Σ E Χ Ω Ρ Ι Ζ Ω, Θ Α Π Α Ρ Ω Μ Ι Α Ν Α Λ Λ Η
Τη γνώρισες σε μιά σάμπα, έτσι έλεγε ένα παλιό τραγούδι της δεκαετίας του 1950. Αλλά στην τωρινή εποχή, δεν τη γνώρισες σε μιά σάμπα, δεν χορεύουν τώρα πιά στην Ελλάδα το Βραζιλιάνικο αυτό χορό, που κάνει θραύση στο περίφημο καρναβάλι του Ρίο ντε Τζανέϊρο. Λοιπόν, τη γνώρισες σε έναν πολύ πεζό χώρο, μιά καφετέρια, εκεί που πηγαίνουν οι άνεργοι για να περάσουν τις ώρες τους. Και πηγαίνουν και εργαζόμενοι, οι καφετέριες δεν έχουν δημιουργηθεί μόνο για τους άνεργους. Κι αφού τη συνάντησες κάμποσες φορές, συνδέθηκες μαζύ της με στενό ερωτικό δεσμό, της έδινες όρκους αιώνιας αγάπης, είσαι μιά μοναδική κοπέλλα, δεν έχω συναντήσει ποτέ μου κάποια σαν και σένα. Αυτά της έλεγες κάθε μέρα - και νύχτα εννοείται - μέχρις ότου ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Και τότε έκανες το μεγάλο διάβημα - μετά ώριμον σκέψιν - και υπολογίζοντας και όλες τις συνέπειες της απόφασής σου. Την παντρεύτηκες μίαν ωραίαν πρωϊαν. ( Που μάλλον ήταν απόγευμα, έτσι συνηθίζεται εσχάτως ). Και κατατάχτηκες και σύ στην ατέλειωτη στρατιά των παντρεμμένων. Ετσι κάνουν όλοι, έτσι έκανες και σύ με τη σειρά σου.
Η μαύρη αλήθεια είναι, ότι δεν την γνώριζες πολύ καλά, ούτε καν καλά. Αυτές οι γνωριμίες της καφετέριας στη σημερινή εποχή, δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια για μιά κάπως στενή γνώση του άλλου, του χαρακτήρα του, των ιδιοτροπιών του - που όλοι έχουμε, λίγες ή πολλές - των αδυναμιών του, αυτών που οι γείτονές μας οι Τούρκοι, αποκαλούν « χούγια ». Δεν ήξερες αν είναι χαρτοπαίκτης ( αυτό κυρίως για τους άντρες ), αν πίνει το αλκοόλ σαν σφουγγάρι και διάφορα άλλα. Αλλά θα ήμασταν εκτός τόπου και χρόνου, αν ζητούσαμε να μάθουμε όλα τα « ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα » του καθενός ανθρώπου, όπως τα έχει καθορίσει ο αξιότιμος σινιόρ ντα Φέρμο. ( Το είπαμε και άλλες φορές, το ξαναλέμε και τώρα, όλα τα ονόματα που έχουν σαν πρόθημα τη συλλαβή « ντα », είναι κατά πάσαν πιθανότητα ιταλικής καταγωγής, από τον καιρό μάλλον της Ενετοκρατίας ).
Αλλά όλοι έτσι ξεκινούν τώρα, έτσι ξεκινήσατε και σεις οι δυό. Δεν γνωρίζατε κάπως καλά ο ένας τον άλλο, θα τον μαθαίνατε στην πρακτική καθημερινότητα, στην κάτω από την ίδια στέγη συμβίωση, μ΄ άλλα λόγια στου κασιδιάρη το κεφάλι. Και πράγματι, έτσι και έγινε. Μπήκατε στο σπίτι σας, τακτοποιήσατε την επίπλωση του σπιτιού, στήσατε την τηλεόραση, το C.D. player, το βίντεο, το μαγνητόφωνο, τακτοποιήσατε την κουζίνα και τα λοιπά δωμάτια, και ξεκινήσατε το μακρύ - υποτίθεται - ταξείδι που θα κάμνατε μαζύ, έτσι όπως είχατε υποσχεθεί ο ένας στον άλλο.
Τους πρώτους καιρούς, τα πράγματα φαίνονται να « περπατάνε » καλά, κι αυτό βέβαια είναι απόλυτα φυσικό. Δυσκολίες από την πρώτη αρχή θα ήσαν μάλλον μή αναμενόμενες, δεν μπορεί να μας χαλάσει η μαγιονέζα από τους πρώτους μήνες ή τις πρώτες εβδομάδες έτσι δεν είναι ; Κάποιες μικροανωμαλίες που παρουσιάζονται σ΄αυτό το διάστημα, δεν επηρεάζουν την πορεία των πραγμάτων, άλλωστε ένα χρόνικό διάστημα προσαρμογής χρειάζεται σε κάθε εκδήλωση της ζωής, δουλειά, αλλαγή τόπου κατοικίας και άλλα σχετικά.
Οι μέρες, οι εβδομάδες και οι μήνες κυλάνε. Αλλά σιγά σιγά, κάποια συννεφάκια αρχίζουν να εμφανίζονται στον ορίζοντα. Μικρές διαφορές απόψεων πάνω σε ασήμαντα ή και σημαντικά ζητήματα, προκαλούν κάποιες προστριβές μεταξύ των δύο συζύγων, δεν πειράζει όμως -λένε - θα τα ξεπεράσουμε αυτά,, και σε άλλους συμβαίνουν τα ίδια πράγματα. Και κυλούν οι μήνες, και μπαίνουμε πιά στα χρόνια. Αλλά όσο περνά ο καιρός, είναι πιθανό ότι κάποιες διαφορετικές αντιλήψεις, κάποιες διαφορές στον χαρακτήρα τους, αρχίζουν να υποσκάπτουν τα θεμέλια. Και εδώ, μπαίνει η ικανότητα προσαρμοστικότητας, αν την έχουν και οι δυό, ή έστω ο ένας, η κατάσταση θα βρή μιά ομαλή πορεία, οι διαφορές του χαρακτήρα και των συνηθειών θα αρχίσουν να συγκλίνουν, ή τουλάχιστον να γίνονται ανεκτές.
Όμως, υπάρχουν αρκετά συχνά, κάποια πράγματα που δεν είναι εύκολο να βρούνε λύση. Συμβαίνει η σύζυγος - που είναι μιά πραγματικά όμορφη γυναίκα -να είναι κακή μαγείρισσα. Όπως ξέρουμε, η ετοιμασία του τραπεζιού από τους πρώτους καιρούς της εμφάνισης του ανθρωπου επάνω στη γή, ήταν δουλειά και υπόθεση της γυναίκας. Όταν μιά γυναίκα είναι τελείως ανίκανη να μαγειρέψει ένα φαγητό, να είναι έστω ανεκτό - η τελειότητα δεν είναι πολύ συχνό πράγμα σε όλους τους τομείς - και που είναι εντελώς ανεπίδεκτη μάθησης, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα υπάρξει πρόβλημα. Δεν μπορεί το ζευγάρι να τρώει καθημερινώς σε εστιατόρια, αυτό δεν το έχω ακούσει να γίνεται ποτέ. Κι απ΄την άλλη μεριά, όταν ένα φαγητό δεν τρώγεται, όσο καλή θέληση κι αν επιδείξει κανείς, το γεγονός είναι ότι δεν τρώγεται.
Αλλά ας υποθέσουμε ότι το ζήτημα αυτό τακτοποιείται, όλες οι γυναίκες είναι λίγο ή πολύ επιδεικτικές βελτίωσης στην υψηλή όντως τέχνη της μαγειρικής. Εν τάξει, δεν υπάρχει ούτε υπήρχε και εξ αρχής κανένα πρόβλημα στον τομέα αυτό. Αλλά υπάρχει κάτι άλλο που είναι σύμφυτο στον άνθρωπο, κι αυτό είναι το μέτρο. Η γυναίκα που παντρεύτηκες αγαπητέ φίλε, είναι σπάταλη, πολύ σπάταλη, εξαιρετικά σπάταλη. Και τα εισοδήματα που έχετε και οι δυό μαζύ, δεν επιτρέπουν πολύ μεγάλες παρεκκλίσεις από τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Γίνονται παρακλήσεις, γίνονται συστάσεις περιορισμού της αλόγιστης σπατάλης, αλλά στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Το ήξερες αυτό το « κουσούρι » της πολύ όμορφης γυναίκας που γνώρισες στην καφετέρια και την παντρεύτηκες μετά από λίγο καιρό ; Δεν το ήξερες, τώρα το μαθαίνεις.
Να είναι μόνο η ανικανότητα περί την μαγειρική και η σπατάλη ; Οχι βέβαια, μπορείς να μάθεις κι άλλα πράγματα που δεν τα ήξερες. Και δεν τα ήξερες, γιατί δεν πρόλαβες να γνωρίσεις τον άνθρωπο με τον οποίο έδινες όρκους αιώνιας αγάπης. ( Όταν ακούω τέτοια λόγια - όρκους και τα παρόμοια - μου φαίνονται πολύ αστεία, σας το βεβαιώνω αυτό ). Μπορείς λοιπόν να ανακαλύψεις -μετά την εορτήν δυστυχώς - ότι η γυναίκα που πήρες, είναι υπερβολικά γκρινιάρα, διαρκώς γκρινιάζει και μάλιστα χωρίς λόγο. Κι αυτό σου δίνει στα νεύρα, ό σο ανεκτικός κι αν είσαι. Μπορεί όμως να μην είναι γκρινιάρα, υπάρχουν κι άλλα κουσούρια που δεν τα πρόσεξες από πρώτη αρχή. Ισως είναι φλύαρη, κι όταν λέω φλύαρη, εννοώ ότι η γλώσσα της δεν σταματάει καθόλου, μόνο την ώρα που κοιμάται δεν φλυαρεί. Κι ανάμεσα στις φλυαρίες, όλο και θα της ξεφεύγει και καμμιά κοτσάνα Ούτε κι αυτό το πρόσεξες στην ώρα του, τώρα το ανακαλύπτεις.
Άλλο πάλι, αντιλαμβάνεσαι - μάλλον αργά και σ΄αυτή την περίπτωση - ότι παίζει μανιωδώς χαρτιά, ο μόνιμος αντεραστής σου είναι ο βαλές. Ολόκληρες νύχτες τις περνά γύρω από την πράσινη τσόχα, και δεν είναι μόνο αυτό, χάνει και πολλά χρήματα σ΄ αυτό το χόμπυ της.
Είναι κατάσταση να την υποφέρεις αυτή ; Δεν είναι μιά μέρα αυτή, δεν είναι μιά βδομάδα, δεν είναι ένας μήνας, είναι παγιωμένη κατάσταση. Κι όπως ο τοξικομανής δεν μπορεί να κόψει το ναρκωτικό του, το ίδιο κι αυτή, δεν μπορεί να κόψει το « χαρτάκι » της.
Και λοιπόν, τι θα γίνει μ΄ αυτές τις καταστάσεις ; Θα υπομείνεις έναν καιρό, θα υπομείνεις και παραπέρα, κάποτε ο κόμπος θα φτάσει στο χτένι. Και τι μπορείς να κάνεις ύστερα από όλα αυτά ; Λοιπόν, οι δικηγόροι να΄ναι καλά, αυτοί θα φροντίσουν να πάρεις το διαζύγιό σου. Και να ξαναγίνεις ελεύθερο πουλί, χωρίς κακή μαγειρική, χωρίς σπατάλες, χωρίς γκρίνιες και χασούρες στα χαρτιά. Όλα αυτά πρέπει να σου έχουν βάλει λίγο μυαλό στο άδειο κε-φάλι σου, έτσι ώστε να μην ξαναπάθεις την ίδια ιστορία.
Όλα αυτά που έγραψα, τα φόρτωσα μονόπαντα πάνω στις γυναίκες. Αυτός ήταν ο σκοπός μου ; Οχι, δεν ήταν καθόλου αυτός. Τα ίδια κι απαράλλαχτα, ισχύουν και για τους άντρες. Οχι ότι δεν είναι καλοί στη μαγειρική. Μπορεί όμως να είναι επιρρεπείς στο πιοτό, να γυρίζουν μεσάνυχτα στο σπίτι και να σε ξυλοφορτώνουν αγαπητή αναγνώστρια. Μπορεί να κυνηγούν ακατάπαυστα γυναίκες, μπορεί να είναι υπερβολικά σφιχτοχέρηδες, μπορεί να έχουν κάποιο άλλο ελάττωμα, τέτοιο που να μην μπορείς να το ανεχτείς για πολύ. Τα ίδια πράγματα έχουν γίνει κι εδώ, τον παντρεύτηκες τον άνθρωπο χωρίς να τον ξέρεις απ΄την καλή κι από την ανάποδη, ιδίως τη δεύτερη. Και η λύση είναι αυτή που αναφέθηκε στην προηγούμενη περίπτωση. Τον αφήνεις και φεύγεις, και εδώ θα επέμβουν πάλι οι δικηγόροι να τακτοποιήσουν την υπόθεση. Αλλωστε, τόσες σπουδές, τόσους κόπους έκαναν, τόσα έξοδα, εξετάσεις στα Πανεπιστήμια, άσκηση παρά δικηγόρω και πάλι εξετάσεις για την άδεια άσκησης του δικηγορικού επαγγέλματος. Συνεπώς, πρέπει να έχουν δουλειές, και μιά από τις δουλειές τους, είναι και τα διαζύγια. Που όσο πάνε, αυξάνονται, πληθύνονται, και κατακυριεύουν τη γή.
Όλα εν τάξει λοιπόν, πήρες το διαζύγιό σου αγαπητέ αναγνώστη ή καλή μου αναγνώστρια. Και τώρα, τι γίνεται ; Να μείνεις έτσι όπως ήσουν στα παλιά, ή να ξαναδοκιμάσεις άλλη μιά φορά, άλλη μιά περιπέτεια, άλλη μιά φορά ταξείδι στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα ; Η πείρα διδάσκει ότι θα δοκιμάσεις ξανά, παρά το ότι η εμπειρία σου διδάσκει το αντίθετο, και το δις εξαμαρτείν, ούκ ανδρός ( και γυναικός ) σοφού ( ή σοφής ).
Και αν ξαναγίνουν τα ίδια πράγματα ; Αν επαναληφθούν εκείνα που σου συνέβησαν στην πρώτη και αποτυχημένη απόπειρα ; Ασφαλώς και μπορούν να γίνουν όλα αυτά, και άλλα ακόμα. Αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν καθόμαστε να σκεφτούμε όλα τα δυσάρεστα ενδεχόμενα. Προχωρούμε ακάθεκτοι, και γαία πυρί μιχθήτω.
Μιάς και η κουβέντα το έφερε στους χωρισμούς ζευγαριών, θα αναφέρω κάτι που μέχρι τελευταία δεν το έκαμνα, τώρα όμως αισθάνομαι υποχρεωμένος να το κάμνω. Πρόκειται για το εξής, που ίσως θα το διαβάσετε και δεν θα το πιστέψετε. Συναντώ σχεδόν καθημερινά, αντρες και γυναίκες στο δρόμο μου, που είναι γνωστοί από παλιά χρόνια. Και συμβαίνει το εξής που άλλοτε δεν συνέβαινε σε καμμιά περίπτωση. Συναντώ λ.χ. την κυρία Χ., και την ρωτώ πώς είναι τα παιδιά, πού εργάζονται ή πού σπουδάζουν, αλλά αποφεύγω να ρωτήσω για τον άντρα της. Λες να έχουν χωρίσει και να κάνω καμμιά γκάφα, σκέφτομαι. Θα προκαλέσω τότε μεγάλη αμηχανία στη γυναίκα. Το ίδιο συμβαίνει και όταν συναντιέμαι με έναν άντρα. Τον ρωτώ για τα παιδιά, εργασία, σπουδές, αλλά για τη γυναίκα του, ούτε λέξη. Πριν μερικές δεκαετίες, αυτή η συμπεριφορά μου θα ήταν αδιανόητη, μάλιστα αυτά τα κάμνω εδώ και πολύ λίγο καιρό. Και σκέφτομαι, ότι τελευταίως δεν πάμε καλά, καθόλου καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου