ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΕΝΑ ΨΑΡΙ

I Σ T O Ρ I A Μ  Ε     Ε  Ν  Α     Ψ  Α  Ρ  Ι



Ο άνθρωπος του ιστορικού μας  ήταν  ψαράς, όχι  όπως θα νόμιζε  κανείς ένας ερασιτέχνης, από  αυτούς που  περνάνε τον  ελεύθερο χρόνο  τους ψαρεύοντας, κάμνοντας  δηλαδη το χόμπυ τους. Αλλά - όπως  δείχνουν τα πράγματα - επαγγελματίας ψαράς, χωρίς να είμαστε απόλυτα βέβαιοι και γι αυτό. Πάντως, πήγαινε στη θάλασσα και έπιανε  ψάρια, πότε μικρά και πότε μεγάλα. Και ένα τέτοιο μεγάλο ψάρι έπιασε μιά μέρα ο άνθρωπος  από μια περιοχή της Πελοποννήσου. Ηταν ένα μεγάλο ψάρι, βάρους τρεισήμισυ  κιλών, αρκετά μεν  μεγάλο αλλά όχι και γίγαντας του θαλάσσιου βασιλείου

Ο ψαράς αυτός, πήγε  στο χωριό  του και έδειχνε  το λάφυρό του, που  αποκόμισε από το ψάρεμα της ημέρας  εκείνης. Τον  έβλεπαν με κάποια  ίσως ζήλεια οι  συγχωριανοί του, αλλά και με κάποιο θαυμασμό. Και ένας από αυτούς, ζήτησε να αγοράσει το μεγάλο αυτό ψάρι και να το οδηγήσει  στην κουζίνα  του. Ο  αγοραστής  ήταν πλούσιος, έτσι  λένε οι άνθρωποι του χωριου, ότι  είχε - όπως λένε  οι συντοπίτες  του - καμμιά δεκαριά  διαμερίσματα, τόσο πλούσιος ήταν. Αλλά φαίνεται ότι εκείνη τη μέρα δεν είχε επάνω του χρήματα, και αγόρασε βερεσέ το μεγάλο αυτό ψάρι  από τον συγχωριανό  του ψαρά. Με τον οποίο φαίνεται ότι είχε και συνωνυμία ως προς το επίθετό του.

Για κάποιο λόγο που δεν τον ξέρουμε, αλλά μπορούμε κάπως να  τον υποθέσουμε -  μπαταχτσιλίκι ή τσιγγουνιά - ο αγοραστής που ήταν και πλούσιος, δεν πλήρωνε το ψάρι που είχε αγοράσει. Το γεγονός αυτό, έγινε αφορμή να τον πειράζουν οι συγχωριανοί  του, τού έλεγαν διάφορα πράγματα σχετικά με τσιγγουνιά και  τα παρόμοια. Τα σχόλια  αυτά κρατούσαν τρία χρόνια, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο ο πλούσιος δεν  εννοούσε να πληρώσει τα οφειλόμενα.

Και μετά την πάροδο των τριών ετών, τα πράγματα πήραν μιά απροσδόκητη πορεία. Ημέραν τινά, ο πλούσιος αυτός, ηλικίας εξήντα ενός χρόνων, βρίσκει στο δρόμο του χωριού τους τον ψαρά από τον οποίο είχε πάρει βερεσέ το ψάρι και δεν το πλήρωνε, κατεβαίνει από το  « οχτωκίνητό » του, και τραυματίζει τον ψαρά στο κεφάλι. Ο ψαράς - που είναι εβδομήντα πέντε χρόνων παρακαλώ - τί κάνει τότε ; Βγάζει ένα κοφτερό μαχαίρι και το καρφώνει στο στήθος του πλούσιου οφειλέτη. Ο οποίος μένει  στον τόπο, τόσο βαθειά μπήκε η άτιμη η μάχαιρα του ηλικωμένου ψαρά, που φαίνεται ότι είχε ακόμα μεγάλη δύναμη στα χέρια του. Και πάει αδιάβαστος ο άνθρωπος που το έπαιξε μπαταχτσής όλο αυτό τον καιρό, και υποκείμενος στα πειράγματα των άλλων.

Αλλόκοτη αυτή η ιστορία, έτσι λέει όποιος την ακούει. Και δέιχνει το πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος εν βρασμώ  ψυχής, και μάλιστα για  εντελώς  ασήμαντη  αιτία. Εντελώς ασήμαντη είπα ; Δεν φαίνεται να είναι έτσι, τα πράγματα μπορεί να μας  ξεγελούν πολλές φορές. Τί είχαμε σαν προηγούμενα  ανάμεσα στους δυό αυτούς  ανθρώπους ; Ένα ψάρι, που αγοράστηκε και δεν πληρώθηκε επί τρία χρόνια. Πράγμα που δεν μπορείς να το εξηγήσεις με κανένα τρόπο, εκτός κι αν υπάρχουν κι άλλες  ιστορίες που κρυβονται  και δεν τις ξέρουμε, δεν μας ανακοινώθηκαν. Εχουμε και επί τρία χρόνια, πειράγματα προσβλητικά για τον οφειλέτη, που όμως τα  « καταπίνει », όλο αυτό  τον καιρό. Και ενώ  τα έχει καταπειεί  επί τρία χρόνια, μιά μέρα του έρχεται το αίμα  στο κεφάλι, θεωρεί  ότι ο ψαράς βάζει  τους συντοπίτες να του τα λένε αυτά τα  κοροϊδευτικά, και κάνει  αυτό που έκανε. Από εκεί και ύστερα, το πράγμα έχει κάποια εξήγηση, ο εξαγριωμένος από  τα χτυπήματα  εν βρασμώ ψυχής ψαράς, βρίσκεται εκτός εαυτού και μαχαιρώνει θανάσιμα τον συγχωριανό του.

Ο επίλογοςαυτής της πολύ περίεργης ιστορίας, γράφτηκε στο δικαστήριο τον Απρίλιο του 2004. Οι δικαστές έβγαλαν την απόφασή τους : Καταδίκασαν το μαχαιροβγάλτη ψαρά σε δεκαεννιά χρόνια φυλάκιση. ( που βέβαια θα κατέβουν σε καμμιά  δεκαριά, όπως συνηθίζεται στη χώρα μας ). Θα του έβαζαν μεγαλύτερη  ποινή, αλλά έλαβαν υπ΄όψιν τους την προσβλητική συμπεριφορά  του θύματος  της υπόθεσης  αυτής. Ισως να έλαβαν  υπ΄όψιν τους, και τον πρότερο έντιμο βίο του κατηγορούμενου, ένα  ελαφρυντικό που συχνά  μπαίνει στο σκεπτικό της απόφασης των δικαστηρίων.

Πριν από πολλές δεκαετίες, ένας από τους μεγάλους χρονογράφους της παλιάς εποχης, ίσως ο Ψαθάς, ίσως ο Παλαιολόγος, είχε γράψει σχετικά με τα εγκλήματα που γίνονται για ασήμαντη αφορμη. « Λοιπόν, το έγκλημα αυτό - το σχόλιο αυτό  αφορούσε ένα συγκεκριμένο έγκλημα - έγινε δι΄ ασήμαντον αφορμήν. Σκεφτείτε λοιπόν, τί θα γινότανε, αν υπήρχε κάποια σημαντική αφορμή ». Τί λέτε εσείς για το θέμα αυτό ;