Α Ν Τ Ι Σ Τ Ρ Ο Φ Η Τ Ω Ν Ρ Ο Λ Ω Ν
Όλα ήσαν στην ίδια τροχιά από χιλιάδες χρόνια μέχρι τότε. Αυτό το « τότε », ήταν κάπου γύρω στη δεκαετία του εξήντα, λίγο νωρίτερα, λίγο αργότερα. Όταν ξέσπασε η λεγόμενη « σεξουαλική επανάσταση » των γυναικών στις Ενωμένες Πολιτείες. Θα πρέπει να αναρωτηθούμε τώρα « Eχει προκύψει τίποτε καλό από αυτές τις Πολιτείες τόσα και τόσα χρόνια ; ». Σωστή η ερώτηση, στην οποία καλούμαστε να απαντήσουμε ευθέως και χωρίς περιστροφές. Εχει λοιπόν προκύψει τίποτε το καλό από την υπερατλαντική αυτή χώρα ; Κάτι που να βρέθηκε να είναι χρήσιμο στην υπόλοιπη ανθρωπότητα ;
Αφήνουμε αυτό το ερώτημα να πλανάται στον αιθέρα, και ξαναγυρίζουμε στο θέμα μας. Που είναι η σεξουαλική επανάσταση των γυναικών. Η οποία - όπως είπαμε - άρχισε από τις Πολιτείες, και γρήγορα ή λίγο αργότερα, επεκτάθηκε και σε όλο τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο. Κυρίως στην Ευρωπη και στις δυτικοφέρνουσες χώρες, Αυστραλία, νότια Αμερική και λοιπές. Ηταν η μεγαλύτερη αλλαγή όλων των εποχών, από τον καιρό των σπηλαίων μέχρι τις μέρες μας. Γύρισε ο κόσμος ανάποδα με την επανάσταση αυτή, που ήταν πολύ πιό μεγάλη από τη Γαλλική, τη Μαρξιστική και τα άλλα πολιτικής φύσης επαναστατικά κινήματα.
Πάντως, αυτή δεν ήταν η πρώτη γυναικεία επανάσταση. Είχε προηγηθεί η - ας την πούμε - επανάσταση των Γαλλίδων και Βρεττανίδων συγγραφέων, της Γεωργίας Σάνδη στη Γαλλία, ( που μεταχείρίστηκε ανδρικό ψευδώνυμο, Γεώργιος Σάνδης δηλαδή ), και των πολλών Αγγλίδων, με πρώτη ίσως την Μαίρη Σέλλεϋ με τον « Φρανκενστάϊν » της. Αυτά στις αρχές του δέκατου όγδοου και στα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα. Και ήλθε στα τέλη του δέκατου ένατου και τις αρχές του εικοστού αιώνα, το κίνημα που έκαναν σε μιά άλλη αγγλοσαξωνική χώρα και όχι στις Πολιτείες, τη Βρεττανία, οι γνωστές και μη εξαιρεταίες « σουφραζέττες ». ( Από το αγγλικό s u f f r a g e - σάφριτζ - που έρχεται από το γαλλικό s u f f r a g e, που προφέρεται κάπως σαν « συφράζ », που κι αυτό είναι από το λατινικό s u f f r a g i u m, που σημαίνει βώλος ψήφου, ή ψήφος, που την έρριχναν στην αρχαία Ρώμη. Όλα αυτά από ένα μεγάλο αγγλικό λεξικό, από εκεί βγήκαν, άσκοπα θα πεί ο καθένας ).
Αυτές οι σουφραζέττες είχαν τη δική τους επανάσταση, που δεν ήταν βέβαια σεξουαλική - μέσα μάλιστα στη Βικτωριανή εποχή - αλλά διεκδικητική της ψήφου των γυναικών σε κάθε ευκαιρία εκλογών, είτε τοπικών, είτε βουλευτικών. Μέχρι την εποχή εκείνη του τέλους του δεκατου ένατου και της αρχής του εικοστού αιώνα, σε καμμιά χώρα δεν είχε εκδηλωθεί η επιθυμία ή κίνηση να αποκτήσουν οι γυναίκες δικαίωμα στην εκλογή αντιπροσώπων του λαού. Οι γυναίκες αυτές του Λονδίνου και των μεγάλων πόλεων, το είχαν πάρει πολύ στα σοβαρά το πράγμα, κατέβαιναν σε μαζικές διαδηλώσεις στους δρόμους, και έτρωγαν πολύ ξύλο από τους κατά τα άλλα ήπιους Βρεττανούς αστυνομικούς. Αλλά τελικα, πέτυχαν στο σκοπό τους. Και όχι μόνο άρχισαν σε λίγο να ψηφίζουν, αλλά έγιναν και στο πί και φί υπουργίνες, κι αυτό πριν από εκατό περίπου χρόνια.
Μιά μικρή επανάσταση, ένα μικρό και περιορισμένο κίνημα, είχε αρχίσει ακόμα και πιό νωρίς. Η τάση να μιμηθούν οι γυναίκες τους άντρες στο κάπνισμα, μιά συνήθεια που τις συνέπειές του δεν τις ήξεραν πριν από ογδόντα πάνω κάτω χρόνια, αν και τις υποψιαζόντουσαν, τουλάχιστον ως προς τη βλαβερή του δράση στο αναπνευστικό σύστημα. Μπορεί να θυμάται κάποιος το επιθεωρησιακό τραγούδι του 1910 περίπου, που μιλούσε για τη νέα γυναίκα, εδώ στη χώρα μας. Και που μεταξύ των άλλων, έλεγε :
Ε γ ώ ε ί μ α ι η ν έ α γ υ ν α ί κ α
π ο υ θ α κ α π ν ί ζ ω,
κ α ι θ α ψ η φ ί ζ ω.
Κ ά θ ε μ ι ά μ α ς α ξ ί ζ ε ι γ ι α δ έ κ α,
δ ε ν δ ί ν ω γ ι ά ν τ ρ ε ς, έ ν α ν π α ρ ά.
Οι στίχοι αυτοί, εκφράζουν και τις διαθέσεις που είχαν κάποιες αστές, στις αρχές της δεκαετίας του 1910. Αλλά όχι γενικά του γυναικείου πληθυσμού της χώρας, που έμενε μακρυά από τέτοιου είδους σκέψεις ισοτιμίας - και μάλιστα υπεροχής - απέναντι στους άντρες, του πάντα θεωρούμενου σαν « ισχυρού » φύλου από κάθε άποψη.
Ησαν οι εποχές που οι γυναίκες άρχισαν να μπαίνουν στο χώρο της εργασίας, όχι πιά μόνο σαν εργάτριες ( κι αυτό σε ορισμένες μόνο βιομηχανικές χώρες ), αλλά και σε ένα πλήθος από επαγγέλματα, μπήκαν στα πανεπιστήμια, έγιναν γιατροί, δικηγόροι, άλλοι επιστήμονες, μπήκαν στα μαγαζιά σαν πωλήτριες, άνοιξαν δικά τους μαγαζιά, και τέλος πάντων, έκαναν την αρχή της εισβολής τους στους επαγγελματικούς χώρους.
Και πάλι όμως θα ξαναγυρίσουμε μετά από όλες αυτές τις εισαγωγές, στο θέμα μας. Που είναι η σεξουαλική επανάσταση της δεκαετίας του 1960. Η γυναίκα μέχρι την εποχή εκείνη, και από την αρχή της εμφάνισης αυτού του δίποδου θηλαστικού στη γή, του ανθρώπου, είχε μιά κατά το μάλλον και ήττον σταθερή και όμοια στάση. Η οποία θα μπορούσαμε να πούμε, ότι ήταν σαφώς « αμυντική » στα θέματα της σεξουαλικής συμπεριφοράς. Κρατούσε τις απόστάσεις σ΄αυτή την διαδικασία, και μόνο ύστερα από έναν μόνιμο - κατά το δυνατόν - δεσμό με έναν άντρα, ξενοιγότανε λίγο ή πολύ απέναντι σ΄αυτόν, στον νόμιμο άντρα της. Όλα αυτά, με τις απαραίτητες εξαιρέσεις του κανόνα. Και η όλη αυτή στάση της , ήταν η ίδια με εκείνα που συνέβαιναν σε όλο τον κόσμο των θηλαστικών, δηλαδή την ανώτερη βαθμίδα του ζωϊκού βασιλείου.
Λοιπον, όλα ανεξαιρέτως τα θηλυκά των θηλαστικών - καλά πάει αυτή η διατύπωση, έτσι δεν είναι ; - από ότι γνωρίζω ( και μπορεί να κάνω λάθος, δεν είμαι προφέσσσορας της ζωολογίας ), κρατούν στο ζευγάρωμα με τα αρσενικά των θηλαστικών, μιά λίγο ή πολύ παθητική ή ψευδοπαθητική στάση. Το επιτιθέμενο μέλος, είναι κατά κανόνα το αρσενικό, αυτό είναι που παίρνει τις πρωτοβουλίες. Το θηλυκό συνήθως κάνει κάποια νάζια, προσποιείται πως θέλει να αποφύγει τις ερωτικές περιπτύξεις, κι αυτό γίνεται συχνά ένα παιχνίδι, που μάλλον διασκεδάζει και τα δυό φύλα, Ετσι, για να αποκτά πρόσθετο ενδιαφέρον το πράγμα. Ισως αυτό να συμβαίνει και στα άλλα ζωϊκά είδη, ερπετά, πουλιά και έντομα - μέχρι κάποια έκταση - αλλά τίποτε δεν μπορώ να βεβαιώσω, δηλώνω και πάλι ότι ζωολόγος δεν είμαι.
Και ερχόμαστε στο ανθρώπινο είδος, που η εμφάνισή του στον πλανήτη αυτό, δεν ξεπερνά τις μερικές δεκάδες χιλιάδες χρόνια, τόσο πρόσφατη είναι. Το να αναφερθώ στα ήθη και τα έθιμα και τις συμπεριφορές των πρώτων ανθρώπων, και ιδίως των γυναικών - που είναι εδώ το θέμα μας - θα ήταν κάπως παράτολμο. Αλλά παρά το ότι είναι τόσο τολμηρό, θα τολμήσω να διατυπώσω την ιδέα που έχω για τους πρωτόγονους εκείνους προγόνους μας , τους παπούδες και τις γιαγιάδες μας. Και να πώ, ότι εκείνες οι γιαγιάδες μας, ήσαν πολύ συγκρατημένες στις σχέσεις τους με τους άντρες. Που άλλωστε δεν τους έβλεπαν και πολύ συχνά, ο κύκλος γνωριμιών ήταν πολύ μικρός τις εποχές εκείνες.
Ερωτες και πάθη όπως τα εννοούμε σήμερα, είναι απίθανο να υπήρχαν τότε. Ηθελαν οι γονείς του αγοριού ή του κοριτσιού να τους βρούνε έναν σύντροφο ; Κανόνιζαν οι μεγάλοι μεταξύ τους τα συνοικέσια. Φυσικά, μπορεί ένα νεαρός να ζητούσε από τους γονείς του, να πάνε και να επισκεφτούν τη σπηλιά ή την καλύβα της κοπέλλας που είχε δεί στα μονοπάτια και στα λειβάδια ο νεαρός, και του είχε αρέσει πολύ. Ηταν όμορφη, ήταν εντυπωσιακή, και ήθελε να κάνει σπιτικό μαζύ της. Και έστελνε να τη ζητήσουν, μάλλον μέσω προξενήτρας.
Το να πάρει μιά τέτοια πρωτοβουλία ένα κορίτσι των εποχών εκείνων,, το βρίσκω απίθανο, μολονότι δεν ζούσα εκείνη την εποχή - όπως θα ξέρετε - ώστε να μπορώ να βεβαιώσω του λόγου το αληθές. Αλλά η λογική των πραγμάτων αφ΄ενός, και η μελέτη των μέχρι πρόσφατα « άγριων » και πολύ καθυστερημένων και πρωτόγονων ανθρώπων της Αφρικής, της Αυστραλίας και της Αμερικής, μάλλον αυτό βεβαιώνει. Αυτά μπορούν να τα λένε οι μελετητές των αγρίων αυτών φυλών που είδαν τα πράγματα από κοντά, και πρέπει να τους έχουμε εμπιστοσύνη σ΄αυτά που μας λένε. Και νομίζω ότι λενε, ότι οι κοπέλλες δεν έπαιρναν πρωτοβουλίες να « επιτεθούν » στα αγόρια, δεν είναι είπαμε στη φύση του θηλυκού φύλου αυτό.
Αυτό κράτησε επί όλες τις χιλιάδες αυτά τα χρόνια. Δεν βλέπουμε πουθενά στις προϊστορικές περιόδους, αλλά και τις πρώτες ιστορικές - πριν από έξι χιλιάδες χρόνια και μέχρι πρόσφατα - να επιτίθενται οι γυναίκες στους άντρες. Παρεκτός και είναι « ελαφρών ηθών », και τέτοιες υπήρχαν από δημιουργίας του ανθρώπου. Οι υπόλοιπες, η μεγάλη πλειοψηφία, ήσαν το ίδιο παθητικές, όπως όλα τα θηλυκά του ζωϊκού βασιλείου.
Ο ρόλος αντίθετα του αρσενικού - και εν προκειμένω του άντρα - ήταν και είναι πάντοτε του επιτιθέμενου, αυτού δηλαδή που παίρνει πρώτος τις πρωτοβουλίες, είτε πρόκειται για δημιουργία μιάς μόνιμης σχέσης και κάποιου είδους - στα πολύ παλιά, προϊστορικά χρόνια - σύμπηξης οικογένειας. Είτε για μιά προσωρινή σχέση, που δεν όδευε σε σχηματισμό οικογένειας με όλες τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα, αλλά για έναν εφήμερο εντελώς δεσμό. Ηταν ο ρόλος του κατακτητή που άρμοζε στον άντρα, όπως το ίδιο γίνεται και σε όλα τα ζωϊκά είδη, αυτό είναι ο κατακτητής, το θηλυκό είναι το κατακτώμενο. Που σε πολλά θηλαστικά, η κατάκτηση αυτή μετατρέπεται σε έναν αγώνα μέχρι θανάτου ανάμεσα στα αρσενικά, για τα μάτια της όμορφης και συναρπαστικής θηλυκιάς, που όλα τα αρσενικά την επιβουλεύονται.
Τί επακολούθησε τη σεξουαλική αυτή επανάσταση ; Απλούστατα, το θήραμα έγινε κυνηγός, και ο κυνηγός μεταβλήθηκε σε θήραμα. Το αρνί έγινε δηλαδή λύκος, και ο λύκος έγινε αρνί. Οι κυνηγοί πριν την επανάσταση αυτή, ήσαν οι άντρες, που έτρεχαν και δεν πρόφταιναν. Τα θηράματα ήσαν οι γυναίκες, που είτε πρόβαλλαν αληθινή αντίσταση - για διάφορους η καθεμιά λόγους - ή έδειχναν προσποιητή αντίσταση, για να γίνουν πιό επιθυμητές. Επειδή όπως ξέρουμε, το εύκολο δεν προκαλεί το ενδιαφέρον, αυτό που κερδίζεις με τον κόπο σου, αυτό είναι που έχει αξία, αυτό προσπαθείς να αποκτήσεις.
Με την επανάσταση αυτή, σιγά σιγά, επιτιθέμενες έγιναν οι γυναίκες, ακόμα και πολύ μικρές και νεαρές κοπελλίτσες. Που εξαπολύουν σφοδρές επιθέσεις εναντίον των αγοριών, που όπως δηλώνεται από τα ίδια, είναι φοβισμένα από την τροπή αυτή των πραγμάτων, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι σχεδόν τρομοκρατημένα. Καθώς μάλιστα, δέχονται αυτές τις επιθέσεις όντας σε πολύ μικρή ηλικία, στην εφηβεία τους.
Η αντιστροφή αυτή των ρόλων, έπαψε να έχει τον άντρα διεκδικητή και κατακτητή, τον μετέβαλε σε κυνηγημένο που θέλουν να τον κατακτήσουν. Αλλά από τη φύση του που είναι γραμμένη στο ένστικτό του - η ερωτική έλξη έρχεται από το ένστικτο - δεν γίνεται αποδεκτή η μετατροπή του σε αντικείμενο επιθετικότητας από το άλλο φύλο. Από τη φύση του, δεν δέχεται να είναι ο κατακτώμενος, δεν μπορεί να ανεχθεί να « καμακώνεται » από τη γυναίκα, για να χρησιμοποιήσουμε μιά λαϊκή έκφραση. Η οποία γίνεται έτσι υπερβολικά εύκολη, και το πολύ εύκολο σε τέτοιες περιπτωσεις, φερνει αντίθετα αποτελέσματα, την απώθηση. Μιά απώθηση που μπορεί να μην εκδηλώνεται στην αρχή, δεν θα αργήσει όμως να φανεί στη συνέχεια. Και που θα φέρει δυσάρεστα αποτελέσματα.
Ένα πολύ μεγάλο λάθος που κάμνουν οι γυναίκες τους τελευταίους καιρούς, είναι να αντιγράφουν τους άντρες σε ότι αυτοί κάμνουν, είτε είναι σωστό για αυτούς, είτε και λάθος. Το κάπνισμα, οι βωμολοχίες που πάντοτε έλεγαν οι άντρες - αλλά όχι και οι γυναικες - η χυδαία ομιλία που είναι κακό αντρικό συνήθειο, η κατάχρηση στο αλκοόλ, όλα αυτά τα κανουν οι γυναίκες - όχι όλες βέβαια - για να δείξουν ότι είναι ανεξάρτητες. Μέγα το λάθος τους, και δεν βγαίνει μιά σοφή γυναίκα να τους το υποδείξει. ( Το αν θα την ακουσουν βεβαια, είναι μιά άλλη ιστορία ). Λάθος τους και η επιθετικότητα που δείχνουν σ΄αυτή την επιδειξιομανία τους, που από τη φύση της είναι απαράδεκτη από την αντίθετη πλευρά.
Όταν οι γυναίκες γίνονται υπερβολικά εύκολες, χάνουν σχεδόν όλη την αξία τους, κατρακυλούν από το βάθρο όπου ήσαν τοποθετημένες, τουλάχιστον στον τομέα αυτό. Οσοι έχουν δεί την ταινία « Καζανοβα 70 », πριν από καμμιά τριανταριά χρόνια ( στην οποία έπαιζε ο Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι ), θα πρέπει να έχουν μπή στο νόημα αυτών που διατυπωθηκαν εδώ. Για όσους και όσες δεν την είδαν, καλά θα κάνουν να ζητήσουν από τα αρμόδια καταστήματα, να τους προμηθέψουν μιά κόπια της. Θα δούνε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου