ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΥΝ

Π  Ρ  Α  Γ  Μ  Α  Τ  Α     Π  Ο  Υ     Π  Ρ  Ο  Β  Λ  Η  Μ  Α  Τ  Ι  Ζ  Ο  Υ  Ν



Κάθομαι συχνά όταν  δεν έχω τίποτε  να κάνω, και  αρχίζω να σκέφτομαι. Και ποιά είναι τα πράγματα που σκέφτομαι  βαθειά και με απασχολούν ; Βέβαια, όλοι σκέπτονται διάφορα πράγματα, αυτό είναι αλήθεια, μιάς και ο άνθρωπος είναι σκεπτόμενο πλάσμα. Όμως, σκέφτεται πράγματα της άμεσης  πραγματικότητας, τα καθημερινά του προβλήματα, τις καθημερινές δουλειές που έχει  να κανει, τις  επιταγές που  πρέπει να  εξωφλήσει  για να μην  τον γράψουν στις μαύρες σελίδες του Τειρεσία. Και για πολλά άλλα ζητήματα, που σχεδόν όλα αφορούν πράγματα της καθημερινότητας.

Δεν είναι όμως αυτά που με  απασχολούν, είναι μάλιστα αυτά, τα λιγότερα που με ενδιαφέρουν. Οχι ότι είμαι  αναίσθητος στα τρέχοντα προβλήματα, όχι, δεν πρόκειται γι αυτό. Αλλοι είναι  οι λόγοι που με σπρώχνουν σε  προβληματισμούς που  είναι έξω από  τη σημερινή πραγματικότητα. Θες είναι ο τρόπος σκέψης που ανέπτυξα όλα αυτά  τα χρόνια, θες να είναι το γνωστό  μας Nτι - Eν - Έϊ ; Ισως να είναι  ανεξήγητο, ο άνθρωπος  είναι πολύ  μπερδεμένο μυστήριο, και μ΄αυτόν ερμηνείες δεν μπορείς να έχεις εύκολες.

Πιστεύω ότι αυτές οι  εποχές που περνάμε σήμερα, είναι μιά βασική και κύρια αιτία που μου δημιουργεί τους πολλούς προβληματισμούς. Είναι ίσως και το ότι δεν έχω πιά μιά τακτική εργασία που να με απορροφά, και όλοι ξέρουμε, ότι όταν έχει κανείς πολλές εργασιακές έγνοιες στο κεφάλι του, δεν πολυασχολείται με ζητήματα που ανήκουν στην καθημερινότητα. Αντίθετα η αργία, είναι γενεσιουργό αίτιο για πολλούς και διάφορους συλλογισμούς, που κι αυτοί φέρνουν άλλους τέτοιους, και ούτω καθ΄εξής.

Με απασχολεί λόγου χάριν το πρόβλημα της μεταβολής του περιβάλλοντος, που δημιουργεί αλλαγές στις κλιματολογικές συνθήκες. Βρε τί θα γίνει με αυτό το φαινόμενο του θερμοκηπίου ; Θα υψωθεί τάχατες η  θερμοκρασία του  πλανήτη κατά αλλους  πέντε ή δέκα βαθμούς, ύστερα από πενήντα ή εβδομήντα  χρόνια ; Θα λυώσουν μήπως οι πάγοι στο κοντινό διάστημα, όπως έγινε  με το τεράστιο παγόβουνο στο μέγεθος της Κύπρου, που ξεκόλλησε από τους  παγετώνες  του Νότιου πόλου και ανέβηκε στον Ειρηνικό  ωκεανό ; Ψάχνω να βρώ τις απαντήσεις που  θα έδιναν οι  ειδικοί  επί των θεμάτων  αυτών, αλλά κι αυτοί δεν συμφωνούν μεταξύ τους. Και με αφήνουν να πελαγοδρομώ σε αντιεπιστημονικές υποθέσεις.

Πώς θα πάνε τα πράγματα στον τομέα της ενέργειας ; Αλλο ένα ζητημα που πρόκειται να απασχολήσει τους ανθρώπους ύστερα από εκατό χρόνια ή και νωρίτερα. Φυσικά, θα μου πείτε, γιατί ρε σύ να μην απασχολείσαι με κάτι που  δεν θα γίνει  στις μέρες  μας, άντε να πούμε σε δυό ή τρία χρόνια, και να σκέφτεσαι το τόσο μακρινό  μέλλον ; Τί σε νοιάζει το τί θα καίνε τα  « οχτωκίνητα », ύστερα  από πολλές  δεκαετίες ; Μήπως  θα είσαι παρών  σε κείνες τις μακρυνές εποχές και σε νοιάζει τόσο πολύ ; Εδώ δεν  ξέρουμε  αν θα ξημερωθούμε αύριο, αν δεν έλθει κάτι το απρόοπτο ( ή και προβλέψιμο ), και θα μας ανησυχεί το μακρινό μέλλον ;

Λοιπόν αγαπητέ μου, δεν ενδιαφέρεσαι καθόλου απ΄ότι βλέπω - αν και δεν σε βλέπω καθόλου εσένα, σχήμα λόγου είναι μόνο - το τί θα  κάνει ο τριισέγγονός σου κάποια εποχή, με τί θα κινείται, με πιό τρόπο θα ζεσταίνεται τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Απόγονός σου είναι αυτός, και δείχνεις τόση αδιαφορία για το πώς θα  αντιμετωπίζει την τότε κατάσταση. Είναι εντελώς απαράδεκτο αυτό, πρέπει να το παραδεχτείς.

Και τί θα γίνει με το  καυτό πρόβλημα  της ανεργίας  στο μέλλον ; Δεν εννοώ το μακρινό μέλλον μόνο, αλλά και το επί θύραις, αυτό που έχουμε κι αυτό τον καιρό. Και το οποίο, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν φαίνεται να λύνεται καθόλου. Εδώ δεν πρόκειται για τον τρισέγγονό σου, για τον εγγονό και την εγγονή σου  πρόκειται, αυτοί είναι που εμπλέκονται στο ζήτημα της  ανεργίας. Αν πάντως δεν το σκέφτεσαι καθόλου εσύ το πρόβλημα, σε πληροφορώ ότι εμένα με απασχολεί και μάλιστα πολύ.

Προχωρώ στα παραπέρα. Σήμερα, ο πληθυσμός του πλανήτη, του χωριού μας δηλαδή, είναι γύρω στα εξήμισυ δισεκατομμύρια  άνθρωποι. Υπολογίζεται ότι μετά  από πενήντα μόλις χρόνια, ο πληθυσμός αυτός  θα είναι πάνω  από δέκα δισεκατομμύρια. Και οι πολλοί από αυτούς τους υπεράριθμους ανθρώπους, θα  βρίσκονται στις  φτωχές χώρες και τις φτωχές ηπείρους. Να φάνε δεν θα έχουν, κι αυτό το βλέπουμε έντονα και σήμερα. Τί θα γίνει, όταν φτάσουν και ξεπεράσουν  αυτό το νούμερο που ανέφερα ; Θα καθήσουν στα μέρη τους και θα υποφέρουν την πείνα  τους ; Δεν σε ενδιαφέρει βέβαια καθόλου αυτό το ζήτημα, αφορά το αρκετά μακρινό μέλλον, γιατί  να χολοσκάμε από τώρα ; Ας έλθει εκείνη η εποχή του υπερπληθυσμού, και βλέπουμε τί θα κάνουμε, αυτά λές απρόσωπε φίλε μου.

Εγώ όμως σου λέω, ότι πολύ πριν φτάσει εκείνη η εποχή, οι  περισσότεροι  από αυτούς τους πεινασμένους ανθρώπους, θα ξεχυθούν στις αναπτυγμένες και « πολιτισμένες » χώρες. Για να βρούνε μιά οποιαδήποτε δουλειά, για να μπορούν να έχουν τα στοιχειωδη για την επιβίωσή τους. Όμως, με την εισβολή αυτή, θα αλλάξουν οι πληθυσμιακές ισορροπίες, φαινόμενο που από τώρα αρχίζει να φαίνεται. Ας πούμε για την Ευρώπη, την ήπειρο των πολιτισμών. Εχει σήμερα  καπου εξακόσια  εκατομμύρια - ή λίγο παραπάνω - κατοίκους. Και  ένα αρκετό κομμάτι από  αυτούς, είναι  ήδη οικονομικοί  μετανάστες, που  σε λίγες  δεκαετίες θα  είναι η πλειοψηφία του πληθυσμού. Με αποτελέσματα που δεν μπορούν  να προβλεφθούν, αλλά που δεν φαίνεται να  είναι και τόσο ευοίωνα από πλευράς ασφάλειας στις χώρες που θα έχουν αυτή την πληθυσμιακή αναστροφή.

Είπα προηγούμενα κάποια πράγματα  για το περιβάλλον. Και τώρα ρωτώ : Τί θα γίνει με αυτό τον πλανήτη, πόσο καιρό θα αντέξει ακόμα ; Βέβαια, η  γή θα παραμείνει στη θέση της, θα γυρίζει γύρω από τον ήλιο και γύρω από τον άξονά της. Αλλά ποιοί θα την κατοικούν στο αρκετά - το ομολογώ  αυτό - μακρινό  μέλλον, ας πούμε μετά από εκατό χρόνια ; Τα φυτά και οι κατσαρίδες μονάχα ; Μπορεί να απαντήσει κανείς σ΄αυτή την ερώτηση ;

Εφυγαν οι παλιές  αρρώστειες που θέριζαν τους ανθρώπους. Αλλά ήλθαν καινούργιες, ολοκαίνουργιες. Πόσες ακόμα τέτοιες  φρέσκες θα έλθουν  στο μέλλον ; Δεν μπορεί βέβαια να γίνει καμιά πρόβλεψη, αυτό  λένε οι ειδικοί. Και τί θα  γίνει με τα προβλήματα που σχετίζονται με το περιβάλλον ; Τί θα γίνει με την εξαφάνιση των βιότοπων και της  κάθε ζούγκλας, όταν από τώρα έχουν αρχίσει να εξαφανίζονται, και που η ύπαρξή τους συντηρεί τις ισορροπίες στο πλανητικό περιβάλλον ; Υπάρχει  καμμιά φροντίδα - σοβαρή  εννοώ - στο να προληφθούν όλες αυτές οι εξελίξεις ;

Υπάρχουν και πλήθος άλλο από προβλήματα που με ενοχλούν πολύ. Και σαν να μην έφταναν αυτά, έχω και έναν άλλο προβληματισμό, πολύ  έντονο. Ας υποθέσουμε προς στιγμήν, ότι όλα αυτά  τα άσχημα που ανέφερα, θα αποφευχθούν, ο  άνθρωπος θα καταφέρει να βάλει τάξη στις  καταστάσεις  που τον απειλούν. Αλλά  κάμνω την  παρακάτω  σκέψη : Ποιοί θα με θυμούνται ύστερα  από ενάμισυ εκατομμύριο χρόνια ; Μπά, δεν είμαι καθόλου καλά, άκου εκεί ενάμισυ εκατομμύριο χρόνια ! Θα πρέπει να συμβουλευτώ γρήγορα έναν ψυχίατρο, δεν είμαι καθόλου καλά.

Πολλά είπα λοιπόν, έτσι δεν είναι ;  Ας κατέβω λοιπόν, το πήγα πολύ μακρυά το πράγμα, ποιοί θα θυμούνται και μένα και τους άλλους σύγχρονους, ύστερα από μόνο πεντακόσια χρόνια ; Κανένας βέβαια, δεν είμαστε τίποτε διάσημοι που θα τους  γράψει η  ιστορία. Οπότε, βράσε ρύζι να φας πιλάφι. Αυτά παθαίνει  όποιος έχει πολλούς  προβληματισμούς, αυτός που ροκανίζει το μυαλό του με ανόητες και ανώφελες σκέψεις.

Αυτό που πρέπει να  έχει ο καθένας μας, είναι  το κοινό μυαλό, να μην προβληματιζόμαστε με ανόητες  σκέψεις. Να φιλοσοφούμε τα  πράγματα, να τα βλέπουμε  ρεαλιστικά, και να μην περπατάμε πάνω  στα σύννεφα. Μπορείς να  περπατάς επάνω στα  σύννεφα, αψηφώντας τους νόμους της  βαρύτητας ; Ασφαλώς  και όχι. Ας  παρατήσουμε - αυτό  το λέω  κυρίως για μένα - τις άσκοπες σκέψεις.