Α Ν Ε Ξ Η Γ Η Τ Α Φ Α Ι Ν Ο Μ Ε Ν Α

Α   Ν   Ε   Ξ   Η   Γ   Η   Τ   Α       Φ   Α   Ι   Ν   Ο   Μ   Ε   Ν   Α



Πρώτη πράξη της αριθμητικής που μαθαίνουμε στο σχολείο, είναι  η πρόσθεση, δύο και δύο μας κάνουν τέσσερα, αυτό το μάθαμε στην  πρώτη τάξη του  δημοτικού. Το πράγμα μάς φάνηκε μάλλον εύκολο, βάζουμε δυό σπίρτα και δίπλα τους άλλα δυό και ύστερα τα μετράμε. Βγήκαν τέσσερα. Με τον ίδιο τρόπο μαθαίνουμε να προσθέτουμε μεγαλύτερους αριθμούς και ύστερα πολλούς αριθμούς που τους βάζουμε τον ένα κάτω απ΄τον άλλο. Το πράγμα είναι πανεύκολο. Κατόπιν έρχεται η σειρά της αφαίρεσης, αυτή δεν  θυμάμαι αν την μάθαμε στην πρώτη τάξη, ίσως στη δεύτερη. Τον πολλαπλασιασμό στην τρίτη, όπως και τη διαίρεση.

Όλα αυτά είναι καλά και εύκολα, αν και καμμιά φορά ξεχνάμε  τα κρατούμενα και η υπόθεση μπερδέυεται και φτού απ΄την αρχή. Αλλά τι θα λέγατε αν σας έδιναν εβδομήντα έξι δεκαπενταψήφιους αριθμούς - χωρίς  να σας επιτρέψουν  να τους γράψετε  πουθενά - και να σας ζητήσουν να κάνετε την πρόσθεσή τους  σε δέκα δευτερόλεπτα ;  Θα μπορούσε κανένας άνθρωπος να καταφέρει αυτό το πράγμα από μνήμης, έστω και με δυό εξαψήφιους  αριθμούς, όχι με εβδομήντα τόσους δεκαπενταψήφιους ; Οχι, είναι αδύνατον.Και όμως υπάρχουν άνθρωποι που όχι σε δέκα, αλλά σε πέντε δευτερόλεπτα το καταφέρνουν αυτό. Και δεν είναι μόνο αυτό. Κάνουν μαθηματικές πράξεις - αφαιρέσεις, πολλαπλασιασμούς  και διαιρέσεις -με εικοσαψήφιους  αριθμούς, χωρίς να  τους γράφουν  σε χαρτί, και  βγάζουν το  αποτέλεσμα σε  ελάχιστα  δευτερόλεπτα. Και  ακόμα, τους δίνεις  έναν αριθμό με  τριανταεπτά ψηφία, και τους ζητάς να σου βγάλουν την κυβική  του ρίζα. Αν καθήσεις και γράψεις αυτόν τον αριθμό και προσπαθήσεις να κάνεις αυτή την αριθμητική πράξη, τότε θα σου πάρει μιά ώρα και περισσότερο,θα γεμίσεις ένα σωρό σελίδες  τετραδίου, και  τελικά θα κάνεις  ένα πλήθος  από λάθη. Αυτοί όμως βγάζουν το αποτέλεσμα μέσα  σε μισό λεπτό από  μνήμης, και μάλιστα χωρίς ποτέ να κάνουν λάθος.

Το πώς μπορεί να το πετύχει αυτό ένας κατά τα άλλα συνηθισμένος άνθρωπος, είναι ένα αξεδιάλυτο μυστήριο, δεν υπάρχει καμμιά λογική εξήγηση. Και όμως γίνεται. Οι ανθρωποι αυτοί είναι σπάνιοι, πάντως θυμάμαι και έναν συμπατριώτη μας απ΄την Κατερίνη που έκανε μιά τέτοια επίδειξη στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης πριν από αρκετές  δεκαετίες. Δεν έκανε  κανένα λάθος στις πολύπλοκες πράξεις που του ζητήθηκαν να κάνει. Ηταν η πρώτη φορά που άκουσα για το φαινόμενο αυτό, έτσι νομίζω. Και μάθαμε ότι ο άνθρωπος αυτός ανήκε σε μιά ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων που ονομάζονται αριθμομνήμονες.

Αν  ρωτήσεις αυτούς τους ανθρώπους, πώς μπορούν να κάνουν αυτό το  ακατόρθωτο πράγμα, δεν είναι σε θέση να  σου δώσουν την  παραμικρή  εξήγηση, απλούστατα δεν ξέρουν ούτε αυτοί πώς γίνεται. Η υπόθεση που κάμνω γι αυτό το φαινόμενο, είναι ότι έχουν μέσα στον εγκέφαλό τους κάτι σαν ένα κομπιούτερ, κάτι  σαν μικροτσίπ, στο οποίο  καταγράφονται αυτόματα τα νούμερα που τους δίνονται, και αμέσως, σαν να  πατάνε ένα πλήκτρο του κομπιούτερ αυτού, βγαίνει το αποτέλεσμα. Μόνη περίπτωση να βγεί λανθασμένο αποτέλεσμα, είναι να μην ακούσει καθαρά ο αριθμομνήμονας κάποιον από τους αριθμούς.

Πριν καμμιά εικοσαριά χρόνια, έγιναν δυό πειράματα στην τότε Σοβιετική Ενωση, το ένα με ανθρώπους, το άλλο με ζώα. Στο πρώτο - που νομίζω ότι και χρονολογικά ήταν πρώτο - μετείχαν δυό άνθρωποι, που  από τα πριν ήσαν συνεργάτες σε παρόμοια πειράματα. Ο ένας έμενε στη Μόσχα, ο άλλος στο Τομσκ της Σιβηρίας, η απόσταση μεταξύ τους πάνω από δυό χιλιάδες χιλιόμετρα. Και τους δύο  τους παρακολουθούσαν συνεχώς Πανεπιστημιακοί επιστήμονες. Αυτός που ήταν στη  Μόσχα, έλεγε  μερικές φράσεις  καθ΄ υπαγόρευση σε μιά δεδομένη στιγμή, και την ίδια στιγμή, με ακρίβεια δευτερολέπτου - όσο τουλάχιστον κάνει  να πάει ένα τηλεφωνικό μήνυμα από τη  μιά περιοχή στην άλλη - αυτός που  έμενε στο Τομσκ έγραφε χωρίς την παρεμβολή κανενός μέσου τις ίδιες φράσεις που έλεγε εκείνη τη στιγμή ο Μοσχοβίτης σύντροφός του. Η όλη υπόθεση ήταν μιά περίπτωση μεταβίβασης σκέψης.

Το φαινόμενο της μεταβίβασης σκέψης, έχει παρατηρηθεί πολλές φορές σε άτομα που κατέχουν αυτόν τον μυστηριώδη τρόπο  επικοινωνίας. Κάποτε συνέβη να είμαι παρών σε μιά επίδειξη μεταβίβασης σκέψης, αλλά επρόκειτο για μιά απόσταση περίπου δεκα μέτρων, όχι περισσότερο. Αλλά μεταβίβαση  μέσα σε μιά  απόσταση  Μόσχας - Τομσκ, δεν ξέρω να συνέβη ποτέ και πουθενά. Είναι  ένα μυστήριο στο  οποίο δεν έχει δοθεί καμμιά ερμηνεία - απ΄ότι ξέρω - μέχρι τα τώρα.

Το δεύτερο πείραμα έγινε με κουνέλια λίγο καιρό  αργότερα, αν θυμάμαι καλά. Χρησιμοποιήθηκαν μερικά  θηλυκά  κουνέλια, που τα  κρατούσαν σε μιά πόλη της Ουκρανίας, κάπου κοντά στο  Χάρκοβο, και τα  νεογέννητα  μικρά τους, που  τοποθετήθηκαν  στην περιοχή του Μουρμάνσκ, στο  Βόρειο παγωμένο  ωκεανό, μιά απόσταση μεταξύ τους πάνω από δυό χιλιάδες χιλιόμετρα. Υπήρχαν και στις δύο θέσεις παρατηρητές που παρακολουθούσαν το πείραμα. Στις μητέρες που ήσαν στην Ουκρανία, έπαιρναν συνεχώς  ηλεκτροεγκεφαλογραφήματα. Και κάποια στιγμή, κατόπιν τηλεφωνικής συννενόησης, άρχισαν στο Μουρμάνσκ να σφάζουν ένα ένα τα μικρά κουνελάκια. Και αμέσως, τα μέχρι  εκείνη τη στιγμή  ομαλά ηλεκτροεγκεφαλογραφήματα  έγιναν τελείως ανώμαλα, μιά εξαιρετικά μεγάλη διέγερση στον εγκέφαλο των μητέρων συνέβαινε, και μάλιστα χωριστά σε κάθε μιά κουνέλα, όταν σκότωναν το δικό της παιδί, όχι άλλο. Μπορείτε  να δώσετε μιά κάποια  εξήγηση για το φαινόμενο  αυτό, που δεν έγινε  με τους προηγμένους βιολογικά και νοητικά ανθρώπους, αλλά με ζώα ;

Εχετε ακούσει για τον Φίσερ, τον Αμερικανό σκακιστή που νίκησε τον Σοβιετικό του αντίπαλο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα σκακιού, πριν από τριάντα  περίπου χρόνια ; Ισως δεν τον θυμάστε, ούτε κι εγώ μπορώ να θυμηθώ το μικρό του όνομα.Ο Φίσερ (Ψαράς στα Ελληνικά ), ήταν - απ΄ότι ξέρω - ό μόνος εκτός Ρωσίας  άνθρωπος που κέρδισε τον παγκόσμιο τίτλο στο σκάκι, πάντοτε τον κέρδιζαν  Σοβιετικοί, κατά  πλειονότητα  Ρωσοεβραίοι. Ο αγώνας εκείνος  στον οποίο κέρδισε ο  Φίσερ το παγκόσμιο  πρωτάθλημα - νομίζω ότι είχε γίνει στο Ρεϋκιαβίκ της Ισλανδίας -έμεινε στα χρονικά των  παγκόσμιων πρωταθλημάτων του σκακιού, βλέπετε ο καθένας δεν μπορούσε να νικήσει τους τότε Σοβιετικούς πρωταθλητές του σκακιού.

Λοιπόν, αυτός ο Φίσερ, είχε μιά καταπληκτική σκακιστική μνήμη. Θυμόταν όλους - όλους ανεξαιρέτως - τους αγώνες που είχε δώσει στο σκάκι, από την  παιδική του  ηλικία μέχρι την προχωρημένη ηλικία του, μάλιστα θυμόταν με τη σειρά όλες τις κινήσεις που είχε κάνει, τόσο αυτός, όσο και οι αντίπαλοί του. Το πράγμα επιβεβαιώθηκε με απτές απόδείξεις. Πώς μπορούσε να έχει αυτή τη  δυνατότητα ; Δεν σας θυμίζει η ικανότητα αυτή τους αριθμομνήμονες ;

Στην περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας - νομίζω στο Πολύκαστρο ή κάπου εκεί κοντά - ζεί ένας άνθρωπος, που έχει μιά εξ ίσου καταπληκτική ικανότητα : Μπορεί να ξέρει την ακριβή ώρα σε κάθε  στιγμή, χωρίς φυσικά  να κυττάξει σε ρολόϊ, που αλλωστε δεν το χρειάζεται. Και δεν αναφέρει μόνο την ώρα και τα λεπτά με ακρίβεια, αλλά - αυτό είναι ακόμη περίεργο - και τα δευτερόλεπτα. Δεν το  πιστεύετε ; Το έχω  διαπιστώσει ο ίδιος με τα μάτια μου από τηλεοράσεως, δεν υπήρχε περίπτωση να πρόκειται για « τρυκ »,κάποια διαφορά που υπήρχε στα δευτερόλεπτα ήταν δικαιολογημένη, είναι  δύσκολο  να βρείς δυό  ρολόγια να δείχνουν ακριβώς ίδια τα λεπτά, πολύ λιγότερο τα δευτερόλεπτα.

Ο ίδιος ο  « άνθρωπος - ρολόϊ », ανέφερε  ότι κάποτε  έστειλαν οι  « Τάϊμς » - μάλλον του Λονδίνου, ίσως όμως της Νέας Υόρκης - κάποιους ανθρώπους τους, που έμειναν μαζύ του μιά βδομάδα, στο διάστημα της οποίας του έκαναν  πολλές δοκιμές. Μάλιστα, οι  άνθρωποι αυτοί τον ξυπνούσαν τη νυχτα και τον ρωτούσαν την ώρα, με σκοπό να τον βρούνε να κάμνει λάθος. Μάταιος  κόπος, η ώρα και τα  λεπτά και τα  δευτερόλεπτα  που τους  έλεγε, ήσαν  ακριβώς ή σχεδόν ακριβώς, αυτά που έδειχναν τα ρολόγια τους.

Αφησα τελευταίο το πιό εντυπωσιακό από τα άλλα. Και το σπουδαιότερο, ήμουν και αυτόπτης μάρτυρας σ΄ αυτό. Αρχές δεκαετίας του 50. Φίλος και συμμαθητής του αδελφού μου στο γυμνάσιο, ο Α.Π. - εξαίρετος μαθητής - άρχισε να  ασχολείται με αποκρυφιστικά βιβλία. Απότέλεσμα, μερικές εκπληκτικές  επιδείξεις που έκανε  στο πατρικό μου σπίτι. Εβρισκε οποιοδήποτε κρυμμένο αντικείμενο, αρκεί να  σου κρατούσε  το χέρι, και να σκεφτόσουν πού είναι το αντικείμενο. Άλλο. Διάβασε μπροστά μου- με δεμένα μάτια - εφημερίδα, απλώς κρατώντας το χέρι της αδελφής μου, και κάμνοντας ένα λάθος που είχε κάνει η ίδια διαβάζοντας την εφημερίδα. Και το σπουδαιότερο : Διάβασε  συλλαβιστά, σε κλειστό και άγνωστο βιβλίο, επτά σειρές που του ζήτησαν από την αρχή μιάς σελίδας, κι όταν άνοιξαν το βιβλίο, είδαν ότι δεν είχε κάνει κανένα λάθος. Αλλά δεν ξανάκανε αυτό το πείραμα, ήταν τελείως εξαντλημένος επί μιά βδομάδα. Πέθανε νεώτατος σε ηλικία τριανταπέντε ετών από νεφρική ανεπάρκεια.

Λοιπόν, επαναλαμβάνω, έχετε καμμιά ερμηνεία γι αυτά τα παράξενα με τα οποία ασχολείται η λεγόμενη « Παραψυχολογία » ;  Αν κάποιος από σας έχει κάποια λογική ερμηνεία, είμαι πρόθυμος να του δώσω ένα εκατομμύριο Ευρώ, όχι ότι έχω στη διάθεσή μου ένα τέτοιο τεράστιο ποσό - τριακόσια σαράντα  εκατομμύρια δραχμές με την τρέχουσα ισοτιμία δραχμής και Ευρώ - αλλά έχω τον τρόπο να συνάψω δάνειο από μεγάλο Ελληνα επιχειρηματία, του οποίου το όνομα για ευνόητους  λόγους αποφεύγω να αναφέρω. Και γιατί, θα  διερωτηθείτε ένα τόσο  «  χουβαρνταλίκι » ; Είναι επειδή δεν υπάρχει καμμιά  περίπτωση να τα ερμηνεύσετε, εδώ δεν κατάφεραν οι ειδικοί, θα τα καταφέρουν οι ανειδίκευτοι ;