Σ Κ Υ Λ Ι Σ Ι Α Ζ Ω Η

Σ   Κ   Υ   Λ   Ι   Σ   Ι   Α      Ζ   Ω   Η



Μάλιστα, κάποτε έλεγαν - και την λένε και τώρα ακόμα - αυτή τη φράση, όταν ήθελαν να περιγράψουν μιά ζωή αθλιότητας, μια  βασανισμένη ζωή  που ήταν σχέτο  μαρτύριο. Την παρομοίαζαν με τη ζωή ενός σκύλου, θεωρώντας ότι οι σκύλοι περνάνε τόσο πολύ άσχημα. Το πόσο είναι λαθεμένος αυτός ο  συλλογισμός, θα κάνουμε  μια προσπάθεια  να το εξηγήσουμε στις γραμμές που ακολουθούν. Και που  θα δείξουν ότι το να είναι κανείς σκύλος, κάθε άλλο παρά δυστυχία προδίδει, το αντίθετο μάλιστα.

Αλλά καλύτερα να  πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, αλλιώς  θα μπερδευτούμε. Και θα αρχίσουμε με  τους αγριόσκυλους, πριν  δηλαδή να έλθουν να κάνουν παρέα με τους άνθρώπους  Είμαστε  πίσω, χιλιάδες  χρόνια πίσω. Πόσα  ακριβώς κανένας  δεν ξέρει. Την εποχή εκείνη, κανένα ζώο δεν βρίσκεται κοντά στον άνθρωπο, είναι  μόνος κι έρημος. Κάπου  όμως στα γύρω του, υπάρχουν  σκύλοι σε άγρια  κατάσταση. Κανόνας  είναι ότι ένα άγριο ζώο δεν εξημερώνεται από  μόνο του, πρέπει να  το πιάσεις και με κάποιες διαδικασίες να το αναγκάσεις να προσαρμοστεί σε μιά καινούργια, « πολιτισμένη »  κατάσταση.

Ο κανόνας αυτό ισχύει σε όλα τα ζώα με μοναδική  εξαίρεση το σκύλο. Βλέπουμε λοιπόν τους αγριόσκυλους να γυρίζουν γύρω γύρω τα σπήλαια ή τις καλύβες, που είναι εκείνες τις εποχές τα ενδιαιτήματα του ανθρώπου. Για κοίτα -έτσι υποθέτω ότι λένε ο ένας στον άλλο - ένα ζώο που περιέργως έχει μόνο δυό πόδια, πώς  τα καταφέρνει  να περπατά  μ΄αυτά τα δυό μονάχα πόδια  και να μην πέφτει, μπράβο ισορροπία ! Δεν πάμε πιό κοντά να  δούμε πώς τα περνά, μπας και είναι καλύτερα να μείνουμε κι εμείς μαζύ του, ίσως και μας πεταξει κανένα κόκκαλο απ΄το κυνήγι που βλεπουμε ότι κάμνει ;

Και μιά και δυό, πηγαίνει ο ένας απ΄αυτούς σαν ανιχνευτής και πλησιάζει την καλύβα. Και ιδού, βγαίνει αυτό το δίποδο και ρίχνει ένα κομμάτι κρέας στον επισκέπτη. Ο οποίος επισκέπτης, ενθουσιασμένος από την υποδοχή αυτή, αποφασίζει να μην γυρίσει  πίσω στους άγριους της παρέας  του. « Εδώ έχει  εύκολο φαγητό, γιατί  να τρέχω πίσω  απ΄τα ελάφια και τους λαγούς που είναι  και πιό γρήγορα ζώα και δυσκολεύομαι πολύ να τα πιάσω ; Εδώ έχω τη βόλεψή μου, δεν το κουνάω απ΄εδώ με καμμιά κυβέρνηση ».

Εμεινε λοιπόν και δεν το μετάνοιωσε. Και περνούσε καλά, πολύ καλά, όχι τη σκυλίσια ζωή που λεει το ρητό. Πολύ καλύτερη από τη ζωή  που έχει πλήθος  ανθρώπων, ιδίως  της εποχής μας, που δε βρίσκουν ένα ξεροκόμματο να φάνε. Ακόμα κι οι αδέσποτοι  σκύλοι περνάνε καλύτερα από κάποιους ανθρώπους, όχι μόνο τους τεταρτοκοσμικούς και τριτοκοσμικους, αλλά και των προοδευμένων χωρών, η πείνα υπάρχει σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη αυτού. Οχι όμως για τους αδέσποτους, αυτοί όλο και κάτι θα βρούν να φάνε.

Αν για τους αδέσποτους η κατάσταση δεν είναι και τόσο απελπιστική, για τους σπιτικούς και τους μαντρόσκυλους που φυλάγουν τα κοπάδια, είναι πολύ καλύτερη. Ασυγκρίτως καλύτερη από εκείνη που είχαν όταν βρισκόντουσαν σε άγρια κατάσταση. Και το σπουδαιότερο : Όλες τις ανέσεις τις έχουν χωρίς να προσφέρουν συνήθως καμμιά υπηρεσία, καμμιά εργασία. Υπάρχει μιά φράση που λέει  « αυτός δουλεύει σαν σκυλί », την  ακούμε να τη λένε για ανθρώπους που  εργαζονται πολύ. Αλλά παρακαλώ, είδατε κανένα σκύλο να εργάζεται, και μάλιστα πολύ, πάρα πολύ ;

Είπαμε ότι ο σκύλος δεν εργάζεται. Αυτό  είναι εν μέρει  αληθινό, αλλά  πρέπει να κοιτάξουμε το εργασιακό του ζήτημα από όλες τις μεριές. Λοιπόν, απ΄ τον πρώτο καιρό, χωρίς να του ζητηθεί από κανέναν, σκέφτηκε ότι σε αντάλλαγμα της τροφής και της καλοπέρασης που είχε, καλό θα ήταν να προσέφερε κι αυτός κάποια υπηρεσία. Αλλά τι να κάνει ; Δουλειές του σπιτιού, καθαριότητα και τα τοιαύτα δεν ήταν εύκολο, μάλιστα σε μιά εποχή που ούτε ηλεκτρικές σκούπες, ούτε πλυντήρια  υπήρχαν. Να κρατά τα βιβλία της επιχείρησης ; Δεν υπήρχε επιχείρηση, τι είδους βιβλία να κρατήσει ;

Κάθησε και σκέφτηκε καλά το ζήτημα. Ο φίλος του με τα δυό πόδια δεν είχε τις ικανότητες, ούτε τις δυνατότητες που χρειαζόντουσαν για να προστατευσει εαυτόν και την οικογένεια. Λοιπόν επί το έργον, θα αναλάβω τη φύλαξη της ιδιοκτησίας του από τις επιβουλές των εχθρών, θα είμαι ταυτόχρονα αστυφύλακας, σεκιούριτυ και προϊστάμενος της εγκληματολογικής υπηρεσίας. Καλές αυτές οι υπηρεσίες, έτσι δεν είναι ; Είναι κι εκείνος ο άγριος εξάδερφος, ο λύκος, που όλο και πλησιάζει προς τα εδώ, με σκοπό να αρπάξει κάτι από την περιουσία μας. ( Αυτό το « μας » έγινε σήμα κατατεθέν των σκύλων απ΄την πρώτη αρχή, ότι ανήκει στον άνθρωπο, είναι  και του  σκύλου, μή θίγετε τα ιερά και όσια του σπιτιού  « μας », γιατί δεν αστειεύομαι καθόλου, θα το μετανοιώσετε πικρά. Κι ανάμεσα  στα ιερά και όσια του αφεντικού, ήσαν αργότερα και τα άλλα οικιακά του σπιτιού « μας » ).

Λοιπόν, όταν χρειάζεται, παρέχει  αρκετές  υπηρεσίες, οπότε  και αξίζει και  το ψωμί που τρώει. Αλλά συνήθως - στις αστικές  κοινωνίες - δεν του ζητούν να κάνει καμμιά υπηρεσία. Είναι απλώς διακοσμητικός, ή σε πολλές  περιπτώσεις, ένα  « ανεπίσημο » μέλος της  οικογένειας. Είναι το  « παιδί » με το οποίο  ασχολούνται οι οικιακοί που συμβαίνει να μην έχουν καθόλου παιδιά, ή που τα παιδιά τους είναι μεγάλα και δεν μπορούν να  « παίξουν » μαζύ τους. Εχει και άλλους ρόλους επίσης, και ένας από αυτούς - αν είναι ειδικής ράτσας - είναι να παίζει το ρόλο του φρουρού που βέβαια δεν αντιμετωπίζει τους κακοποιούς, απλώς  λειτουργεί σαν συναγερμός που κάμνει τους κακοποιούς διστακτικούς στο να εισβάλουν στο σπίτι.

Περνά λοιπόν καλά. Και οχι μόνο αυτό, έχει και πράγματα που οι άνθρωποι σε πολλές χώδεν τα έχουν  ονειρευτεί  ποτέ τους. Το γιατρό  του, τα  εμβόλιά του εναντίον πολλών ασθενειών που μαστίζουν τα άγρια ζώα, που δεν έκαναν την πρωτοπορειακή σκέψη να πάνε και να ζήσουν κοντά στο δίποδο αυτό που παρέχει  ένα σωρό από φροντίδες για τα τετράποδα που μένουν κοντά του.

Εκτός από τις υπηρεσίες που προσφέρει σε άτομα ή οικογένειες, είτε σαν ποιμενικός σκύλος που ορθώνει το ανάστημά του εναντίον του ξάδερφου λύκου, είτε σαν φρουρός του σπιτιού, αυτό το τετράποδο είναι εξαιρετικά χρήσιμο και σε κάποιες καταστάσεις  στις οποίες μάλιστα πρέπει να θεωρείται σαν αναντικατάστατο. Ο υπηρεσίες του σαν επίσημο αστυνομικό όργανο δεν είναι  καθόλου αμελητέες. Ας πάρουμε  το παράδειγμα των αστυνομικών σκύλων της υπηρεσίας διώξεως  λαθρεμπόριου  ναρκωτικών. Θέλεις να  περάσεις μιά ποσότητα χασίς ή ηρωϊνης από  τα σύνορα, και κρύβεις αυτή  την ποσότητα σε πολύ μικρές συσκευασίες, ερμητικά κλεισμένες και φυλαγμένες σε ειδικες κρύπτες του μεταφορικού σου μέσου.

Ε, λοιπόν, όσο ερμητικά και αν κρύψεις αυτό το εμπόρευμα, κάποια οσμή διαπερνά και τα πιό καλοσφραγισμένα δέματα. Και αυτή την οσμή την παίρνουν  χαμπάρι οι ειδικά εκπαιδευμένοι σκύλοι. Που τρέχουν δρομέως να τα βγάλουν στην επιφάνεια, ενώ εσύ είσαι βουτηγμένος στον ιδρώτα σου από τη βεβαιότητα ότι σε ανακάλυψαν και θα πας στον εισαγγελέα, και από εκεί στης φυλακής τα κάγκελα. Που είναι μεν για  τους λεβέντες, είναι  όμως και για ένα πλήθος ακόμη από παραβάτες του κοινού ποινικού δικαίου.

Ένα σημείο αντιλογίας σχετικά με τους  σκύλους, είναι το  σχετικό με την πιστότητα που δείχνουν στον δικό τους άνθρωπο. Υπάρχουν και κάποιες γνώμες, που λένε ότι δεν πρόκειται για πιστότητα, αλλά για δουλικότητα, για κολακεία προς το  αφεντικό. Η άποψη του γράφοντος πάνω στο θέμα αυτό - την έχει διατυπώσει και σε παλιότερη αναφορά - είναι ότι δεν πρόκειται για δουλοπρέπεια, ότι δεν μπορούμε να αμφισβητούμε την έντονη ροπή που έχουν αυτοί οι τετράποδοι να είναι οι πιό πιστοί στον άνθρωπο. Και η άποψη αυτή στηρίζεται σε αναρίθμητα παραδείγματα που δεν επιδέχονται κανενός είδους διάψευση.

Αυτά μεταξύ πολλών άλλων που δεν μπορούμε να τα απαριθμήσουμε όλα ελλείψει χώρου, σύμφωνα με την ορολογία που χρησιμοποιούσαν κάποτε οι εφημερίδες. Πολλά από αυτά είναι τόσο γνωστά, ώστε θα περίττευε εντελώς και η απλή αναφορά τους.