Μ Π Ρ Α Β Ο Π Ρ Ο Ο Δ Ο Σ !

Μ  Π  Ρ  Α  Β  Ο     Π  Ρ  Ο  Ο  Δ  Ο  Σ    !



Το ζευγάρι των μελλόνυμφων ανεβαίνει  με αργά αλλά  σταθερά βήματα  τα σκαλοπάτια του Δημαρχείου, όπου θα  γίνει σε λίγο ο  πολιτικός γάμος  τους. Γύρω  τους, αστράφτουν τα φλάς των φωτογράφων, οι τηλεοπτικές κάμερες  τους ακολουθούν βήμα  προς βήμα, και πλήθος κόσμου περιμενει στο  κεφαλόσκαλο τους μέλλοντες συζύγους να φτάσουν εκεί. Προφανώς, οι μελλόνυμφοι είναι  άτομα με υψηλή κοινωνική θέση, αυτό προδίδει το πλήθος των εκλεκτών προσκεκλημένων, που δείχνουν ότι ανήκουν στη  « χάϊ σοσάϊετυ » κοινωνία της πόλης. Η παρουσία των φωτογράφων και των τηλεοπτικών συνεργείων το επιβεβαιώνει αυτό.

Κάτω από τα  χειροκροτήματα και τις επευφημίες των παριστάμενων, το  ζευγάρι φτάνει στην είσοδο  του γραφείου του δήμαρχου  της πόλης και μπαίνει  μέσα. Μπαίνουν και πολλοί από το πλήθος που περίμενε. Οι δυό μελλόνυμφοι πλησιάζουν το γραφείο, πίσω από το οποίο κάθεται ο δήμαρχος, που  σηκώνεται και  χαιρετά με μιά θερμή χειραψία  αυτούς που πρόκειται σε λίγο να  τους παντρέψει. Γύρω  γύρω, βρίσκονται  οι συγγενείς  και οι φίλοι  τους, που περιμένουν την τελετή  για να συγχαρούν  τους νεόνυμφους. Και είναι  φανερό, ότι επικρατεί μιά ατμόσφαιρα μεγάλης συγκίνησης μέσα στην αίθουσα.

Ο δήμαρχος λέει τα  καθιερωμένα λόγια που συνήθως απευθύνονται στα ζευγάρια που αποφασίζουν να ενωθούν με τα  δεσμά του γάμου. Στη  συνέχεια, επισημοποιεί την πράξη του γάμου υπογράφοντας τα σχετικά χαρτιά, βάζει και τους νεόνυμφους να υπογράψουν κι αυτοί τα σχετικά επίσημα έγγραφα, και  εύχεται στους δυό  νεόνυμφους κάθε ευτυχία  στη ζωή που θα κάνουν μαζύ στο  μέλλον. Οι φωτογράφοι και  οι  κάμεραμεν παίρνουν τα πλάνα τους, το ζευγάρι δέχεται τα  συγχαρητήρια των φίλων, και αποχωρεί κάτω από τα θερμά χειροκροτήματα των παριστάμενων. Η τελετή έχει λήξει.

Αλλά ενώ το ζευγάρι  αρχίζει να κατεβαίνει  τα σκαλιά για να  αποχωρήσει από το κτίριο του Δημαρχείου, κάτι  φαίνεται  ότι δεν πηγαίνει  καλά. Κι αυτό - όσο κι αν φαίνεται τελείως παράδοξο, τελείως παλαβό θα λέγαμε - είναι το ότι σχεδόν κανένας από τους παριστάμενους, δεν έχει καταλάβει ποιός είναι ο γαμπρός  και ποιά είναι η νύφη. Μα πώς, θα μου πείτε, είναι δυνατή μιά τέτοια σύγχυση ; Εχουμε βρεθεί σε πλήθος από  γάμους, και πάντοτε διακρίνουμε ευκρινέστατα ποιός είναι  ο γαμπρός και ποιά η νύφη. Μήπως στην περίπτωσή μας, είχαν φορέσει και οι δυό τους τα ίδια ρούχα, και είχαν σκεπάσει - κατά την αρχαία ανατολίτικη συνήθεια - τα πρόσωπά τους με βέλο, όπως  έγινε με την αρχαία  εκείνη περίπτωση του γάμου του Ιακώβ με τη Λεία, που όμως αυτός νόμιζε ότι ήταν η Ραχήλ ;

Λοιπόν, όχι, δεν είχαν σκεπασμένα με βέλο τα πρόσωπά τους. Ομως ήσαν ντυμένοι με τα ίδια ρούχα. Κι αυτά ήσαν επίσημα αντρικά κοστούμια, γραβάτες με κολλάρα, σακκάκια, παντελόνια και  γενικά όλα όσα  φορά ένας άντρας σε  επίσημες περιπτώσεις. Αυτά  ακριβώς φορούσαν γαμπρός και νύφη, μάλιστα. Είναι όμως περίεργο αυτό σε μιά  εποχή που οι γυναίκες φοράνε αντρικά ρούχα, που φοράνε παντελόνια, όχι μόνο στο χώρο  εργασίας τους, αλλά και σε πολλές άλλες περιπτώσεις ;

Μάλιστα, αυτά φοράνε οι γυναίκες, αλλά όχι σε επίσημες  περιστάσεις όπως η σημερινή. Οπου, αν δεν  φοράνε το  κλασσικό - συνηθισμένο  στις εκκλησίες - νυφικό φόρεμα, πάντως φοράνε κάτι που να μοιάζει με τέτοιο. Λοιπόν, το πράγμα ήταν πολύ απλό, δεν υπήρχε καμμιά.γυναίκα στη μέση, αυτή ήταν η αλήθεια. Και αν δεν υπήρχε γυναίκα, τότε πώς μπορούσε να υπάρχει γάμος ; Ιδού το εύλογο ερώτημα που θα έκαμνε ο κάθε λογικός - ακόμα και παράλογος  - άνθρωπος. Και  απάντηση στο  ερώτημα θα έπαιρνε  μόνο αν ρωτούσε τους στενούς ανθρώπους του  περιβάλλοντος των  δύο συζύγων, που  μόλις είχαν  νομιμοποιήσει τη σχέση τους μπροστά στο δήμαρχο της πόλης.

Δεν υπήρχε γυναίκα, όχι, αυτό  ήταν ξεκάθαρο. Υπήρχαν μονάχα δυό  άντρες. Μάλιστα, δυό άντρες και  καμμιά γυναίκα. Και οι δυό  αυτοί άντρες, είχαν ενωθεί με τα  δεσμά του γάμου -αντίθετα με τα από πολλές χιλιάδες χρόνια παραδεδεγμένα - αυτή ήταν η αλήθεια. Ησαν γαμπρός και νύφη αυτοί οι δυό, μόνο που  κανένας δεν ήξερε ποιός ήταν  ο γαμπρός και ποιά η νύφη, αυτό το  ζήτημα δεν είχε ξεδιαλυθεί. Και άλλωστε, πώς θα μπορούσε να γίνει μιά τέτοια διάκριση ; Ως τα τώρα, δεν υπήρχε ποτέ αμφιβολία για τέτοιου είδους  ερωτήματα, όλα ήσαν αυταπόδεικτα. Εδώ  όμως, πυκνό  ήταν το πέπλο  του μυστηρίου που  κάλυπτε την όλη αυτή υπόθεση. Και φαίνεται, ότι κανένας δεν μπορούσε να δώσει μιά υπεύθυνη απάντηση.

Οι γάμοι μεταξύ ανδρών είναι ένα καινούργιο φρούτο στον ανθρώπινο πολιτισμό. Σε όλα τα ζωϊκά είδη, το ζευγάρι -συνήθως προσωρινό, σπανίως μόνιμο - είναι ένα αρσενικό και ένα θηλυκό, αυτός είναι κανόνας χωρίς καμμιά απολύτως εξαίρεση. Στα ανώτερα  όμως όντα που κατοικούν πάνω στη φλούδα αυτού του πλανητάκου, βρίσκει κανείς την εξαίρεση που δεν τη βρίσκει στα κατώτερα  όντα. Και βρίσκει το ζευγάρι που ανήκει στο ίδιο φύλο, άσχετα αν είναι με νομική ή όχι κάλυψη. Το αρσενικό με το αρσενικό, το θηλυκό με τό θηλυκό. Κι αυτό δεν είναι κάτι  καινούργιο, χρονολογείται  από χιλιάδες χρόνια. Ετσι  είναι τα πράγματα, πρέπει να λέμε την αλήθεια, και διατί να την κρύψωμεν άλλωστε ;

Αυτού του είδους οι γάμοι, άρχισαν από τις πολύ προοδευτικές χώρες του  βορρά της Ευρώπης, στην αρχή μάλιστα μόνο στη Δανία, τη χώρα του Σαιξπηρικού Άμλετ, για να επεκταθούν σιγά σιγά ( ή γρήγορα ), και σε άλλες χώρες του βορρά. Επί του παρόντος. Γιατί δεν ξέρουμε πού αλλού  θα πάει αυτή η  μόδα, πάντως δεν φαίνεται  ότι θα πιάσει και τους νότιους Ευρωπαίους, αυτούς κυρίως που κατοικοεδρεύουν στη λεκάνη της Μεσόγειου θάλασσας.

Πριν προχωρήσουμε περαπέρα, αξίζει να αναφερθεί ότι - έτσι  το θυμάμαι το πράγμα - ο ένας από τους δυό νεόνυμφους, δεν ξέρω αν ήταν η νύφη ή ο γαμπρός, ήταν ο υπουργός των οικονομικών της Νορβηγίας. Αν δεν ήταν ο συγκεκριμένος  υπουργός το  ένα από τα δύο μέλη της παράστασης, πάντως  αναφέρθηκε ότι  είναι  κι αυτός της  ίδιας  κατηγορίας, έστω και  « ανύπαντρος ».

Και άλλη φορά  έχουμε ασχοληθεί  με το θέμα της  ομοφυλοφιλίας, αλλά δεν βλάπτει να ξανασκαλίσουμε ακόμα μιά φορά το πολύ ενδιαφέρον αυτό ζήτημα. Λοιπόν οι ομοφυλόφιλοι -κυρίως οι  « άντρες » - υπάρχουν από πολύ παλιά χρόνια. Οχι, δεν εννοώ τους πρωτόγονους, τους απολίτιστους προγόνους μας που ζούσαν  μέσα σε σπηλιές στην αρχή, και κατόπιν μέσα σε αχυροκαλύβες και πρόχειρες κατασκευές από κλαδιά δέντρων. Οχι αυτούς. Αυτοί ήσαν είπαμε, απολίτιστοι, και  τέτοιου είδους  πράγματα, μονάχα σε  πολιτισμένους ανθρώπους μπορείς να τα βρείς. Και τέτοιοι πολιτισμένοι, όπως φαίνεται, παρουσιάστηκαν  πριν από καμμιά δεκαριά χιλιάδες το πολύ χρόνια, κι αυτό σε ορισμένες μόνο περιοχές της γής.

Εχετε ακούσει βέβαια την άποψη των ομοφυλόφιλων σχετικά με την κατάστασή τους αυτή. Λένε - όπως θα  θυμόσαστε βέβαια - ότι  η όλη ιστορία τους, δεν  είναι καθόλου διαστροφή, είναι απλώς και μόνο ένα είδος  « ιδιαιτερότητας ». Μάλιστα, πρέπει να τους πιστέψουμε σχετικά μ΄ αυτό τον ισχυρισμό. Όπως με τις ίδιες προδιαγραφές, θα  μπορούσαμε άνετα να χαρακτηρίσουμε - για να  είμαστε αμερόληπτοι - σαν  ιδιατερότητες, και την παιδεραστία, το βιασμό γυναικών, τη ληστεία, τη δολοφονία επί πληρωμή, την πλαστογραφία, την απάτη και πολλά άλλα παρόμοια. Και  ο ληστής, ο παιδεραστής  και ο βιαστής, κατέχονται κι αυτοί από την ακατανίκητη  επιθυμία να  συμπεριφέρονται όπως  συμπεριφέρονται, μιά  ιδιαίτερη ροπή που έχουν σ΄αυτού τους είδους τις πράξεις, τους κάμνει να ενεργούν με το δικό τους  « ιδιαίτερο » τρόπο. Βέβαια, πολλοί θα διαφωνήσουν μ΄ αυτού του  είδους τις  γενικεύσεις, κυρίως βέβαια οι άμεσα ενδιαφερόμενοι. Ας είναι.

Ξαναγυρίζοντας πίσω στην αρχική αφήγηση, θα αναφέρουμε, ότι σύμφωνα με τις πληροφορίες που  είδαν το φως της  δημοσιότητας, ο  υπουργός τον οποίο  αναφέραμε, συζούσε για κάποιο διάστημα με τον έτερο ανώνυμο αναφερθέντα. Αλλά  κάποια στιγμή, είπαν και οι δυό τους, ότι δεν έπρεπε να είναι παράνομοι, έπρεπε να νομιμοποιήσουν τη σχέση τους αυτή. Και έγιναν νόμιμοι με βούλα  και υπογραφή. Για να  μην τους παίρνει  ο κόσμος στο στόμα τους, να μην τους ανακατεύουν στα κουτσομπολιά τους. Ετσι, η υπόθεση τακτοποιήθηκε κατά κάποιο τρόπο. Εκείνο που  δεν έχω καταλάβει, είναι το  πώς βλέπουν οι Νορβηγίδες τον υπουργό τους αυτό, θεωρούν ότι ανήκει  άραγε στο δικό τους, το γυναικείο φύλο ; Και κάτι ακόμα. Όταν πηγαίνει ο  εν λόγω αξιότιμος  υπουργός σε  μια διάσκεψη διεθνή, άραγε πώς τον αναγγέλουν τη στιγμή  της εισόδου του  στην αίθουσα των  συνεδριάσεων ; « Ο εξοχώτατατος κύριος Όλαφ Γιένσεν », ή μήπως « η εξοχωτάτη κυρία Γιένσεν »; ( Αστείο κάμνω, δεν είναι δυνατόν να αναγγελθεί  ποτέ ένας άντρας - έστω και  φαινομενικά άντρας - με  αυτό τον τρόπο, θα ήταν έξω από κάθε κανόνα ευγένειας και του  s a v o i r   v i v r e ).

Οι δυό αυτοί  « άντρες », σύμφωνα με τον νόμο που έχει θεσπιστεί στις χώρες αυτές, απότελούν μιά  « οικογένεια », μάλιστα, αυτή είναι η αλήθεια. Σε μιά  εποχή που η παραδοσιακή οικογένεια βρίσκεται σε πολύ άσχημη κατάσταση, που περνά μεγάλη κρίση, νά που βρίσκονται νεοπαγείς οικογένειες του ιδίου φύλου, με  όλους τους νομικούς  κανόνες που επιβάλλλει αυτή η κατάσταση. Οι δυό  « σύζυγοι » - που δεν  μπορούν βέβαια  να αποκτήσουν παιδιά με το γνωστό « φυσικό » τρόπο - έχουν δικαίωμα να υιοθετήσουν όσα παιδιά θέλουν, τη στιγμή που στη χώρα μας, τα κανονικά ζευγάρια δεινοπαθούν για να κάνουν μιά υιοθεσία. Και φυσικά, υπάρχουν και  τα διαζύγια, αυτό  εξυπακούεται βέβαια. Διαζύγια  που συνεπάγονται απόζημιώσεις, διατροφές, επιμέλεια των  υιοθετημένων παιδιών και τα τοιαύτα. Σε μιά περίπτωση που θυμάμαι (το γεγονός είχε λάβει χώραν πριν λίγα χρόνια ), μιά γυναίκα είχε ζητήσει από  δικαστήριο των Ενωμένων Πολιτειών - που  σημειωτέον δεν αναγνωρίζουν μέχρι στιγμής γάμους μεταξύ ομοφυλόφιλων - μιά αποζημίωση κάποιων  εκατομμυρίων ντόλλαρς, από μεγάλη και πασίγνωστη τεννίστρια, τσέχικης καταγωγής που έχει πάρει την αμερικανική  υπηκοότητα,  επειδή την εγκατέλειψε μετά από χρόνια που ζούσαν μαζύ σαν ζευγάρι. Δεν ξέρω αν το δικαστήριο επεδίκασε αποζημίωση στη γυναίκα που  την εγκατέλειψε ασπλάχνως η  « σύντροφός » της, αλλά αυτό δεν έχει και τόση  σημασία, αργότερα θα τακτοποιηθούν όλα τα σχετικά με τις υποθέσεις αυτής προβλήματα.