Π Ρ Ω Τ Ι Α Σ Τ Η Ν Π Α Γ Κ Ο Σ Μ Ι Α Τ Ρ Ο Μ Ο Κ Ρ Α Τ Ι Α
Πάνε πολλά χρόνια από τον καιρό που στην Ευρώπη - σε μερικές μόνο ευρωπαϊκές χώρες βέβαια - δρούσαν κάποιες τρομοκρατικές οργανώσεις. Στη Γερμανία η ομάδα Μπάντεν - Μάϊνχοφ, στην Ιταλία οι B r i g a t e r o s s e - οι ε ρυ θ ρ έ ς τ α ξ ι α ρ χ ί ε ς- ενώ στην Νότια Αμερική, γνωστοί ήσαν οι Τουπαμάρος της Αργεντινής - οι αντάρτες των πόλεων. Δεν θα περιλάβουμε τους επαναστατικές ομάδες του IRA της Ιρλανδίας και της ΕΤΑ των Βάσκων της Ισπανίας - παρά το ότι τρομοκρατία ασκούν και αυτοί. Και στη χώρα μας, υπηρχαν δυό τρεις τρομοκρατικές ομάδες, η πιό σημαντική από αυτές ήταν η οργάνωση Δεκαεφτά Νοέμβρη. Ολες αυτές οι ομάδες της Ευρώπης και της Αργεντινής, έπαψαν τη δράση τους, διαλύθηκαν ή πιάστηκαν από τις αρχές τα σημαντικότερα στελέχη τους. Και έτσι έπαψαν εντελώς τη δράση τους.
Όλα αυτά, μέχρι πριν από δυό τρία χρόνια. Οπότε έκανε την εμφάνισή της στη χώρα μας - που θέλει να πρωτοπορεί σε όλους τους τομείς στην Ευρώπη - μια καινούργια επαναστική ομάδα. Σε μιά εποχή, που παντού στην Ευρώπη όλες οι ομάδες είχαν καταθέσει τα όπλα. Και δεν πέρασε πολύς καιρός, και να΄σου μιά ακόμα ομάδα στη χώρα μας έκανε την εμφάνισή της. Την ακολούθησαν πρόσφατα άλλες δυό, και εδώ και λίγες μέρες, και μιά άλλη. Η μιά πίσω από την άλλη, σαν να πρόκειται για καμμιά επιδημική αρρώστεια σαν τη χολέρα και την πανούκλα των παλιών χρόνων.
Πριν συνεχίσουμε με τους τρομοκράτες της σύγχρονης εποχής, θα πάμε πολύ πίσω στην αρχαιότητα. Και εκεί θα βρούμε την αρχή μιάς άλλης κίνησης, του αναρχισμού. Και ο πρώτος « αναρχικός » που βρίσκομε, δεν είναι άλλος από τον Πλάτωνα, τον μεγάλο Αθηναίο φιλόσοφο. Δεν τον έχω συναντήσει στα λίγα που διάβασα από τα έργα του σαν αναρχικό, αλλά δεν έχω διαβάσει πολλά βιβλία του, νομίζω μόνο δύο, τον « Κρίτωνα » και την « Απόλογία του Σωκράτη ». Ο κατοπινός αναρχισμός, έρχεται μετά από μερικούς αιώνες, και το παράδοξο σ΄αυτόν τον αναρχισμό, βρίσκεται στο ότι είναι « χριστιανικός ». Πώς να ερμηνευθεί αυτό ; Πιθανολογώ ότι θέλει να πεί, ότι καμμιά εξουσία δεν είναι αληθινή, μόνο η εξουσία του Θεού, δεν βλέπω καμμιά άλλη εξήγηση.
Ο επόμενος αναρχισμός, είναι του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα Λέον Τολστόη, που κι αυτός είναι ένας θεωρητικός αναρχικός. Ούτε στα δικά του μυθιστορήματα, « Πόλεμος και ειρήνη » και « Αννα Καρένινα », βρήκα κανένα ίχνος αναρχισμού, ίσως δεν μπορούσα να διακρίνω στα κείμενά του τα σχετικα με τον αναρχισμό του. Περίπου την ίδια εποχή με τις απόψεις του Τολστόη, βρίσκουμε έναν άλλο τύπο αρνητικής φιλοσοφίας αλλά και παραδόξως και δράσης, κι αυτόν στην Τσαρική Ρωσία. Είναι ο λεγόμενος « μηδενισμός », μιά φιλοσοφία που διαπνέεται από κατάθλιψη και απογοήτευση. Και εκδηλώνεται με δολοφονικές δράσεις, καθώς δολοφονείται από τους μηδενιστές ο τσάρος Αλέξανδρος ο Β΄.Την ίδια εποχή του μηδενισμού - που πολύ γρήγορα ή θα χάσει τους οπαδούς του, ή θα προσχωρήσουν μερικοί από αυτούς στη μεγάλη κίνηση που αναπτύσσεται κι αυτή στην τσαρική Ρωσία, τον ενεργό αναρχισμό. Πατέρες του αναρχισμού αυτού, είναι ο Μπακούνιν και ο πρίγκηπας Κραπότκιν. Και οι δυό εξορίζονται στη Σιβηρία, αλλά και οι δυό δραπετέυουν από εκεί. Ο Μπακούνιν πηγαίνει τότε στη Γερμανία, όπου έχουμε την πρώτη ένοπλη δράση του αναρχισμού, είναι το επαναστατικό κίνημα στη Δρέσδη το 1857, που έχει αποτυχία μετά από σκληρές μάχες, και ο Μπακούνιν δραπετεύει από τη Γερμανία.
Από εκεί και ύστερα, ο Μπακούνιν πηγαίνει στη Γαλλία στον Καρλ Μαρξ, και του προτείνει συνεργασία. Ο Μάρξ όμως τον διώχνει, δεν δέχεται το κίνημα του αναρχισμού, το κομμουνιστικό σύστημα που έχει θεμελιώσει ο Μαρξ, έχει σαν προϋπόθεση την δικτατορία του προλεταριάτου, και σ΄αυτήν κανένας αναρχισμός δεν έχει θέση.
Ας αφήσουμε όμως τώρα τον επίσημο αναρχισμό, όπως τον θεωρούν στον υπόλοιπο κόσμο, κι ας καταπιατούμε με τον δικό μας ιδιότυπο αναρχισμό. Που τον τελευταίο καιρό του αλλάξαμε το όνομα, και τους αναρχικούς μας τους ονομάζουμε - τουλάχιστον έτσι τους λένε τα κανάλια της τηλεόράσης και οι εφημερίδες - αντιεξουσιαστές, Και επείδή αρχή και εξουσία σημαίνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα, απλά δώσαμε έναν επί πλέον τίτλο με το ίδιο ακριβώς νόημα στους; ίδιους αναρχικούς, τους βαφτίσαμε τώρα « αντιεξουσιαστές ».
Εξ ορισμού, οι αναρχικοί - ή οι αντιεξουσιαστές - δεν αναγνωρίζουν καμμιά αρχή ή εξουσία. Πρόκειται για γενικόλογη έκφραση, που δεν δηλώνει το αν αυτοί οι τύποι, προβαίνουν και σε κάποιου είδους ενέργειες ή είναι απλώς οπαδοί μιάς πολιτικοφιλοσοφικής θεωρίας. Και σ΄αυτόν τον τομέα, οι δικοί μας αναρχικοί, έδωσαν εδώ και λίγο καιρό, μιά ουσιαστική απάντηση. Είναι αναρχικοί των έργων, όχι μόνο των λόγων.
Μερικά λοιπόν από τα « έργα » τους : Το πιό μικρό αλλά και αρκετά εντυπωσιακό, ο εμπρησμός των κάδων της καθαριότητας, δηλαδή των σκουπιδιών. Ρίχνεις μέσα στον κάδο μιά ποσότητα μικρή καιόμενης ύλης, και ο κάδος αρπάζει φωτιά. Το θέαμα, όταν αφορά τον εμπρησμό πολλών κάδων ταυτόχρονα και στον ίδιο δρόμο, δίνει ένα φαντασμαγορικό χαρακτήρα θεάματος. Τρέχουν λοιπόν οι περίοικοι και αποθαυμάζουν το θέαμα, σε μιά εποχή που γενικώς τα δημόσια θεάματα απουσιάζουν από την καθημερινότητα.
Καλό γτο θέαμα που παρουσιάζουν οι καιόμενοι κάδοι, αλλά αυτό δεν αρκεί για να σε λένε αντιεξουσιαστή, κάτι παραπάνω πρέπει να κάνεις, πιό θεαματικό, έτσι δεν είναι ; Λοιπόν, υπάρχουν διάφορα τροχοφόρα παρκαρισμένα στο δρόμο. Παίρνεις μιά αρκετά μεγάλη ποσότητα βενζίνης, τη ρίχνεις μέσα ή επάνω στα οχήματα αυτά, και με ένα σπίρτο τα δίνεις φωτιά. Και βλέπεις, ότι άλλο πράγμα είναι οι καιόμενοι κάδοι σκουπιδιών, και άλλο τα φλεγόμενα τροχοφόρα. Ε, ρε, πού είσαι βρε Νέρωνα να δείς θέαμα και να ευχαριστηθούν τα μάτια σου !
Βλέπουμε τώρα μιά άλλη σκηνή. Πλήθος από αντιεξουσιαστές ή αναρχικούς - παίρνετε όποιο ορισμό θέλετε - έχουν γεμίσει το εμπορικό κέντρο της Αθήνας. Ηλθαν για να πανηγυρίσουν καμμιά επέτειό τους ; Οχι, δεν φαίνεται κάτι τέτοιο, διακρίνουμε ότι κρατάνε τσεκούρια, παλούκια, πέτρες και άλλα αντικείμενα, που μάλλον δεν χρησιμοποιούνται σε πανηγυρικές εκδηλώσεις. Και τί ακολουθεί ; Ορμούν με μεγάλο πάθος επάνω στα εμπορικά μαγαζιά, και ρίχνοιυν με μεγάλη ορμή όλα αυτά που κρατάνε πάνω στα τζάμια, στις βιτρίνες και στο εσωτερικό των καταστημάτων, κάτω από τα έκπληκτα βλέμματα των παρευρισκόμενων θεατών. Που πανηγυρίζουν για το θέαμα που αντικρύζουν.
Είναι μέσα στο σχέδιο των ενεργειών των αντιεξουσιαστών ( ή αναρχικών ), αυτού του είδους οι θεαματικές δραστηριότητές τους ; Απ΄ότι γνωρίζουμε από άλλες πηγές, όχι, δεν περιλαβάνονται μέσα στις εκδηλώσεις αυτών των ομάδων. Αλλά εδώ ίσως πρόκειται για εγχώριας παραγωγής εκδηλώσεις, πρέπει να είναι κανείς πρωτότυπος σε κάποια πράγματα, που αλλού είναι τυποποιημένα και δεν παρουσιάζουν κανένα ενδιαφέρον.
Αυτά και μερικά άλλα σχετικά με τις ομάδες των αναρχικών στη χώρα μας. Και τώρα ήλθε η στιγμή να ασχοληθούμε με το πιό σημάντικό μέρος της μελέτης μας. Το αναφερόμενο στον τομέα της τρομοκρατίας, της πιό δυνατής εκδήλωσης των ανθρώπων ή κάποιων κατασταλτικών μηχανισμών εναντίον ορισμενων ανθρώπων ή ομάδων. Και να δούμε από πότε χρονολογείται αυτού του είδους η δραστηριότητα.
Λοιπόν, όταν μιλάμε για τρομοκρατία, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι οι αληθινές αρχές της, ανάγονται σε χιλιάδες χρόνια πριν από την εποχή μας. Οχι, δεν υπήρχαν τρομοκράτες τις παλιές εκείνες εποχές, τρομοκρατικές δηλαδή ομάδες ανθρώπων που δρούσαν εναντίον κρατικών ή άλλων στόχων, όπως τους ξέρουμε τις σημερινές μέρες. Αναφερόμαστε στην κρατική τρομοκρατία εναντίον ανθρώπων του λαού, αντίθετη δηλαδή δραστηριότητα απ΄ τη σημερινή τρομοκρατία. Ηταν τρομοκρατία των Αρχών, των βασιλιαδων, των διοικητικών οργάνων, εναντίον των ανθρώπων, με σκοπό να τους επιβάλουν κάποιες αποφάσεις του κράτους ή του θρόνου, που δεν ήσαν αρεστές στούς λαούς της εποχής εκείνης. Αυτή λοιπόν ήταν η λεγόμενη κρατική τρομοκρατία.
Αυτού του είδους η κρατική τρομοκρατία, συνεχίστηκες μέχρι και τις μέρες μας, κι αυτό γίνεται σήμερα σε καθεστώτα ανελεύθερα. Οπου και τρομοκρατία επιβάλλεται, βασανιστήρια πολιτών, εκτοπίσεις σε εξορίες, πλύσεις εγκεφάλου και πολλά άλλα πιεστικά πράγματα σε βάρος των ανθρώπων από μέρους της εξουσίας.Τρομοκρατία λοιπόν της εξουσίας σε βάρος των πολιτών της χώρας.
Πρώτο επίσημο όνομα τρομοκρατίας - κι αυτής κρατικής - παρουσιάστηκε στο διάστημα της Γαλλικής επανάστασης του 1789. Ηταν τέσσερα χρόνια μετά την έκρηξη της επανάστασης, όταν τα ηνία της επαναστατικής κυβέρνησης, πήρε στα χέρια του ο πολύ αυστηρός και αδίστακτος Ροβεσπιέρρος. Που στην πλατεία Γκρεβ, όπου από την αρχή της επανάστασης, οδήγησε πλήθος από ανθρώπους - πάνω από δυό χιλιάδες, μεταξύ αυτών και αρχηγούς της επανάστασης - στη διαβόητη γκιλλοτίνα, όπου το βαρύ μαχαίρι της λαιμητόμου, έκοβε τα κεφάλια των καταδικασμένων από πρόχειρα και μη κανονικά δικαστήρια, που έπεφταν στο καλάθι που βρισκόταν πίσω από το φοβερό εκείνο μηχάνημα.
Τη δεκαετία του 1920, προσήχθησαν σε δικαστήριο των Ενωμένων Πολιτειών, δυό Ιταλοί, ο Σάκκο και ο Βαντζέττι, κατηγορούμενοι - ψευδώς όπως αποδείχτηκε κατόπιν - για τρομοκρατικές πράξεις, και καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν στην ηλεκτρική καρέκλα. Ηταν κι αυτή μιά πράξη κρατικής τρομοκρατίας, σε βάρος δήθεν τρομοκρατών.
Η πρώτη οργανωμένη τρομοκρατική ομάδα που ακούστηκε στην Ευρώπη, ήταν η μετα-πολεμική γερμανική ομάδα Μπάντερ - Μάϊνχοφ. Είχε αναπτύξει μεγάλη δράση στη Γερμανία, και δολοφονίες, απαγωγές και άλλες δράσεις είχε να επιδείξει. Στο τέλος όμως, είχε την κατάληξη που έχουν όλες οι ομάδες τρομοκρατών, εξουδετερώθηκε από τη γερμανική αστυνομία.
Τρομοκρατικές ομάδες αναπτύχθηκαν στην Τουρκία από Κούρδους αυτονομιστές, που ζητούν από δεκαετίες την ανεξαρτησία του κουρδικού κράτους. Η ιστορία αυτή συνεχίζεται και σήμερα, και δεν φαίνεται να έχει γρήγορα ευτυχή κατάληξη για τις τουρκικές αρχές.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, δημιουργηθηκε στη χώρα μας η γνωστή σε όλους οργάνωση της « Δεκαεφτά Νοέμβρη ». Πολλές δολοφονίες έκανε αυτή η οργάνωση μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990, οπότε από ένα τυχαίο γεγονός, μιά βόμβα που έσκασε απρόσκλητα στα χέρια ενός από τους τρομοκράτες, έβαλε τέλος στη δράση της οργάνωσης αυτής. Τα μέλη της συνελήφθησαν σε σύντομο διάστημα, και βρίσκονται - και θα παραμείνουν τα περισσότερα εφ όρου ζωής - σε μερικά όμορφα δωμάτια μιάς γνωστής φυλακής.
Παράλληλα σχεδόν με την ελληνική αυτή οργάνωση, έκαμνε μεγάλη δράση μιά διάσημη ιταλική τρομοκρατική ομάδα χιλίων περίπου ανθρώπων υψηλού πνευματικού επιπέδου - αντίθετα από την ελληνική, που σχεδόν όλοι οι μετέχοντες σ΄αυτήν, ήσαν περίπου αγράμματοι- και η ομάδα των διανοουμένων, έφερε τον πομπώδη τίτλο « Ε ρ υ θ ρ έ ς τ α ξ ι α ρ χ ί ε ς » - B r i g a t e r o s s e - στα ιταλικά. Όμως, μιά τόσο πολυμελής ομάδαμ, ήταν πολύ εύκολο να πιαστεί από την αστυνομία, ένας να πιαστεί, θα αναγκαστεί να δώσει αφορμή για τη σύλληψη των υπόλοιπων μελών της ομάδας. Πράγμα που έγινε, και επακολούθησε δίκη όλων των μελών της ομάδας σε ειδικό δικαστήριο με κάγκελα και άλλα προστατευτικά κιγκλιδώματα. Τώρα, βρίσκονται και οι χίλιοι - μπορεί κάποιοι να βγήκαν για ειδικούς λογους λ.χ. για λόγους υγείας - μέσα σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Και εκεί που θα γινόντουσαν - μερικοί τουλάχιστον από αυτούς - καθηγητές; σε πανεπιστήμια, τώρα ξαπλώνουν αναπαυτικά στα κρεββάτια της φυλακής.
Η πείρα διδάσκει, ότι τρομοκρατικές ομάδες που να παραμένουν επ΄άπειρον ελεύθερες, δεν είναι εφικτό πράγμα. Ολες μέχρι στιγμής έχουν διαλυθεί, όλα τα μέλη τους βρίσκονται ή βρέθηκαν στις φυλακές. Και παρ΄όλα αυτά, οι δικοί μας εδώ δεν το βάζουν κάτω, ίσως δεν ξέρουν ότι μίαν των ημερών, θα μπούνε κι αυτοί στο φρέσκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου