Η Ι Δ Ι Ω Τ Ι Κ Η Ζ Ω Η Τ Ω Ν Μ Η Ι Δ Ι Ω Τ Ω Ν
Η φράση : « Αυτή είναι υπόθεση που αφορά την ιδιωτική ζωή του ατόμου », ακούγεται πολύ συχνά τον τελευταίο καιρό. Και η φράση αυτή είναι σχετική με τη ζωή διαφόρων ανθρώπων, που και επώνυμοι είναι, και που ο αντίκτυπος των προσωπικών τους επιλογών επί ορισμένων ζητημάτων που άπτονται του ήθους τους και του προσωπικού γοήτρου τους, είναι καθοριστικός για τη διαμόρφωση ενός προτύπου της κοινωνίας μέσα στην οποία δρουν και κινούνται.
Είναι απόλυτα δημοκρατικό και κοινωνικά αποδεκτό, ότι κάθε άνθρωπος, εκτός από την προς τα έξω εικόνα του, έχει και τα κρυφά της ιδιωτικής του ζωής - που αλλοίμονο, δεν είναι συνήθως και τόσο « καθαρά » από πολλές απόψεις -και που είναι προνόμιο του καθενός να τα φυλάγει από τον έξω κόσμο, που αλλοιώς ίσως και να « βρωμούσε » από τις αναθυμιάσεις που ενδεχομένως θα ανέδιδαν.
Τα ιδιωτικά αυτά κρυφά σημεία είναι όπως είπαμε δικαίωμα του κάθε ατόμου να τα κρατά μακρυά από τη δημοσιότητα, και όταν μιλάμε για δημοσιότητα, δεν εννοούμε μόνο τον τύπο και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, αλλά και αυτόν τον κοινωνικό περίγυρο, κανείς δεν θέλει να βγαίνουν τα « άπλυτά » του ούτε και στη γειτονιά του και να γίνονται αντικείμενο κουτσομπολιού.
Αυτά για τους ιδιώτες, δηλαδή τους μη έχοντες ανάμιξη με τα κοινά. Στην αρχαία Αθήνα, αυτούς που δεν ψήφιζαν τους ονόμαζαν ιδιώτες, δηλαδή απολιτικούς. ( Στην ιατρική και στα αγγλικά, ιδιώτης είναι ο άνθρωπος με το κατώτερο επίπεδο νοημοσύνης, πολύ κάτω και από τον ηλίθιο και από τον βλάκα, είναι δηλαδή σχεδόν ζώο ).
Λοιπόν, ο ιδιώτης έχει κάθε δικαίωμα να λέει : « Λογαριασμό δεν δίνω σε κανένα γι αυτά που κάνω, μιάς και δεν είναι αξιόποινες πράξεις, όλα αυτά ανήκουν στην προσωπική μου ζωή, δεν ενδιαφέρουν κανέναν άλλο εκτός από εμένα ». Και έχει απόλυτο δίκαιο. Τι τους νοιάζει τους άλλους και ανακατεύονται και τον κουτσομπολεύουν ; Ας καθήσουν στα αυγά τους οι άνθρωποι και ας κυττάξουν τις δουλειές τους.
Τώρα, θα φύγουμε απ΄ τους ιδιώτες και θα πάμε στους μή ιδιώτες. Και ποιοί είναι, παρακαλώ, αυτοί οι μή ιδιώτες ; Πρώτη φορά ακούμε αυτόν τον όρο, μήπως φτιάχνουμε καινούργιες λέξεις ; Κατά κάποιον τρόπο, ναι, φτιάχνουμε καινούργιες λέξεις, αυτή είναι προσωπική μας υπόθεση και δεν επιτρέπουμε σε κανένα να αναμιγνύεται στις προσωπικές μας υποθέσεις, ούτε και στον καθηγητή Μπαμπινιώτη.
Αυτοί λοιπόν οι μή ιδιώτες - ας τους προσδιορίσουμε τελικά για να γίνουμε πιό σαφείς - είναι οι λεγόμενοι « οδηγοί του λαού », οι άνθρωποι της εξουσίας, όχι μόνο της πολιτικής εξουσίας, αλλά της κάθε μορφής εξουσίας. Αυτοί που κατά κάποιο τρόπο μας « διαφεντεύουν » αυτοί που είναι πάνω από εμάς, που θέλουν να μας δείξουν ότι είναι ανώτεροι από εμάς. Και που πρέπει να καταβάλλουμε κάθε ανθρωπίνως δυνατή προσπάθεια να τους μιμούμαστε, να τους ακολουθούμε όπως τα πρόβατα ακολουθούν τον τσομπάνη τους.
Ποιοί είναι αυτοί που με τόσο αόριστο τρόπο περιγράψαμε ; Είναι οι πολιτικοί παράγοντες της χώρας, οι πνευματικοί αρχηγοί -διανοητές, συγγραφείς, ποιητές, ακαδημαικοί - και ακόμα, είναι - για μιά μερίδα ανθρώπων τουλάχιστον -οι θρησκευτικοί αρχηγοί, αυτοί που μας διδάσκουν ποιό είναι το καλό και ποιό το κακό, και το ποιά πρέπει να είναι η συμπεριφορά ημών των κατωτέρων. Αυτές είναι οι κεφαλές και το στήριγμα της κοινωνίας.
Ας υποθέσουμε λοιπόν, ότι ο τάδε υπουργός - ας πούμε της δημόσιας τάξης - έχει κάποια στιγμή έλθει στα χέρια με έναν ενοχλητικό του γείτονα, τον σκυλόβρισε και του έχωσε και μερικές μπουνιές στο σαγόνι - είχε πάρει όταν ήταν νεαρός και κάποια μαθήματα πυγμαχίας - και όλα αυτά τα βλέπουμε να δημοσιοποιούνται. Ο δαρθείς γείτονας δεν υποβάλλει μήνυση, το αδίκημα δεν διώκεται αυτεπάγγελτα παρά μόνο κατ΄ έγκληση. Τι γίνεται τώρα ; Τον φωνάζει ο πρωθυπουργός του και ζητά να του δώσει εξηγήσεις ; Μάλιστα, αυτό κάνει, αν δεν δώσει τις πρέπουσες εξηγήσεις, ο πρωθυπουργός θα τον κάνει « ντά » και η υπόθεση θα τελειώσει εκεί, έτσι δεν είναι ; Οχι, δεν είναι έτσι ή τουλάχιστον δ ε ν π ρ έ π ε ι ν α ε ί ν α ι έ τ σ ι.
Τι λοιπόν πρέπει να γίνει μ΄αυτόν τον απρεπώς φερόμενον υπουργό, που εν τούτοις επιμένει ότι αυτός ο σκυλοκαυγάς είναι προσωπική του υπόθεση ; Να τι πρέπει να γίνει κατά την προσωπική μου γνώμη - όπως έχει αυτός προσωπικές υποθέσεις, έτσι κι εγώ έχω προσωπικές γνώμες - : Να τον αρπάξει ο πρωθυπουργός, που είναι ο άμεσος προϊστάμενός του, και να τον στείλει στο σπίτι του. Γιατί ; Ολος ο κόσμος μπορεί να παίζει ξύλο με τους γείτονές του, αυτός δεν μπορεί ; Ασφαλώς και μπορεί, αλλά κανένας δεν τον ανάγκασε να γίνει υπουργός, μονάχος του το θέλησε και μάλιστα έκανε και μεγάλο αγώνα για να γίνει. Λοιπόν, ας παρατήσει το υπουργείο του και ας παίζει ξύλο όσο θέλει, και με τους γείτονές τους και με όποιον άλλον θέλει, θα είναι προσωπικές υποθέσεις του, της ιδιωτικής του ζωής. Τότε θα είναι αληθινός ιδιώτης.
Πληροφορηθήκαμε από τα ΜΜΕ - μάλιστα υπάρχει στον τύπο και σχετική φωτογραφία - ότι ο δείνα υπουργός γευμάτισε σε κοσμική ταβέρνα με τον Χ.Ψ.Ω., που είναι αρχιμαφιόζος, αυτό το ξέρει ο πάσα ένας, αλλά δεν μπορεί - ή δεν θέλει - να τον πιάσει η τσιμπίδα του νόμου. Και λοιπόν, τι έγινε ; Ο καθένας συντρώγει με όποιον θέλει, αυτό αφορά την ιδιωτική του ζωή, είναι ιδιωτική του υπόθεση, αυτό έλειπε να μας πούνε και με ποιόν πρέπει να τρώμε και με ποιόν -ή με ποιάν - να κοιμόμαστε, δεν είμαστε καλά. Και τι γίνεται εδώ ; Να τον επιπλήξει ο προιστάμενός του επειδή κάποιοι δυσανασχέτησαν που τον είδαν στην ταβέρνα; Να τον δείρει δεν πάει, είναι κοτζάμ άντρακλας. Οχι, να του δώσει τα παπούτσια στο χέρι, αυτό είναι αρκετό.
Ο Μητροπολίτης Τάδε πιάστηκε στα πράσσα με μια σουρλουλού, το μάτι των ΜΜΕ είναι παντού, δεν τους ξεφεύγει τίποτε. Και λοιπόν, τι έγινε ; Ο άνθρωπος είναι άντρας όπως και όλοι οι υπόλοιποι - εκτός από μιά μικρή μειοψηφία - και έμπλεξε με κάποια, όνομα και μη χωριό, και θα γίνει σούσουρο αυτό το πράγμα ; Οχι, ο καθένας μπορεί να μπλέκει με την οποιαδήποτε, ουδέν το μεμπτόν. Αλλά, άνθρωπέ μου, όταν ανελάμβανες τα υψηλά σου καθήκοντα, δεν ήξερες ότι ήσουν άντρας, ύστερα το έμαθες ; Οχι, το ήξερες, αλλά είπες : « Βρε σύ, ποιός θα το μάθει αυτό ; » Και τώρα τι γίνεται που το έμαθαν όλοι ; Ας το κουκουλώσουμε το ζήτημα, χαρά στο πράγμα που θα το στεναχωρηθούμε. Μά πώς θα το κουκουλώσουμε, όλος ο κόσμος κι ο ντουνιάς το έχει μάθει απ΄ έξω κι ανακατωτά, έγινε το πρώτο θέμα συζήτησης. Και λοιπόν, τι πρέπει να γίνει ; Να τι πρέπει να γίνει. Να του βγάλουνε τα άμφια και τα άλλα σχετικά, και να τον στείλουνε στο σπίτι του.
Ο γιατρός Φ.Ν. σε μιά Μακεδονική πόλη ή χωριό - μπορεί να είμαι εγώ ο ίδιος που το γράφω, γιατρός συμβαίνει να είμαι και εγώ - τα έμπλεξε με μια πελάτισσά του, μιά ασθενή του, και το έμαθαν και οι κότες, παρ΄ όλο ότι αυτές φημίζονται για την κουταμάρα τους. Εδώ δεν υπάρχει προϊσταμένη αρχή για να τον στείλει στο σπίτι του. Υπάρχουν όμως οι σύζυγοι, οι πατεράδες και οι άλλοι σχετικοί, και δίνουν στον γιατρό τα παπούτσια του, δεν έχει πού να πάει αλλού και να εξασκήσει το επάγγελμά του, θα το κλείσει το ιατρείο του, τον έχουν μάθει σ΄όλη τη χώρα. Ας πάει στην Αυστραλία, στη Γή του Πυρός, στη Ζουλουλάνδη, ίσως εκεί να μην ξέρουν τίποτε. Μά καλά, αυτή η υπόθεση είναι αυστηρά ιδιωτική του, γιατί ανακατεύονται οι άλλοι στα προσωπικά του, άντε το πολύ πολύ να ασχοληθεί ο σύζυγος της εν λόγω κυρίας, τους άλλους τί τους μέλλει ; Αντε, ντέ, τί τους μέλλει ;
Τη δεκαετία του 60, κάποιοι σατανικοί ρεπόρτερς του Λονδίνου, έστησαν μιά παγίδα στον τότε υπουργό εξωτερικών της κυβέρνησης των Συντηρητικών μίστερ Τζων Προφιούμο - για το Τζων δεν είμαι και πολύ σίγουρος πάρτε μιά εφημερίδα της εποχής εκείνης για να βεβαιωθείτε. Που λέτε, οι ρεπόρτερς αυτοί τον παγίδεψαν με ένα call girl - ο καθένας καταλαβαίνει την έννοια της αγγλικής αυτής λέξης, δεν υπάρχει λόγος να τη μεταφράσουμε, όλοι μας μιλάμε τα αγγλικά σαν τη μητρική μας γλώσσα - και αφού τον παγίδεψαν, τον φωτογράφισαν κρυφίως σε τρυφερούς εναγκαλισμούς μετά της εριτίμου μις Κριστίν Κίλλερ - ξέχασα να αναφέρω το όνομά της, τότε είχε γίνει πασίγνωστο. Δημιουργήθηκε μεγάλη φασαρία στο House of Commons - δεν θα το μεταφράσω ούτε κι αυτό, το ξέρουν όλοι μ΄αυτό το όνομα, το λένε όμως κι αλλοιώς, The Parliament, τώρα δεν μπορεί να ξεφύγει η έννοιά του από κανένα. Λοιπόν, οι βουλευτές, τόσο της αντιπολίτευσης όσο και της συμπολίτευσης, ζήτησαν εξηγήσεις από τον μίστερ Προφιούμο, κι αυτός αρνήθηκε ότι υπήρξε ποτέ κάποιο τέτοιο ζήτημα, δεν την ξέρω αυτήν την κυρία που μου λέτε, ούτε εξ ακοής.
Την άλλη μέρα, μιά σκανδαλοθηρική εφημερίδα του Λονδίνου - δεν θυμάμαι αν ήταν η S u n, η συνήθης ύποπτη - δημοσίευσε τις γαργαλιστικές φωτογραφίες του υπουργού και η βουλή ζήτησε και πάλι εξηγήσεις, όχι τόσο γιατί ο μίστερ Προφιούμο - μπας και ήταν Ιταλικής καταγωγής, ένα σωρό Λονδρέζοι είναι Ιταλοί, έχουν και πολλά εστιατόρια - τα είχε μπλέξει με την αναφερθείσα κυρία, όσο για το ότι τους είχε πεί ψέμματα. Ο Προφιούμο τότε, σηκώθηκε από τη θέση του και απευθυνόμενος προς τη βουλή, είπε - περίπου - τα εξής : « Αγαπητοί μου συνάδελφοι, δεν αξίζω να είμαι συνάδελφός σας, επειδή σ α ς ε ί π α ψ έ μ μα τ α, γι αυτό φεύγω απ΄εδώ και αν με ξαναδείτε να με φτύσετε, είμαι ανάξιος να είμαι υπουργός αλλά και απλός βουλευτής, επειδή σας είπα ψέμματα ». Ετσι έληξε η υπόθεση εκείνη. Και η παράξενη για τον μίστερ Προφιούμο σύμπτωση: Η πέτρα του σκανδάλου που τον έφαγε, ονομαζότανε Κίλλερ, δηλαδή φονιάς, όνομα και πράμα. ( Αλλά με άλλη ορθογραφία).
Τη δεκαετία του 70, οι Liberals της Βρετανίας - αυτό θα το μεταφράσω, μπορεί να μην το ξέρετε, δεν μπορείτε να τα ξέρετε όλα αυτό είναι δικό μου προνόμιο. Πρόκειται για τους Φιλελεύθερους, το πρώτο κόμμα στον κόσμο μαζύ με τους Συντηρητικούς, ιδρύθηκαν μαζύ γύρω στο 1678 - οι Λίμπεραλς λοιπόν, έμαθαν ότι ο αρχηγός τους, ονόματι Αντονυ Στηλ - εδώ μπορεί να τα έχω κάνει θάλασσα, είχαν κάποιον Στηλ για αρχηγό, αλλά δεν θυμάμαι καλά αν επρόκειτο γι αυτόν ή για κάποιον άλλο που ξέχασα το όνομά του - έμαθαν λοιπόν, ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Αμάν, τι πάθαμε ! Τι θα κάνουμε τώρα ; Ο κόσμος θα το κάνει βούκινο, και δεν θα ξέρουμε πού να κρυφτούμε. ( Ο πολύς κόσμος νομίζει ότι όλοι οι Βρετανοί, ιδίως οι Αγγλοι, είναι ομοφυλόφιλοι, οι στατιστικές όμως έδειξαν ότι σε όλα τα μέρη του κόσσμου, Δύσης και Ανατολής, το ποσοστό των ομοφυλοφίλων είναι ίδιο, δύο τοις εκατό.)
Τι κάνουμε λοιπόν μ΄αυτόν τον αρχηγό εμείς που είμαστε και το αρχαιότερο κόμμα στον κόσμο ; Να καθήσουμε να το συζητήσουμε ; Οχι, δεν σηκώνει συζήτηση το πράγμα. Ελα εδώ αρχηγέ. ( Δεν τον αναφέρω πιά σαν Αντονυ Στηλ, να μην τον πάρω άδικα τον άνθρωπο στο στόμα μου, ίσως έκανα λάθος.). Ελα λοιπόν εδώ, αρχηγέ ! Μάζεψε τα μπογαλάκια σου και δίνε του, και να μην μας γράφεις. Δόξα τω Θεώ, έχουμε πολλούς που θέλουν την καρέκλα σου, δεν σε χρειαζόμαστε. Μα, για σταθείτε ρε παιδιά, αυτά όλα ανήκουν στην ιδιωτική μου ζωή, γιατί να με διώξετε έτσι άσπλαχνα ;
Δεν γίνεται αρχηγέ, ξέρεις καλά ότι από το δεκαοκτώ τοις εκατό που είχαμε στις προηγούμενες εκλογές, ( ανάθεμά σας Εργατικοί που ιδρύσατε το κόμμα σας το 1900, σαν να μην μας έφταναν τα δυό κόμματα που είχαμε επί διακόσια και πλέον χρόνια, κάνατε και σεις το δικό σας και μας φάγατε τις ψήφους.) θα κατέβει τώρα στο δέκα τοις εκατό, ίσως και πιό κάτω, μόνο οι g a y s θα μας ψηφίσουνε και ίσως και τα μέλη των οικογενειών μας.
Τι να κάνει ο αρχηγός ; Αφού δεν τον θέλουνε, θα πάρει των ομματιών του και θα φύγει. Ας όψονται αυτοί που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα προσωπικά από τα δημόσια. Ετσι απεχώρησε από το ιστορικό κόμμα - που σημειωτέον ήταν το φιλλεληνικό κόμμα της Βρετανίας, οι Συντηρητικοί ήσαν τουρκόφιλοι πάντοτε. Την εποχή της ναυμαχίας του Ναυαρίνου που έδιωξε τον Ιμπραήμ απ΄ την Πελοπόννησο και έδωσε την ελευθερία στην Ελλάδα, την κυβέρνηση την είχαν οι Φιλελεύθεροι.
Οσο για μας τους Ελληνες - Θεέ μου να τους έδενες, ποτέ να μην τους έλυνες - εμείς δεν δίνουμε τσακιστή δεκάρα για το τι κάνει ο υπουργός, ο μητροπολίτης και οι πνευματικοί αρχηγοί μας -τέτοιοι είμασταν από την εποχή του Περικλή και της Ασπασίας. Ξέρετε βέβαια τί επάγγελμα ασκούσε η Ασπασία, το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου - αυτό λένε μερικοί ήταν το πρώτο επάγγελμα, πριν ανακαλυφθούν οι φουρνάρηδες, οι χασάπηδες, οι μανάβηδες.
Κατά σύμπτωση, το ίδιο επάγγελμα ασκούσε και η Κριστίν Κίλλερ, που εξόντωσε τον Προφιούμο η άτιμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου