Ο ΠΑΣΚΑΛ ΚΑΙ ΤΟ ΓΝΩΜΙΚΟ ΤΟΥ

Ο     Π  Α  Σ  Κ  Α  Λ     Κ  Α  Ι     Τ  Ο     Γ  Ν  Ω  Μ  Ι  Κ  Ο     Τ  Ο  Υ

 

Πολύς θόρυβος έχει ξεσπάσει τελευταίως με τις ειδήσεις που ήλθαν από περιοχή της Πελοποννήσου, και τις  οποίες είδαν  και ξαναείδαν - και θα δούνε και στη δίκη που θα γινει κάποτε - οι Ελληνες τηλεθεατές. Αλλεπάλληλες ανταποκρίσεις, επισκέψεις  ειδικών ανταποκριτών των καναλιών και των εφημερίδων στο χώρο των γεγονότων, ενημέρωναν επί πολλές ημέρες τους τηλεθεατές και  τους αναγνώστες  των εφημερίδων για τα γεγονότα, που θεωρήθηκαν σαν τα πιό συγκλονιστικά των τελευταίων εποχών, Και τα είδατε  και τα ακούσατε και σεις αγαπητοί αναγνώστες. Και θα διερωτηθείτε ευλόγως, γιατί να ανακινώ αυτήν τη χιλιοειπωμένη ιστορία, που την έχουν μάθει ακόμα και οι πέτρες. Δίκαιο  έχετε, αλλά ο σχολιασμός και η έκθεση μερικών σκέψεων επί πλέον, δεν νομίζω ότι θα βλάψει επί του προκειμένου.

Λοιπόν, τα ξέρετε τα γεγονότα, και απλώς θα τα  συνοψίσω « ξηρώς κι εν συντομία », όπως αρχίζει την αυτοβιογραφία του ο Γεώργιος Σουρής. Είναι ένας άνθρωπος σε μικρή πόλη της  Πελοποννήσου, έχει  γυναίκα  και  έξι παιδιά, όλα  κορίτσια. Η όλη  ιστορία, αναφέρεται στα κορίτσια αυτά, και ειδικά στα δύο μεγαλύτερα. Τα οποία, ο καλός αυτός ανθρωπος, άρχισε να τα κακοποιεί σεξουαλικά από τη μικρή παιδική ηλικία των επτά χρόνων, και να τα βιάζει κανονικά από  τα δώδεκα ή δεκατρία  χρόνια τους. Πρώτα τη μεγάλη - που είναι τώρα εικοσιέξι χρόνων - και κατόπιν τη δεύτερη, που είναι και διανοητικά  καθυστερημένη, από την ίδια περίπου ηλικία. Αξιος, πανάξιος ο ανθρωπος αυτός. Συμφωνείτε, έτσι δεν είναι ;

Ο λαμπρός αυτός άνθρωπος που τιμά την περιοχή του και όλη τη χώρα με τη συμπεριφορά του, έχει έντεκα αδέλφια, που κατοικοεδρεύουν εκεί κοντά του. Όλα αυτά τα αδέλφια, δήλωσαν εν μία φωνή και ενί στόματι, ότι δεν είχαν καμμιά ιδέα του τί γινόταν εκεί κοντά τους.  Μάλιστα τα περισσότερα από τα  αδέλφια του - που είναι όλοι άνδρες - είπαν ότι δεν είχαν καθόλου καλές σχέσεις με  την οικογένεια του εν λόγω πατέρα των κοριτσιών, συνεπώς δεν είχαν πρόσβαση στα ενδοοικογενειακά του, πράγμα που μπορεί να αληθεύει εν μέρει.

Οι πολύ παλιοί ίσως να  θυμούνται  τον  « αυτοκράτορα  του Βυζαντίου », έναν τύπο που ζούσε στη Θεσσαλονίκη  πριν από αρκετές  δεκαετίες. Αποκαλύφθηκε  μιά μέρα, ότι  ο φιλόστοργος αυτός πατέρας, είχε ερωτικό  δεσμό με την κόρη του, που μάλλον ήταν και μία και η μοναδική θυγατέρα του. Όταν ρωτήθηκε από τις δικαστικές  αρχές που έκαναν την ανάκριση,  γιατί έκανε αυτά τα πράγματα με την κόρη  του ( που δεν ξέρω αν είχε  εκούσιες σχέσεις ή τη βίαζε ο « αυτοκράτορας »), δήλωσε τα παρακάτω, όπως διαδόθηκε στην πόλη εκείνο τον καιρό : « Όταν έχεις ένα ωραίο κήπο με οπωροφόρα δέντρα που παράγουν  όμορφους και νόστιμους καρπούς, δεν είναι το σωστό να δοκιμάσεις πρώτος εσύ τους καρπούς αυτούς ; ». Αυτόν τον τύπο μου  έφερε στη σκέψη  ο νεώτερος αυτός  μιμητής του. Που δεν διαθέτει βέβαια κανένα τίτλο ευγενείας σαν τον παλιό εκείνο  « οπωροκαλλιεργητή ».

Ξαναγυρίζουμε στον ήρωα της τωρινής ιστορίας. Πριν από λίγες μέρες, πήγαν στην αστυνομία της περιοχής  η μεγάλη κόρη μαζύ  με την μητέρα της, και αφηγήθηκαν στους αστυνομικούς την όλη ιστορία. Ότι δηλαδή ο πατέρας των κοριτσιών έκαμνε τούτο και εκείνο. Αλλά πρόσθεσαν καί  τινα άλλα. Ότι από  τις εγκάρδιες  σχέσεις του  πατέρα  αυτού με τα κορίτσια του, είχαν γεννηθεί και τρία παιδιά, και πώς θα μπορούσαν να αποφύγουν τις εγκυμοσύνες ύστερα από τόσο καλή και παρατεταμένη  περιποίηση ; Είπαν  ακόμα, ότι το πρώτο παιδί που γεννήθηκε, το έδωσε προς  υιοθεσίαν, το  δεύτερο το κατατεμάχισε και  το έθαψε κάπου εκεί κοντά, και ένα τρίτο το κράτησε για να το έχει για τον εαυτό του. Προφανώς γιατί αυτό ήταν αρσενικό και ήθελε  ο ανθρωπάκος να έχει ένα στήριγμα στα γηρατειά  του. Αυτά είπαν στο αστυνομικό τμήμα οι δυό γυναίκες με κάθε λεπτομέρεια, προσθέτοντας ότι  δεν είχαν κάνει μέχρι τότε μιά τέτοια καταγγελία, επειδή φοβόντουσαν πολύ τον αγαθό αυτό άνθρωπο.

Τα όργανα της  τάξης - εντολή του  εισαγγελέα - προέβησαν  πάραυτα στη σύλληψη του δράστη των ιστοριών αυτών. Φαίνεται ότι  ο πατέρας αυτός, ευθύς μετά  τη σύλληψή του, ομολόγησε τα πάντα, έτσι  κάνουν συχνά πριν  δούνε το δικηγόρο  τους οι  δράστες διαφόρων ποινικών αδικημάτων. Κάτω από  το βάρος των κατηγοριών, που θεωρούν ότι δεν μπορούν να ανατραπούν. Σε κατοπινές ανακρίσεις, ο  « φερόμενος » ως δράστης, λέγεται ότι αναίρεσε την ομολογία του αυτή, λέγοντας ότι  όλα αυτά ήσαν μιά στημένη  πλεκτάνη, που δεν φαίνεται για ποιό λόγο θα μπορούσε να τη στήσει κάποιος, ποιό θα ήταν το  όφελός του.

Όπως γίνεται συνήθως, άμα τη ανακοινώσει  των γεγονότων αυτών, οι γείτονες της οικογένειας αυτής, « έπεσαν από τα σύννεφα », δεν είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά τα φρικιαστικά πράγματα - είπαν - και να μην έχουμε πάρει χαμπάρι τόσα χρόνια. Αυτός φαινόταν να είναι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου, πώς και δεν αντιληφθήκαμε  τίποτε ; Είναι άραγε περίεργο αυτό στη σημερινή  εποχή, στην οποία δεν  ξέρουμε τίποτε όχι για τους κοντινούς γείτονές μας, αλλά ούτε για τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας ; Οχι, δεν είναι καθόλου περίεργο, είναι απόλυτα λογικό και φυσιολογικό. Είμαστε απομονωμένοι εντελώς ο ένας από τον άλλο, δεν έχουμε ιδέα όχι τί κάνει ο διπλανός μας, αλλά και ποιός είναι στην εμφάνιση.

Πέρασαν δυό μέρες από  την ομολογία του ευγενούς αυτού ανθρώπου που είχε παραδεχτεί ότι ήταν ο δράστης όλων των αποδιδομένων σ΄αυτόν  πράξεων. Και το άλλλο πρωϊ, είπαν στα δελτία ειδήσεων, ότι ο  « φερόμενος » ως δράστης, τα είχε  ανασκευάσει όλα αυτά μπροστά στον εισαγγελέα ή τον  ανακριτή. Ετσι του είπε ο δικηγόρος του να κάνει ( όπως  συμβαίνει κατά κανόνα με τους δικηγόρους ), έτσι και έκανε. Λέω και ξελέω, όπως λέει κι ο λαός.

Δεν πέρασαν όμως δυό - τρεις μέρες  ακόμα, και ένας τηλεοπτικός πομπός ήλθε σε τηλεφωνική επαφή με τον κρατούμενο στη φυλακή, και ο  άνθρωπος αυτός είπε πάλι άλλα πράγματα. « Μάλιστα, τα έκανα όλα αυτά που λένε, αλλά  δεν έφταιγα εγώ ο  ίδιος. Αυτός που με έσπρωξε να τα κάνω, ήταν ο Διάβολος, μάλιστα, αυτός ήταν. Συνέχεια μου έλεγε ότι τα κορίτσια αυτά δεν ήσαν δικά μου, ότι έπρεπε να κάνω αυτά που μου έλεγε, και να αντισταθώ δεν μπορούσα. Με τα λόγια  που μου έβαζε  στο κεφάλι  μου, με  ανάγκαζε - θέλω  δεν θέλω - να καμνω όλα αυτά που έκανα. Αυτή είναι η αλήθεια ».

Τα είδατε λοιπόν τα πράγματα ; Είδατε ποιός είναι ο αληθινός φταίχτης, αυτός που δημιούργησε όλη αυτή τη φασαρία, όλο αυτό  τον πάταγο στο μικρό  οικισμό όπου ζούσε ο πατέρας και τα  κορίτσια του ; Και μείς νομίζαμε οι αφελείς, ότι με δική του πρωτοβουλία τα έκανε όλα αυτά ο άνθρωπος αυτός. Ενώ άλλος  ήταν ο άτιμος ο φταίχτης, έπρεπε να το είχαμε υποψιαστεί το πράγμα αυτό, έτσι δεν είναι ; Αυτός ο τύπος που τον βλέπαμε άλλοτε με κέρατα στο κεφάλι και μιά μαύρη ουρά από πίσω, αυτός ήταν - έτσι μας αναφέρθηκε - ο δράστης.

Ο δικηγόρος  του  « φερόμενου » ως δράστη, θα  ζητήσει νομίζω να  εξεταστεί ο πελάτης του από ψυχίατρους, ο  άνθρωπος μπορει  να έχει πολλά ψυχολογικά προβλήματα, όπως συμβαίνει  συχνά να λένε τελευταίως. Βέβαια, ο ίδιος λέει ότι δεν υπάρχει καμμιά ψυχολογική ανωμαλία, είναι  απόλυτα καλά  στα λογικά του. Αλλά  τον έσπρωξε ο  άθλιος συμβουλάτοράς του να παρεκτραπεί, αυτή είναι η αιτία. Πάντως, ψυχοπαθής δεν είναι, έτσι φαίνεται να λέει.

Μετά από κάποιο διάστημα που μάλλον θα είναι αρκετών μηνών, όπως συνήθως συμβαίνει στα ελληνικά  δικαστήρια ( και ίσως  και αλλού ), θα γίνει  η δίκη για τις  ιστορίεςς αυτές. Θα περάσουν μάρτυρες κατηγορίας και υπεράσπισης, θα αγορεύσουν δικηγόροι κατηγορίας και υπεράσπισης, θα αγορεύσει  ο εισαγγελεας, και θα απολογηθεί και ο κατηγορούμενος. Υστερα  από όλα  αυτά, θα  αποσυρθούν δικαστές και  ένορκοι, και  θα βγάλουν την απόφασή τους. Και όλα αυτά θα τα παρακολουθήσει όλη η χώρα. Και κατά τα φαινόμενα, ο  « φερόμενος » ως δράστης των ποινικών αυτών παραβάσεων, θα εισαχθεί στο  « φρέσκο », όπου θα αναπαύεται για μάλλον μεγάλο διάστημα.

Αυτά για τα γεγονότα  και τους πρωταγωνιστές τους. Καιρός όμως να πάμε και στον Πασκάλ, που τον βάλαμε στον τίτλο, αλλά  δεν τον  ξεχάσαμε. Να λοιπόν  μερικά  βιογραφικά στοιχεία για τον άνθρωπο αυτό  που έζησε τον  δέκατο έβδομο  αιώνα στη Γαλλία. Ο Μπλαίζ Πασκάλ ( το « Μπλαίζ » δεν είναι τίποτε άλλο από το  « Βλάσιος » ), γεννήθηκε το 1623, και πέθανε σε νεαρή ηλικία, το 1662, τριανταεννιά χρόνων. Πρέπει  να πούμε εδώ, ότι πάρα πολλοί άνθρωποι στα παλιά και  τα προσφατα ακόμα  χρόνια, εγκαταλείπανε αυτό  τον κόσμο σε σχετικά μικρές ηλικίες, χώρια τα παιδιά και τα βρέφη που χάνονταν στα  πρώτα τους βηματα. Κι αυτό γινόταν, επειδή θέριζαν οι μολυσματικές ασθένειες, κυρίως αυτές. Που έπαιρναν συχνά και τη μορφή επιδημιών, με χιλιάδες και εκατομμύρια θύματα.

Ο Πασκάλ ήταν ένα είδος παιδί - θαύμα σε πολλούς τομείς. Στα έντεκα του χρόνια, διατύπωσε μιά γεωμετρική  θεωρία, στα δώδεκα μιά μαθηματική, στα δεκαπέντε του χρόνια, κατασκεύασε τον  πρώτο στην  ιστορία υπολογιστή, όχι ηλεκτρονικό βέβαια. Και τον τελειοποίησε μετά από λίγα χρόνια, για να  βοηθήσει τον πατέρα  του, που ήταν προϊστάμενος οικονομικής εφορίας. Κατόπιν διατύπωσε ένα  νόμο σχετικό με  την υδροστατική, που  ισχυει και σήμερα. Ασχολήθηκε με τη φιλοσοφία και τη θεολογία, και σε σε όλα όσα καταπιάστηκε, δεν είχε τον δεύτερό του. Ηταν ένα από μεγάλα πνεύματα που έβγαλε ποτέ ο κόσμος.

Ο Γάλλος αυτός του δέκατου έβδομου αιώνα, αφού μελέτησε καλά την ανθρώπινη φύση, τόσο από θεολογική, όσο και από φιλοσοφική  πλευρά, έκανε την παρακάτω επισήμανση για τον άνθρωπο. « Ο άνθρωπος »  είπε, « είναι η δόξα  και το  αίσχος του  σύμπαντος ». Μ΄άλλα λόγια, ότι πιό υψηλό  υπάρχει στο  σύμπαν, αλλά και  ότι πιό χαμηλό, διεστραμμένο, τερατώδες. Οι ιδιότητες αυτές συναντώνται κατά κανόνα σε διαφορετικούς ανθρώπους, ο  ένας είναι η δόξα του σύμπαντος, ο άλλος είναι  το αίσχος. Χωρίς να  μπορούμε να  αποκλεισουμε εντελώς, να είναι ο ίδιος άνθρωπος, πότε στη μιά κατηγορία και πότε στην  άλλη. Ανάλογα με τις συνθήκες που τον περιβάλλουν σε κάθε χρονική στιγμή ή περίοδο.

Και τώρα, ήλθε στιγμή να πέσει  η ερώτηση : Ο άνθρωπος  αυτός της επαρχίας, ποιό από τα δύο χαρακτηριστικά  αντιπροσωπεύει ; Ξέρω τί θα απάντήσετε όλοι μαζύ εν χορώ. Ότι είναι η δόξα του  σύμπαντος. Είναι  το καμάρι, όχι μόνο της Πελοποννησιακής  περιοχής του, αλλά και ολόκληρου του πλανήτη μας. Που ας τον ταυτίσουμε προς στιγμήν με ολόκληρο το σύμπαν. Ετσι δεν είναι τα πράγματα, ή μήπως κάνω λάθος ;