ΜΕΤΑΔΙΑΖΥΓΙΑΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Μ  Ε  Τ  Α  Δ  Ι  Α  Ζ  Υ  Γ  Ι  Α  Κ  Α     Π  Ρ  Ο  Β  Λ  Η  Μ  Α  Τ  Α



Τα πάνε μιά χαρά  τον πρώτο  καιρό μετά  το γάμο. Όλα  είναι όμορφα κι ωραία, υπάρχει αλληλοκατανόηση  και καλό  κλίμα, και  τίποτε δεν  προμηνύει τη  δυσάρεστη συνέχεια. Που μπορεί να  έλθει πολύ καιρό ύστερα, μπορεί  όμως να  παρουσιαστεί και  σε σχετικά σύντομο χρονικό  διάστημα. Αυτά που  ονειρεύομασταν, αρχίζουν να  ξεθωριάζουν μέρα  με τη  μέρα, διαφωνίες και κατόπιν  καυγάδες, έρχονται  να συμπληρώσουν την μέχρι τότε εικόνα που χ-λασε. Αλλοιώς τα περιμέναμε τα πράγματα, κι αλλοιώς εξελίχτηκαν.

Το σενάριο αυτό πολύ  συχνά το βλέπουμε  ή μάλλον το ακούμε. Πριν  λίγες μερες μάλι-στα, ακούστηκε  και κάτι το  καταπληκτικό, που δείχνει το  πόσο μπορεί να  πέσει κανείς έξω πριν μπεί για να χορέψει  το χορό. Λοιπόν, ήταν ένα ζευγάρι που τα δυό μέλη τους, ένας άνδρας και μιά γυναίκα, συζούσαν  σαν αντρόγυνο  επί έξι συναπτά  χρόνια, που  δεν έιναι καθόλου λίγα. Και  μίαν των  ημερών, είπαν  να νομιμοποιήσουν  τη σχέση τους, να  προβούν στο απονενοημένο  διάβημα. Μ΄άλλα  λόγια, να  παντρευτούν. Το γιατί δεν  το έκαναν αυτό πολύ νωρίτερα, δεν έγινε γνωστό. Γνωστή όμως έγινε η συνέχεια.

Παντρεύτηκαν λοιπόν οι δυό νέοι αυτοί  άνθρωποι, και  βέβαια, δεν  επρόκειτο τίποτε να αλλάξει στην καθημερινή ζωή  τους, αντίθετα από τα  παλιά χρόνια, όταν  δεν υπήρχαν αυτές οι συμβιώσεις. Αλλά δεν  πέρασε ένα εξάμηνο, και όλα ανατράπηκαν, αυτά που δεν είχαν γίνει μέσα σε έξι χρόνια, έγιναν  μέσα στους έξι αυτούς μήνες. Ρήξη οριστική επήλθε στις σχέσεις τους - που δεν έπρεπε να περιμένει κανείς σύμφωνα με την προίστορία τους - και πάρθη-κε η οριστική και αμετάκλητη  απόφαση : Να προχωρήσουν αμέσως στο διάζύγιο. Εκπληκτική περίπτωση, έτσι δεν είναι ;

Από πολύ παλιές εποχές, από  αυτές που μπορούμε βέβαια να έχουμε στοιχεία από γραπτές πηγές, φαίνεται  ότι το διαζύγιο ήταν  μέχρι πριν από - δυό τρεις χιλιετίες, καθαρά υπόθεση του άνδρα. « Πάρε τα πράγματά  σου και πάρε  και  δρόμο απ΄εδώ », έλέγε στην αξιότιμη σύζυγό του. Υπήρχαν βέβαια και περιπτώσεις, στις οποίες  μπορούσε και η γυναίκα να ζητήσει και να πάρει διαζύγιο από τον άνδρα της, αλλά  αυτό γινόταν για  ορισμένους λόγους και σχετικά με πολλή  δυσκολία. Από  τα γραπτά που έχουμε στη διάθεσή μας, βλέπουμε ότι διαφορετικά αντιμετωπίζονταν το ζήτημα του διαζυγίου από χώρα σε χώρα. Η απόλυτη εξουσία στο άνδρα  πάνω στο θέμα  αυτό, φαίνεται  ότι υπήρχε στην  αρχαία Ασσυρία. Στη  Ρώμη και την Αθήνα, μπορούσε  και η γυναίκα να  ζητήσει και να  πάρει διαζύγιο, αν οι λόγοι που πρόβαλλε ήσαν τέτοιοι που να δικαιολογούν μιά τέτοια απόφαση.

Στους Εβραίους, υπήρχε ειδικός  νόμος του Μωϋσή που κανόνιζε  τις λεπτομέρειες πάνω στο θέμα αυτό, και  ένα άρθρο του  νόμου, έλεγε  ότι ο άνδρας  έπρεπε να  δώσει ένα σχετικό έγγραφο στη γυναίκα για  το λόγο που ζήτησε να τη χωρίσει, για να το χρησιμοποιεί η γυναίκα σε περίπτωση που θα ήθελε να κάνει άλλο γάμο. Οι οικονομικές επιπτώσεις από το διαζύγιο, δεν φαίνεται  να διαγράφονται  με σαφήνεια στα αρχαία  κείμενα, πάντως  επικράτησε με τον καιρό να  επιστρέφει ο σύζυγος  την προίκα που είχε  πάρει. Το τί υπήρχε με την κηδεμο-νία των παιδιών, δεν είναι επίσης ξεκάθαρο, πάντως  φαίνεται ότι πρέπει να  τα παραλάμβανε η μητέρα τους. Η ανατροφή  των παιδιών δεν  είναι υπόθεση  του πατέρα, αυτό  ήταν γνωστό από τα προϊστορικά χρόνια.

Θα αφήσουμε όμως την  παρελθοντολογία, για να  έλθουμε στα ισχύοντα  στα καθ΄ημάς, στη χώρα μας. Πριν από  δυό - τρεις δεκαετίες και  κατόπιν, όταν άλλαξε και η σχετική νομοθεσία. Πριν λοιπόν  από εικοσιπενταριά  χρόνια, αυτό που σίγουρα  ίσχυε, ήταν  η επιστροφή στη σύζυγο και της προίκας της, και όποιου άλλου πράγματος που η  ίδια είχε αποκτήσει στη διάρκεια του γάμου. Στην περίπτωση που είχε παιδιά - αυτά πήγαιναν στην μητέρα τους - και δεν είχε τα οικονομικά μέσα να τα αναθρέψει, ο νόμος επέβαλλε από παλιά χρόνια, να της δίνεται από τον πρώην  της μιά διατροφή  για τα παιδιά  αυτά. Ασχετα  βέβαια αν  τη διατροφή αυτή την έδινε  πραγματικά ο τέως  της. Και  κάτι άλλο, μέχρι να εύρισκε  η γυναίκα σπίτι να μείνει, μπορούσε  να κατοικεί στο  ίδιο σπίτι με  τον διαζευγμένο  άνδρα. Υπήρχαν και άλλες λεπτομέρειες πάνω στο ζήτημα των επακόλουθων του διαζυγίου, που και μπερδεμένα αρκετά είναι, αλλά και δεν χρειάζεται ίσως να τις αναφέρω.

Η πολύ σημαντική  αλλαγή στα  πράγματα, έγινε πριν από δύομισυ δεκαετίες. Θέλετε να πάρετε διαζύγιο αγαπητοί μου, δεν θέλετε  να συνεχίσετε  το δρόμο που έχετε πάρει πριν από κάποιον καιρό ; Μάλιστα, θα πρέπει να ξέρετε και  ποιά θα είναι  τα κατοπινά  της απόφασής σας, που ελπίζουμε  να την πήρατε  κατόπιν ωρίμου  σκέψεως και  όχι πάνω σε  κάποιες συμπλοκές που είχατε μεταξύ σας. Και δεν καθήσατε να σκεφτείτε ότι  μπορείτε και να τα βρείτε ύστερα από συζητήσεις  και συμβουλές από τους  ειδικούς οικογενειακούς  συμβούλους, που έχουν κάνει σπουδές πάνω σε τέτοια προβλήματα.

Λοιπόν, αν δεν έχετε  παιδιά, τα  πράγματα είναι πολύ  εύκολα. Μαζεύετε τα τσαμασίρια σας και αποχωρίζεστε ο ένας από τον άλλο, ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω  σας και χωρίς ούτε ένα αποχαιρετιστήριο  φιλί. Από εκεί και  πέρα, θα  σας πούμε  τα σχετικά με  τα οικονομικά. Αν η γυναίκα δεν έχει  καμμιά εργασία  και δεν έχει ως  εκ τούτου  εισόδημα, οφείλει ο τέως σύζυγος να της δίνει ένα ποσό κάθε μήνα, που θα  είναι σύμφωνο με  τη δική του οικονομική κατάσταση. Αν  είναι πλούσιος  και έχει  πολλά εισοδήματα, θα  δίνει ένα αρκετά  σημαντικό ποσό σαν διατροφή στην πρώην  του. Αν όμως είναι  φτωχός, τότε το ποσό της διατροφής θα είναι μικρό, ίσως και πολύ μικρό.

Εκτός όμως από αυτό  το κατά μήνα  ποσό, θα πρέπει  να υπολογίσουμε το πόσα περιουσιακά στοιχέια έχουν  αποκτηθεί το διάστημα  που είσασταν μαζύ. Και αφου τα υπολογίσουμε, θα μας  πείτε - και μάλλον  είναι δηλωμένο - το πόσον  καιρό μείνατε  μαζύ μέχρι  που τα χαλάσατε. Λοιπόν, αν έχετε  κάνει μαζύ τα είκοσι χρόνια που είναι στον κανονισμό - έτσι νομίζω ότι είναι το πράγμα - τότε όλα  αυτά θα μοιραστούν  στη μέση, και ο  καθένας από τους δυό θα πάρει ακριβώς τα μισά. Εστω κι αν η γυναίκα δεν εργαζόταν καθόλου και την περιουσία την έκανε μόνος του ο άνδρας.

Τώρα, αν τα χρόνια  που κάνατε μαζύ  ήσαν λιγότερα, το πόσο θα πάρει η γυναίκα, θα εξαρτηθεί από τα χρόνια. Για παράδειγμα, αν έκανε  με τον τέως της  δέκα χρόνια, θα πάρει το ένα τέταρτο της  περιουσίας, αν  έκανε πέντε χρόνια, θα  πάρει το ένα όγδοο  και ούτω καθ΄εξής. Κι αν έκανε ένα εξάμηνο  μονάχα, ε, λοιπόν, δεν  δικαιούται να πάρει τίποτε, έτσι πρέπει να γινει η μοιρασιά, να μην αδικήσουμε κανέναν από τους δυό σας.

Παίρνουμε τώρα τη δεύτερη περίπτωση,  πρόκειται να σκορπίσετε  στον άνεμο το δεσμό που είχατε, αλλά υπάρχουν  και ένα ή περισσότερα  παιδιά στο λογαριασμό. Αν και όσο προχωρά ο καιρός, η  περίπτωση  αυτή θα  γίνεται όσο  πηγαίνει  και πιό  σπάνια, μέχρι εξαφάνισης. Καθώς, αφ΄ενός δεν συνηθίζεται και τόσο πολύ  στις μέρες μας  να γίνονται παιδιά, ενώ αφ΄ετέρου, λόγω  των πολύ γρήγορων  διαζυγίων, δεν  θα προφταίνουν  να γίνουν. Ας  εξετάσουμε λοιπόν κι αυτή την  περίπτωση για  να ξέρουμε τί θα  αντιμετωπίσουμε  όταν πούμε το αντίο ο ένας τον άλλο κάποια μέρα.

Σύμφωνα με  τους νόμους που  υπάρχουν σ΄όλη την  ανθρωπότητα, τα  παιδιά πηγαίνουν στη μητέρα τους, με κάποιες λίγες  εξαιρέσεις. Όταν  η μητέρα λόγου χάριν  είναι ψυχοπαθής και επομένως ανίκανη να αναθρέψει τα παιδιά ( είναι και επικίνδυνη γι αυτά ),όταν πάσχει από σοβαρή και ανίατη ασθένεια και για κάποιους άλλους σοβαρούς λόγους. Και αν μεν η μητέρα είναι σε  ανθηρή οικονομική  κατάσταση και  δεν χρειάζεται  οικονομική ενίσχυση, έχει καλώς. Επειδή όμως μιά τέτοια οικονομική άνεση είναι δυσεύρετη, το δικαστήριο  προστάζει στον πατέρα των  παιδιών, να πληρώνει κάθε  μήνα και ένα ποσόν  σαν έξοδο  διατροφής για ταπαιδιά. Που βέβαια, είναι ανάλογο προς την οικονομική επιφάνεια του πατέρα, είναι πλούσιος, δίνει πολλά, είναι φτωχούλης, δίνει λίγα.

Ακούμε περιπτώσεις, στις οποίες, ούτε για τη γυναίκα δίνουν οι διαζευγμενοι άντρες διατροφή, και μερικές  φορές, ούτε  και για τα  παιδιά τους. Είτε επειδή είναι  χολωμένοι με την πρώην τους, είτε για άλλους λόγους. Ισως κάποιοι να υποπτεύονται ότι  κάποιο από τα παιδιά - ή όλα - είναι κάποιου άλλου, αγνώστου πατρός, και αυτό τους κάνιε σφιχτοχέρηδες απέναντί τους. ( Να θυμηθούμε  τον Αυστραλό  εκείνο, που έδινε  επί δυό χρόνια  διατροφή στα παιδιά του, μέχρις ότου με εισαγγελική παρέμβαση ανεκάλυψε μέσω  εξέτασης Ντι - Εν - Έϊ, ότι τα παιδιά δεν ήσαν δικά τους, ήσαν κάποιου άλλου ). Και σε κάποια άλλη  περίπτωση, επειδή δεν έχει την οικονομικη δυνατότητα να δίνει το ποσό της διατροφής.

Εν τάξει, τα πήρε η μαμά τα παιδιά και προσπαθεί να τα μεγαλώσει, να τα μορφώσει και να τα κάνει άξια. ( Το πόσο  είναι ικανή βέβαια  να τα κάνει όλα αυτά, είναι θέμα προς συζήτηση, τουλάχιστον για ορισμένες περιπτώσεις ). Αλλά μερικές φορές, δεν κάνει μόνο αυτά τα πράγματα. Πριν φτάσει μπροστά στο δικαστήριο και ζητήσει να χωριστούν τα τσανάκια, έχει έρθει σε έντονη ρήξη  με τον πρώην  της ( που τότε  ακόμα ήταν  « νυν » και δεν είχε γίνει ακόμα πρώην ). Από όλες αυτές τις πολεμικές συμπλοκές, έχουν μείνει βαθειά τα σημάδια, μίσος, απέχθεια και διάφορα άλλα. Που φροντίζει με επιδεξιότητα μεγάλη να τα μεταδώσει στο ή στα παιδιά που  της παρέδωσε για επιμέλεια ο δικαστής και ο νόμος. « Κοίτα παιδί μου, αυτός ο μπαμπάς σου, πολύ  κακός είναι, πάρα  πολύ κακός.. Αυτός και μόνο φταίει που φτάσαμε σ΄αυτή την κατάσταση. Όταν μεγαλώσεις ακόμα περισσότερο, θα σου πώ τί αθλιότητες έκανε σε  βάρος της μαμάς  και των παιδιών  του. Και γι αυτό ο  δικαστής σας έδωσε  σε μένα και όχι σ΄αυτόν τον αχρείο ».

Μίσος αληθινό καλλιεργείται από μερικές ή πολλές μητέρες, που με τον τρόπο αυτό εκδικούνται τον  πρώην τους. Σταλάζοντας δηλητήριο  στις ψυχούλες  των παιδιών, που δεν μπορούν να καταλάβουν πολλά πράγματα, και αυτή η πλύση η καθημερινή του εγκεφάλου, τα απομακρύνει άπαξ δια παντός από τον πατέρα τους. Που να τα προσεγγισει του είναι αδύνατο, έχει γίνει η κατάλληλη προετοιμασία για να απορριφθεί χωρίς δεύτερο λόγο.

Δεν ξέρω αν είναι ένας από αυτούς τους λόγους, που παρακίνησε μιά μεγάλη ομάδα διαζευγμένων πατεράδων, να διαδηλώσουν σε πόλη της χώρας μας πρόσφατα, ζητώντας να γίνει κάποια τροποποίηση του νόμου που δίνει  την αποκλειστικότητα  της επιμέλειας των παιδιών στη μητέρα τους. Να γίνεται εξέταση του κατά πόσον η μητέρα  είναι σε κάθε περίπτωση και χωρίς κάποια έρευνα, πιό κατάλληλη από τον πατέρα του παιδιού να αναλάβει την προτοιμασία του παιδιού πριν αυτό βγεί στη ζούνγκλα  της σημερινής  κοινωνίας. Ναι, μπορεί να ήταν αυτός ο  βασικός λογος της  διαμαρτυρίας των  ανθρώπων αυτών, που  όμως είναι βέβαια ότι θα πεταχτεί στα σκουπίδια. Ενώ  είναι πολύ πιθανό, ότι  ένας άξιος πατέρας είναι πολύ προτιμώτερος από μιά μητέρα που δεν έχει τα εφόδια για να ανταπεξελεθει στο ρόλο που τις δίνει ο νόμος.

Και ένα τελευταίο και πού είναι  και διασκεδαστικό. Γνωστό είναι  ότι σε μερικές χώρες, είναι νομικά  επιτρεπτός  ο γάμος  ανάμεσα σε ομοφυλόφιλους, πράγμα που θα επεκταθεί οπωσδήποτε και σε άλλες χώρες, να μην γίνει η αρχή σε ένα πράγμα. Λοιπόν, ένα ζεύγος γκαίϋδων - για να  το πάμε και  λίγο στο αγγλόφωνο - ζήτησε, τί  άλλο  παρακαλώ ; Διαζύγιο. Σημεία των καιρών κι αυτά. Ως εδώ καλά, το διαζύγιο  εγκρίθηκε, αλλά κάπου σκόνταψε η υπόθεση. Μάχη ολόκληρη  δόθηκε για  την επιμέλεια. Επιμέλεια  τίνος ; Κάποιου παιδιού που το είχε υιοθετήσει το  « ζεύγος  » ; Οχι, κάθε άλλο. Η επιμέλεια  που διεκδικούσαν  μετά μανίας τα αντίπαλα μέρη, ήταν ο σκύλος του ζευγαριού. Μάλιστα, περί αυτού επρόκειτο.