Ο Ι Π Ε Ρ Ι Κ Ο Π Ε Σ , Τ Ω Ν Π Ε Ρ Ι Κ Ο Π Ω Ν , Ω ! Π Ε Ρ Ι Κ Ο Π Ε Σ !
Πρόβλημα δεν υπάρχει όταν τα οικονομικά σου πηγαίνουν καλά. Πηγαίνεις στην αγορά, βλέπεις τις βιτρίνες, σου χτυπά στο μάτι κάτι που το έχεις ανάγκη – ή και δεν το έχεις – και προχωράς στα ενδότερα του καταστήματος. Και χωρίς να κάνεις καθόλου παζάρια, αγοράζεις αυτό που σου άρεσε. Ουδέν πρόβλημα για την τσέπη σου, που δεν αντιμετωπίζει προβλήματα εφοδιασμού, καθώς τα έσοδά σου είναι πολλά ή έστω αρκετά, για να μην νοιάζεσαι για το τι επιθυμείς να πάρεις στην κατοχή σου, και χωρίς να παζαρεύεις καθόλου τις τιμές.
Αυτά ιχύουν με τις προϋποθέσεις που αναφέρθηκαν. Το γεμάτο πορτοφόλι, το ενδιαφέρον σου για αγορές, η ευχέρεια να αγοράσεις οτιδήποτε, χωρίς να περιστείλεις τίποτε από τις υπολοιπες ανάγκες σου. Εχεις αυτό που αποκαλούμε οικονομική ευμάρεια, και τίποτε δεν σε εμποδίζει από να γυροφέρνεις τα μαγαζιά, να βλέπεις τα προϊόντα που είναι εκτεθειμένα στις βιτρίνες τους, και τελικά να επιλέγεις εκείνα που σου κάνει κέφι να τα αγοράσεις. Κι αν είναι και λιγάκι ακριβούτσικα, καρφί δεν σου καίγεται, το πορτοφόλι σου είναι γερό, και ότι θέλεις πάιρνεις. Αυτή είναι η κατάσταση ενός ανθρώπου, που δεν αντιμετωπίζει καθόλου οικονομικές δυσκολίες.
Αντιθετα από αυτά, είναι τα πράγματα που έχει μπροστά του ο μή έχων αυτήν την οικονομική ευρωστία. Όχι μόνο δεν μπορεί να πάει και να αγοράσει τα πράγματα που θα επιθυμούσε να έχει και δεν τα έχει, αλλά που ούτε τον γύρο της αγοράς δεν μπορεί να κάνει, δεν έχει καμμιά διάθεση να τριγυρίζει τα μαγαζιά με τις βιτρίνες τους, που έχουν ένα σωρό πράγματα που πολλοί θα τα ήθελαν να τα πάρουν στην κατοχή τους. Αυτός όμως, ούτε το μάτι του γυρίζει να δεί, όχι να διαλέξει κάτι και να το πάρει, άδειο το πορτοφόλι του, και πώς να σηκώσει το βλέμμα και να κάνει επισκόπηση των αγορών ;
Ότι συμβαίνει στους ανθρώπους που εχουν ή δεν έχουν τις οικονομικές δυνατότητες για να πετύχουν αυτά που θέλουν, τα ίδια συμβαίνουν και με τις χώρες που βρίσκονται σε αντίστοιχες θέσεις. Άλλες απ΄αυτές έχουν μεγάλη οικονομική επιφάνεια και εφαρμόζουν τα προγράμματα που έχουν σχεδιάσει εκ των προτέρων, ενώ άλλες χωρες δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες. Και ανάμεσα στις τελευταίες, βρίσκεται επί μονίμου βάσης και η χώρα μας. Που λεφτά δεν έχει, και που τα αναζητα τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, ζητώντας δανεικά από τράπεζες ευρωπαϊκές, με τρόπο να έχει χρεωθεί μέχρι το λαιμό και πιό βαθειά ακόμα. Τα έχουμε πεί αυτά και σε άλλες ευκαιρίες.
Όλα αυτά θα ήσαν άσχημα υπό κανονικές συνθήκες, χρωστούσαμε τα μαλλιοκέφαλά μας, αλλά όλο και μπορούσαμε να δίνουμε και λιγοστούς τόκους στις τράπεζες, από τις οποίες βίρα και παίρνανε τα δάνεια που είπαμε. Αλλά τα πράγματα - που ήσαν κι από πριν άσχημα - έγιναν την οικονομική κρίση και το μεγάλο μπατήριμά που μας βρήκε χειρότερα, μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο. Και τι να κάναμε τότε ; Βοήθεια ζητήσαμε από κάποιους που μας έκαμναν τους φίλους, κι αυτοί έτρεξαν να μας την δώσουν με πολύ σφιχτή παλάμη όμως. Και μας έκαναν να κάμνουμε τούμπες από τη χαρά μας που βρήκαμε έναν τρόπο – έστω και αυτόν – να τραβήξουμε τον άσχημο δρόμο μας ακόμα παρακάτω.
Η ιστορία όμως αυτή, πήρε γρήγορα έναν δρόμο που κάπως τον περιμέναμε, όχι όμως τέτοιο άσχημο, που μας ήλθε κατακέφαλα. Περιμέναμε βέβαια να μας βάλουν σε κάποια τάξη, να μας πούνε να περιορίσουμε πολύ τις αλόγιστες σπατάλες μας, να κάνουμε μεγάλες οικονομίες, να φροντίσουμε να έχουμε κάμποσα έσοδα από αυτά που μας χρωστούσαν οι γνωστοί και μη εξαιρεταίοι φοροφυγάδες μας, που τους έχουμε στην πλάτη μας εδώ και δεκαετίες. Να συμμαζευτούμε όσο γίνεται περισσότερο, να περιορίσουμε τις κρατικές δαπάνες που χρόνια πάρα πολλά μας κατατρώγουν τον άρτον τον επιούσιό μας. Τέλος πάντων, να κάνουμε όσο πιό σφιχτά γίνεται τα έξοδά μας, και έτσι να ορθοποδήσουμε σιγά σιγά.
Και έπιασαν σχεδόν αμέσως και οι ίδιοι δουλειά, για να μας δείξουν πώς πρέπει να εφαρμόζεται σωστά ένα πρόγραμμα. Μας έβαλαν - συμβολικό αυτό βέβαια - να καθήσουμε σε καθίσματα, πήραν ένα ψαλλίδι στο χέρι, ένα ψαλλίδι πολύ κοφτερό, και πιάνοντας το αυτί μας, άρχισαν να το κόβουν σιγά σιγά αλλά συστηματικά. Και χωρίς να κάνουν και τη στοιχειώδη τοπική αναισθησία. Μέχρις ότου, έκοψαν ένα αρκετά σημαντικό κομμάτι του αυτιού και το πέταξαν στον κάλαθο των σκουπιδιών. Ετρεξε βέβαια πολύ αίμα, αλλά εφαρμόζοντας μερικές «τάπες » αιμοστατικές, σταμάτησαν την αιμορραγία.
Στο σημείο αυτό, τα μέλη της χειρουργικής ομαδας – που ειρήσθω εν παρόδω φέρει το όνομα « λέσχη του Δουνούτηδων » - κάνουν μιά διακοπή, και αφήνουν τους χειρουργούμενους να αναπαυθούν επί μιά ώρα. Συζητούν κάτι μεταξύ τους, και όταν επανέρχονται στις θέσεις όπου βρίσκονται αυτοί που υφίστανται τις χειρουργικές μικροεπεμβάσεις καλλωπισμού, τους λένε να ετοιμάζονται για τη συνέχιση της χειρουργικής σειράς καλλιτεχνικών επεμβάσεων, ότι είναι έτοιμοι να συνεχίσουν το έργο τους της διόρθωσης των διαφόρων ανωμαλιών που διαπιστώνουν. Πράγμα που γίνεται αμέσως, και οι χειρουργούμενοι είναι έτοιμοι.
Οι χειρουργοί, προχωρούν για τα παρακάτω. Πιάνουν τα χέρια των ανθρώπων που κάνουν αυτές τις διορθωτικές μικροεπεμβάσεις, τα κοιτάζουν καλά, και ο επι κεφαλής της ομάδας λέει : « Βλέπετε εδώ, ότι έχετε πέντε δάχτυλα ο καθένας σας στο κάθε χέρι. Δεν νομίζετε ότι τρία μόνο από αυτά θα ήσαν απόλυτα επαρκή, και ότι τουλάχιστον δύο απ΄αυτά είναι εντελώς περιττά, και μονάχα σε φασαρία σας βάζουν όταν θέλετε να κόψετε τα νύχια σας ; ». Και χωρίς να πάρουν απάντηση, παίρνουν ανά χείρας το χειρουργικό τους ψαλλιδι, και κόβουν ένα ένα τα δυό ακραία δάχτυλα, αφήνοντας όμως ανέπαφα τα τρία μεγάλα που είναι φανερό, ότι είναι απαραίτητα.
Στη συνέχεια, πιάνουν το άκρο των ποδιών των ανθρώπων μας, και κοιτάζοντας με προσοχή, τους λένε : « Είναι ολοφάνερο, ότι στην περίπτωση των δακτύλων των ποδιών, κάνένα από αυτά δεν είναι χρειαζούμενο. Αν ήσασταν πίθηκοι, μάλιστα, το καταλαβαίνουμε ότι και κάποια από αυτά θα σας χρειαζόντουσαν, αλλά στην περίπτωσή σας, πρόκειται εδώ απλά για ζήτημα εμφάνισης, αλλοιώς είναι εντελώς άχρηστα. Κανονικά, θα έπρεπε να κόψουμε και τα πέντε δάχτυλα, αλλά για λόγους καλλιτεχνικούς και μόνο, θα κόψουμε και σ΄αυτά , μόνο τα δύο μικρά και ακριανά ». Και εδώ, χωρίς να περιμένουν απάντηση, προχωρούν αμέσως και με όλες τις αναγκαίες προφυλάξεις για να μην προκληθεί άσκοπη αιμορραγία, κόβουν τα δυό αυτά περισσευούμενα δάχτυλα, είναι ασφαλώς επαρκή και ίσως και άχρηστα τα υπόλοιπα τρία που τα αφήνουν στη θέση τους. Εχουν γίνει και εδώ οι απαραίτητες για την καλαισθησία των άκρων του σώματος διορθώσεις.
Οι ειδικοί της μικροχειρουργικής του καλλωπισμού, μαζεύονται τώρα και συσκέπτονται. Ποιά πράγματα, μικρές ανωμαλίες του σωματος, έχουν ανάγκη της μικροχειρουργικής ; Κόψανε τα αυτιά, τη μύτη, τα δυό δάχτυλά των χεριών και των ποδιών, τί άλλο μένει να κόψουν ώστε το σώμα να πάρει μιά ομορφότερη φόρμα ; Μάλιστα, υπάρχει κάτι ακόμα που υπάρχει μόνο στους άνδρες, είναι άραγε αναγκαίο και σκόπιμο να το κοψουμε κι αυτό ; Οι γνώμες διχάζονται πάνω σ΄αυτό το ζήτημα, αλλοι απ΄αυτούς θεωρούν ότι πρέπει κι εκεί να γίνει μιά περικοπή, αλλοι λένε ότι δεν υπάρχει καμμιά ανάγκη γι αυτό. Φτάνουν οι περικοπές που έγιναν, τα πράγματα έχουν πάρει μιά πολύ πιό όμορφη όψη τώρα. Δεν υπάρχει ανάγκη άλλων περικοπών στο ανθρώπινο σώμα, πολύ καλό είναι έτσι όπως βρίσκεται τώρα. Και η υπόθεση σταματά εδώ, δεν ξέρουμε όμως τι θα προκύψει στο μέλλον.
Λοιπόν, αυτή ήταν μιά συμβολική εικόνα, μη της δίνετε σημασία. Απλή φαντασία ήταν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου