Α Χ Ρ Ε Ι Α Σ Τ Ο Σ Ν Α΄ Ν Α Ι . . . . Κ Α Ι Δ Ε Ν Χ Ρ Ε Ι Α Ζ Ε Τ Α Ι
Από την εποχή που οι πρωτόγονοι πρόγονοι και προπάτορές μας, ζούσαν μέσα σε ανήλια σπήλαια - όπου όμως το χειμώνα δεν είχαν ανάγκη θέρμανσης, ούτε το καλοκαίρι ανάγκη απο δροσιά, είναι γνωστές οι μονωτικές ιδιότητες των σπηλαίων - από τον καιρό λοιπόν εκείνο, μονάχα οι άντρες αναλάμβαναν το βάρος της τροφοδοσίας της οικογένειας με τρόφιμα και όλα τα άλλα χρειώδη. Οι γυναίκες ήσαν εξαιρετικά πολύτιμοι βοηθοί, που έκαμναν όλες τις δουλειές μέσα και έξω από τις κατοικίες, φρόντιζαν τα παιδιά, και γενικά τίποτε δεν μπορούσε να γίνει χωρίς αυτές. Αυτοί ήσαν οι διακεκριμένοι ρόλοι των δύο φύλων την εποχή ε-κείνη, ο καθένας με τη δουλειά του, ο καθένας με τις υποχρεώσεις που του επέβαλλαν οι σκληρές τότε περιστάσεις της καθημερινότητας.
Η κατάσταση δεν άλλαξε ουσιαστικά επί χιλιάδες χρόνια, μέχρι περίπου τις αρχές του εικοστού αιώνα. Βέβαια, οι γυναίκες έδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια περίπου, βγήκαν σε ένα μικρό βαθμό στην αγορά εργασίας έξω από το σπιτι, αλλά πάντοτε επρόκειτο για ασήμαντες στατιστικά μειονότητες, και κατά το πλείστον η εργασία τους αφορούσε το μικρεμπόριο και την απασχόλησή τους σαν εργάτριες στις πόλεις και στα χωράφια. Τίποτε άλλο δεν ήταν μέσα στις αρμοδιότητές τους, άλλωστε και αυτές τις δουλειές τις έκαμναν συχνά υπό τύπον μερικής απασχόλησης, αυτό που λέμε στα αγγλικά p a r t i m e w o r k.
Όπως και να ήσαν τα πράγματα τους καιρούς εκείνους - μέχρι πριν από λίγες δεκάδες χρόνια - η γυναίκα ήταν εξαρτημένη από το άντρα, είχε ανάγκη και την οικονομική του στήριξη, αλλά και την προστασία που αυτός της έδινε με διάφορους τρόπους. Δεν μπορούσε να εγκαταλείψει τον άντρα της και την οικογένειά της, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις, ακόμα κι όταν ο άντρας την κακομεταχειριζότανε, ήταν μέθυσος, χαρτοπαίκτης ή κυνηγός ξένων γυναικών. Αν τον γκαταλείπανε, έπρεπε να πάνε να εργαστούν σαν εργάτριες, να κάνουν διάφορες « ταπεινές » δουλειές και με φορτίο συχνά τα παιδιά τους που τα έπαιρναν μαζύ τους μετά το χωρισμό, ή -αν είχαν την κατάλληλη ηλικία και εμφάνιση - να ασκήσουν το λεγόμενο « αρχαιότερο » επάγγελμα του κόσμου. Αυτά ως τις αρχές του εικοστού αιώνα ή λίγο αργότερα.
Και ήλθε η εποχή που οι γυναίκες άρχισαν - σιγά σιγά βέβαια - να γίνονται οικονομικά ανεξάρτητες. Μπήκαν στα Πανεπιστήμια, μπήκαν σε πολλά επαγγέλματα, δημιούργησαν δικές τους επιχειρήσεις, μ΄ άλλα λόγια έπαψαν να εξαρτώνται από τους άντρες. Κι αφού έπαψαν να έχουν οικονομική εξάρτηση από τον άντρα, έφτασε και η εποχή που όχι μόνο δεν τον χρειαζόντουσαν πιά, αλλά τους ήταν και μεγάλο βάρος. Τι να κάνουν με έναν άνθρωπο, που μάλλον έπαψαν να τον χρειάζονται, στο βαθμό τουλάχιστον που τον χρειαζόντουσαν στα παλιά χρόνια, τις εποχές που όταν τους έφευγε καθ΄ οιονδήποτε τρόπο και για οποιαδήποτε αιτία, έμεναν τελείως ανυπεράσπιστες σε κάθε περίπτωση, και οικονομικά σε πολύ δύσκολη γι αυτές κατάσταση ;
Τη δεκαετία του πενήντα - του 1950 εννοούμε - ο Γιώργος Μητσάκης, συνθετης του ρεμπέτικού και του λαϊκού τραγουδιού, έγραψε το « προφητικό » του τραγούδι για « την Βαλεντίνα, που έχει κούρσα και σωφάρει, έγινε και σωφερίνα, κι όπως πάει σε λίγα χρόνια, θα φορέσει παντελόνια ». Και κατόπιν - ή περίπου την ίδια εποχή - έγραψε το παρακάτω τραγούδι που μάλλον θα το έχετε ακούσει όλοι ή σχεδόν όλοι :
Ε δ ι ω - έ δ ι ω ξ ε ς τ ο Δ η μ η τ ρ ά κ η
γ ι α τι ή - γ ι α τ ί ή τ α ν ε φ τ ω χ ό ς.
Ε τ σ ι ε ι ν΄ οι γ υ ν α ί κ ε ς ό λ ε ς, έ τ σ ι δ υ σ τ υ χ ώ ς,
κ ι ο Δ η μ η τ ρ ά κ η ς σ ο υ κ ο ι μ ά τ α ι μ ο ν α χ ό ς.
Την εποχή που γράφτηκε το τραγούδι αυτό, οι γυναίκες δεν είχαν ακόμα ξανοιχτεί στην κοινωνία και δεν είχαν αποκτήσει ακόμα την οικονομική ανεξαρτησία που έχουν σήμερα. Ηταν εκτός πραγματικότητας, την εποχή εκείνη οι γυναίκες δεν έδιωχναν τους άντρες, ακόμα κι αν ήσαν φτωχοί - οι πλείστοι άλλωστε ήσαν φτωχοί - αλλά το άντίθετο μπορούσε να συμβαίνει : Nα διώχνει o άντρας τη γυναίκα, επειδή βρήκε μιά άλλη με προίκα, μάλιστα, αυτό ήταν το πιό φυσικό, αυτό μπορούσε να γίνεται. Ανεπίκαιρο λοιπόν τότε το λαϊκό άσμα, αλλά κάπως σαν προφητικό, ακριβώς όπως σαν προφητικό ήταν και το σχετικό με τη Βαλεντίνα, που οδηγούσε αυτοκίνητο, που θα φορούσε σε λίγο παντελόνια.
Σε μιά σχετικά πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε σε δημοσιογράφο της τηλεόρασης η γνωστή ηθοποιός του ελαφρού θεάτρου, μιά από τις παλιές βασίλισσες της επιθεώρησης και του ελαφρού τραγουδιού, η σπουδαία Αννα Καλουτά, της έγινε από τον από το δημοσιογράφο η παρακάτω ερώτηση: « Νομίζετε ότι ένας άντρας είναι απαραίτητος για μιά γυναίκα ; » . Η ηθοποιός - που δεν έχει παντρευτεί ποτέ της εξ αιτίας της υπερβολικής της μέχρι πάθους αφοσίωσής της στο θέατρο - του αποκρίθηκε με την πρακάτω φράση, που είδαμε στον τίτλο του χρονογραφήματος αυτού : « Τί να σας πώ, αχρείαστος να΄ναι, αλλά ένας άντρας χρειάζεται ». Αυτά είπε η αειθαλής ηθοποιός. Αλλά θα δούμε παρακάτω, αν πραγματικά αυτός ο αντρας είναι χρειαζούμενος στην πραγματικότητα.
Ειπώθηκε πιό πάνω, ότι οι περισσότερες γυναίκες είναι οικονομικά αναξάρτητες σήμερα ( εννοείται αν δεν είναι άνεργες, πράγμα που είναι αρκετά πιθανό ). Λοιπόν, για μιά γυναίκα που δεν έχει ανάγκη τα χρήματα που θα της πρόσφερε ο άντρας της, είναι αναγκαίο να έχει έναν άντρα ; Η ερώτηση είναι βέβαια πολύ γενική, δεν μπορεί να συμπεριλαβει σίγουρα όλες τις περιπτώσεις των εργαζόμενων γυνακών. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να κάνουμε μερικούς διαχωρισμούς ως προς τα γούστα και τις πραγματικές ανάγκες.
Υπάρχει ακόμα μια κατηγορία γυναικών, που επιζητούν να έχουν μιά ολοκληρωμένη οικογένεια, άντρα και παιδιά - λίγα ή αρκετά ή πολλά - κατά τα παραδοσιακά πρότυπα με τα οποία μεγάλωσαν οι ίδιες. Γι αυτού του είδους τις γυναίκες, όλα αυτά που αναφέραμε περί οικονομικής αναξαρτησίας, δεν έχουν καμμιά σημασία, είναι ολοφάνερο ότι δεν θα τα λάβουν καθόλου υπ΄ όψιν τους, και θα πορευτούν το δρόμο τον οποίο από τα πριν, από τα παιδικα τους ακόμα χρόνια έχουν επιλέξει. Θα πάρουν έναν άντρα, και θα ακολουθήσουν την πορεία τους μέσα από την παλιά και γνωστή σ΄ αυτές διαδικασία. Δεν θα ασχοληθούμε λοιπόν καθόλου μ΄αυτές, αυτό δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε .
Ακόμα όμως και σ΄αυτή την περίπτωση, η γυναίκα που θα αποφασίσει να δημιουργήσει μιά οικογένεια, θα φροντίσει να πάρει άντρα που θα έχει κι αυτός εργασία, και μάλιστα μόνιμη αν είναι δυνατό. Χρειαζεται να εξηγηθεί το πράγμα αυτό ; Νομίζουμε όχι, όλοι ξέρουμε ότι με το εισόδημα του ενός μόνο από τους συζύγους, δεν βγαίνει πέρα η κατάσταση, οι ανάγκες είναι πολλες και το εισόδημα του ενός μονάχα δεν φτάνει. Αν κάποτε έφτανε, στους παλιούς καιρούς, αυτό γινόταν επειδή οι ανάγκες ήσαν πολύ περιορισμένες. Ο σημερινός όμως τρόπος ζωής, έκανε τις ανάγκες να αυξηθούν πολύ, και μάλιστα υπερβολικά πολύ. Φυσικά, την αύξηση των αναγκών αυτών, την κάναμε εμείς οι ίδιοι, δεν βγήκε κανένας νόμος που να μας την επιβάλει με το στανιό.
Αφήνουμε όμως αυτές που έχουν ισχυρή ροπή για δημιουργία οικογένειας, και πάμε στις άλλες. Τις πολλές άλλες. Εχουν καμμιά ανάγκη να συνδεθούν με κάποιον άντρα, με στόχο να φτιάξουν μιά καινούργια οικογένεια ; Φαίνεται ότι δεν έχουν. Με το να πάρουν ένα άνθρωπο και να ζήσουν μαζύ του για όλη τους τη ζωή ( εδώ γελάνε, έτσι δεν είναι ;) δεν έχουν να κερδίσουν τίποτε, εκτός από να τον φορτωθούν στην πλάτη τους. Μπορεί ο άντρας αυτός να έχει δικό του εισόδημα, έχει όμως και τα δικά του έξοδα, που μπορεί μάλιστα να απορροφούν το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός του. Διπλό εισόδημα λοιπόν, αλλά και διπλά έξοδα. Και εκτός αυτών, είναι και τα έξοδα για τα άλλα μέλη της οικογένειας που φυσικά θα έλθουν με τη σειρά τους, και που μάλλον θα δυσκολέψουν περισσότερο την κατάσταση.
Η εργαζόμενη γυναίκα, δύσκολα βρίσκει το χρόνο να φροντίσει το σπίτι της, τον άντρα της και τα παιδιά της, με τον τρόπο που γινόταν στις παλιές παραδοσιακές οικογένειες. Εχει τη φασαρία της δικής της δουλειάς, άντε ύστερα απ΄ αυτήν να ασχοληθεί με τα σχετικά με τις άλλες σπιτικές εργασίες, τόσο του άντρα της, όσο και των παιδιών της. Το ότι μερικές γυναίκες το καταφέρνουν αυτό, δεν σημαίνει ότι αυτό θα είναι κανόνας για όλες τις γυναίκες, κι αν ισχύει για τη σημερινή γενιά, δεν σημαίνει ότι θα ισχύει και για τις επόμενες. Όταν οι συνθήκες της ζωής αλλάζουν, αλλάζουν τότε και οι συμπεριφορές μας, αυτό έχει φανεί καθαρά μέσα από τη διαδρομή των αιώνων.
Γιατί λοιπόν να έχουν « φόρτωμα » και έναν άντρα που ουδόλως τον χρειάζονται ; Ιδού η απορία. Για να έχουν παιδιά ; Οχι, δεν αξίζει τον κόπο να έχεις έναν άνθρωπο πάνω από το κεφάλι σου, μόνο και μόνο για να σε βοηθήσει - με τον γνωστό τρόπο - να αποκτήσεις απόγονους, όχι δεν αξίζει πραγματικά τον κόπο. Ρωτάτε γιατί ; Μα για τον απλούστατο λόγο, ότι μπορεί πολύ εύκολα να βρεί έναν άντρα όμορφο, ψηλό, καλλίγραμμο και με τα στοιχεία ενός « μίστερ » των αντρικών καλλιστείων, έναν « Κούρο », σαν κι αυτούς που σμίλευαν οι αρχαίοι γλύπτες, και να τον θέσει επί το έργον, μέχρις ότου αποδώσει το αναμενόμενον. Και που είναι μιά εγκυμοσύνη, με ένα παιδί που θα έχει ελεγχεί καταλεπτώς το D.N A του, έτσι ώστε να μην κουβαλά μαζυ του και γονίδια « ύποπτα » για κάποιες κληρονομικές ασθένειες. Μάλιστα, αυτό μπορεί να το κάνει μιά γυναίκα, κι αν δεν το κάμνει σήμερα, θα το κάνει οπωσδήποτε σε κάποιο κατοπινό καιρό, να είστε σίγουροι γι αυτό. Κι όλα αυτά, χωρίς να έχει στην καμπούρα της έναν άντρα που έτσι κι αλλοιώς δεν θα τον χρειάζεται. Και θα αποφεύγει με τον τρόπο αυτό το πλύσιμο των ρούχων του συζύγου, το σιδέρωμα τους και πλήθος άλλων ενοχλητικών πραγμάτων. Και το κυριώτερο πάντων : Δεν θα έχει και τη φασαρία των διαζυγίων που έχει τώρα, δικηγόρους, έξοδα και τα τοιαύτα.
Είχα ακούσει προ αμνημονεύτων ετών, για μερικές ή αρκετές Γερμανίδες της παλιάς εποχής, που είχαν πολλά παιδιά από διαφορετικούς άντρες. Ειπώθηκε με την ευκαιρία αυτή, ότι τους άντρες τους ήθελαν για κάποιο περιορισμένο διάστημα, μέχρι να αποκτήσουν το παιδί που ήθελαν. Κι αυτό γινόταν, επειδή - έτσι έλεγε η πληροφορία - αγαπούσαν πολύ τα παιδιά, και για χάρη τους ανεχόντουσαν και τους άντρες.. Μάλιστα, κι αυτό σε μιά πολύ παλιά εποχή. Γιατί να μην επικρατήσει αυτή η νοοτροπία - στις Δυτικές χώρες εννοείται - και στο μέλλον σε πολλές γυναίκες ; Πού είναι η δυσκολία εφαρμογής αυτού του κανόνα ; Μήπως δεν υπάρχουν παιδικοί σταθμοί για να βοηθήσουν τις μητέρες που θα έχουν παιδιά χωρίς πατέρα ; 'Οσο για το οικονομικό σκέλος της υπόθεσης, το εισόδημά τους θα το έχουν, μάλιστα αν είναι δημόσιοι υπάλλληλοι στη Ελλάδα - κυρίως σε ορισμένες υπηρεσίες - θα έχουν και τα σχετικά « φακκελάκια » και τα « γρηγορόσημα », που θα βελτιώνουν το εισόδημά τους.
Θα χρειάζεται λοιπόν ο άντρας σε κάποια κοντινή εποχή ; Αχρείαστος να είναι, αλλά δεν θα χρειάζεται καθόλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου