ΜΑΤΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΡΦΟΒΟΥΝΙΑ

Μ  Α  Τ  Ι  Ε  Σ    Α  Π  Ο     Τ  Α     Κ  Ο  Ρ  Φ  Ο  Β  Ο  Υ  Ν  Ι  Α



Εχω κάνει πρόσφατα μιά αναφορά  πάνω στο ζήτημα  αυτό. Και έχω μιλήσει σχετικά σε μερικούς συμπολίτες μου για το θέμα αυτό. Όπως είδα από τις συζητήσεις αυτές, στην πλειοψηφία οι άνθρωποι της πόλης μας δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το τί συμβαίνει πάνω από τα κεφάλια μας  αυτούς τους καιρούς, όπως δεν  είχα και ο ίδιος καμμιά ιδέα για την ιστορία αυτή. Που όπως φαίνεται, δεν  είναι καθόλου  καινούργια, πρέπει να υπάρχει εδώ και κάποια χρόνια, πόσα ακριβώς κανένας ίσως δεν ξέρει.

Αοριστίες όλα αυτά θα πείς τώρα που τα διαβαζεις. Μα περί τίνος πράγματος  πρόκειται, τί είναι αυτά που εντελώς αφηρημένα  λέγονται σ΄αυτές  τις γραμμές ; Λοιπόν, πρόκειται  για το νέφος, το φωτοχημικό νέφος στο οποίο έχω αναφερθεί λίγο καιρό πριν  σε άλλη περίπτωση. Νέφος σαν κι αυτό που έχουμε στην πρωτεύουσα  εδώ και δεκαετίες  και επίσης έχει από πολύ καιρό και η λεγόμενη συμπρωτεύουσα. Ένα νέφος που υπάρχει σε πάρα πολλές πόλεις του  « πεπολιτισμένου » κόσμου εδώ  και πολλές δεκαετίες, και που  όπως ξέρουμε, προέρχεται από τις  διάφορες αναθυμιάσεις που εκπέμπονται από τις πάσης φύσεως μηχανές, εργοστάσια, αυτοκίνητα και διάφορα άλλα μηχανήματα που καίνει πετρέλαιο, βενζίνη και άλλα είδη  καυσίμων. Αναθυμιάσεις  που είναι  αέρια όπως  το διοξείδιο του άνθρακα, το μονοξείδιο του άνθρακα, οξείδια αζώτου, μολύβδου και άλλα τινά. Το πώς έγινε και δεν το είχα προσέξει τόσο καιρό, τόσα χρόνια δηλαδή, είναι πολύ περίεργο. Καθώς μου αρέσει πολύ να παρατηρώ τον ουράνιο  θόλο, τα αστέρια  που σχηματίζουν τους διάφορους αστερισμούς, που ο καθένας τους έχει και το δικό  του όνομα. Τους πλανήτες που είναι ορατοί με γυμνό  μάτι, όπως τη  λαμπρή Αφροδίτη, τον Αρη, τον Κρόνο και το Δία. Και πώς έγινε  λοιπόν και δεν  έστρεψα τόσο  καιρό το βλέμμα  στον ουρανό  και απ΄αυτό το λόγο δεν κατάλαβα  ότι όλα αυτά  είχαν εξαφανιστεί  ως δια μαγείας, λές και κάποια αόρατη δύναμη τα είχε εξαφανίσει απ΄ το χάρτη.

Δεν είναι πολλές μέρες, άντε βδομάδες να πούμε, που ξαναγύρισα το βλέμμα στον ουράνιο θόλο, και τότε  διαπίστωσα ότι  όλα αυτά είχαν  γίνει καπνός. Όλα ; Οχι ακριβώς, το φεγγάρι φαινόταν, αν και πολύ αμυδρό και χλωμό, χωρίς εκείνη την όμορφη και κάπως μελαγχολική όψη του. Και ακόμα, και ο λαμπρότατος εκείνος  αστέρας, ο Σείριος, ο λαμπρότερος αστέρας που λάμπει στον ουράνιο θόλο. Αλλά και αυτός είχε χάσει πολλή από την παλιά λάμψη του, δεν ήταν ο εκθαμβωτικός Σείριος που ξέραμε απ΄τα παλιά.

Όταν ανέφερα τις διαπιστώσεις μου αυτές σε φίλους συμπολίτες, φάνηκαν  να απόρησαν κι αυτοί. Δεν περίμεναν  καθόλου ότι σε  ένα μικρό μέρος σαν την πόλη μας, που δεν έχει εργοστάσια, δεν έχει πιά  βιοτεχνίες - που πήραν  των ομματιών τους και φύγανε πριν από κάμποσα χρόνια - θα μπορούσε να εμφανιστεί ένα  τέτοιο φαινόμενο  στον ουρανό μας. Οχι,  δεν φάνηκαν  δύσπιστοι, δεν αμφισβήτησαν  το γεγονός, απλά  έμειναν έπληκτοι  από το πράγμα. Νέφος στην επαρχιακή πόλη μας ; Μα τι  είναι, η περιοχή με τις πολλές βιομηχανικές μονάδες που εκπέμπουν και εκπέμπουν συνέχεια ;

Μπορεί να μην έχουμε ούτε εργοστάσια ούτε βιοτεχνίες, έχουμε όμως πάμπολλα αυτοκίνητα και  επίσης πλήθος από  καυστήρες  καλοριφέρ, που  τώρα το  χειμώνα - που  μπορεί να μην είναι σαν  τους παλιούς χειμώνες, αλλά  πάντως δεν μπορείς να  κάθεσαι και στο κρύο το έστω λιγότερο απ΄όσο ήταν στα παλιά χρόνια - ανάβουν και εκπέμπουν πολλά καυσαέρια. Κι όλα αυτά στον ουρανό ανεβαίνουν, πού αλλού μπορούν να πάνε ;

Πάντως, φαίνεται - και αυτή είναι η προσωπική μου άποψη - ότι τα τροχοφόρα είναι που συντελούν  περισσότερο στη  δημιουργία του  φαινομένου. Που  όχι μόνο είναι  πολλά, αυτό δεν θα πείραζε και τόσο. Αλλά κινούνται  ακατάπαυστα όλη τη μέρα και συνέχεια βγάζουν τα πολύ χρήσιμα αέρια από τις εξατμίσεις τους. Τα οξείδια που αναφέρθηκαν  πιό πάνω, ενώ απαλλαχτήκαμε  εν μέρει τουλάχιστον από τα οξείδια του  μολύβδου με  την αμόλυβδη που χρησιμοποιείται τώρα σε μεγάλη έκταση. Και όπως είπαμε και τα διάφορα που βγαίνουν από τους καυστήρες των καλοριφέρ.

Τα καλοριφέρ θα πάψουν να λειτουργούν σε λίγες μέρες ή καναδυό βδομάδες. Και θα είναι τότε η ευκαιρία να ρίξουμε και πάλι μερικές ματιές στον  ουρανό, κι αν και  τότε υπάρχει το ίδιο φαινόμενο, τότε θα φορτώσουμε όλη  αυτή την ιστορία  με το φωτοχημικό νέφος στα αυτοκίνητα. Άλλη αιτία δεν θα μπορέσουμε να βρούμε.

Πριν δυό τρεις μέρες, συνάντησα στο δρόμο έναν παλιό φίλο που μου έδωσε κάποια πολύ χρήσιμη πληροφορία σχετική με το θέμα που  συζητάμε. Είπε λοιπόν, ότι καθώς είναι κυνηγός και ανεβαίνει  σε μεγάλα υψώματα, πάνω σε ραχούλες και σε υψόμετρα, βλέπει από εκεί από τα ψηλά, ένα πολύ  ενδιαφέρον θέαμα. Που βέβαια  το έχουν δεί και  όλοι όσοι κυνηγούν στα ύψη αυτά, αλλά και οι μόνιμοι κάτοικοι των οικισμών που βρίσκονται εκεί ψηλά.

Και τί είπε ο φίλος  αυτός ; Ότι όταν βρίσκεται  εκεί στα μεγάλα  ή και μέτρια υψόμετρα, βλέπει τον κάμπο  ολόκληρο, αλλά δεν τον  βλέπει καθόλου. Δηλαδή δεν φαίνεται ούτε η πόλη, αλλά ούτε  και η γύρω περιοχή, ολόκληρη δηλαδή η πεδιάδα. Κι αυτό δεν το βλέπει προφανώς μόνο  τους χειμερινούς  μήνες, αλλά και  τα καλοκαίρια που  οι καυστήρες  των καλοριφέρ  δεν  λειτουργουν, βρίσκονται  σε πλήρη αδράνεια. Και  επομένως, το φαινόμενο  του σύννεφου που βλέπει  να σκεπάζει όλο τον κάμπο, έχει σαν αιτία, μιά και μόνο, τα αυτοκίνητα. Αν έχει κανείς κάποιες αμφιβολίες γι αυτό, ας ρωτήσει κάποιον δικό του φίλο κυνηγό και θα πληροφορηθεί τα καθέκαστα.

Και μιά πληροφόρία που μόλις σήμερα - πριν από λίγη μόνο  ώρα - έμαθα. Ανεβαίνω μου λέει φίλος επάνω στο ψηλότερο σημείο του Κορύλοβου  και τί βλέπω  από εκεί κοιτάζοντας  προς την  πόλη ; Ότι  δεν βλέπω  καθόλου την πόλη, είναι  σκεπασμένη από  πυκνό σύννεφο. Μόνο κάποιες μέρες που έχει άνεμο και σπρώχνει το σύννεφο αυτό, μπορώ να βλεπω για κάποια ώρα τα σπίτια και τους  δρόμους. Και να έχουμε υπ΄όψη ότι ο Κορύλοβος δεν είναι Ιμαλάϊα, δεν είναι  ούτε καν βουνό, είναι  ένα ύψωμα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ένας κάπως ψηλός λόφος.

Νέφος λοιπόν και που δεν  το περιμέναμε καθόλου, έτσι δεν είναι ; Μήπως είναι καιρός να βάλει και εδώ  ο Δήμος της πόλης μας  μιά απόφαση για  τα αυτοκίνητα, να  κυκλοφορούν τη μιά μέρα αυτά  που ο αριθμός κυκλοφορίας τους λήγει σε μονό αριθμό, και την άλλη μέρα εκείνα που έχουν  ζυγό νούμερο ; Ισως φτάσουμε  και εμείς στο σημείο εκείνο, όπως συμβαίνει και στο κλεινόν άστυ.