Β Ρ Ε Γ Υ Ν Α Ι Κ Α , Τ Ι Ν Ο Σ Ε Ι Ν Α Ι Τ Α Π Α Ι Δ Ι Α ;
Οι άνθρωποι που κατοικούνε σ΄ αυτή τη χώρα λέγονται από αρχαιοτάτων χρόνων Ελληνες, κατάγονται από τα Ελληνικά φύλα που κατέβηκαν απ΄ τον Δούναβη και από πολύ πιό ψηλά, πριν από τέσσερις χιλιάδες περίπου χρόνια, οι Αχαιοί, οι Δωριείς, οι Ιωνες και οι Μακεδόνες. Για την ακρίβεια, οι πρώτοι που κατέβηκαν ήσαν οι Αχαιοί - γύρω στο 1800 π.Χ., και οι τελευταίοι οι Μακεδόνες - γύρω στο 1400 π.Χ. έτος.
Σήμερα, λέμε ότι όλοι οι κάτοικοι της Ελλάδας είναι γνήσιοι Ελληνες, απόγονοι καθαροί των αρχαίων Ελλήνων.Είναι αληθινό αυτό ; Θα εξετάσουμε όλες τις πιθανές εκδοχές, από αυτή την ακραία τοποθέτηση του ότι είναι ακραιφνείς Ελληνες, μέχρι της τελείως αντίθετης άποψης ότι δεν υπάρχουν καθόλου Ελληνες.
Θα ξεκινήσουμε από μερικά αναμφισβήτητα ιστορικά δεδομένα. Βλέπουμε ότι τα πρώτα δυόμισυ χιλιάδες χρόνια από την εγκατάσταση των Αχαιών, καμμιά άλλη φυλή δεν εισέδυσε στον Ελλαδικό χώρο. Γύρω στο 500 μ.Χ., αρχίζουν να εμφανίζονται στη Βαλκανική χερσόνησο φυλές σλαβικές, όπως οι Βούλγαροι και οι Γιουγκοσλάβοι - κυρίως Σέρβοι. Βέβαια, πριν από αυτή την εποχή, υπήρχαν στην Αλβανία οι Ιλλυριοί - οι σημερινοί Αλβανοί - που ίσως ήσαν ντόπιο φύλο που βρέθηκε εκεί πριν έλθουν οι Ελληνες, ή είχαν κατέβει μαζύ με τα Ελληνικά φύλα, αλλά δεν είχαν ανάμιξη με τους ελληνικούς πληθυσμούς.
Οι Βούλγαροι κατοίκησαν στην περιοχή της σημερινής Μακεδονίας των Σκοπίων, και η πρωτεύουσά τους ήταν η Οχρίδα, δίπλα στην ομώνυμη λίμνη. Ένα μέρος από αυτούς, κατοίκησε και στο χώρο της σημερινής Βουλγαρίας. Οι Βούλγαροι - παρά τις αρκετές εισβολές που έκαναν στο Μακεδονικό έδαφος - δεν αναμίχθηκαν με τους τοπικούς πληθυσμούς. Αντίθετα οι Σέρβοι, έκαναν βαθειές διεισδύσεις - κυρίως με το Στέφανο Ντούσαν - και είναι πιθανόν να έμειναν ορισμένοι από αυτούς στην κεντρική Ελλάδα. Ο αριθμός αυτών που πιθανώς έμειναν, ήταν μικρός, και γρήγορα ή αργά, απορροφήθηκαν από τους μόνιμους κάτοικους, καθώς μάλιστα δεν υπήρχε και καμμιά θρησκευτική διαφορά μεταξύ τους, πράγμα που είχε μεγάλη σημασία.
Παραλείψαμε να αναφέρουμε ότι οι κάτοικοι της Θράκης - από τα παράλια του Εύξεινου Πόντου μέχρι τον ποταμό Στρυμώνα - ήσαν φυλή γερμανική, που χρειάστηκε να περάσουν μερικοί αιώνες μέχρι να απορροφηθούν από τις ελληνικές φυλές, η απορρόφηση αυτή έγινε βέβαια σταδιακά, και τελικά μερικοί από αυτούς - οι ορεινοί Πομάκοι - δεν απορροφήθηκαν καθόλου και τελικά εξισλαμίστηκαν.
Εισβολές έγιναν και από άλλες φυλές, όπως τους ΄Αβαρους και τους Οστρογότθους, όμως αυτοί ήλθαν και απήλθαν, δεν υπάρχει καμμιά θεωρία ότι είχαν ανάμειξη με τα εντόπια φύλα. Η μεγαλύτερη όμως εισβολή και μεγάλη ανάμιξη με τις ελληνικές φυλές, έγινε από τους Χριστιανούς Αλβανούς, που γύρω στο 1600 μ.Χ.κατέβηκαν στον Ελληνικό χώρο, μέχρι την Πελοπόννησο, τα νησιά του Αργοσαρωνικού και τον ποταμό Εβρο.
Οι Αλβανοί αυτοί, πολύ γρήγορα - εκτός μεμονωμένων περιπτώσεων, Μενίδι, Εβρος - απορροφήθηκαν και συγχωνεύτηκαν με τους τοπικούς πληθυσμούς, και το μόνο που θυμίζει τη μακρυνή καταγωγή τους είναι τα επώνυμα Αρβανίτης, Αρβανιτόπουλος, Αρβανιτάκης και τα παρόμοια. Πάντως, φαίνεται ότι οι Σουλιώτες - Τζαβελαίοι, Μποτσαραίοι και λοιποί, καθώς και οι Υδραίοι, Μιαούλης, Κουντουριώτης και λοιποί - είναι μίγμα από Ελληνες και Αλβανούς. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός αυτών που έχουν « Αρβανίτικο » αίμα στις φλέβες τους, πρέπει να είναι γύρω στο μισό εκατομμύριο, ίσως και παραπάνω.
Εκτός από τη βασική αυτή επιμιξία με τους Αλβανούς, μικρές επιμιξίες έχουν γίνει με επιδρομείς πειρατές από τη Βόρεια Αφρική, που σε μεμονωμένες περιπτώσεις, χρησιμοποιώντας βία, έφεραν σε νησιώτικους και παράλιους οικισμούς το στίγμα της Μεσογειακής αναιμίας, και επίσης μικρή ήταν και η ανάμιξη με τους Ενετούς στις περιοχές που αυτοί κατείχαν, και που δεν μπορούσαν να αλλοιώσουν την καθαρότητα των τοπικών πληθυσμών.
Παρά ταύτα, ο Γερμανός ιστορικός Φαλμεράϋερ, παρασυρόμενος από αμφίβολης γνησιότητας γραπτές πηγές, ή απλά από κακοπιστία, ισχυρίστηκε ότι δεν υπάρχουν καθόλου Ελληνες στην Ελλάδα που να έχουν σχέση με τους αρχαίους. Αλλά ακόμα και αν υπήρχε ευρεία ανάμιξη με τις σλαβικές φυλές - όπως ισχυρίζεται ο Φαλμεράϋερ - δεν βλέπει κανείς γλωσσικές επιρροές στον Ελλαδικό χώρο, όπου σύμφωνα με τον Φαλμεράϋερ, θα έπρεπε οι ομιλούμενες γλώσσες και διάλεκτοι να είναι περισσότερο σλαβικές παρά ελληνικές. Εξ άλλου, τί απόγιναν οι εντόπιοι Ελληνες, άνοιξε η γή και τους κατάπιε ; Το ότι έχουν γίνει επιμιξίες δεν το αμφισβητεί κανένας, όμως η άποψη του Φαλμεράϋερ είναι εκτός πάσης λογικής. Κατά τον ίδιο τρόπο σκέψης, δεν θα έπρεπε να υπάρχει ούτε ίχνος Γερμανού μετά από τις αναρίθμητες επιμιξίες που έγιναν στην κεντρική Ευρώπη, όπου οι άνθρωποι πήγαιναν και έρχονταν προς πάσαν κατεύθυνσιν, και τότε και ο ίδιος ο Φαλμεράϋερ δεν θα ήταν καθόλου Γερμανός.
Σε δύσκολες εποχές, μακροχρόνιες υποδουλώσεις σε ξένους λαούς, είναι πολύ φυσικό να γίνονται μίξεις πολλές για να κατορθώσουν οι υπόδουλοι να επιβιώσουν. Αυτό θα μπορούσε να γίνει στην Ελλάδα με τους Τούρκους, αλλά υπήρχε το τεράστιο θρησκευτικό χάσμα μεταξύ κατακτητή και κατακτημένου. Στην περίπτωση αυτή, έγινε το αντίθετο, οι Τούρκοι έχοντας τη δυνατότητα να παίρνουν Ελληνίδες γυναίκες στα χαρέμια τους, έγιναν αρκετά « μικτοί » με τις ελληνικές φυλές. Ελληνας να πάρει Τούρκισσα ήταν έξω από κάθε δυνατότητα.
Αμέσως μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο,η Ελλάδα γέμισε από στρατεύματα συμμαχικά παντός χρώματος και γλώσσας. Και τότε κυκλοφόρησε ένα τραγουδάκι, πάνω στη μουσική ενός Βρετανικού στρατιωτικού τραγουδιού, του « Γιούπι- γιάγια », που με ελληνικούς στίχους έλεγε :
« Τα κορίτσια μας που είχαν Γερμανούς, τα κορίτσια μας που είχαν Ι
Β Ρ Ε Γ Υ Ν Α Ι Κ Α , Τ Ι Ν Ο Σ Ε Ι Ν Α Ι Τ Α Π Α Ι Δ Ι Α ;
Οι άνθρωποι που κατοικούνε σ΄ αυτή τη χώρα λέγονται από αρχαιοτάτων χρόνων Ελληνες, κατάγονται από τα Ελληνικά φύλα που κατέβηκαν απ΄ τον Δούναβη και από πολύ πιό ψηλά, πριν από τέσσερις χιλιάδες περίπου χρόνια, οι Αχαιοί, οι Δωριείς, οι Ιωνες και οι Μα-κεδόνες. Για την ακρίβεια, οι πρώτοι που κατέβηκαν ήσαν οι Αχαιοί - γύρω στο 1800 π.Χ., και οι τελευταίοι οι Μακεδόνες - γύρω στο 1400 π.Χ. έτος.
Σήμερα, λέμε ότι όλοι οι κάτοικοι της Ελλάδας είναι γνήσιοι Ελληνες, απόγονοι καθαροί των αρχαίων Ελλήνων.Είναι αληθινό αυτό ; Θα εξετάσουμε όλες τις πιθανές εκδοχές,από αυτή την ακραία τοποθέτηση του ότι είναι ακραιφνείς Ελληνες, μέχρι της τελείως αντίθετης άποψης ότι δεν υπάρχουν καθόλου Ελληνες.
Θα ξεκινήσουμε από μερικά αναμφισβήτητα ιστορικά δεδομένα. Βλέπουμε ότι τα πρώτα δυόμισυ χιλιάδες χρόνια από την εγκατάσταση των Αχαιών, καμμιά άλλη φυλή δεν εισέδυσε στον Ελλαδικό χώρο. Γύρω στο 500 μ.Χ., αρχίζουν να εμφανίζονται στη Βαλκανική χερσόνησο φυλές σλαβικές, όπως οι Βούλγαροι και οι Γιουγκοσλάβοι - κυρίως Σέρβοι. Βέβαια, πριν από αυτή την εποχή, υπήρχαν στην Αλβανία οι Ιλλυριοί - οι σημερινοί Αλβανοί - που ίσως ήσαν ντόπιο φύλο που βρέθηκε εκεί πριν έλθουν οι Ελληνες, ή είχαν κατέβει μαζύ με τα Ελληνικά φύλα, αλλά δεν είχαν ανάμιξη με τους ελληνικούς πληθυσμούς.
Οι Βούλγαροι κατοίκησαν στην περιοχή της σημερινής Μακεδονίας των Σκοπίων, και η πρωτεύουσά τους ήταν η Οχρίδα, δίπλα στην ομώνυμη λίμνη. Ένα μέρος από αυτούς, κατοίκησε και στο χώρο της σημερινής Βουλγαρίας. Οι Βούλγαροι - παρά τις αρκετές εισβολές που έκαναν στο Μακεδονικό έδαφος - δεν αναμίχθηκαν με τους τοπικούς πληθυσμούς. Αντίθετα οι Σέρβοι, έκαναν βαθειές διεισδύσεις - κυρίως με το Στέφανο Ντούσαν - και είναι πιθανόν να έμειναν ορισμένοι από αυτούς στην κεντρική Ελλάδα. Ο αριθμός αυτών που πιθανώς έμειναν, ήταν μικρός, και γρήγορα ή αργά, απορροφήθηκαν από τους μόνιμους κάτοικους, καθώς μάλιστα δεν υπήρχε και καμμιά θρησκευτική διαφορά μεταξύ τους, πράγμα που είχε μεγάλη σημασία.
Παραλείψαμε να αναφέρουμε ότι οι κάτοικοι της Θράκης - από τα παράλια του Εύξεινου Πόντου μέχρι τον ποταμό Στρυμώνα - ήσαν φυλή γερμανική, που χρειάστηκε να περάσουν μερικοί αιώνες μέχρι να απορροφηθούν από τις ελληνικές φυλές, η απορρόφηση αυτή έγινε βέβαια σταδιακά, και τελικά μερικοί από αυτούς - οι ορεινοί Πομάκοι - δεν απορροφήθηκαν καθόλου και τελικά εξισλαμίστηκαν.
Εισβολές έγιναν και από άλλες φυλές, όπως τους ΄Αβαρους και τους Οστρογότθους, ό-μως αυτοί ήλθαν και απήλθαν, δεν υπάρχει καμμιά θεωρία ότι είχαν ανάμειξη με τα εντόπια φύλα. Η μεγαλύτερη όμως εισβολή και μεγάλη ανάμιξη με τις ελληνικές φυλές, έγινε από τους Χριστιανούς Αλβανούς, που γύρω στο 1600 μ.Χ. κατέβηκαν στον Ελληνικό χώρο, μέχρι την Πελοπόννησο, τα νησιά του Αργοσαρωνικού και τον ποταμό Εβρο.
Οι Αλβανοί αυτοί, πολύ γρήγορα - εκτός μεμονωμένων περιπτώσεων, Μενίδι, Εβρος - απορροφήθηκαν και συγχωνεύτηκαν με τους τοπικούς πληθυσμούς, και το μόνο που θυμίζει τη μακρυνή καταγωγή τους είναι τα επώνυμα Αρβανίτης, Αρβανιτόπουλος, Αρβανιτάκης και τα παρόμοια. Πάντως, φαίνεται ότι οι Σουλιώτες - Τζαβελαίοι, Μποτσαραίοι και λοιποί, καθώς και οι Υδραίοι, Μιαούλης, Κουντουριώτης και λοιποί - είναι μίγμα από Ελληνες και Αλβανούς. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός αυτών που έχουν « Αρβανίτικο » αίμα στις φλέβες τους, πρέπει να είναι γύρω στο μισό εκατομμύριο, ίσως και παραπάνω.
Εκτός από τη βασική αυτή επιμιξία με τους Αλβανούς, μικρές επιμιξίες έχουν γίνει με επιδρομείς πειρατές από τη Βόρεια Αφρική, που σε μεμονωμένες περιπτώσεις, χρησιμοποιώντας βία, έφεραν σε νησιώτικους και παράλιους οικισμούς το στίγμα της Μεσογειακής αναιμίας, και επίσης μικρή ήταν και η ανάμιξη με τους Ενετούς στις περιοχές που αυτοί κατείχαν, και που δεν μπορούσαν να αλλοιώσουν την καθαρότητα των τοπικών πληθυσμών.
Παρά ταύτα, ο Γερμανός ιστορικός Φαλμεράϋερ, παρασυρόμενος από αμφίβολης γνησιότητας γραπτές πηγές, ή απλά από κακοπιστία, ισχυρίστηκε ότι δεν υπάρχουν καθόλου Ελληνες στην Ελλάδα που να έχουν σχέση με τους αρχαίους. Αλλά ακόμα και αν υπήρχε ευρεία ανάμιξη με τις σλαβικές φυλές - όπως ισχυρίζεται ο Φαλμεράϋερ - δεν βλέπει κανείς γλωσσικές επιρροές στον Ελλαδικό χώρο, όπου σύμφωνα με τον Φαλμεράϋερ, θα έπρεπε οι ομιλούμενες γλώσσες και διάλεκτοι να είναι περισσότερο σλαβικές παρά ελληνικές. Εξ άλλου, τί απόγιναν οι εντόπιοι Ελληνες, άνοιξε η γή και τους κατάπιε ; Το ότι έχουν γίνει επιμιξίες δεν το αμφισβητεί κανένας, όμως η άποψη του Φαλμεράϋερ είναι εκτός πάσης λογικής. Κατά τον ίδιο τρόπο σκέψης, δεν θα έπρεπε να υπάρχει ούτε ίχνος Γερμανού μετά από τις αναρίθμητες επιμιξίες που έγιναν στην κεντρική Ευρώπη, όπου οι άνθρωποι πήγαιναν και έρχονταν προς πάσαν κατεύθυνσιν, και τότε και ο ίδιος ο Φαλμεράϋερ δεν θα ήταν καθόλου Γερμανός.
Σε δύσκολες εποχές, μακροχρόνιες υποδουλώσεις σε ξένους λαούς, είναι πολύ φυσικό να γίνονται μίξεις πολλές για να κατορθώσουν οι υπόδουλοι να επιβιώσουν. Αυτό θα μπορούσε να γίνει στην Ελλάδα με τους Τούρκους, αλλά υπήρχε το τεράστιο θρησκευτικό χάσμα μεταξύ κατακτητή και κατακτημένου. Στην περίπτωση αυτή, έγινε το αντίθετο, οι Τούρκοι έχοντας τη δυνατότητα να παίρνουν Ελληνίδες γυναίκες στα χαρέμια τους, έγιναν αρκετά « μικτοί » με τις ελληνικές φυλές. Ελληνας να πάρει Τούρκισσα ήταν έξω από κάθε δυνατότητα.
Αμέσως μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο,η Ελλάδα γέμισε από στρατεύματα συμμαχικά παντός χρώματος και γλώσσας. Και τότε κυκλοφόρησε ένα τραγουδάκι, πάνω στη μουσική ενός Βρετανικού στρατιωτικού τραγουδιού, του « Γιούπι - γιάγια », που με ελληνικούς στίχους έλεγε :
« Τα κορίτσια μας που είχαν Γερμανούς,
τα κορίτσια μας που είχαν Ιταλούς,
τώρα έχουν Εγγλεζάκια
με κοντά παντελονάκια,
Αραπάδες, Κινέζους και Ινδούς.
Βρε γυναίκα τίνος είναι τα παιδιά,
βρε γυναίκα τίνος είναι τα παιδιά,
το ΄να λέει γιές, γιές,
τ΄ άλλο λέει γιά, γιά,
και το τρίτο γιαχαμπίμπι, γιάχα - γιά »
Η σάτιρα αυτή είχε να κάνει με τα κορίτσια που - λίγα βέβαια σε αριθμό σε σχέση με την ολότητα - είχαν δημιουργήσει, μάλλον από ανάγκη βιοτική, σχέσεις με τους στρατιώτες των κατοχικών στρατευμάτων και αργότερα με τους Βρετανούς - πολλούς από τους οποίους παντρεύτηκαν και έφυγαν στη Βρετανία - αλλά όχι βέβαια με τους αραπάδες. Και εδώ επρόκειτο για μερικά αποικιακά στρατεύματα, τους Κινέζους που ήσαν το περίφημο πεζικό των Γκούρκας του Νεπάλ, και τους Ινδούς, που ήσαν οι γνωστοί μας Σιχ με τα τουρμπάνια τους.
Οι περιωρισμένες αυτές επαφές με ξένους - που πάντοτε υπάρχουν στην ιστορία των λαών - δεν θα μπορούσε να αλλοιώσει τον βασικό εθνολογικό κορμό του τοπικού πληθυσμού, κι΄αυτό δεν το λέω από λόγους « πατριωτικούς », αλλά γιατί έτσι μιλούν τα γεγονότα.
Σημειωτέον ότι ο Φαλμεράϋερ, που δεν πίστευε ότι υπάρχουν πιά Ελληνες - λανθασμένη βέβαια εκτίμηση αν όχι κακοπροαίρετη - έλεγε ότι μόνο οι Πόντιοι είναι καθαρόαιμοι Ελληνες, επειδή η χώρα τους ήταν έξω από κάθε πέρασμα ξένων. Αλλά τέτοια μέρη που δεν ήσαν βατά από ξένους υπήρχαν πάρα πολλά, τόσο στην καθ΄ εαυτού Ελλάδα - με τις τεράστιες ορεινές περιοχές - όσο και στην Μικρά Ασία, όπου μόνο Τούρκοι μπορούσαν να μένουν επί μακρές περιόδους χρόνου, και είπαμε ότι με τους Τούρκους μόνο μονόπλευρη ανάμιξη ήταν δυνατή, η εισβολή ελληνικού στοιχείου στο τουρκικό, τόσο με τα χαρέμια, όσο και με τις εκατοντάδες χιλιάδες των γενίτσαρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου