ΑΝΑΓΚΑ ΚΑΙ ΘΕΟΙ ΠΕΙΘΟΝΤΑΙ

A  N A Γ K  A Κ  Α  Ι     Α  Ν  Θ  Ρ  Ω  Π  Ο  Ι     Π  Ε  Ι  Θ  Ο Ν  Τ  Α  Ι

Το πράγμα θα ηταν πολύ απλό αν ήμουν αγελάδα. Ποιές είναι οι πρώτιστες ανάγκες μιάς αγελάδας, αλλά και καθενός  ζώου εκτός από το δίποδο εκείνο που το ονομάζουμε άνθρωπο ; ( Που δυστυχώς αποδεικνύεται πολύ συχνά, ότι δεν του αξίζει αυτό το όνομα ). Λοιπόν, είναι η τροφή και το νερό και φυσικά και ο αέρας, χωρίς να μπορεί να αναπνεύσει  θα πάθει αμέσως ασφυξία. Αυτές είναι οι ανάγκες  της αγελάδας, που την πήρα σαν παράδειγμα, και τα ίδια ισχύουν και για τα άλλα πλάσματα που κατοικουν στη γή.

Λοιπόν,,όλα αυτά τα απόλυτα χρειαζούμενα, τα  έχει η εν λόγω  αγελάδα χωρίς να καταβάλει καμμιά προσπάθεια, δωρεάν δίνονται  και χωρίς να  εργάζεται, χωρίς να πληρώνει φόρους, χωρίς να κολλά  ένσημα για το ασφαλιστικό της ταμείο που άλλωστε δεν υπάρχει. Χωρίς να πληρώνει λογαριασμό κατανάλωσης του νερού στη Δημαρχία, χωρίς να πληρώνει ενοίκιο για το χωράφι  στο οποίο πηγαίνει για να βρεί το χόρτο με το οποίο σιτίζεται. Όλα αυτά της παρέχονται  δωρεάν. Βέβαια, προκειμένου περί αγελάδας - αυτήν που πήρα για παράδειγμα - θα της ζητηθεί από τους ανθρώπους να δώσει το γάλα της. Αυτό όμως δεν ισχύει για τα άλλα πλάσματα που δεν  τους ζητείται να  παρέχουν  κάποια υπηρεσία  στους ανθρώπους. Μόνο για την αγελάδα του παραδείγματος που βάλαμε, ισχύει αυτή η προϋπόθεση.

Συμβαίνει όμως να μην  είμαι  αγελάδα. Ούτε και  τσακάλι, λύκος ή κροκόδειλος και κανένα από τα λεγόμενα  « άλογα » πλάσματα, από αυτά  που δεν έχουν  λογική και  ικανότητα να σκέφτονται, να  προγραμματίζουν, να  προβλέπουν. Είμαι ένα από τα δίποδα εκείνα που είπαμε, και συνεπως  δεν μου δίνουν  τίποτε χωρίς να  αποδώσω κάποιο  έργο, κάποια εργασία που θα την πληρώσουν κάποιοι. Και εδώ έρχομαι να αναφερθώ σε ένα χιουμοριστικό που είχε γράψει πριν πολλές δεκαετίες ο διάσημος Γάλλος  ευθυμογράφος Τριστάν Μπερνάρ, και που έχει σχέση με την προσφορά  και τις αμοιβές που  μας δίνουν για  κάποιες υπηρεσίες που εκτελούμε. Και να ποιό ήταν το σκεπτικό του Γάλλου χιουμορίστα, που έλεγε μεταξύ άλλων και τα παρακάτω :

Εχουμε την επιθυμία να πάμε ένα ταξείδι αναψυχής, ας πούμε στα Κανάρια  νησιά. Να περάσουμε καναδυό βδομάδες σε ένα καλό ξενοδοχείο, αν δεν είναι  πέντε αστέρων, ας είναι των τεσσάρων. Να διασκεδάσουμε στα νυχτερινά κέντρα  των νησιών αυτών, να κάνουμε τις βόλτες μας στις  παραλίες τους που  είναι φημισμένες  σ΄όλο τον  κόσμο. Και ύστερα απ΄όλα αυτά, να  επιστρέψουμε πίσω στη βάση μας. Υπάρχει άραγε καμμιά  περίπτωση να μας δώσουν τα έξοδα για ένα τέτοιο ταξείδι αναψυχής κάποιοι που θα ενδιαφερθουν για χάρη μας ; Ασφαλώς  και όχι, ούτε ένα Ευρώ - για να  μεταφέρουμε τα γαλλικά φράγκα που εννοoύσε ο Γάλλος συγγγραφέας στο τρέχον νομισματικό μας σύστημα- ούτε ένα τουλαχιστον Ευρώ δεν θα μας δώσουν, αν και θα χρειαστούμε πολλές εκατοντάδες ή και χιλιάδες.

Θέλουμε να πάμε σε μιά θεατρική παράσταση, να δούμε τους ηθοπoιούς που είναι της προτιμησής μας να παίζουν Σαiξπηρ, Μολιέρο, Τσέχωφ,  Πιραντέλλο ή οποιονδήποτε  άλλο από τους συγγραφείς που τα έργα τους μας αρέσουν. Σας ρωτώ τώρα ευθέως και ζητώ να μου απαντήσετε χωρίς καμμιά  προκατάληψη, χωρίς  κανένας δισταγμό : Θα μας  κάνει κανένας το χατήρι να  μας δώσει τα  χρήματα που θα  χρειαστούμε για  τα εισιτήρια, τα  πουρμπουάρ για την ταξιθέτρια και  τα υπόλοιπα της παράστασης ; Κανένας, αυτό θα μου πείτε, κανένας απολύτως δεν ενδιαφέρεται να μας κάνει τα έξοδα - που δεν έιναι και πολλά μάλιστα - για να παρακολουθήσουμε αυτήν την παράσταση. Όπως και στην περίπτωση της εκδρομής στα Κανάρια νησιά, και εδώ πρέπει να βάλουμε το χέρι στη τσέπη μας και να πληρώσουμε τα όσα έξοδα θα κάνουμε.

Το ίδιο θα συμβεί  και σε όλες ανεξαιρέτως  τις περιπτώσεις που θα θελήσουμε να ξοδέψουμε κάποια χρήματα για οποιαδήποτε από τις ανάγκες μας. Ένα γεύμα σε εστιατόριο, μιά αγορά ρούχων από  κατάστημα, και όλα γενικά  που χρειάζονται χρήματα για να τα κάνουμε. Ολα, εκτός από ένα πράγμα, για το οποίο αναγκάζονται να μας πληρώνουν : Tην οποιαδήποτε δουλειά που μας ζητάνε να κάνουμε, για να εργαστούμε, είναι όλοι  υποχρεωμένοι να μας την  π λ η ρ ώ σ ο υ ν. Είναι η  μόνη περίπτωση  στην οποία  είναι υποχρεωμένοι  όλοι να  μας δίνουν χρήματα. Σε τίποτε αλλο δεν μας πληρώνουν, παρά μόνο όταν  κάνουμε την οποιαδήποτε δουλειά.

Τί μπορεί να σημαίνει αυτό το πράγμα ; Ότι απλούστατα, κανένας δεν θα ήθελε να εργαστεί χωρίς να του δώσουν χρήματα. Ότι η δουλεια είναι ένα είδος αγγαρείας για την οποία είναι αναγκασμένοι  όλοι τους να μας  αποζημιώνουν, αλλοιώς δουλειά  δεν πρόκειται  να τους προσφέρουμε. Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει, άμισθος άνθρωπος δεν εργάζεται.

Και εδώ ακριβώς είναι η διαφορά του ανθρώπου από τα υπόλοιπα πλάσματα. Εκείνα βρίσκουν τους τρόπους να συντηρηθούν και να αναπτυχθούν χωρίς να έχουν την ανάγκη να εργάζονται, όλα τους τα παρέχει η φύση δωρεάν. Στον  άνθρωπο δεν δίνει  τίποτε, ή κι αν δίνει κάποια πράγματα, αυτά θα  είναι ας πούμε άγριοι  καρποί που μπορεί να πάει και να τους μαζέψει από  τα βουνά και τα λαγκάδια. Τίποτε όμως  άλλο. Για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις καθημερινές ανάγκες του, να φάει, να πιεί, να  πάει σε θεάματα, σε ταξείδια και να αποκτήσει οτιδήποτε - περιλαμβανομένης και  της στέγης του, που  τα άλλα  πλάσματα  δεν την χρειάζονται - πρέπει ο καϋμένος ο άνθρωπος να δουλεύει.

Αγγαρεία λοιπόν για τον άνθρωπο  η εργασία.. Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις μερικών ανθρώπων που τους ονομάζουν  « εργασιομανείς ». Που είναι όμως μιά μικρή μειοψηφία, και είναι πολλοί μονάχα  στην Ιαπωνία. Γνωστό και  το γιαπωνέζικο  εκείνο, στο οποίο ο εργαζόμενος σε μιά εταιρεία, παίρνει την καλοκαιρινή του άδεια και αφήνει τη δουλειά του. Στην οποία όμως ξαναγυρίζει μετά από μιά βδομάδα - ενώ  η άδεια είναι  ενός μήνα - λέγοντας ότι δεν μπορεί να μένει άεργος, χωρίς δηλαδή να εργάζεται. Αλλά αυτά μόνο στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου, πουθενά αλλού.