ΝΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΚΑΛΑ !

Ν  Α     Π  Ε  Ρ  Ν  Α  Μ  Ε     Κ  Α  Λ  Α    !



Είναι καλό να είσαι φτωχός, να μην έχεις τα μέσα να τα βγάζεις πέρα με  τις ανάγκες σου, ακόμα και με  τις στοιχειώδεις ανάγκες  σου ; Σ΄αυτή  την ερώτηση δεν περιμένω να απαντήσει κανείς  θετικά, ότι καλή είναι η φτώχεια, η μεγάλη φτώχεια και η  στέρηση, αν όχι των πάντων, οπωσδήποτε όμως των στοιχειωδών.Αν βρεθεί ένας που να απαντήσει  ότι μάλιστα, είναι πολύ καλό το  να είναι εντελώς άπορος, να μην έχει ούτε μιά φέτα ψωμί τη μέρα να φάει, κι ότι αυτό είναι  η υπέρτατη ευτυχία  στον άνθρωπο, τοτε θα  πώ ότι πρόκειται για φαινόμενο ανθρώπου που  του αξίζει κάθε έπαινος, κάθε τιμητική διάκριση, ακόμα και το ανύπαρκτο Νομπέλ αυτάρκειας, μιάς αυτάρκειας που δεν έχει την όμοιά της.

Αν από την άλλη μεριά, ρωτήσουμε ένα πλήθος ανθρώπων αν θα ήθελαν να γίνουν πλούσιοι, να έχουν πολλά  αγαθά, πολύ περισσότερα  απ΄όσα τους είναι  απαραίτητα, και αν  μπορούσαμε να ελέγξουμε την ειλικρίνεια των δηλώσεών τους με κάποιο τρόπο, με μιά συσκευή ανίχνευσης του ψέμματος  λόγου χάριν, τί θα βλέπαμε να απαντούνε στην συντριπιτική πλειοψηφία τους ; Ότι όλοι σχεδόν με ίσως ελάχιστες εξαιρέσεις, θα ήθελαν να είναι πάμπλουτοι, να είναι Κροίσοι, αυτή είναι η γνώμη μου.

Αυτά τουλάχιστον στο δικό μας κοινωνικό περίγυρο, αυτό μπορούμε να το βεβαιώσουμε όλοι μας καθώς το βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας. Οσο για άλλους λαούς και άλλες περιοχές του κόσμου, το πολύ πιό πιθανό είναι ότι τα ίδια πάνω κάτω θα πρεσβεύουν και οι άλλοι, ποιός θα ήθελε να αποφύγει τα πολλά πλούτη ; Είναι φαίνεται μάλλον φυσικό στους ανθρώπους να επιδιώκουν τα πλούτη, αν όχι με κάθε τρόπο ας πούμε αθέμιτο, πάντως τα θέλουν, ας μην το αμφισβητούμε αυτό.

Λοιπόν, είναι αναγκαίο να περνάμε καλά, όσο γίνεται πιό καλά. Κι όταν λέμε πολύ καλά, δεν εννοούμε να έχουμε  το δικό μας σπίτι, μιά καλή και σταθερή δουλειά, μιά καλή οικονομική άνεση, όχι, δεν φτάνουν μόνο αυτά. Τα όνειρά μας δεν μπορούν να σταματούνε σ΄αυτά μονάχα. Είναι και πολλά άλλα που τα λαχταρούμε, που τα ονειρευόμαστε, που πολύ θα θέλαμε να τα απολαμβάνουμε και μάλιστα συνέχεια και όχι για λίγο μόνο καιρό.

Το σλόγκαν της εποχής, το  « να περνούμε καλά », ζητά και πολλά άλλα πράγματα εκτός από τα  αρκετά ή και  υπεραρκετά που  αναφέρθηκαν, και πολλές  εκατοντάδες  εκατομμύρια και ίσως και δυό ή τρία δισεκατομμύρια των επί  της γής ανθρώπων  τα στερούνται, και ούτε καν τα ονειρεύονται  καθόλου. Ούτε σπίτια της προκοπής έχουν, ούτε κάποια ελάχιστη οικονομική άνεση έχουν. Η δική μας σκέψη είναι διαφορετική. Αν αυτοί είναι φτωχοί, πάμφτωχοι συχνά, εμάς τί μας νοιάζει. Σε ξένο ........, χίλιες ξυλιές. Εμείς να΄μαστε καλά  και οι άλλοι να πάνε να κουρεύονται.

Να μην έχουμε μιά βίλλα της προκοπής ; Με πολλά  δωμάτια, τρία  τέσσερα λουτρά, δυό σαλόνια μεγάλα, πλούσια επιπλωμένα, μιά κουζίνα ευρύχωρη, καμμιά δεκαριά μεγάλα υπνοδωμάτια όπου θα φιλοξενηθούν  εκλεκτά μέλη της ανώτερης κοινωνίας, έτσι  για να κάνουμε το  « κομμάτι » μας, να  φανούμε στα μάτια του κόσμου ; Δεν είναι απαραίτητη, τελείως απαραίτητη μιά  τέτοια φτωχική  βιλλίτσα ; Αυτή είναι η  ερώτηση. Ξέρουμε  ότι θα απαντήσουν σχεδόν όλοι ότι καθόλου δεν τους νοιάζει αν θα έχουν μιά βίλλα, ούτε καν μικρών διαστάσεων και λίγων χώρων  και επιπλώσεων. Μπά, και τί τη θέλουμε μιά τέτοια βίλλα ; Οχι, δεν θέλουμε καθόλου βίλλα.

Το λέμε αυτό φωναχτά. Αλλά η σκέψη μας πετά  σαν φτερά πάνω από  τέτοια πράγματα, όσο κι αν τα θεωρούμε  σαν τελείως εκτός πραγματικότητας, σαν απλές ουτοπικές φαντασιώσεις. Εμείς είμαστε ολιγαρκείς - έτσι λέμε στα φανερά - τέτοιες  ανέσεις δεν μας χρειάζονται, τί είναι  αυτά που μας  λέτε ; Μας φτάνουν  μόνο τα απολύτως  απαραίτητα. Αυτά λένε, αλλά αν τους περάσουμε  από έναν ορρό αλήθειας, τότε θα δούμε αν  αυτά που λένε  τα έχουνε και στ΄αλήθεια και μέσα τους,

Αλλά ας μην λέμε ψέμματα, δεν  πείθουμε κανένα  μ΄αυτά. Τα  θέλουμε  και τα παραθέλουμε αυτά που αναφέρθηκαν, κι άλλο πράγμα είναι το αν έχουμε τη δυνατότητα να τα αποχτήσουμε. Θέλουμε και τα ταξείδια σε μακρυνές  και εξωτικές χώρες, και  τα θέλουμε να είναι και πολύ συχνά μάλιστα. Θέλουμε να βγαίνουμε για  διασκέδαση - οι πολλοί τουλάχιστον το θέλουν αυτό - κάθε βράδυ σε πολυτελή κέντρα διασκέδασης. « Οχι, όχι », ακούω φωνές που διαμαρτύρονται έντονα, « δεν μας  αρέσουν αυτά τα  πράγματα, ποτέ δεν βάλαμε κάτι τέτοιο στη σκέψη μας ». Τα λένε αλλά είναι αμφίβολο το αν θα τα απορρίψουν  όταν τους τα προσφέρουν σε κάποια φανταστική βέβαια περίπτωση.

Λοιπόν, τα θέλουμε όλα αυτά κι ας λέμε το  αντίθετο. Και υπάρχουν  και κάποιοι που τα βάζουν σαν στόχο  στη ζωή  τους να τα  αποχτήσουν με  κάθε μέσο, με κάθε τρόπο, νόμιμο ή   -συνήθως - παράνομο, για να τα απολαύσουν. Να κάνουν τη λεγόμενη « μεγάλη ζωή », να είναι οι δακτυλοδεικτούμενοι  από τους άλλους  κοινούς ανθρώπους που δεν τα έχουν. Να ανέβουν όλα τα σκαλοπάτια της οικονομικής ιεραρχίας.

Θα αφήσουμε τους  « νόμιμους » τρόπους  απόχτησης μεγάλης και τρανταχτής περιουσίας - που ίσως δεν  είναι πάντα τόσο  πολύ  « νόμιμοι » - και  θα πάμε μιά  μικρή βόλτα στους παράνομους. Μερικά απλά παραδείγματα θα είναι αρκετά, κι ας παρουμε με τη σειρά μερικά από αυτά. Και το πρώτο είναι  η απάτη. Η οποία απάτη μπορεί να γίνει με οποιονδήποτε τρόπο και προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Και της οποίας απάτης, καρπός  βέβαια είναι η απόχτηση χρήματος, γι αυτό  το λόγο άλλωστε  γίνεται αυτού του  είδους η ενέργεια. Που μπορεί να επαναλαμβάνεται όσο υπάρχουν οι προϋποθέσεις από τον απατούντα και από τον απατώμενο.

Διαφόρων ειδών  « ματσαράγκες » - ο όρος αυτός περιέχει πολλά και διάφορά αλλά δεν μπορεί να « μεταφραστεί »  τί ακριβώς  σημαίνει, πάντως πολύς κόσμος καταλαβαίνει ακροθιγώς έστω τί  πάει να πεί αυτή  η έκφραση. Δόλια συμπεριφορά μπορεί να είναι, περιλαμβα-νομένης και της απάτης που  προαναφέρθηκε. Άλλες  εκφράσεις σχετικές :  « Λοβιτούρες», « Μπαγαμποντιές », « Ντολαντουρτζιλίκια » - εδώ χρειάζεται τουρκοελληνικόλεξικό για να μεταφραστεί με ακρίβεια η έννοια της λέξης αυτής. Και μερικές προδοσίες σε βάρος κάποιων συνεταίρων, καλές είναι κι αυτές. Και πολλά άλλα, μεταξύ των οποίων πρωτεύουσα θέση έχει το  λαθρεμπόριο  της ηρωϊνης, της κοκαϊνης το  λαθρεμπόριο της ινδικής κάνναβης, που όλα αυτά αποδίδουν τεράστια ποσά στους εμπόρους τους. Αλλά πάνω ίσως απ΄όλα, το εμπόριο - λαθραίο κι αυτό - της λευκής σάρκας. ( Ή και της μαύρης σάρκας, φαίνεται  να είναι πιό  « ελκυστική » αυτή ).

Αυτά και πολλά άλλα που τα κατέχουν στην εντέλεια, είναι τα όπλα που  είναι σε χρήση, προκειμένου να  αποκτηθεί το πολύ, το  άφθονο χρήμα με παράνομους τρόπους. Κι όλα αυτά με την απαραίτητη προϋπόθεση να μην δίνουμε τσακιστή δεκάρα για τη φτώχεια που πλακώνει τους άλλους, να  εκμεταλλευόμαστε τους αδύνατους  και τους υφισταμένους μας, να απόφεύγουμε να τους ασφαλίζουμε στα ταμεία τους, να εκμεταλλεύομαστε τους αλλοδαπούς και πλήθος από άλλα άτιμα πράγματα. Και τότε θα περνάμε καλά. Αλλά όλα αυτά της καλοπέρασης θα πάνε ίσως μέχρις ενός σημείου. Εκεί που είμαστε  πολύ καλά και περνάμε εξαιρετικά, νά΄σου και μιά άσχημη αρρώστεια που έρχεται στο κεφάλι μας. Ένα ας πούμε εγκεφαλικό επεισόδιο, που θα μας κάνει  να περνάμε πολύ  κακά. Και τότε όλη η  καλοπέραση που είχαμε επί δεκαετίες, θα ξεχαστεί άπαξ διαπαντός.