Δ Ε Λ Τ Ι Α Ε Ι Δ Η Σ Ε Ω Ν Δ Ε Λ Τ Ι Α Ε Ι Δ Η Σ Ε Ω Ν Κάθεσαι αναπαυτικά στην πολυθρόνα σου, σαν αγάς μιάς παλιάς και παρωχημένης εποχής και πίνεις τον καφέ σου. Είσαι στα χάϊ σου, έτσι το λένε οι Αγγλόφωνοι. Και κάποια στιγμή, παίρνεις ένα μαραφέτι που βρίσκεται εκεί δίπλα σου, και έτσι - για να περάσει η ώρα σου -πατάς ένα κουμπί σ΄ αυτό το μαραφέτι, και ιδού, άνοιξε η τηλεοπτική σου συσκευή που είναι τοποθετημένη ακριβώς αντίκρυ από την πολυθρόνα σου. Είναι η ώρα που όλοι οι σταθμοί της τηλεόρασης - σαν σε σιωπηρή συμφωνία - μεταδίδουν τα δελτία τους των ειδήσεων. Η ώρα που μας λένε τί συμβαίνει στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο, ο σύγχρονος άνθρωπος θέλει να ξέρει τί γίνεται και στο τελευταίο άκρο της γής. Οχι πως τον νοιάζει και πολύ αν έγινε έκρηξη στο ηφαίστειο Κρακατόα της Ιάβας, είναι πολύ μα-κρυά αυτή η περιοχή, αλλά έτσι, για να ικανοποιήσει την περιέργειά του. Το δελτίο ειδήσεων αρχίζει πάντα με μιά περίληψη των σπουδαιότερων ειδήσεων που πρό-κειται να μεταδοθούν στη συνέχεια. Η περίληψη γίνεται με πομπώδη τρόπο, με δυνατή φωνή που υποτίθεται πως θα εντυπωσιάσει τον ακροατή για να μην γυρίσει σε άλλο κανάλι και χά-σουμε τον πελάτη μας και μαζύ μ΄αυτόν και μερικές απ΄τις διαφημίσεις μας. Είναι κάτι μηχα-νάκια που μετρούν την τηλεθέαση, και βάσει αυτών των στοιχείων, μαθαίνουμε πόσοι στους εκατό ακούνε το δελτίο των ειδήσεων του άλφα σταθμού, πόσοι του βήτα και ούτω καθεξής. Τελειώσαμε με την περίληψη, τώρα θα αρχίσει η μετάδοση των ειδήσεων. Και αρχίζει. Στυγερό έγκλημα έγινε δι΄ασήμαντον αφορμήν στο χωριό Χ.,όπου αγρότης ηλικίας εβδομην-ταεννιά ετών, πυροβόλησε με κυνηγετική καραμπίνα και σκότωσε συγχωριανό του ηλικίας ογδονταπέντε ετών. Η ασήμαντος αφορμή ήταν ένα δέντρο που βρισκόταν στο σύνορο των χωραφιών των δύο αγροτών, και το διεκδικούσαν και οι δυό τους. Πράγμα που προκαλούσε αιώνια έχθρα μεταξύ αυτών των δύο από τεσσαρακονταετίας. Μάλιστα, αυτή ήταν η ασή-μαντη και ταυτόχρονα σημαντική αφορμή για το στυγερό έγκλημα, μετά από το οποίο ο δρά-στης παραδόθηκε οικειοθελώς στις αστυνομικές αρχές χωρίς να προβάλει αντίσταση. Επόμενη είδηση : Νεαρός εικοσιπέντε ετών, κάτοικος του χωριού Ψ., έσφαξε με τριαντα-έξι μαχαιριές τη μητέρα του χωρίς κανένα εμφανή λόγο. Ο δράστης διέφυγε και τον αναζητά όλη η αστυνομική δύναμη της περιοχής. Οι κάτοικοι του χωριού Ψ.λένε ότι ο εν λόγω νεαρός είναι πρώτης τάξεως παιδί, πολύ ευαίσθητο και αγαπητό σε όλους. Μονάχα που τον τελευ-ταίο καιρό, παρουσίαζε κάποια ψυχολογικά προβλήματα, μάλιστα είχε νοσηλευθεί για μερι-κούς μήνες σε ψυχιατρείο. Και πράγμα περίεργο. Πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν - και είχαν και αρκετοί αλλά όχι πολλοί και στο παρελθόν - αυτά τα ψυχολογικά προβλήματα, αλλά δεν άρπάζουν μιά χατζάρα και κόβουν τους λαιμούς των μανάδων τους. Ακόμα και οι εντελώς τρελλοί, οι σχιζοφρενικοί, δεν θυμάμαι ποτέ στο παρελθόν να σκότωναν τους γονείς τους έτ-σι στα καλά καθούμενα. Κι αν αυτό συνέβαινε κάποτε, θα πρέπει να ήταν εξαιρετικά σπάνιο για να μην το θυμάμαι. Σειρά έχει τώρα άλλη είδηση : Την προηγούμενη νύχτα, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, μπήκαν τρεις κακοποιοί - ίσως αλλοδαποί, ίσως εντόπιοι - μέσα σε πρατήριο υγρών καυσίμων, και α-φού πυροβόλησαν έξι φορές και σκότωσαν τον υπάλληλο Π.Γ. του πρατηρίου, πήραν από το ταμείο όλα τα χρήματα που υπήρχαν σ΄αυτό, που υπολογίζονται σε κάπου τριακόσιες χιλιά-δες δραχμές και εξαφανίστηκαν. Ανακρίσεις κάνει το δέκατο έβδομο αστυνομικό τμήμα.. Η ληστεία τράπεζας της ημέρας, την είχαμε ξεχάσει αυτή. Είναι άραγε αλήθεια ότι κάθε μέρα γίνεται και μιά ληστεία σε τράπεζα, υπό τα έντρομα βλέμματα των πελατών που φο-βούνται μήπως ο ληστής εκνευριστεί απ΄ την καθυστέρηση πληρωμής και τους την ανάψει ; Οχι, δεν γίνεται - επί του παρόντος τουλάχιστον - μιά ληστεία τράπεζας κάθε μέρα, ίσως μελ-λοντικά να γίνει κι αυτό, πάντως όχι τώρα. Οπωσδήποτε, πολύ συχνά υπάρχει μιά τέτοια λη-στεία τη Δευτέρα το πρωϊ, μόλις ανοίξουν οι τράπεζες, θαρρείς και οι ληστες είναι ανυπόμο-νοι λόγω της διήμερης αργίας - Σάββατου και Κυριακής - στη διαρκεια της οποίας οι τράπε-ζες είναι κλειστές. Αλλά αν δεν γίνεται κάθε μέρα μιά ληστεία, συμβαίνει να γίνονται δύο την ίδια μέρα, και πολύ σπάνια και τρεις. Θα μου πείτε, τί είναι δυό ληστείες σ΄ολόκληρη την Ελλάδα, που έχει εκατοντάδες ή και χιλιάδες υποκαταστήματα τραπεζών ; Εχετε δίκηο, δεν είναι σπουδαίο το ποσοστό αν το πάρει κανείς σε μαθηματική και στατιστική ανάλυση. Γι αυτό ας μην φοβόμα-στε να πάμε σε τράπεζα, η πιθανότητα να γίνει ληστεία όση ώρα θα είμαστε εκεί μέσα, είναι αρκετά μικρή, και πολύ μικρότερη ακόμη να πέσουν πιστολιές, συνήθως ούτε καν γίνεται αν-τιληπτό ότι γίνεται ληστεία, παρά μόνο όταν έχει αναχωρήσει ευπρεπώς ο ληστής από την τράπεζα. Βέβαια, όλες αυτές οι ειδήσεις δεν βγαίνουν κάθε μέρα μαζεμένες, σκόπιμα τις έβαλα ό-λες μαζύ σε ένα σακκί. Σκόρπιες εμφανίζονται, αλλά είναι τόσο συχνές, ώστε δεν πειραζει να τις βάλουμε όλες στο ίδιο δελτίο. Και θα μπορούσαμε να βάλουμε κι άλλες που δεν είναι τό-σο συχνές, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι δεν θα μπορούσαν κι αυτές να αναφέρονται καθημερι-νά, απλώς πρόκειται για ζητήματα που δεν μπαίνουν στην επικαιρότητα. Υπάρχουν πάντοτε, αλλά δεν αναφέρονται. Ας πούμε για τις παιδικές συμμορίες που δρούν σε μερικές συνοικίες της Αθήνας - επί του παρόντος. Επειδή το πρόβλημα είναι μόνιμο, δεν κρίνεται αναγκαιο να αναφέρεται καθημερινά ή και συχνά. Υπάρχει ένα πλήθος ειδήσεων που δεν ακούγονται καθόλου. Οι διαρρήξεις σπιτιών και μαγαζιών δεν αξίζουν την αναγγελία στα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά δελτία. Αλλωστε, κι αν ήθελαν να τις βάλουν όλες αυτές, θα ήταν πρακτικά αδύνατο, είναι τόσο πολλές που δεν θα άφηναν χώρο για τη λοιπή ειδησεογραφία. Και δεν παρουσιαζουν και ιδιαίτερο ενδιαφέ-ρον, τί να πείς για μιά συνηθισμένη διάρρηξη στην οποία δεν έπεσαν και μερικές πιστολιές ; Κάτι τρέχει στα γύφτικα - να με συγχωρούν οι τσιγγάνοι - αυτό θα πούν οι ακροατές που θα ακούν τέτοιες ειδήσεις. Αν ήταν να λέμε και τέτοια πράγματα, γιατ ί δεν αναφερόμαστε και στους έγκριτους πορτοφολάδες που είναι κι αυτοί κλέφτες, έστω και τρίτης κατηγορίας ; Φεύγουμε από τις εσωτερικές ειδήσεις και πηγαίνουμε στο εξωτερικό δελτίο. Ο κόσμος δεν είναι μόνο Ελλάδα, μάλιστα η Ελλάδα είναι ένα μικροσκοπικό κομμάτι του όλου κόσ-μου. Και σ΄αυτόν τον υπόλοιπο κόσμο, συμβαίνουν κάθε στιγμή, κάθε ώρα, πλήθος γεγονό-των, από τα συνηθισμένα καθημερινά μέχρι εκείνα που δημιουργούν αίσθηση. Φυσικά, ένα μικρό μέρος από αυτά τα γεγονότα - πολύ περιωρισμένο μάλιστα - έρχεται στη δημοσιότητα έξω από τη χώρα στην οποία συμβαίνουν. Τον τελευταίο καιρό, μιά επιδημία έχει πέσει στις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Ενας ανθρωπος -που λέγεται ότι έχει τα γνωστά και παρ΄ημίν ψυχολογικά προβλήματα -αρπάζει έ-να περίστροφο ή πιό συχνά ένα ημιαυτόματο όπλο, εισβάλλει μαινόμενος σε ένα σχολείο, και αρχίζει να θερίζει όποιους μαθητές βρίσκει μπροστά του. Μάλιστα, συμβαίνει ο δράστης να είναι κι αυτός ο ίδιος μαθητής του ίδιου σχολείου. Τί συμβαίνει στην περίπτωση αυτή ; Ε-χουν τρελλαθεί ολωσδιόλου οι άνθρωποι ; Ποιά ψυχολογικά προβλήματα μπορούν να σπρώ-ξουν ένα νεαρό μαθητή σε μιά τέτοια ενέργεια ; Αμόκ, αυτό λένε οι ειδικοί.Ή μήπως πρόκει-ται για κάποια δαιμονική επιρροή, μιά επιρροή της οποίας την προέλευση δεν μπορούμε να ανιχνεύσουμε ; Όταν ακούς τέτοιες ειδήσεις επί καθημερινής βάσης, δύο τινά μπορούν να σου συμβούν : Ή να τα συνηθίσεις σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην σου κάμνουν καμμιά απολύτως εντύπωση, να μην σου καίγεται καρφί για το τί συμβαίνει κοντά σου ή μακρυά σου. Αυτή είναι η μιά - αλλά τελείως απίθανη -περίπτωση να σου συμβεί, θα πρέπει να γίνεις τόσο χοντρόπετσος, ώ-στε να μην μπορεί σφαίρα να διαπεράσει το δέρμα σου. Η άλλη περίπτωση είναι να αρχίσει σιγά σιγά να σου στρίβει - ελαφρώς βέβαια - κάποια βίδα, και να μην μπορείς να την ξαναβι-δώσεις και να τη βάλεις ξανά στη θέση της. Φαίνεται ότι αυτό συμβαίνει σε πολλούς ανθρώ-πους σήμερα, κι ας μην το καταλαβαίνουν οι ίδιοι. Εκτός από τις συνηθισμένες ειδήσεις, υπάρχει και κάτι άλλο που απασχολεί σχεδόν καθη-μερινά την επικαιρότητα. Τα προσωπικά δράματα που εμφανίζονται εις κοινήν θέαν στα τη-λεοπτικά κανάλια, ή μάλλον στα « παράθυρα » των καναλιών. Πλήθος ανθρώπων έχουν ό-πως είναι γνωστό προβλήματα μεγάλα, που λύση δεν είναι εύκολο να βρεθεί. Μή βρίσκοντας καμμιά διέξοδο στο πρόβλημά τους, καταφεύγουν στα μέσα επικοινωνίας, με την ελπίδα να βρούν κάποια ανταπόκριση στο ζήτημά τους. Με τον τρόπο αυτό, τα ΜΜΕ γίνονται μεσά-ζοντες ανάμεσα στον πάσχοντα και στο κοινό, ένα ρόλο που πολύ ευχάριστα τον αποδέχον-ται για διάφορους λόγους, και κυρίως για αύξηση της τηλεθέασης. Και έτσι, στις καθημερι-νές καταθλιπτικές ειδήσεις που σου πλακώνουν την ψυχή, έρχονται να σε βρούν κι αυτές οι πονεμένες ιστορίες. Ησαν πάντοτε έτσι τα πράγματα, ή τώρα πρόσφατα εμφανίστηκαν με τη μεγάλη ανάπτυξη των μέσων μαζικής ενημέρωσης ; Ιδού η απορία.

Δ   Ε  Λ   Τ   Ι   Α      Ε   Ι   Δ   Η   Σ   Ε   Ω   Ν



Κάθεσαι αναπαυτικά στην πολυθρόνα σου, σαν αγάς μιάς παλιάς και παρωχημένης εποχής και πίνεις τον καφέ σου. Είσαι στα χάϊ σου, έτσι το λένε οι Αγγλόφωνοι. Και  κάποια στιγμή, παίρνεις ένα μαραφέτι που βρίσκεται εκεί δίπλα σου, και έτσι - για να  περάσει η ώρα σου -πατάς ένα κουμπί σ΄ αυτό το μαραφέτι, και ιδού, άνοιξε η τηλεοπτική σου συσκευή που είναι τοποθετημένη ακριβώς αντίκρυ από την πολυθρόνα σου.

Είναι η ώρα που όλοι οι σταθμοί της τηλεόρασης - σαν σε σιωπηρή συμφωνία - μεταδίδουν τα δελτία τους των ειδήσεων. Η ώρα  που μας λένε τί συμβαίνει στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο, ο σύγχρονος άνθρωπος θέλει να ξέρει τί γίνεται  και στο τελευταίο  άκρο της γής. Οχι πως τον νοιάζει και πολύ αν έγινε έκρηξη στο ηφαίστειο Κρακατόα της Ιάβας, είναι πολύ μακρυά αυτή η περιοχή, αλλά έτσι, για να ικανοποιήσει την περιέργειά του.

Το δελτίο ειδήσεων αρχίζει πάντα με μιά περίληψη των σπουδαιότερων ειδήσεων που πρόκειται να μεταδοθούν στη συνέχεια. Η περίληψη γίνεται με πομπώδη τρόπο, με δυνατή φωνή που υποτίθεται πως θα εντυπωσιάσει τον ακροατή για να μην γυρίσει σε άλλο κανάλι και χάσουμε τον πελάτη μας και μαζύ μ΄αυτόν και μερικές απ΄τις διαφημίσεις μας. Είναι κάτι μηχανάκια που μετρούν την τηλεθέαση, και βάσει  αυτών των στοιχείων, μαθαίνουμε πόσοι στους εκατό ακούνε το δελτίο των ειδήσεων του άλφα σταθμού, πόσοι του βήτα και ούτω καθεξής.

Τελειώσαμε  με την  περίληψη, τώρα θα αρχίσει η μετάδοση των  ειδήσεων. Και αρχίζει. Στυγερό έγκλημα έγινε δι΄ασήμαντον αφορμήν στο χωριό Χ.,όπου αγρότης ηλικίας εβδομηνταεννιά ετών, πυροβόλησε με κυνηγετική καραμπίνα και σκότωσε συγχωριανό του ηλικίας ογδονταπέντε ετών. Η ασήμαντος αφορμή ήταν ένα δέντρο που βρισκόταν στο σύνορο των χωραφιών των δύο αγροτών, και το διεκδικούσαν και  οι δυό τους. Πράγμα  που προκαλούσε αιώνια έχθρα  μεταξύ  αυτών  των δύο από  τεσσαρακονταετίας. Μάλιστα, αυτή  ήταν η ασήμαντη και ταυτόχρονα σημαντική αφορμή για το στυγερό έγκλημα, μετά από το οποίο ο δράστης παραδόθηκε οικειοθελώς στις αστυνομικές αρχές χωρίς να προβάλει αντίσταση.

Επόμενη είδηση : Νεαρός εικοσιπέντε ετών, κάτοικος  του χωριού Ψ., έσφαξε με τριανταέξι μαχαιριές τη μητέρα του χωρίς κανένα εμφανή λόγο. Ο δράστης  διέφυγε και τον αναζητά όλη η αστυνομική δύναμη της περιοχής. Οι κάτοικοι του χωριού Ψ. λένε ότι ο εν λόγω νεαρός είναι πρώτης  τάξεως παιδί, πολύ  ευαίσθητο και  αγαπητό σε όλους. Μονάχα που τον τελευταίο καιρό, παρουσίαζε κάποια ψυχολογικά προβλήματα, μάλιστα είχε νοσηλευθεί για μερικούς μήνες σε ψυχιατρείο. Και πράγμα  περίεργο. Πάρα  πολλοί  άνθρωποι έχουν - και είχαν και αρκετοί αλλά όχι πολλοί και στο παρελθόν - αυτά τα  ψυχολογικά  προβλήματα, αλλά δεν άρπάζουν  μιά χατζάρα και κόβουν  τους λαιμούς των  μανάδων τους. Ακόμα  και οι εντελώς τρελλοί, οι σχιζοφρενικοί, δεν θυμάμαι  ποτέ στο παρελθόν να σκότωναν τους γονείς τους έτσι στα καλά καθούμενα. Κι αν αυτό  συνέβαινε κάποτε, θα πρέπει να ήταν εξαιρετικά σπάνιο για να μην το θυμάμαι.

Σειρά έχει τώρα άλλη είδηση : Την προηγούμενη νύχτα, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, μπήκαν τρεις κακοποιοί - ίσως αλλοδαποί, ίσως εντόπιοι - μέσα σε πρατήριο υγρών καυσίμων, και αφού πυροβόλησαν έξι φορές και σκότωσαν τον υπάλληλο Π. Γ. του  πρατηρίου, πήραν από το ταμείο όλα τα χρήματα που υπήρχαν  σ΄αυτό, που υπολογίζονται σε κάπου τριακόσιες χιλιάδες δραχμές και εξαφανίστηκαν. Ανακρίσεις κάνει το δέκατο έβδομο αστυνομικό τμήμα.

Η ληστεία τράπεζας της  ημέρας, την είχαμε ξεχάσει αυτή. Είναι άραγε αλήθεια ότι κάθε μέρα γίνεται  και μιά ληστεία σε  τράπεζα, υπό τα έντρομα βλέμματα των πελατών, που φοβούνται μήπως ο ληστής εκνευριστεί απ΄ την καθυστέρηση πληρωμής και  τους την ανάψει ; Οχι, δεν γίνεται - επί του παρόντος τουλάχιστον - μιά ληστεία τράπεζας κάθε μέρα, ίσως μελλοντικά να γίνει κι αυτό, πάντως  όχι τώρα. Οπωσδήποτε, πολύ συχνά υπάρχει μιά τέτοια ληστεία τη Δευτέρα το πρωϊ, μόλις ανοίξουν οι τράπεζες, θαρρείς και οι ληστες είναι ανυπόμονοι λόγω της διήμερης  αργίας - Σάββατου και Κυριακής - στη διαρκεια της οποίας οι τράπεζες  είναι κλειστές.

Αλλά αν δεν γίνεται κάθε μέρα μιά ληστεία, συμβαίνει να γίνονται δύο την ίδια μέρα, και πολύ σπάνια και τρεις. Θα μου πείτε, τί  είναι δυό ληστείες σ΄ολόκληρη την Ελλάδα, που έχει εκατοντάδες  ή και χιλιάδες υποκαταστήματα τραπεζών ; Εχετε δίκηο, δεν είναι σπουδαίο το ποσοστό αν το πάρει κανείς σε μαθηματική και στατιστική ανάλυση. Γι αυτό ας μην φοβόμαστε να πάμε σε τράπεζα, η πιθανότητα να γίνει  ληστεία όση ώρα θα είμαστε εκεί μέσα, είναι αρκετά μικρή, και πολύ μικρότερη ακόμη να πέσουν πιστολιές, συνήθως ούτε καν γίνεται αντιληπτό ότι γίνεται  ληστεία, παρά  μόνο όταν έχει  αναχωρήσει ευπρεπώς  ο ληστής από την τράπεζα.

Βέβαια, όλες αυτές οι  ειδήσεις δεν βγαίνουν  κάθε μέρα  μαζεμένες, σκόπιμα τις έβαλα όλες μαζύ σε ένα σακκί. Σκόρπιες εμφανίζονται, αλλά είναι τόσο συχνές, ώστε δεν πειραζει να τις βάλουμε όλες στο ίδιο δελτίο. Και θα μπορούσαμε να βάλουμε κι άλλες  που δεν είναι τόσο συχνές, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι δεν θα μπορούσαν κι αυτές να αναφέρονται καθημερινά, απλώς πρόκειται για ζητήματα που δεν  μπαίνουν στην επικαιρότητα. Υπάρχουν πάντοτε, αλλά δεν αναφέρονται. Ας πούμε για τις παιδικές συμμορίες που δρούν  σε μερικές συνοικίες της Αθήνας - επί του παρόντος. Επειδή το πρόβλημα είναι  μόνιμο, δεν  κρίνεται αναγκαιο να αναφέρεται καθημερινά ή και συχνά.

Υπάρχει ένα πλήθος  ειδήσεων που δεν ακούγονται  καθόλου. Οι  διαρρήξεις σπιτιών και μαγαζιών δεν αξίζουν την αναγγελία στα  τηλεοπτικά και  ραδιοφωνικά  δελτία. Αλλωστε, κι αν ήθελαν να τις βάλουν όλες αυτές, θα ήταν πρακτικά αδύνατο, είναι τόσο  πολλές που δεν θα άφηναν χώρο  για τη λοιπή  ειδησεογραφία. Και δεν παρουσιαζουν και ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τί να πείς για μιά συνηθισμένη διάρρηξη στην οποία δεν έπεσαν και μερικές  πιστολιές ; Κάτι τρέχει στα γύφτικα - να με συγχωρούν οι τσιγγάνοι - αυτό θα πούν οι ακροατές που θα ακούν τέτοιες  ειδήσεις. Αν ήταν να λέμε και τέτοια πράγματα, γιατί δεν αναφερόμαστε και στους έγκριτους πορτοφολάδες που είναι κι αυτοί κλέφτες, έστω και τρίτης κατηγορίας ;

Φεύγουμε από τις εσωτερικές  ειδήσεις και πηγαίνουμε στο εξωτερικό δελτίο.  Ο κόσμος δεν είναι μόνο Ελλάδα, μάλιστα  η Ελλάδα  είναι  ένα μικροσκοπικό  κομμάτι του  όλου κόσμου. Και σ΄αυτόν τον υπόλοιπο κόσμο, συμβαίνουν κάθε στιγμή, κάθε  ώρα, πλήθος γεγονότων, από τα συνηθισμένα καθημερινά  μέχρι εκείνα που  δημιουργούν  αίσθηση. Φυσικά, ένα μικρό μέρος από αυτά τα γεγονότα - πολύ περιωρισμένο μάλιστα - έρχεται  στη δημοσιότητα έξω από τη χώρα στην οποία συμβαίνουν.

Τον τελευταίο καιρό, μιά επιδημία έχει πέσει στις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Ενας ανθρωπος -που λέγεται ότι έχει τα γνωστά και παρ΄ημίν ψυχολογικά προβλήματα -αρπάζει ένα περίστροφο ή πιό συχνά ένα ημιαυτόματο όπλο, εισβάλλει  μαινόμενος σε ένα σχολείο, και αρχίζει να θερίζει όποιους μαθητές βρίσκει μπροστά του. Μάλιστα, συμβαίνει  ο δράστης να είναι κι αυτός ο ίδιος μαθητής του ίδιου σχολείου. Τί συμβαίνει στην περίπτωση αυτή ; Εχουν τρελλαθεί ολωσδιόλου οι άνθρωποι ; Ποιά ψυχολογικά  προβλήματα μπορούν να σπρώξουν ένα νεαρό μαθητή σε μιά τέτοια ενέργεια ; Αμόκ, αυτό λένε οι ειδικοί.Ή μήπως πρόκειται για κάποια  δαιμονική επιρροή, μιά επιρροή  της οποίας την προέλευση δεν μπορούμε να ανιχνεύσουμε ;

Όταν ακούς τέτοιες ειδήσεις επί καθημερινής βάσης, δύο τινά μπορούν να σου συμβούν : Ή να τα συνηθίσεις σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην σου κάμνουν καμμιά απολύτως εντύπωση, να μην σου καίγεται καρφί για το τί συμβαίνει κοντά  σου ή μακρυά  σου. Αυτή  είναι η μιά - αλλά τελείως απίθανη -περίπτωση να σου συμβεί, θα πρέπει να γίνεις τόσο χοντρόπετσος, ώστε να μην μπορεί  σφαίρα να διαπεράσει  το δέρμα σου. Η άλλη  περίπτωση είναι να αρχίσει σιγά σιγά να  σου στρίβει - ελαφρώς βέβαια - κάποια βίδα, και να μην μπορείς να την ξαναβιδώσεις και να  τη βάλεις ξανά στη θέση της. Φαίνεται ότι αυτό συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους σήμερα, κι ας μην το καταλαβαίνουν οι ίδιοι.

Εκτός από τις συνηθισμένες ειδήσεις, υπάρχει και κάτι άλλο που απασχολεί σχεδόν καθημερινά την  επικαιρότητα. Τα προσωπικά δράματα που εμφανίζονται εις κοινήν θέαν στα τηλεοπτικά κανάλια, ή μάλλον  στα  « παράθυρα » των  καναλιών. Πλήθος ανθρώπων έχουν όπως είναι γνωστό προβλήματα μεγάλα, που λύση δεν είναι εύκολο να βρεθεί. Μή βρίσκοντας καμμιά διέξοδο  στο πρόβλημά  τους, καταφεύγουν στα μέσα  επικοινωνίας, με την ελπίδα να βρούν κάποια  ανταπόκριση στο  ζήτημά τους. Με  τον τρόπο αυτό, τα ΜΜΕ γίνονται μεσάζοντες ανάμεσα στον πάσχοντα και στο κοινό, ένα ρόλο που πολύ ευχάριστα τον αποδέχονται για διάφορους  λόγους, και  κυρίως για αύξηση της τηλεθέασης. Και έτσι, στις  καθημερινές καταθλιπτικές ειδήσεις που σου  πλακώνουν την  ψυχή, έρχονται να σε βρούν κι αυτές οι πονεμένες ιστορίες. Ησαν πάντοτε  έτσι τα πράγματα, ή τώρα πρόσφατα εμφανίστηκαν με τη μεγάλη ανάπτυξη των μέσων μαζικής ενημέρωσης ; Ιδού η απορία.