ΙΣΟΤΗΤΑ ΣΤΙΣ ΗΛΙΚΙΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΩΣ ;

Ι Σ Ο Τ Η Τ Α    Σ Τ Ι Σ    Η Λ Ι Κ Ι Ε Σ    Σ Υ Ν Τ Α Ξ Ε Ω Ν  ;



Αν πάμε νοερά  πίσω για καμμιά πενηνταριά χρόνια, θα δούμε - όπως και σε πλήθος από άλλα πράγματα - μιά τελείως διαφορετική εικόνα και στον τομέα εργασία. Τω καιρώ εκείνω, αυτοί που εργαζόντουσαν - με  λίγες εξαιρέσεις - ήσαν  οι άντρες, το λεγόμενο  από πολύ παλιά χρόνια  « ισχυρό φύλο ». Με κάποιες εξαιρέσεις βέβαια, υπήρχε και  ένας μικρός αριθμός εργαζόμενων  γυναικών, όχι  βέβαια στα  « υψηλά » επαγγέλματα, αλλά  πωλήτριες  σε κατα-στήματα, εργάτριες σε διάφορες βιοτεχνίες και βιομηχανίες - μάλιστα, είχαμε τότε και κάποιες βιομηχανίες - και καθαρίστριες  στους δήμους, και  επίσης και  σε άλλα  « ταπεινά »  επαγγέλματα. Και είχαμε  και ένα πληθος  από εργαζόμενες στα  χωράφια, αυτό  υπήρχε από πολλούς αιώνες και χιλιετίες.

Για επιστήμες, ούτε λόγος να γίνεται πριν από πιό νωρίς από τον μισό αιώνα. Εϊχαμε κάποιες, πολύ λιγοστές φοιτήτριες σε  μερικές σχολές, και αυτό ήταν πριν από τα πενήντα χρόνια, νωρίτερα μηδέν εις το  π η λ ί κ ι ο ν. Ηταν μάλιστα στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα ένα επεισόδιο που έγινε στην Αγγλία, όπου ένα πρωϊ που μιά κοπέλλα  ανακοίνωσε στον πατέρα της ότι θα πήγαινε στο πανεπιστήμιο να σπουδάσει ιατρική, ο πατέρας; της κοπελιάς λιποθύμισε αμέσως και είδαν και έπαθαν να τον συνεφέρουν..

Όπως όμως γίνεται και σε άλλες ιστορίες, σιγά σιγά τα πράγματα άλλαζαν. Και φτάσαμε αισίως σε μιά εποχή - τη σημερινή εννοώ - στην οποία  οι φοιτήτριες των  πανεπιστημίων και των τεχνολογικών  ιδρυμάτων, είναι  περισσότερες από τους άρρενες συναδέλφους τους. Και πρόσφατα εντελώς, προέκυψε και το  αναπόφευκτο ζήτημα  της σύνταξης  των γυναικων, και συγκεκριμμένα σε  ποιές ηλικίες  πρέπει να την  παίρνουν. Εντολή γαρ της Ευρωπαϊκής Ενωσης να δοθεί μιά  λύση στο πρόβλημα, και  μας απειλούν μάλιστα  με τσουχτερά πρόστιμα αν δεν κανονίσουμε  την κατάσταση. Και πού είναι το  πρόβλημα ; Είναι  σε ποιές ηλικίες πρέπει να παίρνουν τη σύνταξή τους  οι εργαζόμενες γυναίκες, να το παίρνουν  στην ηλικία που την παίρνουν οι άντρες, ή πιό νωρίτερα ;

Η Ευρωπαϊκή Ενωση, μας λέει ότι πρέπει οι γυναίκες να παίρνουν τη σύνταξή τους στα ίδια χρόνια που την παίρνουν οι άντρες. Είναι - λέει - ζήτημα ισότητας, δεν μπορούμε να κρίνουμε μιά υπόθεση  με δυό μέτρα  και δυό σταθμά. Και λοιπόν, τί θα πρέπει να γίνει, να ανέβει η ηλικία σύνταξης των γυναικών, ή να κάτέβει η αντίστοιχη ηλικία στους άντρες,, έτσι ώστε να φτάσουμε σε κατάσταση ισοπαλίας ;

Και τί μπορούμε να κάνουμε όταν οι Ευρωπαίοι  μας λένε και μας  διατάζουν αυτό ή εκείνο το πράγμα ; Να αντισταθούμε δεν μπορούμε. Τί νας τους πούμε  και να μην φάμε σφαλιάρα που θα μας κάνει να  δούμε τον ουρανό  σφοντύλι και τ΄άστρα  μακαρόνια ; Απλά, πρέπει να υπακούσωμε, άλλος δρόμος  δεν υπάρχει. Δεν γίνεται  αλλοιώς, πρέπει να βρούμε μια λύση, ή θα κατεβάσουμε τους άντρες ή θα ανεβάσουμε τις γυναίκες.

Εδώ πρέπει να γίνει μιά παρατήρηση. Σύμφωνα με  τις επίσημες στατιστικές, οι γυναίκες έχουν ένα μέσο  όρο ζωής τα ογδονταένα χρόνια, οι άντρες τα εβδομηντατέσσερα. Όταν απόσύρεται ένας αντρας απ΄ τη δουλειά του στα εξηνταπέντε χρόνια του, έχει μπροστά του εννιά χρόνια που θα παίρνει σύνταξη, πάντοτε μιλάμε για  μέσους όρους. Όταν  θα πάρει η γυναίκα στα εξήντα που είναι προς το παρόν, έχει μπροστά  της εικοσιένα χρόνια, μιά  ανισότητα που δεν μπορεί να βρεί το κολλάϊ  της. Τί δέον γενέσθαι  λοιπόν ; Να ανεβάσουμε  την ηλικία της σύνταξης των γυναικών στα εξηνταπέντε ; Θα κάνουν επανάσταση, δηλώνουν φανερά ότι θα κάνουν επανάσταση. Να κατεβάσουμε την ηλικία των αντρών στα εξήντα ; Βρε που θα κατάφέρουμε να  βρούμε τα λεφτά  να πληρώνουμε και στα δύο φύλα τόσα φράγκα για τις συντάξεις τους. Και εδώ που είναι τα πράγματα, πάλι δεν έχουν τα ταμεία  να πληρώσουν και πάνε για χρεωκοπία.

Μιά μέση λύση  μήπως ; Να βάλουμε  άντρες και γυναίκες  στα εξηνταδύο και μισό χρόνια ; Σαν αφηρημένο νούμερο, πάει  καλά μ΄αυτόν τον  τρόπο. Αλλά και πάλι  σκοντάφτει το πράγμα στην άρνηση των γυναικών να ανέβουν ακόμα και τα δυόμισυ χρόνια. Ούτε και τα ε-ξήντα δέχονται, θα δεχτούν και άλλα δυόμισυ ; Με το έτσι και με το αλλοιώς, η υπόθεση δεν περπατά και δεν βρίσκει λύση. Καλό θα  είναι για τους άντρες  να παίρνουν λίγο νωρίτερα τη σύνταξη, αλλά και πάλι  προκύπτει το ζήτημα   των χρημάτων. Που δεν  μπορούν να βρεθούν με καμμιά  κυβέρνηση. Και καλούνται οι  αρμόδιοι ευθύς και  παραχρήμα, να βρούν τη λύση που ζητά η Ευρωπαϊκή Ενωση.

Μήπως θα ήταν καλύτερα να πάρουμε των ομματιών μας και να βγούμε απ΄αυτήν την Ενωση ; Που όλο και μας σφίγγει το ζωνάρι ; Που ζητά  να εφαρμόσουμε  πολιτικές που αυτοί της Βόρειας Ευρώπης καταφέρνουν να τις εφαρμόσουν, εμείς όμως δεν μπορούμε.

Τώρα, το γιατί  αυτοί μπορούν να  κάμνουν πράγματα  που εμείς δεν μπορούμε να τα κάνουμε, είναι μιά άλλη υπόθεση που  δεν μπορούμε την άκρη της  να βρούμε. Ας το καλό τους κι αυτοί, μας έχουν πρήξει το κεφάλι με τις γκρίνιες τους.