό γνωστά, « Σαλώμη ». « Η βεντάλια της λαίδης Γουίντερμίαρ », « Η σημασία του είναι  κανείς σοβαρός ». « Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέϋ », στο οποίο ο  ομοφυλόφιλος ήρωας του έργου δεν γερνά ποτέ, αλλά το πορτραίτο του, γερνά συνεχώς.

Το 1895, ήταν μιά χρονιά πολύ  άσχημη για τον Ιρλανδό  συγγραφέα. Τον  κατηγόρησε κάποιος Λονδρέζος της ανώτερης τάξης, ότι παρέσυρε το γιό του σε ομοφυλικές πράξεις, και υπέβαλε και μήνυση εναντίον του, καθώς οι πράξεις αυτές εθεωρούντο  τότε ποινικά κολάσιμες. Ο Ουάϊλντ έκανε κι αυτός μήνυση στον μηνύσαντα για συκοφαντική  δυσφήμιση, και το δικαστήριο καταδίκασε τον συγγραφέα σε δυό χρόνων  καταναγκαστικά  έργα στη φυλακή. Βγήκε μετά δυό χρόνια, το 1897 και πήγε στο Παρίσι, όπου αρρώστησε και πέθανε.

Πιό πολύ από τα  πάσης φύσεως έργα  του Ουάϊλντ, είναι  γνωστά τα  αποφθέγματά του, που όπως  φαίνεται, είναι  βγαλμένα  μέσα από τα  θεατρικά του  έργα. Χαρακτηρίζονται από μιά παράξενη διάθεση, ειρωνική και χιουμοριστική που είναι εντελώς προσωπική του. Θα αναφέρω με την ευκαιρία μερικά που είναι άλλωστε και πολύ γνωστά.

« Δεν αναβάλλω ποτέ για αύριο, ότι μπορώ να κάνω  μεθαύριο ». « Σε όλα μπορώ να αντισταθώ, εκτός από  τον πειρασμό ». « Ο καλύτερος  τρόπος για να  αντισταθείτε στον πειρασμό, είναι να υποκύψετε  σ΄αυτόν ». « Τί είναι ο  κυνικός ; Ενας που ξέρει την τιμή των πάντων, και την αξία του τίποτε ». « Πείρα είναι η  ονομασία που δίνουν οι άνθρωποι στα σφάλματά τους ». « Ο Μπέρναρντ Σω δεν έχει ούτε έναν εχθρό στον κόσμο, και κανένας από τους φίλους δεν τον συμπαθεί ».

Και τώρα στο  προκείμενο. Που είναι ένα από  τα αποφθέγματά  του κι αυτό. Και λέει τα παρακάτω : « Ολες οι γυναίκες πρέπει να παντρεύονται, κανένας όμως άντρας ». Εδώ να σημειωθεί, ότι ο Ουάϊλντ είχε παντρευτεί μιά Ιρλανδή που από μικρή ηλικία γνωριζόντουσαν, είχε μαλιστα και ένα ή δυό παιδιά μαζύ της. Και μάλιστα την αγαπούσε πολύ όπως φαίνεται, παράξενος τύπος  αυτός ο Ιρλανδός. Που διατύπωσε το  απόφθεγμα που αναφέθηκε. Ότι πρέπει να  παντρεύονται  όλες οι γυναίκες, όλες  ανεξαιρέτως, αλλά  κανένας  απολύτως άντρας. Πράγμα που φαίνεται εντελώς παράδοξο βέβαια.

Μάλιστα, πρέπει να παντρεύονται όλες οι γυναίκες, αυτή  ήταν η άποψη - χιουμοριστική βέβαια - του Ιρλανδού. Αλλά που είχε αρκετή βάση την εποχή εκείνη, είχε και πολλή λογική. Οι γυναίκες του τέλους του δέκατου ένατου αιωνα δεν εργαζόντουσαν, πολύ αργότερα μπήκαν ουσιαστικά στην  αγορά  εργασίας. Το να  παντρευτούν  λοιπόν, ήταν  η καλύτερη λύση, άσχετα με το σκεπτικό του Ουάϊλντ που δεν το γνωρίζω. Οι γυναίκες λοιπόν ήσαν κατά κάποιο τρόπο, υποχρεωμένες να μπούνε στη διαδικασία του γάμου, αν έμεναν στο  « ράφι » κατά το κοινώς λεγόμενο, γινόντουσαν βάρος στα άλλα μέλη της οικογένειάς τους για όλη τους τη ζωή, πράγμα που τις δημιουργουσε σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα.

Κανένας όμως  άντρας, σύμφωνα  με τον Ιρλανδό  συγγραφέα. Και  λοιπόν, με ποιούς θα παντρευόντουσαν οι γυναίκες ; Δεν θα πρέπει να  ζητάμε την απάντηση  από τον συγγραφέα, που άλλωστε νομίζω ότι δεν  την έδωσε. Να παντρεύονται γυναίκα με  γυναίκα, όπως γίνεται σε μερικές  « προοδευτικές »  ευρωπαϊκές  χώρες, στις οποίες επιτρέπεται  γάμος μεταξύ ομοφυλόφιλων, συνεπώς και μεταξύ λεσβιαζουσών γυναικών ;

Προφανώς δεν  εννοούσε - έτσι  φαντάζομαι - αυτή τη λύση ο Οσκαρ Ουάϊλντ, παρά την  « ανωμαλία » που είχε ο ίδιος. Αν αυτό ήταν να γίνει, τότε δεν  θα έμενε ούτε ένας άνθρωπος στον κόσμο μετά από εκατό χρόνια. Δεν μπορούν βέβαια οι λεσβιάζουσες να κάνουν παιδιά, αυτό μόνο με τις σημερινές συνθήκες και τις τεχνικές της επιστήμης θα μπορούσε να γίνει με τη μέθοδο της  κλωνοποίησης. Αλλά σε πολύ μικρή κλίμακα βέβαια, αυτού  του είδους οι επεμβάσεις είναι  δύσκολες, και  σπάνια έχουν κάποιο μόνιμο και καλό  αποτέλεσμα. Και τα παιδιά που έρχονται  στον κοσμο μ΄αυτή  τη μέθοδο, γρήγορα γερνάνε, ξεκινάνε από την ηλικία της μητέρας που υποβλήθκε σ΄αυτή τη διαδικασία.

Ομολογώ ότι δεν μπορώ να καταλάβω από πού ξεκίνησε ο Ουάϊλντ για να διατυπώσει αυτό το χιουμοριστικό του απόφθεγμα. Όπως και να το περιεργαστώ το θέμα, δεν φτάνω σε κανένα αποτέλεσμα. Και προτιμώ να το πάρω σαν απλό χιούμορ, απ΄αυτά που έκαμνε πολύ συχνά ο Ιρλανδός συγγραφέας, ξεκινώντας από κάποια δική του σκέψη.