Λ Η Σ Τ Η Σ Ε Τ Ω Ν Ε Β Δ Ο Μ Η Ν Τ Α Τ Ρ Ι Ω Ν
Κάπου μοιάζει αυτός ο τίτλος, έτσι δεν είναι ; Το έχουμε δεί στο σινεμά, το βλέπουμε αρκετά τακτικά και στην τηλεόραση. Είναι το φιλμ της δεκαετίας του 50 με τον τίτλο « Δ-σποινίς ετών τριανταεννιά ». Ταινία που γυρίστηκε στην Αίγυπτο στα στούντιο Μισραχή, σε σενάριο Αλέκου Σακελλάριου και σκηνοθεσία πάλι Αλέκου Σακελλάριου, με πρωταγωνιστές τον Βασίλη Λογοθετίδη και τη Σμάρω Στεφανίδου ( αυτή ήταν η υποτιθέμενη δεσποινίς των τριανταεννιά ετών ). Αυτό μας θυμίζει ο τίτλος αυτός. Αλλά εδώ πρόκειται μόνο για τον τίτλο, άλλη είναι η ιστορία που θα μας απασχολήσει, όχι η αναζήτηση γαμπρού μέσω μιάς αγγελίας στις εφημερίδες.
Ακούστηκε στις ειδήσεις προχθές, και άφησε τους τηλεθεατές με το στόμα διάπλατα ανοιχτό. Επρόκειτο για μιά ληστεία τράπεζας στην Αθήνα. Ληστείες τραπεζών είναι κάτι το καθημερινό σχεδόν στις μεγάλες πόλεις, αλλά κάποτε και στις μικρές, ακόμα και σε κωμοπόλεις. ( Θυμηθήτε τη ληστεία που έγινε πρόσφατα σε κωμόπολη γειτονικού νομού, όπου μάλιστα έγινε και μάχη μεταξύ ληστών και αστυνομικών ). Εδώ όμως υπήρχε κάτι το πολύ ιδιαίτερο σ΄αυτή τη ληστεία. Όταν συνελήφθη - εξ αιτίας ενός παιδαριώδους λάθους που έκανε - ο τραπεζοληστής, διαπιστώθηκε με έντονη την έκπληξη των αστυνομικών, ότι έπρόκειτο για ένα άτομο ηλικίας εβδομηντατριών ετών, πράγμα που δεν είχε αναφερθεί ποτέ και σε καμμιά άλλη περίπτωση ληστείας σε ολόκληρο τον Ελλαδικό χώρο. ( Αλλά φαντάζομαι και σε παγκόσμια κλίμακα δεν πρέπει να έχει υπάρξει κάτι παρόμοιο ). Εξ ού και η έκπληξη των τηλεθεατών επί τω ακούσματι της μοναδικής αυτής είδησης. Μάλιστα, ανακοινώθηκε ότι και πριν λίγες μέρες, ο ίδιος ο δράστης είχε ληστέψει και ένα σουπερμάρκετ νομίζω, και στη ληστεία εκείνη είχε αποκομίσει λεία τετρακοσίων και κάτι Ευρώ.
« Βρε πού πάμε, πού πάμε ! », θα αναφωνούσε αν ζούσε σήμερα ο Βασίλης Αυλωνίτης, ακούγοντας αυτή την εξωφρενική είδηση. Ακούς εκεί, ληστής σ΄αυτή την ηλικία, μιά ηλικία στην οποία δύσκολα μπορεί κανείς ακόμα και να περπατήσει, πόσο λιγότερο να τρέξει μακρυά από το χώρο της ληστείας ; Και όμως, αυτό το ανεπανάληπτο γεγονός, έλαβε χώραν στην εποχή μας, κι αν το μάθουν οι Ευρωπαίοι φίλοι μας, θα γελάνε μέχρι σκασμού.
Αυτή μπορεί να είναι η εύθυμη πλευρά της υπόθεσης. Η αληθινή όμως ιστορία, μας λέει άλλα, πολύ δυσάρεστα και πολύ σοβαρά πράγματα. Ο άνθρωπος αυτός, προσήχθη στον εισαγγελέα για να δώσει κατάθεση, ως είθισται. Ο εισαγγελέας, έκπληκτος και αυτός από το θέαμα του ηλικιωμένου τραπεζοληστή ( δεν πίστευε προφανώς ο άνθρωπος στα μάτια του ), τον ρώτησε γιατί έκανε αυτή τη ληστεία σ΄ αυτή την προχωρημένη ηλικία, ενώ μέχρι τότε, δεν είχε στο παθητικό του καμμιά έκνομη πράξη στις δεκαετίες που είχαν περάσει, ήταν αθώος σαν περιστερά. Και απόλυτα δικαιολογημένη ήταν η απορία του εισαγγελέα.
Και τότε ο άνθρωπος μίλησε. Και είπε πολλά. « Βρέθηκα σε πλήρη απόγνωση. Με πίεζαν απ΄όλες τις μεριές τα χρεή που δεν μπορούσα να εξωφλήσω. Με πίεζαν τα γραμμάτια που είχα υπογράψει πρωτύτερα, και που δεν μπορούσα επίσης να εξωφλήσω. Αυτά και μερικά άλλα ακόμα, με έσπρωξαν στην απελπισμένη αυτή κίνηση, που άλλοτε ούτε που θα περνούσε ποτέ από το μυαλό μου. Ξέρετε κύριε εισαγγελέα, πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος όταν βρεθεί σε κατάσταση απελπισίας ; ».
Και βέβαια ήξερε ο εισαγγελέας. Αλλά ο νόμος είναι νόμος.D u r a l e x, s e d l e x έλεγαν οι Λατίνοι τα παλιά χρόνια. « Σκληρός ο νόμος, αλλά νόμος ». Ο εισαγγελέας, όπως επέβαλε το καθήκον του και ο νόμος, του απήγγειλε τη σχετική κατηγορία για ένοπλη ληστεία ( ο ανθρωπάκος είχε χρησιμοποιησει στη ληστεία ένα ψέυτικο πιστολάκι ), αλλά δεν έκρινε σκόπιμο να τον προφυλακίσει, τον άφησε ελεύθερο. Και θα ορισθεί τακτική δικάσιμος, στην οποία το δικαστήριο θα κληθεί να κρίνει την πράξη του και να αποφασίσει. Και τί θα αποφα-σίσει ; Να τον βάλει στη φυλακή για πέντε ή δέκα χρόνια όπως προβλέπει ο νόμος ; Πολύ βαρύ αυτό το πράγμα. Να τον απαλλάξει από την κατηγορία χρησιμοποιώντας κάποιο νομικό παράθυρο ; Μπορεί να γίνει κι αυτό, δεν θα ήταν καθόλου παράξενο, αλλά και καθόλου άδικο. Να του βάλουν μιά ποινή καποιων χρόνων αλλά με αναστολή, όπως γίνεται συχνά σε αλλου είδους περιπτώσεις. Και να μην μπεί ο ανθρωπος στη φυλακή, που είναι μεν για τους λεβέντες, αλλά δεν μπορεί να πεί κανείς ότι ο άνθρωπός μας είναι ένας αληθινός λεβέντης, έτσι δεν είναι ; Αν και η απονενοημένη πράξη του, δείχνει αρκετά εύγλωττα, ότι ακόμα και σ΄αυτή την ηλικία, είναι κατά κάποιο τρόπο « λεβέντης »
Αναριωτιέμαι. Πόσοι άραγε άνθρωποι δεν βρίσκονται στη θέση αυτού του τραπεζοληστή των εβδομηντατριών χρόνων ; Πρέπει να είναι πάμπολλοι, αμέτρητοι. Και πόσοι άραγε από αυτούς, πάνω στην απελπισία τους, δεν θα σκέφτηκαν να ληστέψουν μιά τράπεζα για να λιγοστέψουν το βάρος που τους έχει καταθλίψει ; Αλλά όπως βλέπουμε, δεν κάνουν τετοιες ληστείες. Και γιατί δεν τις κάνουν ; Υπάρχουν πολλοί και διάφοροι λόγοι, δεν μπορούμε να τους αναλύσουμε, αλλά και δεν μπορούμε να τους ξέρουμε. Ενας από αυτούς, είναι σίγουρα και ο φόβος του εξευτελισμού μπροστά στους δικούς τους και στον κοινωνικό τους περίγυρο. Ενας άλλος φόβος είναι η φυλακή, που δεν θα την αποφύγουν, καθώς οι περισσότεροι - η μεγάλη πλειοψηφία από αυτούς τους ανθρώπους - είναι πολύ κάτω από την ηλικία του δράστη μας. Και βέβαια, δεν θα έχουν το πολύ σημαντικό ελαφρυντικό της μεγάλης ηλικίας, που θα έχει σίγουρα ο ληστής των εβδομηντατριών ετών. Και ένας άλλος λόγος, είναι και η ατολμία τους να προχωρήσουν σε ένα τέτοιο απονενοημένο διάβημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου